1

PRODUKTYWNOŚĆ GRUPY

DZIAŁANIE GRUPOWE JEST POTENCJALNIE

SKUTECZNIEJSZE NIŻ INDYWIDUALNE (?)

‡

Większa liczba wykonawców zadania, na wiedzę grupy

składa się suma wiedzy jej członków

‡

Specjalizowanie się członków grupy – fachowcy

skuteczniej działają, wzajemne kompensowanie braków

wiedzy i umiejętności

‡

Wzajemna stymulacja do działania, naśladowanie innych,

korygowanie błędnych decyzji

2

WPŁYW OBECNOŚCI INNYCH OSÓB

OBECNOŚĆ INNYCH (wg. R. Zajonca)

1.

Efekt facylitacji – obecnośc audytorium poprawia

wykonanie zadań łatwych: Model popędu R. Zajonca –

nasilenie popędu podnosi tendencję do wykonywania

reakcji dominującej w hierarchii reakcji wzbudzanych

przez dany bodziec (teoria Hulla-Spence’a) Zadania łatwe

– dobre wyuczenie reakcji – reakcja dominująca jest

poprawna.

2.

Hamowanie społeczne – obecność innych obniża poziom

wykonania zadań trudnych, w których reakcja dominująca

jest w fazie uczenia, nasilane są reakcje niepoprawne

3

Produktywność grupy c.d.

Rzeczywista produktywność grupy =
Potencjalna produktywność – czynniki

zmniejszające

Produktywność + Czynniki zwiększające

Produktywność

MODEL STEINERA

4

Produktywność potencjalna:

skład grupy i rodzaj zadania

STRUKTURA ZADANIA

1.

Podzielne – zadanie może być rozłożone na etapy, części

2.

Całościowe

WYNIK

1.

Maksymalizujące – ile zrobione, w jakim czasie

2.

Optymalizujące – liczy się jakość wyniku, osiągniecie wyniku

prawidłowego lub najlepszego z możliwych

RODZAJE ZADAŃ:

1.

ADDYWNE – podzielne i maksymalizujące, wynik jest prostą

sumą wkładu poszczególnych członków, (przeciąganie liny,

bieg sztafetowy).

2.

KOMPENSACYJNE –wynik jest uśrednieniem wyników

indywidualnych (która klasa ma najlepszą średnią ocen w szkole,

poziom czytelnictwa w klasach)

3.

Dysjunktywne – jedno prawidłowe rozwiązanie, podlegające

sprawdzeniu, wynik grupy jest równy najlepszemu wynikowi

indywidualnemu (zadania matematyczne, łamigłówki)

4.

Koniunkcyjne- wymaga udziału całej grupy, na przykład zdobycie

szczytu przez grupę alpinistów, cel nie zostanie osiągnięty, dopóki

ostatni członek zespołu nie postawi stopy na szczycie, wynik

grupy jest równy najgorszemu wynikowi indywidualnemu

5

Czynniki zmniejszające produktywność grupy

‡

Syndrom myślenia grupowego –

okoliczności, w

których dyskusja grupowa przeszkadza podjęciu słusznej

decyzji, dominuje motyw utrzymania spójności grupy

‡

Polaryzacja grupowa

‡

Próżniactwo społeczne (efekt Ringelmanna,

eksperyment z przeciąganiem liny, który

ujawnił, że siła użyta przez grupę była niższa od

sumy sił poszczególnych członków) – w miarę

zwiększania liczebności grupy, spada wydajność

każdego pojedynczego pracownika

1.

Rozproszenie odpowiedzialności

2.

Zaoszczędzenie własnej, indywidualnej energii

6

Czynniki zwiększające produktywność grupy

‡

Cattell (1948) Grupa generuje specjalny rodzaj energii

zwanej synergią, która pojawia się w pewnych grupach,

zapewniając im sukcesy

‡

Technika delficka – zespoły pracują nad zadaniem w

maksymalnym oddzieleniu od siebie, zwykle eksperci nie

znający swoich danych personalnych, zwykle potrzebny

jest trzykrotny obieg dokumentów

‡

Burza mózgów – twórca Alex Osborn, Realizowana jest w

trakcie dwóch spotkań grupy.

1.

Pierwsze spotkanie: generowanie pomysłów, w atmosferze

swobodnej i przyjaznej, zalecane nagrywanie spotkania,

zasady –

nie ocenianie propozycji i zakaz ich krytyki, mnogość

pomysłów, rozwijanie pomysłów już podanych, pożądane rozwiązania

oryginalne i nietypowe. Zadanie lidera polega na zachęcaniu osób

nieśmiałych i ograniczaniu osób nadmiernie dominujących

2.

Drugie spotkanie: celem jest ocena zgłoszonych pomysłów,

dokonać tego może także inna grupa – bez uprzedzeń i sympatii wobec

autorów pomysłów