1

Scenariusz zajęć w świetlicy szkolnej

Temat: Trzy magiczne słowa.

Czas trwania zajęć: 45 minut

Cele:



integracja grupy poprzez wspólną zabawę,



wzajemne poznawanie się,



kształtowanie postawy szacunku na podstawie dwóch przykazań miłości (załącznik)



kształtowanie umiejętności aktywnego słuchania,



ćwiczenie pamięci,



wyrabianie nawyku stosowania zasad dobrego wychowania,



kształtowanie umiejętności posługiwania się „słowami-kluczami” (proszę, dziękuję,

przepraszam),



kształtowanie koordynacji ruchowej, rozpoznawania stronności ciała.

Metody:



ruchowe,



pogadanka,



elementy dramy.

Formy:



praca indywidualna i grupowa.

Środki:



tekst opowiadania „Pierwszy” L. J. Kerna,



krzesełka,



3 klucze i napisy ze słowami: „proszę, dziękuję, przepraszam”.

Przebieg zajęć:

1. Zabawa wstępna: „Imiona”- uczestnicy siadają w kręgu na dywanie bądź na krzesełkach i

kolejno każdy mówi swoje imię. Kolejne osoby powtarzają imiona poszczególnych osób i dodają

swoje.

2

2. Zabawa „Wszyscy, którzy…”- uczestnicy siedzą w kręgu jedna osoba stoi i mówi np. wszy-

scy, którzy mają niebieskie oczy… wówczas osoby z niebieskimi oczami wstają i muszą zmienić

miejsce, osoba bez krzesełka wymyśla kolejne zdania.

3. Zabawa „Wielka Pardubicka-wyścigi konne”- prowadzący pokazuje reszta naśladuje jego

ruchy przedstawiające wyścigi konne.

4. Prowadzący czyta dzieciom opowiadanie L. J. Kerna "Pierwszy" (załącznik). Po zakończeniu

lektury dzieci opowiadają własnymi słowami przebieg zdarzeń, wymieniają w tekście osoby i

charakteryzują ich wygląd zewnętrzny. Osobno charakteryzują głównego bohatera - Maćka.

Dzieci zwracają uwagę na zachowanie chłopca, oceniają je i omawiają, jak należało się w tej

sytuacji zachować. Nauczyciel pyta dzieci, czy znają inne, podobne sytuacje wymagające od

ludzi wczucia się (empatii) w sytuację drugiego człowieka i jak należałoby mu pomóc.

5. Drama:

Nauczyciel prosi o ustawienie krzesełek jak w autobusie. Na początku siada kierowca, kilkoro

dzieci zajmuje miejsca, inne oczekują na przystanku. Dzieci na przystanku reprezentują starusz-

kę z laską, mamę z dzieckiem, pana z ciężką paczką i inne wymyślone osoby oraz dziecko świe-

tlicowe. Następnie autobus podjeżdża na przystanek. Dzieci ustalają kolejność wsiadania osób

oraz zachowanie dziecka w stosunku do staruszki, mamy z dzieckiem, pana z ciężką paczką itp.

Pasażerowie zajmują wolne miejsca w autobusie.

Nauczyciel zapoznaje dzieci z istota przykazania miłości Boga i bliźniego, które zobrazowane

jest w powyższej scenie. Dziecko umie odczytywać ich potrzeby, oczekiwania i spełnia je. Potra-

fi okazać szacunek wypełniając przykazania miłości. W tym miejscu nauczyciel przypomina o

formach grzecznościowych - proszę, dziękuję, przepraszam. Nauczyciel wraz z dziećmi pod-

sumowuje zabawę i dla zapamiętania pokazuje trzy klucze, które będą symbolem trzech czaro-

dziejskich słów: proszę, dziękuję, przepraszam. Słów, które potrafią załatwić wiele spraw

międzyludzkich. Następnie zawieszają klucze-słowa w widocznym miejscu w świetlicy.

6. Zabawa „Ludzie do ludzi”- uczniowie dobierają się w pary, prowadzący mówi np. ręka do

ręki, noga do nogi itd. Wówczas uczniowie w parach dotykają się wymienionymi częściami cia-

ła. Gdy prowadzący powie: „Ludzie do ludzi” uczniowie zmieniają pary….

3

7. Ćwiczenie „Zrobić coś dobrego”- Jedna osoba stojąc w środku koła, pokazuje jakiś zły na-

strój, który pozostali początkowo obserwują bez komentarza. Kiedy pokazujące dziecko siądzie

na swoim miejscu, reszta wykorzystuje różne sposoby, by jak najszybciej je rozweselić.

8. Na koniec przedstawiający nastrój wybiera, co w tej sytuacji szczególnie mu pomogło.

Na zakończenie porządkujemy miejsce pracy i zabawy.

Opracował ks. Damian Kubisz

4

Opowiadanie „Pierwszy”.

W pewny mieście, które znacie,

Przy ulicy pięknych wierszy,

Mieszkał sobie jeden Maciek,

Który wszędzie pchał się pierwszy.

Żeby go opisać bliżej,

Trzeba by tysiąca słów.

Zamiast tego

Spójrzcie niżej –

- tak wygląda Maciek ów:

Gdy ten portret oglądali

Wszyscy ci,

Co Maćka znali,

Po kolei oświadczyli,

Że istotnie,

Że ich zdaniem,

Jest podobny niesłychanie.

Nawet tato Maćka z mamą

Oznajmili mi to samo.

Teraz każdy z nas Maćkowi

Niech się przyjrzy, tak jak umie.

Dzięki temu portretowi

Poznacie go nawet w tłumie.

Oto w mieście, które znacie,

Jest pogodny, śliczny ranek...

Właśnie z domu wyszedł Maciek –

I gdzie idzie?

Na przystanek.

Na przystanku, mili moi,

Kilka osób sobie stoi.

Pani z dzieckiem w poduszeczce,

Staruszeczka, dwie matrony,

Zaraz przy tej staruszeczce

Z parasole pan uczony,

Jeden z Gdyni aż marynarz,

Muzyk, co do radia gra,

I artysta, co go z kina

Cała chyba Polska zna...

Maciek razem z nimi czeka –

Tramwaj słychać już z daleka,

Już hamuje... stanął już...

Któż to pierwszy wsiada, któż?

Pani z dzieckiem w poduszeczce?

Staruszeczka? Dwie matrony?

Czy ten, co przy staruszeczce z parasolem

stał uczony?

Czy ten z Gdyni aż marynarz?

Muzyk, co do radia gra? Czy artysta, co go z

kina

Cała Polska chyba zna?

Nie wiem, czyby ktoś z was zgadł.

Kto wsiadł pierwszy?

Maciek wsiadł!

Gdy już pierwszy wszedł do środka,

Mogli za nim wejść po schodkach:

Pani z dzieckiem w poduszeczce,

Staruszeczka, dwie matrony,

Czy ten, co stał przy staruszeczce z paraso-

lem pan uczony,

Za nim z Gdyni wszedł marynarz,

Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z

kina

5

Cała Polska chyba zna...

Jedzie tramwaj, jedzie, jedzie,

A gdy jedzie, dobrze siedzieć.

Jedno wolne miejsce tylko

Było w cały tym tramwaju...

Właśnie zajął je przed chwilką...

Jak myślicie: kto je zajął?

Pani z dzieckiem w poduszeczce?

Staruszeczka? Dwie matrony?

Czy ten, co przy staruszeczce z parasolem

stał uczony?

Czy ten z Gdyni aż marynarz?

Muzyk, co do radia gra? Czy artysta, co go z

kina

Cała Polska chyba zna?

Żadne z nich, kochani, bo

Maciek zajął miejsce to.

Jechał sobie, siedząc, dalej,

A dokoła niego stali:

Pani z dzieckiem w poduszeczce,

Staruszeczka, dwie matrony,

Czy ten, co stał przy staruszeczce z paraso-

lem pan uczony,

Obok z Gdyni stał marynarz,

Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z

kina

Cała Polska chyba zna...

W związku z tym, kochane dzieci,

Spójrzcie znowu na portrecik.

Do was zwracam się z apelem:

Pamiętajcie, przyjaciele,

Gdyby któreś z was w tramwaju,

Kiedyś... w czerwcu, w styczniu, w maju,

Czy też w innym jakimś czasie

Zetknęło się z tym chłoptasiem,

To szepnijcie mimochodem,

Że się starszych puszcza przodem

I że nigdy nie wypada,

Jeśli starsi stoją, siadać!

Wdzięczni wam ogromnie za to

Będą

Mama Maćka, tato,

Pani z dzieckiem w poduszeczce,

Staruszeczka, dwie matrony,

ten, co stał przy staruszeczce z parasolem

pan uczony,

wdzięczny będzie też marynarz,

Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z

kina

Cała Polska chyba zna..

.

6

PROSZĘ

DZIĘKUJĘ

PRZEPRASZAM

KIEROWCA

STARUSZKA

MAMA Z DZIECKIEM

PAN Z DUŻĄ PACZKĄ

STARUSZEK

7

Dwa przykazania miłości:

„Będziesz miłował Pana Boga swego, z całego serca swego, z całej myśli swojej i ze wszystkich sił swoich. A bliźniego swego jak siebie samego”