Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Rozdział 4
Taksówka skręciła w końcu ulicę Lynne i Eileen odłożyła laptopa
z powrotem do torby. Wskazała kierowcy dom, zapłaciła mu i wygrzebała
klucze do mieszkania. Przynajmniej tej nocy była zadowolona, że uprzejmy
taksówkarz poczekał dopóki nie zobaczył, że kobieta otworzyła drzwi domu.
Eileen próbowała poruszać się bardzo cicho, zakładając że wszyscy na
pewno już śpią. Na piętrze paliło się światło i nagle rozległ się głos Lynne.- To
ty, Eileen?
- Ja- Przytaknęła zapytana, zamykając drzwi.- Właśnie weszłam.
Zablokuję tylko zamki.
- Dziękuje. Zaparzyłam niedawno dzbanek ziołowej herbaty w kuchni.
Powinna nadal być gorąca.
- Dzięki, Lynne. Dobranoc.
Światło zgasło. Czy nie domyślała się, że mimo wszystko siostra będzie
na nią czekała? Eileen uśmiechnęła się lekko, wiedząc że gdy dwie córki
Lynne wejdą w wiek nastoletni zapewne trwale zaburzą sen swojej matki.
Dom, który ją otaczał, wydawał się absolutnie normalny. Eileen stałą
chwilę nieruchomo i delektowała się tym. Smoki czające się pod łóżkiem lub
kryjące się w szafie były całkowicie fikcyjne.
Przynajmniej tutaj.
Rudowłosa nalała sobie filiżankę herbaty- była ona nadal ciepła- i
zabrała swoje rzeczy do wolnej sypialni. To pomieszczenie wychodziło na
ulicę. Eileen włączyła lampkę przy łóżku, po czym sięgnęła by zasunąć
zasłony.
~ 76 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Duży czarny sedan zjeżdżał w dół ulicy. Zatrzymał się bezpośrednio
przed domem Lynne. Jego czerwone światła lśniły wyraz
nie w ciemności.
Jak żar ogniska.
Jak oczy smoka nocą.
Eileen zaciągnęła szybko zasłony i oparła się ciężko plecami o ścianę.
Serce biło jej gwałtownie i zaczęła szybciej oddychać. To było auto Magnusa.
Poznała je. I on wiedział dokładnie gdzie ją znalez
ć.
Wzrok kobiety padł na drewnianą skrzynię. Co on zrobi, by ją dostać w
swoje ręce? Zobaczyła nagle w myślach zakrwawione ciało Teresy i zaczęła
drżeć. Przemoc może się powtórzyć. A ona była w domu swojej siostry-
Lynne, jej mąż i ich dwie córki spały po drugiej stronie domu, na piętrze. Byli
całkowicie bezbronni.
Eryk powiedział, że może mu zaufać, że on ją obroni.
Czy ona ośmieli się?
Zerknęła ponownie na zewnątrz, ale duży sedan wciąż tam stał. Poza
nim, na ulicy nie widać było żadnego innego pojazdu.
I wiedziała, że nie wyobraziła sobie tego pojazdu.
Podobnie jak nie miała złudzeń, że Magnus zniknął wcześniej na
dobre.
Musiała mieć plan.
* * *
Eryk śledził taksówkę Eileen, kierując się żarem Ognistego Sztormu.
Usiadł na dachu małego domku w Nothing Hill, gdzie dziewczyna się
schroniła i zaczął wydychać smoczy dym. Miał niepokojące uczucie obecności
Magnusa w pobliżu i wcale mu się to nie podobało. Tak więc Eryk snuł dym i
otoczył nim szczelnie domek z czerwonej cegły. Dym był znakiem
terytorialnym i granicą, której nie mógł przekroczyć żaden Slayer ani Pyr, bez
wyraz
nej zgody Eryka. I niewidzialną dla ludzi barierą. Eryk oddychał
nieprzerwanie, wzmacniając ją, tak by jego partnerka mogła spokojnie
przespać noc. Wiedział, że dym już teraz jest grubszy i silniejszy niż było
konieczne, ale nie przestawał. Nie mógł przestać.
~ 77 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Bo bał się.
Wiedział, że Magnus na chwilę zrezygnował, ale znał Slayera na tyle,
by wiedzieć że ten nie odejdzie daleko. Przyczaił się gdzieś i czekał na swój
moment. Eryk miał zamiar sprawić, że taka chwila nigdy nie nadejdzie. Czuł
też innych Slayersów i wiedział, że kolejka smoków które chcą mu
przeszkodzić w dopełnieniu Sztormu jest długa.
A najprostszą drogą by to zrobić było zabicie ludzkiej towarzyszki
smoka. Liderowi Pyrów nienawistna była myśl że Magnus znał zapach
Eileen.
Ponadto miał nadzieję, że rudowłosa dotrzyma swej obietnicy i rano
pozbędzie się Smoczych Zębów, co uczyni ją chociaż trochę bezpieczniejszą.
Chociaż, z płonącymi iskrami ich Sztormu, Eryk jakoś wątpił w to
ostatnie. Poza tym jego wybranka mogła nie dotrzymać słowa, albo zrobić coś
całkiem nieprzewidywalnego. W tym względzie też się zmieniła- stała się teraz
dużo mniej przewidywalna niż w poprzednim wcieleniu.
Chociaż nawet Louise udawało się go często zaskakiwać.
Eryk wydychał dym, dopóki ten nie wydał kryształowego brzęku, który
oznaczał że bariera jest w pełni szczelna. Zamknął jednak oczy jeszcze na
moment i pooddychał jeszcze chwilę.
- Więcej znaczy lepiej?- Spytał damski głos, z nutą rozbawienia.
Pyr zacisnął zęby rozpoznając bez trudu autorkę słów. Rozmowa z
Wiwerną, tak irytującą jak tylko ona potrafiła być, była ostatnią rzeczą jaką
cynowy smok chciałby zakończyć ten wieczór. Eryk otworzył oczy i spojrzał
prosto na Sophie, Wiwernę, w jej ludzkiej postaci. Opierała się o komin,
siedząc na powierzchni dachu, jej nogi zwisały swobodnie, a blond włosy
fruwały na wietrze.
Uśmiechnęła się.
- Nie mam żadnego problemu z taką filozofią- Powiedział, wiedząc że
brzmi na tak zirytowanego, jakim był w rzeczywistości.
Sophie skrzyżowała ramionach na piersi i nagle mężczyzna poczuł, że
ona wie o czymś o czym on nie ma pojęcia.- A co jeśli to nie wystarczy?
- Wtedy stworzę go więcej.
~ 78 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
- Co jeśli smoczy dym, bez względu na ilość, nie wystarczy?-
Jasnowłosa przechyliła lekko głowę i patrzyła na niego uważnie.- Znasz
wiersz, prawda?
- Poświęcenie- Odpowiedział. Sama idea obudziła w nim dreszcz, nie
mający nic wspólnego ze Sztormem. On nie stanowił żadnego zagrożenia dla
Eileen, jednak przeczuwał że sam nie będzie w stanie zapewnić jej
bezpieczeństwa.
Przełknął dumę i przyznał się do swojego nowego, niepokojącego
osłabienia.- Nie widzę mojej przyszłości, zapewne wiesz o tym- Wiwerna
skinęła lekko głową.- Czy możesz mi pomóc? Jeśli nie dla mnie, to dla Pyrów
i Eileen?
Przyglądała mu się tak długo, że myślał że z miejsca mu odmówi, ale
gdy przemówiła, miała miękki głos.- Co ma pierwszeństwo w twoich
względach? Ty, Pyrowie czy Eileen?
To był test, ale niezbyt skomplikowany.
- Oczywiście, że Pyrowie! Jest moją główną odpowiedzialnością& - Nie
skończył jeszcze mówić, gdy kobieta uciszyła go, kręcąc przecząco głową.
Westchnęła, chyba z żalem, i zniknęła, jakby jej tu nigdy nie było.
Eryk rozejrzał się, ale wiedział że już jej nie znajdzie. Odeszła.
- Zła odpowiedz
- Wyszeptała jeszcze do wiatru w starej mowie.
Ale jak on mógł odpowiedzieć jakkolwiek inaczej? Powiedział prawdę.
Poprowadzenie Pyrów ku zwycięstwu było dla niego najważniejsze. Był gotów
poświęcić samego siebie, byle tylko do tego doprowadzić. Nie chciał
poświęcać w tym celu swojej towarzyszki, podobnie jak nie chciał mieć już
potomstwa. To była jego jedyna zdrada w stosunku do jego gatunku. To
również byłaby zdrada więzi między nim a Eileen, chociaż póki co jej nie było.
On raz już zdradził Louise, jakby nie patrzeć, i nie chciał powtarzać
tego błędu.
Jednak Sophie nadal oczekiwała od niego innej odpowiedzi. Jakiej?
Eryk usiadł na dachu, aby pomyśleć nad tym, mimo frustracji jaka nim
szarpała.
Miał jakby nie patrzeć kilka chwil.
~ 79 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
* * *
Czarny sedan przeważył o wszystkim.
Eileen wiedziała, że Magnus był w samochodzie, a Magnus chciał
drewnianą skrzynkę z zębami. Faceci, którzy włamali się do Fundacji byli
jakoś powiązani z eleganckim nieznajomym i oni zabili Teresę bez chwili
wahania.
Nie miała śmiałości zaryzykować życia siostry i jej rodziny.
Musiała opuścić dom Lynne. Wydarzenia dzisiejszej nocy- czy to było
tylko złudzenie czy rzeczywistość- były znakiem. Przyjechała do Anglii
odnalez
ć jakieś dodatkowe informacje odnośnie historii znanej jako Smoczy
Kochanek z Madeley i teraz, wbrew wszelkiej logice, zobaczyła smoki. I
została dwukrotnie uratowana przez jednego z nich.
Chociaż to wszystko było dziwne, Eileen- bardziej niż większość ludzi-
była gotowa uwierzyć temu co widziała na własne oczy. W końcu zajmowała
się zarobkowo badaniem legend miejskich. Czasami historie w środku nocy
znajdowały jakieś rozsądne wyjaśnienia. Czasami nie. Kobieta już dawno
zaakceptowała fakt, iż na świecie dzieje się więcej niż większość ludzi widzi
lub wie.
W tym momencie kobietę bardziej zajmował fakt jak uniknąć smoków,
zamiast martwieniem się czy nie jest z nią coś nie tak skoro widzi latające
jaszczury. Zrezygnowanie z drewnianej skrzyni było jedną z opcji, ale Eileen
wątpiła by to zapewniło jej bezpieczeństwo. Wątpiła, by Magnus i jego
kumple tak po prostu pozwolili jej odejść.
Poza tym były pewne zasady. Teresa umarła z powodu tych zębów.
Eileen miała zamiar dowiedzieć się jaka jest ich prawdziwa wartość, nawet
jeśli wiedzę tą miałaby przypłacić życiem.
Jednak nie brzmiało to wszystko zbyt optymistycznie.
Miasteczko Ironbridge1- w starej parafii Madeley- było póki co równie
dobrym celem podróży jak i każde inne miejsce. Bilet powrotny do Bostonu
miała zabukowany na niedzielę. Planowała spędzić ostatni weekend z Lynne,
ale mogła zmienić swój harmonogram.
1
Iron bridge  Żelazny most
~ 80 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Musiała zmienić swój harmonogram.
Było też prawdą, że kobieta dopiero co wróciła z Ironbridge, ale cały
czas była pewna że coś przegapiła. A teraz był równie dobry czas jak każdy
inny, by wrócić i spróbować ponownie.
Zerknęła kątek oka na drewnianą skrzynie i pomyślała o jej zawartości.
Obiecała Erykowi, że z kimś porozmawia i je odda. Miała zamiar
skontaktować się z Raffertym Powellem, o którym wspomniała Teresa.
Ona po prostu nie zrobi tego natychmiast.
Eryk nigdy się o tym nie dowie.
Kobieta odmówiła sobie czuć się zawiedzioną, że zostawiła go za sobą.
Ten facet był problemem. Nieważne że wyglądał tak, że chciało się go zjeść.
On nawiedzał jej sny i wyraz
nie żył niebezpiecznie. Powinna czuć się
szczęśliwa, że zatarła wszelkie możliwe ślady, dzięki którym jej ścieżki
mogłyby się znów skrzyżować.
Tyle, że wcale nie była.
Sprawdziła niezwłocznie rozkład pociągów i stwierdziła, że najbliższy
który jej pasuje odjeżdża o 6:10. Wydawało jej się to całą wiecznością- jeszcze
cztery godziny!- ale nie miała wyboru.
Wyjęła zęby ze zbyt charakterystycznej drewnianej skrzynki i ułożyła je
na blacie biurka. Jej tymczasowa sypialnia służyła na co dzień za szwalnię
Lynne, gdzie ta wyczarowywała swoje piękne patchworki. Eileen pogrzebała
chwilę w szafie i znalazła kilkanaście kwadratowych kawałków tkaniny.
Zaczęła owijać każdy ząb z osobna i układać je ostrożnie w torbie. Zamknęła
pustą szkatułę i postawiła ją obok drzwi, swoją sakwę ustawiła obok.
Potem zajęła spakowaniem kilku drobiazgów dla siebie- kosmetyków,
zmiany odzieży, laptopa. Wrzucała to wszystko do wielkiej torby, która
przetrwała z nią dzisiejsze wydarzenia.
Gdy skończyła, wyjrzała przez okno, ale ulica zrobiła się pusta. To
jednak nie uspokoiło jej ani trochę.
Sięgnęła po notatnik i długopis i zaadresowała kopertę do Lynne.
Pomyślała chwilę nad treścią wiadomości i zaczęła pisać na kartce.
Lynne,
~ 81 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Jeśli nie zobaczysz mnie przez moim wylotem do domu, wez
torbę i
zanieś ją do handlarza antyków o imieniu Rafferty Powell. On będzie wiedział
co z tym zrobić.
Kocham cię.
Eileen
Nakleiła znaczki, ale nie zaklejała jeszcze koperty. Potem wypisała
jeszcze kilka kartek pocztowych, po czym ukryła kopertę w środku.
Zostało jej trzy i pół godziny. Eileen bębniła palcami po blacie biurka i
sprawdziła czas ponownie. I ponownie. Jednak udanie się na stację kolejową
w środku nocy wcale nie wydawało jej się najlepszym rozwiązaniem.
Poza tym nie chciała budzić domowników.
W takim razie zmusiła się do myślenia o swojej pracy. Smoczy
Kochanek z Madeley była historią, która przede wszystkim przywiodła ją do
Anglii. Obecnie była to jej ulubiona historia, swego rodzaju mit sprzed
czasów, gdy powstawały duże miasta. Ludzie wtedy wciąż żyli zabobonami i
strachem, i zapewne temu należy przypisać że wyobrażali sobie smoki.
Ta legenda z jakiegoś powodu podziałała mocniej na jej wyobraz
nie niż
jakakolwiek wcześniejsza. Ona ją opanowała. Wydawało jej się, że próbuje
coś przekazać kobiecie- ale ta póki co nie miała szczęścia i nie rozumiała co
to takiego mogło być.
W rzadkich momentach kapryśności, Eileen uważała że historia ta była
kluczem do jej straconej pamięci.
Tak czy inaczej, historia to mogła być znakomitym rozproszeniem.
Kobieta sięgnęła po skórzaną sakwę i wyciągnęła z niej notebooka. Ponownie
zaczęła przeglądać swoje notatki, szukając wskazówki którą przegapiła,
mimo że znała każde słowo na każdej ze stron dokumentu. Przede wszystkim
potrzebowała lepszej mapy Ironbridge. Zaledwie kilka godzin temu czuła się
rozdrażniona dodając do planu szczegóły o których w jakiś dziwny sposób
wiedziała.
Zabawne, ale nagle ten wyjazd do Anglii, który wcześniej wydawał się
być wielką porażką, zaczął wydawać się całkiem dobry.
Powodem tego był Erik Sorensson.
~ 82 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Ciekawe czy dałoby się o nim coś znalez
ć w Googlach.
Uruchomiła przeglądarkę od razu, ciesząc się że ma w końcu coś do
roboty. Jedyny Eryk Sorensson, którego znalazła był projektantem widowisk
pirotechnicznych z Chicago. Miał swoją stronę w Internecie i zdobył wiele
nagród za widowiska muzyczno-świetlne. Był nawet film z jednego z jego
przedstawień, ale Eileen miała za mało transferu by móc go obejrzeć.
Zły Eryk Sorensson.
Kobieta założyła, że smoki raczej nie ogłaszały się w Internecie.
Prawdopodobnie nie miały też prawa jazdy, kart kredytowych czy e-maili.
Prawdopodobnie nie istnieli oficjalnie.
Może lepiej byłoby założyć, że Eryk był tylko wytworem jej wyobraz
ni?
Niezadowolona i zniecierpliwiona, Eileen położyła się na łóżku w
ubraniu i wbiła wzrok w sufit, starając się nie podrywać na każdy hałas.
I musiała usnąć, bo nadszedł sen.
Śniła o dziecku, pięknym chłopcu. Niemowlęciu, owiniętym w piękną
koronkową sukieneczkę do chrztu, tak ozdobną i uszytą że musiała być z
innego wieku. Miała ten sen już wcześniej i poprzednio też obudził jej
uśmiech. Serce zalało jej szczęście, ciepły blask rozlał się po całym ciele.
I teraz znów miała ten sen. Trzymała maleństwo.
Ale to było też coś znacznie więcej.
We śnie tuliła synka z miłością, jego malutkie paluszki oplatały jej
kciuk, gdy dziecko drzemało w jej ramionach. Pękł mały pęcherzyk śliny, i
kobieta przeniosła wzrok na doskonałe usteczka, teraz wilgotne i rozchylone.
Jasne włoski na główce były złote jak promienie słońca.
Był piękny.
Był doskonały.
Był jej własnym dzieckiem. W śnie, Eileen o tym wiedziała. Przycisnęła
chłopca bliżej do siebie i nie przestawała się dziwić. Była zmęczona w wizji,
ale nie chciała iść spać.
Bała się zamknąć oczy, z obawy że wtedy jej śliczny synek by zniknął.
Jej serce niemal pękało z nadmiaru miłości, jej ciało obolałe po porodzie,
piersi bolały od nadmiaru pokarmu.
On spał, a ona patrzyła, a czas mijał powoli.
~ 83 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Sen był dokładnie taki sam jak tysiąc razy wcześniej, gdy go miała.
Tym razem jednak, gdy Eileen obudziła się jej policzki były mokre od
łez. Nadal wypełniała ją słodka miłość, którą czuła gdy przytulała do piesi
maleńkie ciałko. Ale jego nie było.
Nigdy nie będzie.
Eileen nie miała dzieci, i była wystarczająco trzez
wo myśląca, by
wiedzieć że raczej nie będzie ich już posiadała. Miała trzydzieści siedem lat.
Rozwiodła się. Nigdy nie była w ciąży. Miała talent do wybierania facetów,
którzy znikali jeszcze zanim mijał termin ważności na nich. Była seryjną
monogamistką, która nie wytrwała w związku dłuższym niż dwa lata.
A ostatnio było one zdecydowanie krótsze. Może powinna wcześniej
dostrzec znaki. Może miała już dość gier. Może jej oczekiwania były zbyt
wysokie.
Tak czy inaczej, nie było prawdopodobieństwa posiadania dzieci. Eileen
przez trzy lata była filarem emocjonalnym Lynne, gdy jej siostrzyczka nie
mogła zajść w ciąże i leczyła się z bezpłodności. A chociaż kochała swoje
bratanice- rudowłosa nie zdecydowałaby się na tą samą drogę.
Ona i Lynne miały wiele wspólnego, i jako starsza siostra, Eileen już
dawno zrozumiała że jej macica również nie działa w pełni sprawnie.
Zaakceptowała to już dawno temu. Jej życie było dobre. Była
szczęśliwa.
Nawet jeśli powtarzające się sny o dziecku budziły w niej tęsknotę.
Była 5:15, na dworze nadal ciemno. Kobieta niecierpliwym gestem
wytarła mokre policzki i poszła do łazienki.
* * *
Eileen nalewała sobie filiżankę kawy, gdy w drzwiach kuchni pojawiła
się Lynne.
- Co tutaj robisz tak wcześnie?- Dla podkreślenia swojego punktu
widzenia, że o tej godzinie rozsądni ludzie jeszcze śpią, kobieta przeciągnęła
się rozkosznie i ziewnęła. Nawet senna i rozczochrana była wspaniała.
~ 84 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Aby być sprawiedliwym- Lynne nie miała na to wpływu. Rude włosy,
charakterystyczne dla ich rodziny, na głowie młodszej sióstr przybrały
najatrakcyjniejszą barwę jesiennych liści. Niebieskie oczy w kształcie
migdałów lekko zwężały się w kącikach. Jakimś cudem przypadły jej w
genetycznej puli też bardzo gęste, ciemne rzęsy. Poza tym była wysoka i
szczupła, i mimo dwóch ciąży, łatwo było uwierzyć że była popularną
modelką.
Ta spektakularna kariera miała miejsce przed Rogerem i
dziewczynkami, ale Eileen wiedziała że to w Londynie jej siostra znalazła w
końcu szczęście. Jej małżeństwo było udane, i chociaż Eileen radowała się
tym- jednocześnie sama czuła się samotniejsza.
Jestem szczęśliwa- przypomniała sobie, starając się wymazać z pamięci
resztki snu. Potrzebowała tylko snu i kawy.- Mam pociąg do złapania-
Odpowiedziała z uśmiechem.
Wiadomość momentalnie otrzez
wiła Lynne.- Ale ja cieszyłam się już, że
spędzimy razem trochę czasu.
Eileen poczuła się od razu winna, ale wiedziała że musi wyjechać by
zapewnić siostrze bezpieczeństwo.- Postaram się wrócić w niedzielę rano,
obiecuję. Muszę zrobić jeszcze jeden mały wypad.
Sceptyczne spojrzenie niebieskich oczu.- Racja. Wlecisz jak bomba do
domu i będziesz się spieszyła na lotnisko, by zdążyć na swój lot.
Niestety brzmiało to prawdopodobnie. O ile w ogóle wróci, bo równie
dobrze Magnus mógł ją dopaść.- Cóż, jestem na urlopie badawczym i musze
sprawdzić pewien trop.
Lynne parsknęła śmiechem.- Jak on się nazywa?
- Przepraszam?
- Nie udawaj. Twój trop ma jakieś imię.
Starsza z sióstr zarumieniła się, chociaż nie było żadnego faceta.
Pomyślała o Eryku i o tym jak wprawiał ją w drżenie.- Nie, to nie to.
- Uch-uch& - Lynne przyjrzała się Eileen z namysłem, po czym sięgnęła
do lodówki po śmietanę.
Widać było że gryzie się w język.
- No dobra. Powiedz to.
~ 85 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
- Ale co?
- Wszystko co właśnie w sobie dusisz.
- Nie przyjmij tego z
le&
- Och, to brzmi jak kiepski początek.
- Wiem, ale sama pytałaś.
- Wyrzuć to z siebie.
- Czy kiedykolwiek myślałaś o swojej tendencji do umawiania się tylko
z facetami, którzy są niezdolni do trwałych zobowiązań?
- Brak szczęścia w miłości jak myślę- Odpowiedziała lekko Eileen.-
Sama powtarzałaś mi ten dowcip o konieczności pocałowania wielu żab.
Lynne jednak nie uśmiechnęła się.- Nie. Myślę, że robisz to celowo.
Starsza z kobiet zamrugała.- Co?
- Jesteś osobą o najlepszej intuicji, jaką tylko znam. Możesz śledzić
więzi i znajdować połączenia o których nikt nawet nie pomyślał. Jesteś z tego
powodu doskonałą uczoną, ale nie umiesz znalez
ć żadnej przyzwoitej randki.
To bez sensu.
- Może mam pecha.
- Może to kwestia mężczyzn których wybierasz- Błękitne oczy spotkały
się z zielonymi.- Może celowo wybierasz marne egzemplarze.
Eileen złapała dzbanek z kawą, by nie dać siostrze poznać że jest
skonfundowana.- To byłoby naprawdę głupie.
- A ty nie jesteś głupia. W związku z tym, racjonalny wniosek jest taki,
że z jakiegoś powodu unikasz intymności.
- Mam wiele intymności, dzięki.
- Nie mówię o seksie. Mówię o miłości.
Eileen nalewała drugi kubek kawy, niezadowolona z rozwoju rozmowy.-
Nie chce o tym rozmawiać.
- A ja myślę, że jednak musimy.
- Zapominasz o Joe. Raz się sparzywszy, człowiek dmucha na zimne-
Podała młodszej siostrze kubek kawy.- Nie jestem pierwszą, którą nabiera
ostrożności po rozwodzie.
- Tyle, że Joe jak dla mnie, wpisuje się w ten schemat- Lynne dodała
cukru do napoju i zamieszała.- Nikt nigdy nie widział Joe jako materiału na
~ 86 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
męża. Mama powiedziała mi o tym na waszym weselu. Ja myślałam tak
samo.
Eileen usiadła na taborecie, zaskoczona.- Nie wiedziałam o tym.
- Eileen, nie myślę że dałaś się nabrać na jego sztuczki. Myślę, że
domyślałaś się że on może cię zdradzać. Myślę, że wiedziałaś że to kwestia
czasu. Myślę, że chciałaś wyjść za mąż, ale nie chciałaś zostać zraniona, więc
wybrałaś człowieka który nie zasługiwał na zaufanie. A może i na miłość.
- Sprawiasz, że wydaje się być wyrachowana.
- Nie, wydaje mi się że jesteś inteligentna w pewnym sensie.
Asekurujesz się. Nie angażujesz się emocjonalnie, i po prostu egzystujesz.
Jakbyś czekała na idealną parę butów, i gdy ta się pojawi wejdziesz w nią-
Lynne wbiła wzrok w siostrę.- A wcześniej żadnych łez.
- Płakałam!
- Nie za wiele.
Starsza z kobiet czuła się znieważona. Atakowana, chociaż wiedziała że
krewna tylko chce jej pomóc.
- Posłuchaj, kochana. Chcę po prostu byś była szczęśliwa& .
- Być może nie chcę tego co ty masz. Kocham moją pracę. Małżeństwo i
dzieci nie są dla wszystkich, Lynne.
- Nie, nie są. Ale myślę że ty nie chcesz być sama.
- Uważam, że się mylisz. A co z Nigelem? Nie mogę dostać kilku
miesięcy, by naprawić swoje złamane serce?
- Co z Nigelem?- Zielonooka parsknęła śmiechem.- Czy naprawdę moja
genialna siostra nie zorientowała się, że on jest żonaty?
Eileen odwróciła wzrok. Podejrzewała, że były kochanek ją okłamywał.
I nie była prawdziwie zaskoczona, gdy prawda wyszła na jaw. Nawet
myślała- gdy w jego apartamencie pojawiła się jego żona- by wrócić do
środka i podyskutować o jego kłamstwach.
Lynne złapała ją za rękę.- Musisz zrozumieć że jeśli nie zaryzykujesz,
nie skorzystasz z szansy to nigdy ci się nie powiedzie. Chcę cię zobaczyć
szczęśliwą, duża siostro. To wszystko.
Starsza kobieta zmusiła się od uśmiechu.- Z mężczyzną, dwójką
dzieciaków, domem, kredytem hipotecznym i golden retirverem?
~ 87 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
- Nie interesują mnie detale. Jesteś po prostu zbyt interesująca by być
sama.
Eileen zmusiła się do uśmiechu, wiedząc że siostra chciała zawrzeć z
nią pokój.
- Jesteś pełna głębokich myśli, jak na tak wczesną godzinę.
- Jeśli to jedyna okazja, gdy mogę z tobą porozmawiać to muszę z niej
korzystać. Myślałam nad tym od dawna.
- Cóż, możesz przestać się martwić i tyle nad tym myśleć. Mylisz się.
- Naprawdę?- Lynne błysnęła niebieskimi oczami, w których lśniło
przekonanie o czymś całkiem odmiennym.- Nie sądzisz, że zbieranie
miejskich legend jest swego rodzaju zastępczym życiem dla ciebie?
- Co masz na myśli?- Eileen nie zdziwiła się, że nawet wybór jej
naukowej specjalności jest teraz przyczyną ataku krewnej.
- Chodzi mi o to, że spisujesz na pół zapomniane historie dawno
martwych ludzi, zamiast żyć swoją własną egzystencją.
Zielonooka patrzyła na swą towarzyszkę zaskoczona, słysząc ślad
prawdy w jej słowach.
- Zaufaj swojemu instynktowi, Eileen. Rób to w każdym aspekcie
swego życia i bądz
szczęśliwa. Znajdz
też szczęście z mężczyzną i zaufaj
jakiemuś.
Eileen przypomniała sobie słowa Eryka, który swym aksamitnym
głosem prosił o zaufanie. Ten facet był jednak problemem do szpiku kości.
Ale jej instynkt mu zaufał, zresztą udowodnił że można na nim polegać.
Zielonooka wyjęła z szafy kożuch, mocno zniecierpliwiona.- Cóż,
przykro mi cię rozczarować, ale naprawdę jadę tylko na badania. Muszę
wrócić do Ironbridge, zanim polecę do domu.
- Żaden facet nie ma z tym nic wspólnego?
- Żaden.
- Cóż, trzymaj oczy szeroko otwarte, wielka siostro. Najlepsi z nich
czają się w najmniej oczekiwanych miejscach.
- Podobnie jak żaby- Zażartowała Eileen.
Lynne uśmiechnęła się miękko.- Książęta w przebraniu.
~ 88 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Siostry przytuliły się mocno, i każda z nich zapragnęła by mieszkały
bliżej.
- Nie jesteś na mnie zła?- Spytała ex-modelka patrząc w zielone oczy.
- Nie. Wiem, że miałaś dobre intencje- Uśmiechnęła się.- Nawet jeśli są
całkowicie błędne- Zerknęła na zegarek.- Muszę iść i jeszcze raz uścisnęła
siostrę.- Bądz
grzeczna.
- A ty ostrożna.
- Myślałam, że miałam kierować się instynktem- Zażartowała Eileen.
Zaczekała by zobaczyć irytację na twarzy siostry, po czym zaśmiała się i
wyszła.
* * *
Eileen pojechała na dworzec kolejowy, z drewnianą skrzynką i swoim
skórzanym workiem pod ręką. Chociaż było nadal ciemno, cieszyła się że
przynajmniej raz nie spaceruje w deszczu. Najpierw chciała się przejść, ale
uznała że byłoby jej niewygodnie z nieporęcznym bagażem. Złapała więc
taksówkę, i skanowała ruch drogowy w poszukiwaniu czarnego sedana.
Niczego.
To jej nie uspokajało.
Starała się nie myśleć o uwagach Lynne. Problem polegał nie na tym,
że jej siostra nie miała racji. To prawda że zawsze miała pecha w wyborze
mężczyzn. Albo wybierała niewiernych, jak jej ex Joe, albo bi, albo
nałogowych kłamców, albo tych, którzy byli już żonaci& Można by tak listę
wydłużać.
Ale Eileen nigdy nie była zaskoczona ich prawdziwymi twarzami. Był
wręcz pewien wzór, jak musiała stwierdzić retrospekcyjnie. Poza tym bez
względu na to, jak wielki sekret mieli jej ex- ona nigdy nie była zszokowana.
Płakała przez i nad wieloma rzeczami- straconymi szansami,
przyjacielem zastrzelonym przez złodzieja, dziećmi których nigdy nie urodzi-
ale nie z powodu facetów. Z pewnością nie płakała nad Nialem. Uroniła kilka
łez z powodu Joe, ale nawet wtedy wiedziała że nie był wart jej smutku.
Czy Lynne miała rację?
~ 89 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Eileen dużo randkowała i nigdy nie miała problemu ze znalezieniem
faceta, który byłby nią zainteresowany. W pewnym sensie było to męczące, a
każdy związek był krótkotrwały i przelotny. Ona mogła żartować, że zmiana
jest solą życia, ale musiała się nad tym jednak zastanowić.
Czy to, że była nieszczęśliwa w miłości to był jej własny wybór, albo
jakoś wpływała na swojego pecha?
Na Eston Station, Eileen wstawiła torbę z zębami do jednej z
metalowych szafek. Owinęła klucz inną szmatką i wsunęła do koperty
zaadresowanej dla Lynne. Zakleiła list, po czym razem z pocztówkami
zaniosła je do kiosku, by wysłać.
Podała je mężczyz
nie, który sprzedawał gazety, czekając aż sprawdzi
czy wszędzie są znaczki. Znudzona zerkała po nagłówkach dzienników, i
nagle zamarła.
Krwawi Rzez
nicy Zostawiają Za Sobą Dwa Ciała!- Krzyczał jeden z
nagłówków. Zdjęcie pod artykułem pokazywało połamane okulary i krew.
Eileen zamrugała. Poznała te okulary. Należały do martwego
ochroniarza z fundacji Fonthlii-Fergusson.
Kobieta odwróciła wzrok czując się chora. Kawa burzyła się w jej
brzuchu i bała się by nie zwymiotować. Więc to wszystko było prawdą.
Teresa nie żyła. Ochroniarz został zastrzelony. W szarym świetle poranka, z
nagłówkami gazet, trudno było jej udawać że to był wyłącznie sen.
- Jak tragicznie- Powiedział mężczyzna obok niej. Miał francuski
akcent i bardzo głęboki głos. Mówił melodyjnie.
Rzuciła mu spojrzenie kątem oka, zakładając że zapewne czekał na
swoją kolej.
- Przepraszam- Powiedziała, przyciskając do siebie rzeczy i robiąc krok
w bok.
Ale on się nie ruszał z jej rogi i w końcu spojrzała na jego twarz. Był
przystojny, mimo wąskich warg. Na gardle miał bandaże, znikające pod
rozpiętym kołnierzykiem koszuli. Odznaczały się wyraz
nie na opalonej
skórze. Włosy miał kasztanowe, a oczy w kolorze czekolady.
I w ich głębi tańczyły płomienie.
~ 90 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
- Nie ma powodu przepraszam- Mówił gładko. Było coś dziwnego w jego
głosie. Coś hipnotyzującego, jakby grzebał w jej myślach, i naprowadzał je
na pożądaną dla siebie drogę.- To całkiem naturalne się smucić. Dokąd
zmierza ten świat.
- Dokąd zmierza ten świat- Powtórzyła za nim.
Co się działo? Jej głos brzmiał jakby z oddali.
- Pozwól, że ci z tym pomogę- Powiedział i sięgnął po uchwyt
drewnianej skrzynki.
Eileen spojrzała w dół i nagle znów mogła myśleć jasno.
Miał płomienie w oczach. To nie było normalne.
Eryk powiedział, że smoki zostały nazwane Pyrami.
A to znaczyło ogień.
Ten facet miał widoczne opatrzone rany.
Jej intuicja doszła do jednego prawidłowego wniosku. Musiały być
dobrzy i z
li Pyrowie. Eileen świetnie wiedziała gdzie umiejscowić Francuza i
czego on od niej chciał. I wiedziała, że nie zamierza mu tego dawać.
Niespodziewanie popchnęła go na bok, tak mocno, że się potknął, i
pobiegła.
Gdy Francuzik ruszył jej śladem, kobieta rzuciła się do ucieczki.
Przedzierała się przez tłum, używając drewnianej skrzyni jako tarana i nie
oglądała się za siebie. Miała nadzieję, że Eryk dostatecznie mocno zranił w
nocy nieznajomego, i ten nie będzie w stanie jej złapać.
Serce Eileen tłukło się dziko w piersi. Ludzie klęli, gdy ich odpychała.
Słyszała jak Francuz coś za nią krzyczał, ale nie zatrzymywała się.
Zegar na końcu peronu powiedział jej, że jest 06:04. Wiele mogło sie
zdarzyć w ciągu sześciu minut. Jej pociąg stał już na stacji, a ona była w
połowie droi do niego. Nie wiedziała nikogo, kto by do niej szedł. Zerknęła za
siebie.
Żadnego śladu Francuzika.
Wiedziała, że szansa na to że zrezygnował jest żadna. Mógł mieć
pomoc- jak tego złotego smoka, który ją złapał.
Tego, który dwa razy strzelił do Teresy.
Albo pomoc Magnusa.
~ 91 ~
 Deborah Cooke  Dragonfire 03  Kiss of Fate
Eileen poczuła się słabo. Ruszyła dalej przed siebie i krążyła w tłumie,
robiąc uniki i klucząc. W końcu wyszła z peronu i po chwili wsunęła się
niepostrzeżenie innym wejściem. Nadal żadnych śladów Francuzika na jej
peronie.
Jej pociąg został uruchomiony i stał na jałowym biegu, gdy
zdecydowała się że może poczuć trochę ulgi.
Była 06:08.
Jeśli Francuz nie wiedział jaki pociąg złapie, nie będzie w stanie jej
śledzić. I Magnus też nie będzie w stanie tak łatwo podążać samochodem za
nią. Było to niemal jasne.
Znów poczuła gorączkę, prawdopodobnie z lęku i adrenaliny.
Wkroczyła szybko na peron, używając ludzi i ich bagaży jako zasłon. Gdy
dotrze do pociągu pierwsze co zrobi, to rozepnie płaszcz.
Popędziła do wagonu z nadal otwartymi drzwiami. Zacieśniła uchwyt
na drewnianej skrzynce, a drugą sięgnęła do rączki pomagającej wejść do
przedziału. Przygotowała się do zrobienia kroku na schodek, gdy nagle
poczuła że ktoś wyciąga z jej z dłoni szkatułę.
- Obiecałaś- Syknął gniewnie Eryk.
~ 92 ~