kusnierz 743[02] z2 04 n

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Lidia Mnich

Wykonywanie odzieży futrzanej
743[02].Z2.04

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
dr inż. Jadwiga Rudecka
mgr inż. Ewelina Śmiszkiewicz

Opracowanie redakcyjne:
inż. Lidia Mnich

Konsultacja:
mgr inż. Zdzisław Feldo

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 743[02].Z2.04
„Wykonywanie odzieży futrzanej” zawartego w programie nauczania dla zawodu kuśnierz

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Zasady krojenia skór futerkowych

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Konfekcjonowanie skór w elementy futra

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Przygotowanie materiałów pomocniczych i dodatków do produkcji odzieży
futrzanej

5.3.1. Ćwiczenia

5.4. Konfekcjonowanie elementów futra

5.4.1. Ćwiczenia

5.5. Wyroby welurowe

5.4.1. Ćwiczenia

Ewaluacja osiągnięć ucznia

Literatura

26
40

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie

kuśnierz.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania
uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami ze

szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od samodzielnej

pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik dla

ucznia.

Nauczyciel

powinien

ukierunkować

uczniów

właściwe

korzystanie

z poradnika do nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które zawierają

podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest zwrócenie
uwagi na następujące elementy:

−

materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować

samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem,

−

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest

przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zależności od tematu można zalecić uczniom
samodzielne odpowiedzenie na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów,
w formie dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza,
ponieważ nauczyciel sterując dyskusją może uaktywniać wszystkich uczniów oraz
w trakcie dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają

ćwiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę
teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję
ćwiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia, uwzględniając różne
możliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które z zaproponowanych
ćwiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu technodydaktycznym
szkoły. Prowadzący może również zrealizować ćwiczenia, które sam opracował,

−

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie

odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając
zamieszczone w nim stwierdzenia potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego
zakresu materiału. Jeżeli wystąpią zaprzeczenia, nauczyciel powinien do tych zagadnień
wrócić, sprawdzając czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem niezrozumienia
przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie nauczania.
W tym miejscu jest szczególnie ważna rola nauczyciela, gdyż od postawy nauczyciela,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

sposobu prowadzenia zajęć zależy między innymi zainteresowanie ucznia. Uczeń
niezainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie w pełni
umiejętności założonych w jednostce modułowej. Należy rozbudzić wśród uczniów tak
zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału nauczania
rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy
i umiejętności ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową powinien
zwracać uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe uzdolnienia
manualne, czy może lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,

−

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania

z zakresu całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki
osiągnięte przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej
nauczyciela realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano
określoną liczbę możliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa
uzależniona jest od ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel może zastosować test według
własnego projektu oraz zaproponować własną skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak
przeprowadzić proces oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie
swoich umiejętności.

Metody polecane do stosowania podczas kształcenia modułowego to:

−

pokazu z instruktażem,

−

ćwiczeń praktycznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

743[02].Z2

Technologia wytwarzania
wyrobów futrzarskich

743[02].Z2.01

Dobieranie skór do produkcji
wyrobów futrzarskich

743[02].Z2.02

Użytkowanie maszyn,

urządzeń i narzędzi

kuśnierskich

743[02].Z2.03

Wykonywanie

błamów

ze skór futerkowych

743[02].Z2.04

Wykonywanie

odzieży futrzanej

743[02].Z2.05
Wykonywanie

galanterii futrzanej

743[02].Z2.06

Wykonywanie usług

kuśnierskich

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

odczytywać rysunki techniczne prostych wyrobów futrzarskich,

−

interpretować rysunek żurnalowy,

−

dobierać zestawienia kolorystyczne w projekcie wyrobu futrzarskiego,

−

stosować

elementy

strojów

historycznych

lub

regionalnych

projektach

ubiorów współczesnych,

−

wyjaśniać podstawowe pojęcia z zakresu konstrukcji i modelowania form odzieży,

−

wykonywać pomiary sylwetki człowieka,

−

rysować siatki konstrukcyjne podstawowych wyrobów futrzarskich,

−

stosować zasady ustalania dodatku konstrukcyjnego,

−

stosować zasady modelowania form z uwzględnieniem układu skór w wyrobie,

−

wykonywać modelowanie form na sylwetki nietypowe,

−

wykonywać szablony podstawowych wyrobów futrzarskich.

−

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

−

użytkować podstawowe maszyny i urządzenia kuśnierskie,

−

posługiwać się przyborami i narzędziami kuśnierskimi,

−

rozróżniać, sortować oraz dobierać skóry futerkowe według charakteru okrywy włosowej
i tkanki skórnej,

−

rozróżniać metody reperacji skór futerkowych,

−

korzystać z dokumentacji techniczno – technologicznej wyrobów futrzarskich w procesie
produkcji,

−

dobierać metody i techniki rozkroju skór futerkowych,

−

określać etapy procesu wytwarzania wyrobu futrzarskiego,

−

wykonywać wyroby futrzarskie zgodnie z projektem,

−

korzystać z różnych źródeł informacji zawodowej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

scharakteryzować asortyment odzieży futrzanej damskiej, męskiej i dziecięcej,

−

zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

−

dobrać materiały podstawowe i pomocnicze do produkcji odzieży futrzanej,

−

dobrać maszyny i urządzenia do produkcji odzieży futrzanej,

−

zaplanować kolejność prac przy wytwarzaniu różnych asortymentów odzieży futrzanej,

−

posłużyć się dokumentacją techniczno-technologiczną,

−

dobrać skóry i materiały wykończeniowe do wykonania wybranego wyrobu
futrzarskiego,

−

dokonać reperacji skór futerkowych,

−

dobrać i zastosować odpowiednie techniki rozkroju skór,

−

skroić elementy wyrobu futrzarskiego zgodnie z projektem,

−

skompletować wykroje,

−

zszyć skóry w elementy wyrobu futrzarskiego,

−

uformować elementy wyrobu i wysuszyć,

−

obrównać elementy wyrobu odzieży futrzanej według szablonów,

−

przygotować materiały pomocnicze i dodatki,

−

dostosować parametry prasowania do rodzaju materiałów wykończeniowych,

−

przygotować elementy do zestawienia w wyrób futrzarski,

−

połączyć elementy składowe wyrobu w całość,

−

określić zasady wykończania wyrobów,

−

wykonać prace wykończeniowe wyrobu odzieży futrzanej,

−

wykonać wyroby ze skór welurowych,

−

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz
ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Kuśnierz 743[02]

Moduł:

Technologia wytwarzania wyrobów futrzarskich 743[02].Z2

Jednostka modułowa:

Wykonywanie odzieży futrzanej 743[02].Z2.04

Temat:

Kroje literowe skór futerkowych.

Cel ogólny:

Zastosowanie krojów literowych w skórach futerkowych.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

rozpoznać kroje literowe,

−

określić cel stosowania krojów literowych,

−

określić zasady wykonywania krojów,

−

dobrać odpowiedni krój do charakteru okrywy włosowej,

−

wykonać kroje literowe,

−

sprawdzić trafność doboru i poprawność wykonania.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne,

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–4-osobowych.

Czas: 3 godziny dydaktyczne

Środki dydaktyczne

−

kolekcja skór futerkowych,

−

plansze poglądowe dotyczące wykonania krojów literowych,

−

zestawy ćwiczeń opracowane przez nauczyciela,

−

stanowisko pracy dla zespołów uczniowskich.

Zadanie dla ucznia

Wydłuż otrzymaną skórę futerkową pięcioma cięciami, stosując odpowiedni krój

literowy. Podaj wielkość wydłużenia.

Przebieg zajęć:

Faza wstępna
1. Podanie tematu.
2. Wprowadzenie do tematu.
3. Uświadomienie celów kształcenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Faza właściwa
1. Realizacja tematu:

−

nauczyciel przeprowadza wykład informacyjny, charakteryzuje kroje, objaśnia cel
i zasady ich stosowania,

−

nauczyciel posługuje się planszami oraz kolekcją skór futerkowych, objaśnia
zasady doboru odpowiednich krojów do charakteru okrywy włosowej, ustalania
wielkości kąta i długości wysunięcia,

−

nauczyciel zadaje pytania,

−

uczniowie odpowiadają na pytania,

−

nauczyciel weryfikuje odpowiedzi i w zależności od potrzeb udziela dodatkowych
objaśnień,

−

nauczyciel dzieli uczniów na grupy 2–4 osobowe.

2. Wykonywanie przez uczniów zadania:

−

uczniowie pracują w grupach, charakteryzują przydzielone skóry, analizują cechy
okrywy włosowej.

−

uczniowie dyskutują w grupach, dobierają właściwy krój literowy potrzebny do
wydłużenia danej skóry.

−

uczniowie w trakcie wykonywania zadania korzystają z poradnika ucznia oraz
z materiałów dydaktycznych przygotowanych przez nauczyciela .

−

uczniowie konsultują z nauczycielem poprawność ustaleń, korygują ewentualne
błędy

−

uczniowie rozrysowują cięcia na skórach i wykonują wydłużenia.

−

nauczyciel obserwuje uczniów podczas wykonywania zadania, w razie potrzeby
udziela dodatkowych wyjaśnień.

3. Prezentacja i analiza zadania:

−

przedstawiciele grup prezentują na forum klasy wykonane zadania i uzasadniają
swój wybór, podają długość skóry po wysunięciu,

−

uczniowie dyskutują na temat poprawności wykonanych zadań,

−

nauczyciel kieruje dyskusją.

Faza kończąca
1. Podsumowanie zajęć:

−

nauczyciel

podsumowuje

pracę

uczniów

wskazuje

jakie

wystąpiły

nieprawidłowości i jak ich unikać, wyróżnia najlepsze prace

2. Ocena poziomu osiągnięć i aktywności uczniów:

−

nauczyciel ocenia prawidłowość i estetykę wykonania zadania.

Praca domowa
Narysuj w zeszycie profil skóry nutrii. Dobierz dla tej skóry odpowiedni krój cięć do
wysuwania

Sposób uzyskania informacji zwrotnej po zakończonych zajęciach

−

Uczniowie wypełniają ankietę dotyczącą oceny zajęć i trudności podczas realizowania
zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Kuśnierz 743[02]

Moduł:

Technologia wytwarzania wyrobów futrzarskich 743[02].Z2.

Jednostka modułowa:

Wykonywanie odzieży futrzanej.743[02].Z2.04

Temat:

Futra ze skór króliczych – krojenie dobranych skór.

Cel ogólny:

Krojenie skór króliczych na elementy futra.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

przygotować skóry do krojenia,

−

wyznaczyć pręgę grzbietową w skórach,

−

wyreperować skóry,

−

dobrać sposób łączenia skór w futrze,

−

obrównać skóry według szablonów,

−

przygotować do zszywania.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne,

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–4-osobowych

Czas: 5 godzin dydaktycznych

Środki dydaktyczne:

−

komplety dobranych skór króliczych na futra,

−

plansze poglądowe ze sposobami rozkroju i łączenia skór króliczych,

−

stanowiska pracy do krojenia skór,

−

papier A1,

−

pisaki.

Zadanie dla ucznia
Dokonaj rozkroju kompletu skór króliczych na elementy futra.

Przebieg zajęć:

Faza wstępna
1. Podanie tematu zajęć.
2. Wprowadzenie do tematu
3. Uświadomienie celów kształcenia.
4. Przypomnienie przepisów bhp i regulaminu pracowni, wskazanie na zagrożenie przy

posługiwaniu się nożem kuśnierskim.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Faza właściwa
1. Informacje:

−

nauczyciel przeprowadza instruktaż dotyczący rozkroju skór króliczych, posługując
się środkami dydaktycznymi,

−

nauczyciel po instruktażu zadaje pytania i sprawdza poziom przygotowania uczniów
do wykonania zadania praktycznego,

−

nauczyciel weryfikuje odpowiedzi i w zależności od potrzeb udziela dodatkowych
objaśnień

−

nauczyciel dzieli uczniów na grupy i przydziela stanowiska pracy.

2. Wykonywanie przez uczniów zadania:

−

uczniowie pracują w grupach, przygotowują skóry do rozkroju, wyznaczają pręgi
grzbietowe, reperują skóry,

−

uczniowie wybierają sposób rozkroju i łączenia skór w elementy wyrobu, konsultują
z nauczycielem poprawność ustaleń, korygują ewentualne błędy,

−

nauczyciel akceptuje koncepcje grupy,

−

uczniowie opracowują szablony do obrównania skór,

−

uczniowie odrysowują szablony futra na arkuszach papieru,

−

uczniowie dokonują rozkroju skór na elementy futra, sprawdzają poprawność
wykonania pracy, przygotowują elementy do zszywania,

−

nauczyciel obserwuje pracę uczniów podczas wykonywania zadania, w miarę
potrzeby przeprowadza instruktaż bieżący.

3. Prezentacja i analiza ćwiczenia:

−

przedstawiciele grup prezentują wykonane zadanie, uzasadniając swój wybór
sposobu rozkroju skór,

−

uczniowie dyskutują na temat poprawności wykonanych ćwiczeń własnych
i kolegów,

−

nauczyciel kieruje dyskusją.

Faza kończąca
1. Podsumowanie zajęć:

−

uczniowie prezentują sposób wykonania zadania, dokonując samooceny, wskazują
trudności jakie wystąpiły w trakcie wykonywania zadania,

−

nauczyciel wyróżnia najlepiej pracujące grupy.

2. Ocena poziomu osiągnięć i aktywności uczniów:

−

nauczyciel ocenia prawidłowość i estetykę wykonania ćwiczenia na podstawie
obserwacji czynności i zachowania indywidualnych uczniów oraz poszczególnych
grup podczas wykonywania zadania.

Praca domowa
Narysuj w zeszycie szablon futra w skali 1:5. Opracuj mieszany układ skór króliczych na
elementach szablonu futra i zaznacz kierunek włosa na skórach.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej po zakończonych zajęciach

−

Uczniowie wypełniają ankietę dotyczącą oceny zajęć i trudności podczas realizowania
zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1.

Zasady krojenia skór futerkowych

5.1.1.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Narysuj profile dwóch skór futerkowych: szlachetnej i pospolitej. Wyznacz na nich

części topograficzne i nazwij.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na układ części topograficznych skór
futerkowych i ich charakterystykę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) narysować profile skór,
2) wyznaczyć części topograficzne,
3) opisać części topograficzne,
4) porównać części topograficzne obu skór,
5) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się

−

pokazy praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

skóry futerkowe,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Z kolekcji skór wybierz skóry, w których można zastosować wysuwanie krojem

literowym V i A. Dokonaj wysunięcia wybranych skór, posługując się profilami wykonanymi
z papieru.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na cechy krojów literowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dobrać skóry do poszczególnych krojów,
2) odrysować profile wybranych skór na papierze,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3) pomalować na profilach topografię kolorystyczną skór,
4) wyciąć profile z papieru,
5) wyznaczyć linię pręgi grzbietowej,
6) narysować na skórach kroje literowe V i A,
7) dokonać wysunięcia, zwracając uwagę na zmienność topograficzną,
8) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

kolekcja skór futerkowych,

−

papier,

−

przybory do rysowania, malowania, wycinania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Wykonaj wydłużenie skóry karakułowej stosując krój schodkowy pojedynczy. Ćwiczenie

wykonaj na modelu z papieru.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na charakterystykę skór karakułowych
oraz cechy krojów schodkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) narysować model skóry na papierze w skali 1:1,
2) wyciąć model skóry z papieru,
3) dokonać obliczeń ilości i wysokości schodków,
4) wyrysować krój schodkowy,
5) dokonać wydłużenia modelu skóry,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

skóra karakułowa,

−

papier,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

nożyczki,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Wykonaj w skali 1:1 rysunki dwóch skór tchórzy o długościach 50 cm i 64 cm.

Wyrównaj długość tych skór metodą przeszczepiania.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na cel i zasady przeszczepiania skór
futerkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) narysować modele na papierze,
2) wyciąć modele skór z papieru,
3) obliczyć różnicę długości skór i długość przeszczepów,
4) narysować linie cięć na skórach,
5) dokonać przeszczepiania,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

papier,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

skóry tchórzy,

−

plansze dydaktyczne,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 5

Na papierze narysuj dwie skóry o kształcie trapezu o wymiarach: szerokość dołem

38 cm, szerokość górą 28 cm, wysokość 50 cm. Nanieś układ cięć: na jednej wzdłużny, na
drugiej poziomy. Dokonaj rozdrabniania wzdłużnego na trzy skórki, poziomego na dwie
skórki.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału. Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na cel i zasady rozdrabniania skór
futerkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) narysować skóry na papierze,
2) wyciąć profile skór z papieru,
3) zaznaczyć linie pręgi grzbietowej,
4) narysować układ cięć na jednej skórze wzdłużny, na drugiej poziomy,
5) oznaczyć paski,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6) pociąć skóry na paski,
7) rozdrobnić skóry według polecenia,
8) nakleić otrzymane skórki na arkuszu papieru,
9) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

papier,

−

przybory do rysowania, wycinania, klejenia,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 6

Z kolekcji skór futerkowych wybierz skóry, w których można zastosować galonowanie.

Zaznacz na nich części topograficzne nadające się do galonowania.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na zasady i metody galonowania skór
futerkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wybrać skóry do galonowania,
2) zaznaczyć pola topograficzne nadające się do galonowania,
3) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się;

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

kolekcja skór futerkowych,

−

kreda,

−

szpilki krawieckie,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2.

Konfekcjonowanie skór w elementy futra

5.2.1.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zaplanuj, na szablonach futra, układ skór króliczych strzyżonych z zaznaczeniem

sposobu łączenia skór i kierunku włosa.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na charakterystykę skór króliczych oraz
zasady i sposoby obrównywania ich do połączenia w elementy składowe futra.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odrysować szablony futra na papierze,
2) dokonać analizy skóry króliczej, długości, szerokości, charakterystyki włosa,
3) wybrać sposób łączenia skór w rzędach,
4) w oparciu o szerokość skóry narysować rzędy na szablonach,
5) narysować połączenia skór w rzędach,
6) uzasadnić wybór łączenia skór,
7) zaznaczyć kierunek włosa w układzie skór na szablonach elementów futra,
8) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

papier,

−

szablony futra,

−

przybory do rysowania,

−

skóry królicze,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Opracuj szablony do obrównywania skór piżmaków na futra w układzie dachówkowym.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na charakterystyczne cechy skór
piżmaków oraz zasady i sposoby obrównywania do połączenia ich w elementy futra.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dokonać analizy profilu skóry i charakterystyki okrywy włosowej,
2) opracować w oparciu o skórę piżmaka szablon do obrównywania skór,
3) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

skóra piżmaka,

−

karton,

−

taśma centymetrowa,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Zaplanuj poziomy układ skór nutrii – grzbietów krojonych w połówki na szablonach

futra.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na podział skóry nutrii na drobniejsze
skórki oraz układy grzbietów, stosowane w futrach i kurtkach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odrysować szablony futra na papierze,
2) określić wymiary skóry,
3) ustalić położenie pręgi grzbietowej skór w układzie,
4) narysować na szablonach układ skór nutrii – grzbietów,
5) zaznaczyć kierunek włosa i linię grzbietową każdej skórki w układzie,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

skóry nutrii grzbiety,

−

papier,

−

przybory do rysowania,

−

przybory do mierzenia,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Zaprojektuj układ mieszany skór nutrii połowionych na szablonach futra damskiego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na układy skór nutrii połowionych
stosowane w futrach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odrysować szablony futra na papierze,
2) określić wymiary skóry,
3) ustalić ułożenie skór w układzie,
4) narysować na szablonach układ skór,
5) zaznaczyć kierunek włosa i linię grzbietową każdej skóry w układzie,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

skóry nutrii,

−

papier,

−

przybory do rysowania,

−

przybory do mierzenia,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Przygotowanie materiałów pomocniczych i dodatków do

produkcji odzieży futrzanej

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Scharakteryzuj materiały pomocnicze i dodatki stosowane przy wykonywaniu odzieży

futrzanej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na materiały pomocnicze i dodatki
stosowane przy wykonywaniu odzieży futrzanej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wypisać w zeszycie materiały pomocnicze – włókiennicze i scharakteryzować je,
2) wypisać zapięcia i zdobiny stosowane w konfekcjonowaniu futer.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Na podstawie szablonów futra przygotuj szablony do rozkroju podszewki

wykończeniowej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na zasady opracowania szablonów do
rozkroju podszewki .

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odrysować szablony futra na papierze,
2) uwzględnić naddatki na szwy i podwinięcia,
3) wyciąć szablony do rozkroju podszewki,
4) nanieść oznaczenia i „znaki spotkań”,
5) sprawdzić poprawność wykonania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

papier,

−

szablony futra,

−

przybory do rysowania,

−

nożyczki,

−

taśma centymetrowa,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Wykonaj układ szablonów na podszewce o szerokości 140 cm w złożeniu i rozłożeniu

podszewki. Porównaj zużycie podszewki w poszczególnych układach.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na zasady rozkroju podszewek oraz
rodzaje układów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania,
2) ułożyć szablony na rozłożonej podszewce,
3) zmierzyć długość układu,
4) ułożyć szablony na złożonej podszewce,
5) zmierzyć długość układu,
6) porównać wyniki – wskazać układ bardziej ekonomiczny.

Zalecane metody nauczania–uczenia się

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

szablony do rozkroju podszewki,

−

podszewka o szerokości 140 cm,

−

stanowisko do krojenia dodatków,

−

przybory do odrysowania szablonów mydełko, ciężarki, taśma centymetrowa,

−

przybory dopisania,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4.

Konfekcjonowanie elementów futra

5.4.1.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na odrysowanych szablonach futra zaznacz miejsca i sposób tasiemkowania brzegów.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na cel i zasady tasiemkowania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odrysować szablon futra,
2) zaplanować miejsce tasiemkowania na wszystkich elementach szablonu,
3) opracować graficznie sposób tasiemkowania uwzględniając: szerokość tasiemki i rodzaj

ściegu.

4) zaprezentować sposób wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne

−

szablony futra,

−

poradnik ucznia,

−

arkusz papieru,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Wykonaj kieszeń wpuszczaną, boczną przedstawioną

na rysunku. Wypisz kolejność

wykonywanych czynności.

Rysunek do ćwiczenia 2

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania Należy zwrócić uwagę na rodzaje kieszeni stosowanych
w wyrobach kuśnierskich i etapy wykonania kieszeni wpuszczanej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zaplanować kolejność czynności i przedstawić do akceptacji nauczycielowi,
2) opracować szablony do wykrojenia elementów kieszeni,
3) wykroić worek kieszeniowy z tkaniny podszewkowej,
4) wykroić ramki otworów kieszeniowych ze skóry licowej,
5) uszyć kieszeń,
6) zapisać w zeszycie kolejność czynności przy wykonywaniu kieszeni,
7) zaprezentować sposób wykonania ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

papier,

−

tkanina podszewkowa,

−

odpad ze skór licowych,

−

maszyny szwalnicze, kuśnierska i stębnowa,

−

żelazko,

−

nożyczki,

−

przybory do pisania,

−

zeszyt,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Wypisz podstawowe rodzaje zapięć stosowane w wyrobach futrzanych i podaj kolejność

czynności przy ich wykonywaniu.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na rodzaje zapięć stosowanych

w wyrobach kuśnierskich i techniki ich wykonywania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeni powinien:

1) wypisać 3 rodzaje zapięć,
2) wypisać kolejność czynności przy wykonywaniu każdego z zapięć,
3) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.5.

Wyroby welurowe

5.5.1.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj próbki szwów montażowych stosowanych w kożuchach.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na rodzaje i technikę wykonywania
szwów stosowanych w kożuchach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dobrać narzędzia i maszyny do wykonania ćwiczenia,
2) przygotować odpad ze skór welurowych do wykonania próbek szwów,
3) wykonać szwy montażowe,
4) dokonać samokontroli,
5) zaprezentować wykonanie ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia.

−

odpad ze skór welurowych,

−

narzędzia kuśnierskie,

−

maszyna stębnowa,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Na wykrojach kożucha damskiego przedstawionego na rysunku oznacz miejsca do

wystrzyżenia włosa zgodnie z dokumentacją techniczno-technologiczną.

Rys. do ćwiczenia 2

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na strzyżenie krawędzi elementów
wyrobów welurowych w zależności od zastosowanych szwów i potrzeby.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z dokumentacją techniczno-technologiczną
2) wyrysować miejsca strzyżenia włosa na elementach według dokumentacji,
3) zaprezentować wykonanie ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

dokumentacja techniczno-technologiczna,

−

wykroje kożucha,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Odszyj dziurkę do kożucha welurowego. Ćwiczenie wykonaj wykorzystując odpady ze

skór welurowych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia uczniowie powinni przeczytać fragment

rozdziału Materiał nauczania. Należy zwrócić uwagę na technikę wykonania dziurek
odszywanych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dobrać narzędzia i maszyny do wykonania ćwiczenia,
2) zaplanować kolejność czynności odszycia dziurki,
3) przygotować odpad ze skór welurowych do wykonania dziurki,
4) odszyć dziurkę,
5) dokonać samokontroli,
6) zaprezentować wykonanie ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

odpad ze skór welurowych,

−

narzędzia kuśnierskie,

−

maszyna stębnowa,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Wykonywanie odzieży
futrzanej”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 12,13, 14, 17, 19, 20 są poziomu podstawowego,

−

zadania 9, 15, 16, 18, są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 16 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 19 zadań, w tym 3 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. d, 2. b, 3. b, 4. c, 5. a, 6. c, 7. a, 8. c, 9. d, 10. a, 11. d,
12 a, 13. b, 14. a, 15. a, 16. c, 17. b, 18. d, 19. d, 20. c.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Rozróżnić części topograficzne skóry futerkowej

Znać zastosowanie krojów literowych

Wymienić kroje literowe do cięcia maszynowego

Znać zastosowanie krojów schodkowych

Wyjaśnić sposób maszynowego rozkroju skór
futerkowych

Rozpoznać techniki rozkroju skór

Wyjaśnić sposób poprzecznego rozdrabniania skór

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rozpoznać technikę rozszywania skór

Dobrać krój literowy do wydłużania skóry
futerkowej

10 Wyjaśnić cel stosowania ząbków

11 Rozpoznać skóry konfekcjonowane zadem do góry

12 Wyjaśnić cel nakładania tkaniny wzmacniającej na

elementy futra

13 Wyjaśnić sposób tasiemkowania krawędzi futra

14 Rozróżnić materiały ocieplające stosowane

w futrach

15 Określić zależność między obwodem pachy a kulą

rękawa

16 Dobrać rodzaj podszewki wykończeniowe do futra

17 Wymienić kolejność czynności przy montażu futer

18 Określić czynności przy konfekcjonowaniu futer

19 Znać ścieg do łączenia tkaniny wzmacniającej ze

skórą

20 Rozpoznać techniki rozkroju skór futerkowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przygotuj odpowiednią liczbę testów.
5. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
6. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
7. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
8. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
9. Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Części skóry futerkowej pod przednimi i tylnymi łapami to

a) podbrzusze.
b) podgardle.
c) przyogonie.
d) pachwiny.

2. Krój w kształcie litery Vi M nadaje się do skór

a) o krótszych włosach w linii grzbietowej.
b) o dłuższych włosach w linii grzbietowej.
c) o wyrównanej okrywie włosowej.
d) o ciemniejszej okrywie włosowej.

3. Do cięcia maszynowego skór nadają się kroje w kształcie liter

a) A i M.
b) A i V.
c) M i W.
d) A i W.

4. Kroje schodkowe stosuje się do skór

a) wąskich.
b) długowłosych.
c) z lokiem.
d) szerokich.

5. Przy cięciu maszynowym skór do wysuwania, kąt cięcia jest

a) stały.
b) zmienny.
c) rozwarty.
d) prosty.

6. Na rysunku przedstawiono technikę

a) wysuwania skór.
b) paskowania.
c) przeszczepiania.
d) rozdrabniania.

7. Paskowanie poprzeczne ma na celu otrzymanie skór

a) krótszych i tej samej długości.
b) krótszych i węższych.
c) dłuższych i węższy.
d) dłuższych i szerszych.

8. Rozszywanie skór futerkowych obcymi wstawkami o szerokość od 0,5 – 1,2 cm, to

a) wysuwanie.
b) rozdrabnianie.
c) galonowanie.
d) przeszczepianie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Do wydłużenia skóry lisa rudego najbardziej odpowiednim krojem jest krój

a) V.
b) M.
c) poszerzone M.
d) poszerzone W.

10. Stosowanie ząbków przy łączeniu skór ma na celu

a) tuszowanie łączenia.
b) ekonomiczny rozkrój.
c) ułatwianie szycia.
d) wyrównanie okrywy włosowej.

11. Zadem do góry konfekcjonowane są skóry

a) lisów.
b) tchórzy.
c) królicze długowłose.
d) karakułowe.

12. Nakładanie tkaniny na elementy futra ma na celu

a) zabezpieczenie skór przed deformacją i rozdarciem.
b) ocieplenie wyrobu.
c) usztywnianie tkanki skórnej.
d) spulchnienie tkanki skórnej.

13. Przy tasiemkowaniu odległość taśmy od krawędzi futra wynosi

a) około 1cm.
b) 0,5 ÷ 2mm.
c) 1 ÷ 2cm.
d) 0,5 ÷ 2cm.

14. Do ocieplenia futra stosuje się

a) watoliny.
b) klejonki.
c) pianki.
d) płótna.

15. Kula rękawa standardowego w stosunku do pachy powinna być

a) większa o 3cm.
b) mniejsza o 5cm.
c) taka sama.
d) mniejsza o 0,2cm.

16. Do wykończenia futra stosuje się podszewki

a) stylonowe, torlenowe.
b) wełniane, lniane.
c) z jedwabiu naturalnego, i włókien sztucznych.
d) bawełniane, wełniane.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17. Zszycie ramion w korpusie futra wykonuje się

b) po wczepieniu rękawów.
c) przed wszyciem rękawów.
d) po wszyciu rękawów.
e) po wszyciu kołnierza.

18. Proces technologiczny wytwarzania futra zaczyna się od

a) wyreperowania skór.
b) wstępnego nabicia.
c) zestawienia w błam.
d) doboru skór.

19. Tkaninę wzmacniającą przyszywa się do elementów futra ściegiem

b) okrętkowym.
c) fastrygowym.
d) krzyżykowym.
e) pikowym.

20. Rysunek przedstawia technikę

a) rozdrabniania.
b) przeszczepiania.
c) galonowania.
d) wysuwania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko .........................................................................................................................

Wykonywanie odzieży futrzanej

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Test II

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Wykonywanie odzieży
futrzanej”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 13, 14, 15, 16, 18, 19, 20 są poziomu podstawowego,

−

zadania 3, 4, 11, 12, 17 są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 16 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 19 zadań, w tym 3 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. c, 3. a, 4. c, 5. c, 6. b, 7. b, 8. c, 9. a, 10. b, 11. c,
12. b, 13. b, 14. c, 15. b, 16. b, 17. b, 18. c, 19. c, 20. d.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Rozróżnić części topograficzne skóry futerkowej

Nazwać części topograficzne skóry futerkowej

Dobrać krój literowy do skóry futerkowej

Określić wartość kąta cięć przy wysuwaniu skór
futerkowych

Znać rodzaj kroju literowego do wyokrąglania skór
futerkowy

Znać rodzaj kroju do wydłużania skór
karakułowych

Wyjaśnić cel przeszczepiania skór

Wyjaśnić cel wzdłużnego rozdrabniania skór

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zdefiniować technikę galowania skór futerkowych

10 Wymienić rodzaje skór, w których stosuję się

galonowanie

11 Określić cel zestawiania skór króliczych włosem do

góry

12 Określić cechy tkaniny wzmacniającej stosowanej

do futer

13 Znać cechy taśmy konfekcyjnej stosowanej

w kuśnierstwie

14 Wyjaśnić cel tasiemkowania elementów wyrobów

kuśnierskich

15 Znać technikę wykonania ściegu pikowego

16 Rozpoznać materiały usztywniające stosowane

w kuśnierstwie

17 Określić sposób rygowania kołnierza

18 Znać kolejność czynności przy konfekcjonowaniu

elementów futra

19 Znać kolejność czynności przy konfekcjonowaniu

skór w elementy wyrobów

20 Rozpoznać maszynę do przyszywania tkaniny

wzmacniającej

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Grzbiet to część topograficzna skóry futerkowej znajdująca się na środku skóry

a) od łopatek do przyogonia.
b) od noska do kłębu.
c) od noska do ogona.
d) od międzyocza do krzyża.

2. Część skóry od uszu do przedniej części łopatek to

a) kłąb.
b) łopatki.
c) szyja.
d) grzbiet.

3. Do skór o wklęsłej linii grzbietowej stosuje się kroje literowe

a) A, W.
b) V ,W.
c) A ,V.
d) M, W.

4.Najodpowiedniejszy kąt cięć do wysuwania skór to kąt w granicach

a) 20º÷30º.
b) 60º÷90º.
c) 30º÷60º.
d) 60º÷80º.

5. Do zaokrąglania skór najbardziej przydatny jest krój literowy

a) A.
b) V.
c) N.
d) M.

6. Do wydłużania skór karakułowych stosuje się krój

a) literowy W.
b) schodkowy.
c) poszerzony W.
d) poszerzony M.

7. Przeszczepianie skór futerkowych ma na celu

a) upodobnienie cech jakościowych skór.
b) wydłużenie lub zróżnicowanie długości skór.
c) wydłużenie lub poszerzenie skór.
d) odwrócenie włosa.

8. Wzdłużne rozdrabnianie skór metodą paskowania ma na celu

a) wydłużenie skóry.
b) poszerzenie skóry.
c) otrzymaniu węższych skór o tej samej długości.
d) otrzymaniu szerszych skór o tej samej długości.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9.Galonowanie skór futerkowych to

a) rozszywanie skór futerkowych obcymi wstawkami o szerokości 0,5 – 1,2cm.
b) rozszywanie skór futerkowych obcymi wstawkami od 5 – 10cm.
c) rozszywanie skór inną skórą futerkową.
d) zagęszczania włosa przez zaszycia.

10. Do galonowania nadają się skóry o okrywie włosowej

a) rzadkiej.
b) gęstej.
c) strzyżonej.
d) z morą.

11. Skóry królicze uszlachetnione na foki zestawia się włosem do góry w celu

a) rozjaśniania całości.
b) ujednolicenia barwy.
c) uzyskania aksamitnej czerni.
d) zatuszowania różnic w gęstości włosa.

12. Tkanina wzmacniająca do futer powinna być z włókien

a) syntetycznych.
b) naturalnych.
c) wełnianych.
d) sztucznych.

13. Taśma konfekcyjna stosowana do futer powinna być

a) cienka ciągliwa.
b) cienka nieciągliwa.
c) gruba ciągliwa.
d) gruba nieciągliwa.

14. Tasiemkowanie elementów ma na celu

a) zaokrąglanie brzegów.
b) rozciąganie brzegów.
c) zabezpieczanie brzegów przed rozciąganiem.
d) usztywnianie brzegów.

15. Podczas pikowania kierunek wbijania igły powinien być

a) przeciwny z kierunkiem biegu włosa.
b) zgodny z kierunkiem biegu włosa.
c) prostopadły do biegu włosa.
d) skośny do biegu włosa.

16. W kuśnierstwie jako sztywników używa się

a) watoliny, włókniny bez kleju.
b) płótna sztywnego, włókniny z klejem.
c) watoliny, laminatu.
d) włosianki, pianki poliuretanowej.

17. Szwy rygujące w kołnierzu wykonuje się

a) wszerz kołnierza.
b) wzdłuż kołnierza.
c) po skosie.
d) środkiem kołnierza.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18. Szyjąc futro damskie po nałożeniu tkaniny wzmacniającej należy

a) zawinąć brzegi.
b) zestawic elementy.
c) wykonać tasiemkowanie.
d) nałożyć watolinę.

19. Przed przystąpieniem do rozkroju skór futerkowych należy w pierwszej kolejności

a) wyczesać okrywę włosową.
b) podbarwić skórę futerkową.
c) oznaczyć linię grzbietową.
d) dobrać skóry kolorystycznie.

20. Tkaninę wzmacniającą przyszywa się na elementy futra na maszynie

a) podszywarce.
b) stębnówce.
c) do tasiemkowania.
d) do pikowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko .........................................................................................................................

Wykonywanie odzieży futrzanej

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1. Buczyńska L., Burzyński Cz.: Kuśnierstwo 2. WSiP, Warszawa 1986
2. Burzyński Cz., Dzieża R., Suliga A., Duda I.: Kuśnierstwo. WNT, Warszawa 1986
3. Burzyński Cz., Suliga A.: Kuśnierstwo cz.1. WSiP, Warszawa 1986
4. Sadowski T.: Materiałoznawstwo dla kuśnierzy WSiP, Warszawa 1989