chemia lato 03 09 10

background image

2010-03-18

1

Właściwości elektryczne roztworów

Potencjały elektrochemiczne

elektrod redoksowych

Dodatkowy podręcznik (m.in.):

Adolf Kisza – Elektrochemia, WNT Warszawa 2000

Potencjał elektrody (metalicznej)

zanurzonej w roztworze własnej soli

Zgodnie ze wzorem Nernsta każda elektroda redoksowa
wykazuje potencjał elektryczny zależny od stężeń
biorących udział w reakcji formy utlenionej i
zredukowanej:

RED

OX

OX

RED

OX

RED

c

c

F

n

T

R

E

E

ln

0

/

/

+

=

RED

OX

+ n

ē

Jeżeli formą zredukowaną jest czysty metal, to wówczas:

( )

+

+

+

+

=

n

n

n

Me

0

Me/Me

Me/Me

c

ln

F

n

T

R

E

E

Zastosowania metody potencjometrycznej

Metoda pomiaru różnicy potencjałów w
odpowiednim ogniwie nadaje się dobrze do
pomiaru stężeń prostych kationów i anionów w
roztworze;

Metoda ta nadaje się również do stosowania w
roztworach złożonych, gdyż elektroda, poprzez
zachodzącą na niej reakcję ma charakter
jonoselektywny;

Dla elektrolitów słabych stosowanie tej metody
może być bardziej skomplikowane, jeśli trzeba
jeszcze uwzględnić stopień ich dysocjacji, który
przecież zależy również od stężenia;

Można ją też zastosować do określania stężenia
jonów wodorowych w roztworze

Elektroda odniesienia

Potencjały wszystkich elektrod redoksowych są

odniesione do normalnej elektrody wodorowej, której

potencjał jest z definicji równy 0;

Stosowanie elektrody wodorowej jest niewygodne, dlatego

zwykle stosuje się inną elektrodę o niezmiennym i
określonym potencjale, np. elektrodę kalomelową:

Hg (elektroda)

Hg

2

Cl

2

- kalomel

nasycony

roztwór KCl

Układ pomiarowy:

)

(

)

(

2

2

)

(

)

(

c

s

n

r

s

Hg

Cl

Hg

KCl

Me

Me

+

elektroda

pomiarowa

elektroda

odniesienia

elektrolity

Potencjał elektrody

kalomelowej w

stosunku do

elektrody

wodorowej wynosi

+0,278 V

Przykład 1 – wyznaczanie stężenia cynku

-0.50

-0.40

-0.30

-0.20

-0.10

0.00

10

|-9

10

|-8

10

|-7

10

|-6

10

|-5

10

|-4

10

|-3

10

|-2

10

|-1

10

|0

( )

+

+

=

2

2

log

059

,

0

0

/

Zn

Zn

Zn

kal

c

E

E

E

gdzie 0,059 jest wynikiem RT/2F oraz zmiany podstawy logarytmu

∆∆∆∆

E

+

2

Zn

c

Uwaga! Na osi y jest skala „logarytmiczna”

Wyznaczanie pH roztworu

Wyznaczanie pH roztworu przy użyciu

elektrody wodorowej, choć teoretycznie

mozliwe, byłoby bardzo kłopotliwe;

Dlatego stosuje się elektrodę szklaną, w której

szklana membrana pełni rolę elektrody
selektywnej

membrana szklana

roztwór buforu
fosforanowego

półogniwo

chlorosrebrowe

(odniesienia)

e

2

2H

H

2

+

+

( )

+

+

+

+

=

H

H

H

H

H

c

F

RT

E

E

ln

2

0

2

/

2

/

2

2

( )

( )

+

+

+

=

=

H

H

H

H

c

c

def

E

log

0592

,

0

ln

2F

RT

)

(

0

0

2

/

2

( )

pH

E

pH

c

H

H

H

=

=

+

+

0592

,

0

log

2

/

2

ponieważ

zatem

background image

2010-03-18

2

Wyznaczanie zawartości tlenu w spalinach

ogniwo stężeniowe

Pomiaru dokonuje się, wykorzystując różnicę stężeń

tlenu pomiędzy atmosferą a gazami spalinowymi;

Wykorzystuje się tu ogniwo zawierające elektrolit stały

(zwykle ZrO

2

), który przewodzi przy pomocy jonów O

2-

jako nośników ładunku

sonda λ (lambda)

elektrody

Pt

Pt

ZrO

2

elektrolit

elektrody

)

(

2

atm

p

O

.)

.

(

2

s

g

p

O

)

1

(

2

O

p

)

2

(

2

O

p

Wyznaczanie zawartości tlenu w spalinach

Zawartość tlenu w atmosferze jest znana, zatem

elektroda wystawiona na działanie atmosfery jest

elektrodą odniesienia;

Zawartość tlenu w spalinach można wyznaczyć ze wzoru

Nernsta:

sonda λ (lambda)

Pt

Pt

ZrO

2

elektrolit

elektrody

elektrody

)

(

2

atm

p

O

.)

.

(

2

s

g

p

O

)

1

(

2

O

p

)

2

(

2

O

p

)

2

(

)

1

(

ln

4

2O

e

4

O

2

2

2

2

O

O

p

p

F

RT

E

=

→

+

reakcja na

elektrodach

różnica potencjałów

Chemiczna i elektrochemiczna

korozja metali (1)

Korozja żelaza w suchym powietrzu jest dość
powolna, zwłaszcza w niskich temperaturach:

)

(

3

2

)

(

2

)

(

4

3

)

(

4

3

)

(

2

)

(

)

(

)

(

2

)

(

6

4

2

6

2

2

s

g

s

s

g

s

s

g

s

O

Fe

O

O

Fe

O

Fe

O

FeO

FeO

O

Fe

→

+

→

+

→

+

Reakcja ta zachodzi samorzutnie, gdyż potencjał
redoksowy w ukladzie Fe/Fe

2+

(anoda) jest niższy niż w

układzie 2O

2-

/O

2

(katoda)

Chemiczna i elektrochemiczna

korozja metali (2)

W roztworach kwaśnych (także w obecności wilgoci)
korozja żelaza ulega przyspieszeniu, gdyż żelazo
wypiera wodór:

Różnica potencjałów normalnych wynosi 0,409 V

)

(

2

2

)

(

)

(

2

g

aq

aq

s

H

Fe

H

Fe

+

→

+

+

+

Jony Fe

2+

utleniają sie w roztworze tlenem z powietrza

rozpuszczonym w wodzie do Fe

3+

. Wytrąca się osad

Fe(OH)

3

, także przy pH<7 (Iloczyn rozpuszczalności

Fe(OH)

3

jest bardzo niski !).

Chemiczna i elektrochemiczna

korozja metali (3)

Obecność w wodzie rozpuszczonego tlenu jest
przyczyną tworzenia się lokalnych ogniw
elektrochemicznych:

V

810

,

0

E

4OH

Fe

O

2H

O

2Fe

V

401

,

0

E

4OH

4

O

2H

O

V

409

,

0

E

2

Fe

Fe

2

2

2

0
red

2

2

0
ox

2

(s)

=

+

+

+

+

=

+

+

=

+

+

+

aq

aq

e

Katoda

e

Anoda

Fe

H

2

O

ANODA

KATODA

Fe

2+

O

2

OH

-

Fe(OH)

3

Potencjały reakcji utleniania

E[V]

-2

-1

0

+2

+1

-2,9

K

º

K

+

+

Mg

º

Mg

2+

+2

-2,4

1,66

Al

º

Al

3+

+3

Zn

º

Zn

2+

+2

-0,7

Ni

º

Ni

2+

+2

-0,23

H

2

º

2H

+

+2

+0,5

2I

-

º

I

2

+2

Cu

º

Cu

2+

+2

+0,34

+1,1

2Br

-

º

Br

2

+2

Au

º

Au

+

+

+1,7

+2,85

2F

-

º

F

2

+2

background image

2010-03-18

3

Ochrona (anodowa) metali przed korozją

Aby zapobiec korozji (utlenianiu) metalu, należy na jego

powierzchni umieścić metal o niższym potencjale

redoksowym, który będzie się utleniać, pozostawiając

chroniony metal (żelazo ?) bez zmian:

V

1,164

E

4OH

Z

O

2H

O

2Zn

V

401

,

0

E

4OH

4

O

2H

O

V

763

,

0

E

2

Zn

Zn

2

2

2

0
red

2

2

0
ox

2

(s)

=

+

+

+

+

=

+

+

=

+

+

+

aq

aq

n

e

Katoda

e

Anoda

Fe

H

2

O

ANODA

KATODA

Zn

2+

O

2

OH

-

Zn(OH)

2

Zn

Umieszczenie na
powierzchni metalu o
wyższym potencjale
redoksowym (np. Cu)
przyspieszyłoby
znacznie korozję ...

Właściwości elektryczne roztworów

Procesy transportu

w roztworach elektrolitów

Przewodnictwo elektryczne substancji

Przewodniki pierwszego rodzaju – substancje, w
których nośnikami ładunku elektrycznego są
elektrony;

Przewodniki drugiego rodzaju – substancje, w
których nośnikami ładunku elektrycznego są
jony;

Elektroda – granica faz pomiędzy
przewodnikiem pierwszego i drugiego rodzaju,
na której zachodzi wymiana ładunku (elektrony
na jony lub odwrotnie)

Przewodnictwo elektryczne roztworów

o

W dotychczasowych rozważaniach, dotyczących
przepływu ładunków elektrycznych przez roztwory,
zajmowaliśmy się jedynie reakcjami zachodzącymi na
elektrodach, stanowiącymi istotę elektrolizy;

o

Na katodzie zachodzi reakcja redukcji, którą może
stanowić np. wydzielanie z roztworu elektrolitu metalu
albo wodoru;

o

Na anodzie zachodzi reakcja utleniania, którą może
stanowić np. wydzielanie niemetalu albo przechodzenie
metalu do roztworu w formie jonów dodatnich;

o

Nie zajmowaliśmy się dotąd przenoszeniem ładunku
elektrycznego przez elektrolity, czyli migracją jonów w
roztworze

Przewodność elektrolityczna roztworów

elektrolitów

o

Podobnie jak w przewodnikach metalicznych (w których
nośnikami ładunku są elektrony), również w roztworach
elektrolitów (w których nośnikami ładunku są jony)
przepływ prądu elektrycznego określają prawa Ohma;

o

Aby uniknąć elektrolizy, zmieniającej stężenia roztworu
oraz procesów polaryzacji na elektrodach do pomiaru
przewodności elektrolitycznej stosuje się prąd zmienny
o częstotliwości > 1 kHz i niewielkiej amplitudzie
(kilkanaście mV);

o

Czyste rozpuszczalniki polarne o niewielkiej dysocjacji
(woda, alkohole itp.) wykazują znikoma przewodność
elektrolityczną, gdyż liczba nośników prądu jest niska.

o

Przewodność elektrolitów rośnie z temperaturą, gdyż
rośnie liczba nosników ładunku (związana z α)

Przewodność roztworów elektrolitów

Prawa Ohma

R

U

I

=

I prawo:

gdzie – I – natężenie prądu;

U – przyłożone napięcie;
R – oporność (rezystancja)

A

R

l

=

ρ

II prawo:

gdzie – R – oporność (rezystancja);

A – powierzchnia elektrod;
l – odległość elektrod

ρ

oporność elektrolityczna

]

mol

m

[

;

]

m

[

1

1

-

2

1

-

1

-

1

-

=

=

Λ

=

=

=

c

V

k

R

k

A

l

κ

κ

κ

ρ

κ

przewodność elektrolityczna

stała naczyńka pomiarowego

przewodność molowa elektrolitu
przewodno
ść objętości zawierającej 1 mol

background image

2010-03-18

4

Pomiary przewodności elektrolitycznej

Friedrich

Kohlrausch,
1840 - 1910

Pierwsze dokładne pomiary
przewodności elektrolitów pozwoliły
podzielić je na:
- elektrolity mocne (duża przewodność,
niewielki wzrost przewodności z
rozcieńczniem);

-

elektrolity słabe (mała przewodność,

znaczny wzrost przewodności z
rozcieńczniem);
-dla silnie rozcieńczonych roztworów
elektrolitów mocnych przewodność
maleje liniowo z rozieńczeniem:

c

a

Λ

=

Λ

0

gdzie

a

– stała doświadczalna;

Λ

0

– przewodność molowa w

nieskończenie wielkim rozcieńczeniu

Pomiary przewodności elektrolitycznej

c

 →

0,05

0,10

100

200

300

400

7

mol

CH

3

COOH

KCl

BaCl

2

HCl

W roztworze o nieskończenie
wielkim rozcieńczeniu można
zaniedbać oddziaływania
międzyjonowe (kulombowskie);
jeśli mol elektrolitu mocnego
tworzy w dysocjacji ν

+

moli

kationów i ν

-

moli anionów, to

przewodność całkowita wiąże się
z granicznymi przewodnościami
anionów i kationów :

0

0

0

+

+

+

=

Λ

λ

ν

λ

ν

Pomiary przewodności elektrolitycznej (2)

Pomiary przewodności elektrycznej elektrolitów
pozwalają na:
- wyznaczenie stopnia dysocjacji dla elektrolitów
słabych;
- wyznaczenie współczynników aktywności dla
elektrolitów mocnych;
- wyznaczenie udziału poszczególnych jonów w
przeniesieniu ładunku (tzw. liczby przenoszenia).

Wyznaczanie stopnia dysocjacji elektrolitów

słabych – pomiar przewodności

Wyznaczanie stopnia dysocjacji opiera się na
znalezieniu granicznej przewodności molowej i
przewodności molowej danego roztworu, zgodnie z
postulatem Arrheniusa:

Innym sposobem wyznaczania stopnia dysocjacji jest
pomiar ciśnienia osmotycznego roztworu.

0

Λ

Λ

=

α

Wyznaczanie stopnia dysocjacji elektrolitów

słabych – pomiar przewodności (2)

Jeśli w wyrażeniu na prawo rozcieńczeń Ostwalda
wstawimy przewodność w miejsce stopnia dysocjacji,
możemy przy pomocy jej pomiaru wyznaczyć stałą
dysocjacji:

Próba zastosowania tego wyrażenia do obliczenia stałej
dysocjacji elektrolitu mocnego da w wyniku wielkość
zależną od stężenia, co potwierdza nieodwracalność ich
dysocjacji

)

(

1

0

0

2

2

Λ

Λ

Λ

Λ

=

=

c

c

K

c

α

α

Wyznaczanie stopnia dysocjacji elektrolitów

słabych – pomiar ciśnienia osmotycznego

Wyznaczanie stopnia dysocjacji poprzez pomiar
ciśnienia osmotycznego roztworu opiera się na
zjawisku przenikania przez błony półprzepuszczalne:

czysty

rozpuszczalnik

roztwór

elektrolitu

o stężeniu c

błona

półprzepuszczalna

Przez błonę półprzepuszczalną mogą przenikać tylko
cząsteczki rozpuszczalnika.

Osmoza

dąży do wyrównania

stężeń ... Powoduje to pojawienie się nadciśnienia
zwanego osmotycznym (π), które można zmierzyć.

background image

2010-03-18

5

Wyznaczanie stopnia dysocjacji elektrolitów

słabych – pomiar ciśnienia osmotycznego (2)

Zgodnie z prawem van’t Hoffa:

π = cRT

Jeśli pojawia się więcej cząstek, np. przez rozpad elektrolitu
(dysocjację), to fakt ten trzeba uwzględnić:

π = i

⋅⋅⋅⋅

cRT

, gdzie i>1 jest związane z dysocjacją

W roztworze elektrolitu rozpadającego się na ν=ν

+

+ ν

-

jonów, dysocjacja przebiega zgodnie z równaniem:

+

+

+

+

+

z

z

z
ν

z
ν

A

K

A

K

ν

ν

Jeśli elektrolit mocny rozpada się częściowo, to fakt ten
trzeba również uwzględnić, gdyż ν trzeba będzie pomnożyć
przez stopień dysocjacji

Wyznaczanie stopnia dysocjacji elektrolitów

słabych – pomiar ciśnienia osmotycznego (3)

Współczynnik izotoniczny uwzgłednia dysocjację:

Jeśli ν = 2, to wówczas:

)

1

(

1

)

1

(

+

=

+

=

ν

α

α

α

ν

i

c

c

c

i

α

+

=

1

i

Wyznaczanie udziału poszczególnych jonów

w przenoszeniu ładunku

=

Λ

+

=

Λ

+

+

i

i

i

czyli

λ

ν

λ

ν

λ

ν

Różne rodzaje jonów w roztworze mają różną ruchliwość, a
więc ich udział w przenoszeniu ładunku nie jest taki sam;
możemy go określić przy pomocy liczby przenoszenia:

1

oraz

=

+

Λ

=

=

Λ

=

=

+

+

+

+

t

t

Q

q

t

Q

q

t

λ

λ

Wyznaczanie liczb przenoszenia

K

A

Przestrzeń

katodowa

Przestrzeń

anodowa

Przestrzeń

środkowa

Analizując stężenia kationów i anionów w różnych

obszarach możemy stwierdzić jaka część ładunku została

przeniesiona przez kationy, a jaka przez aniony, czyli

wyznaczyć liczby przenoszenia


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
chemia lato 04 09 10
chemia lato 04 09 10
chemia lato 04 09 10
chemia lato 06 09 10
chemia lato 05 09 10
chemia lato 07 09 10
chemia lato 08 09 10
chemia lato 12 09 10
chemia lato 13 09 10
chemia lato 01 09 10
chemia lato 02 09 10
chemia lato 03 07 08
chemia lato 09 09 10
Ochrona zwierząt Dz U 03602 wersja 09 10)
10. 03.09 urazy kl.piers Chirurgia by shu, Uniwersytet Medyczny Łodz Ratownictwo, ratownictwo r
chemia lato 10 07 08
chemia lato 09 07 08 id 112430 Nieznany

więcej podobnych podstron