{
Nauka o Policji
Dr hab. Janina Czapska, prof. UJ
Community policing !?
COMMUNITY POLICING !?
policja komunalna?
wykonywanie
zadań
policyjnych
zorientowane na zaspokajanie potrzeb
społeczności lokalnej?
filozofia sprawowania funkcji policyjnych,
realizująca ideę bliskiej współpracy policji
z przedstawicielami lokalnej społeczności?
Podstawowe cechy community policing
Wg D. H. Bayleya do podstawowych cech CP należą:
Konsultacje – systematyczne badania potrzeb
mieszkańców i ich oczekiwań wobec policji;
Adaptacja – zmiana dowodzenia w taki sposób, aby w
małych lokalnych jednostkach policji możliwe było
decydowanie o przesuwaniu środków i sił celem
zaspokojenia
specyficznych
potrzeb
konkretnej
wspólnoty
Mobilizacja
–
aktywne
zaangażowanie
ludzi
(mieszkańców) i instytucji do wspólnych działań
z policją celem poprawy bezpieczeństwa.
Rozwiązywanie problemów.
Szczegółowa charakterystyka cech community policing
a)
CP to filozofia (sposób myślenia) oraz strategia
organizacyjna (droga realizacji tego sposobu
myślenia).
b)
CP przedstawia filozofię całej policji, a nie jej
poszczególnych ogniw.
c)
CP
realizowane
jest
w
policji
jako
zdecentralizowanej
instytucji
w
służbie
społeczności lokalnej.
Szczegółowa charakterystyka cech community policing
d)
CP skierowana jest na rozwiązywanie problemów. Policja
ma działać aktywnie, a nie tylko reagować na przypadki
naruszenia prawa. Jest jedyną instytucją dostępną dla
obywateli przez 24 godziny na dobę i 7 dni w tygodniu,
dlatego
musi
zachować
zdolność
reagowania
bezpośrednio na przestępstwa i kłopoty obywateli.
e)
Podstawę CP stanowią średnio- i długoterminowe
działania.
f)
CP opiera się na aktywnym współudziale lokalnych
wspólnot w zapewnianiu bezpieczeństwa. Między policją
i obywatelami powinien zostać nawiązany pewien rodzaj
umowy społecznej, opierającej się na obopólnym
zaufaniu.
Szczegółowa charakterystyka cech community policing
g)
Za bezpośrednie kontakty z obywatelami odpowiedzialni
są specjalni policjanci, którzy przez dłuższy czas
odpowiadają za określony obszar, gdzie są stale obecni,
widoczni i dostępni.
h)
Policjant jako lokalny “ombudsman” działa jako łącznik
w kontaktach z innymi prywatnymi i publicznymi
instytucjami, które mogą pomóc w konkretnej sytuacji.
i)
Policjant powinien dbać o intensywne bezpośrednie
relacje z obywatelami.
Szczegółowa charakterystyka cech community policing
j)
Policja w większym stopniu powinna nawiązywać
kontakty z ludźmi przestrzegającymi prawo.
k)
CP wspiera pracę policyjną na dwa sposoby: ułatwia
wykrywanie przestępstw, ponieważ policja zdobywa
dokładne informacje o lokalnych społecznościach; dzięki
strategii policyjnej skierowanej na rozwiązywanie
problemów
oraz
współpracę
ze
społeczeństwem
wzmacnia zaufanie i wsparcie społeczne dla policji.
Zgodnie z założeniami filozofii CP nie ma jednego
uniwersalnego zbioru form realizacji, ponieważ
każdorazowo
metody
działania
muszą
być
dostosowane do specyfiki i potrzeb konkretnej
społeczności.
Przykładowe formy realizacji CP:
powoływanie małych zdecentralizowanych jednostek policji,
odpowiadających za pełen serwis policyjny w określonym
rejonie, zlokalizowanych w dostępnych miejscach oraz
właściwie zaaranżowanych (np. tzw. szklane komisariaty w
Kanadzie);
konsultacje
policjantów
z
mieszkańcami
na
temat
najważniejszych problemów (badania opinii, skrzynki
kontaktowe, sąsiedzkie mityngi, rozmowy podczas patrolu);
Przykładowe formy realizacji CP:
różne metody zbliżenia policji i społeczeństwa –
specjalne patrole piesze, odwiedziny w domach,
„policyjne sklepy”, wyznaczanie dyżurów policjantów
poza komisariatem;
wspólne działania w zakresie prewencji kryminalnej,
przede wszystkim przez grupy sąsiedzkiej czujności czy
obywatelskie patrole;
partnerstwo z lokalnymi podmiotami w inicjowaniu
i koordynowaniu działań na rzecz bezpieczeństwa,
wspólne
ustalanie
priorytetów,
rozpoznawanie
kryminogennych warunków;
wprowadzenie metod sprawowania obywatelskiej
kontroli nad realizacją przez policję postulatów
mieszkańców.
Dzielnicowy jako podstawowe ogniwo
realizacji CP w Polsce – praktyka
Podstawowe źródła trudności w kształtowaniu
roli dzielnicowego zgodnie z założeniami CP
(„yeti” „my też chcemy lodowisko!”, „kosz na
wszystko”).
Znaczenie
dzielnicowego
w
priorytetach
Komendanta Głównego Policji na lata 2007-2009
oraz 2010-2012.
Dzielnicowy jako podstawowe ogniwo realizacji CP w Polsce -
prawne podstawy działania:
Zadania dzielnicowego - §§ 8-18 zarządzenia Komendanta
Głównego Policji z 6 czerwca 2007 roku w sprawie form i metod
wykonywania zadań dzielnicowego i kierownika rewiru
dzielnicowych (Dz. Urz. Komendy Głównej Policji nr 12 z 2007
roku ze zmianami).
Najważniejsze zmiany w stosunku do poprzedniej regulacji
prawnej (Zarządzenie nr 15 Komendanta Głównego Policji z 23
września 1999 r. w sprawie metod i form wykonywania zadań
przez dzielnicowego i kierownika rewiru dzielnicowych,
Dz.Urz. KG Policji nr 15 z 1999 r. ze zm.):
Zmiana czasu trwania i formy obchodu jako podstawowej formy
pełnienia służby dzielnicowego - w obu zarządzeniach § 5;
Określenie podstawowych kryteriów oceny pracy dzielnicowego –
d. § 20;
Podział na dzielnicowych pełniących służbę na terenach miejskich
oraz pozamiejskich - §§15,16 obowiązującego zarządzenia.
Rejonowy (dzielnicowy, rewirowy, osiedlowy)
strażnik miejski (gminny)
podstawa prawna powoływania (brak wyraźnej
podstawy ustawowej, powoływany art. 11 ust. 1 pkt
8 ustawy o strażach gminnych, z reguły podstawę
prawną stanowi zarządzenie komendanta wydane
na podstawie uchwały Rady Miasta o regulaminie
straży);
formy
działania
–
obchód,
rozwiązywanie
problemów społeczności lokalnych z lokalnymi
liderami, współpraca z samorządem terytorialnym,
koordynacja
działań
służących
utrzymaniu
porządku;
konkurencja
dla
dzielnicowego
czy
szansa
wzmocnienia CP w Polsce?
Podstawowe zarzuty wobec community policing:
CP to wyłącznie retoryczny zwrot, nie niesie ze sobą
żadnych nowych propozycji w zakresie wypełniania
policyjnych funkcji („stare wino w nowym bukłaku”).
Generalna niejasność koncepcji mimo 40 lat jej
implementacji.
Niejasność podstawowych pojęć, takich jak wspólnota
lokalna czy partnerstwo.
CP jest „miękka” wobec przestępczości i redukuje
możliwości walki z poważną przestępczością.
CP wywołuje zagrożenie upolitycznienia policji i
zwiększenia korupcji.
Czy społeczeństwo oczekuje takiej opiekuńczości ze strony
policji?
Czy rola policjanta opiekuna i pomocnika da się pogodzić
z legalistycznie ujętym egzekwowaniem prawa?
Trudności związane z implementacją CP:
a)
Problemy z aktywizowaniem zdezintegrowanych
społeczności lokalnych.
b)
Trudności z ustaleniem wspólnych priorytetów.
c)
Niechęć mieszkańców do osób podejmujących
współpracę z policją.
d)
Wykorzystywanie spotkań mieszkańców przez
przestępców przy bierności porządnych ludzi.
e)
Niski status policjantów pierwszego kontaktu
i trudności w ocenie ich pracy. Rozproszenie
odpowiedzialności. Brak systemowych zmian w
policji.
f)
Niewłaściwe formy ewaluacji.
g)
Trudności
ewaluacji
przy
niedookreśloności
strategii.
Czy w pracy policji można pogodzić realizację modeli
intelligence-led policing (ILP), problem-oriented policing
(POP) oraz community policing (CP)?
Cechy wspólne, pozwalające odróżnić te modele od
tradycyjnej pracy policyjnej:
a)
POP zakłada zwrócenie uwagi na zjawiska generujące
problemy zarówno istotne dla ILP, jak też ważne dla
CP.
b)
Wszystkie trzy modele uwzględniają szczególną rolę
wielokrotnych ofiar przestępstw.
c)
Zarówno w POP jak w ILP kładzie się nacisk na
częstsze korzystanie ze specjalistycznych analiz.
d)
POP jest traktowany jako jeden z kluczowych
elementów CP.
e)
Nie jest wykluczone, że poszczególne jednostki
organizacyjne w ramach jednej Policji mogą
koncentrować się na poszczególnych modelach.
Perspektywy
realizacji
trzech
analizowanych modeli w policyjnej pracy
Istnieją przesłanki pozwalające prognozować, że
dominującym podejściem do wykonywania zadań
policyjnych stanie się intelligence-led policing
(N. Tilley, op. cit.);
Wezwanie do „nowego profesjonalizmu” w USA
(por. D. A. Sklansky, The Persistent Pull Of Police
Professionalism, New Perspectives In Policing, Harvard
Kennedy School, NIJ, March 2011)
Dziękuję za uwagę