GRETA GARBO

Greta Garbo:

●

Właściwie Greta Lovisa Gustafsson

●

1905-1990

●

Jedna z największych gwiazd w historii kina.

●

Najsłynniejsza Szwedka w Hollywood

●

Zyskała przydomek boska Greta.

●

Największa gwiazda przedwojennego kina i nieprzeciętna aktorka- w ten sposób nie
wpisuje się do końca w STAR SYSTEM.

●

Była jedną z nielicznych gwiazd kina niemego, która udanie kontynuowała karierę w
filmie dźwiękowym..

●

W wieku 13 lat rzuciła szkołę i pracowała w zakładzie fryzjerskim.

●

Wspomagała finansowo zubożałą rodzinę i pomagała matce opiekować się
schorowanym ojcem.

●

Później pracowała w domu towarowym, występowała w tym czasie w reklamach
prasowych i wystąpiła raz w filmie reklamowym.

●

Przypadek sprawił, że po kilku miesiącach zadebiutowała w filmie fabularnym pt.
Piotr włóczęga

●

Zachęcona pierwszymi sukcesami Garbo rozpoczęła w 1922 roku studia aktorskie w
szkole teatralnej przy Królewskim Teatrze Dramatycznym.

●

Tam też trafiła pod skrzydła Mauritza Stillera

●

W 1923 Mauritz Stiller powierzył jej rolę Elżbiety Dohna w filmie Gösta Berling
(polski tytuł Gdy zmysły grają)

●

Stiller chętnie pracował z amatorami, gdyż mógł ich sobie całkowicie
podporządkować. Dyktował Grecie nie tylko każdy ruch przed kamerą, ale także cały
sposób bycia. Zatwierdzał każdy szczegół kostiumów i makijażu, uczesania, biżuterii
itp. Ustalał jej tryb życia osobistego i towarzyskiego. Wymyślił jej pseudonim: Greta
Garbo.

●

Była bardzo nieśmiała, całkowicie podporządkowała się Stillerowi

●

W 1925 roku Garbo wraz ze swoim mistrzem przybywa do Berlina i zostaje
zaangażowana przez G.W. Pabsta do filmu Zatracona ulica:

●

Greta gra jedną z równorzędnych postaci wielowątkowego dramatu. Jest
najstarszą córką radcy Rumforta, bankruta, który jest zbyt dumny by byle jak
zarabiać na życie. Do dziewczyny należy więc utrzymanie domu.

●

Była bardzo nerwowa (podejście skrajnie emocjonalne)

●

Operator Guido Seeber zaczął stosować przy jej filmowaniu technikę zdjęć
zwolnionych – nerwowość rozpłynęła się w majestatyczności poruszeń i
gestów

●

Film bardzo dobrze przyjęty.

●

Tymczasem trwa połów europejskich talentów filmowych przez hollywoodzkich
producentów. I tak Louis B. Mayer obejrzał w Berlinie Gosta Berling i zaprosił do
współpracy Stillera i Garbo

●

W 1925 roku przybyła do Nowego Jorku gdzie zaczęła się jej prawdziwa kariera
aktorska.

●

Po przyjeździe do Ameryki Garbo w krótkim czasie zdobyła status gwiazdy.
Zawdzięczała ja nie tylko zjawiskowej, eterycznej urodzie i tajemniczej głębi
spojrzenia, ale również enigmatycznej osobowości. Nad jej wizerunkiem pracował

sztab ludzi, który wymyślił i pracował nad jej image

●

Jej wygląd kwalifikował ją do poprzedniej epoki, ale wkrótce stał się jej największym
atutem. Starannie wymodelowany wizerunek aktorski stał się punktem wyjścia dla jej
techniki gry

●

Wraz z utwierdzeniem się w jej przypadku mitu kobiety fatalnej, heroicznej,
udręczonej jej uroda zaczęła nabierać podtekstów literackich, psychologicznych,
charakterologicznych i w końcu filozoficznych.

●

Słowik hiszpański - pierwszy film amerykański.

●

Początkowo praca w obcym kraju była ciężka dla Garbo z kilku powodów. Po
pierwsze nie znała jeszcze języka angielskiego. Dziennikarze byli zawiedzeni jej
nieśmiałością i nie poświęcali jej większej uwagi. Wreszcie niepowodzeniem okazała
się kampania propagandowa, rozpoczęta przez biuro reklamy MGM, lansująca Gretę
jako wysportowaną dziewczynę. Jej dalsza kariera wymagała radykalnej zmiany
wizerunku. I tak w 1926 roku wraz z premierą Kusicielki narodziła się kobieta -
wamp.

●

Na planie swojego trzeciego hollywoodzkiego filmu Symfonia zmysłów (reż.:
Clarence Brown, 1927) Garbo spotkała się z Johnem Gilbertem, największą
miłością aktorki.

●

Garbo poważnie myślała o przyszłości. Nie chciała już grać głupich uwodzicielek i
złych kobiet w dodatku za niewielkie pieniądze. Stąd też jej żądanie podwyżki, której
jednak nie chciał dać Mayer. Rozpoczęła więc regularny strajk i nie zjawiła się prze
7 miesięcy na planie filmowym. Dzięki swoim prawnikom Garbo dostała to, czego
chciała. Osiągnęła status gwiazdy pierwszej wielkości.

●

Jej kolejny film Love (1927), adaptacja "Anny Kareniny" Tołstoja w reżyserii
Edmunda Gouldinga, okazał się dużym sukcesem.

●

Niestety tego samego nie można powiedzieć o następnych produkcjach, które nie
odniosły zmierzonego efektu:

●

Boska kobieta (reż. Victor Sjostrom, 1928)-film o życiu słynnej francuskiej
aktorki Sary Bernhardt

●

Żar miłości (reż. Fred Niblo, 1928) opowieść o kobiecie szpiegu

●

Władczynia miłości (1928)

●

Garbo powróciła do swojego poprzedniego wizerunku kobiety - wampa, który tym
razem okazał się zbyt karykaturalny.

●

Jedyną ucieczką był powrót do formuły zbliżonej do Anny Kareniny. I tak powstała
Dzika orchidea (1929) Sidneya Franklina.

●

Garbo gra młodą żonę Lillie, która zakochuje się w księciu jawajskim. Jednak
miłość i przywiązanie do męża wygrywają i Lillie postanawia nie opuszczać
współmałżonka.

●

W czasie realizacji filmu nadeszła ze Szwecji wiadomość o śmierci Stillera.

●

Gdy ukończono zdjęcia, Greta, unikając ludzi bardziej niż kiedykolwiek, wyjechała
do Nowego Jorku, a stamtąd do ojczyzny.

●

Tymczasem nadeszła era dźwięku. Obawy przed "mówiącą Garbo", która miała
niski, gardłowy głos, a w dodatku mówiła z obcym akcentem, powstrzymywały
producentów przed obsadzaniem jej w filmie dźwiękowym. Po powrocie ze Szwecji
Greta nakręciła jeszcze dwa filmy nieme:

●

Pokusa (reż.: John S. Robertson, 1929)

●

Pocałunek (reż.: Jacques Feyder, 1929).

●

Pierwszy film dźwiękowy Garbo Anna Christie w reżyserii Clarence'a Browna
(1930). Była to historia byłej prostytutki, w której kocha się irlandzki marynarz.

●

W następnych filmach (Romans, Zuzanna Lenox z 1930 i Natchnienie z 1931
roku) Garbo powróciła do ról romantycznych postaci, utwierdzając swój mit kobiety
fatalnej, heroicznej i udręczonej, wizerunek "boskiej kobiecości".

●

W 1931 roku zagrała ponownie wampa - szpiega w Mata Hari George'a
Fitzmaurice'a.

●

Kolejny film Ludzie w hotelu (1932) w reżyserii Edmunda Gouldinga, potwierdził
status Garbo, jako doskonałej aktorki dramatycznej:

●

Wielowątkowa historia z kilkoma równorzędnymi postaciami, które łączy
ze sobą fakt, iż przypadkowo przebywają w tym samym czasie w jednym z
najelegantszych hoteli Berlina.

●

Garbo wspaniale gra słynną rosyjską balerinę, którą próbuje uwieść złodziej
hotelowy podający się za hrabiego.

●

W swoich dźwiękowych rolach aktorka zaczęła stosować sposób gry, który
próbowano nazwać somnabulicznym, oderwanym od rzeczywistości. Budowała
wokół siebie nimb zagadkowości, który szczególnie dobrze widać w jej kolejnych
filmach Jaką mnie pragniesz w reżyserii Fitzmaurice'a (1932) oraz w Królowej
Krystynie (1933) Roubena Mamouliana, w którym po raz ostatni wystąpiła z
Johnem Gilbertem.

●

W 1934 roku zagrała z dużym powodzeniem w Malowanej zasłonie w reżyserii
Ryszarda Bolesławskiego, filmie podejmującym uniwersalny temat trójkąta
małżeńskiego.

●

Nic więc dziwnego, iż w następnym roku wytwórnia chcąc utrwalić sukces Garbo,
postanowiła wznowić Annę Kareninę (reż.: Clarence Brown) oraz zekranizować
Damę Kameliową (reż.: George Cukor, 1936), która niewątpliwie stała się
szczytowym punktem w karierze aktorki. Za tą kreację Garbo znalazła się na liście
kandydatów do Oscara.

●

Jej następny film Pani Walewska w reżyserii Clarence'a Browna (1937) zamyka
rozdział filmu kostiumowego w jej karierze.

●

Właściwie film ten kończy także pasmo sukcesów aktorki, gdyż jej dwie ostatnie
produkcje: Ninoczka (reż.: Ernst Lubitcsh, 1939), oraz Dwulicowa kobieta (reż.:
George Cukor, 1941) nie odniosły sukcesu

●

Kiedy film Dwulicowa kobieta okazał się klapą Garbo nie przyjęła już żadnej roli, na
zawsze wycofując się z filmu i życia publicznego. Miała wtedy niespełna 40 lat. Ta
rezygnacja przyniosła jej na dobre wymiar legendy.

●

W historii kinematografii zapisała się, jako jedna z niewielu aktorek, które w
jednakowym stopniu fascynowały zarówno mężczyzn, jak i kobiety

●

Garbo uzyskała 4 nominacje do Oscara (za filmy Anna Christie, Romans, Dama
kameliowa i Ninoczka)

●

W 1954 otrzymała specjalne wyróżnienie amerykańskiej Akademii Filmowej za
niezapomniane osiągnięcia.

●

William Daniels – autor zdjęć do większości jej amerykańskich filmów. Zwracał
uwagę na sposób filmowania oczu i „animalizm” ruchów.

●

Clarence Brown – znakomity hollywoodzki reżyser-rzemieślnik; nakręcił najwięcej
filmów z Garbo.

●

Filmy nieme:

●

Słowik hiszpański (1926)

●

Kusicielka (1926)

●

Symfonia zmysłów (1926)

●

Love (1927)

●

Boska kobieta (1928)

●

Żar miłości (1928)

●

Władczyni miłości (1928)

●

Dzika orchidea (1928/29)

●

Pokusa (1929)

●

Pocałunek (1929)

●

Filmy dźwiękowe:

●

Anna Christie (1929/30)

●

Romans (1930)

●

Natchnienie (1931)

●

Zuzanna Lenox (1931)

●

Mata Hari (1931)

●

Ludzie w hotelu (1932)

●

Jaką mnie pragniesz (1932)

●

Królowa Krystyna (1933)

●

Malowana zasłona (1934)

●

Anna Karenina (1935)

●

Dama kameliowa (1937)

●

Pani Walewska (1937)

●

Ninoczka (1939

●

Dwulicowa kobieta (1941).

GDY ZMYSŁY GRAJĄ(Gösta Berling):

Reżyseria: Mauritz Stiller
Scenariusz: Mauritz Stiller, Ragnar Hyltén-Cavallius
Zdjęcia: Julius Jaenzon
Scenografia: Vilhelm Bryde
Na podstawie: powieści Selmy Lagerlöff
Produkcja: Szwecja
Rok produkcji: 1924
Obsada: Greta Garbo(Hrabina Elżbieta Dohna), Lars Hanson, Hugo Rönnblad

● Pierwotna wersja filmu miała dwie części i trwała niemal cztery godziny. Reżyser

dokonał skrótów, by utorować filmowi drogę na niemiecki rynek. Zmiany te
uwypukliły rolę Garbo, wcielającą się tu w postać młodej hrabianki zakochanej w
byłym pastorze, pozbawionym swej parafii za nadużywanie alkoholu.

SYMFONIA ZMYSŁÓW:

Reżyseria: Clarence Brown
Scenariusz: Hanns Kräly, Benjamin Glazer, Marian Ainslee
Zdjęcia: William H. Daniels
Scenografia: Fredric Hope ,Cedric Gibbons
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1926

Obsada: Greta Garbo(Felicitas), John Gilbert(Leo von Harden), Lars Hanson, Barbara Kent,
William Orlamond

● Tym filmem Greta Garbo, niezapomniana Femme fatale, nazywana z racji swojego

pochodzenia "białym płomieniem Szwecji", podbiła amerykańską publiczność.

● Garbo gra w nim postać zimnej i niedostępnej, ale zmysłowej uwodzicielki. Zdradą

doprowadza do obłędu kolejnych mężczyzn, rujnując ich życie i niszcząc przyjaźń.

● Scena pocałunku Grety Garbo z Johnem Gilbertem - wielkim amantem Hollywood -

weszła na stałe do historii kina.

● Pierwszy wspólny film Grety Garbo i Johna Gilberta.

ŻAR MIŁOŚCI:

Reżyseria: Fred Niblo
Scenariusz: Marian Ainslee, Bess Meredyth, Ruth Cummings
Zdjęcia: William H. Daniels
Scenografia: Cedric Gibbons
Muzyka: Vivek Maddala
Na podstawie: powieści Ludwiga Wolffa
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1928
Obsada: Greta Garbo(Tania), Albert Pollet, Conrad Nagel

● Garbo wciela się tu w postać carskiego szpiega, który ma wykraść ważne dokumenty

austriackiemu oficerowi. Miłość, która rodzi się pomiędzy dotychczasowymi
wrogami, wywołuje lawinę dramatycznych wydarzeń.

MATA HARI:

Reżyseria: George Fitzmaurice
Scenariusz: Benjamin Glazer, Leo Birinsky
Zdjęcia: William H. Daniels
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1931
Obsada: Greta Garbo(Mata Hari), Helen Jerome Eddy, Frank Reicher

● Film przedstawia autentyczne losy otoczonej tajemnicą tancerki, a zarazem

mistrzowskiego szpiega w niemieckiej służbie, który po zdemaskowaniu zostaje
rozstrzelany przez Francuzów w 1917 roku.

● Mata Hari, pracująca w Paryżu jest niemieckim szpiegiem. Uwiodła już rosyjskiego

generała Shubin, zaś teraz ma zamiar uczynić to samo z młodym, dobrze z
zapowiadającym się oficerem, porucznikiem Rosanovem. Aby zdobyć ważne
materiały znajdujące się w posiadaniu Rosanova, kobieta spędza noc z oficerem w
jego domu. Ale tajna policja czeka tylko na wystarczające dowody, żeby aresztować
kobietę-szpiega.

GRAND HOTEL(LUDZIE W HOTELU):

Reżyseria: Edmund Goulding
Scenariusz: William A. Drake, Béla Balázs
Zdjęcia: William H. Daniels
Muzyka: William Axt, Charles Maxwell
Na podstawie: sztuki Vicki Baum
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1932
Obsada: Greta Garbo(Gruzińska balerina), Lewis Stone, Purnell Pratt

● Nagrodzony Oskarem dla najlepszego filmu
● W jednym z berlińskich luksusowych hoteli spotykają się ludzie różnej proweniencji:

dżentelmen-złodziej baron von Gaigern ratuje życie starzejącej się gruzińskiej
balerinie, choć właściwie zamierzał ją okraść. Artystka zakochuje się w nim. Później
mężczyzna zaskakuje sekretarkę Flaemmchen na schadzce z jej szefem, wpływowym
niemieckim biznesmenem Preysingiem. Kobieta znajduje nowe szczęście w
ramionach buchaltera.

● "Ludzie przychodzą. Ludzie odchodzą. Nic się nie dzieje." - mówi zmęczony życiem

gość jednego z najlepszych hoteli w Berlinie.

NINOCZKA:

Reżyseria: Ernst Lubitsch
Scenariusz: Billy Wilder, Charles Brackett
Zdjęcia: William H. Daniels
Muzyka: Werner R. Heymann
Scenografia: Cedric Gibbons, Edwin B. Willis
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1939
Obsada: Greta Garbo(Ninoczka), Melvyn Douglas, Rolfe Sedan

● Trzej radzieccy towarzysze przybywają z Moskwy do Paryża z ważną misją. Mają

sprzedać klejnoty wielkiej księżnej rosyjskiej Swany, by zdobyć fundusze na zakup
traktorów. Hrabia Rakonin przypadkiem podsłuchuje ich rozmowę z jubilerem.
Powiadamia o transakcji księżnę. Jej kochanek, hrabia Leon obiecuje odzyskać
biżuterię. Próbuje odciągnąć uwagę Rosjan, pokazując im uroki nocnego życia.
Komisarzom tak spodobało się zachodnie życie, że nie wywiązali się z zadania.
Specjalna wysłanniczka Nina Iwanowna Jakuszowa przybywa na kontrolę.

● Pierwszy komediowy film Grety Garbo.
● Tytułowa bohaterka filmu, Ninoczka jest tajną wysłanniczką radzieckiego rządu,

która z ważną, sekretną misją przybywa z Moskwy do Paryża.

● Filmowi towarzyszył reklamowy slogan "Garbo się śmieje".
● Zręczna antystalinowska komedia romantyczna

DWULICOWA KOBIETA:

Reżyseria: George Cukor
Scenariusz: S.N. Behrman, Salka Viertel, George Oppenheimer
Zdjęcia: Joseph Ruttenberg
Muzyka: Bronislau Kaper
Scenografia: Edwin B. Willis
Na podstawie: sztuki Ludwiga Fuldy
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1941
Obsada: Greta Garbo(instruktorka narciarstwa Karin Borg), Melvyn Douglas

● Greta Garbo, wielka gwiazda ekranu podejmuje – po Ninoczce- swą drugą i

jednocześnie ostatnią próbę zdobycia uznania w roli komediowej.

● Bogaty wydawca, a jednocześnie zdobywca serc niewieścich, Larry (Melvyn

Douglas), poznaje ambitną instruktorkę narciarstwa. Oboje zakochują się w sobie
od pierwszego wejrzenia i wkrótce pobierają. Światowiec nie czuje się jednak
dobrze w ustroniu, jego żonie natomiast ten styl życia odpowiada. W końcu mąż
ucieka do dużego miasta, gdzie powraca do swych przyzwyczajeń. Żona jedzie za
nim i przedstawia mu się jako siostra-bliźniaczka. Gra rolę wampa i uwodzi męża.
Wydawca, poznawszy złe skutki niefrasobliwości, chętnie powraca do swej żony.

● Wielkie oczekiwania oraz utrwalony image Garbo jako bohaterki tragicznej

przyczyniają się do niepowodzenia filmu.

● Historia żony, która musi udawać nieistniejącą siostrę bliźniaczkę, aby odzyskać

miłość ukochanego, okazała się grobem Grety Garbo.

● Grając dwie różne postacie naraz pogrzebała swój własny mit niepowtarzalnej i

wyjątkowej interpretacji.