BAUHAUS

Walter Gropius 1881-1969

Ludwig Mies van der Rohe 1886-1965

Le Corbusier 1867-1959

Frank Lloyd Wright 1867-1959

Weimar 1919-25

Dessau 1925-32

Berlin 1932-33

Bauhaus

szkoła założona w Niemczech przez Waltera Gropiusa jest do dziś

symbolem modernistycznego ethosu.

Krytyka przeszłości

W modernistycznym manifeście z 1923r.

Le Corbusier pisał występując przeciwko:

„ tym waszym bergeres, siedziskom w stylu Ludwika XVI –

tego wybałuszającym się pod pokrowcami”

„czy to są maszyny do siedzenia?”

Spośród meble przeszłości wybrali krzesło Thoneta -

meble gięte uważając je za ucieleśnienie ideału

„ skończony produkt zaprojektowany w zgodzie z funkcją, wykonany z tanich części

nowoczesnymi metodami produkcji masowej i dostępny w niskiej cenie, dzięki czemu był

w zasięgu możliwości klasy pracującej”

Wilk, Thonet. s.99

Pierwsze szkoły wzornictwa powstawały w Anglii już w XIXw.,

choć Bauhaus uważa się potocznie za pierwszą nowoczesną szkołę

Wzorem były gildie średniowieczne budujące katedry..

Pomysł na połączenie zawodu architekta i designera było sposobem na

połączenie jego wiedzy artystycznej i technicznej.

Ok. 1930r,. Alberto Sartoris głosił, że:

„polem działania architekta, powinno być wszystko, od urbanistyki po łyżeczkę”

Podobne założenie legło u podstaw programu Bauhausu.

Wcześniej kształcono artystycznych rzemieślników.

Gropius zmienił profil szkoły, założył stopniowe przechodzenie

od rzemiosła do przemysłu.

Stworzył program kształcący projektantów.

Założenie stopniowego przechodzenia było błędne, ponieważ przemysł

jest zaprzeczeniem rzemiosła, ma inne metody i technologie.

Większość powstałych do 1925r. w Bauhausie prac, było unikatami,

mają dziś status przedmiotów muzealnych. Powstały w trybie pracy

rzemieślniczej i niewiele miały wspólnego z przemysłem.

Etap pracy w Dessau mieście o socjaldemokratycznej wówczas władzy

i przemysłowym charakterze.

Tu zbudowano szkołę, warsztaty, akademik dla Bauhausu.

Tu studenci mogli przejść do tworzenia wyrobów przemysłowych.

Bardzo ciekawe środowisko międzynarodowych wykładowców:

Wassily Kandinsky,Laszlo Moholy-Nagy, Lyonel Feininger, Johanes Itten

Pierwsza siedziba Bauhausu w Weimarze, 1905-6, Henry van de Velde

Walter Gropius,
kompleks budynków
Bauhausu w Dessau,
1926

Główny budynek zespołu

http://www.youtube.com/watch?v=6-4emallkiE&feature=fvst

Ponieważ większość tworzących sztukę modernizmu byli to z wykształcenia architekci,

odbijało się to charakterze tych wnętrz.

Ich wygląd był mocno ukierunkowany ich formą zewnętrzną.

Stosowano – otwartą przestrzeń

„swobodny przepływ przestrzeni”

ignorowano takie problemy jak – zapachy, hałas, intymność,

odejście od tradycyjnych podziałów wewnętrznych na część kobiecą i męską

Bauhaus, proj. Marianne Brandt

MEBLE

projektowania meble, które zdaniem np. Breuera powinny być

„wizualnie transparentne” - nie zakłócać przepływu energii w przestrzeni.

Marcel Breuer S 285 Biurko

Marcel’a Breuer 1925 Fotel Wassily

Chociaż Marce Breuer uważany jest przez wielu historyków i krytyków modernizmu

za najbardziej wpływowego projektanta mebli XX w, jego meble nie zagościły

we wnętrzach ówczesnych. Były za drogie w produkcji.

Nie nadawały się do masowej, taniej produkcji.

Dopiero w latach 60tych zaczęto je produkować na skalę przemysłową.

Szezlong Le Corbusiera ,

1928

Barcelona, Mies van der Rohe

Prawdopodobnie współautorką
projektów sygnowanych przez
Miesa była niemiecka projektantka
Lilly Reich, jego partnerka w latach
1926 - 1938, a więc w okresie, gdy
powstały wszystkie słynne meble -
Barcelona, czy dom Tugendhatów.

Charlotte Perriand na szezlongu No. B306 podczas sesji zdjęciowej promującej
serię mebli ze stalowych rurek, 1928 r.

Mies van den Rohe, Pawilon niemiecki 1929

Mies van den Rohe, Pawilon niemiecki 1929

Villa Tugendhat, Brno, 1929

Dom Tugendhatów, Mies van den Rohe, Brno

Model kształcenia Bauhausu stworzył wzór dla innych szkół:

●

Wchutemas 1920 Moskwa

●

Szkoła rzemieślnicza w Koluszkach, prowadzona przez Władysława
Strzemińskiego i Katarzynę Kobro, Stażewskiego 1928-32

●

New Bauhaus w NY kontynuacja Bauhausu przez cześć profesorów zmieniona w
Instytut of Design

●

Szkoła w ULM - 1954-68

Ważne wątki modernistycznego myślenia skupienie na :

technice i zdrowiu

akcent na racjonalizm – skupianie się nie na estetyce a na funkcji i programie

zamiłowanie do higieny

kult zdrowia, sprawności fizycznej

terapia ruchem i słońcem

naturyzm

opalanie

czysta forma

odejście od ornamentu

krytyka wiktoriańskich (kobiecych) wnętrz

klin pomiędzy dekoratorów wnętrz (wiele kobiet) a profesjonalnyh,

wykształconych w tym kierunku projektantów wnętrz

oszczędność w użyciu materiału

Ulubione materiały:rurki metalowe, skóra, szkło

metalowa konstrukcja widocznie oddzielona od siedziska -

ta idea zakorzeniła się w projektowaniu

forma nadrzędna wobec wygody

higieniczne (budziły skojarzenia z medycznymi gabinetami, co wielu krytykowało)

Wnętrze, Le Corbusier, Pierre jeanneret, Charlotte Perriand,Salon d’automne 1929.

kolory – stosowany oszczędnie

biel – wychwalana przez Corbusiera jako terapeutyczna i higieniczna

Le Corbusier, Villa Savoy

Fotel klubowy No. LC2, Le Corbusier,
Pierre Jeanneret, Charlotte Perriand,
1928 r.

TKANINY

Nie znalazły wiele uznania u modernistów, budziły zbyt sile skojarzenia z przeszłością.

Mimo wynalazku odkurzacza ( 1909) i usprawnienia w czyszczeniu tkanin

ich znaczenie we wnętrzach malało.

Wyjątkiem była projektantka

Marion Dorn , posługująca się chętnie tkaniną.

Meble ustawiano wokół centralnie umieszczonego chodnika

(skupiał on życie towarzyskie zamiast kominka, który został przeniesiony w mniej

eksponowane miejsce lub zlikwidowany).

Kształty dywanów – kwadratowe, prostokątne współpracujące z kompozycją opartą na

liniach prostych.

KRYTYKA MODERNIZMU

„Projekty modernistyczne podkreślały wówczas także krytyce – jako mebel nieprzyjazne,

nieludzkie, wnętrza ty jako nie nawiązujące kontaktu z użytkownikiem,

użytkownik jest w nich intruzem.

Wbrew mitowi modernizmu, nigdy nie był on ruchem masowym i nie zadomowił się w

typowych wnętrzach mieszkalnych.

Meble te uważano często za:

„nadmiernie analityczne i pozbawione niezbędnej ludziom wygody”.

Styl międzynarodowy

Po rozwiązaniu Bauhausu w 1933r. Wielu z jego

wykładowców opuściło Niemcy i osiadło w USA.

m.in. Walter Gropius

Ludwig Mies van der Rohe

Prowadzili działalność popularyzującą spuściznę Bauhausu w USA

Powstał styl międzynarodowy

Nazwa nadana przez Alfreda H. Barra Jr

Kuratora wystawy

Styl miedzynarodowy

Architektura od roku 1922

NY MOMA, 1932

Założenie:

Ludzie są wszędzie tacy sami, mają te same potrzeby,

brak większych różnic.

Przedmioty nie komunikują niczego o kulturze, z której pochodzą ,

są uniwersalne.

Swój szczyt styl ten osiągnał w latach 60tych

Utylitaryzm

Funkcjonalizm

Zastosowanie materiałów przemysłowych

Pozbawienie dekoracji

Rzeźbiarskie formy

Idee Corbusiera

Monofunkcje

dom – maszyna do mieszkania

meble – narzędzia do określonych funkcji

monofunkcje – w tej idei nie ma miejsca na dekoracje, realizacja funkcji,

forma wynika z funkcji (hasło Sullivana)

Maszyna jako inspiracja

wzorzec – to przestrzeń przemysłowa a nie natura

koncepcja budowania wielkopłytowego

W Niemczech Max Bill kontynuowała idee

Bauhausu i założył

Ulm Hochschule fur Gestaltung (Szkołę Wzornictwa).

Nastawienie na funkcjonalność

Dieter Rams

Projekty dla Brauna