bliżej przedszkola  2.137 luty 2013

60

60

go

to

we

na

rz

ęd

zia

bliżej przedszkola  2.137 luty 2013

Scenariusze na różne okazje

scenariusz zajęć dla najstarszej grupy przedszkolaków

Dzisiaj chłopcy i dziewczynki

uśmiechnięte mają minki!

S

cenariusz zawiera zabawy kształcące funkcje per-

cepcyjno-motoryczne i językowe: uwagę i pamięć

słuchową, umiejętność dokonywania analizy i syn-

tezy sylabowej, percepcję wzrokową, koordynację

ruchową i ruchowo-słuchową.

Środki dydaktyczne:

tamburyno;
tablica magnetyczna lub korkowa do umieszczania

obrazków, wyrazów i zdań;
wyrazy do czytania globalnego: miła (4x), miły (4x), pani,

pan, Ola, Ewa, Julka, Tomek, Wojtek, Janek (po 3x);
wyrazy i znaki interpunkcyjne do tworzenia zdań do

czytania globalnego: Kto, To, Jaki, Jaka, to, jest (po 4x),

pytajnik, kropka (po 2x);
obrazki do zilustrowania wyrazów i zdań do czytania

globalnego: pani, pan, ola, Ewa, Julka, Tomek, Wojtek,

Janek.

Przebieg zajęć:

o

Miłe przywitanie.

Przywitanie piosenką (kształcenie uwa-

gi i pamięci słuchowej, orientacji w schemacie ciała oraz ko-

ordynacji ruchowej i ruchowo-słuchowej).

Miłe przywitanie

Pięknie się ukłonię, 

i o zdrówko spytam, 

podam prawą rękę, 

miło cię przywitam! 
Teraz bardzo proszę, 

weźcie przykład ze mnie: 

gdy jesteśmy mili, 

wszystkim jest przyjemnie. 

Dzieci stoją parami naprzeciw siebie w dowolnych miejscach

sali i śpiewając piosenkę, wykonują gesty opisane pod teks-

tem piosenki (cyfry oznaczają kolejne wersy):


kłaniają się sobie wzajemnie: chłopcy skłaniając głowę,

a dziewczynki – dygając;



rozkładają obie ręce z dłońmi skierowanymi ku górze

(gest towarzyszący pytaniu);



 podają w parach prawe dłonie i rytmicznie nimi po-

trząsają;



opierają ręce na biodrach i poruszają się rytmicznie w miej-

scu;



wskazują każdy na siebie;



 podają osobie z pary obie ręce i tańczą dowolnie.



o
o

o

o

o



o

Uprzejme zgadywanki dla Wojtka i Anki

(kształcenie

uwagi i pamięci słuchowej oraz umiejętności spostrzegania

i tworzenia rymów) – przedszkolaki siedzą skrzyżnie na

obwodzie koła lub w rozsypce. Nauczyciel mówi kolejne ry-

mowanki, a dzieci wspólnie lub indywidualnie dopowiadają

ostatnie słowa. Następnie razem z nauczycielką powtarzają

całą rymowankę:
a) Gdy pomogę Zuzi, miło się poczuję,

jeśli owa Zuzia powie mi... „Dziękuję!”

b) Kto chce pożyczyć kredkę od Zosi,

niech grzecznie Zosię o kredkę... prosi.

c) Kto to taki? To jest Ewa, koleżanka nasza.

Gdy niechcący kogoś popchnie, grzecznie go... przeprasza.

d) Oto Wojtek, miły chłopiec i kolega dobry.

Gdy znajomą panią spotka, mówi jej... „Dzień dobry”.

e) Jaś się uczy uprzejmości, w dżentelmena już się zmienia.

Gdy wychodzi, to pamięta, by powiedzieć... „Do widzenia”.

Po rozwiązaniu zagadek należy porozmawiać z dziećmi

o tym, co łączy rymowanki. (Można nawiązać do Dnia Ko-

biet, w którym chłopcy w szczególny sposób powinni być

mili dla pań i dziewczynek). Następnie nauczyciel poleca

dzieciom, aby dobrały się parami i przedstawiły ruchem, bez

słów, scenki oparte na treści zagadek. „Występy” należy na-

grodzić oklaskami.

o

Witam cię, witam i o zdrówko pytam.

Zabawa ruchowa

(kształcenie orientacji w schemacie ciała) – nauczyciel mówi:

Wyobraźcie sobie, że jesteśmy na pięknej łące. Będziecie po niej swo-

bodnie chodzić i podskakiwać. Gdy usłyszycie dźwięk tamburyna

i nazwę części ciała, np.: „Prawe kolano!”, zatrzymacie się i przy-

witacie tą właśnie częścią ciała z osobą, która będzie najbliżej. Po-

wiecie przy tym: „Witam cię, witam i o zdrówko pytam”. Witajcie

się z różnymi osobami tak długo, aż usłyszycie tamburyno. Wtedy

znów spacerujcie, czekając na hasło. Zabawę należy powtórzyć

kilkakrotnie, za każdym razem wymieniając nazwę innej czę-

ści ciała znajdującej się po tej samej stronie, np. prawy kciuk,

prawe biodro, prawa pięta.

o

Miłe zdania do czytania.

Ćwiczenie umiejętności czyta-

nia globalnego (kształcenie percepcji i pamięci wzrokowej,

umiejętności globalnego czytania wyrazów i zdań). Dzieci

siedzą w rozsypce po turecku – nauczyciel umieszcza na tab-

licy wyrazy: miła, miły i wskazując je, głośno wymawia. Kil-

koro chętnych dzieci kolejno czyta globalnie wyrazy. Potem

przedszkolaki porównują obraz graficzny wyrazów: miła,

miły. Liczą w nich litery i wskazują te, którymi wyrazy się

Małgorzata Barańska, Ewa Jakacka

bliżej przedszkola  2.137 luty 2013

61

61

got

ow

e n

arz

ędz

ia

bliżej przedszkola  2.137 luty 2013

Pomoce dydaktyczne

do scenariusza w skali 1:1
możesz pobrać ze strony

www.dopobrania.blizejprzedszkola.pl

blizejprzedszkola.pl

Ewa Jakacka – absolwentka pedagogiki specjalnej na Uniwer-

sytecie Gdańskim, nauczyciel dyplomowany. Ukończyła studia

podyplomowe z zakresu pedagogiki korekcyjno-kompensacyjnej

na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz studia pody-

plomowe z zakresu zarządzania oświatą. Od września 2007 jest

dyrektorem Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Pruszczu

Gdańskim. Społecznie pełni funkcję przewodniczącej Polskiego

Towarzystwa Dysleksji.

Małgorzata Barańska – magister pedagogiki w zakresie nauczania

początkowego, absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego. Uczy w kla-

sach integracyjnych w Szkole Podstawowej nr 44 w Gdańsku, jest

gorącą zwolenniczką mądrze prowadzonej integracji w nauczaniu

i wychowaniu. Prowadzi zajęcia na kursach doskonalących dla

nauczycieli, jest współautorką lub autorką około 40 publikacji

książkowych o charakterze metodycznym i ćwiczeniowym dla dzieci

w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym oraz dla nauczycieli.

MiŁE PRZyWiTaniE

podkład muzyczny

do piosenki znajdziesz na stronie

www.dopobrania.blizejprzedszkola.pl

różnią. Następnie nauczyciel umieszcza na tablicy wyrazy:

pani, pan i postępuje z nimi podobnie jak z wyrazami: miły,

miła. Wskazane dziecko umieszcza nad wyrazami: pani, pan

odpowiednie ilustracje. Nauczyciel prosi, aby dzieci odpo-

wiednio dopasowały wyrazy: miła, miły do wyrazów: pani,

pan. Wszyscy wspólnie odczytują wyrażenia: miła pani,

miły pan. Nauczyciel pozostawia na tablicy wyrazy: miła,

miły i wręcza dzieciom obrazki przedstawiające trzy dziew-

czynki i trzech chłopców. Prosi, aby przedszkolaki umieś-

ciły każdy z nich pod odpowiednim wyrazem. Następnym

ćwiczeniem jest globalne odczytanie imion: Ewa, Ola, Julka,

Tomek, Wojtek, Janek oraz dopasowanie ich do ilustracji.

Dzieci powinny odczytać wyrażenia: miła Ewa, miły Tomek,

itd. Kolejnym krokiem jest ułożenie przez nauczycielkę zdań

i globalne odczytanie ich przez dzieci (nauczyciel w czasie

czytania wskazuje kolejne wyrazy). Kto to jest? To jest ola.

Jaka jest ola? ola jest miła. Dzieci powinny zbudować we-

dług tego wzoru następne zdania, zamieniając w nich imiona

i wybierając wyraz miła lub miły.

o

Mali i duzi – uśmiech na buzi!

Zabawa ruchowo-słuchowa

(kształcenie koncentracji uwagi, pamięci słuchowej i koordy-

nacji ruchowo-słuchowej) – dzieci stoją w rozsypce przodem

do nauczyciela. Prowadzący rytmicznie, energicznie wyma-

wia (skanduje) po jednym wersie wierszyka i jednocześnie

wykonuje rytmiczne ruchy, np. klaszcze, tupie, stuka pięścią

o pięść. Zadaniem dzieci jest powtarzanie po nauczycielu

tekstu i ruchów. Całość można powtórzyć kilkakrotnie, zmie-

niając rytmiczne ruchy, tempo, natężenie głosu:

n.: Wszyscy mali Dz.: Wszyscy mali
n.: oraz duzi Dz.: oraz duzi
n.: mają uśmiech Dz.: mają uśmiech
n.: dziś na buzi Dz.: dziś na buzi.
n.: Każdy dzisiaj Dz.: Każdy dzisiaj
n.: to pamięta: Dz.: to pamięta:
n.: buzia ma być Dz.: buzia ma być
n.: uśmiechnięta! Dz.: uśmiechnięta!

o

Wielka to uciecha – pomnik się uśmiecha.

Zabawa ru-

chowa (rozwijanie motoryki dużej, koordynacji ruchowej,

– prowadzący dzieli dzieci na dwie równoliczne grupy. Jedna

z nich to „pomniki uśmiechu”, które stoją bez ruchu w do-

wolnych miejscach sali. Druga grupa to „rzeźbiarze uśmie-

chów”. Rzeźbiarze przechodzą od pomnika do pomnika,

modelują je dowolnie i „poprawiają” im uśmiechy. Pomniki

muszą stać w nadanych im pozach. Po chwili dzieci powinny

zamienić się rolami.

o

Dobra wróżka.

Zabawa relaksująca (rozwijanie wyobraźni)

– przedszkolaki siedzą na podłodze parami, oparte o siebie

plecami. Nauczyciel opowiada: Ósmego marca, raniutko, gdy

wszyscy jeszcze spali, dobra wróżka dotknęła każdego swą czaro-

dziejską pałeczką. Dotknięcie było bardzo delikatne i ten, kto się obu-

dził nie pamiętał go, ale za to stawał się miły i uprzejmy. Wszyscy od

rana uśmiechali się do siebie, mówili: proszę, dziękuję, przepraszam,

a wróżka cieszyła się, że czary tak dobrze jej się udały...

