edukacja wieloobszarowa ■

83

magazyn specjalny 2015

■ Cele ogólne:

●

rozwijanie umiejętności wypowiadania się dzieci poprzez

muzykę;

●

wspieranie rozwoju umiejętności społecznych dzieci oraz

kształtowanie cech wiążących się z optymistycznym podej-

ściem do życia.

■ Cele szczegółowe:

●

doskonalenie umiejętności śpiewu i ruchowego ilustrowania

treści piosenek oraz wystukiwania rytmu;

●

stwarzanie dzieciom okazji do doświadczania radości ze

wspólnej zabawy;

●

uświadamianie dzieciom znaczenia optymistycznej postawy

w relacjach międzyludzkich.

■ Metody pracy z dziećmi:

●

czynna (ekspresja ruchowa, zadań stawianych dziecku);

●

oglądowa (pokaz fotografii i ilustracji);

●

słowna (piosenka, rozmowa kierowana);

■ Formy organizacyjne:

●

indywidualna;

●

grupowa.

■ Środki dydaktyczne:

kufer; zielony materiał; kartka z wiado-

mością; klucz do kufra; szablon z buzią smutną i wesołą; ob-

razki przedstawiające bohaterów książkowych (dokładny opis

w treści scenariusza); utwór instrumentalny „Wesoła zabawa”;

podkłady do piosenek „My jesteśmy krasnoludki”, „Uśmiech-

nięta bajka”; fotografie do treści piosenki „Uśmiechnięta baj-

ka”; drewniane pałeczki (po dwie dla każdego dziecka); koperta

z „uśmiechniętymi medalami”.

■ Przebieg zajęć:

● „Hopsasa”

– zabawa muzyczna na powitanie.

Dzieci wspól-

nie z nauczycielem śpiewają i ilustrują ruchem i gestem tekst

piosenki.

Hopsasa
(sł. Agnieszka Sawicka,
na melodię piosenki popularnej „My jesteśmy krasnoludki”)

Utwór „My jesteśmy krasnoludki” w wersji instrumentalnej

do pobrania ze strony www.dopobrania.blizejprzedszkola.pl

My jesteśmy optymiści,

hopsasa, hopsasa!

Zapraszamy was na wyścig,

hopsasa, hopsasa!
Kolorowe dni czekają,

hopsasa, hopsasa!

Dzieci więc już nie zwlekają,

hopsasa, hopsasa!
Chociaż zimno jest na dworze,

hopsasa, hopsasa!

Każdy w dobrym jest humorze,

hopsasa, hopsasa!
Na wyścigach szybko biegam,

hopsasa, hopsasa!

Muchy w nosie rzadko miewam,

hopsasa, hopsasa!
Po co smucić się, kolego,

hopsasa, hopsasa!

Uśmiech to wszak nic trudnego,

hopsasa, hopsasa!

Uśmiechnięta

b a j k a

scenariusz zajęć muzycznych dla najstarszych przedszkolaków

Agnieszka Sawicka

■ edukacja wieloobszarowa

84

magazyn specjalny 2015

● Bajkowy kufer

– nawiązanie do tematu zajęć.

Nauczyciel

mówi: Zaśpiewaliście, że uśmiech to nic trudnego. Zaraz się o tym

przekonamy. Na dywanie znajduje się kufer przykryty zielonym

materiałem. Ochotnik zdejmuje materiał i odnajduje na kufrze

kolorową kartkę z przywiązanym do niej kluczem. Na kartce

zapisane są informacje dotyczące tego, w jaki sposób można

otworzyć kufer. Nauczyciel odczytuje tę treść:

Ten kufer jest bajkowy. Zaczarowany klucz otworzy go tylko

wtedy, gdy zrobicie dwie rzeczy: 1) uśmiechniecie się szero-

ko do dzieci siedzących obok was (z prawej i z lewej strony);

2) uśmiechniecie się wszyscy promiennie do swojej pani/pana.

Powodzenia!

Życzę wam, aby wasze uśmiechy miały magiczną moc!

Wróżka Śmieszka

Dzieci postępują zgodnie ze wskazówkami, które otrzyma-

ły w celu otwarcia kuferka. Ochotnik z pomocą nauczyciela

otwiera kuferek.

● „Wesoła zabawa”

– zabawa taneczna.

Dzieci tańczą przy

utworze instrumentalnym „Wesoła zabawa”. Na przerwę

w muzyce ich zadaniem jest podanie ręki dziecku stojącemu

najbliżej i uśmiechniecie się do niego. Gdy usłyszą muzykę,

ponownie tańczą według własnego pomysłu.

● „Uśmiechnięta bajka”

– inscenizacja do treści piosenki

(sł. i muz. Magdalena Nowak). Nauczyciel zwraca się do dzieci:

Teraz wyśpiewam wam bajkę,

której jeszcze nie znacie.

Mam nadzieję, że z chęcią

dziś jej posłuchacie.

Następnie prezentuje kolejne fotografie, na których znajdu-

ją się żuk, pszczoła, komar, konik polny, biedronka, trzmiel.

W trakcie tej czynności mówi:

I mały, i duży przedszkolak to wie,

że w każdej bajce morał kryje się.

Usiądź więc wygodnie i uważnie posłuchaj,

co też bajka zechce szepnąć ci do ucha…

Nauczyciel prosi dzieci o pomoc. Będą one, siedząc w pół-

kolu na dywanie, falowały zielonym materiałem („trawa na

wietrze”). Razem z nimi w kręgu siedzi nauczyciel i śpiewa

piosenkę „Uśmiechnięta bajka”. W odpowiednich momen-

tach wyjmuje ponad materiał fotografie ilustrujące jej treść.

● Wesołe czy smutne?

– segregowanie obrazków z bohaterami

książkowymi.

Nauczyciel wyjmuje z kuferka dwa emblematy

– smutną i wesołą buzię. W kuferku znajdują się też obrazki

przedstawiające bohaterów bajkowych, baśniowych. Część

z nich kojarzy się dzieciom z czymś wesołym, część – z czymś

smutnym. Zadaniem przedszkolaków jest przydzielenie ob-

razków do konkretnej miny. Podczas przyporządkowania

uzasadniają swój wybór.
Wesoła mina:

rybka („O rybaku i złotej rybce”), Czerwony

Kapturek, Kot w butach, matka chrzestna („Kopciuszek”),

krasnoludek („Królewna Śnieżka”).
Smutna mina:

Baba Jaga („Jaś i Małgosia”), wilk („Czerwony

Kapturek”), Kapitan Hak („Piotruś Pan”), smok („Szewczyk

Dratewka”), Królowa Kier („Alicja w Krainie Czarów”).
Pytania dodatkowe do dyskusji z dziećmi: Wolicie słuchać

bajek smutnych czy wesołych? Dlaczego? Jaką znacie wesołą

bajkę lub taką, która ma szczęśliwe zakończenie?

Uśmiechnięta bajka
(sł. i muz. Magdalena Nowak)

Na leśnej polanie, pośród gęstej trawy,

żył raz pewien żuczek – zielony i mały.

Żuczek słynął z tego, że przez cały dzień

wzdychał i narzekał, często smucił się.
Płakał bez powodu, drażniło go wszystko –

wesolutka pszczoła pikująca nisko,

komar, co w pobliżu bzykał: bzyk, bzyk, bzyk,

konik polny, który cykał: cyk, cyk, cyk!

edukacja wieloobszarowa ■

85

magazyn specjalny 2015

Odwiedziła żuczka czerwona biedronka,

która piegowata jest za sprawą słonka.

Rzekła: – Żuczku mały! Czas uśmiechnąć się!

To nic nie kosztuje! Sam przekonaj się!
Żuczek na biedronkę spojrzał nieco krzywo,

bo ciężko ogromnie na sercu mu było.

I powiedział: – O, nie! Nie namówisz mnie!

To wiele kosztuje! Nie uśmiechnę się!
Lecz biedronka sprytna zbyć mu się nie dała –

żuczka – gili, gili! – w mig połaskotała.

Żuczek – ha, ha, chi, chi! – roześmiał się w głos.

Tak to odmieniła smutny żuczka los.
Bo gdy mały żuczek ze śmiechu się tarzał,

to inne owady radością zarażał.

Tańczyły, tupały, trzmiel na basie grał,

każdy do każdego wesoło się śmiał.
Z pomocą biedronki żuk przekonał się,

że o dobry humor warto troszczyć się.

Że największym skarbem, jaki można mieć,

jest pogoda ducha. Trzeba tylko chcieć!

Dzieci wypowiadają się na temat słów piosenki. Próbują wy-

jaśnić znaczenie zwrotów: „Uśmiech nic nie kosztuje” oraz

„Pogoda ducha jest największym skarbem”. Nauczyciel zadaje

dzieciom pytania: Kiedy i do kogo się uśmiechacie? Czy warto

się uśmiechać? Dlaczego? Czy uśmiechanie się jest trudne czy ła-

twe? Co oznacza przysłowie „Śmiech to zdrowie”?

● „Uśmiechnięta twarz”

– zabawa rytmiczna (sł. Agnieszka Sa-

wicka). Nauczyciel wypowiada słowa krótkiego wierszyka, wy-

stukując przy tym rytm na drewnianych pałeczkach. Dzieci po-

wtarzają słowa (po jednym wersie) i naśladują usłyszany rytm.

● Szukamy skarbu

– zabawa ruchowa z elementami marszu.

Dzieci ustawiają się jedno za drugim, na czele staje nauczy-

ciel. Poruszają się po sali krokiem marszowym do rytmu wybi-

janego przez nauczyciela na bębenku. Na przerwę w muzyce

wykonują kolejne polecenia: rozglądają się na wszystkie stro-

ny – w prawo, w lewo, w górę, w dół; naśladują ruch kopania

łopatą; naśladują wydobywanie skrzyni ze skarbem z ziemi;

naśladują otwieranie jej kluczem. Przy ostatnim powtórzeniu

prowadzący doprowadza dzieci do kufra, z którego wyjmuje

kopertę. Znajdują się w niej papierowe, „uśmiechnięte meda-

le” (po jednym dla każdego dziecka).

● Uśmiechnięte medale

– wręczenie odznak dzieciom. Na-

uczyciel gratuluje dzieciom odnalezienia skarbu. Wyjmuje

z koperty medale i mówi (sł. Agnieszka Sawicka):

Oto medal, który przypomni wam o tym,

że każdy coś cennego ma…

To „coś” to uśmiech!

Wiesz o tym ty i wiem to ja.

Niech morał z bajki o żuczku

dzisiaj w świat popłynie!

Niech uśmiech z waszych twarzy nigdy nie zginie!

Nauczyciel wręcza każdemu dziecku „uśmiechnięty medal”.

Podczas tej czynności zamiast słów proszę i dziękuję nauczyciel

i dzieci uśmiechają się do siebie – jak najserdeczniej potrafi ą.

● „Kto wesoły jest”

– zabawa muzyczna na pożegnanie. Dzieci

ustawione w kole śpiewają dwukrotnie piosenkę.

Kto wesoły jest
(sł. Agnieszka Sawicka, na melodię refrenu piosenki
popularnej „Czerwone jabłuszko”)

Kto wesoły jest –

bawi się, że hej!

Z uśmiechem na twarzy

jest mu w życiu lżej.

Ja uśmiecham się,

ty uśmiechasz się.

Śmiejmy się wesoło:

ha, ha!

▪

Agnieszka Sawicka – nauczyciel dyplomowany, od 17 lat pracuje w Przedsz-
kolu Samorządowym nr 81 „Brzoskwiniowy Raj” w Białymstoku. Jest autorką
wielu wierszy, piosenek i bajek dla dzieci. Z pasją prowadzi zajęcia muzyczne
wśród przedszkolaków.

„Uśmiechnięta twarz” (sł. i muz. Agnieszka Sawicka)