3
/ 2 0 1 3
89
P R A C A
I
Z D R O W I E
Bezpieczna praca
z włóknami szklanymi
w pracowni protetyki stomatologicznej
sowania włókien szklanych w sto-
matologii:
– całościowe i częściowe protezy,
– naprawa protez,
– ruchome aparaty ortodontyczne,
– mosty kompozytowe,
– szynowanie ze względu na roz-
chwianie zębów,
– szynowanie pourazowe,
– wkłady koronowo-korzeniowe.
Bardzo ważna jest wspomniana wy-
żej elastyczność wkładów z włókna
szklanego. W dużym stopniu wkłady
te pochłaniają wstrząsy i siły dzia-
łające na ząb. Inną zaletą tego typu
wypełnień jest to, że podlegają one
klejeniu adhezyjnemu, czyli łączeniu
się z tkanką zęba w wyniku oddziały-
wań międzycząsteczkowych. Na przy-
kład w innych typach wypełnień siła
utrzymania wkładu koronowo-korze-
niowego w dużej części zależy od jego
kształtu.
W ostatnich latach, dzięki opracowa-
niu technologii kompozytów wzmac-
nianych włóknami szklanymi (Fiber
Reinforced Composite – FRC), możli-
we stało się uzupełnianie brakujących
zębów właśnie za pomocą konstrukcji
protetycznych, wykorzystujących tego
typu materiały.
Z
AGROŻENIA
Jakie zagrożenia mogą towarzyszyć
pracy w pracowni techniki stomatolo-
gicznej z użyciem materiałów zawie-
rających włókna szklane? Generalnie
możemy tutaj mówić o zagrożeniach,
które tradycyjnie związane są z pracą
Jeżeli chodzi o włókna szklane,
to pierwsze doniesienia na temat ich
używania w stomatologii pochodzą
z lat 70. ubiegłego wieku. Włókno
szklane jako materiał powstaje ze sto-
pionej masy szklanej, przeciskanej
przez otwory o bardzo małej średni-
cy. Masę szklaną otrzymuje się przez
stopienie w temperaturze 1400-1500ºC
tlenku krzemu, wraz z różnymi dodat-
kami (głównie tlenków metali), a na-
stępnie wyciąga się ją do średnicy
od 1 do 13 μm. W zależności od śred-
nicy i składu chemicznego włókna
szklane są wykorzystywane, oprócz
wspomnianego zastosowania w sto-
matologii, do produkcji m.in. światło-
wodów oraz tkanin i mat szklanych.
Jeżeli włókna szklane zostaną połą-
czone z żywicami poliestrowymi lub
epoksydowymi, powstanie wytrzyma-
ły i odporny materiał konstrukcyjny,
który stosowany jest w wielu gałęziach
gospodarki, takich jak: przemysł samo-
chodowy, lotnictwo, budownictwo.
Rekonstrukcja stomatologiczna
na włóknach szklanych stosowana jest
Ryszard Bryła
S
zeroki rozwój techno-
logii opartej na bazie
tworzyw sztucznych
spowodował, że znalazły
one zastosowanie także
w gabinetach denty-
stycznych i pracowniach
protetyki stomatologicznej.
w przypadku znacznego lub całkowi-
tego uszkodzenia koron zębów wła-
snych. Można wymienić następujące
zalety metody opartej na włóknach
szklanych:
– włókno twardnieje na skutek od-
działywania światła lampy polime-
ryzacyjnej, zapewniając należytą
twardość i trwałość,
– elastyczność włókien jest identycz-
na z elastycznością zębiny,
– wkłady z włókien szklanych nie ule-
gają utlenieniu lub korozji (w prze-
ciwieństwie do wkładów metalo-
wych),
– uzyskuje się dobrą estetykę wkła-
dów – kolor włókna szklanego mi-
nimalizuje możliwość pojawienia
się przebarwień,
– jeśli wymagane jest powtórne le-
czenie kanałowe, wkłady te można
stosunkowo łatwo zdemontować,
– przy zastosowaniu wspomnianej
metody można odbudować ząb
w czasie jednej wizyty.
Z
ASTOSOWANIE
Należy podkreślić jeszcze, że włók-
na szklane umożliwiają stosowanie
minimalnie inwazyjnej stomatologii,
w której szczególną troskę przywią-
zuje się do zachowania w stanie nie-
naruszonym lub tylko minimalnie
naruszonym zdrowych tkanek zęba
tak długo, jak jest to możliwe i stosuje
się takie procedury stomatologiczne,
które są odwracalne.
Można wymienić m.in. następu-
jące wskazania praktyczne do sto-
N
O W O C Z E S N Y
T
E C H N I K
D
E N T Y S T Y C Z N Y
90
P R A C A
I
Z D R O W I E
lekarza stomatologa i protetyka sto-
matologicznego, a stwarzanych m.in.
przez lampy bakteriobójcze wytwarza-
jące promieniowanie ultrafioletowe
UVC, służące do dezynfekcji powie-
trza w pomieszczeniu. W zależności
od dawki promieniowania elektroma-
gnetycznego UVC może dojść do trwa-
łych lub przejściowych zmian w na-
promieniowanej skórze lub w obrębie
narządu wzroku.
Należy dodać, że promieniowanie
UVC może wywołać m.in. uszkodze-
nie spojówki i rogówki oka, a przy
długiej ekspozycji jest w stanie spowo-
dować zaćmę. Działając na skórę, pro-
mieniowanie UVC powoduje rumień,
oparzenia i uszkodzenia naskórka.
W skrajnych przypadkach może ono
być czynnikiem inicjującym powsta-
wanie nowotworów skóry:
– lampy polimeryzacyjne różnego
typu;
– autoklawy, których obsługa może
doprowadzić do kontaktu z gorą-
cymi powierzchniami oraz wrzącą
wodą i gorącą parą wodną;
– elektronarzędzia trzymane w ręku,
które są źródłem wibracji i hałasu;
– uszkodzony sprzęt elektryczny (urzą-
dzenia elektryczne, gniazda wtyko-
we i wtyczki, przetarte przewody),
co może prowadzić do porażenia
elektrycznego;
– pyły i odpryski ciał, które mogą po-
wstawać m.in. podczas wytwarzania
i naprawy protez zębowych – sta-
łych i ruchomych, protez uzupełnia-
jących pooperacyjne ubytki tkanek
jamy ustnej oraz narządów twarzo-
czaszki.
B
EZPIECZEŃSTWO
Podstawową zasadą bezpieczeństwa
jest likwidacja zagrożeń u źródła ich
powstawania. Jeżeli nie jest to w peł-
ni możliwe, pracownicy powinni sto-
sować odpowiednio dobrane środki
ochrony indywidualnej. Fakt ten jest
szczególnie ważny w przypadku pra-
cowni stomatologicznej.
Biorąc pod uwagę względy ergono-
miczne, należy pamiętać natomiast
o tym, że:
– stanowisko robocze musi zapewniać
wygodny i bezpieczny dostęp do ob-
sługiwanych urządzeń,
– gdy jest taka możliwość, pracę
w pozycji stojącej należy zamieniać
na pracę w pozycji siedzącej,
– długotrwałe zajmowanie nawet
najwygodniejszej pozycji może być
jednak uciążliwe, dlatego zalecana
jest okresowa zmiana zajmowanej
pozycji na inną,
– przedmioty używane najczęściej po-
winny znajdować się jak najbliżej
pracownika,
– stanowisko robocze powinno być
dostosowane do wymiarów antro-
pometrycznych pracownika.
Przed rozpoczęciem pracy z różne-
go typu urządzeniami w pracowni
stomatologicznej należy zapoznać się
z instrukcją ogólną dołączoną przez
ich producenta, a także z instrukcją
bezpiecznej obsługi urządzeń. Należy
zastosować też odpowiednie do zagro-
żenia środki ochrony indywidualnej,
w tym ochrony oczu i układu odde-
chowego (prawidłowo dobrane oku-
lary ochronne i półmaski).
O stosowaniu środków ochrony indy-
widualnej należy szczególnie pamiętać
w trakcie obróbki materiałów zawiera-
jących włókna szklane, o których tutaj
mowa. W trakcie tych czynności po-
wstaje tzw. pył respirabilny, zawierają-
cy włókna respirabilne. Pył respirabilny
to zbiór cząstek docierających do bez-
rzęskowej części dróg oddechowych.
Włókna respirabilne to z kolei włókna
o długości powyżej 5 μm, o maksymal-
nej średnicy poniżej 3 μm i stosunku
długości do średnicy > 3. Pyły nieorga-
niczne o strukturze włóknistej, do któ-
rych należą pyły zawierające włókna
szklane, mają działanie rakotwórcze.
Mogą one w trakcie dłuższego oddzia-
ływania wywoływać raka płuc, raka
oskrzeli, międzybłonniaka opłucnej
i otrzewnej, nowotwory nosa i zatok.
Stosując w praktyce włókna szklane,
należy pamiętać, aby nie miały one
bezpośredniego kontaktu z jamą ustną
pacjenta, ponieważ ich wolne brzegi
mogą powodować podrażnienie języ-
ka, ułatwiać gromadzenie się resztek
pokarmowych, dających sposobność
do rozwoju próchnicy i stanów za-
palnych tkanek miękkich. Pokrycie
materiałem kompozytowym usuwa
te zagrożenia.
Na zakończenie należy stwierdzić,
że stosowanie włókien szklanych
w stomatologii ma wiele zalet, o czym
powiedziano tutaj wcześniej. Pracując
jednak z nimi, pamiętać trzeba także
o bezpieczeństwie, zarówno personelu
stomatologicznego, jak i pacjenta.
Piśmiennictwo
1. Bryła R.: Bezpieczeństwo i higiena pracy. Wy-
dawnictwo Elamed, Katowice 2011.
2. Jędrzejczyk A.: Przygotowanie gabinetu sto-
matologicznego do pracy. Instytut Technologii
Eksploatacji – PIB, Radom 2007.
3. Potoczek S. (red.): Stomatologia zachowawcza.
Wyd. Urban & Partner, Wrocław 1994.
4. Affelska-Jercha A., Lewczuk E., Tomczyk J.:
Zawodowe zagrożenia zdrowotne w gabinetach
stomatologicznych. „Mies. Medycyna Pracy”,
2/2002, Wyd. IMP, Łódź 2002.
5. Kittel L.: Włókna szklane w bezbolesnym, nie-
inwazyjnym leczeniu protetycznym podczas
jednej wizyty. „Stomatologia Współczesna”,
5/2008, Wyd. Med. Tour Pres International,
Warszawa 2008.
6. Wilkowska-Jamróz L.: Mosty kompozytowe
wzmacniane włóknami (FRC) wykonywane
metodą bezpośrednią i pośrednią. „Magazyn
Stomatologiczny”, 2/2006. Wyd. Czelej, Lublin
2006.
7. Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej z 30 czerwca 1984 r. w sprawie bez-
pieczeństwa i higieny pracy w poradniach i pra-
cowniach stomatologicznych (Dz.U. z 1984 r.,
nr 37, poz. 197).
8. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 2 lutego
2011 r. w sprawie wymagań, jakim powinny
odpowiadać pod względem fachowym i sanitar-
nym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki
zdrowotnej (Dz.U. z 2011 r., nr 31, poz. 158).
9. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki
Społecznej z 29 listopada 2002 r. w sprawie
najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń
czynników szkodliwych dla zdrowia w środo-
wisku pracy (Dz.U. z 2002 r., nr 217, poz. 1833
ze zm.).
10. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie
ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy (t.j. w Dz.U. z 2003 r., nr 169, poz. 1650
ze zm.).