23. Urzędy ziemskie i ich rozwój (XVI-XVIII w.).

Administracja była dziedziną, w której król mimo

ograniczeń zachował do końca znaczną władzę. Król był
zwierzchnikiem

centralnego

i

lokalnego

aparatu

administracyjnego (urzędy w większości stawały się
dożywotnie – nieusuwalność urzędników) zakaz łączenia
przez jedną osobę niektórych urzędów został rozszerzony.
Zarząd terytorialny sprawowały urzędy królewskie i ziemskie.
Sejmiki z urzędami ziemskimi stanowiły samorząd szlachecki.

1611-konstytucja sejmowa – określała porządek starszeństwa
urzędów ziemskich (zmiana pozycji starosty)

Urzędy ziemskie: wojewoda, kasztelan, podkomorzy, starosta
(zmiana charakteru urzędu), sędzia ziemski, wojski.
Rzeczywiste uprawnienia wśród urzędników ziemskich
zachowali wojewodowie i kasztelanowie oraz urzędnicy
sądowi. Jednocześnie w wyniku zwiększenia liczebności
niższych urzędników ziemskich, obok województw i ziem,
także powiaty (XVIIIw) uzyskały pełną hierarchię urzędów
ziemskich.