JossWood

NadzatokąwSydney

Tłu​ma​cze​nie

Mo​ni​kaŁe​sy​szak

ROZDZIAŁPIERWSZY

Wil​laMo​ore-Fi​shersta​łaprzedlu​stremwła​zien​celuk​su​so​wejre​stau​ra​cjiwSur​-

ryHillsito​czy​łazesobąwe​wnętrz​nąwal​kę.Niewie​dzia​ła,jakwy​tłu​ma​czyćnowo
po​zna​ne​mumęż​czyź​nie,żeniepój​dzieznimdołóż​kaaninapierw​szej,aninadru​-
giej,aninażad​nejna​stęp​nejrand​ce.Naj​chęt​niejna​ga​da​ła​byaro​gan​to​widosłu​chu,
aleprzezosiemlatnie​uda​ne​gomał​żeń​stwaprzy​wy​kładoule​gło​ści.Choćna​ra​sta​ła
wniejzłość,zprzy​zwy​cza​je​niaszu​ka​ławinywso​bie.Możesamastwo​rzy​łamyl​ne
wra​że​nie?Możepo​win​nadaćmuszan​sępo​pra​wy?

Roz​są​dekpod​po​wia​dał,żetonicnieda.Przezosiemlatnapróż​noro​bi​ławszyst​-

ko,byza​do​wo​lićWay​ne’awna​dziei,żezmie​nidoniejna​sta​wie​nie.

‒Naj​le​piejpo​wie​dziećmupro​stozmo​stu,żenie​po​trzeb​nietra​ciczas–orze​kła

wkoń​cunagłos.

Ła​twiejpo​wie​dziećniżwy​ko​nać.Przezcałedo​ro​słeży​ciewo​la​łazno​sićprzy​kro​-

ściniżna​ra​zićsięnagniew.Uzna​ła,żenaj​wyż​szaporawy​pra​co​waćwso​bieod​wa​-
gę.

‒Odkie​dytomó​wiszdosie​bie?–ode​zwa​łasiędrwią​coja​kaśko​bie​tazajejple​-

ca​mi.

Wil​la uj​rza​ła w lu​strze smu​kłą blon​dyn​kę, sta​ran​nie uma​lo​wa​ną i ostrzy​żo​ną na

krót​kie​go,gład​kie​go„boba”.Roz​po​zna​ładaw​nąprzy​ja​ciół​kędo​pie​ropochwi​li,po
ciem​no​brą​zo​wychoczachofi​glar​nymspoj​rze​niu.Za​sko​czo​na,od​wró​ci​łasiętwa​rzą
doniej.

‒Amy?Coturo​bisz?
Amy po​de​szła bli​żej na wy​so​kich szpil​kach. Do​pa​so​wa​na su​kien​ka pod​kre​śla​ła

zgrab​nąfi​gu​rę.Wil​lauści​snę​łająser​decz​nie.Naj​chęt​niejza​trzy​ma​ła​byjąwuści​-
sku na za​wsze. Cze​mu w ogó​le po​zwo​li​ła jej znik​nąć ze swo​je​go ży​cia? Po​god​na
Amy,uro​czako​kiet​ka,wwie​kuosiem​na​stulatpo​ka​za​łajejuro​kiży​cia.Tam​te​gopa​-
mięt​ne​golatanaWhit​sun​daysBro​die,Scott,Chan​talijejstar​szybratLukesta​no​-
wi​licałyjejświat.Apo​tem,kie​dywy​szłazaWay​ne’a,po​rzu​ci​łanietyl​koich.

‒Przy​szłamnako​la​cjęzewspół​miesz​kan​kąprzedwy​pa​demdonoc​ne​goklu​bu–

wy​ja​śni​łaAmy.‒Aty?

‒Umó​wi​łamsięnarand​kęwciem​noznie​od​po​wied​nimfa​ce​tem.Wła​śniekom​bi​-

nu​ję,jakgospła​wić.Jakmy​ślisz?Prze​ci​snę​ła​bymsięprzeztookien​ko?

‒Ja​sne!Je​steśażzachu​da.Aledla​cze​gouma​wiaszsięzob​cy​mi?Oilewiem,wy​-

szłaśzaWay​ne’a,praw​da?

Wil​lapo​ka​za​łajejrękębezob​rącz​ki.
‒Po​peł​ni​łamwiel​kibłąd.Wła​śniesięroz​wo​dzę.
Amyza​ci​snę​łazęby.
‒Bar​dzomiprzy​kro.Nieje​stemnabie​żą​co.Mi​nę​łotylelat…Mu​si​myjenad​ro​-

bić.Te​raz.

‒Acozro​bi​myzna​szy​mito​wa​rzy​sza​mi?

‒Wy​glą​danato,żetyzaswo​imnieprze​pa​dasz,aJes​si​ceniebę​dziemniebra​ko​-

wa​ło.Przedchwi​ląwy​mie​nia​łago​rą​cespoj​rze​niazjed​nymprzy​stoj​nia​kiemprzyba​-
rze.

Amypo​de​szładodrzwi,otwo​rzy​łajeiprze​cią​gleza​gwiz​da​łanakel​ne​ra.Wil​linie

zdzi​wi​ło,żeprzy​byłna​tych​miast.

‒Czymałasalaban​kie​to​wajestwol​na?–spy​ta​łaAmy.
‒Tak,pro​szępani.
‒Do​sko​na​le.Prze​każGu​ido​no​wi,żesko​rzy​stamzniejnachwi​lę.Ipo​proś,żeby

przy​niósłbu​tel​kęmo​je​goulu​bio​ne​gochar​do​naya–do​da​łazcza​ru​ją​cymuśmie​chem.

Chło​pak na​tych​miast znikł na za​ple​czu. Amy już jako na​sto​lat​ka umia​ła okrę​cić

so​bieprzed​sta​wi​cie​lipłciprze​ciw​nejwo​kółpal​ca.Te​raznaj​wy​raź​niejosią​gnę​łami​-
strzo​stwoświa​tawko​kie​te​rii.

‒Urzą​dzi​łamtukil​kaim​prezdlawspół​pra​cow​ni​ków–wy​ja​śni​łaprzy​ja​ciół​kana

wi​dokjejzdu​mio​nejminy.–Gu​idomawo​becmniedługwdzięcz​no​ści.–Wy​pro​wa​-
dzi​łaWil​lęsty​lo​woude​ko​ro​wa​nymko​ry​ta​rzemdoma​łe​gopo​miesz​cze​niazesto​łem
kon​fe​ren​cyj​nymprzyjed​nejścia​nieisze​re​giemkrze​sełprzydru​giej.Wska​za​łana​-
roż​nąsofę.

‒Jakmiłocięwi​dzieć–za​gad​nę​ła.–Zmie​ni​łaśsię.Zy​ska​łaśkla​sę.
‒ Ow​szem, dzię​ki bo​ga​te​mu mę​żo​wi, pra​wie by​łe​mu – od​rze​kła Wil​la zgod​nie

zpraw​dą.–Upra​wiamgim​na​sty​kę,no​szęmar​ko​weubra​nia,cho​dzędonaj​lep​sze​go
fry​zje​rawSyd​ney.

Amywy​chwy​ci​łanutęgo​ry​czywjejgło​sie.
‒Czybyłocibar​dzoźlezWay​ne’em?–spy​ta​łaztro​ską.
Wil​lawpierw​szejchwi​lichcia​łaskła​mać,alezre​zy​gno​wa​ła,gdydo​strze​głazro​zu​-

mie​nieiwspół​czu​ciewoczachprzy​ja​ciół​ki.Choćniewy​ja​wi​ła​byni​ko​muca​łejpraw​-
dy,po​sta​no​wi​łaujaw​nićprzy​naj​mniejjejczęść:

‒ Ra​czej nud​no – spro​sto​wa​ła. – Way​ne po​trze​bo​wał mło​dej, re​pre​zen​ta​cyj​nej

żony w cha​rak​te​rze do​dat​ku do dro​gie​go gar​ni​tu​ru. Peł​ni​łam tę rolę przez osiem
lat.

‒Szko​datwo​ichzdol​no​ści –wes​tchnę​łaAmy.– Ma​rzy​łaśostu​diach eko​no​micz​-

nych.

‒Way​nece​niłuro​dęipo​słu​szeń​stwo,aniero​zum.Śle​dzi​łamry​nek,sy​tu​acjęgo​-

spo​dar​czą,bie​żą​cetren​dy,ale nielu​bił,kie​dyjego żonaroz​ma​wia​łao in​te​re​sach.
Chciał,żebymnieoglą​da​no,aniesłu​cha​no.

‒Ni​g​dyniemia​łamonimzbytwy​so​kie​gomnie​ma​nia.‒Gdykel​nerpod​szedł,Amy

wsta​ła,ode​bra​ławino,po​dzię​ko​wa​ła,na​peł​ni​ładwakie​lisz​ki,upi​łałykzeswo​je​go
iusia​dłazpo​wro​tem.‒Od​no​szęwra​że​nie,żesły​szęzła​go​dzo​nąwer​sjęwy​da​rzeń
‒sko​men​to​wa​ławy​zna​nieWil​li.

‒Niechcęcięza​nu​dzać.
‒Ni​g​dynieuwa​ża​łamcięzanu​dzia​rę.Ow​szem,zaoso​bęci​chąipraw​do​po​dob​-

niebar​dzonie​śmia​łą,aleni​g​dynud​ną.Idęoza​kład,żeda​łaśzsie​biewszyst​komę​-
żo​wi.Za​wszewy​cho​dzi​łaśzeskó​ry,żebyza​do​wo​lićwszyst​kichwo​kółsie​bie.Inie
zno​si​łaś ła​mać da​ne​go sło​wa. Pa​mię​tam two​ją nie​szczę​śli​wą minę, gdy po​pro​si​łaś
Luke’aopo​moctam​tejnocynaWhit​sun​days,cho​ciażbła​ga​łam,że​byśtegoniero​bi​-
ła.

Wil​laprzy​gry​zławar​gę.Zno​wuzo​ba​czy​łaprzedsobąpo​bi​tąAmy,za​pła​ka​nąiza​-

krwa​wio​ną,zpod​bi​ty​miocza​miiranąnapo​licz​kupowal​cezJu​sti​nem,któ​ryusi​ło​-
wałjązgwał​cićnapla​ży.Cza​sa​miwi​dy​wa​łajejpo​kan​ce​ro​wa​nątwarzwesnach.Bu​-
dzi​łasięwte​dy,zla​napo​tem.

‒ Wy​bacz, ale mu​sia​łam we​zwać Luke’a. Sama nie da​ła​bym rady udzie​lić ci po​-

mo​cy.

‒Ro​zu​miem.Zresz​tąmi​nę​łotylelat.Counie​go?
Wil​lana​tych​miastwy​chwy​ci​łalek​kiedrże​niewjejgło​sie.Wza​jem​neuczu​ciaAmy

iLuke’aza​wszeoscy​lo​wa​łypo​mię​dzymi​ło​ściąanie​na​wi​ścią.Wil​lani​g​dyniepo​tra​-
fi​łaroz​gryźć,cona​praw​dędosie​bieczu​ją.

‒Wszyst​kowpo​rząd​ku.Jestna​dalwol​nyiwiecz​nieza​pra​co​wa​ny.Obec​niepra​-

cu​je przy wiel​kiej in​we​sty​cji w sie​ci ho​te​li w Sin​ga​pu​rze. To naj​więk​sze przed​się​-
wzię​ciewjegoka​rie​rze.

Amywresz​ciepod​nio​sławzroknatwarzWil​li.
‒Czyna​dalutrzy​mu​jeszkon​taktzpo​zo​sta​ły​mipra​cow​ni​ka​miku​ror​tu:zBro​diem,

Chan​tal,Scot​tem?

‒Oka​zyj​nie,przezpor​ta​lespo​łecz​no​ścio​weipocz​tęin​ter​ne​to​wą.Chan​talna​dal

tań​czy, Scott na​le​ży do naj​zdol​niej​szych mło​dych ar​chi​tek​tów w mie​ście, a Bro​die
za​wia​du​jespół​ką,któ​raor​ga​ni​zu​jerej​syluk​su​so​wy​mijach​ta​miwzdłużZło​te​goWy​-
brze​ża. Nie wi​dzia​łam ich od tam​te​go ty​go​dnia, kie​dy ty i Bro​die opu​ści​li​ście wy​-
spę.

Za​do​wo​lo​na, że Amy po​rzu​ci​ła te​mat jej nie​uda​ne​go mał​żeń​stwa, Wil​la wró​ci​ła

my​śla​midowa​ka​cjiwele​ganc​kimku​ror​cienaPła​czą​cejRa​fie,gdziemło​daza​ło​ga,
zło​żo​nazob​cychso​bielu​dzi,przy​by​łanase​zon,bypra​co​waćpoca​łychdniachiba​-
lo​waćpoca​łychno​cach.Dotejporydzi​wi​łoją,żecałaszóst​kamimozu​peł​nieróż​-
nychoso​bo​wo​ścitakszyb​kozna​la​zławspól​nyję​zyk.Śmia​lisię,ko​cha​li,piliiim​pre​-
zo​wa​linaokrą​gło.Niewia​do​mo,kie​dymi​nę​łyimdwapierw​szemie​sią​cewa​ka​cji.
Apo​temichidyl​lana​gledo​bie​głakoń​cawsku​tekdwóchprze​ra​ża​ją​cychin​cy​den​tów.
Wichre​zul​ta​cielęk,roz​go​ry​cze​nie,żaliwy​rzu​tysu​mie​niaroz​dzie​li​łynie​roz​łącz​ną
pacz​kęiskie​ro​wa​łyWil​lęnadro​gę,któ​rejte​razgorz​koża​ło​wa​ła.

‒Od​bie​gły​śmyodte​ma​turoz​pa​dutwo​je​gomał​żeń​stwa–za​uwa​ży​łaAmy.
‒Ra​cja.
Dziw​ne,żepotylula​tachroz​ma​wia​łytakszcze​rze,jak​byniewi​dzia​łysięza​le​d​-

wieodwczo​raj.Jed​nakWil​laniewi​dzia​łapo​trze​bywta​jem​ni​cza​niadaw​nejprzy​ja​-
ciół​kiwewszyst​kieszcze​gó​ły.Zbytwie​lejeróż​ni​ło.

Win​nychoko​licz​no​ściachbez​po​śred​nia,roz​ryw​ko​waAmyniena​wią​za​ła​byprzy​-

jaź​ni z ci​chą, na​iw​ną i znacz​nie spo​koj​niej​szą Wil​lą. Wil​la tyl​ko na pierw​szy rzut
oka stwa​rza​ła wra​że​nie mło​dej, świa​to​wej damy, pod​czas gdy śmia​łość i pew​ność
sie​biena​praw​dęle​ża​ływna​tu​rzeAmy.

‒ Prze​sta​ła mi wy​star​czać rola bez​czyn​nej, re​pre​zen​ta​cyj​nej żony – wy​zna​ła

wkoń​cuzocią​ga​niem.–AleWay​nemnieniezro​zu​miał.Na​zwa​łamgoły​sie​ją​cym,
pod​ta​tu​sia​łympa​lan​tem,aonmniepu​stąlal​ką.Wkrót​cepa​dłypro​po​zy​cjese​pa​ra​cji,
apo​temroz​wo​du.Oby​dwoj​gunamod​po​wia​da​ły.Osiemmie​się​cytemuwy​ko​pałmnie
zmiesz​ka​niadonad​mor​skiejre​zy​den​cjiwVauc​lu​se.

Amyza​gwiz​da​ła,usły​szaw​szyna​zwęnaj​bar​dziejpre​sti​żo​wejpod​miej​skiejdziel​ni​-

cySyd​ney.

‒Dla​cze​gosamsiętamnieprze​niósł?
‒Boniezno​siwodyiotwar​tychprze​strze​ni.Zresz​tąjesz​czetegosa​me​gopo​po​-

łu​dnia,tużpomo​jejwy​pro​wadz​ce,wpro​wa​dziłdomiesz​ka​niaswo​jąnowązdo​bycz:
mło​dziut​ką,głu​piut​kągą​skę.Wtejsy​tu​acjiwy​star​czyjed​naspra​wawsą​dzieibędę
wol​na.

‒Copo​temzro​bisz?
‒Na​dalła​mięso​bienadtymgło​wę.Uzy​ska​łamdy​plom,alebrakmido​świad​cze​-

niaza​wo​do​we​goi,cogor​sza,zna​jo​mo​ści.Mójgłów​nypro​blemtoniebrakpie​nię​-
dzy,tyl​konad​miarcza​su.Ła​że​niezkątawkątpotymwiel​kim,pu​stymmau​zo​leum
niepo​ma​ga.–Zer​k​nę​łazna​czą​conaro​le​xa,któ​re​godo​sta​łanadwu​dzie​stepierw​-
szeuro​dzi​nyodWay​ne’a.Niewi​dzia​łapo​trze​bydal​sze​goroz​trzą​sa​niaswo​jejmo​-
no​ton​nej eg​zy​sten​cji. Uzna​ła, że naj​wyż​sza pora zmie​nić te​mat. – Sie​dzi​my tu już
oko​łodwu​dzie​stumi​nut.Jaksą​dzisz,czymójad​o​ra​torodsied​miubo​le​ścijużso​bie
po​szedł?

‒Po​pro​si​łamGu​ido​na,żebymuprze​ka​zał,żenieje​steśnimza​in​te​re​so​wa​na.Kie​-

dywe​szłamdoła​zien​ki,wy​glą​da​łaś,jak​byśchcia​łagoroz​szar​paćnastrzę​py.My​ślę,
żeuchro​ni​łamcięprzedwię​zie​niem–do​da​łaAmynawi​dokzdzi​wio​nejminyWil​li.

‒Dzię​ku​ję.Miłobyłocięspo​tkać,aleporawra​cać.
‒ Do​kąd? Do pu​ste​go domu? Po ja​kie​go dia​bła? Po​trze​bu​jesz roz​ryw​ki. Wła​śnie

za​war​łam ko​rzyst​ny kon​trakt na kam​pa​nię re​kla​mo​wą. Będę pro​mo​wać sieć skle​-
pówzodzie​żąisprzę​temspor​to​wym.Mójklientza​kła​dateżkil​kasi​łow​ni.Po​sta​no​-
wi​łam uczcić z grup​ką zna​jo​mych mój suk​ces. Za​bie​ra​my go do noc​ne​go klu​bu.
Idzieszznami.

‒Niesą​dzę…
‒Toświet​nypo​mysł.MójklientmanaimięRob.Przy​stoj​ny,bez​ce​re​mo​nial​ny,do

wzię​cia,aleniewmoimty​pie–do​da​ła,pro​wa​dzącjązpo​wro​temnasalęja​dal​ną.

‒Je​że​lichoćtro​chęprzy​po​mi​nafa​ce​tów,któ​rychostat​niopo​zna​łam,za​słu​gu​jeco

naj​wy​żejnastry​czek.

‒ Nie po​dej​rze​wa​łam cię o mor​der​cze in​stynk​ty – za​drwi​ła Amy, kie​ru​jąc ją ku

drzwiom.‒Wi​dzę,żedziew​czy​nyjużwy​szłydomia​sta.Chy​bamu​szęcięna​uczyć
ko​rzy​staćzży​cia.

‒Zno​wu.

Le​d​wieRobHan​sonwkro​czyłdonoc​ne​goklu​bu,za​dzwo​niłmute​le​fonwkie​sze​ni.

Dzwo​ni​łajegouko​cha​nasio​stra,dzie​sięćlatmłod​szaodnie​godwu​dzie​sto​dwu​let​nia
Gail.

‒Copo​ra​biasz?–spy​ta​łaza​razpokrót​kimpo​wi​ta​niu.
‒Wła​śniewsze​dłemdoklu​bu.
‒Jesz​czeni​ko​goniepo​zna​łeś?
‒ Nie mia​łem cza​su, ale też spe​cjal​nie nie szu​ka​łem – od​po​wie​dział zgod​nie

zpraw​dą.

‒Zra​zi​łocięroz​sta​niezSa​skią?–za​chi​cho​ta​łaGail.–Po​nie​ważwy​pa​dłastądjak

bu​rza, przy​pusz​czam, że ją rzu​ci​łeś. Ni​g​dy nie cho​dzi​łeś z dziew​czy​ną dłu​żej niż
trzymie​sią​ce.

Robszyb​koob​li​czyłwmy​ślach,żerze​czy​wi​ściepo​znałSa​skięprzedtrze​mamie​-

sią​ca​mi. Wpadł w po​płoch na wzmian​kę, że pora po​my​śleć o le​ga​li​za​cji związ​ku.
Wspo​mnia​łateż,żewar​towy​go​spo​da​ro​waćmiej​scenagar​de​ro​bęwjegosy​pial​ni.
Agdyzo​sta​wi​łapacz​kętam​po​nówwła​zien​ce,uznał,żenaj​wyż​szyczasza​koń​czyć
ro​mans.Niepla​no​wałzniąprzy​szło​ści.Zresz​tądotejporyniepo​znałko​bie​ty,któ​-
rąchciał​byza​trzy​maćprzyso​bienaza​wsze.

‒Kie​dyśspo​tkasztaką,któ​raza​wró​ciciwgło​wie–ostrze​głaGail.
Robszcze​rzewtowąt​pił.Wprze​ci​wień​stwiedosio​stryniewie​rzyłwmi​łośćaż

pogrób.Żebyod​wieśćjąodnie​wy​god​ne​gote​ma​tu,za​py​tał:

‒Acoucie​bie?Na​dalcho​dziszztymmi​strzemta​tu​ażu?
‒Do​brzeza​gra​ne!–ro​ze​śmia​łasięGail.–Ataknaj​lep​sząobro​ną.Jakdłu​gozo​-

sta​nieszwSyd​ney?

‒ Oko​ło mie​sią​ca. Naj​wy​żej sześć ty​go​dni. Tyl​ko przy​pad​kiem nie spro​wa​dzaj

tegoswo​je​goar​ty​stydodomupod​czasmo​jejnie​obec​no​ści.

‒Bezoba​wy!Prze​nio​sęsiędonie​go.Cześć!Bu​zia​ki!
Rob po​pa​trzył na wy​ga​szo​ny ekran ko​mór​ki i po​krę​cił gło​wą. Gail za​dzwo​ni​ła

chy​batyl​kopoto,żebypod​nieśćmuci​śnie​niekrwi.Po​temzer​k​nąłnaze​ga​rek.Mi​-
nę​ładzie​sią​ta.Ob​li​czył,żewJo​han​nes​bur​gubę​dziedru​gapopo​łu​dniu.Gailpew​nie
wró​ci​łazpo​ran​nychza​jęćnauni​wer​sy​te​cieiza​bi​ja​łanudę,gra​jącstar​sze​mubra​tu
naner​wach.Do​brze,żeod​pła​ciłjejpięk​nymzana​dob​ne.

Z nie​chę​cią wkro​czył do dusz​nej sali, cuch​ną​cej mie​sza​ni​ną al​ko​ho​lu, per​fum

ipotu.Na​tych​miastza​dałso​biepy​ta​nie,cotuwogó​lerobi.Jesz​czenieod​po​cząłpo
dłu​gim przed​wczo​raj​szym lo​cie z Jo​han​nes​bur​ga, zwłasz​cza że od wie​lu mie​się​cy
pra​co​wałposzes​na​ściego​dzindzien​nie.Pozatymniezno​siłta​kichmiejsc–zbytza​-
tło​czo​nychidusz​nych,peł​nychzbytmło​dychizbytchęt​nychdziew​czyn.

Ktoś mógł​by go na​zwać sta​ro​świec​kim, ale lu​bił do​ło​żyć tro​chę sta​rań, za​nim

nowazdo​byczwsko​czymudołóż​ka.Zresz​tąwwie​kutrzy​dzie​studwóchlatczuł​by
sięjaklu​bież​nysta​rzecwto​wa​rzy​stwiepa​nien​ki,młod​szejodwła​snejsio​stry.

Strzą​snąłzple​cówdłońjed​nejzby​wal​czyń,zi​gno​ro​wałpro​po​zy​cjędru​giejiprze​-

szu​kałwzro​kiembar.Po​sta​no​wiłod​na​leźćAmy,po​dzię​ko​waćzaza​pro​sze​nieipod
pierw​szymlep​szympre​tek​stemwró​cićdowy​na​ję​te​gomiesz​ka​nia.Prze​wi​dy​wał,że
po​szu​ki​wa​nia w tłu​mie przy przy​ćmio​nym świe​tle zaj​mą mu całe wie​ki. Na​gle po​-
czuł wi​bra​cje te​le​fo​nu w kie​sze​ni. Gdy go wy​jął i zer​k​nął na ekran, po​bło​go​sła​wił
osią​gnię​ciawspół​cze​snejtech​ni​ki.

Amyna​pi​sa​ła:
„Skręćwlewoprzydrzwiachwej​ścio​wychiidźwstro​nęza​ple​cza.Sie​dzi​myprzy

sto​li​kuwrogunakoń​cusali”.

Robuśmiech​nąłsię,scho​wałapa​ratipo​dą​żyłwewska​za​nymkie​run​ku.Wkrót​ce

uj​rzałgro​mad​kępań,naszczę​ściepeł​no​let​nichiatrak​cyj​nych,alechy​bajużnie​co
wsta​wio​nych,zwa​żyw​szynailośćbu​te​lekikie​lisz​kównasto​li​ku.Trud​no,po​sie​dzi
półgo​dzi​ny,wy​pi​jejed​nopiwoipój​dzie.

Amy,pew​nasie​bieiolśnie​wa​ją​ca,prze​wyż​sza​ławszyst​kieuro​dą.Nieza​pa​mię​tał

imion jej ko​le​żan​ki z pra​cy i asy​stent​ki. Dwóch po​zo​sta​łych nie po​znał wcze​śniej.
Zi​gno​ro​wałblon​dyn​kęostrzy​żo​nąnachło​pa​ka,któ​rana​wią​za​łakon​taktwzro​ko​wy
zja​kimśgo​ściemprzyba​rze.Zwró​ciłzatouwa​gęnasie​dzą​cąwroguko​bie​tęoma​-

ho​nio​wychwło​sach.Bez​rad​nespoj​rze​niewiel​kichoczuprzy​po​mi​na​łoAu​dreyHep​-
burn i bu​dzi​ło w męż​czy​znach pier​wot​ne in​stynk​ty: zdo​byw​cy i opie​ku​na. Jed​nak
bo​ga​te do​świad​cze​nie na​uczy​ło go, że po​zo​ry prze​waż​nie mylą. Ro​man​tycz​ki, sie​-
rot​kiibied​neko​ciąt​kapo​tra​fiąwy​ssaćzfa​ce​tawszyst​kiesiły.

Amynajegowi​doksko​czy​łanarów​nenogi.
‒Rob!Jakdo​brze,żeje​steś.
Jakdlakogo.
‒Mojewspół​pra​cow​ni​ce,Bel​lęiKarę,jużznasz.Ta,któ​rarobisłod​kieoczydo

przy​szłe​gogwiaz​do​raroc​kaprzyba​rzetomojawspół​lo​ka​tor​ka,Jes​si​ca.Atomoja
sta​raprzy​ja​ciół​ka,Wil​la.Wil​lo,toRobHan​son.

‒ Przed​sta​wi​łaś mnie jak sę​dzi​wą sta​rusz​kę – za​żar​to​wa​ła Wil​la, zwra​ca​jąc ku

nie​muza​chwy​ca​ją​ce,sza​ro​zie​lo​neoczę​ta.

Robza​jąłwol​nemiej​sceobokniej.Amypo​sta​wi​łaprzednimbu​tel​kęlo​do​wa​te​go

piwajegoulu​bio​nejmar​ki.Robpo​sta​no​wił,żejewy​pi​je,po​sie​dzipółgo​dzi​nyipój​-
dzie.

‒ Rob po​sia​da sieć skle​pów ze sprzę​tem i odzie​żą spor​to​wą oraz kil​ka si​łow​ni

wAfry​cePo​łu​dnio​wej–przed​sta​wi​łagoAmy.–Za​mie​rzautwo​rzyćfi​liewAu​stra​lii,
napo​czą​tekwSyd​ney,Mel​bo​ur​neiPerth.

‒Od​waż​neprzed​się​wzię​cie–sko​men​to​wa​łaWil​la–zwłasz​czaod​kądspół​kaJust

Fit zdo​mi​no​wa​ła ry​nek. Wy​ku​pu​ją wszyst​kie kon​ku​ren​cyj​ne si​łow​nie, któ​re prze​-
szka​dza​ją im zmo​no​po​li​zo​wać bran​żę. Nie​ła​two ci bę​dzie spro​stać kon​ku​ren​cji
dwóchusta​bi​li​zo​wa​nych,re​no​mo​wa​nychfirm,zktó​rychjed​nawkrót​cewej​dziena
gieł​dę.Samaza​mie​rzamku​pićpa​kietichak​cji,kie​dyzatrzyty​go​dniejewy​emi​tu​ją.

Robpo​pa​trzyłzezdu​mie​niemnaru​do​wło​sąpięk​ność.Po​temprze​niósłwzrokna

Amy,któ​rasięro​ze​śmia​ła.

‒Wil​lamanietyl​koład​nąbu​zię.
Za​raz jed​nak do​znał roz​cza​ro​wa​nia, gdy pod​pi​te pa​nie za​czę​ły wy​mie​niać dość

fry​wol​neżar​ci​ki.Wy​glą​da​łonato,żero​zu​mie​jąsiębezsłów.Wlotchwy​ta​łynie​zro​-
zu​mia​łedlain​nychalu​zje.

‒Jakdłu​gosięzna​cie?–wtrą​cił,żebyod​wró​cićichuwa​gęodnie​zbytsub​tel​nych

żar​tów.

‒Osiemlat,wła​ści​wiepra​wiedzie​więć,zezbytdłu​gąprze​rwąpo​środ​ku–wy​ja​-

śni​łaWil​la.

Na wi​dok jego nie​pew​nej miny po​ło​ży​ła mu dłoń na od​sło​nię​tym przed​ra​mie​niu

po​ni​żej pod​wi​nię​te​go rę​ka​wa ko​szu​li. Rob ku wła​sne​mu za​sko​cze​niu po​czuł przy​-
pływ po​żą​da​nia. Ni​g​dy w ży​ciu nie za​re​ago​wał tak sil​nie na nie​win​ne do​tknię​cie.
Gdy po​now​nie na nią spoj​rzał, stwier​dził, że jest nie tyl​ko ślicz​na, ale i po​nęt​na.
Zprzy​jem​no​ściąchło​nąłwzro​kiemwy​so​kieko​ścipo​licz​ko​we,peł​newar​gi,za​chwy​-
ca​ją​ceoczysy​re​ny,gład​kiera​mio​na,drob​nepier​siizbytszczu​płą,amimotobar​-
dzoko​bie​cąfi​gu​rę.Po​nie​ważresz​tęza​sła​niałstół,schy​liłsiępodpre​tek​stempo​dra​-
pa​niasiępono​dze.Za​par​łomudechnawi​dokdłu​gichopa​lo​nychnóg,wi​docz​nych
po​ni​żejzie​lo​nejsu​kien​kidopo​ło​wyuda.

‒Apo​temAmyopu​ści​łaWhit​sun​days…
Rob wy​pro​sto​wał się i uniósł gło​wę, tro​chę roz​ba​wio​ny, a tro​chę po​iry​to​wa​ny

swo​imza​in​te​re​so​wa​niemnowopo​zna​nąoso​bą.

‒Mu​siszza​cząćodpo​cząt​ku,Wil​lo.Robnieusły​szałanisło​wa–za​uwa​ży​łaAmy,

rzu​ca​jącmuzna​czą​cespoj​rze​nie.

Robnaj​chęt​niejpo​ka​zał​byjejję​zyk,aleza​cho​wałka​mien​nątwarz.
‒Czyna​dalutrzy​mu​jeszkon​taktzludź​mi,któ​rychwte​dypo​zna​łaś?–za​py​tałWil​-

lę.

‒Te​le​fo​nicz​nytyl​kozmoimbra​tem,Lu​kiem.Pra​co​wałjakome​ne​dżerwku​ror​-

cie.Zpo​zo​sta​ły​miko​re​spon​du​jęnapor​ta​lachspo​łecz​no​ścio​wych–wy​ja​śni​łaWil​la
zczer​wo​nąsłom​kąodkok​taj​luwustach.

Robpo​my​ślał,żechęt​niepo​czuł​bytepeł​newar​ginaso​bie.
‒Po​win​ni​ściesięodcza​sudocza​suspo​ty​kać–za​su​ge​ro​wał.
Amyza​kla​ska​ławdło​nie.
‒Do​sko​na​łypo​mysł!Za​pro​śmywszyst​kichnaim​pre​zę!
‒Bar​dzochęt​nie.Kie​dy?–spy​ta​łaWil​lazbłysz​czą​cy​mien​tu​zja​zmemocza​mi.
‒Imszyb​ciej,tymle​piej.Ju​tronie​dzie​la.Wspa​nia​łydzieńnaprzy​ję​cienawol​nym

po​wie​trzu nad ba​se​nem. Przy​go​tu​je​my owo​ce mo​rza. Za​proś ich, Wil​lo. Na​tych​-
miast.Damgło​wę,żeprzy​ja​dą.

Wil​la ocho​czo wy​cią​gnę​ła z to​reb​ki naj​now​szy mo​del smart​fo​na i za​czę​ła pi​sać

wia​do​mo​ści.

‒Za​wia​do​mi​łamScot​ta,Bro​die​goiChan​tal.LukejestwSin​ga​pu​rze.Za​pro​si​łam

też bar​ma​nów, ra​tow​ni​ków, ani​ma​tor​ki i te dwie dziew​czy​ny, któ​re po​ma​ga​ły mi
przyszcze​nia​kach–za​mel​do​wa​ła,gdywy​łą​czy​łaapa​rat.

‒Przyja​kichszcze​nia​kach?–spy​tałRob.
‒Takna​zy​wa​li​śmydzie​cina​szychgo​ści.Pil​no​wa​łamichiza​ba​wia​łam,żebyro​dzi​-

cemie​litro​chęcza​sudlasie​bie–wy​ja​śni​łaWil​la.

Amypo​pa​trzy​łanawspół​lo​ka​tor​kęiwy​da​łaprze​cią​głygwizd,odktó​re​goRo​bo​wi

omalgło​waniepę​kła.Osią​gnę​łaza​mie​rzo​nysku​tek,boko​le​żan​kawresz​ciezwró​ci​-
łananiąwzrok.

‒Hej,Jess,niepo​szła​byśnaim​pre​zęzemnąiWil​lą?–za​gad​nę​ła.
‒Pew​nie.Kie​dy?
‒Ju​trooje​de​na​stej.Przy​nieśflasz​kę.
Rob z roz​ba​wie​niem ob​ser​wo​wał pod​eks​cy​to​wa​ne pa​nie. Po​dej​rze​wał, że rano

po​ża​łu​jąswo​je​gopo​my​słu,kie​dywsta​nązpo​twor​nymbó​lemgło​wyponad​mier​nej
ilo​ścial​ko​ho​lu.

‒Za​raz,za​raz,do​kądmamprzyjśćztąbu​tel​ką?–spy​ta​łaprzy​tom​nieJes​si​ca.
‒Wła​śnie,do​kąd?–za​wtó​ro​wa​łajejWil​la.–Chy​bapo​win​namwszyst​kimpo​dać

ad​res.

‒Tobyimpo​mo​głowaszna​leźć–wy​mam​ro​tałRob,aleniktgoniesły​szał.
Amyuda​łagłę​bo​kąza​du​mę.
‒Ktozna​szychzna​jo​mychmapu​stąwil​lęzba​se​nemnadbrze​giemmo​rza?–spy​-

ta​łapochwi​li.

‒Nowła​śnie,kto?–pod​chwy​ci​łaWil​la.–Orany,prze​cieżja!
‒Bra​wo!Zga​dłaś!
Na​wet Rob, któ​ry nie znał mia​sta, wie​dział, że nad​mor​ska po​sia​dłość w Syd​ney

mu​sia​łakosz​to​waćfor​tu​nę.Kimwięcbyłotoko​ciąt​ko?Dzie​dzicz​kąma​jąt​ku?Ce​le​-
bryt​ką?

‒Ej!Sko​rotojaurzą​dzamprzy​ję​cie,mogęza​pro​sić,kogochcę–za​uwa​ży​łaWil​-

la.–Naprzy​kładKate.

‒Ktotojest?
‒Mojaad​wo​kat​ka.
Ostat​niezda​nieza​in​try​go​wa​łoRobajesz​czebar​dziej.Dla​cze​godwu​dzie​sto​kil​ku​-

let​niadziew​czy​naza​trud​nia​łapraw​nicz​kę?Co​razbar​dziejgofa​scy​no​wa​ła,za​rów​-
no jej uro​da, jak i in​te​li​gen​cja, a naj​bar​dziej te dłu​gie nogi, wprost stwo​rzo​ne do
ople​ce​niamę​skichbio​der.

Za​brzę​czałte​le​fonWil​li.Po​smut​nia​ła,gdyod​czy​ta​łanagłoswia​do​mość.
‒Kateniemożeprzyjść–po​in​for​mo​wa​ła,za​nimski​nę​łanakel​ne​ra.–Po​trze​bu​ję

cze​gośmoc​niej​sze​go–orze​kła.

Przedewszyst​kimle​kar​stwanawą​tro​bę,li​trawodyikil​kuta​ble​tekodbólugło​-

wy,po​my​ślałRob.

ROZDZIAŁDRUGI

Wil​lawma​wia​łaso​bie,żeniejestpi​ja​na…naj​wy​żejlek​kowsta​wio​na,alezatood​-

prę​żo​na,za​do​wo​lo​nairoz​ba​wio​na.Po​wtó​rzy​ławmy​ślachostat​nieokre​śle​nie.Od
nie​pa​mięt​nychcza​sównieuży​łagowsto​sun​kudosie​bie.Przezcałedo​ro​słeży​cie
peł​ni​ła rolę mło​dej, re​pre​zen​ta​cyj​nej żony, po​nie​waż Way​ne tego wy​ma​gał. Jej po​-
trze​bysięnieli​czy​ły.Daw​noprze​sta​łagoko​chać.Ma​rzy​łatyl​koood​zy​ska​niuwol​-
no​ści, praw​nej i we​wnętrz​nej. Wte​dy bę​dzie mo​gła w peł​ni cie​szyć się to​wa​rzy​-
stwematrak​cyj​nychmęż​czyzn…ta​kichjakRob.

Ręcejąświerz​bi​ły,żeby za​nu​rzyćpal​cewgę​stych czar​nychlo​kachi spraw​dzić,

czysątakmięk​kie,jakwy​glą​da​ją.Po​że​ra​ławzro​kiemczte​ro​dnio​wyza​rost,ko​szu​lę
opię​tąnamię​śniachiopa​lo​nąskó​rę.Sza​reoczyonie​prze​nik​nio​nymspoj​rze​niupa​-
trzy​ły na nią ba​daw​czo. Szorst​ki, twar​dy i sil​ny, naj​wy​raź​niej do​brze się czuł we
wła​snejskó​rze.

Jej je​dy​ny do​tych​cza​so​wy part​ner nie wy​trzy​my​wał z nim po​rów​na​nia. Way​ne

świet​niewy​glą​dałtyl​kowele​ganc​kichwło​skichgar​ni​tu​rach,gdyza​kryłły​si​nęwło​-
sa​mi usztyw​nio​ny​mi że​lem. Rob nie po​trze​bo​wał żad​nych ak​ce​so​riów dla pod​kre​-
śle​niamę​sko​ści.

‒Taknamniepa​trzysz,żemu​szęcośztymzro​bić–za​gad​nął.
Wil​laza​mru​ga​łapo​wie​ka​mi,gdyspro​wa​dziłjąnazie​mię.Za​uwa​ży​ła,żeAmywy​-

szłanapar​kietzja​kimśblon​dy​nem,pod​czasgdyonaprzezconaj​mniejprzezpięć
ostat​nichmi​nutpo​dzi​wia​łano​we​gozna​jo​me​go.

‒Daw​nosiętakdo​brzenieba​wi​łam–wy​zna​ła,stu​ka​jącpal​ca​miwstółwrytm

mu​zy​ki.–Tań​czysz?

‒Tyl​kowte​dy,kie​dymu​szę.
Wil​la przy​gry​zła war​gę i tę​sk​nie zer​k​nę​ła na par​kiet. Ostat​ni raz tań​czy​ła dla

przy​jem​no​ścinaWhit​sun​days,w ba​rzeprzypla​ży,gdzie całaza​ło​gacho​dzi​ła wie​-
czo​ra​mipopra​cy.Chcia​łaznówpo​czućtakąra​dośćży​ciajakwwie​kuosiem​na​stu
lat.Iza​tań​czyćzRo​bem.Pew​niewy​pi​tekok​taj​ledo​da​łyjejod​wa​gi.Je​że​litak,chęt​-
niewy​pi​jejesz​czezeczte​ry.

Awte​dypad​nieszpodstółtwa​rządozie​mi–ostrzegłgłosroz​sąd​ku.Wzię​łagłę​-

bo​kiod​dechiwy​rzu​ci​łazsie​biejed​nymtchem:

‒Za​tań​czyszzemną?
Robna​tych​miastwstałiwy​cią​gnąłkuniejrękę.Za​miastzna​leźćmiej​scewrogu,

wy​pro​wa​dziłjąnasamśro​dek.Pa​trzy​ła,zdu​mio​na,jakwmgnie​niuokazła​pałzmy​-
sło​wyrytm.Po​że​ra​ławzro​kiemfa​lu​ją​cebio​dra.Po​my​śla​ła,żeje​że​liwsy​pial​nipre​-
zen​tu​jerów​niewiel​kieumie​jęt​no​ści,toosią​gnąłmi​strzo​stwowsztu​ceko​cha​nia.

‒Twier​dzi​łeś,żenieumiesztań​czyć–przy​po​mnia​ła.
‒Nie.Żetań​czętyl​kowte​dy,kie​dymu​szę.
Rob po​ło​żył jej ręce na bio​drach. Nie wia​do​mo kie​dy, wsu​nę​ła mu udo mię​dzy

nogi.Robob​jąłjązaszy​jęikciu​kiemuniósłjejgło​wętak,żebyspoj​rza​łamuwoczy.

Zo​ba​czy​ławnichza​in​te​re​so​wa​nieiwy​czu​łaprzy​spie​szo​nypulsnanad​garst​ku,któ​-
rytrzy​ma​ła.

‒Je​steśprze​ślicz​na.Ipo​my​śleć,żeomalnieod​rzu​ci​łemtwo​jejpro​po​zy​cji–wy​-

mam​ro​tał,przy​cią​ga​jącjąmoc​nodosze​ro​kiej,twar​dejpier​si.

Wil​lazprzy​jem​no​ściąwcią​gnę​ławnoz​drzaświe​żymę​skiza​pach.Cie​płojegocia​-

łaroz​pa​la​łojejkrewwży​łach.Za​ska​ku​ją​comięk​kiewło​skinaklat​cepier​sio​wejła​-
sko​ta​łyjąwnos.Ra​czejwy​czu​ła,niżusły​sza​łapo​mrukza​do​wo​le​nia,gdyprzy​tu​liłją
jesz​czemoc​niej.Dośćdłu​gofa​lo​wa​liwrytmmu​zy​ki,uda​jąc,żetań​czą.

‒Czymogęza​daćciparępy​tań?–za​gad​nąłpochwi​li.
‒Ja​kich?
‒Naprzy​kładdla​cze​goza​trud​niaszpraw​nicz​kę?
Wil​laniemia​łaocho​tywpro​wa​dzaćgowtaj​ni​kiswejspra​wyroz​wo​do​wej.Prze​-

wi​dy​wa​ła, że wię​cej go nie zo​ba​czy, ale nie​zręcz​nie by​ło​by jej opo​wia​dać o mężu
męż​czyź​nie,doktó​re​gosięwła​śnieprzy​tu​la​ła.Pozatymniechcia​łapsućprzy​kry​mi
wspo​mnie​nia​mi pierw​sze​go mi​łe​go wie​czo​ru od lat. Po​sta​no​wi​ła ko​rzy​stać z tego,
coobec​nieofia​ro​wałjejlos.

‒Pro​szęoinnyze​stawpy​tań–od​par​ła.
‒Zgo​da.Gdziezdo​by​łaśtakdo​głęb​nąwie​dzęnate​matryn​kuwbran​żyzdro​wia

iuro​dy?Jakiza​wódupra​wiasz?Ma​kler​kigieł​do​wej?Ana​li​tycz​kifi​nan​so​wej?

Wil​labar​dzobytegopra​gnę​ła.
‒Dużoczy​tam–od​rze​kłaenig​ma​tycz​nie.
Mimo ubo​gie​go do​świad​cze​nia z płcią prze​ciw​ną uzna​ła, że Rob nie musi wie​-

dzieć, że czy​ta​nie pra​sy eko​no​micz​nej to jed​no z jej ulu​bio​nych za​jęć. Do​szła do
wnio​sku,żetegoro​dza​juwy​zna​nietodośćkiep​skipo​czą​tekflir​tu.

‒Za​da​jeszokrop​nienud​nepy​ta​nia–wes​tchnę​ła.
‒Chęt​nieod​po​wiemnatwo​je.
Wil​la chcia​ła​by się wie​le o nim do​wie​dzieć, ale w tym mo​men​cie przy​szło jej do

gło​wytyl​kojed​no,naj​mniejważ​ne:

‒No​siszslip​kiczybok​ser​ki?
‒ Sama sprawdź – ro​ze​śmiał się, przy​kry​wa​jąc jej dłoń swo​ją i prze​su​wa​jąc na

twar​dy,umię​śnio​nypo​śla​dek.‒Te​razmojako​lej.Wczymśpisz?

Po​nie​ważsta​rapi​ża​maniebrzmia​ła​byzbytku​szą​co,skła​ma​ła:
‒Bezni​cze​go.Zu​peł​nienago.
Roz​sze​rzo​neźre​ni​ceświad​czy​ły,żeod​po​wiedźzro​bi​łananimwra​że​nie.Przy​po​-

mnia​łaso​bie,jakmiłojestflir​to​waćiku​sić.Wy​pi​tyal​ko​holdo​dałjejśmia​ło​ści,apo​-
żą​dli​wespoj​rze​nieRobaigo​rą​cedło​niebłą​dzą​cepora​mio​nach,ple​cachibio​drach
roz​pa​la​łyzmy​sły.Po​wie​dzia​łaso​bie,żepoośmiumie​sią​cachabs​ty​nen​cjiza​słu​gu​je
najed​nąsza​lo​nąnoczfa​ce​tem,któ​rywy​glą​da,jak​bychciałjązjeść.Nimzdą​ży​ła
opu​ścićjąod​wa​ga,od​chy​li​łagło​wę,spoj​rza​łamupro​stowoczyiza​pro​si​ładosie​-
bie.

–Je​steśpew​na?–spy​tałostroż​nie,wy​raź​nieza​sko​czo​ny.‒Od​no​szęwra​że​nie,że

toniewtwo​imsty​lu.

Miałab​so​lut​nąra​cję,aletegowie​czo​runiedo​pusz​cza​łaroz​sąd​kudogło​su.
‒Tak–po​twier​dzi​łazcałąmocą.
Ku​si​łoją,żebydys​kret​nieza​graćnano​sieby​łe​mumę​żo​wi,śpiączin​nymwłóż​ku,

zaktó​reza​pła​cił.Wresz​ciespę​dzinocina​czejniżw„mi​sjo​nar​skiej”po​zy​cji.

Way​ne nie wy​ka​zy​wał w łóż​ku zbyt wiel​kiej ini​cja​ty​wy. Nie ob​sy​py​wał jej czu​ło​-

ścia​mi.Za​spo​ka​jałtyl​kowła​snepo​trze​by.Oniejwogó​leniemy​ślał.Wil​lauzna​ła,że
trze​ba uświa​do​mić Roba, że nie​wie​le umie, żeby nie do​znał roz​cza​ro​wa​nia, gdy
spo​strze​że,żezmy​li​łogojejswo​bod​neza​cho​wa​niewklu​bie.

‒Za​nimcięza​pro​szę,po​wi​nie​neświe​dzieć,żeniemamzbytbo​ga​te​godo​świad​-

cze​niaero​tycz​ne​go–wy​zna​ła.

Robdośćdłu​gopa​trzyłnaniąbezsło​wa.Za​nimprze​mó​wił,mu​snąłjejustaprze​-

lot​nympo​ca​łun​kiem,któ​rywy​wo​łałprzy​jem​nydresz​czyk.

‒Czu​jesz,jakiskrzymię​dzynami?
‒Mhm.
‒Do​świad​cze​niena​uczy​łomnie,żeta​kierze​czyniezda​rza​jąsięczę​sto,aleje​śli

jużna​stą​pią,wy​star​czydzia​łaćpodwpły​wemim​pul​su.Aleuczci​wośćzauczci​wość.
Po​zwól,żeprzed​sta​więcire​gu​łygry.

Wil​la wy​krzy​wi​ła usta z nie​sma​kiem. Spon​ta​nicz​na część jej na​tu​ry nie zno​si​ła

żad​nych re​guł. Wy​ra​zi​ła jed​nak zgo​dę, choć wo​la​ła​by ko​lej​ny po​ca​łu​nek za​miast
prze​mó​wie​nia.

‒ Po​cią​ga​łaś mnie od mo​men​tu, kie​dy cię zo​ba​czy​łem, ale nie ocze​kuj kwia​tów

imi​ło​snychwy​znań.Spę​dzęztobątyl​kojed​nąnoc.Je​śliwktó​rym​kol​wiekmo​men​-
ciezmie​niszzda​nie,dajmiznać.Niegwa​ran​tu​ję,żebędęza​do​wo​lo​ny,aleodej​dę
bezpro​te​stu.Ije​śliniebę​dziecicośod​po​wia​da​ło,po​wiedzwprost,awię​cejtego
niezro​bię.

‒Ależje​steśbez​po​śred​ni!
‒Ina​czejnieumiem.Na​zy​wa​jąmnieszcze​rymdobólu.Po​tra​fisztoznieść?
‒My​ślę,żetak,zwa​żyw​szy,żezo​sta​niesztyl​kodorana.
‒Sły​szęiro​nięwtwo​imgło​sie.Aleszko​dacza​sunaga​da​nie.Imprę​dzejcięroz​-

bio​rę,tymle​piej.–Potychsło​wachwziąłWil​lęzarękęikujejza​do​wo​le​niuwy​pro​-
wa​dziłzpar​kie​tuwprostkuwyj​ściu.

Dro​gędonad​mor​skiejre​zy​den​cjiod​by​liwmil​cze​niu,leczWil​laniepo​trze​bo​wa​ła

słów,żebywie​dzieć,jakbar​dzoRobjejpra​gnie.Jużwtak​sów​cepo​ło​żyłjejgo​rą​cą
dłońnako​la​nieiprze​su​wałpo​wo​liwgórę.Za​nimtak​sów​karzza​par​ko​wałnapod​-
jeź​dzie, nie​mal do​tarł do wraż​li​we​go miej​sca po​mię​dzy uda​mi. Z nie​cier​pli​wo​ścią
cze​ka​łanadal​szyciąg.

Popo​wro​ciedodomuna​wetnieza​da​łaso​bietru​du,żebyza​pa​lićświa​tłowol​brzy​-

mimholu.Za​mknę​ładrzwikop​nia​kiemina​tych​miastwy​cią​gnę​ładonie​goręce.Rob
niepo​trze​bo​wałlep​szejza​chę​ty.Gdyza​wi​słamunaszyi,ob​jąłjąjed​nąrękązapo​-
śla​dek,dru​gąwplótłwgę​stewło​syiwy​ci​snąłnajejustachdłu​gi,na​mięt​nypo​ca​łu​-
nek.Za​chę​co​napo​mru​ka​miza​do​wo​le​nia,pod​cią​gnę​łamuko​szu​lęiwo​dzi​ładłoń​mi
poumię​śnio​nymtor​sieipła​skimbrzu​chu.

‒Je​że​linieprze​sta​niesz,we​zmęciętu,przydrzwiachalbonatymper​skimdy​wa​-

niepodna​szy​misto​pa​mi–ostrzegłRob.

‒Otak,pro​szę.
Itakteżzro​bił.Uszczę​śli​wiłjątak,żeniepo​tra​fi​łapo​wie​dzieć,czymi​nę​łymi​nu​ty,

go​dzi​nyczylata,za​nimwró​ci​łazeszczy​tówroz​ko​szynazie​mię.

‒Mu​si​mytopo​wtó​rzyć–stwier​dziłzuśmie​chem,gdyzło​ży​łagło​węnajegopier​-

si.

‒Do​brze,alewol​niejide​li​kat​niej–zgo​dzi​łasię,opa​da​jącnapod​ło​gę.

Na​stęp​ne​goran​kapoko​lej​nejpor​cjigo​rą​cychpiesz​czotWil​lale​ża​łazgło​wąna

pier​siRoba,sytaispeł​nio​na.Wbrewwcze​śniej​szymoba​womnieczu​ławsty​duani
wy​rzu​tówsu​mie​nia,żepo​szładołóż​kaznie​zna​jo​mym.Robbyłnietyl​koprzy​stoj​ny
izgrab​ny,aleteżprzy​jem​niepach​niałidbałojejpo​trze​bywprze​ci​wień​stwiedoby​-
łe​gomęża.Czu​łasięprzynimnatyleswo​bod​nie,żedo​ty​ka​łago,pie​ści​łaisma​ko​-
wa​łabezżad​nychza​ha​mo​wań.Mo​gła​bytoro​bićbezkoń​ca.Poupoj​nejnocynieod​-
czu​wa​łazmę​cze​niatyl​koprzy​pływener​gii.Wogó​leniepo​trze​bo​wa​łasnu.

‒Po​trze​bu​jęświe​że​gopo​wie​trza–stwier​dzi​łapodłu​gimziew​nię​ciu.
Rob wstał i prze​szedł przez ol​brzy​mią sy​pial​nię ku oknu. Wil​la z przy​jem​no​ścią

ob​ser​wo​wa​łajegozgrab​neple​cy,jędr​nepo​ślad​kiidłu​gienogi.

‒Pięk​napo​sia​dłość–orzekłRobpochwi​liob​ser​wa​cji.‒Two​ja?
‒Tak–po​twier​dzi​ła,choćty​tułwła​sno​ścimia​łauzy​skaćdo​pie​rozakil​katy​go​dni.
Nieczu​łasięwtejwiel​kiejre​zy​den​cjijakwdomu,aledo​sta​niejąwwy​ni​kupo​-

dzia​łuma​jąt​kuporoz​wo​dziewrazzmer​ce​de​semipo​kaź​nąsumą,wpła​co​nąnakon​-
to ban​ko​we. Za​mie​rza​ła odejść z pu​sty​mi rę​ka​mi, byle tyl​ko jak naj​da​lej od Way​-
ne’a,alejejpraw​nicz​ka,aobec​nieprzy​ja​ciół​ka,wy​bi​łajejtenpo​mysłzgło​wy.„Jak
zdra​dził,toniechpła​ci”–po​wta​rza​ławkół​ko.

‒Gdziewła​ści​wieje​ste​śmy?–do​py​ty​wałsięRob.–CzytoportwSyd​ney?
‒Tak.
Wil​lawsta​ła,owi​nę​łasię wprze​ście​ra​dło,wzię​łago podrękę,wy​pro​wa​dzi​łana

we​ran​dęiwska​za​łamolonadkrysz​ta​ło​woczy​stąwodą.

‒Pro​wa​dzitamścież​kaodfurt​kinakoń​cuogro​du.Mamstam​tądbez​po​śred​nido​-

stępdoZa​to​kiPar​sley.Mogępły​wać,nur​ko​waćiwy​po​czy​waćwprzy​le​głympar​ku.
To ol​brzy​mia re​zy​den​cja z roz​le​gły​mi grun​ta​mi. Dom ma sześć sy​pial​ni, czte​ry ła​-
zien​ki,mnó​stwopo​koidzien​nych,ta​ra​sówipo​dwój​nyga​raż.

‒Miesz​kasztusama?–spy​tałznie​do​wie​rza​niem.
‒ Dziw​ne, praw​da? – od​rze​kła wy​mi​ja​ją​co. Nie wi​dzia​ła po​wo​du, żeby wpro​wa​-

dzaćgowtaj​ni​kiswe​gonie​uda​ne​gomał​żeń​stwa.–Okrop​nietupu​sto.Po​win​nytu
bie​gaćdzie​ciizwie​rza​ki,po​win​niprzy​cho​dzićgo​ście.

‒Zakil​kago​dzinprzyj​dzieichcałytłum.
Wil​la nie​pręd​ko przy​po​mnia​ła so​bie, że za​pro​si​ła całą za​ło​gę z Whit​sun​days.

Spraw​dzi​łago​dzi​nęiwpa​dławpo​płoch.Niemia​ławdomunicdoje​dze​niaanipi​cia.
Niewy​obra​ża​łaso​bie,jakza​ba​wilu​dzi,któ​rychniewi​dzia​łaodlatiniewie​dzia​ła,
co zro​bić z noc​nym go​ściem. Naj​chęt​niej wy​pchnę​ła​by go przez fron​to​we drzwi,
asamaucie​kłatyl​nąfurt​kąnaprzy​stań,astam​tądka​ja​kiemnadru​gibrzegza​to​ki.
Zła​pa​łasięzagło​węiwcią​gnę​łapo​wie​trzewpłu​ca.Gdynie​za​wią​za​neprze​ście​ra​-
dło spa​dło jej do stóp, oczy Roba po​ciem​nia​ły z po​żą​da​nia. Wil​la wy​cią​gnę​ła rękę
przed sie​bie i spró​bo​wa​ła się cof​nąć, ale nogi nie słu​cha​ły. Same, wbrew jej woli,
po​nio​słyjąwjegokie​run​ku.

‒Pra​gnęcięwziąćtu,nabal​ko​nie,wpo​ran​nymsłoń​cu–za​pro​po​no​wałna​mięt​-

nymszep​tem.

‒Tonie​moż​li​we…–za​pro​te​sto​wa​łasła​bo.–Są​sie​dzipa​trzą…
‒Nicniezo​ba​czą.Ba​rier​kanasza​sło​ni.Pro​szę.
Gdywy​cią​gnąłdoniejrękę,na​tych​miastprze​ła​małjejopo​ry.
‒Do​brze–szep​nę​łaiza​rzu​ci​łamuręcenaszy​ję.

‒Ding-dong!Ding-dong!
Wil​laotwo​rzy​łaoczyiusia​dłanałóż​ku.Czytodzwo​nekdodrzwi?Nie,nie​moż​li​-

we,żebyjużbyłaje​de​na​sta.

‒Ding-dong!Ding-dong!
Dru​gidzwo​nekpo​twier​dził,żego​ściejużprzy​szli.Wil​lawpo​pło​chupod​bie​głado

sza​fy, wy​cią​gnę​ła bie​li​znę i dżin​so​we spoden​ki, któ​re mia​ły wię​cej dziur niż ma​te​-
ria​łu,ipo​spiesz​nieza​ło​ży​ławszyst​konasie​bie.Robmruk​nąłiotwo​rzyłjed​nooko.
Wil​lapo​pa​trzy​łananie​gospodełba.

‒Totwo​jawina!–wy​tknę​łaoskar​ży​ciel​skimto​nem.
‒Czyż​by?Dla​cze​go?
‒ A kto mnie sku​sił na nu​me​rek na bal​ko​nie i chwi​lecz​kę od​po​czyn​ku w łóż​ku?

Ijesz​czeprze​ko​ny​wa​łeś,żemamymnó​stwocza​su.

‒Mu​sie​li​śmyza​snąć.–Robspoj​rzałnaze​ga​rekprzyłóż​ku.–Zadwa​dzie​ściaje​-

de​na​sta.Ktośprzy​szedłwcze​śniej.Takczyina​czejte​razjużniemamycza​su.

‒Do​brze,żeza​uwa​ży​łeś–wy​ce​dzi​łaprzezza​ci​śnię​tezęby,po​spiesz​niezwią​zu​-

jącwło​sywnie​dba​łykoń​skiogon.–Mu​szęwziąćprysz​niciumyćzęby.Atyza​łóż
spodnie.

‒Nietakszyb​ko,ślicz​not​ko.Naj​pierwsięwy​ką​pię.
‒Nie​na​wi​dzęcię!–wark​nę​ła,poczymwy​bie​głazsy​pial​niipo​pę​dzi​łanadółpo

scho​dach.

Podru​giejstro​nieoszklo​nychdrzwista​łydwieoso​by.Wil​laode​tchnę​łazulgą,gdy

zo​ba​czy​ła,żetoAmyiJess.

‒Dzię​kiBogu,żetowy!–jęk​nę​ła,po​nie​ważbólroz​sa​dzałjejgło​wę.Cowle​wa​li

dotychkok​taj​li?Płyn​nąrtęć?

‒Coztobą,Wil​lo?–spy​ta​łaAmy.–Wy​glą​dasznawy​czer​pa​ną.
‒Boje​stem.Niemoż​naod​wo​łaćtejim​pre​zy?
‒Wy​klu​czo​ne.‒Amywkro​czy​ładoob​szer​ne​goholu,omio​tławzro​kiemwnę​trze

igwizd​nę​łazpo​dzi​wem.–Nie​złeza​dość​uczy​nie​niezaroz​wód–sko​men​to​wa​ła.

‒ Kate po​tra​fi twar​do ne​go​cjo​wać, naj​le​piej ze wszyst​kich praw​ni​ków. Po​lu​bi​ła​-

byśją.-Niedo​da​ła,żeuzy​ska​ładlaniejznacz​niewię​cej.

‒Jużjąlu​bięzato,żeuwal​niacięodupior​ne​goWay​ne’a.
‒Wróć​mydote​raź​niej​szo​ści.Gło​wamniebolijakwszy​scydia​bli.Zaparęmi​nut

przyj​dzietutłumlu​dzi,ajaniemamichczymna​kar​mićanina​po​ić.

‒Za​po​mnia​łaś,żenasza​pro​si​łaś?
‒ Wła​ści​wie… tak – wy​mam​ro​ta​ła po chwi​li na​my​słu. Nie mo​gła wy​znać przy​ja​-

ciół​ce,żejejuwa​gęod​wró​ci​łyprzy​jem​niej​szeza​ję​cianiższy​ko​wa​nieje​dze​nia.‒Co
jate​razzro​bię?!

‒Weź​mieszprysz​nic.Jes​si​caprzy​wi​tago​ści,aAmysko​czypoza​ku​py–za​de​cy​do​-

wałzmy​sło​wy,mę​skigłosodstro​nyscho​dów.

Robzszedłnadółzmo​kry​miwło​sa​mi,wewczo​raj​szymubra​niu.Spodwy​strzę​pio​-

nych no​ga​wek dżin​sów wy​sta​wa​ły bose sto​py. Dwie pary oczu ob​ser​wo​wa​ły go
zmie​sza​ni​nąza​sko​cze​niaipo​dzi​wu.Po​temzwró​ci​ływzroknaWil​lę.

‒Rob…zo​stałnanoc–wy​krztu​si​ła.
‒Wła​śniewi​dzę–stwier​dzi​łaAmyzsze​ro​kimuśmie​chem.Spoj​rze​nie,któ​remu

to​wa​rzy​szy​ło,świad​czy​łootym,żeapro​bu​jejejwy​bór.

‒Le​piejzaj​rzyjdolo​dów​ki–spro​wa​dzi​łajenazie​mięJes​si​ca.
‒Niewar​to.Nictamniema.Kom​plet​nienic.
‒Dla​cze​gojamu​szęla​taćdoskle​pu?–na​rze​ka​łaAmy.
‒Bototywy​my​śli​łaśtęim​pre​zę–przy​po​mnia​łaWil​la.–Przydro​dzesąde​li​ka​te​-

sy.Wy​kupwszyst​ko.Japła​cę.Jes​si​co,kuch​niajestpole​wej,azaniąipo​ko​ja​mipo
tejstro​niedużepa​tio,ba​sen,krze​sła,sto​łyigrill.Dodzie​ła!

Amyznówgwizd​nę​łazpo​dzi​wem.
‒Na​praw​dęspo​ryma​ją​tekwy​wal​czy​łaś.
Rze​czy​wi​ście, my​śla​ła Wil​la, wcho​dząc z po​wro​tem na górę. Wy​star​czy​ło przez

osiemlatpo​tul​niezno​sićka​pry​syłaj​da​kairo​bićdo​brąminędozłejgry.

ROZDZIAŁTRZECI

Robode​brałte​le​fon.Poza​koń​cze​niuroz​mo​wystwier​dził,żenagwałtpo​trze​bu​je

kawy. My​ślał, że ma do​brą kon​dy​cję. Re​gu​lar​nie star​to​wał w tria​tlo​nie, bie​gał po
dwa​na​ścieki​lo​me​trówpięćdniwty​go​dniuipra​wieco​dzien​niecho​dziłnasi​łow​nię.
Tym​cza​semjed​nanocwłóż​kuWil​liwy​ssa​łaznie​gowszyst​kiesiły.Aleteżdo​star​-
czy​ła ogrom​nej sa​tys​fak​cji, naj​więk​szej, ja​kiej do​znał w ży​ciu. Po​zo​sta​ło mu tyl​ko
wy​pićkawę,po​ca​ło​waćjąnapo​że​gna​nieiodejśćjakodkaż​dejin​nejprzy​god​nejko​-
chan​ki.Wsu​nąłko​mór​kędokie​sze​niiru​szyłwkie​run​kudam​skichgło​sów,naj​praw​-
do​po​dob​niejdo​bie​ga​ją​cychzkuch​ni.

‒Spo​tka​łaśkie​dyśmężaWil​li?–spy​ta​łaktó​raśzjejko​le​ża​nek.
Robza​marłzezgro​zy,żezła​małswąże​la​znąza​sa​dę.Ni​g​dy,prze​nig​dyniero​man​-

so​wałzmę​żat​ka​mi.

‒Jużpra​wieby​łe​go–spro​sto​wa​łaAmy.
Robode​tchnąłzulgą.Za​in​try​go​wa​ny,przy​sta​nąłprzyścia​niekil​kame​trówodku​-

chen​nychdrzwi.Gdy​bywszedł,pa​nieszyb​kozmie​ni​ły​byte​mat.Niewy​pa​da​ło​byim
plot​ko​waćomężuko​le​żan​kiwobec​no​ściko​chan​ka,aRobchciałusły​szećcoświę​-
cej.Wil​lazbytmoc​nogoin​try​go​wa​łajaknaprzy​god​nąpart​ner​kę.

‒By​łamprzyniej,kie​dygopo​zna​ła–za​czę​łaAmypo​wo​li,jak​byprzy​po​mi​na​łaso​-

biewy​da​rze​niasprzedlat.–Oce​ni​łamgonatrzy​dzie​ścikil​kalat.

‒Icoonimmy​ślisz?
‒Gład​kiiśli​skijakwąż.Odpo​cząt​kumniedraż​nił.Wil​lapo​trze​bo​wa​łaswo​bo​dy,

od​prę​że​nia, roz​ryw​ki. Uczy​łam ją ko​rzy​stać z ży​cia. Ba​lo​wa​ły​śmy i flir​to​wa​ły​śmy
do upa​dłe​go. Lecz kie​dy po​zna​ła Way​ne’a, przy​ci​chła, spo​waż​nia​ła, jak​by na​gle
przy​by​łojejlat.Wni​czymnieprzy​po​mi​na​ławe​so​łej,sza​lo​nejWil​li.

‒Ajed​nakwczo​rajza​sza​la​ła.
‒ Nie tak jak daw​niej. Po​dej​rze​wam, że po raz pierw​szy od nie​pa​mięt​nych cza​-

sówna​praw​dędo​brzesięba​wi​ła–cią​gnę​łaAmy.–Way​neode​brałjejra​dośćży​cia.
Jesttro​chęsmut​na,wy​stra​szo​naibar​dzosa​mot​na.Bu​dziwemniein​stynk​tyopie​-
kuń​cze.

Robkuswo​je​muza​sko​cze​niustwier​dził,żewnimteż.Za​miastdokuch​nipokawę

wy​szedłnana​sło​necz​nio​nyta​ras,wy​po​sa​żo​nywdro​gieme​bleogro​do​we,wbu​do​wa​-
nywścia​nępiecdopie​cze​niapiz​zyianeksku​chen​nyzku​chen​kąga​zo​wąilo​dów​ką.
Po obu stro​nach sto​łu sta​ły tam ław​ki na dzie​sięć osób. W po​zo​sta​łej czę​ści usta​-
wio​no trzci​no​we ko​zet​ki i krze​sła z po​dusz​ka​mi w bia​ło-nie​bie​skie pa​ski. Wiel​ki
czwo​ro​kąt​nyba​senwy​glą​dałnachłod​ny.Robaku​si​ło,byza​nur​ko​waćwjegoczy​stej
głę​bi.Uwiel​białpły​wać.Wwo​dzienaj​le​piejmy​ślał.

Przedchwi​ląusły​szał,żeWil​lanieza​zna​łaszczę​ściawmał​żeń​stwiezeznacz​nie

star​szyminaj​wy​raź​niejbo​ga​tymczło​wie​kiem.Do​strzegłcieńsmut​kuwjejoczach,
takisamjakumat​ki,od​kądwy​szłazaSte​fa​na.

Sam na​kło​nił mamę do za​mąż​pój​ścia. Kie​dy oznaj​mi​ła, że Ste​fan po​pro​sił ją

orękęispy​ta​łaozda​nie,Robdo​ra​dził,żebyprzy​ję​łaoświad​czy​ny.Ste​fanbyłnaj​-
lep​szymprzy​ja​cie​lemro​dzi​ców.Obo​jezsio​strąbar​dzogolu​bi​li.Niewi​działprze​-
szkód, żeby zo​stał ich dru​gim tatą. Co mo​gło pójść źle? Chciał, żeby znów była
szczę​śli​wa. Praw​dę mó​wiąc, kie​dy szedł na stu​dia, chęt​nie zo​sta​wiał ją i Gail pod
opie​kąoj​czy​ma.Lecznicniepo​szłopojegomy​śli.

Gdy wresz​cie po​jął, że jego ro​dzi​na znów się roz​pa​dła, ser​ce pę​ka​ło mu z bólu,

jak​byporazdru​gistra​ciłojca.Todo​świad​cze​nienaza​wszepo​zba​wi​łogoza​ufa​nia
dolu​dzi.

Prze​su​nąłpal​ca​miponie​ogo​lo​nejszczę​ce.Skądta​kiesko​ja​rze​nia?Cze​muwi​dok

smut​nych oczu Wil​li skło​nił go do re​flek​sji nad wła​sną prze​szło​ścią i trud​no​ścią
wna​wią​za​niupra​wi​dło​wychre​la​cjizin​ny​mi?

Naj​bar​dziejnie​po​ko​iłgofakt,żemar​twigojejsmu​tek.Znałjąjed​nąnoc,amy​ślał

o niej wię​cej niż o wszyst​kich po​przed​nich part​ner​kach ra​zem wzię​tych. Mu​siał
uczci​wie przy​znać, że ucie​szy​ła go wia​do​mość, że jest mę​żat​ką, przy​naj​mniej
w sen​sie praw​nym. Jej stan cy​wil​ny sta​no​wił pew​ną ba​rie​rę psy​chicz​ną, któ​ra po​-
mo​żemuza​cho​waćemo​cjo​nal​nydy​stans.

Po​wie​działso​bie,żechy​baprze​sa​dza,żenieczu​jenicpróczchę​cispę​dze​niaznią

jesz​czejed​nejnocy.Niemusiszu​kaćpre​tek​stów.Wy​star​czypo​pro​sić.Zakil​kadni
musięznu​dziiodej​dziebezżalujakodkaż​dejin​nej.TyleżeWil​lanieprzy​po​mi​na​ła
żad​nejin​nej,sko​rojegomy​ślinie​ustan​niekrą​ży​ływo​kółniej.

Usiadł na naj​bliż​szym krze​śle i tłu​ma​czył so​bie, że po​wi​nien wy​pić kawę, po​że​-

gnaćjąiwyjść.Ni​g​dyużad​nejko​bie​tyniezo​stałtakdłu​go.Prze​waż​niewy​cho​dził
przedświ​tem.Jed​nakwbrewwszel​kimlo​gicz​nymar​gu​men​tomniezdo​łałzmo​bi​li​zo​-
waćwso​biesiływoli,byzre​ali​zo​waćpo​sta​no​wie​nie.

Rob za​pu​kał do otwar​tych drzwi ła​zien​ki. Uśmiech​nął się, gdy Wil​la, sto​ją​ca

przedol​brzy​mimlu​stremwsa​mejkre​mo​wejbie​liź​nie,po​spiesz​niesię​gnę​łaposzla​-
frok.

‒Tro​chęzapóź​nonaskrom​ność,kie​dyjużwszyst​kowi​dzia​łemiob​ca​ło​wa​łem–

za​żar​to​wał.

Za​wsty​dził ją. Upu​ści​ła szla​fro​czek. Na jej po​licz​ki wy​stą​pił ru​mie​niec. Rob po​-

sta​wiłdlaniejkawęnabla​cie,asamzdru​gąfi​li​żan​kąwrękusta​nąłwdrzwiach.

‒Dzię​ku​ję.
‒Wy​ko​rzy​sta​łemreszt​kimle​ka.Prócznie​gozna​la​złemwlo​dów​cetyl​kopółoseł​-

kiwiej​skie​goseraija​kiśjo​gurt.Cotycośja​dasz?

‒Nie​wie​le.Niezno​szęgo​to​waćtyl​kodlasie​bie.
Robdo​strzegłza​kło​po​ta​niewjejoczach,jak​byniewie​dzia​ła,jaksięwo​becnie​go

za​cho​wać.Po​zna​łajegocia​ło,alena​dalpo​zo​stałdlaniejobcy.

‒Przy​szłokil​ko​rotwo​ichzna​jo​mych.Chcesz,że​bymso​biepo​szedł?
Wil​laprzy​gry​zławar​gę.
‒Nie​ko​niecz​nie–od​par​łapochwi​lina​my​słu.–Zo​stań,je​że​liniemaszniclep​sze​-

godoro​bo​ty.

Choćroz​są​dekpod​po​wia​dał,żele​piejwyjść,ku​si​łogo,żebysko​rzy​staćzza​pro​-

sze​nia.Pa​trick,jegoku​zyn,part​nerwin​te​re​sachiksię​go​wy,któ​ryprzy​je​chałwraz
znimzPo​łu​dnio​wejAfry​ki,żebyza​ło​żyćfi​liewAu​stra​lii,spę​dzałweek​enduko​le​gi

zestu​diów.Robwy​tłu​ma​czyłso​bie,żele​piejpo​byćmię​dzyludź​miniżwra​caćdopu​-
ste​gomiesz​ka​nia.Lu​biłto​wa​rzy​stwoimimobru​tal​nejcza​sa​miszcze​ro​ściła​twozy​-
ski​wałsym​pa​tię.Prze​cieżje​że​lizmie​nizda​nie,za​wszemożeodejść.Nicgotunie
trzy​ma.

‒Awięcdo​sta​łaśtendomwwy​ni​kupo​dzia​łuma​jąt​ku?–za​gad​nąłroz​myśl​nielek​-

kimto​nem.–Alewsen​siepraw​nymna​dalje​steśmę​żat​ką?

Wil​lapo​sła​łamunie​pew​nespoj​rze​nie.Wy​glą​da​łanaznacz​niemłod​sząibar​dziej

bez​bron​ną, niż so​bie wy​obra​żał. Na​ka​zał so​bie za​cho​wać zim​ną krew. Nie wzru​-
sza​łygoko​bie​cełzyanibez​rad​nespoj​rze​nia.

‒ Ofi​cjal​nie je​ste​śmy w se​pa​ra​cji od po​nad pół roku. Fak​tycz​nie na​sze mał​żeń​-

stwoprze​sta​łoist​niećdaw​notemu.

Gdy​by Rob po​znał jej stan cy​wil​ny po​przed​nie​go wie​czo​ru w ba​rze, uciekł​by

gdziepieprzro​śnie,za​nimzdą​ży​ła​bydo​daćin​for​ma​cjęose​pa​ra​cji.Leczobec​nieja​-
kośprze​stałmuprze​szka​dzaćfakt,żeWil​lana​dalmamęża.

‒Ni​g​dynieuwo​dzęmę​ża​tek–oświad​czył,choćsamniewie​dział,czydlajejwia​-

do​mo​ści,czypoto,żebyprzy​po​mniećso​biesa​me​muswąże​la​znąza​sa​dę.

Wil​la po​chwy​ci​ła jego spoj​rze​nie w lu​strze. Ci​snę​ła tub​kę tu​szu do rzęs na blat

iwspar​łaręcenabio​drach.

‒ Ni​g​dy nie zdra​dzi​łam męża – oświad​czy​ła z całą mocą. ‒ Z tobą też bym nie

spa​ła,gdy​bymna​dalczu​łasięmę​żat​ką.

Robuniósłręce,nie​coroz​ba​wio​nyjejobu​rze​niem.
‒Spo​koj​nie,ty​gry​sku.
Po​pa​trzy​łananie​gospodełaba.
‒Atyzdra​dził​byśżonę?
Oczy​wi​ście, że nie, ale nie pla​no​wał za​ło​że​nia ro​dzi​ny, po​nie​waż nie wie​rzył, że

po​tra​fido​ko​naćwła​ści​we​gowy​bo​ruinieufałlu​dziom.

‒Od​po​wiedz!–na​le​ga​ła.–Amożejużtoro​bisz?
‒Ni​ko​gonieoszu​ku​ję.Je​stemwol​ny,amojezwiąz​kitrwa​jązbytkrót​ko,bytaka

kwe​stiawogó​lewcho​dzi​ławgrę.

Wil​lawy​da​ładłu​giewes​tchnie​nie,wy​raź​nieza​sko​czo​najegowy​zna​niem.
‒Je​steśnie​praw​do​po​dob​nieszcze​ry–stwier​dzi​ła.–Daw​noniespo​tka​łamuczci​-

we​gomęż​czy​zny.

‒Wi​docz​nieprze​by​wa​łaśwnie​od​po​wied​nimśro​do​wi​sku,ślicz​not​ko.Asko​rojuż

sta​wia​mynaszcze​rość,czymia​ła​byśocho​tęprze​dłu​żyćna​sząprzy​go​dę,wy​łącz​nie
dlaprzy​jem​no​ści,bezżad​nychzo​bo​wią​zań?

Pra​gnął,żebywy​ra​zi​łazgo​dę.Naj​chęt​niejna​tych​miastpo​rwał​byjąwob​ję​cia.
‒Najakdłu​go?
Robnieza​mie​rzałskła​daćpu​stychobiet​nic.
‒Niemampo​ję​cia–wy​znałzroz​bra​ja​ją​cąszcze​ro​ścią.‒Jakdłu​goze​chce​my.
Wil​lamil​cza​łatakdłu​go,żeRobmy​ślał,żeod​mó​wi.Wbrewwcze​śniej​szympo​sta​-

no​wie​niomcze​kałnaod​po​wiedźzdrże​niemser​ca.

‒Do​brze–od​rze​kławkoń​cu.
Robpo​wo​liod​sta​wiłfi​li​żan​kęnapół​kęprzydrzwiach,wszedłdoła​zien​ki,zza​dzi​-

wia​ją​cąła​two​ściąuniósłjądogóryipo​sa​dziłnabla​ciepo​mię​dzydwie​maumy​wal​ka​-
mi.

‒Pro​po​nu​jęza​cząćodza​raz–za​su​ge​ro​wał.
Gdy po​ło​ży​ła mu ręce na pier​si i we​ssa​ła jego dol​ną war​gę mię​dzy zęby, zy​skał

pew​ność,żeniemanicprze​ciw​kojegosu​ge​stii.

GdyWil​lawkoń​cudo​tar​łanawe​ran​dę,wciążoszo​ło​mio​naumie​jęt​no​ścia​miwspa​-

nia​łe​go ko​chan​ka, od​nio​sła wra​że​nie, że zo​sta​ła prze​nie​sio​na o osiem lat w prze​-
szłość.Sły​sza​łatesameśmie​chy,oży​wio​neroz​mo​wy,tosamobrzmie​niegło​sów,co
pod​czasma​gicz​nychdninaWhit​sun​days,wku​ror​cienaPła​czą​cejRa​fie.Po​wró​ci​ły
wspo​mnie​niacza​sów,gdyczu​łasięwol​na,atrak​cyj​naiszczę​śli​wa.My​śla​ła,żenic
złe​go nie może się przy​da​rzyć. Lecz na​pad na Amy i burz​li​wy roz​pad przy​jaź​ni
Scot​taiBro​die​gozmie​ni​ływszyst​ko.

Źle zno​si​ła zmia​ny. Od trzy​na​ste​go roku ży​cia oj​ciec chro​nił ją przed wszel​ki​mi

za​wi​ro​wa​nia​miika​pry​sa​milosuinieprze​stał,kie​dydo​ro​sła.Na​glepo​ję​ła,żeży​cie
to nie baj​ka. Bo​la​ło ją, że przy​ja​cie​le cier​pią. Smu​tek, że cza​sy bez​tro​ski mi​nę​ły
bez​pow​rot​nie,pchnąłjąwra​mio​naznacz​niestar​sze​goWay​ne’a.Spra​wiałwra​że​nie
ro​man​ty​ka.Mó​wiłto,cochcia​łausły​szeć.Roz​piesz​czałją,za​pew​niałpo​czu​ciebez​-
pie​czeń​stwa.

Od​pę​dzi​ła przy​kre wspo​mnie​nia, opa​no​wa​ła tre​mę i przy​wo​ła​ła uśmiech na

twarz.Tłu​ma​czy​łaso​bie,żeniktnieprzy​szedł,żebyjąoce​niaćczycze​kaćnajejpo​-
raż​kę.Gdyzna​jo​mijąspo​strze​gli,roz​mo​wyuci​chły.Każ​dyuca​ło​wałjąnapo​wi​ta​nie
iob​sy​pałkom​ple​men​ta​mi.

Scott wy​szedł jej na​prze​ciw z otwar​ty​mi ra​mio​na​mi. Na jego wi​dok wy​da​ła

okrzykra​do​ściipa​dłamuwob​ję​cia.Przy​ja​cielpod​niósłjądogóryiokrę​ciłdo​oko​-
ła.Czu​łasiłęjegora​mionitwar​demię​śnietor​su.Pach​niałwspa​nia​le,apięk​nezie​-
lo​neoczyroz​bły​słynajejwi​dok.Alenieprzy​spie​szałjejpul​suaninieroz​pa​lałzmy​-
słów.

‒Takdaw​nocięniewi​dzia​łam!–wy​krzyk​nę​łaiuca​ło​wa​łagowpo​li​czek.
‒Prze​ślicz​niewy​glą​dasz–za​uwa​żyłScott.
Wil​laspo​strze​głaJes​si​cę,któ​rasta​łaoboknie​go.Przy​po​mnia​łaso​bie,żeniepo​-

ra​dzi​ła​byso​biebezjejpo​mo​cy.Zwdzięcz​no​ściąści​snę​łajejra​mięipo​dzię​ko​wa​ła
zazor​ga​ni​zo​wa​nieim​pre​zy.Jes​si​catrzy​ma​ławrękuja​kiśkok​tajl,przy​pusz​czal​nie
krwa​wą mary. Wil​la też chęt​nie by coś ta​kie​go wy​pi​ła. Kac wpraw​dzie mi​nął, ale
jesz​czenieochło​nę​łaposza​leń​stwachzRo​bem.Aleniena​rze​ka​ła…

‒ToRob–przed​sta​wi​łagozna​jo​mym.
‒RobHan​son.–Robwy​cią​gnąłrękęnapo​wi​ta​nieScot​ta.Chwi​lępóź​niejjużga​-

wę​dziłswo​bod​nieznimiJes​si​cą.

Za​do​wo​lo​na,żeniemusigoza​ba​wiać,Wil​lapo​de​szładopo​zo​sta​łych.Flir​to​wa​ła

zko​le​ga​mi,plot​ko​wa​łazko​le​żan​ka​mi,leczprzezcałyczaswy​mie​nia​łago​rą​cespoj​-
rze​niazko​chan​kiem.Na​wetwewczo​raj​szychdżin​sachiko​szu​liwy​glą​dałjakmo​del
zsze​ro​ki​mira​mio​na​mi,dłu​gi​mino​ga​mi,bia​ły​mizę​ba​miisre​brzy​sto​sza​ry​miocza​mi
zlek​kimod​cie​niembłę​ki​tu.Po​chle​bia​łojej,żetakiokazmę​skiejuro​dywy​brałwła​-
śniejąspo​śródtylupięk​no​ściobec​nychwnoc​nymba​rze.

Słu​cha​łaprzezchwi​lęjed​nymuchemopo​wie​ściJaneokur​siece​ra​micz​nym,póki

Amy nie chwy​ci​ła jej za ra​mię i nie za​cią​gnę​ła w naj​dal​szy kąt. Zna​jąc jej cie​ka​-
wość,Wil​laprze​wi​dy​wa​łanie​dy​skret​nepy​ta​nia.Irze​czy​wi​ściejeusły​sza​ła:

‒ Czy tak dłu​go bra​łaś prysz​nic, czy znów ule​głaś temu przy​stoj​nia​ko​wi z dzi​-

wacz​nymak​cen​tem?

‒ Rob wca​le nie ma ob​ce​go ak​cen​tu – za​pro​te​sto​wa​ła Wil​la. – A zresz​tą to nie

two​ja spra​wa. No do​bra, po​wiem ci. Tak, zro​bi​li​śmy to jesz​cze raz, na bla​cie po​-
mię​dzydwie​maumy​wal​ka​mi.

‒Towi​dać–sko​men​to​wa​łaAmyzkwa​śnąminą.–Zro​zum,nieza​po​mnia​łam,że

samacięznimza​po​zna​łam,alemy​śla​łam,żetro​chęznimpo​flir​tu​jesz,po​żar​tu​jesz
ityle.Czynapew​nowiesz,coro​bisz?Ow​szem,tomiłygość,alenie​sta​ły.

Wil​la po​my​śla​ła, że po ośmiu la​tach roz​łą​ki Amy znów pró​bu​je pro​wa​dzić ją za

rącz​kę.Niepo​trze​bo​wa​łania​ni.

‒Spo​koj​nagło​wa.Uprze​dziłmnienasa​mympo​cząt​ku–od​par​ła.–Zresz​tąnieje​-

stemtakagłu​pia,żebystra​cićgło​wędlapierw​sze​gopo​zna​ne​gofa​ce​ta.

‒Obie​cu​jesz,żeniepo​peł​niszgłup​stwa?
‒Ja​sne.Comamydoje​dze​niaipi​cia?
Amywska​za​łastół,za​sta​wio​nysa​łat​ka​mi,kil​ko​maro​dza​ja​miso​sówibo​chen​ka​mi

świe​że​gochle​ba.

‒Ku​pi​łamtyle,żemoż​nana​kar​mićar​mię.Wino,piwoisokischo​wa​łamdolo​dów​-

ki.Kre​wet​kiilan​gu​styteż.Chłop​cyrzu​cąjenaruszt.

‒Ilecije​stemwin​na?
‒Póź​niejsięroz​li​czy​my.
‒Niedowia​ry,ilulu​dziprzy​szło!
‒Niezda​wa​łaśso​biespra​wy,jakbar​dzocięlu​bią.Szko​datyl​ko…
‒ŻeLuke,Bro​dieiChan​talnieprzy​je​cha​li?–do​koń​czy​łazaniąWil​la.–Mnieteż.

Dzię​ku​jęzaprzy​go​to​wa​niepo​czę​stun​kuizato,żemniena​kło​ni​łaśdowy​da​niaprzy​-
ję​cia.Mamwra​że​nie,żepo​zo​sta​liza​razdo​trą,żetyl​kopa​trzeć,jakza​dzwo​niądo
drzwi.

‒Jateż…–Amyza​mil​kła,spu​ści​ławzroknaichzłą​czo​nedło​nieiob​li​za​ławar​gę.

–Wra​ca​jącdodaw​nychcza​sów…czykie​dy​kol​wiekpo​dzię​ko​wa​łamcizato,żetam​-
tejnocyprzy​szłaśmizpo​mo​cą?Żezgar​nę​łaśmniezpla​żyipo​sta​wi​łaśnanogi?

Wil​lazer​k​nę​łanacien​kąbli​znępo​ni​żejokaAmy.
‒Do​brze,żecięniezgwał​cił.
‒Alemoc​nopo​bił.Niewiem,jakprze​ży​ła​bymtęnoc,gdy​bynietyiLuke.
‒Ża​łu​ję,żenasopu​ści​łaś.Twójwy​jazdwszyst​kozmie​nił.
‒Jakmo​głamzo​staćwpra​cyzpod​bi​ty​miocza​mi,prze​cię​tympo​licz​kiemispuch​-

nię​tąwar​gą?Niechcia​łamod​po​wia​daćnapy​ta​niaprzy​ja​ciółaniwię​cejwi​dziećJu​-
sti​na.

‒Lukewy​wa​liłgozro​bo​tyiza​bro​niłwra​cać.Przy​pusz​czam,żegoteżstłukł.Do​-

strze​głamza​czer​wie​nio​nekost​kipal​ców.Bo​la​łygojesz​czeprzezkil​kadnipotwo​im
wy​jeź​dzie.

‒ Cały Luke. Sza​la​łam za nim. Po​szłam na spa​cer z Ju​sti​nem tyl​ko po to, żeby

obu​dzićwnimza​zdrość.Counie​gosły​chać?

‒ Wła​ści​wie nie bar​dzo wiem. Nie zwykł za​wie​rzać młod​szej sio​strze swo​ich

trosk.

‒Dla​cze​go?
‒Kie​dymia​łamtrzy​na​ścielat,zmar​łana​szamama.Jejśmierćnasza​ła​ma​ła.Tata

oto​czyłmnieopie​ką,aleLukecier​piałwsa​mot​no​ści.Tatazo​sta​wiłgowła​sne​mulo​-
so​wi,pew​niedla​te​go,żejużbyłpra​wiedo​ro​sły.Wi​docz​nieuznał,żesamso​biepo​-
ra​dzi.Tonasodsie​bieod​dzie​li​ło–wy​zna​ła.

Przez lata drę​czy​ło ją po​czu​cie winy, że była fa​wo​ry​zo​wa​na. Wo​la​ła​by, żeby oj​-

ciecpo​zwo​liłjejdo​ro​snąćiuczyćsięnawła​snychbłę​dach,abra​tuprze​ży​waćża​ło​-
bęra​zemzbli​ski​mi,za​miastza​chę​caćgodowy​tę​żo​nejpra​cynastu​diach.

W re​zul​ta​cie do​ra​sta​ła w prze​ko​na​niu, że po​trze​bu​je tyl​ko sil​ne​go męż​czy​zny,

któ​ryusu​niewszyst​kiekło​dy,ja​kielosrzu​cijejpodnogi.Lukezaśwy​rósłnasa​mot​-
ni​ka.Od​no​siłsuk​ce​sywin​te​re​sach,aleniepo​tra​fiłzni​kimna​wią​zaćwię​ziemo​cjo​-
nal​nej.

‒Cowła​ści​wiepró​bu​jeszmipo​wie​dzieć?–wy​rwa​łojązza​du​mypy​ta​nieAmy.
Że​byśniewią​za​łaznimna​dziei.Znajdźso​bieko​gośmi​łe​go,ktopo​ko​chacięca​-

łym ser​cem, bo Luke nie po​tra​fi – po​my​śla​ła Wil​la, ale po na​my​śle zre​zy​gno​wa​ła
z wy​po​wie​dze​nia na głos swych my​śli. Wie​dzia​ła, że jej rady tra​fi​ły​by w próż​nię.
Ser​ceniesłu​gaiżad​nesło​waniezmie​niąuczućdru​giejoso​by.Wy​ję​łaso​biezim​ne
piwozlo​dów​kiibez​rad​niewzru​szy​łara​mio​na​mi.

‒Nie​waż​ne–wy​mam​ro​ta​ła.–Niepo​tra​fięcinicdo​ra​dzić.

Póź​nympo​po​łu​dniemWil​la,Scott,RobiAmysie​dzie​liprzydrew​nia​nymokrą​głym

sto​lenadba​se​nemwcie​niuwiel​kie​gopa​ra​so​laipa​ła​szo​wa​lizim​neprze​ką​ski.Resz​-
tago​ściwy​szła,łącz​niezJes​si​cą,któ​rapo​de​rwa​łauro​cze​go,choćnie​zbytlot​ne​go
ra​tow​ni​kazWhit​sun​days.Amylek​kodo​tknę​łara​mie​niaScot​ta.

‒Niemia​łamoka​zjiza​py​tać,coucie​biesły​chać–za​gad​nę​ła.–Po​dob​nozo​sta​łeś

ar​chi​tek​tem.

‒Tak.
‒Dla​cze​gonieprzy​wio​złeśChan​tal?
Wil​lastru​chla​ła.Niezdą​ży​łapo​in​for​mo​waćAmy,coza​szłopojejwy​jeź​dzie.
‒Po​słu​chaj,Amy…–za​czę​ła,leczprzy​ja​ciół​kaniedałajejdo​koń​czyć:
‒Na​dalje​ste​ściezesobą?–do​cie​ka​łanie​zmor​do​wa​nie.
Scottwbiłwzrokwswo​jąbu​tel​kę.
‒Nie.Ze​rwa​łemznią–oznaj​miłpodośćdłu​gimmil​cze​niu.
‒Kie​dy?–do​cie​ka​łaAmy.
‒Le​piejpo​wiedz,coutwo​ichro​dzi​ców–usi​ło​wa​łająod​wieśćodnie​wy​god​ne​go

te​ma​tuWil​la.

‒Wszyst​kowpo​rząd​ku.Szko​da,żeChan​taliBro​dienieprzy​je​cha​li.Nodo​bra,

wi​dzę,żeniechceszroz​ma​wiaćoChan​tal.Notoopo​wiedzmioBro​diem.Copo​ra​-
bia?Gdziemiesz​ka?

Scottpo​spiesz​niedo​piłswo​jepiwoiwy​cią​gnąłrękęnapo​że​gna​niedoRoba.Po​-

tempo​ca​ło​wałWil​lęwpo​li​czek.

‒Dzię​ku​jęzaza​pro​sze​nie,Wil​lo.Czasnamnie.Opo​wiedzna​szejcie​kaw​skiejko​-

le​żan​ce ostat​ni epi​zod my​dla​nej ope​ry na Pła​czą​cej Ra​fie. Nie od​pro​wa​dzaj mnie.
Samtra​fiędowyj​ścia.

Wil​lazesmut​kiemod​pro​wa​dzi​łagowzro​kiem.Naj​wy​raź​niejnieprze​szedłdopo​-

rząd​kunadwy​da​rze​nia​misprzedlat,cojąmar​twi​ło,po​nie​ważuwa​ża​łagozawspa​-
nia​łe​goczło​wie​ka.Zcięż​kimwes​tchnie​niemzwró​ci​ławzroknaAmy.

‒Mu​sia​łaśmuwła​zićzbu​ta​midodu​szy?
‒Czyż​bympo​peł​ni​łaja​kiśnie​takt?
‒Cią​gleza​po​mi​nam,żeniebyłocięjużprzyostat​nichwy​da​rze​niach.
‒Ja​kich?
Wil​lawzię​łagłę​bo​kiod​dech,usia​dławy​god​nieiwy​ja​śni​łajej,coza​szłopojejwy​-

jeź​dzie.Scott‒in​struk​torże​glar​stwa,iChan​tal‒ener​gicz​nasze​fo​wadzia​łuroz​-
ryw​ki,sta​no​wi​linaj​pięk​niej​sząparęwku​ror​cie.Wszy​scywie​rzy​li,żesądlasie​bie
stwo​rze​ni. Chy​ba nikt oprócz Wil​li nie za​uwa​żył ero​tycz​ne​go na​pię​cia po​mię​dzy
Chan​taliBro​diem.Bom​bawy​bu​chłana​stęp​ne​gowie​czo​rapowy​jeź​dzieAmy.

Wy​star​czy​łajed​napio​sen​ka,je​denwol​nyta​niec,żebywszy​scynasalizo​ba​czy​li,

żedziew​czy​naScot​taijegonaj​lep​szyprzy​ja​ciel–rów​nieżin​struk​torże​glar​stwa–
niema​rząoni​czymin​nym,jaktyl​kootym,żebyze​drzećzsie​biena​wza​jemubra​-
nie. Tań​czy​li, wtu​le​ni w sie​bie, nie​świa​do​mi, że wszy​scy, łącz​nie z jej chło​pa​kiem,
wi​dzą,jakmię​dzynimiiskrzy.Wrazzme​lo​diąskoń​czy​łasięichprzy​jaźń.

Scottzdzie​liłBro​die​gopię​ściąwtwarz,na​biłmusiń​capodokiemizwy​my​ślałod

naj​gor​szych. Wil​la wie​dzia​ła, że nic po​waż​ne​go mię​dzy nimi nie za​szło, ale Scott
czuł się zdra​dzo​ny, a Bro​die win​ny, po​nie​waż za​wsze hoł​do​wał za​sa​dzie lo​jal​no​ści
wo​becprzy​ja​ciół.

Kie​dywy​je​chał,Chan​talpo​smut​nia​łaistra​ci​łacałąener​gię,jak​byuszłozniejpo​-

wie​trze.Wni​czymnieprzy​po​mi​na​ładaw​nejwe​so​łej,żwa​wejani​ma​tor​ki.Powy​jeź​-
dzieAmyiBro​die​goostat​niety​go​dniemi​ja​łydlaWil​lipodzna​kiemsmut​ku.

Kie​dyskoń​czy​łaopo​wieść,Amyznie​do​wie​rza​niempo​krę​ci​łagło​wą.
‒Tobezsen​su!–wy​krzyk​nę​ła.–Je​denta​niectoniepo​wóddoze​rwa​niaanido

bój​ki.

‒Za​le​ży,jakita​niec–wtrą​ciłRob.–Upo​ko​rzyłnaj​bliż​sze​goprzy​ja​cie​la,tu​lącna

oczachwszyst​kichjegodziew​czy​nę.CzyBro​diemuod​dał?

‒Nie.Tyl​koprzyj​mo​wałcio​sy.Apo​temod​szedłiwy​je​chał.
Robpo​ki​wałgło​wą.
‒Ido​brzezro​bił–orzekłbezwa​ha​nia.
Wil​lazmarsz​czy​łabrwi.Czyż​byprze​oczy​łacośważ​ne​go?Dla​cze​goniepo​tra​fi​ła

uznać ich po​stę​po​wa​nia za rzecz na​tu​ral​ną tak jak oni? Wi​docz​nie nie ro​zu​mia​ła
mę​skie​gopunk​tuwi​dze​nia.

‒Aleodośmiulatnieroz​ma​wia​jązesobą!–za​pro​te​sto​wa​ła.
‒ Na​wią​żą kon​takt, kie​dy będą go​to​wi… albo ni​g​dy. Ra​dzę wam zo​sta​wić ich

wspo​ko​ju–do​koń​czyłRob.

Wil​la,taksamojakAmy,wbi​ławnie​gozdu​mio​nespoj​rze​nie.Wkoń​cupo​krę​ci​ła

gło​wąznie​do​wie​rza​niemiwes​tchnę​ła:

‒Męż​czyź​nitodziw​nestwo​rze​nia.

ROZDZIAŁCZWARTY

Amy,na​po​jo​na,na​kar​mio​naiuświa​do​mio​na,zo​sta​ładoszó​stejwie​czo​rem.Wil​la

byławy​czer​pa​na.Powyj​ściugo​ścidomwy​glą​dałjakpowy​bu​chubom​by.Jęk​nę​łana
samąmyślosprzą​ta​niu.Ma​rzy​łatyl​kooprysz​ni​cuiłóż​ku.

Wy​szładoholu,spoj​rza​łanawy​so​kiestro​mescho​dy,po​de​szładonichiusia​dłana

naj​niż​szym. Rob jesz​cze nie wy​szedł, co bu​dzi​ło w niej mie​sza​ne uczu​cia. Bar​dzo
chcia​łazo​staćsama,byupo​rząd​ko​waćmy​śli.Wcią​gudobywjejży​ciuza​szłyra​dy​-
kal​ne zmia​ny. Po raz pierw​szy po​zwo​li​ła so​bie na ero​tycz​ną przy​go​dę z nie​zna​jo​-
mymina​wią​za​łakon​taktzdaw​ny​miprzy​ja​ciół​mizPła​czą​cejRafy.Przy​wy​kładosa​-
mot​no​ści,niedotłu​mówgo​ści.

‒Wil​lo?
Wil​lapo​pa​trzy​łanaRoba,któ​rywszedłdoholuzte​le​fo​nemwręku,iuśmiech​nę​ła

siędonie​go.

‒Mu​siszbyćwy​czer​pa​natakjakja–za​gad​nął,sia​da​jącnastop​niuobokniej.‒

Za​dzwo​ni​łempotak​sów​kę.Zachwi​lęprzy​je​dzie.

‒Niemu​siszwy​cho​dzić–za​pro​te​sto​wa​ławy​łącz​niezgrzecz​no​ści,leczzeskrzęt​-

nieskry​wa​nąulgą.

Robprze​lot​niedo​tknąłjejdło​ni.
‒ My​ślę, że po​wi​nie​nem. Oby​dwo​je nie​wie​le spa​li​śmy mi​nio​nej nocy, a za nami

dłu​gidzień.

‒Do​sko​na​lesięba​wi​łam.
‒ Wy​obra​żam so​bie, że spo​tka​nie z przy​ja​ciół​mi po la​tach przy​wo​ła​ło mnó​stwo

wspo​mnień.

‒Nie​któ​redo​bre,nie​któ​reprzy​krelubza​baw​ne,aprzyin​nychłzyna​pły​wa​łymi

dooczu.

‒Gdzieleży…niemogęso​bieprzy​po​mniećna​zwytegoku​ror​tu,gdzieichpo​zna​-

łaś.

‒Whit​sun​daystogru​pawyspwser​cuWiel​kiejRafyBa​rie​ro​wej.
‒Opiszmije–po​pro​siłRob.
Wil​lawspar​łapod​bró​deknadło​niiza​pa​trzy​łasięgdzieśwdalnie​wi​dzą​cymspoj​-

rze​niem.

‒Toraj​skiza​ką​tek.Ba​jecz​neza​cho​dysłoń​ca,bia​łypia​sek,fan​ta​stycz​ne,ru​cho​-

me cie​nie na prze​czy​stej wo​dzie. Nur​ko​wa​łam, kie​dy tyl​ko mo​głam. Fa​scy​no​wa​ły
mnie ryby i ko​ra​low​ce. Je​den z nich nosi na​zwę Pła​czą​ce​go Ko​ra​la. Nasz ku​rort
wziąłodnie​goswo​jąna​zwę.

‒Zaj​mo​wa​łaśsiętamdzieć​mi?
‒Tak.Uwiel​bia​łamor​ga​ni​zo​waćimroz​ma​iteza​ję​cia.Zadniapra​co​wa​łam,awie​-

czo​ra​mi ba​lo​wa​łam. Amy na​uczy​ła mnie flir​to​wać i ko​rzy​stać z uro​ków ży​cia.
Wkaż​dymra​ziepró​bo​wa​ła. Niedo​ra​sta​łamjejdo pięt,aleprze​ła​ma​łam za​ha​mo​-
wa​niaizy​ska​łamtro​chępew​no​ścisie​bie.Jed​nymsło​wemroz​kwi​tłam.

‒Czytampo​zna​łaśmęża?
Wil​lazesmut​kiempo​ki​wa​łagło​wą.
‒ Był star​szy, mą​drzej​szy i bar​dzo wy​twor​ny jak dla dziew​czy​ny z ma​łe​go mia​-

stecz​ka, gdzie wszy​scy mnie zna​li, ko​cha​li i chro​ni​li. Po​sia​dał cha​ry​zmę, pew​ność
sie​bieiurokoso​bi​sty.Po​chle​bia​łomi,żektośtakijakWay​nezwró​ciłnamnieuwa​-
gę.Gdyuświa​do​mi​łamso​bie,żegoin​te​re​su​ję,po​czu​łamsięwy​róż​nio​naiwy​jąt​ko​-
wa.

‒Nicdziw​ne​go.
Za​ko​cha​ła się, pew​nie dla​te​go, że pod​niósł jej po​czu​cie wła​snej war​to​ści. Amy

uwa​ża​łagozazbytwy​ma​ga​ją​ce​goinie​szcze​re​go,aLukewy​ra​żałwąt​pli​wo​ści,czy
trzy​dzie​stocz​te​ro​let​ni dżen​tel​men mógł zo​ba​czyć coś szcze​gól​ne​go w na​sto​lat​ce
zpro​win​cji,aleichniesłu​cha​ła.Byłaza​ko​cha​naiszczę​śli​wa.

‒Mia​łamosiem​na​ścielatiuwa​ża​łam,żewiem,coro​bię.Niepo​zwo​li​ła​bymni​ko​-

muze​psućswo​jejsie​lan​ki.

‒Moimzda​niempra​wopo​win​noza​bra​niaćpo​dej​mo​wa​niaważ​nychży​cio​wychde​-

cy​zjiprzedukoń​cze​niemdwu​dzie​ste​gopią​te​gorokuży​cia–sko​men​to​wałRobzgo​-
ry​czą.

‒Czyż​byśsamdo​ko​nałnie​wła​ści​wychwy​bo​rów?
‒Na​wetso​bieniewy​obra​żaszja​kich.Mówda​lej.
‒Amyspo​tka​łocośzłe​go,coskło​ni​łojądoopusz​cze​niawy​spy.Przy​jaźńChan​tal,

Bro​die​goiScot​tale​gławgru​zach.Scho​wa​łamgło​węwpia​sekiza​czę​łamspę​dzać
co​razwię​cejcza​suzWay​ne’em.

Kon​flik​tywku​ror​ciepchnę​łyjąwjegora​mio​na.Da​wałjejpo​czu​ciebez​pie​czeń​-

stwa. Przy nim prze​sta​wa​ła się mar​twić o Amy i za​po​mi​na​ła o na​pię​ciu po​mię​dzy
Chan​taliScot​tem.

‒Podko​niecse​zo​nupo​pro​siłmnieorękę.Przy​ję​łamoświad​czy​ny.Wy​cho​dzi​łam

zaprzy​stoj​ne​go,star​sze​goodemnie,ro​man​tycz​ne​godżen​tel​me​na,któ​rydamimi​-
łośćiza​pew​niopie​kęnaresz​tęży​cia.Nieprze​wi​dy​wa​łamżad​nychkło​po​tów.

‒Ajed​nakcośpo​szłonietak.
‒Wręczfa​tal​nie.
Robniena​ci​skał.Wil​lado​ce​nia​łajegotakt.Itakwy​ja​wi​ławię​cej,niżza​mie​rza​ła.

Je​że​liWay​nejąko​chał,tozłą,za​bor​cząmi​ło​ścią,nawła​snychwa​run​kach.Za​pew​nił
jejma​te​rial​nydo​bro​byt,aleniekom​fortpsy​chicz​ny.Byłszorst​ki,apo​dyk​tycz​ny,kry​-
tycz​ny, kon​tro​lo​wał ją, pod​czas gdy sam cią​gle zdra​dzał. Dla​te​go krót​ko​trwa​ła
przy​go​dazRo​bemnauczci​wychza​sa​dach,bezżad​nychzo​bo​wią​zańczywy​ma​gań
sta​no​wi​łaro​dzajte​ra​pii.Przynimczu​łasięwol​na,ko​bie​caiatrak​cyj​najaktam​te​go
latanaPła​czą​cejRa​fie.Way​neniezo​sta​wiałjejaniodro​bi​nyswo​bo​dy.Ode​brałjej
wol​nośćnaosiemlat,alete​raznieza​mie​rza​łastra​cićanise​kun​dy.

‒Czyna​dalod​po​wia​da​jąciwa​run​kina​sze​goprze​lot​ne​goro​man​su?–za​py​tałRob

pro​stozmo​stu.

‒Tak–po​twier​dzi​łabezwa​ha​niazpeł​nymprze​ko​na​niem.
Robpo​ło​żyłrękęnajejudzieide​li​kat​nieści​snął.
‒Świet​nie.Wta​kimra​zieza​dzwo​niędocie​bie.
‒Nieznasznu​me​ru.
‒ Zna​la​złem twój te​le​fon i za​pi​sa​łem swój w jego pa​mię​ci. Nie masz zbyt wie​lu

kon​tak​tów,więcznaj​dzieszgobeztru​du.

‒ Uzna​łam, że sko​ro nie mu​szę roz​ma​wiać z by​łym mę​żem, mogę też skre​ślić

jegopy​szał​ko​wa​tychzna​jo​mych.Tojed​nazwie​luko​rzy​ściby​ciaroz​wie​dzio​ną.Czy
mo​gła​bymciępo​pro​sićoprzy​słu​gę?

‒Jaką?
‒Je​że​lina​daltubę​dziesz,kie​dydo​sta​nęroz​wód,czypo​mo​żeszmigouczcićwja​-

kiśsza​lo​nyspo​sób?

‒Naprzy​kładwjaki?
‒Jaz​dąnamo​to​cy​klu,sko​kiemnabun​gee,lo​temnalot​ni,wy​jaz​demnakil​kadni

naWhit​sun​daysnanur​ko​wa​nie.Jafun​du​ję.Pra​gnęzro​bićcoś,codamira​dośćzod​-
zy​ska​niawol​no​ści.Wy​glą​daszminaczło​wie​ka,któ​rylubizwa​rio​wa​nepo​my​sły.

‒Acojaztegobędęmiał?
‒Ko​lej​nągo​rą​cąnoc?
‒Natotakczyina​czejli​czę.–Ująłjejdłońipo​ca​ło​wałjejwnę​trze,nieod​ry​wa​jąc

odWil​lina​mięt​ne​gospoj​rze​nia.–Oczy​wi​ściezchę​ciąpo​mo​gęciwcie​ka​wyspo​sób
uczcićod​zy​ska​niewol​no​ści,tyl​kodajznać.–Po​ca​ło​wałjąprze​lot​nie,za​nimusły​sze​-
liklak​sontak​sów​ki.‒Te​razpój​dęspaćdosie​bie.Pa​mię​taj,Wil​lo,żete​le​fondzia​ła
wdwiestro​ny.Je​że​liza​pra​gnieszpo​wtór​ki,za​dzwoń.

Amypo​ca​ło​wa​łaWil​lęwpo​li​czek,za​ję​łamiej​scena​prze​ciw​koniejnata​ra​sieulu​-

bio​nej re​stau​ra​cji i szyb​ko za​mó​wi​ła kawę frap​pe i sa​łat​kę z ko​zim ser​cem, po
czymza​gad​nę​ła:

‒Prze​pra​szamzaspóź​nie​nie.Wra​camzespo​tka​niazRo​bem.
Po​nie​waż nie dał zna​ku ży​cia, od​kąd opu​ścił jej dom, Wil​la dys​kret​nie na​sta​wi​ła

uszu.

‒Bie​dakwy​glą​danawy​czer​pa​ne​go.Po​wie​dzia​łammu,żezjemztobąlunch.
Wil​lawy​da​łapo​mruknie​za​do​wo​le​nia,gdyAmypoostat​nimzda​niuwy​cią​gnę​łate​-

le​fon,spraw​dzi​ławia​do​mo​ści,uśmiech​nę​łasiędoprzy​stoj​ne​gogo​ścia,któ​ryprze​-
cho​dziłobok.Nie​wąt​pli​wiece​lo​wotrzy​ma​łająwna​pię​ciu.Umia​łaza​graćczło​wie​-
ko​winaner​wach!Wil​lanie​zbytde​li​kat​nieszturch​nę​łająwrękę.

‒ Ach, pew​nie chcia​ła​byś wie​dzieć, jak za​re​ago​wał? – spy​ta​ła Amy z nie​win​ną

min​ką.–Po​pro​sił,że​bymciprzy​po​mnia​ława​sząostat​niąroz​mo​wę,gdy​byśonie​go
za​py​ta​ła.Oczymroz​ma​wia​li​ście?

Wil​lawy​ja​śni​ła,żezwró​ciłjejuwa​gę,żete​le​fondzia​ławdwiestro​ny.
‒Notonacocze​kasz?Ży​je​mywdwu​dzie​stympierw​szymwie​ku.Je​że​limaszna

nie​goocho​tę,dzwoń,oilepo​tra​fiszza​cho​waćzim​nąkrew.

‒Oczy​wi​ście,żepo​tra​fię.Zresz​tąniezo​sta​wiłmiwy​bo​ru.Za​pro​po​no​wałwprost

krót​ko​trwa​łyro​mansbezzo​bo​wią​zań,comibar​dzood​po​wia​da.

‒Jestszcze​rydobólu.Dzi​siajoświad​czyłdy​rek​to​ro​widzia​łumar​ke​tin​gu,żeuwa​-

żajegopo​mysłzagłu​piiżepła​cizamojąeks​per​ty​zę,niezajego.Przy​zna​łammu
ra​cję,aletyl​kowdu​chu,botomójszef.Niemapo​ję​ciaostra​te​giachmar​ke​tin​go​-
wych,aswo​jesta​no​wi​skoza​wdzię​czatyl​komał​żeń​stwuzcór​kąwła​ści​cie​laspół​ki.
Noico?Za​dzwo​niszdonie​go?

‒Nie.
‒Niebądźtchó​rzem.

Sło​womto​wa​rzy​szy​łokar​cą​cespoj​rze​nie,jakwte​dy,gdyWil​laod​ma​wia​łapo​peł​-

nia​nia drob​nych prze​stępstw na Whit​sun​days, ta​kich jak noc​ne pod​kra​da​nie przy​-
sma​ków z kuch​ni. Amy cze​ka​ła na ze​wnątrz, aż zro​bi to, cze​go so​bie ży​czy​ła…
i cze​go Wil​la w grun​cie rze​czy sama chcia​ła. Te​raz też pa​trzy​ła wy​cze​ku​ją​co.
AWil​lamia​łaocho​tęnarand​kęzRo​bem.Wkoń​cuwes​tchnę​ła,wy​cią​gnę​łazto​reb​-
kite​le​foniwy​bra​łanu​mer,któ​ryjużzna​łanapa​mięć.

‒Cześć,ślicz​not​ko!–po​wi​tałjąwe​so​ło.
‒Przyjdźdomnie–szep​nę​ła,igno​ru​jącuśmiechtrium​fuAmy.
‒Pra​cu​jędopóź​na.Niedo​tręprzedje​de​na​stą.
‒Będęcze​kać.
‒Bra​wo!Krót​ko,zwięź​leikon​kret​nie–sko​men​to​wa​łaAmy,gdyWil​lawy​łą​czy​ła

apa​rat.–Alezmień​myte​mat.Maszład​nebuty.

‒Bar​dziejbymisiępo​do​ba​ły,gdy​bymzanieza​pła​ci​ła.Po​trze​bu​jęza​ję​cia.Mu​szę

cośro​bić.

‒Chy​bała​twocibę​dziezna​leźćpra​cę.Zdo​by​łaśdy​plomzwy​róż​nie​niem.
‒ Dwa mie​sią​ce temu do​sta​łam cie​ka​wą pro​po​zy​cję w no​wej fir​mie odzie​żo​wej.

Kateza​bro​ni​łamijąprzy​jąć.Gdy​bymotrzy​my​wa​ławy​na​gro​dze​nie,trud​niejby​ło​by
jejwy​wal​czyćdlamniewy​so​kieza​dość​uczy​nie​niezaroz​wód.Tłu​ma​czy​łam,żewolę
pra​cęniżpie​nią​dze,aleka​za​łamisie​dziećci​cho.

‒Chcia​ła​bymjąpo​znać.Wy​glą​daminamą​drąoso​bę.
‒Botakajest.Kom​pe​tent​na,am​bit​na,so​lid​na,sil​naipew​nasie​bie.Chcia​ła​bym

być taka jak ona. Do​sko​na​le so​bie ra​dzi bez fa​ce​ta. Szko​da, że nie wi​dzia​łaś jej
wak​cji.Wal​czyjaklwi​cawin​te​re​sieklien​tów.Za​pę​dzi​łaWay​ne’aijegopraw​ni​ków
wkoziróg.

‒ Już ją lu​bię. A wra​ca​jąc do kwe​stii za​trud​nie​nia: czy jesz​cze gdzieś skła​da​łaś

po​da​nia?

‒Niewi​dzia​łamin​nychmoż​li​wo​ści.Na​dalszu​kam.My​ślę,żeotrzy​ma​niepo​sa​dy

wksię​go​wo​ściwy​ma​gado​świad​cze​nialubzna​jo​mo​ści,któ​rychmibra​ku​je.Je​stem
do​brawswo​imza​wo​dzie,Amy,ara​czejby​ła​bym,gdy​bykto​kol​wiekdałmiszan​sę.
Czu​jęsiębez​u​ży​tecz​na–do​da​łazgo​ry​czą.‒Stu​dio​wa​łamprzezlatapokry​jo​mu,
żebyuzy​skaćtenprze​klę​tydy​plom,awy​glą​danato,żeniktniepo​trze​bu​jemo​ich
umie​jęt​no​ści.

‒Wnio​sku​ję,żeUpior​nyWa​ineniepo​pie​rałtwo​icham​bi​cji?
Wil​la tyl​ko prych​nę​ła w od​po​wie​dzi. Bła​ga​ła Way​ne’a, żeby po​zwo​lił jej stu​dio​-

wać,alejąwy​śmiał.Na​wetgdy​bywy​ra​ziłzgo​dę,niepo​go​dzi​ła​byna​ukizto​wa​rzy​-
sze​niem mę​żo​wi w cią​głych służ​bo​wych po​dró​żach do​oko​ła świa​ta. Do​pie​ro kie​dy
za​cząłzo​sta​wiaćjąsamąwluk​su​so​wymmiesz​ka​niu–praw​do​po​dob​niewte​dy,kie​dy
na​wią​załpierw​szyro​mans–za​pi​sa​łasięwse​kre​cienaza​ocz​nestu​diaprzezin​ter​-
net.Zna​jącjegozło​śli​wość,uzna​ła,żeniewar​toda​waćmubro​nidoręki.

Gdy zna​lazł dy​plom, sta​ran​nie ukry​ty w szu​fla​dzie pod bie​li​zną oso​bi​stą, wpadł

wszał.Na​tych​miastodarłjązma​rzeńoka​rie​rzeza​wo​do​wejiwy​tknął,żegooszu​-
ka​ła. Ostat​nie zda​nie prze​peł​ni​ło cza​rę go​ry​czy, zwłasz​cza że przy​szedł uma​za​ny
szmin​ką.Wresz​ciezna​la​złapo​wód,żebyodnie​goodejść–wprostdokan​ce​la​riiad​-
wo​kac​kiej.

‒ Nie, by​naj​mniej mnie nie wspie​rał – od​po​wie​dzia​ła. – Ale nie mów​my o nim.

Daszmiznać,jakusły​szyszoja​kiejśofer​cie?

‒Oczy​wi​ście.Wi​dzia​łamScot​ta.Mó​wił,żepo​szli​ściewczo​rajwkil​ko​ronakawę.
‒Tak.Bro​diewy​słał wia​do​mośćzprze​pro​si​na​mi,że nieprzy​je​chałnaim​pre​zę.

Za​pro​siłnasobienalunchwprzy​szłymty​go​dniu,kie​dyprzy​je​dziedoSyd​ney.

‒AleScot​tanieza​pro​sił?
‒Nie–wes​tchnę​ła Wil​la.‒Oglą​da​łamjego zdję​ciawin​ter​ne​cie.Stwier​dzi​łam,

żejesz​czewy​przy​stoj​niał,po​dob​niejakScott.

‒Wiem,aleniepo​szła​bymzżad​nymnarand​kę.
‒Jateż.
‒Pew​niedla​te​go,żetrak​tu​jęichjakbra​ci.
‒Albodla​te​go,żewi​dzia​ły​śmyichkom​plet​niepi​ja​nych.
Wil​laprze​mil​cza​ła,żedlaniejist​niałjesz​czeje​denpo​wód.We​długjejoce​nyża​-

denzdaw​nychko​le​gówniedo​ra​stałdopiętjejso​bot​nie​mupart​ne​ro​wi,naktó​re​go
znówcze​ka​ła.Po​dej​rze​wa​ła,żewoczachAmyża​denniewy​trzy​my​wałpo​rów​na​nia
zjejbra​tem,obec​nieprze​by​wa​ją​cymwSin​ga​pu​rze.

O wpół do dwu​na​stej za​dzwo​nił dzwo​nek u drzwi. Wil​la ze​szła otwo​rzyć w kró​-

ciut​kim pod​ko​szul​ku, jesz​cze krót​szych spoden​kach i boso. Nie wi​dzia​ła po​wo​du,
żebysięstro​ić.Wręczprze​ciw​nie.Chcia​łajaknaj​szyb​ciejzo​staćbezubra​nia.

Ser​ceza​bi​łojejmoc​niej,gdyuj​rza​łaRobawświe​tlelam​pynagan​ku.Wsza​rych

spodniachodgar​ni​tu​ru,ja​sno​nie​bie​skiejko​szu​liisza​rymkra​wa​ciewy​glą​dałbar​dzo
ofi​cjal​nie. Wil​la prócz po​żą​da​nia do​strze​gła w jego oczach zde​ner​wo​wa​nie i zmę​-
cze​nie.Za​miastpo​ca​ło​waćjąnaprzy​wi​ta​nie,wsparłgło​węnajejczo​leiwes​tchnął
cięż​ko.

‒Mia​łeśzłydzień?–spy​ta​ła.
‒Ra​czejwy​czer​pu​ją​cy.Prze​pra​szamzaspóź​nie​nie.
‒Nicnieszko​dzi.Cocipo​daćdopi​cia?
Za​pro​wa​dzi​ła go do kuch​ni i za​pro​po​no​wa​ła wino, ale wy​brał whi​sky z lo​dem.

Kie​dymująpo​da​ła,upiłłyk,za​mknąłoczyiprzy​ło​żyłzim​nąszklan​kędoczo​ła.Ro​bił
wra​że​niewy​czer​pa​ne​go.Cie​niepodocza​mi,któ​redo​strze​gławso​bo​tę,jesz​czepo​-
ciem​nia​ły.Po​nie​ważsięogo​lił,wy​raź​niewi​dzia​łana​pię​terysyicien​kiebruz​dywo​-
kółust.Całajegopo​sta​waświad​czy​łaoogrom​nymna​pię​ciu.

‒Coztobą,Ro​bie?–spy​ta​łaostroż​nie.
‒Mamzasobąkil​kacięż​kichdni.Tonor​mal​ne,kie​dyczło​wiekza​czy​nadzia​łal​-

nośćwob​cymkra​ju.Wdo​dat​kurand

[1]

stra​ciłnawar​to​ści,cozmniej​szanaszka​pi​-

tał.

‒Je​że​liwo​liszod​po​cząć,niemu​siszumniezo​sta​wać…–za​su​ge​ro​wa​ła.
Rob od​sta​wił kie​li​szek na gra​ni​to​wy blat, pod​szedł, de​li​kat​nie przy​cią​gnął ją do

sie​bieiwsu​nąłdłońwjejde​kolt.

‒Ni​g​dziestądniepój​dę.Ma​rzy​łemotejchwi​liwdzieńiwnocy.Ero​tycz​nesny

naja​wieprze​szka​dza​łymiwpra​cy.

Wil​laniepo​trze​bo​wa​łalep​szejza​chę​ty.Roz​wią​za​łamukra​wat,roz​pię​łako​szu​lę

i po​ło​ży​ła dło​nie na gład​kiej, roz​grza​nej skó​rze. Pach​niał dez​odo​ran​tem, do​brym
my​dłemisobą.Po​temod​stą​pi​łaokrok,ob​da​rzy​łagouśmie​chemiza​pro​po​no​wa​ła:

‒Chodź​mydosy​pial​ni.

Za​kła​da​nie dzia​łal​no​ści w ob​cym kra​ju przy​po​mi​na dro​gę przez mękę, my​ślał

Rob.Draż​ni​łygofor​mal​no​ściiza​wi​ło​ści,ja​kichniena​po​ty​kałwoj​czyź​nie.Dla​cze​go
więc za​miast wraz z Pa​tric​kiem wy​peł​niać wy​ma​ga​ne do​ku​men​ty w wy​na​ję​tym
dwu​po​ko​jo​wym miesz​ka​niu, stał przed drzwia​mi ol​brzy​miej re​zy​den​cji Wil​li w na​-
dziei,żeotwo​rzy?

Na próż​no na​ci​snął przy​cisk dzwon​ka raz i dru​gi. Cze​mu nie otwie​ra​ła? Mały

mer​ce​desstałnapod​jeź​dzie,aześrod​kado​bie​ga​łagło​śnamu​zy​ka.

Wkoń​cu,znie​cier​pli​wio​nydłu​gimocze​ki​wa​niem,na​ci​snąłklam​kę.Zdzi​wi​łogo,że

drzwi ustą​pi​ły. Czyż​by ktoś do​ko​nał wła​ma​nia? Zło​dzie​je, gwał​ci​cie​le, mor​der​cy?
Dla​cze​gonieusły​sza​ła,jakwcho​dzą?

Wkro​czyłdoob​szer​ne​goholu,omi​ja​jącwzro​kiempa​skud​nybo​ho​maznaścia​nie.

Zo​sta​wiłport​fel,klu​czeiko​mór​kęnapod​ręcz​nymsto​li​ku,za​mknąłdrzwinaza​su​wę
iru​szyłwstro​nęźró​dładźwię​ku.Mi​nąłwiel​ki,nie​przy​tul​nysa​lonzma​syw​ny​mime​-
bla​mi,bi​blio​te​kę,po​kójdzien​nyzte​le​wi​zo​rem,wy​glą​da​ją​cynaza​miesz​ka​ły,ija​dal​-
nięzogrom​nymsto​łemiko​lej​ny​mieks​tra​wa​ganc​ki​midzie​ła​misztu​kiwspół​cze​snej.
Popra​wejstro​nie,zktó​rejdo​bie​ga​łamu​zy​ka,do​strzegłoświe​tlo​nescho​dy.Zszedł
niminadółdoświet​niewy​po​sa​żo​nejsaligim​na​stycz​nej.Ażgwizd​nąłzpo​dzi​wuna
wi​doknaj​no​wo​cze​śniej​sze​gosprzę​tu.Za​mie​rzałza​ku​pićtakidoswo​ichsi​łow​ni.Pół
ścia​nyza​sła​niałpla​zmo​wyte​le​wi​zor.

Wil​la,ubra​nawspoden​kiiblu​zecz​kęgim​na​stycz​ną,usi​ło​wa​łana​śla​do​waćru​chy

in​struk​to​ra po​ka​zu​ją​ce​go na ekra​nie sztu​ki wal​ki. Pod wzglę​dem ko​or​dy​na​cji ru​-
chów przy​po​mi​na​ła nowo na​ro​dzo​ną ży​ra​fę. Ma​cha​ła rę​ka​mi i no​ga​mi we wszyst​-
kichkie​run​kach.

Robzna​lazłurzą​dze​niana​gła​śnia​ją​ceiwy​łą​czyłdźwięk.Gdyza​pa​dłaci​sza,Wil​la

od​wró​ci​łasię,krzyk​nę​łazprze​ra​że​niainawi​dokmę​skiejpo​sta​ciod​ru​cho​wounio​-
słacię​ża​rek.

‒Spo​koj​nie,Wil​lo,totyl​koja–usi​ło​wałjąuspo​ko​ić.
‒Za​wszewkra​czaszdocu​dzychdo​mówbezza​pro​sze​nia?Śmier​tel​niemniewy​-

stra​szy​łeś–od​burk​nę​łazwście​kło​ścią.

‒Niewszedł​bym,gdy​byśniezo​sta​wi​ładrzwiotwar​tych.Toszczytgłu​po​ty.
‒Jakśmieszmiubli​żać?!
Za​wsty​dzi​ła go. Na​wet je​śli wy​szła za mąż jako na​sto​lat​ka, nie po​zwa​la​ła sobą

po​mia​tać,przy​naj​mniejod​kądjąznał.

‒Prze​pra​szam.Za​cznij​myodpo​cząt​ku.Cześć.Jaksięmasz?
‒ Nie​źle, tyl​ko… nie wy​glą​dam zbyt świe​żo. – Otar​ła spo​co​ne czo​ło i z nie​sma​-

kiempo​pa​trzy​łanamo​krądłoń.

‒ To nor​mal​ne. Kto ćwi​czy, ten się poci. Masz wspa​nia​ły sprzęt gim​na​stycz​ny.

Samagoku​pi​łaś?

‒ Nie. Way​ne na​był go na li​cy​ta​cji wraz z całą po​sia​dło​ścią i wy​po​sa​że​niem tuż

przedse​pa​ra​cją.Wtenspo​sóbzbi​jama​ją​tek.Wy​ku​pu​jenie​ru​cho​mo​ścizabez​cen
isprze​da​jezzy​skiem.Prze​niósłmnietu​tajdocza​suuzy​ska​niaroz​wo​du.Po​temza​-
trud​ni​łamKate,któ​rapo​sta​no​wi​ławy​wal​czyćtendomdlamniejakoza​dość​uczy​nie​-
niezazdra​dę.

‒ Nie​zła re​kom​pen​sa​ta – sko​men​to​wał Rob, oglą​da​jąc fa​brycz​nie nową, ni​g​dy

nie​uży​wa​nąma​szy​nędowio​sło​wa​nia.–Nieko​rzy​staszztegosprzę​tu?

‒ Sam jego wi​dok mnie prze​ra​ża. – Po​de​szła do lo​dów​ki, wzię​ła so​bie bu​tel​kę

wodymi​ne​ral​nej,wy​pi​łapo​ło​węza​war​to​ściirzu​ci​łamudru​gą.Gdyjązła​pał,wska​-
za​ła in​struk​to​ra, któ​ry na​dal ko​pał i wy​ma​chi​wał rę​ka​mi na ekra​nie. – Upra​wiam
taebo

[2]

,pi​la​tes

[3]

ibie​gam.

‒ Po​ka​żę ci, jak na​le​ży ćwi​czyć, je​śli ze​chcesz – za​pro​po​no​wał, pod​cho​dząc do

bież​niiwłą​cza​jąckom​pu​ter,żebyobej​rzećfunk​cje.Ażgwizd​nąłzpo​dzi​wunawi​-
dok naj​now​sze​go opro​gra​mo​wa​nia rów​nież nie​uży​wa​ne​go urzą​dze​nia. Co za mar​-
no​traw​stwo!–po​my​ślał.

Wil​lawró​ci​łanamatęiusia​dłapodwy​lo​temkli​ma​ty​za​cji.
‒Czyza​wszelu​bi​łeśsport?Czydla​te​gowy​bra​łeśtębran​żę?
‒Tak.Oddziec​kauwiel​bia​łemruch.Cho​dzi​łemztatądoskrom​nej,dusz​nejsi​łow​-

niwuja,prze​zna​czo​nejwy​łącz​niedlamęż​czyzn.Oj​cieczmarł,gdymia​łemszes​na​-
ścielat.Pojegośmier​cibie​ga​łemtamjesz​czeczę​ściej,po​nie​ważtyl​kotamczu​łem
znimłącz​ność,jak​byna​dalprzymniebył.

Poroz​sta​niumat​kizeSte​fa​nem,gdystra​ciłza​ufa​niedolu​dziiznie​na​wi​dziłty​ra​-

nów,cho​dziłtamroz​ła​do​waćroz​ża​le​nieiból.

‒Gdywu​jekSidpo​sta​no​wiłprzejśćnaeme​ry​tu​rę,dałmimoż​li​wośćwy​ku​pie​nia

po​ło​wyudzia​łów.Dru​gąpo​ło​wędo​stałjegosyn,Pa​trick.Sko​rzy​sta​łemztejoka​zji.

Trzylatapóź​niejpo​sia​da​lijużra​zemzPa​tric​kiemsiećskle​pówzodzie​żąisprzę​-

temspor​to​wym.Podal​szychdzie​się​ciupo​sta​no​wi​liwejśćnary​nekau​stra​lij​ski.

‒Czybyłatotwo​japierw​szafir​ma?–spy​ta​łaWil​la.
‒Tak.Na​daltre​no​wa​li​śmytyl​komęż​czyzn.Za​cho​wa​li​śmybez​pre​ten​sjo​nal​nywy​-

strój,alewy​po​sa​ży​li​śmysalęgim​na​stycz​nąwnaj​no​wo​cze​śniej​szysprzęt.Wkrót​ce
zy​ska​li​śmy re​pu​ta​cję jako do​sko​na​łe miej​sce tre​nin​gu dla praw​dzi​wych spor​tow​-
ców, któ​rzy przy​kła​da​li więk​szą wagę do sa​mo​po​czu​cia niż do wy​glą​du. Dba​li​śmy
o ich kon​dy​cję i zdro​wie. Nie pro​wa​dzi​li​śmy tre​nin​gów kul​tu​ry​stycz​nych w celu
rzeź​bie​niasyl​wet​kidlasa​mejuro​dy.Moimzda​niemtobez​sen​sow​nywy​si​łek.Wraz
zpra​cow​ni​ka​miko​rzy​sta​myzprzy​rzą​dówgim​na​stycz​nychwmia​rępo​trzeb,aleza​-
chę​ca​my też na​szych klien​tów do róż​no​rod​nych form ru​chu jak pły​wa​nie, sztu​ki
wal​ki,pi​la​tes,bie​ga​nie,boks.

Wil​lawspar​łasięnarę​kachiroz​pro​sto​wa​łanogi.
‒ Na​dal są​dzę, że otwie​ra​nie no​wych si​łow​ni to zły po​mysł w obec​nej sy​tu​acji

ryn​ko​wej.

Robpchnąłwo​rektre​nin​go​wy,za​nimusiadłprzyniejnama​cie.
‒ Je​że​li nie roz​cią​gniesz mię​śni, ze​sztyw​nie​jesz – ostrzegł. Od​cze​kał, aż Wil​la

chwy​cizawła​snepal​ceustóp,poczymod​po​wie​dział:‒Zba​da​łemtu​tej​szyry​nek,
Wil​lo.Od​wie​dzi​łemkil​kakon​ku​ren​cyj​nychsi​łow​niwróż​nychre​gio​nach.Ichsprzęt
iob​słu​gawy​star​czązwy​kłymlu​dziom,aleniespeł​nia​jąwy​mo​gówpo​waż​nychspor​-
tow​ców.Za​mie​rzamob​słu​gi​waćpraw​dzi​wychatle​tów,któ​rzypo​trze​bu​jąin​ten​syw​-
ne​go tre​nin​gu. Za​trud​niam oso​bi​stych tre​ne​rów naj​wyż​szej kla​sy, któ​rzy po​tra​fią
uło​żyćdlakaż​de​goin​dy​wi​du​al​nypro​gramćwi​czeń,atak​żefi​zjo​te​ra​peu​tów,die​te​ty​-
kówispe​cja​li​stówodbio​ki​ne​ty​ki.

‒Ichusłu​gichy​badro​gokosz​tu​ją–sko​men​to​wa​łaWil​la.
‒Tak,alezmo​jejana​li​zywy​ni​ka,żewie​leosóbior​ga​ni​za​cjispor​to​wychjestgo​-

to​wych za​pła​cić wy​so​ką cenę, żeby osią​gnąć za​mie​rzo​ne wy​ni​ki. Ist​nie​je luka na

ryn​ku,któ​rąza​mie​rzamwy​peł​nić.

‒Ro​biszwra​że​niepew​ne​gosie​bie.
‒Czuł​bymsięjesz​czepew​niej,gdy​bymprze​brnąłprzezwszyst​kiepro​ce​du​rybiu​-

ro​kra​tycz​ne,ko​niecz​nedoza​ło​że​niafir​myprzezcu​dzo​ziem​cawtwo​imkra​ju.

OczyWil​liroz​bły​sły.
‒Mo​gła​bymcipo​móc–za​de​kla​ro​wa​ła.
LeczRobnieza​mie​rzałpo​wie​rzaćswychin​te​re​sówoso​biezdy​plo​mem,alebez

do​świad​cze​nia,na​wetje​śliuwa​żałjązabły​sko​tli​wą.

‒Nie,dzię​ku​ję.Mójku​zynprzy​je​chałtuzemną.Jestksię​go​wym.Za​ła​twiwszyst​-

kiefor​mal​no​ści.

‒Notrud​no–wes​tchnę​łaWil​la.
Rob nie wie​dział, czym spra​wił jej przy​krość. De​li​kat​nie prze​wró​cił ją na matę,

po​chy​liłsięnadnią,wsparłręcepoobujejstro​nachimu​snąłustarazidru​giprze​-
lot​nympo​ca​łun​kiem.

‒Chcia​ła​byśza​sza​leć?–wy​szep​tałzezmy​sło​wymuśmie​chem.
Sły​szał,jakwstrzy​mu​jeod​dech,do​strzegłru​mień​cenapo​licz​kuiza​mglo​neźre​ni​-

ce,za​nimwsu​nę​łamuręcepodko​szu​lę.

‒Nie​zbytład​niepach​nę–ostrze​gła.
‒ Za​pach potu mi nie prze​szka​dza. Prze​cież pro​wa​dzę si​łow​nie. Zresz​tą za​raz

jesz​czebar​dziejsięspo​cisz.

ROZDZIAŁPIĄTY

Robsie​działnamolopo​ni​żejre​zy​den​cjiWil​lizno​ga​miza​nu​rzo​ny​miwcie​płejwo​-

dzieza​to​kiPar​sleywbla​skuza​cho​dzą​ce​gosłoń​ca.Wil​lale​ża​łanaple​cachzgło​wą
zło​żo​nąnajegomu​sku​lar​nymudzie.Niewi​dzia​ławy​ra​zujegooczu,alenie​malczu​-
ła,jakwjegoży​łachkrą​żąpo​tęż​nedaw​kite​sto​ste​ro​nu.Ema​no​wałmę​skąwi​tal​no​-
ścią,któ​rafa​scy​no​wa​łako​bie​ty,awmęż​czy​znachbu​dzi​łaczuj​ność.Choćdo​kład​nie
po​zna​łajegocia​ło,po​zo​stałdlaniejprak​tycz​nieobcy.Nicniewie​dzia​łaojegoży​-
ciu.

‒Gdziemiesz​kaszwAfry​cePo​łu​dnio​wej?–za​gad​nę​ła.
‒WJo​han​nes​bur​gu,naprzed​mie​ściuona​zwieSan​ton,wmoimdomuro​dzin​nym.
‒Sam?
‒ Nie, z sze​ścio​ma żo​na​mi i dzie​się​cior​giem dzie​ci – za​żar​to​wał. – A na​praw​dę

zmłod​sząsio​strą,Gail.

‒Aro​dzi​ce?
‒Jakjużmó​wi​łem,tatazmarł,gdymia​łemszes​na​ścielat.Mamamiesz​kadzie​sięć

mi​nutdro​giodnas.

Wil​lawy​chwy​ci​łaostrze​gaw​czytonwjegogło​sie,alejejnieprze​ra​żał.Robcza​-

sa​miby​wałnie​tak​tow​ny,alebyłszcze​ry.Gdy​byniechciałmó​wić,nicbyznie​gonie
wy​cią​gnę​ła.Nawy​pa​dek,gdy​byjed​nakze​chciałwy​ja​wićdal​szeszcze​gó​ły,spró​bo​-
wa​łagoza​chę​cićza​cie​ka​wio​nymspoj​rze​niem.

‒Prze​stańtrze​po​taćrzę​sa​mi,Wil​lo.Nicniezy​skasz–upo​mniałją,leczrów​no​-

cze​śnieod​gar​nąłzjejtwa​rzynie​sfor​nyko​smyk,cojąwzru​szy​ło.

Choćpo​tra​fiłbyćszorst​ki,staćgobyłonaczu​łege​sty.Uwiel​bia​łajegoczu​ło​ści.

Choćnaj​wy​raź​niejniechciałmó​wićoso​bie,jejtegonieza​bro​nił.Li​czy​łanato,że
je​że​liotwo​rzyprzednimser​ce,za​chę​cigodozwie​rzeń.Usia​dłapotu​rec​kuido​la​ła
winadokie​lisz​ków.

‒Mojamamazmar​łanatęt​nia​kamó​zgu,gdymia​łamtrzy​na​ścielat–za​czę​ła.–

Mójwspa​nia​łyświatru​nąłwjed​nejchwi​li.Luke,mójbrat,stu​dio​wałnauni​wer​sy​te​-
cie, więc zo​sta​li​śmy sami z tatą. Miesz​ka​li​śmy w ma​łym mia​stecz​ku. Wszy​scy do​-
kła​da​liwszel​kichsta​rań,żebymniechro​nićprzedja​kim​kol​wiekko​lej​nymnie​szczę​-
ściem.

‒Po​mo​gło?
‒ Nie. Ży​cie nie jest ta​kie pro​ste. Cią​gle nas cze​goś uczy, czy nasi bli​scy tego

chcą,czynie.

‒Acze​gocie​biena​uczy​ło?
‒Jesz​czeniewszyst​kielek​cjezro​zu​mia​łam.My​ślę,żeje​stemsil​niej​sza,niżlu​dzie

są​dząiniżsamamy​śla​łam.

‒Wy​ja​śnij,comasznamy​śli.
Proś​baza​brzmia​łajakroz​kaz,aletojejnieprze​szka​dza​ło.Robniesza​fo​wałsło​-

wa​mi.Jużotwie​ra​łausta,alewostat​niejchwi​lizre​zy​gno​wa​łazwy​ja​śnień.Sko​roon

nieczułpo​trze​byza​wie​rza​niajejswo​ichse​kre​tów,onarów​nieżniewi​dzia​łapo​wo​-
du.

‒In​nymra​zem–od​par​łasta​now​czo,aleuprzej​mie.Wie​dzia​ła,żeniebę​dziena​ci​-

skać.Nieza​mie​rza​łada​waćjemuaniżad​ne​muin​ne​mumęż​czyź​nietego,cze​gonie
otrzy​mawza​mian.Zresz​tąpo​łą​czyłichtyl​kokrót​ko​trwa​łyro​mans,nieprzy​jaźń.

‒Pięk​nemiej​sce–za​uwa​żyłRob,pa​trzącnadru​gąstro​nęza​to​kiwkie​run​kupor​-

tuimo​stu.

‒Wspa​nia​łe,praw​da?Uwiel​biamtendom,choćnieod​po​wia​damiwy​strójwnę​-

trza.

‒Nieprze​nio​słaśtuniczpo​przed​nie​gomiej​scaza​miesz​ka​nia?
‒ Way​ne nie po​zwo​lił mi prze​nieść me​bli mamy, po​nie​waż nie pa​so​wa​ły do wi​zji

ar​chi​tek​tawnętrz,któ​re​goza​trud​nił.Zde​po​no​wa​łamjewprze​cho​wal​ni.

Robza​kląłpodno​sem,cowy​wo​ła​łouśmiechnatwa​rzyWil​li.
‒Takiwła​śniemacha​rak​ter–sko​men​to​wa​ła.–Aleza​mie​rzamko​rzy​staćzrze​-

czymamy,kie​dyzde​cy​du​ję,cozro​bięztąpo​sia​dło​ścią.

‒Chceszjąsprze​dać?
‒ Jak mó​wi​łam, prze​pa​dam za tym miej​scem, ale nie zno​szę wy​po​sa​że​nia. Nie

mu​szę go sprze​da​wać. Kate wy​ne​go​cjo​wa​ła dla mnie wy​so​kie od​szko​do​wa​nie.
Mogęzanieprze​żyćwie​lelat,je​że​libędęroz​sąd​niego​spo​da​ro​waćpie​niędz​mi.Po
sprze​da​żydomumo​gła​bymżyćgdziein​dziejwkom​for​to​wychwa​run​kach,niekiw​-
nąw​szy pal​cem, ale ma​rzę o ka​rie​rze za​wo​do​wej. Zo​sta​łam dzie​sięć lat w tyle za
ró​wie​śni​ka​mi.Tobezsen​su,boje​stemzdol​na,dowszyst​kichdia​błów!

‒Niewąt​pię,alebrakcido​świad​cze​nia.
‒Jakmamjezdo​być,sko​roniktniedajemiszan​sy?
‒Mu​siszpu​kaćdowszyst​kichmoż​li​wychdrzwi.
‒Ła​twiejpo​wie​dziećniżwy​ko​nać.
‒Mo​głobyćgo​rzej,gdy​byśzo​sta​ławob​skur​nejka​wa​ler​ceosu​chymchle​bie.
‒Ra​cja.Prze​pra​szam.Niepo​win​namna​rze​kać.
‒ Do​brze, że się nie roz​pła​ka​łaś. Nie zno​szę łez. Draż​nią mnie. Nie nad​uży​waj

mo​jejcier​pli​wo​ści.Je​że​linielu​biszwy​po​sa​że​niadomu,tojesprze​daj.Chęt​niezło​żę
ciofer​tęza​ku​puprzy​rzą​dówdoćwi​czeń.

‒Se​rio?Dla​cze​go?
‒Boichnieuży​wasz,aod​po​wia​da​jąnaj​now​szymstan​dar​dom.Zo​stawso​bietyl​ko

kil​kapod​sta​wo​wychma​szyn.Po​ka​żęci,jakznichpra​wi​dło​woko​rzy​stać.

‒Po​zwól,żeprze​my​ślętwo​jąpro​po​zy​cję.Mu​szęza​się​gnąćradyKate.Niewol​no

mipo​dej​mo​waćżad​nychde​cy​zjifi​nan​so​wych,do​pó​kiniepod​pi​szępa​pie​rówroz​wo​-
do​wych.

‒Do​brze,za​cze​kam.Przeztenczasprzy​go​tu​jęofer​tęnapi​śmie.
‒ Świet​nie. Kate uwiel​bia pa​pie​ry. My​ślę, że po​win​nam też spro​wa​dzić rze​czo​-

znaw​cę,żebywy​ce​niłdzie​łasztu​ki.

‒Nieza​szko​dzi.Wy​bacz,żenieza​pro​po​nu​jęcikup​na,alebu​dząwemnieod​ra​-

zę.

‒Wemnieteż–przy​zna​łaWil​labezwa​ha​nia.–Chodź​mypo​pły​wać.–Zdję​łaszor​-

tyiblu​zecz​kę,od​sła​nia​jąccy​try​no​webi​ki​ni,ize​sko​czy​ładowody.

Robpo​szedłwjejśla​dy.

Wil​lazprzy​jem​no​ściąob​ser​wo​wa​łajegozwin​neru​chy,gdypły​nąłwjejkie​run​ku.

Gdydoniejdo​tarł,oplo​tłagorę​ka​miino​ga​miina​mięt​niepo​ca​ło​wa​ławusta.Za​nim
wy​szlinabrzeg,po​smut​nia​łanamyśl,żetenwspa​nia​ły,sza​lo​nyro​mansniepo​trwa
dłu​go.Po​wie​dzia​łaso​bie,żeniemusi,żewy​star​czyko​rzy​staćztego,cojejofe​ru​je,
icie​szyćsięchwi​ląobec​ną.

Rob z Pa​tric​kiem wy​szli z agen​cji mar​ke​tin​go​wej Amy póź​nym po​po​łu​dniem.

Wdro​dzedoautaRobod​czy​ty​wałwia​do​mo​ścinaekra​niete​le​fo​nu,gdyPa​trickna​-
glewal​nąłgopię​ściąwbi​ceps.

‒Zacomniebi​jesz?–za​pro​te​sto​wałRob.
‒Zale​ni​stwo.Ład​niemnieurzą​dzi​łeś!Dia​bliwie​dzą,gdzieprze​by​wa​łeśmy​śla​-

mi.Za​miastopra​co​wy​waćkam​pa​nięre​kla​mo​wą,cona​le​żydotwo​ich,aniedomo​-
ichza​dań,ga​pi​łeśsięnadziew​czy​nę.

‒Jakązno​wudziew​czy​nę?
‒Nieuda​waj,żeniewiesz.Tęzezdję​cianaścia​nie.Kon​kret​nienatę,októ​rej

plot​ko​wa​li​ściezAmyprzedspo​tka​niem.Natę,zktó​rąsy​piasz.

Miałra​cję.Robniepo​tra​fiłode​rwaćwzro​kuodfo​to​gra​fiisprzedlat.Dziew​czy​ny,

młod​szeipulch​niej​szeniżobec​nie,ro​bi​łygłu​pieminydoapa​ra​tu.Wil​lapro​mie​nia​ła
szczę​ściem i ra​do​ścią ży​cia. Rob po​my​ślał, że za​wsze po​win​na tak wy​glą​dać.
Wdro​dzepo​wrot​nejdoautajegomy​ślina​dalkrą​ży​ływo​kółniej.

‒Na​daloniejroz​my​ślasz?–spro​wa​dziłgonazie​mięPa​trick,gdydo​tar​linapar​-

king.

‒Chceszjąpo​znać?–za​pro​po​no​wałRobkuwła​sne​muza​sko​cze​niu.–Manaimię

Wil​la.

‒Niedowia​ry!–wy​krzyk​nął.‒Ni​g​dymiżad​nejnieprzed​sta​wi​łeś.Czymso​bie

za​słu​ży​łanatenza​szczyt?

‒Niewy​obra​żajso​biezadużo.Po​nie​ważidęzniąnako​la​cję,po​my​śla​łem,żeza​-

miast wra​cać do pu​ste​go miesz​ka​nia, mógł​byś coś z nami zjeść i wy​pić piwo, pod
wa​run​kiem, że bę​dziesz trzy​mał ję​zyk za zę​ba​mi. Żad​nych idio​tycz​nych aneg​dot
zcza​sówstu​diów!

‒Na​wetotym,jakwy​la​łeśczer​wo​newinonaper​skidy​wanmat​kiswo​jejdaw​nej

dziew​czy​ny?Odkie​dytoza​czą​łeśdbaćoopi​nię?–Za​nimRobzdą​żyłod​po​wie​dzieć,
Pa​trickwy​cią​gnąłte​le​fon,wy​brałnu​merżonyiwrza​snąłdoapa​ra​tu:

‒He​ather,szy​kujłyż​wy!Wkrót​cepie​kłoza​mar​z​nie!
‒ Nie ro​zu​miem, dla​cze​go za cie​bie wy​szła – wark​nął Rob. – Zo​ba​czysz, kie​dy

poj​mie,żeźlewy​bra​ła,rzu​ciciędlamnie.

‒Ma​rze​nieścię​tejgło​wy!–od​burk​nąłPa​trick,alezła​god​niałnie​conawspo​mnie​-

nieuko​cha​nejżonyiczte​ro​let​niejcó​recz​ki.

Rob,oj​ciecchrzest​ny,rów​nieżprze​pa​dałzamałąKi​ley.
Nie​co póź​niej do Pa​tric​ka za​dzwo​nił oj​ciec. Po wy​słu​cha​niu go Pa​trick po​bladł.

Wy​łą​czyłapa​ratiroz​ka​załRo​bo​wi:

‒Za​wieźmnienalot​ni​sko.Na​tych​miast.

Pootrzy​ma​niuwia​do​mo​ści,żeRobniemożejejza​braćnako​la​cję,Wil​laspę​dzi​ła

wie​czórnaprze​glą​da​niuofertpra​cywin​ter​ne​cie.Wszy​scyogło​sze​nio​daw​cyszu​ka​-

liksię​go​wejzdo​świad​cze​niemza​wo​do​wym.Wil​lazca​łe​goser​caży​czy​łaimwszyst​-
kie​gonaj​gor​sze​go.Łzyna​pły​nę​łyjejdooczu.

Wroz​pa​czyprze​mknę​łojejna​wetprzezgło​wę,żebyza​dzwo​nićdoje​dy​nejoso​by

zdol​nejza​ła​twićpo​sa​dęjed​nymte​le​fo​nem.Wkaż​dymzbiurra​chun​ko​wych,któ​rym
Way​neda​wałza​ro​bićprzezlata,za​trud​ni​li​bykaż​de​go,kogobypo​le​cił.Alenieją.
Popierw​szedumaniepo​zwa​la​łaWil​lipro​sićgooprzy​słu​gę.Podru​gieuwa​żałjąza
głu​piągęś,któ​raku​pi​łaso​biedy​plomwyż​szejuczel​nizajegopie​nią​dze.

Zre​zy​gno​wa​na,zło​ży​łagło​węnabiur​ku.Wtejpo​zy​cjiza​stałjąRob.
‒Wy​glą​dasztak,jakjasięczu​ję–za​gad​nąłza​miastpo​wi​ta​nia.–Zno​wuzo​sta​wi​-

łaśdrzwiotwar​te.

Wil​la unio​sła gło​wę. Skry​cie po​dzi​wia​jąc zgrab​ną, wy​so​ką po​stać, przy​zna​ła mu

wdu​chura​cję.Po​win​naza​cząćdbaćobez​pie​czeń​stwo.Niemiesz​ka​łajużwapar​-
ta​men​ciezpry​wat​nąwin​dąiszta​bemochro​nia​rzypil​nu​ją​cychbu​dyn​kuprzezdwa​-
dzie​ściaczte​rygo​dzi​nynadobę.

Robpod​szedłdoniej,prze​lot​niepo​ca​ło​wał,prze​cze​sałpal​ca​miwło​syipo​pa​trzył

wokno.Zmarszcz​kiwo​kółoczuiza​ci​śnię​teustaświad​czy​łyozmę​cze​niu.

‒Coztobą?–spy​ta​ła.–Ro​biszwra​że​niewy​czer​pa​ne​go.
‒Mu​sia​łemza​wieźćku​zy​nanalot​ni​sko.Jegożonaicó​recz​ka,mojachrze​śni​ca,

ule​gły wy​pad​ko​wi sa​mo​cho​do​we​mu. Obie tra​fi​ły do szpi​ta​la. Mała Ki​ley na ob​ser​-
wa​cję,aHe​athernachi​rur​gięzezła​ma​nymoboj​czy​kiem,dwo​maże​bra​miikil​ko​ma
ra​na​mi.Pa​trickpo​le​cidonichpierw​szymsa​mo​lo​tem.Za​pro​po​no​wa​łem,żepo​ja​dę
wrazznim,alewy​tłu​ma​czył,żetonie​po​trzeb​ne.Mamylicz​nąro​dzi​nęwJo​han​nes​-
bur​gu,któ​ramupo​mo​że,atujestjesz​czewie​ledozro​bie​nia.

‒Bar​dzomiprzy​kro,alewyj​dąztego.
‒Wiem.Pew​nietookrop​nyego​izmzmo​jejstro​ny,alezmo​je​gopunk​tuwi​dze​nia

wy​pa​dekniemógłna​stą​pićwgor​szymmo​men​cie.Pa​trickdziel​niebrnąłprzezza​wi​-
ło​ściwa​szejbiu​ro​kra​cji,aconaj​waż​niej​sze,tyl​koonjero​zu​miał.Za​wszemy​śla​łem,
żenasiurzęd​ni​cyrzu​ca​jąlu​dziomkło​dypodnogi,alewasibijąichnagło​wę.Aprze​-
cieżpo​win​nisprzy​jaćprzed​się​bior​com.Chcęotwo​rzyćfir​mę,pła​cićwa​szewy​gó​ro​-
wa​ne po​dat​ki, za​trud​nić wa​szych oby​wa​te​li i tro​chę za​ro​bić. Dla​cze​go utrud​nia​ją
miza​da​nie?Pa​trickwró​cido​pie​rozakil​katy​go​dni.Mu​szęzna​leźćzanie​goza​stęp​-
cęwmie​ście,wktó​rymnieznamni​ko​go.Jakznaj​dęko​gośgod​ne​goza​ufa​nia?

‒Znaszmnie.Imo​żeszmiza​ufać.
‒Niewie​rzęni​ko​muiniesą​dzę,abyśmo​głamipo​móc,alewspo​mi​na​łaś,żetwój

byłymążpro​wa​dziin​te​re​synawiel​kąska​lę.Kogoza​trud​niawksię​go​wo​ści?

Wil​la za​mar​ła ze zgro​zy. Naj​chęt​niej ci​snę​ła​by w nie​go cięż​kim przy​ci​skiem do

pa​pie​ru.Sko​czy​łanarów​nenogiiwrza​snę​łazwście​kło​ścią:

‒Tyło​trze!
‒Czymcięura​zi​łem?
‒ Jesz​cze py​tasz? Jak śmiesz mnie py​tać o po​wią​za​nia Way​ne’a?! Nie sły​sza​łeś,

costu​dio​wa​łam?Oja​kiejpra​cyma​rzę?

‒Do​brzepa​mię​tam.Księ​go​wośćifi​nan​se,coniezna​czy,żeda​ła​byśradęza​stą​pić

Pa​tric​ka.

‒Dla​cze​gonie?
‒Po​nie​ważpro​wa​dzifir​męodpięt​na​stulat,aoddzie​się​ciupra​cu​jejakoksię​go​-

wy.Ufammujaksa​me​muso​bie,zwłasz​czażetonaszwspól​nyin​te​res,atyna​wet
niezdo​by​łaśdo​świad​cze​niawpro​wa​dze​niuksiąg.

Wil​laotwo​rzy​łagłę​bo​kąszu​fla​dębiur​ka,wy​cią​gnę​łatecz​kę,ci​snę​łajązwście​kło​-

ściąnabiur​ko,otwo​rzy​łaiwy​ję​łazniejkil​kakar​tek.

‒Zdo​by​łamty​tułma​gi​straeko​no​miizespe​cja​li​za​cjązksię​go​wo​ściipra​wahan​-

dlo​we​go.Uzy​ska​łamoce​nęce​lu​ją​cą–wy​rzu​ci​łazsie​biejed​nymtchem.‒Po​trze​bu​-
jętyl​koko​goś,ktooka​zał​bymiodro​bi​nęza​ufa​niaty…nie​wraż​li​wy,źlewy​cho​wa​ny
cioł​ku! Wyjdź stąd i wię​cej nie wra​caj! Nie in​te​re​su​je mnie zna​jo​mość z cha​mem,
któ​rymnieniesza​nu​je!

Robpo​pa​trzyłnatrzy​ma​newrękucer​ty​fi​ka​ty.Po​temza​mknąłoczy.
‒Po​słu​chajWil​lo…
‒Nie!Wy​no​cha!
‒Ni​g​dzieniepój​dę.
Wil​laoce​ni​ła,żeniezdo​ławy​pchnąćzadrzwisil​nieumię​śnio​ne​gomęż​czy​zny,li​-

czą​ce​go so​bie gru​bo po​nad metr osiem​dzie​siąt wzro​stu. Po​trze​bo​wa​ła​by do tego
ca​łejbry​ga​dypo​li​cji,aniechcia​łajejwzy​wać.Go​rącz​ko​woszu​ka​łaroz​wią​za​nia,aż
wkoń​cujezna​la​zła:

‒Wta​kimra​ziejawy​cho​dzę–oświad​czy​ła,ru​sza​jąckuwyj​ściu.

Po kil​ku go​dzi​nach, pod​czas któ​rych wy​la​ła mo​rze łez, Wil​la wró​ci​ła do domu.

Gdywkro​czy​ładokuch​ni,za​sta​łaRobaprzyku​chen​ce.Ob​wią​załwo​kółbio​derjej
ku​chen​nyfar​tuchiszy​ko​wałcośdoje​dze​nia.Wil​lapo​my​śla​ła,żetyl​koktośbar​dzo
pew​ny,żeża​denstrójnieod​bie​rzemumę​sko​ści,mógłza​ło​żyćró​żo​wydam​skifar​tu​-
szek.Irze​czy​wi​ściedo​sko​na​lewy​glą​dał,leczwca​lejąniecie​szy​ło,żegowi​dzi.

No, może tro​chę… Mimo jego fa​tal​nych ma​nier na​dal lu​bi​ła na nie​go pa​trzeć.

Pozatymchy​baszy​ko​wałcośsma​ko​wi​te​go.Ku​si​łoją,żebygoszturch​nąćpod​czas
otwie​ra​niapie​kar​ni​ka,alezła​god​nia​łanawi​dokswo​jejulu​bio​nejpie​cze​nizwa​rzy​-
wa​miigrosz​kiem.Jejza​pachprzy​wo​łałwspo​mnie​niadaw​nychdo​brychcza​sów,gdy
przy​rzą​dza​łająra​zemzmamą.Niesta​wia​łaopo​ru,kie​dyRobob​jąłjąwta​liiiprzy​-
cią​gnąłdosie​bie.

‒Skądwie​dzia​łeś,conaj​bar​dziejlu​bię?‒spy​ta​ła.
‒Niewie​dzia​łem.Zgłod​nia​łemipo​szu​ki​wa​łemja​kie​gośza​ję​cia,żebyskró​cićso​-

bieczasocze​ki​wa​nia.Wy​bacz,je​ślicięura​zi​łem.Niekwe​stio​no​wa​łemtwo​jejin​te​li​-
gen​cji,tyl​kodo​świad​cze​nieza​wo​do​we.Po​dzi​wiamtwo​jekwa​li​fi​ka​cje.

‒Icoztego?Jakudo​wod​nię,żecośumiem,je​śliniktminieza​ufa?
Robpod​szedłdolo​dów​ki,wy​jąłso​biebu​tel​kępiwaispy​tał:
‒Na​laćciwina?
Wil​lapochwi​lina​my​słustwier​dzi​ła,żemimopóź​nejporypo​trze​bu​jecze​gośmoc​-

niej​sze​gonapo​pra​węna​stro​ju.Niewi​dzia​łaszan​synaza​trud​nie​nieuRoba.Niepo​-
wie​rzył​by no​wi​cjusz​ce ma​jąt​ku swo​jej fir​my. Jako oso​ba z wy​kształ​ce​niem eko​no​-
micz​nymwgrun​cierze​czyro​zu​mia​łajegoobiek​cje,leczmimotołzyna​pły​nę​łyjej
dooczu.Naj​chęt​niejwy​wrzesz​cza​ła​by,żeświatnie​spra​wie​dli​wiejątrak​tu​je,gdy​by
nieprzy​po​mnia​łaso​bie,żeży​cieni​ko​muniegwa​ran​tu​jespra​wie​dli​we​gotrak​to​wa​-
nia.Gdypo​da​wałjejwino,na​po​tka​łajegogo​rą​cespoj​rze​nie.Leczza​miastpo​dejść
jesz​czebli​żej,kujejza​sko​cze​niuusiadłnaba​ro​wymstoł​kuprzygra​ni​to​wymbla​cie.

‒Kie​dypo​sta​no​wi​łemku​pićudzia​ływsi​łow​niwuja,ob​sze​dłemwszyst​kieban​ki.

Wszy​scyban​kie​rzy,na​wia​semmó​wiąc,tłu​ściinie​ru​cha​wi,od​ma​wia​limiudzie​le​nia
kre​dy​tu z po​wo​du bra​ku za​bez​pie​cze​nia fi​nan​so​we​go i, co gor​sza, do​świad​cze​nia
wbran​ży.

‒Jakza​temzdo​by​łeśpo​trzeb​neśrod​ki?
‒ Mama spie​nię​ży​ła swój fun​dusz eme​ry​tal​ny. Omal nie do​sta​łem za​wa​łu, gdy

wrę​czy​ła mi czek. Uwa​ża​łem, że po​peł​nia sza​leń​stwo. Oj​ciec zo​sta​wił jej pew​ną
sumę,alenieprzy​szłomidogło​wy,żena​ru​szyże​la​zneoszczęd​no​ści.

‒Od​mó​wi​łeśprzy​ję​ciatychpie​nię​dzy?
‒Zpo​cząt​kutak,pókinieza​gro​zi​ła,żewy​ku​piso​bierejsdo​oko​łaświa​tairoz​-

trwo​niwszyst​kozprzy​god​ny​mizna​jo​my​mi.Po​nie​ważznamjejupór,niewy​klu​cza​-
łem,żemożetozro​bić.Wkoń​cuku​pi​łemtęsi​łow​nię,apo​temotwo​rzy​li​śmyzPa​-
tric​kiem dru​gą. Prze​ko​na​łem się, że zgod​nie z po​wszech​nym mnie​ma​niem naj​ła​-
twiejzdo​byćpie​nią​dze,je​ślijużsięjepo​sia​da.Od​da​łemma​miecałydług.

‒Niewąt​pię–wtrą​ci​łaWil​la.Mimoroz​go​ry​cze​niaipre​ten​sjizanie​tak​tow​neza​-

cho​wa​nienie​za​chwia​niewie​rzy​ławjegouczci​wość.

‒Zmie​rzamdotego,żesko​roprze​sze​dłemtakąsamądro​gęprzezmękęjakty,to

możepo​wi​nie​nemdaćciszan​sę.

Wil​laprzezchwi​lęprze​tra​wia​łajegosło​wa.Gdyichsensdo​tarłdojejoszo​ło​mio​-

ne​go umy​słu, ser​ce jej pod​sko​czy​ło z ra​do​ści. Nie śmia​ła so​bie jed​nak ro​bić zbyt
wiel​kichna​dziei.Wznio​słananie​gobła​gal​nespoj​rze​nie.

‒Nieigrajzemną,pro​szę–wy​szep​ta​ła.
‒By​naj​mniejnieza​mie​rzam.Alenieza​ry​zy​ku​jępo​wie​rze​niawnie​do​świad​czo​ne

ręce ca​łe​go ma​jąt​ku. Wy​zna​czę ci za​da​nie na pró​bę. Spo​rządź li​stę for​mal​no​ści,
któ​remu​szęza​ła​twićjakopo​cząt​ku​ją​cyin​we​stor,wy​no​tuj,ja​kiekro​kimu​szęprzed​-
się​wziąćinacozwró​cićuwa​gę.Po​przyjswo​jeopi​nieod​po​wied​ni​miak​ta​mipraw​ny​-
mi.Je​że​lizro​bisztorów​niedo​brzejakPa​trick,za​trud​nięcięjakomojąau​stra​lij​ską
księ​go​wą.

Wil​lapo​pa​trzy​łananie​gozbez​gra​nicz​nymzdu​mie​niem.
‒Mó​wiszse​rio?–wy​krztu​si​ła,gdyod​zy​ska​łamowę.
‒Uwa​żasz,żetozatrud​newy​zwa​nie?
‒Ab​so​lut​nienie!–za​prze​czy​łażar​li​wie.‒Ilecza​sumida​jesz?
‒Dwadni?
‒Damradę.–Wsta​łazkrze​sła,leczgdymi​ja​łaRoba,za​trzy​małjąiob​ró​ciłtwa​-

rządosie​bie.

‒Do​kądto?
‒Dopra​cy.Cze​kamniemasaro​bo​ty.
‒Pie​czeńbę​dziego​to​wazakwa​drans.
‒Nodo​brze,za​cznępoko​la​cji.
‒ Za​czniesz, ale zu​peł​nie coś in​ne​go. Wy​star​czy, jak ju​tro za​sią​dziesz za biur​-

kiem.

‒Mamna​wetdużeoku​la​rywczar​nychopraw​kachjakpraw​dzi​waurzęd​nicz​ka.
‒Za​łóżjedlamnie.Nago.
‒Za​ło​żę,je​ślidaszmitępo​sa​dę.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Dwadnipóź​niej,wpięk​nylet​niwie​czór,za​razpoprze​pro​wa​dze​niuroz​mówkwa​-

li​fi​ka​cyj​nych z kan​dy​da​ta​mi na oso​bi​stych tre​ne​rów i pra​cow​ni​ków ad​mi​ni​stra​cyj​-
nychRobpo​je​chałwprostdore​zy​den​cjiWil​li.

Wdo​sko​na​łymna​stro​juwszedłdośrod​ka.Ma​rzyłozim​nympi​wie.Iotym,żeby

wziąćjąwra​mio​na.Lu​biłzniąprze​by​wać.Bez​po​śred​nia,dow​cip​na,wraż​li​wa,bez
opo​rów mó​wi​ła mu w łóż​ku, cze​go pra​gnie i jak ją za​do​wo​lić. W spra​wach oso​bi​-
stych szczę​ście mu sprzy​ja​ło. Był​by wdzięcz​ny lo​so​wi, gdy​by oka​zał mu rów​nie
wiel​kąprzy​chyl​nośćwin​te​re​sach.

‒Na​resz​cieje​steś!
Robza​mru​gałpo​wie​ka​minawi​dokoso​by,któ​rązo​ba​czył.Wczar​nychspodniach

od do​bre​go kraw​ca, wy​kroch​ma​lo​nej bia​łej ko​szu​li i z wło​sa​mi upię​ty​mi w cia​sny
kokprzy​po​mi​na​łasztyw​nyma​ne​kin.Zwy​klewi​ta​łagowkrót​kichspoden​kachima​-
leń​kimpod​ko​szul​kuna​rzu​co​nymnabi​ki​ni.Cze​muna​glezmie​ni​ławi​ze​ru​nek?

‒Wy​glą​dasz…bar​dzoofi​cjal​nie–za​uwa​żył.
‒Bopra​co​wa​łam.Aleza​nimprzej​dzie​mydosprawza​wo​do​wych,po​wiedz,jaksię

czu​jążonaicó​recz​katwo​je​goku​zy​na.

‒ Nie naj​go​rzej. Wy​szły ze szpi​ta​la i do​cho​dzą do zdro​wia. Pa​trick ode​tchnął

zulgą.

‒Miłomitosły​szeć.Ate​razchodź​mydoga​bi​ne​tu.
‒Wo​lał​bymnaj​pierwwziąćso​biepiwo.
‒Póź​niej.
Za​sko​czyłgojejszorst​kiton.Tymnie​mniejpo​dą​żyłzaniąbezpro​te​stuipo​zwo​lił,

żebypchnę​łagonakrze​słopodru​giejstro​niebiur​ka.Li​czyłnato,żewy​my​śli​łanie​-
ba​nal​nągręwstęp​ną,żeza​razusią​dziemunako​la​nachizdej​mieurzę​do​wymun​du​-
rek.Tym​cza​semonarzu​ci​łamunako​la​naplikdo​ku​men​tów.

‒Cotota​kie​go?
‒Wy​ni​kimo​ichpo​szu​ki​wań–wy​ja​śni​ła,zaj​mu​jącmiej​scena​prze​ciw​ko.‒Ka​za​łeś

mize​braćin​for​ma​cje,jakza​ło​żyćfir​męwAu​stra​lii.

Robzer​k​nąłnapro​fe​sjo​nal​niewy​glą​da​ją​cedo​ku​men​ty.Po​temprze​niósłwzrokna

Wil​lę. Wy​glą​da​ła na spię​tą, peł​ną na​dziei i rów​no​cze​śnie prze​ra​żo​ną. Za​sko​czy​ła
go. Po​jął, że na​de​szła go​dzi​na praw​dy. Przy​siągł so​bie, że je​że​li nie speł​ni​ła jego
ocze​ki​wań,razwży​ciuwy​ka​żetaktipo​zba​wijązłu​dzeń,niera​niącjejuczuć.

Po​nie​ważprzezdwadniniewspo​mnia​łaanisło​wemoprób​nymza​da​niu,do​szedł

downio​sku,żepew​nieuzna​łajezazbyttrud​ne.Za​cząłna​wetpo​dej​rze​wać,żema​-
rzy​łaouzy​ska​niupra​cyra​czejteo​re​tycz​nie,bowgrun​cierze​czyniebar​dzochcia​ła
jąwy​ko​ny​wać.Wy​słałna​wetkil​kaofertdowięk​szychbiurra​chun​ko​wychwSyd​ney
nawy​pa​dek,gdy​byza​bra​kłojejumie​jęt​no​ściczyod​wa​gi,żebywziąćtępo​sa​dę.

Niedo​ce​niłjej.Prze​glą​da​jącstro​ny,ażgwizd​nąłzpo​dzi​wu.Do​ko​na​łarze​tel​nej,

pro​fe​sjo​nal​nejana​li​zyryn​ku,do​rzu​ci​łakil​kabły​sko​tli​wychsu​ge​stii,spo​rzą​dzi​łali​stę

po​trzeb​nych do​ku​men​tów wraz z ad​re​sa​mi urzę​dów, w któ​rych na​le​ży je zło​żyć.
Wy​ła​pa​łateżpe​wienważ​nyszcze​gół,któ​ryprze​oczy​lizPa​tric​kiem.Za​pro​po​no​wa​-
ła le​gal​ny spo​sób uprosz​cze​nia biu​ro​kra​tycz​nych pro​ce​dur, uła​twia​ją​cy za​gra​nicz​-
nymprzed​się​bior​comroz​po​czę​ciedzia​łal​no​ścigo​spo​dar​czej.

‒Spo​dzie​wa​łemsięjed​nejlubdwóchstron,aniepra​cydok​tor​skiej–sko​men​to​-

wałpoprze​stu​dio​wa​niuza​war​to​ścitecz​ki.

‒Zprzy​jem​no​ściąza​ję​łamumysłczymśpo​ży​tecz​nym.
‒Je​stempodwra​że​niem.
‒Czypodwy​star​cza​ją​cowiel​kim,żebymnieza​trud​nić?
‒Tak.Prze​ka​zu​jęcipro​wa​dze​niedo​ku​men​ta​cji.
‒Cu​dow​nie!–Wil​lasko​czy​łanarów​nenogiiod​tań​czy​ładzi​kita​niecra​do​ści.
Rob ob​ser​wo​wał z roz​ba​wie​niem jej wy​głu​py. Po​my​ślał, że mar​no​wa​ła wiel​kie

zdol​no​ściprzezosiemlat.Opra​co​wa​łado​sko​na​łyplan,ja​kie​goniewy​my​śli​li​byzPa​-
tric​kiem.Za​war​ławnimmnó​stwouży​tecz​nychin​for​ma​cji,któ​repo​zwo​ląimszyb​ko
osią​gnąćwy​zna​czo​necele.

Niepo​zo​sta​wi​łamujed​nakwie​lecza​sunaprze​my​śle​nia.Na​gleusia​dłamunako​-

la​nach, ob​sy​pa​ła jego twarz szyb​ki​mi, gwał​tow​ny​mi po​ca​łun​ka​mi, wy​krzy​ku​jąc po
każ​dym:

‒Dzię​ku​ję,dzię​ku​ję,dzię​ku​ję!
‒Prze​stań!
Wil​lana​tych​miastspo​waż​nia​ła.
‒Dla​cze​go?Niewy​pa​damica​ło​waćsze​fa?
Robprzezchwi​lęmy​ślał.Naj​chęt​niejprzy​znał​byjejra​cję,alezabar​dzogopo​cią​-

ga​ła.

‒Ca​łuj,ilechcesz,aleniejakdziec​ko,tyl​kojakko​bie​ta.Po​zo​sta​nie​myko​chan​ka​-

mi, póki nie wró​cę do Afry​ki, pod wa​run​kiem, że od​dzie​li​my pra​cę od za​ba​wy. –
Wbrew ostat​niej de​kla​ra​cji za​czął roz​pi​nać jej ko​szu​lę, ale szyb​ko stra​cił cier​pli​-
wośćiroz​darłjąnaniejjed​nymszarp​nię​ciem.Mimopro​te​stówWil​liwkrót​cewjej
śla​dypo​szedłprzej​rzy​stybiu​sto​nosz.

‒Ko​szu​linielu​bi​łam,alezakaręzato,żeznisz​czy​łeśmójnaj​lep​szysta​nik,nie

za​ło​żędlacie​bieoku​la​rów–oświad​czy​łazna​dą​sa​nąminą.

Lecz gdy ład​nie po​pro​sił, nie tyl​ko je za​ło​ży​ła, ale też roz​pu​ści​ła wło​sy i sama

zdję​łaresz​tęubra​nia.

Gdysta​nę​łaprzynimwsa​mychsan​da​łachnawy​so​kichob​ca​sachimod​nychbiu​ro​-

wych „ku​jon​kach”, uto​nął w la​zu​ro​wych oczach, głę​bo​kich i peł​nych ta​jem​nic jak
prze​czy​statońza​to​ki.Za​wszeuwa​żałtookre​śle​niezaprze​sad​ną,po​etyc​kąprze​no​-
śnię,leczte​razonie​miałzza​chwy​tu.Peł​nasprzecz​no​ści,za​dzi​wia​ją​coby​strairów​-
no​cze​śnie szo​ku​ją​co na​iw​na, nie​win​na, a rów​no​cze​śnie sil​niej​sza, niż sama przy​-
pusz​cza​ła,corazgoczymśza​dzi​wia​ła.Mimożepla​no​wałwkrót​cewró​cićdokra​ju,
gdy​bypo​tra​fiłko​mu​kol​wiekza​ufać,zna​la​zł​byspo​sób,żebyza​trzy​maćjąprzyso​bie.

Alepo​nie​ważniemógłjejdaćnicwię​cejprócztego,coza​ofe​ro​wał,za​nie​po​ko​iło

go,żejakopierw​szaroz​bu​dzi​ławnimpra​gnie​niepo​głę​bie​niałą​czą​cejichwię​zi.Już
prze​kro​czyłgra​ni​ceroz​sąd​ku,za​trud​nia​jącko​chan​kęwswejfir​mie.Mu​siałnasie​-
bieuwa​żać,żebyza​cho​waćtrzeź​wyumysł.

Za​miast po​ca​ło​wać ją w usta, ob​sy​pał drob​ny​mi po​ca​łun​ka​mi jej oboj​czyk, szy​ję

iwraż​li​wemiej​scezauchem.Choćbła​ga​łaowię​cej,roz​myśl​nieprze​dłu​żałsłod​ką
mękęocze​ki​wa​nia,ażsa​my​mipiesz​czo​ta​mido​pro​wa​dziłjąnaszczy​tyroz​ko​szy.Do​-
pie​rokie​dynie​cood​po​czę​ła,speł​niłwspól​nepra​gnie​nie.Nieszu​kałwpraw​dziemi​-
ło​ści,aletenro​mansda​wałmuwię​cejsa​tys​fak​cjiniżja​ki​kol​wiekinnywży​ciu.

‒Po​trze​bu​jękawy–wy​mam​ro​ta​łaWil​laztwa​rząwtu​lo​nąwra​mięRoba.
‒Toza​parz.Japa​rzy​łemwczo​raj.
‒Aletyro​biszlep​szą.
‒ Nie szko​dzi. Dzi​siaj two​ja ko​lej. – Rob od​chy​lił gło​wę, żeby po​pa​trzeć jej

woczy.–Czyprzy​pad​kiemnieza​czy​na​myroz​ma​wiaćjaksta​redo​bremał​żeń​stwo?
–za​uwa​żyłznie​po​ko​jem.

Tak,aleWil​litowca​lenieprze​szka​dza​ło,pókizdo​ła​łaza​cho​waćemo​cjo​nal​nydy​-

stans.Na​gleuprzy​tom​ni​łaso​bie,żeoszu​ku​jesamąsie​bie.Jużzdą​ży​łaprzy​wyk​nąć
dosta​łejobec​no​ściRoba,doza​sy​pia​niaibu​dze​niasięprzynim,dowspól​nejpo​ran​-
nejkawyiro​bie​niara​zemwie​luin​nychrze​czy.Do​szładownio​sku,żemusibar​dzo
uwa​żać,żebysięnieza​ko​chać.

Robwy​szedłdoła​zien​ki.Pochwi​liusły​sza​łaszumwody.Zwró​ci​ławzrokkuoknu.

Gdy​byniecze​ka​łoichmnó​stworo​bo​ty,wzię​li​byka​jakisprzętdonur​ko​wa​niaiwy​-
ko​rzy​sta​li​bytępięk​ną,let​niąso​bo​tęnapik​niknadza​to​ką.

‒Chy​bajed​nakmu​szęza​pa​rzyćtękawę.
Wil​lazer​k​nę​ławlu​strosto​ją​ceobokłóż​ka.Zo​ba​czy​ła,żeza​ło​żyłspoden​ki.Wy​-

glą​dałświe​żojakpo​ra​nek.

‒Jaktytoro​bisz,żewy​glą​dasznawy​po​czę​te​goponie​prze​spa​nejnocy?–spy​ta​-

ła.

‒Seksdo​da​jemiener​gii–od​parłbezogró​dek.–Zresz​tąprzy​wy​kłemdoran​ne​go

wsta​wa​nia. Z mo​ich ob​ser​wa​cji wy​ni​ka, że bez​czyn​ność roz​le​ni​wia. Ci, któ​rzy nie
mu​sząsięni​g​dziespie​szyć,cią​glesięspóź​nia​ją.Mu​szęcięprze​strzec,Wil​lo,żenie
to​le​ru​jęle​ni​stwaaninie​punk​tu​al​no​ści.

Wil​lapo​wo​liusia​dła.
‒Nieje​stemle​ni​wa–za​pro​te​sto​wa​ła,do​kła​da​jącwszel​kichsta​rań,żebyniedać

poso​biepo​znać,jakbar​dzojąura​ził.

‒Je​steś.Przezosiemlatniktodcie​bieni​cze​goniewy​ma​gał.Peł​ni​łaśwy​łącz​nie

rolęozdób​ki.Mnietoniewy​star​cza.

‒Wta​kimra​ziedo​brze,żeniezo​sta​niesztudłu​go–od​burk​nę​łazura​zą.
Robpo​ło​żyłjejrękęnaudzieide​li​kat​nieści​snął.
‒Alesko​rocięza​trud​ni​łem,ocze​ku​jępeł​nejmo​bi​li​za​cjiconaj​mniejprzezosiem

go​dzindzien​nie,cza​sa​midzie​sięćlubdwa​na​ście,pókiniewy​ko​naszpo​wie​rzo​ne​go
za​da​nia.

‒MójBoże!Ażtyle?
‒Je​że​liuwa​żasz,żeniepo​do​łasz,odrazuzre​zy​gnuj.Nieob​ra​żęsię.Popro​stu

we​zmęko​gośin​ne​go.

Leczdumaniepo​zwa​la​łaWil​lidaćzawy​gra​ną.Niemo​głapo​zwo​lić,żebyjąlek​-

ce​wa​żyłtyl​kodla​te​go,żenicniero​bi​łaprzezostat​nichosiemlat.

‒Niemia​łammoż​li​wo​ściro​bie​niacze​go​kol​wiekuży​tecz​ne​go.
‒Nieprze​ko​na​łaśmnie,Wil​lo.Za​wszeist​nie​jeja​kiśwy​bór,nieza​wszeła​twy,ale

tomyde​cy​du​je​my,jakbę​dzie​myżyć.

‒Niewy​obra​żaszso​bie,jakwy​glą​da​łomojeży​ciezWay​ne’em.
‒Przy​pusz​czal​nienie,alesamajewy​bra​łaśipo​nio​słaśkon​se​kwen​cjewła​snejde​-

cy​zji.Te​razpo​sta​no​wi​łaśwziąćroz​wódirów​nieżpo​nie​sieszkon​se​kwen​cje…pew​-
nienieta​kiezłe,aletojużniemojaspra​wa.Obec​nieob​cho​dzimnieprzedewszyst​-
kimtwo​jaety​kaza​wo​do​wa.Dzia​łamszyb​koipra​cu​jęin​ten​syw​nie.Je​że​liniedo​trzy​-
maszmikro​ku,zo​sta​nieszzwol​nio​na.

Wil​laza​ci​snę​łapo​wie​ki.Niktwcze​śniejniepo​trak​to​wałjejtakbez​ce​re​mo​nial​nie.

Wszy​scy cho​dzi​li koło niej na pa​lusz​kach. Ra​zi​ła ją bru​tal​na szcze​rość Roba, ale
dzię​kiniejporazpierw​szywży​ciuwie​dzia​ła,naczymstoiicze​goodniejocze​ku​ją.
De​ner​wo​wa​łoją,arów​no​cze​śniecie​szy​ło,żetakwie​leodniejwy​ma​gał.Wresz​cie
ktośpo​sta​wiłprzedniąpraw​dzi​wewy​zwa​nie.Nieda​wałjejfo​rówzpo​wo​dupo​wią​-
zańczyko​nek​sji.Porazpierw​szyzo​sta​łapusz​czo​nanagłę​bo​kąwodę.Odniejsa​-
mejza​le​ża​ło,czyutrzy​masięnapo​wierzch​ni,czyuto​nie.Nieza​mie​rza​łaza​wieść
anijego,aniprzedewszyst​kimsie​bie.Po​pa​trzy​łaRo​bo​wipro​stowoczyiza​de​kla​-
ro​wa​ła:

‒Damzsie​biewszyst​ko.
‒Do​sko​na​le.Tegowła​śnieocze​ku​ję.Wyjdź​mygdzieśdziświe​czo​rem–za​pro​po​-

no​wałpochwi​lizu​peł​nienie​ocze​ki​wa​nie.

Za​sko​czyłją.Kie​dyochło​nę​ła,stwier​dzi​ła,żenielubi,kie​dyRobna​gleprze​ista​-

czasięzsu​ro​we​gosze​fawko​chan​kainaod​wrót.Nieza​mie​rza​łamunatopo​zwa​-
lać.Katera​dzi​ła,żebyuczy​łalu​dzi,jakpo​win​nizniąpo​stę​po​wać.Po​sta​no​wi​łasko​-
rzy​staćzjejrady.

‒Nieod​po​wia​dami,żerazprze​ma​wiaszdomniejakprze​ło​żo​ny,arazjakko​cha​-

nek.Za​bra​niamciwsy​pial​niroz​ma​wiaćopra​cy.–Wstrzy​ma​łaod​dech,bacz​nieob​-
ser​wu​jącgręemo​cjinatwa​rzyRoba.Zo​ba​czy​łananiejzde​ner​wo​wa​nie,za​du​mę…
ichy​baza​że​no​wa​nie.

Po​tarłkarkwza​kło​po​ta​niu,nimująłjejtwarzwdło​nieipo​wie​dział:
‒Maszra​cję.Prze​pra​szam.
Wil​laniewie​rzy​ławła​snymuszom.Niespo​dzie​wa​łasię,żepew​ne​gosie​bie,nie​-

rzad​ko aro​ganc​kie​go Roba stać na wy​ra​że​nie skru​chy. Pod​świa​do​mie ocze​ki​wa​ła
ko​lej​ne​goka​za​nia.

‒Pro​po​nu​jęwpro​wa​dzićnowąza​sa​dę,żeospra​wachza​wo​do​wychdys​ku​tu​je​my

wy​łącz​nie w ga​bi​ne​cie, ni​g​dzie in​dziej, a już pod żad​nym po​zo​rem w łóż​ku. Sko​ro
usta​li​li​śmyre​gu​łygry,przejdź​mydomo​jejpro​po​zy​cji.Pój​dzieszzemnąnako​la​cję?

‒Wy​bacz,aleniemogę.Zo​sta​łamza​pro​szo​nanaprzy​ję​ciezoka​zjipięć​dzie​sią​-

tychuro​dzinzna​jo​me​go.

‒Twier​dzi​łaś,żeniemaszwSyd​neyzbytwie​luprzy​ja​ciół.
‒ To praw​da, prócz Mi​shy i Ver​na wła​ści​wie żad​nych. Bła​ga​li, że​bym przy​szła.

Niewy​pa​da​łood​mó​wić,cho​ciaż,praw​dęmó​wiąc,prze​ra​żamnietaper​spek​ty​wa.

‒Dla​cze​go?Czytwójbyłyteżprzyj​dzie?
‒Tak.
‒ No to od​puść so​bie tę im​pre​zę. Ży​cie jest zbyt krót​kie, żeby tra​cić czas na

przy​kreobo​wiąz​kito​wa​rzy​skie.Le​piejwy​ko​rzy​staćjenaprzy​jem​no​ści.

Wil​la naj​chęt​niej by go po​słu​cha​ła, ale su​mie​nie jej nie po​zwa​la​ło. Mi​sha i Vern

za​wszejąwspie​ra​liwcza​sietrwa​niamał​żeń​stwazWay​ne’em.Da​rzy​łaichszcze​rą
sym​pa​tią,po​nie​ważjakoje​dy​nioka​zy​wa​lijejza​in​te​re​so​wa​nie.Uwa​ża​łaichzanaj​-
mil​szych lu​dzi z wyż​szych sfer. Po​nie​waż w prze​ci​wień​stwie do in​nych mał​żo​nek
współ​pra​cow​ni​ków i zna​jo​mych męża nie mia​ła dzie​ci ani pra​cy, od​trą​ca​ły ją, ile​-
kroć pró​bo​wa​ła na​wią​zać kon​takt. Za to ich mę​żo​wie pró​bo​wa​li ją ob​ma​cy​wać
iczy​ni​linie​przy​zwo​itepro​po​zy​cje. Kie​dyskar​ży​łasięWay​ne’owi, za​rzu​całjej,że
samaichpro​wo​ko​wa​ła.Po​now​newkro​cze​niedotegogniaz​dażmijna​ra​zi​ło​byjąna
cie​kaw​skiespoj​rze​nia,nie​wy​bred​neuwa​giiplot​kizaple​ca​mi.

‒Mi​shaiVernza​wszemniewspie​ra​li.Za​pra​sza​lidosto​li​ka,włą​cza​lidoroz​mów,

słu​cha​limo​ichuwag.Przy​cho​dzącnaprzy​ję​cie,oka​żę,żedo​ce​niamichżycz​li​wość–
wy​ja​śni​ła.

‒Chcesz,że​bymcito​wa​rzy​szył?
Wil​lapo​pa​trzy​łanaRobazbez​gra​nicz​nymzdu​mie​niem.Oczy​wi​ście,żeto​wa​rzy​-

stwoza​bój​czoprzy​stoj​ne​gomęż​czy​znydo​da​ło​byjejotu​chy,alenieśmia​łagopro​sić.
Prze​trwa​ła​bytenwie​czóribeznie​go.Byłasil​niej​sza,pew​niej​szasie​bieiszczę​śliw​-
szaniżwcza​sachmał​żeń​stwa.

‒Cotrze​bawło​żyćioktó​rejigdzieprzyjść?–za​py​tał.
Wil​la naj​chęt​niej znów od​tań​czy​ła​by ta​niec ra​do​ści, ale siłą woli na​ka​za​ła so​bie

spo​kój.

‒ Przy​ję​cie za​czy​na się o ósmej na jach​cie w za​tocz​ce Camp​bel​la. Obo​wią​zu​ją

stro​jewie​czo​ro​we.Dzię​ku​ję,żeze​chcia​łeśmito​wa​rzy​szyć.

‒ Jak​byś nie bła​ga​ła mnie wzro​kiem o wspar​cie! – za​kpił, mu​ska​jąc prze​lot​nym

po​ca​łun​kiemjejusta.

‒Bę​dziesztyw​noinud​no,aWay​nezpew​no​ściąprzyj​dzie.
‒Pró​bu​jeszmnieznie​chę​cić?
‒Nie.Uprze​dzam,cocięcze​ka.Je​śliniechcesztamiść,mo​żeszzre​zy​gno​wać.

Damso​bieradęsama.

‒ Nie wąt​pię, ale ze mną bę​dzie ci le​piej. Nie rób ta​kich wiel​kich oczu. Nie je​-

stem tak gru​bo​skór​ny i nie​czu​ły, jak my​ślisz. Wi​dzę, że wo​la​ła​byś stą​pać boso po
tłu​czo​nymszkleniżsko​rzy​staćztegoza​pro​sze​nia.Po​dzi​wiamtwo​jąlo​jal​ność.Sam
siędzi​wię,żeza​pro​po​no​wa​łemciwspól​neuczest​nic​twowim​pre​zie,naja​kiezwy​kle
nie tra​cę cza​su, ale wy​glą​da na to, że po​trze​bu​jesz opar​cia. Po​dej​rze​wam, że na
nie​wie​lulu​dzimo​głaśli​czyćwpo​trze​bie.

Wil​lale​d​wiepo​wstrzy​ma​łałzy.Miałra​cję.Bli​scywpraw​dziejąko​cha​li,aleoj​ciec

trzy​małjąpodklo​szem,po​nie​ważpra​gnąłza​pew​nićjejdo​sko​na​łeży​cie,azbra​tem
ni​g​dyniełą​czy​łajejbli​skawięź.Za​nie​dba​łaprzy​ja​ciółzPła​czą​cejRafy,kie​dywe​-
szławświatWay​ne’a.Wkrót​cepo​ję​ła,żecza​ru​ją​cyro​man​tykzwa​ka​cjinacodzień
jestzim​nymdra​niem.Do​pie​rote​razod​ży​ła,jak​bywy​szłanasłoń​cezlo​do​wejja​ski​-
ni.Pew​nieprze​sa​dza​ła,aleprze​czu​wa​ła,żedzi​siej​szaim​pre​zazno​wujązmro​zi.

Rob uniósł jej gło​wę, żeby zaj​rzeć w oczy. Nie zda​wa​ła so​bie spra​wy, że wi​dać

wnichbólistrach.

‒Niemu​sisztamiść–przy​po​mniał.
‒Alepój​dę,dlaMi​shyiVer​na.Idlaho​no​ru.
‒Do​brze.Nieopusz​częcięaninachwi​lę.Je​że​liWay​neze​chcedocie​biepo​dejść,

bę​dziemiałzemnądoczy​nie​nia.Gwa​ran​tu​ję,żedammuradę.

Wil​laza​rzu​ci​łamuręcenaszy​jęizło​ży​łagło​węnara​mie​niu.
‒Dzię​ku​ję–wy​szep​ta​ła.
‒Będęprzyto​bie,Wil​lo.

ROZDZIAŁSIÓDMY

W póź​nych go​dzi​nach ran​nych Wil​la zo​sta​wi​ła Roba w si​łow​ni. Wło​ży​ła ró​żo​wą

su​kien​kębezple​cówiklap​ki,zwią​za​ławło​sywkoń​skiogonnaczub​kugło​wyipo​-
szła na spo​tka​nie z ko​le​żan​ka​mi. Wresz​cie mia​ła ko​le​żan​ki! Z da​le​ka spo​strze​gła
ogni​sto​ru​dewło​syKatenakoń​cusali,Amyi…Jes​si​cę.Wy​glą​da​łonato,żewspół​lo​-
ka​tor​ka Amy ko​lek​cjo​no​wa​ła zna​jo​mych jak nie​któ​re ko​bie​ty buty, co Wil​li wca​le
nieprze​szka​dza​ło.Przytakwą​skimkrę​guprzy​ja​ciółniewi​dzia​łapo​wo​dów,byod​-
rzu​caćja​ką​kol​wiekzna​jo​mość.

Po​wi​ta​łajepro​mien​nymuśmie​chem,za​ję​ławol​nekrze​słoiza​mó​wi​łakok​tajlbez​-

al​ko​ho​lo​wy.

‒Dla​cze​go?–do​py​ty​wa​łasięcie​kaw​skaAmy.
‒Ostat​nimra​zem,kie​dyzwamipi​łam,wy​lą​do​wa​łamwłóż​kuzob​cymfa​ce​tem,

aranowpa​ro​wałdomnietłumlu​dzi.

‒Twier​dzi​łaś,żedo​sko​na​lesięba​wi​łaś.Zresz​tąna​dalznimsy​piasz.
‒ I wy​glą​dasz na szczę​śli​wą, chy​ba nie tyl​ko z po​wo​du ko​chan​ka… – do​rzu​ci​ła

Katepochwi​libacz​nejob​ser​wa​cji.

Zna​łająle​piejniżkto​kol​wiekinny.Wil​latrak​to​wa​łająjakstar​sząsio​strę.Spę​dzi​-

łyra​zemwie​lego​dzinnaprzy​go​to​wa​niudo​ku​men​tówroz​wo​do​wych.Katetrzy​ma​ła
jązarękęwchwi​lachza​ła​ma​nia,ocie​ra​łałzy,po​cie​sza​łaiprze​ma​wia​ładoroz​sąd​-
ku. Zdję​ła jej z oczu przy​sło​wio​we ró​żo​we oku​la​ry i zmu​si​ła, żeby do​ro​sła, za co
Wil​labyłajejwdzięcz​na.

‒Do​sta​łampra​cę–oświad​czy​łazdumą.
‒Fan​ta​stycz​nie!–wy​krzyk​nę​łaJes​si​ca.
Amyza​wtó​ro​wa​łajejokrzy​kiemra​do​ści.
‒Pro​szęjejdo​laćcze​gośmoc​niej​sze​go–roz​ka​za​łaKate,gdykel​ner​kaprzy​nio​sła

za​mó​wio​nyna​pój.–Ukogopra​cu​jesz?Kie​dyza​czy​nasz?

‒Księ​go​we​goRobawe​zwa​ładodomupil​naspra​waro​dzin​na,więcpo​wie​rzyłmi

tę funk​cję. Przej​mę wszyst​kie za​da​nia Pa​tric​ka, roz​li​cze​nia fi​nan​so​we i… – prze​-
rwa​ła, kie​dy spo​strze​gła, że ko​le​żan​ki na​gle spo​waż​nia​ły i wy​mie​ni​ły mię​dzy sobą
po​ro​zu​mie​waw​czespoj​rze​nia.–Cze​mutakpa​trzy​cie,jak​bympo​peł​ni​łaja​kieśgłup​-
stwo?

‒Nieprzy​szłonamdogło​wy,żepra​cu​jeszdlako​chan​ka–wy​ja​śni​łaAmypodość

dłu​gimmil​cze​niu.

‒Czycho​ciażcipła​ci?–spy​ta​łaJes​si​ca.
‒Hm…
Niepo​ru​szy​lijesz​czekwe​stiiwy​na​gro​dze​nia.Wil​lamia​łana​dzie​ję,żejejza​pła​ci,

alemniejjejza​le​ża​łonapie​nią​dzachniżnazdo​by​ciunie​zbęd​ne​godo​świad​cze​nia.

Kateprze​wró​ci​łaocza​mi.
‒Wil​lo,prze​cieżcięuczy​łam,jakdbaćoswo​jein​te​re​sy!
‒Je​że​lijesz​czepo​wiesz,żemugo​tu​jeszipie​rzesz,tochy​bacięstłu​kę–do​rzu​ci​ła

Amy.–Robtomiłyfa​cet,alenie​sta​ły.Coztegobę​dzieszmia​ła?

‒Popierw​szenaj​cie​kaw​szeza​ję​cie,ja​kiekie​dy​kol​wiekwy​ko​ny​wa​łam.Podru​gie,

kie​dyRobwy​je​dzie,wpi​szęokresza​trud​nie​niaunie​gowru​bry​kę„do​świad​cze​nie
za​wo​do​we” w CV, co uła​twi mi uzy​ska​nie przy​zwo​itej po​sa​dy. To mój praw​dzi​wy
zysk.Niero​biętegodlanie​go,tyl​kodlasie​bie–wy​tłu​ma​czy​łaWil​la.

LeczAmyniewy​glą​da​łanaprze​ko​na​ną.
‒Niewie​rzę,żepo​tra​fiszunik​nąćemo​cjo​nal​ne​goza​an​ga​żo​wa​niawro​mans–za​-

pro​te​sto​wa​ła.

‒Uwierz​ciemi,dziew​czy​ny,ży​ciemniespo​rona​uczy​ło.Nieje​stemjużtakna​iw​-

na jak daw​niej. Do​ro​słam i, mam na​dzie​ję, zmą​drza​łam. Nie od​dam ser​ca ko​muś,
ktobyjepo​de​ptał.Zresz​tąRobcią​glemiprzy​po​mi​na,że​bymniero​bi​łaso​bieżad​-
nychna​dzieinaprzy​szłość.

‒ Mą​dra dziew​czy​na – po​chwa​li​ła Kate. – Do​pó​ki bę​dziesz my​śla​ła gło​wą, a nie

ma​ci​cą,nicciniegro​zi.

‒Jaktysięwy​ra​żasz!–żach​nę​łasięJes​si​ca.
‒ Za​po​ży​czy​łam to okre​śle​nie od mo​jej bab​ci, za​go​rza​łej fe​mi​nist​ki. Ra​zem

zmamąpa​li​łysta​ni​kiino​si​łyhip​pi​sow​skiełasz​ki.Cią​glekrę​cąno​sem,żeniebro​nię
prawko​biet.

‒Wal​czyszonie,wy​stę​pu​jącwspra​wachroz​wo​do​wych.
Wil​la po​smut​nia​ła na wspo​mnie​nie o roz​wo​dach i nie​uchron​nym spo​tka​niu z by​-

łymmę​żempod​czaswie​czor​nejim​pre​zy.Spo​strze​gaw​czaKatena​tych​miastza​uwa​-
ży​łana​głązmia​nęna​stro​ju.

‒Ejże,Wil​lo!Cze​mutakzrze​dłacimina?
Wil​lawy​ja​śni​ła,żezo​sta​łaza​pro​szo​nadodaw​nychzna​jo​mychiżeniemaocho​ty

tamiść.

‒Wiem,Kate,żeza​bro​ni​łaśmiwszel​kichkon​tak​tówzWay​ne’em,aleniewy​pa​da

mizła​maćobiet​ni​cy–do​da​łanako​niec.

‒Tojużbezzna​cze​nia.Pa​pie​ryroz​wo​do​wezo​sta​łypod​pi​sa​neiprze​ka​za​nesą​do​-

wi.Mu​szątyl​koprzejśćprzezod​po​wied​niepro​ce​du​ry.Niemaod​wro​tuodwa​run​-
ków,któ​rewy​ne​go​cjo​wa​ły​śmy.Na​wetgdy​by​ścieznówza​czę​lira​zemspać,ni​cze​go
toniezmie​ni–wy​ja​śni​łaKate.

Poostat​nimzda​niuWil​lazna​czą​coprze​cią​gnę​łapal​cemposzyi.
‒Idzieszsamaczyza​bie​raszswo​je​goprzy​stoj​nia​ka?–spy​ta​łaAmy.
‒ Za​pro​po​no​wał, że pój​dzie ze mną. Dzię​ki Bogu! Na​dal się boję, ale znacz​nie

mniej.

Kateuści​snę​łajejra​mię.
‒Way​neniejestwartjed​nejtwo​jejmy​śli.Idźzpod​nie​sio​nągło​wą,wy​glą​dajjak

bo​gi​niiróbwra​że​niepew​nejsie​bieiszczę​śli​wej.

‒Je​stemszczę​śli​wa.–Le​d​wieWil​lawy​po​wie​dzia​łatesło​wa,uświa​do​mi​łaso​bie,

żetopraw​da,nietyl​kodzię​kiupoj​nymno​comzprzy​stoj​nympart​ne​rem.

Wresz​cieprze​sta​łabyćcó​recz​kąta​tu​sia,sio​strąLuke’aczyżonąWay​ne’a.Była

sobą,mło​dą,sil​ną,zdro​wąizdol​nąWil​lą.Chy​baza​czę​łasie​bielu​bić…tak,zde​cy​-
do​wa​niepo​lu​bi​ła.Niezna​ławspa​nial​sze​gouczu​cia.

Robcze​kałnaWil​lęwkuch​nizkie​lisz​kiemwinawręku,wy​stro​jo​nywbia​łąko​-

szu​lęzkra​wa​temiczar​nygar​ni​tur,któ​re​goniezno​sił.Zwła​snejwolizanicbygo
nieza​ło​żył,aleta​kie​gostro​juwy​ma​ga​łarolawspół​cze​sne​gory​ce​rza,któ​rarów​nież
munieod​po​wia​da​ła.Sko​rorazza​wiódł,topocojąod​gry​wał?Dla​cze​gowła​śniete​-
raz?Cze​muwła​śniedlaWil​li?

Wró​ci​łazlun​chuzko​le​żan​ka​miwnie​colep​szymna​stro​ju,alepopo​łu​dniuprzy​ci​-

chłaipo​smut​nia​ła.Nieule​ga​łowąt​pli​wo​ści,żezże​ra​jąjąner​wy.

‒Pocoidziesznaprzy​ję​cie,któ​retakcięprze​ra​ża?Czytyl​kopoto,żebypo​dzię​-

ko​waćja​kimślu​dziomzaodro​bi​nęza​in​te​re​so​wa​nia?Wy​ślijimkart​kęzży​cze​nia​mi
idajso​biespo​kój–tłu​ma​czył,roz​draż​nio​nyjejpo​sęp​nymmil​cze​niem.

WoczachWil​liza​mi​go​ta​łygniew​nebły​ski.
‒ Chy​ba ni​g​dy w ży​ciu nie do​zna​łeś lek​ce​wa​że​nia i po​gar​dy tak jak ja. Pój​dę,

ztobączybezcie​bie,żebyimpo​ka​zać,żenie​spra​wie​dli​wiemnieoce​nia​li.Niechcę
zo​staćwichpa​mię​cijakopo​tul​na,za​stra​szo​namysz,któ​rąwol​nopo​mia​tać.

Roz​draż​nie​niemi​nę​łojakrękąod​jął,gdyRobuświa​do​miłso​bie,ileod​wa​giwy​ma​-

ga​ła od Wil​li de​cy​zja o pój​ściu na spo​tka​nie z ludź​mi, któ​rzy trak​to​wa​li ją z góry.
Nie cho​dzi​ło jej tyl​ko o ode​gra​nie przed​sta​wie​nia. W ten sym​bo​licz​ny spo​sób że​-
gna​ła swo​je daw​ne ży​cie. Mu​sia​ła to zro​bić, by od​zy​skać god​ność i sza​cu​nek dla
sie​bie.Ro​zu​miałjejmo​ty​wyipo​dzi​wiałsiłęcha​rak​te​ru.

Rob usły​szał stu​kot ob​ca​sów i od​wró​cił gło​wę. Na wi​dok Wil​li za​schło mu

w ustach. Wy​glą​da​ła bo​sko. Sre​brzy​sta suk​nia z od​cie​niem zie​le​ni w ko​lo​rze jej
oczu przy​le​ga​ła do smu​kłej syl​wet​ki jak dru​ga skó​ra. Pod​trzy​my​wa​ły ją na ra​mio​-
nachskrzy​żo​wa​neztyłura​miącz​ka.

Rob prze​cią​gnął po nich jed​nym pal​cem. Gdy się od​wró​ci​ła, krew mu za​wrza​ła

wży​łachnawi​dokod​sło​nię​te​gowcię​ciapo​ni​żejpla​ców,któ​retaklu​biłca​ło​wać.

‒Jakwniąwe​szłaś?–za​py​tał.
‒Ztru​dem–przy​zna​łaześmie​chem.–Ład​na?
‒Nie.Prze​ślicz​na.Naj​chęt​niejodrazubymjązcie​biezdjął.–Upiłłykzeswo​je​-

gokie​lisz​ka,żebyprze​płu​kaćwy​schnię​teusta,aleniepo​mo​gło.–Chceszwina?

‒Mamyjesz​czeczas?
‒ Tro​chę. Zresz​tą ta su​kien​ka wy​ma​ga spóź​nio​ne​go wej​ścia. Wy​glą​dasz osza​ła​-

mia​ją​co.

‒ Dzię​ku​ję. Ty też. – Wil​la wzię​ła kie​li​szek i upi​ła ma​leń​ki ły​czek. – Po co tam

idę?–wes​tchnę​łacięż​ko.

‒Dlaho​no​ru.Za​wszewar​towal​czyćood​zy​ska​niesza​cun​kudosie​bie.Szko​da,że

ja nie po​tra​fi​łem… – Za​milkł na wspo​mnie​nie dru​gie​go, nie​uda​ne​go mał​żeń​stwa
mat​kiiroli,jakąwnimode​grał.

‒Cze​go?–na​ci​ska​łaWil​la.
‒Nie​waż​ne.
‒Od​no​szęwra​że​nie,żecen​zu​ru​jeszswo​jewy​po​wie​dzi.
‒Topraw​da–przy​znałbezogró​dek.
‒Szko​da,boumiemsłu​chać.
‒Pocowy​słu​chi​waćhi​sto​rii,któ​rejniemoż​nazmie​nić?
‒ Po​nie​waż ty znasz wszyst​kie moje naj​skryt​sze se​kre​ty, ja też chcia​ła​bym się

cze​gośoto​biedo​wie​dzieć.

Ro​bemtar​ga​łymie​sza​neuczu​cia.Zjed​nejstro​nyku​si​łogo,żebyotwo​rzyćprzed

niądu​szę,zdru​giejja​kie​kol​wiekoso​bi​stepy​ta​niabu​dzi​ływnimchęćuciecz​ki.Roz​-
dar​tywe​wnętrz​nie,wkoń​cuza​sto​so​wałunik.Osten​ta​cyj​nieroz​piąłspin​kęman​kie​-
tuipo​pa​trzyłnaze​ga​rek.

‒Zo​staw​mytowino.Porawy​cho​dzić–oznaj​mił.
Wil​laze​szłazkrze​sła,po​da​łamurękę,dru​gąprzy​ci​snę​ładopier​sito​reb​kęicięż​-

kowes​tchnę​ła.

Robpo​ło​żyłrękęnajejple​cach.Wy​czuł,jakdrży.
‒Czywszyst​kowpo​rząd​ku,Wil​lo?–za​py​tałztro​ską.
‒Je​że​likażęciza​wró​cićsa​mo​chód,niesłu​chaj.
Robprzy​tu​liłjąiwy​szep​tałdoucha:
‒Pa​mię​taj,żetymra​zemnieje​steśsama.

Rob uczest​ni​czył w wie​lu nud​nych przy​ję​ciach, po​nie​waż każ​dy przed​się​bior​ca

pła​citakącenęzapro​wa​dze​niein​te​re​sówzbo​ga​cza​mi.Leczto,naktó​rewzię​łago
Wil​la,prze​bi​łowszyst​kieinne.Przy​by​łooko​łotrzy​dzie​stugo​ści,prze​waż​niena​pu​-
szo​nychsno​bów.Niktniekryłza​cie​ka​wie​nia„no​wympart​ne​remWil​li”.Nieob​cho​-
dzi​łagoichopi​nia,alede​ner​wo​wa​ło,żepa​trzy​linaniązgóry,jak​byktó​ra​kol​wiek
zobec​nychpańmo​głajejdo​rów​naćuro​dączyin​te​li​gen​cją.

Rob stał przy ba​rze ol​brzy​mie​go ka​ta​ma​ra​nu, za​cu​mo​wa​ne​go przy Za​tocz​ce

Camp​bel​la, zda​niem Wil​li naj​pięk​niej​sze​go na​brze​ża na świe​cie. Po​dzie​lał jej opi​-
nię. Port le​żał po​mię​dzy gma​chem Ope​ry i mo​stem por​to​wym. Wi​do​ki za​pie​ra​ły
dechwpier​si.Po​my​ślał,żeSyd​neytotakpięk​nemia​sto,żemógł​bytuza​miesz​kać.
Zdzi​wi​łogo,żetakamyślprzy​szłamudogło​wy.Uro​dziłsięwPo​łu​dnio​wejAfry​ce,
ko​chał swój kraj i sto​li​cę, ru​chli​wy, gwar​ny Jo​han​nes​burg. W prze​ci​wień​stwie do
wie​lu ko​le​gów ni​g​dy nie my​ślał o emi​gra​cji. Lecz Au​stra​lia też mu się po​do​ba​ła.
Dziew​czy​nyrów​nież.Zwłasz​czajed​na.

‒Wil​lawy​ład​nia​łaprzezostat​niepółroku–wy​rwałgozza​du​myno​so​wydam​ski

głos.

Gdyod​wró​ciłgło​wę,uj​rzałciem​no​okąbru​net​kę,któ​ranaj​wy​raź​niejspę​dzi​łazbyt

wie​le go​dzin na słoń​cu albo ra​czej w so​la​rium. Mia​ła w so​bie wię​cej two​rzyw
sztucz​nych niż ta​nia mar​ga​ry​na: na​strzyk​nię​te ko​la​ge​nem war​gi, pier​si z si​li​ko​nu
ipo​wie​kipoli​ftin​gu.Nado​miarzłe​gopo​ło​ży​łaczer​wo​neszpo​nynajegora​mie​niu.

‒GdziecięWil​lazna​la​złaczyteżwy​na​ję​ła?
‒Słu​cham?–wy​ce​dziłRobprzezza​ci​śnię​tezęby,alechy​bazadużowy​pi​ła,żeby

wy​chwy​cićostrze​gaw​czytongło​su.

‒Niegnie​wajsię,alejestzbytnie​zrów​no​wa​żo​na,żebyko​go​kol​wiekpo​de​rwać:

tchórz​li​wairów​no​cze​śniearo​ganc​ka,nie​śmia​łaiza​ro​zu​mia​ła.

Robnaj​chęt​niejna​ga​dał​bywred​nejżmiidosłu​chu,aleza​ci​snąłzęby,żebyniena​-

ro​bić Wil​li kło​po​tów. Kie​dy spró​bo​wa​ła do​tknąć pal​cem jego ust, z obrzy​dze​niem
od​chy​liłgło​wę.

‒Zna​la​zła​bymza​sto​so​wa​niedlatwo​ichusług–obie​ca​ła,czyra​czejza​gro​zi​ła.–

Dajminu​merte​le​fo​nu,todocie​bieza​dzwo​nię.

Wy​pro​wa​dzi​łagodoresz​tyzrów​no​wa​gi.
‒Dro​gapani,wo​lał​bympod​ciąćso​bieżyły–od​burk​nął,wziąłswójkie​li​szekwhi​-

skyipod​szedłdoWil​li,na​dalpo​grą​żo​nejwroz​mo​wiezgo​spo​da​rza​mi.

‒Mi​łychzna​jo​mychma​cie–mruk​nął.
Wil​laza​nie​mó​wi​łazezgro​zy,aleMi​shasięro​ze​śmia​ła.
‒Po​twor​ni,praw​da?Zwłasz​czaJa​ni​ce,ta,któ​radocie​biepo​de​szła.Dla​te​goza​-

pro​si​li​śmy Wil​lę, żeby móc po​ga​wę​dzić z kimś sym​pa​tycz​nym – do​da​ła z cie​płym
uśmie​chem.

Robniero​zu​miał,pocowta​kimra​zieza​pro​si​linaju​bi​le​uszpięć​dzie​sią​tychuro​-

dzinlu​dzi,któ​rychniezno​szą.Gdywy​ra​ziłnagłosswo​jezda​nie,Vernsięnieob​ra​-
ził,tyl​kowzru​szyłra​mio​na​mi.

‒ Uwa​żam, że przy​ja​ciół na​le​ży trzy​mać przy so​bie, a wro​gów jesz​cze bli​żej.

Wjakispo​sóbza​ra​biasznaży​cie,Ro​bie?

‒Ja​ni​cepo​dej​rze​wa,żepra​cu​jęwagen​cjito​wa​rzy​skiej.
‒Ja​ni​cejestgłu​piaiokrop​nieza​zdro​snaoWil​lę.
‒E,nie​moż​li​we–za​pro​te​sto​wa​łaWil​la.
‒ Oczy​wi​ście, że tak – po​twier​dził Rob. ‒ Mio​ta​ła obe​lgi pod two​im ad​re​sem

przez cały wie​czór, tak jak kil​ka in​nych obec​nych tu pań. Je​steś co naj​mniej dwa​-
dzie​ścialatmłod​szaodnich,ślicz​naimęż​czyź​niniemogąodcie​bieoczuode​rwać.

‒Nicdziw​ne​go–wtrą​ciłVern.–Wy​glą​daszcu​dow​nie,mojadro​ga.Zo​bacz,Mi​-

sho,przy​szliThomp​so​no​wie.Trze​baichpo​wi​tać.Torów​nieżwro​go​wie–szep​nąłdo
Roba.

‒Czymasztuwogó​leja​kichśprzy​ja​ciół?–spy​tałRob.
‒Jed​ne​golubdwóch.DbajoWil​lę–po​pro​siłVernnaod​chod​nym.
‒Coonrobi?–spy​tałRob,gdygo​spo​da​rzezo​sta​wi​liichsa​mych.
‒Le​piejza​py​taj,cze​gonierobi.Na​le​żydonaj​bo​gat​szychprzed​się​bior​cówwAu​-

stra​lii.Dzia​łaprak​tycz​niewewszyst​kichbran​żach:ho​te​lar​skiej,gór​ni​czej,han​dlu
ime​diach.

Robażgwizd​nąłzezdzi​wie​nia.
‒Pro​wa​dziin​te​re​syztwo​imby​łym?
‒Tak.
Ostat​nia in​for​ma​cja po​win​na zro​bić na nim wra​że​nie, ale nie zro​bi​ła. Naj​mniej​-

sze​go.Jachtbyłele​ganc​ki,alelu​dziebez​na​dziej​ni,or​kie​strateż,aprze​ką​skipo​spo​-
li​te. Pod ob​strza​łem cie​kaw​skich spoj​rzeń czuł się jak mał​pa w zoo. Le​piej by się
ba​wił, sto​jąc w kor​ku w Jo​han​nes​bur​gu w go​dzi​nach szczy​tu. Zże​ra​ła go nuda,
aznudyzwy​klewpa​dałnapo​my​sły,któ​rewpę​dza​łygowkło​po​ty.Wła​śnieprzy​szedł
mudogło​wyje​denznich.Po​sta​no​wiłdaćplot​ka​rzompraw​dzi​wypo​wóddoga​da​nia.

Po​chy​lił gło​wę i zło​żył dłu​gi, zmy​sło​wy po​ca​łu​nek na ra​mie​niu Wil​li. Gdy uniósł

gło​wę,spo​strzegłwjejoczachogieńpo​żą​da​nia.Naj​chęt​niejpo​szu​kał​byja​kiejśwol​-
nejka​ju​tylubła​zien​kiwtejwiel​kiejpły​wa​ją​cejba​liiiza​cią​gnąłjątam.

‒Pra​gnęcię–wy​szep​tałjejdoucha.
‒Jakza​wsze.
‒Ra​cja.–Ująłjejrękęipo​ca​ło​wałjejwnę​trze.–Czytoźle?
‒Kie​dytaknamniepa​trzysz,mięk​nąmiko​la​na,aoczyza​cho​dząmgłą–wy​zna​ła.
‒ Oby tak da​lej! Jesz​cze tro​chę, a całe to na​pu​szo​ne to​wa​rzy​stwo bę​dzie mia​ło

oczymplot​ko​wać!

Wil​lapo​ca​ło​wa​łagowpo​li​czek.

‒Nieróbzsie​biewi​do​wi​ska,Wil​lo!–upo​mniałjąsu​ro​woja​kiśmę​skigłos.
Rob za​ci​snął pięść, ale na​ka​zał so​bie za​cho​wa​nie spo​ko​ju. Wy​ci​snął krót​ki, lecz

na​mięt​nypo​ca​łu​neknaustachWil​li,za​nimodniejod​stą​pił,żebyspoj​rzećnały​sie​ją​-
ce​goblon​dy​na,któ​rystałzde​cy​do​wa​niezbytbli​skozgniew​nąminą.Niepo​trze​bo​-
wałwiel​kiejprze​ni​kli​wo​ści,żebyod​gad​nąć,żetoWay​ne.

‒Czymu​siszmniekom​pro​mi​to​waćwtakispo​sób?–cią​gnąłobu​rzo​nymał​żo​nek.

–Jesz​czeje​steśmojążoną.Awogó​lecoturo​bisz?Onijużniesątwo​imiprzy​ja​ciół​-
mi.

Robotwo​rzyłusta,żebygoskląć,alewporęprzy​po​mniałso​bie,żeWil​lapo​sta​no​-

wi​łasamasięznimzmie​rzyć.Przy​siągłso​bie,żedajejszan​sę,żein​ter​we​niu​jedo​-
pie​ro,gdyzaj​dzieko​niecz​ność.

Way​neupiłłykwinaicią​gnąłda​lej:
‒ Spo​ro przy​ty​łaś, od​kąd cię po raz ostat​ni wi​dzia​łem – za​uwa​żył ze zło​śli​wym

uśmiesz​kiem.‒Uwa​żajnasło​dy​cze,bojużcity​łekro​śnie.

Rob nie wy​obra​żał so​bie bar​dziej dzie​cin​ne​go wy​stą​pie​nia. Za​chę​cił Wil​lę spoj​-

rze​niem,żebydałamuod​pór,alesta​łabezru​chujakza​szczu​tezwie​rząt​ko.Roz​po​-
znałtenwy​raztwa​rzy.Wi​dy​wałgonatwa​rzymat​kiisio​stry.Przezchwi​lęza​miast
ry​sówWay​ne’azo​ba​czyłocza​miwy​obraź​nitwarzSte​fa​na.Po​jął,żemadoczy​nie​nia
zta​kimsa​mymty​ra​nemjakoj​czym.Omalgonieude​rzył.

Dla​cze​go spo​śród wszyst​kich ko​biet wy​brał aku​rat taką, któ​ra przy​wo​ła​ła bo​le​-

snewspo​mnie​niazjegowła​snejprze​szło​ści?Dla​cze​gotyl​kojąro​zu​miałiprzy​pusz​-
czał,żeonazro​zu​mia​ła​byjego?Jużwcze​śniejza​cho​wa​nieemo​cjo​nal​ne​gody​stan​su
przy​cho​dzi​łomuzco​razwięk​szymtru​dem.Jakmógłgoza​cho​wać,wie​dząc,przez
comu​sia​łaprze​cho​dzićwcią​gumi​nio​nychośmiulat?Dla​cze​goniewziąłso​bieroz​-
wód​ki,któ​rapo​rzu​ci​łamęża,po​nie​ważprze​sta​łagoko​chać?Cóżzairo​nialosu!

Robspo​strzegł,żeprzy​ku​liuwa​gęwszyst​kichzgro​ma​dzo​nych.Uznał,żenaj​wyż​-

sza pora po​ło​żyć kres upo​ka​rza​niu Wil​li. Do tej pory ża​ło​wał, że kie​dyś po​zo​stał
bier​ny.Niepo​wtó​rzydaw​ne​gobłę​du.

‒Wy​no​chastąd,pa​lan​cie!–wark​nąłnaWay​ne’a.
Way​nezwró​ciłnanie​gory​bieoczy,zim​neigroź​nejakure​ki​na,aleRoboce​nił,że

jed​nymcio​semzdo​łał​bygozwa​lićznóg.

‒ Kim, do dia​bła, je​steś, chłop​ta​siu? Wy​na​ję​ła cię na dzi​siaj? – prych​nął Way​ne

znie​skry​wa​nąpo​gar​dą.

Rob prze​wró​cił ocza​mi w stro​nę Mi​shy i Ver​na, któ​rzy, po​spie​szy​li na od​siecz,

żebyza​po​biecewen​tu​al​ne​muroz​le​wo​wikrwi.

‒Do​brzewie​dzieć,żeje​że​linieza​ro​bięnasi​łow​niachiodzie​żyspor​to​wej,mam

jesz​czejed​nąmoż​li​wość–za​drwiłwod​po​wie​dzi.

‒Ra​cja.Za​wszewar​toopra​co​waćja​kiśal​ter​na​tyw​nyplan–za​wtó​ro​wa​łamuMi​-

shaześmie​chem.–Aty,Way​ne,nieróbwię​cejscen.

‒Ła​twocimó​wić.Na​dalje​ste​śmymał​żeń​stwem,Mi​chel​le.
Mi​shaob​rzu​ci​łagokar​cą​cymspoj​rze​niem.
‒Gdziepo​dzia​łeśobec​nąuko​cha​ną?‒De​mon​stra​cyj​niezer​k​nę​łanawy​sa​dza​ny

bry​lan​ci​ka​mize​ga​rek.‒Ach,jużpodzie​wią​tej!Pew​nieniewol​nojejwy​cho​dzićpo
go​dzi​niepo​li​cyj​nej!

‒Toniebyłoza​baw​ne–mruk​nąłWay​ne.

‒Moimzda​niembar​dzo–za​pro​te​sto​wałRobzsze​ro​kimuśmie​chem.–Praw​da,

Wil​lo?

LeczWil​lido​słow​nieode​bra​łomowę.Resz​tato​wa​rzy​stwateżmil​cza​ła,cie​ka​wa

dal​sze​gocią​gudra​ma​tu.Mi​shazwró​ci​łasięzpo​wro​temdoWay​ne’a,żebyza​ła​go​-
dzićsy​tu​ację:

‒Robmó​wiłmiwcze​śniej,żepo​sia​dakil​kasi​łow​niiskle​pówspor​to​wychwPo​łu​-

dnio​wejAfry​ce.Roz​sze​rzadzia​łal​nośćnaSyd​ney,apo​temPerthiMel​bo​ur​ne.

‒Cie​ka​we,alery​zy​kow​ne,zwa​żyw​szynamoc​nąkon​ku​ren​cjęJustFit.
‒Dwóchmo​ichkon​sul​tan​tówiWil​laprze​ana​li​zo​wa​lidlamniesy​tu​acjęwbran​ży.

Wszy​scytro​jetwier​dzą,żeist​nie​jelukanaryn​ku,któ​rąmogęwy​peł​nić.

‒Jak​byWil​laco​kol​wiekwie​dzia​ła!–prych​nąłWay​nezlek​ce​wa​że​niem.–Totyl​ko

pu​sta,ład​nala​lecz​ka.

‒Uwa​żaj,ko​leś!‒ostrzegłgoRob.–Ob​ra​żaszmojąksię​go​wą.
Way​nezro​biłwiel​kieoczy,apo​temwy​buch​nąłśmie​chem.
‒Chy​bażar​tu​jesz,chłop​cze!Je​że​lina​praw​dęjąza​trud​ni​łeś,toje​steśgłup​szy,niż

wy​glą​dasz.

Robzer​k​nąłnaWil​lę,któ​rasta​łabezru​chuzpo​sza​rza​łątwa​rzą,spa​ra​li​żo​wa​na

stra​chem.Po​wiedzcoś,Wil​lo,bła​gałjąwmy​ślach.Niepo​zwóltemukre​ty​no​wiwy​-
grać.Uści​snąłjejrękędlado​da​niaod​wa​gi.Gdywkoń​cuzwró​ci​łananie​gowzrok,
szep​nąłbez​gło​śnie:

‒Je​stemztobą.
Wil​lawzię​łagłę​bo​kiod​dech,poczymprze​mó​wi​łaci​chym,spo​koj​nymgło​sem:
‒ Nie ob​cho​dzi mnie two​je zda​nie, po​nie​waż nic już dla mnie nie zna​czysz. Nie

po​trze​bo​wa​łeś żony, tyl​ko ma​rio​net​ki, któ​ra by ci schle​bia​ła. Lecz nie za​słu​gu​jesz
na po​chleb​stwa. Je​steś ża​ło​snym dra​niem, bu​du​ją​cym swo​ją po​zy​cję na cu​dzej
krzyw​dzie.Obrzy​dłeśmi.

Pew​nieniezda​wa​łaso​bieztegospra​wy,alejejci​chawy​po​wiedźmia​ławięk​szą

siłęod​dzia​ły​wa​nia,niżgdy​bykrzy​cza​ła.Robcze​kałnadal​szyciąg,aleonatyl​kopa​-
trzy​ła na Way​ne’a z dum​nie unie​sio​ną gło​wą. Nie oparł się po​ku​sie do​rzu​ce​nia od
sie​bie:

‒Trze​babyćkom​plet​nymdur​niem,żebyniedo​strzecin​te​li​gen​cjiWil​li.Tyl​kokre​-

tynmógł​byzo​sta​wićtakpięk​nąimą​drąko​bie​tę.

‒ To ja ją stwo​rzy​łem. Da​łem jej wszyst​ko! – wrza​snął Way​ne z po​czer​wie​nia​łą

zgnie​wutwa​rzą.

Ty​po​wy ty​ran i tchórz, po​my​ślał Rob. Wy​star​czy, że ktoś sil​niej​szy po​ka​że mu

pięść,tozwie​je,gdziepieprzro​śnie.

‒Niedałjejpannicwar​to​ścio​we​go.Stra​ci​łanapanazbytdużocza​su,alete​raz

ma tego dość. – Żeby jesz​cze bar​dziej upo​ko​rzyć Way​ne’a, sta​nął po​mię​dzy nim
aWil​lą,od​wró​ciłsiędonie​gople​ca​mi,adoniejwy​cią​gnąłrękę:‒Idzie​my,ko​cha​-
nie?–za​pro​po​no​wał.

Vernzuśmie​chemuści​snąłmudłoń.
‒Od​wiedź​cienasjesz​cze–po​pro​sił,leczRobpo​krę​ciłgło​wą.
‒Nie,dzię​ku​je​my.Ży​ciejestzbytkrót​kie,żebytra​cićczasnaprze​by​wa​niewnie​-

mi​łymto​wa​rzy​stwie.

Vern,by​naj​mniejnie​ura​żo​ny,po​ki​wałgło​wą.

‒Chy​bamaszra​cję,synu.
‒Mimowszyst​koży​czę wszyst​kie​gonaj​lep​sze​gozoka​zji uro​dzin.–Po zło​że​niu

ży​czeńob​jąłWil​lęiszep​nąłjejdoucha:‒Pro​po​nu​jępopo​wro​ciedo​koń​czyćto,co
za​czę​li​śmy,za​nimnamprze​szko​dzo​no.

ROZDZIAŁÓSMY

Wil​lawy​glą​da​łanazdru​zgo​ta​ną.Nicniepo​zo​sta​łozwe​so​łej,cza​ru​ją​cejpart​ner​-

ki,zktó​rąRobspę​dziłostat​niety​go​dnie.Na​ra​stałwnimgniew.Naj​chęt​niejwró​cił​-
bynajachtiwy​rzu​ciłzabur​tędra​nia,któ​rywje​denwie​czórode​brałjejra​dośćży​-
cia.

Nie​ste​tywie​dział,jakboląranynadu​szy.Byłdum​nyzWil​li,alenaj​wy​raź​niejnie

zda​wa​łaso​biespra​wy,jakwie​leosią​gnę​ła.Nie​waż​ne,żejejsło​waspły​nę​łypoWay​-
niejakwodapokacz​ce.Grunt,żesta​wi​łamuczo​ło.Uznałwpraw​dziezako​niecz​ne
in​ter​we​nio​wać,aleprzy​pusz​czał,żeibeznie​goda​ła​byso​bieradę.

‒Jużpowszyst​kim,Wil​lo–po​cie​szył,otwie​ra​jącdrzwijejmer​ce​de​sa.
‒Prze​pra​szam–wy​szep​ta​łazeskru​chą.
‒Zaco?
‒Zawszyst​ko.Przedewszyst​kimzato,żeciętamza​bra​łam.
‒Samchcia​łem.Za​pnij pas,ko​cha​nie.–Po​nie​waż niewy​ko​na​łażad​ne​go ru​chu,

tyl​kopa​trzy​łananie​gobez​rad​nie,zro​biłtozanią.

‒Po​sta​wi​łamcięwnie​zręcz​nejsy​tu​acji.Wszy​scynanaspa​trzy​li.
‒Nieob​cho​dzimnie,colu​dzieomniemy​ślą,iniepró​bu​jęspeł​niaćni​czy​ichocze​-

ki​wań.

‒Aleuwa​żasz,żejaza​bie​gamoak​cep​ta​cję.Ipew​niemaszra​cję.Naprzy​ję​ciu

spa​ra​li​żo​wałmniestrachnietyleprzednim,coprzedwła​snąsła​bo​ścią.Jegona​paść
obu​dzi​ła daw​ne lęki. Zwąt​pi​łam, czy zdo​łam wy​ro​bić w so​bie siłę, żeby wal​czyć
oswo​je.Aje​że​liza​wszepo​zo​sta​nępo​tul​ną,bez​wol​nąma​rio​net​ką,takąjakwla​tach
mał​żeń​stwa?

‒Dzi​siajmiza​im​po​no​wa​łaś.Ura​to​wa​łaśswójho​nor,takjakza​pla​no​wa​łaś.
‒Nie​praw​da.Sta​łamjaksłup,akie​dywresz​ciewy​krztu​si​łamparęzdań,zlek​ce​-

wa​żyłmnie.

‒ To nie​istot​ne. Grunt, że wresz​cie się od​wa​ży​łaś. ‒ Po​ło​żył rękę na jej ko​la​nie

ilek​kouści​snąłdlado​da​niaotu​chy.

Naj​chęt​niejza​trzy​mał​bysa​mo​chód,po​rwałjąwra​mio​naimoc​noprzy​tu​lił,po​nie​-

ważroz​pacz​li​wiepo​trze​bo​wa​łapo​cie​chy.Jakopierw​szaroz​bu​dzi​ławnimin​stynk​ty
opie​kuń​cze,cogomoc​nonie​po​ko​iło.Odło​żyłnapóź​niejroz​wa​że​nietejkwe​stii.Na
ra​zieWil​lapo​trze​bo​wa​łapo​mo​cy.Tłu​ma​czył,prze​ko​ny​wałiar​gu​men​to​wał,alenic
niezy​skał.Gdywkoń​cupod​je​cha​lipodjejdom,wy​cią​gnąłte​le​foniza​cząłwy​bie​rać
nu​mer.

‒Coro​bisz?–spy​ta​ławpo​pło​chu.
‒Dzwo​niępotak​sów​kę.
‒Niemu​sisz.
‒Uwa​żam,żepo​win​ni​śmyspę​dzićtęnocosob​no,żebydaćso​bietro​chęcza​suna

ochło​nię​cieiupo​rząd​ko​wa​niemy​śli–wy​ja​śnił.

Wil​lawy​da​ławes​tchnie​nieulgi.

‒Do​brze,sko​rouwa​żasz,żetoko​niecz​ne,aleniewzy​wajtak​sów​ki.Weźmójsa​-

mo​chód.Niebędęgopo​trze​bo​wać.‒Wil​laotwo​rzy​ładrzwiauta.Za​nimwy​sia​dła,
po​pa​trzy​łanaRobazbo​la​łymwzro​kiem.‒Prze​pra​szam,żecięroz​cza​ro​wa​łam.

Robbez​rad​niepo​tarłdło​niączo​ło.
‒Przezcałądro​gęusi​ło​wa​łemciwy​tłu​ma​czyć,żenieza​wio​dłaśanimnie,anisie​-

bie,alenaj​wy​raź​niejniesłu​cha​łaś.

Robotwo​rzyłso​biedrzwiklu​czem,któ​ryzna​lazłwsa​mo​cho​dzie.Ru​szyłwstro​nę

kuch​ni,skąddo​bie​ga​łamu​zy​kazra​dia.Niewie​dział,jakuspo​ko​ićWil​lę.Dotejpory
ro​man​so​wałzsil​ny​mi,pew​ny​misie​bieko​bie​ta​mi,któ​rewie​dzia​ły,cze​gochcą…albo
stwa​rza​łyta​kiepo​zo​ry.Ża​denjegozwią​zeknieprze​trwałnatyledłu​go,żebyzdą​żył
po​znaćoso​bo​wośćpart​ner​ki.

Pona​my​śledo​szedłdownio​sku,żeWil​lamusibyćsil​na.Ina​czejnieprze​trwa​ła​by

mał​żeń​stwazde​spo​tą,nieukoń​czy​łastu​diówwbrewjegowolianinieze​bra​ła​byod​-
wa​gi,bygoopu​ścić.Tymnie​mniejpo​przed​nie​gowie​czo​ruro​bi​ławra​że​nieza​hu​ka​-
nejiza​stra​szo​nej.Wni​czymnieprzy​po​mi​na​łaśmia​łej,we​so​łej,za​lot​nejko​chan​ki,
któ​rąznał.

Jakawięcbyłana​praw​dę?Możejed​nakzbytwraż​li​wadlanie​go?Możepo​trze​bo​-

wa​ła ko​goś sub​tel​niej​sze​go? By​wał nie​cier​pli​wy, szorst​ki, cza​sa​mi na​wet opry​skli​-
wy.Więk​szośćosób,zwłasz​czapłciprze​ciw​nej,uwa​ża​łagozazbytbez​ce​re​mo​nial​-
ne​go, lecz na samą myśl, że Wil​la mo​gła​by za​mie​nić go na ko​goś in​ne​go, za​ci​snął
pię​ści.

Wie​dział, że naj​le​piej by zro​bił, gdy​by zo​sta​wił ją w spo​ko​ju, ale nie chciał. No

i nie mógł, po​nie​waż pra​co​wa​ła dla nie​go. Na​lał kawy do dwóch fi​li​ża​nek i ru​szył
wstro​nęga​bi​ne​tu,pe​wien,żejątamza​sta​nie.Kie​dyniezo​ba​czyłjejzabiur​kiem,
wy​szedłprzezwe​ran​dędoogro​du.Zna​lazłjąsie​dzą​cąnadba​se​nemzno​ga​miza​nu​-
rzo​ny​miwwo​dzie.

Na od​głos jego kro​ków od​wró​ci​ła gło​wę. Rob ża​ło​wał, że za​ło​ży​ła oku​la​ry sło​-

necz​ne.Lu​biłpa​trzećjejwoczyiza​wszepo​tra​fiłznichwy​czy​tać,coczu​je.Gdypo​-
pro​sił,żebyjezdję​ła,uj​rzałwnichgniew,upo​ko​rze​nieismu​tek.

‒Jaksięczu​jesz?–spy​tał,gdyjejmil​cze​nieprze​dłu​ża​łosię.
‒Na​dalfa​tal​nie–przy​zna​łapół​gło​sem.
‒ Czy dla​te​go, że za mało po​wie​dzia​łaś, czy dla​te​go, że wy​szłaś za dur​nia, czy

dla​te​go,żetampo​szłaś?

‒Zewszyst​kichtrzechpo​wo​dów.Pysz​nakawa,alejesz​czebar​dziejsma​ko​wa​ła​-

bymizpącz​kiem.Umie​ramzgło​du.

‒Nicdziw​ne​go.Wczo​rajnajach​cienicniezja​dłaś.
‒Naka​ta​ma​ra​nie.Madwaka​dłu​by,ajachtje​den.
‒Niemampo​ję​ciaobu​do​wieło​dzi.Po​cho​dzęzmia​sta.Aleniezmie​niajte​ma​tu.

Wi​dzia​łaśwcze​śniejmężaoddniase​pa​ra​cji?

‒Tak,wkan​ce​la​riiKate,alewte​dynasipraw​ni​cypro​wa​dzi​line​go​cja​cje.Przezte

kil​kamie​się​cyoddniaroz​sta​niatłu​ma​czy​łamso​bie,żewma​wiałmibzdu​ryiżewie​-
rzy​łamwnie,po​nie​ważniemia​łamprzyso​bieni​ko​go,ktoza​prze​czył​byjegoza​rzu​-
tom.Do​kła​da​łamwszel​kichsta​rań,żebyuwie​rzyćwsie​bieizy​skaćpo​czu​ciewła​-
snejwar​to​ści.My​śla​łam,żeskre​śli​łamgonaza​wszezeswo​je​goży​cia,awy​star​czy​-

łokil​kaobelg,żebymniezpo​wro​temwdep​taćwzie​mię.

‒Ty​po​ware​ak​cjaofia​ry.
‒Nieznę​całsięnademną.
‒Mal​tre​to​wa​niepsy​chicz​netorów​nieżokrut​nafor​maprze​mo​cy.Damgło​wę,że

cięob​wi​niał,ka​rałmil​cze​niemiwiecz​nieoka​zy​wałnie​za​do​wo​le​nie.

‒Wy​glą​danato,żewiesz,oczymmó​wisz.
‒ Nie​ste​ty tak – przy​znał z ocią​ga​niem. – Mój oj​czym ter​ro​ry​zo​wał mamę i sio​-

stręprzeztrzylata,pókiwujnieza​in​ter​we​nio​wał.Ste​fanbyłnaj​lep​szymprzy​ja​cie​-
lemojca.Pojegośmier​cipo​cie​szałnasiwspie​rał.Wi​dzie​li​śmywnimopo​kę.Wkrót​-
cepod​biłser​cemamy.Porokuza​py​ta​ła,czyuwa​żam,żepo​win​nazanie​gowyjść.

‒Uzna​łeś,żetak?
‒Chcia​łem,żebyznówbyłaszczę​śli​wa.Pozatymma​rzy​łemostu​diachnauni​wer​-

sy​te​ciewin​nymmie​ście.Mógł​bymwy​je​chaćzczy​stymsu​mie​niem,wie​dząc,żezo​-
sta​wiammamęisio​strępoddo​brąopie​ką.Leczkie​dysiędonasspro​wa​dził,prze​jął
nad nimi cał​ko​wi​tą kon​tro​lę i znisz​czył moją psy​chi​kę. Stra​ci​łem wia​rę w lu​dzi,
wsie​bie.Sta​łemsięczło​wie​kiemnie​cier​pli​wym,za​mknię​tymwso​bieibez​kom​pro​-
mi​so​wym.

‒Dla​cze​go?
‒Pośmier​citatySte​fanzo​stałmoimbo​ha​te​rem.Bar​dzogosza​no​wa​łem,nie​mal

ko​cha​łem.Nieprzy​szłomidogło​wy,żemożesięprze​mie​nićwty​ra​na.Czaspo​ka​-
zał,żepo​zo​rymylą.

‒Ktona​zwałcięnie​cier​pli​wym,za​mknię​tymwso​bieibez​kom​pro​mi​so​wym?
‒Nie​jed​na,któ​rąpo​rzu​ci​łem.Nie​ste​ty,mia​łyra​cję,Wil​lo–do​dałzre​zy​gna​cją.
Zda​niemWil​liza​po​mnia​łyojegoza​le​tach:pra​co​wi​to​ści,lo​jal​no​ści,bez​względ​nej

uczci​wo​ści,ho​no​rze,cię​tymdow​ci​pie,po​czu​ciuod​po​wie​dzial​no​ściitro​skioin​nych.

‒Całykło​potwtym,żeniepo​tra​fięni​ko​muza​ufać.Dla​te​goniewcho​dzęwżad​ne

związ​ki.Po​prze​sta​jęnakrót​ko​trwa​łychro​man​sach.Gdywy​czu​wam,żespra​wyza​-
szłyzbytda​le​ko,od​cho​dzę.

Wil​lawzię​łagłę​bo​kiod​dech.Mu​sia​ławie​dzieć,naczymstoi.Nieopar​łasiępo​ku​-

sieza​py​ta​nia:

‒Czyż​byśwła​śniedo​szedłdownio​sku,żenad​szedłczasnaroz​sta​nie?
‒Uwa​żam,żepozłymtrak​to​wa​niuprzezmężapo​trze​bu​jeszko​gośde​li​kat​ne​go,

wy​ro​zu​mia​łe​goicier​pli​we​go.Janiepo​sia​damżad​nejztychcech.

Wil​laprzezchwi​lęwmil​cze​niuana​li​zo​wa​łajegosło​wa.Pod​czasdłu​giejmi​nio​nej

nocy przy​cho​dzi​ły jej do gło​wy po​dob​ne re​flek​sje. Przy kimś spo​koj​nym, cie​płym
iser​decz​nymzpew​no​ściąbyod​po​czę​ła.Niezmu​szał​byjejdokon​fron​ta​cjizde​mo​-
na​miwła​snejpsy​chi​ki.Aleniepo​trze​bo​wa​ławspół​czu​ciaanizro​zu​mie​nia,tyl​koza​-
chę​tydopra​cynadsobą.Robmo​bi​li​zo​wałjejsiły,zmu​szałdowal​kioswo​jepra​wa.
Niebyłotoła​twe,alenadłuż​sząmetęko​rzyst​ne.Zdję​łasło​necz​neoku​la​ryispoj​-
rza​łamuwoczy.

‒Nieocze​ku​jęodcie​biede​li​kat​no​ścianiroz​piesz​cza​nia.Przezcałeży​cieota​cza​-

nomnieopie​ką.Te​razpo​trze​bu​jęko​goś,ktoniebę​dziemnietrak​to​wałjakkru​che​-
gocac​kazpor​ce​la​ny,tyl​kobę​dziewy​ma​gałodemniesa​mo​dziel​no​ści,że​bymsta​nę​-
łamoc​nonawła​snychno​gachipo​tra​fi​łaspro​staćkaż​de​muwy​zwa​niujakdoj​rza​ła,
nie​za​leż​nako​bie​ta.–Nawi​dokprze​ra​żo​nejminyRobawpa​dławpo​płoch,żejąrzu​-

ci,więcpo​spiesz​niedo​da​ła:‒Pókituprze​by​wasz,po​zo​stańdlamnieta​kimwy​ma​-
ga​ją​cympart​ne​rem,na​wetje​że​linaszro​manspo​trwajesz​czetyl​kokil​kadnilubty​-
go​dni.Kie​dypla​nu​jeszpo​wrótdokra​ju?–spy​ta​łanako​niec.

Wy​raź​niewi​dzia​ła,jakna​pię​cieznie​goopa​da,gdywy​ja​śniał,żepo​zo​sta​niewAu​-

stra​liijesz​czetrzyty​go​dnie,naj​wy​żejmie​siąc.Niepo​zo​sta​wiłwąt​pli​wo​ści,żetrak​-
tu​jetenro​mansjakkrót​ko​trwa​łąprzy​go​dę.

Wil​la ża​ło​wa​ła, że Bro​die nie przy​jął jej za​pro​sze​nia na ko​la​cję, choć wła​ści​wie

niespo​dzie​wa​łasię,że przyj​dzie.Dys​ku​sjaRobaze Scot​temnate​matar​chi​tek​ta,
októ​rymni​g​dyniesły​sza​ła,przy​po​mnia​łajejdaw​necza​sy.Nie​razsłu​cha​łapo​dob​-
nejwy​mia​nykrót​kichtre​ści​wychzdańpo​mię​dzyBro​diemaScot​tem.

Cie​szy​łyjąichod​wie​dzi​ny.Zprzy​jem​no​ściąprzy​go​to​wa​łapro​stąko​la​cję,zło​żo​ną

zma​ka​ro​nuzkur​cza​kiem,sa​łat​kiichle​baczosn​ko​we​go.Ża​ło​wa​łateż,żeKatenie
przy​szła,alepew​niepo​dob​niejakBro​die​muniepo​zwo​li​łyjejobo​wiąz​kiza​wo​do​we.
Go​ści​łazatoAmyiJes​si​cęwrazzra​tow​ni​kiemzPła​czą​cejRafy,zktó​rymwy​szła
zpo​przed​niejim​pre​zy.Całaszóst​każar​to​wa​łaiga​wę​dzi​łaprzydo​brymwi​niezza​-
pa​sówwpiw​ni​cy.

Po​win​na być wdzięcz​na lo​so​wi za od​zy​ska​nie przy​ja​ciół, wy​traw​ne​go ko​chan​ka

icie​ka​wąpra​cę.Dla​cze​gowięcczu​łasięroz​bi​ta,nie​spo​koj​naiwy​trą​co​nazrów​no​-
wa​gi? Wy​szła do kuch​ni pod pre​tek​stem od​nie​sie​nia pu​stych ta​le​rzy, żeby zy​skać
chwi​lęnadoj​ściedoładuzesobą.Wie​leosią​gnę​łaprzezostat​nichosiemmie​się​cy.
Po​win​nabyćzsie​biedum​na.

Ale czy aby na pew​no? Co wła​ści​wie zdzia​ła​ła? Rap​tem ode​szła od nie​do​bre​go

męża.Wiel​kierze​czy!Ko​bie​tysto​jąnacze​lerzą​dów,bro​niąswo​ichkra​jów,wal​czą
zdys​kry​mi​na​cjąibie​dąnaca​łymświe​cie.Nieza​słu​gi​wa​łanapo​dziwzpo​wo​dude​-
cy​zjioroz​wo​dzie,zwłasz​czażeode​szłaodWay​ne’aoosiemlatzapóź​no.Miesz​ka​-
ławre​zy​den​cji,któ​rąku​pił,jeź​dzi​łasa​mo​cho​dem,zaktó​ryza​pła​cił,akie​dyzy​ska​ła
oka​zjęudo​wod​nie​nia,żemy​ślisa​mo​dziel​nie,zmar​no​wa​łają.

Ro​manszRo​bemteżnie​uchron​niedo​bie​gałkoń​ca.Jużprzy​go​to​wy​wałjąnaroz​-

sta​nie,choćnieokre​śliłjesz​cze,kie​dytodo​kład​niena​stą​pi.Za​trud​niłjąwpraw​dzie,
ale nie w dro​dze kon​kur​su, tyl​ko dla​te​go, że o to bła​ga​ła. Nie mo​gąc po​rów​nać
swo​ich osią​gnięć z in​ny​mi kan​dy​da​ta​mi, nie wie​dzia​ła, czy ceni ją za umie​jęt​no​ści
za​wo​do​we,czyłóż​ko​we.

Jed​nymsło​wemwciążżyławe​długcu​dzychre​guł:naj​pierwjakouko​cha​nacór​ka,

po​tem jako pod​po​rząd​ko​wa​na żona, a na ko​niec jako księ​go​wa i ko​chan​ka sze​fa.
Czykie​dy​kol​wiekza​czniede​cy​do​waćsamaoso​bie?Do​szładownio​sku,żenaj​wyż​-
szaporaspró​bo​waćsta​nąćnawła​snychno​gach.

Na​la​łaso​biewina,wy​pi​ławszyst​kona​razipo​now​niena​peł​ni​łakie​li​szek.

Póź​nympo​po​łu​dniemWil​laiKatele​ża​łynale​ża​kach,od​po​czy​wa​łypood​świe​ża​ją​-

cejką​pie​liisą​czy​łylo​do​wa​tąsan​grię.

‒Gdzietwójprzy​stoj​niak?–za​gad​nę​łaKate.
‒Po​je​chałdoBris​ba​nenakil​kadninaspo​tka​niezpo​ten​cjal​ny​mifran​czy​zo​bior​ca​-

mi.Wprzy​szłymty​go​dniuwy​jeż​dżadoPerth.

‒Szyb​kodzia​ła.

‒Alesku​tecz​nie.Mage​nial​nąin​tu​icjęido​sko​na​łepo​my​sły,cho​ciażnielubili​czyć.
‒Dla​te​gocięza​trud​nił.Jakciidzie?
‒Uwiel​biamtępra​cę.
‒Japo​dzie​lamnie​chęćRoba.Okrop​niemnienu​dząra​chun​ki.Jakgo​dziszwspół​-

pra​cęzroląko​chan​ki?

‒Robpo​tra​fina​tych​miastza​po​mnieć,żeprzedchwi​lądys​ku​to​wa​li​śmyoprze​pły​-

wiego​tów​kiipre​miachdlapra​cow​ni​ków.Japo​trze​bu​jęwię​cejcza​sunaprze​sta​wie​-
niesię.

‒Tokwe​stiado​świad​cze​nia.Zcza​semprzy​wyk​niesz–po​cie​szy​łająKate.
Wil​laczu​łapo​trze​bęza​wie​rze​nianaj​bliż​szejprzy​ja​ciół​ceswychroz​te​rek.
‒Nara​zieje​stembar​dzoza​gu​bio​na–za​czę​łaostroż​nie.–Kie​dyochło​nę​łampo

szo​ku,gdyzo​sta​łamsama,przy​rze​kłamso​bie,żeodtejporybędęro​bićtyl​koto,co
miod​po​wia​daicouznamzawła​ści​we.My​śla​łam,żeosią​gnę​łamsa​mo​dziel​ność,ale
gdy Way​ne znie​wa​żał mnie przy lu​dziach, ode​bra​ło mi mowę. Mimo że Rob mnie
wspie​rał, sta​łam tam bez sło​wa, jak po​tul​na, lek​ce​wa​żo​na żona. Ma​rzy​łam tyl​ko
otym,żebyumknąćstam​tądcosiłwno​gach.Robmu​siałsta​nąćwmo​jejobro​nie.

‒Prze​cieżna​ga​da​łaśmudosłu​chu.
‒Zamało.
‒Niebądźdlasie​bietakasu​ro​wa.Bar​dzowie​leosią​gnę​łaś.Jed​nachwi​lasła​bo​-

ścitojesz​czeniepo​wóddoza​ła​ma​nia.

LeczWil​lajesz​czeniedo​szłazesobądoładupogwał​tow​nychzmia​nach,ja​kieza​-

szływjejży​ciu.Niemo​głaso​bieda​ro​wać,żepo​zwo​li​łaWay​ne’owinapod​łetrak​to​-
wa​nie.Do​pu​ści​ładotego,byzy​skałnadniąab​so​lut​nąwła​dzę,ioba​wia​łasię,żepo​-
wtó​rzydaw​nebłę​dy.

Te​razRobusta​lałre​gu​ły.Gro​zi​łojej,żeule​gniejegosil​nejoso​bo​wo​ści.Wkro​czył

wjejży​cie,wsko​czyłdołóż​ka,anako​nieczo​stałjejsze​fem.Czyż​bywpa​dłazdesz​-
czupodryn​nę?Czyoma​miłjąjegoatrak​cyj​nywy​glądibie​głośćwsztu​ceko​cha​nia?
Czy za​wsze po​zo​sta​nie sła​bą, bez​wol​ną ko​biet​ką, za​bie​ga​ją​cą o ak​cep​ta​cję za
wszel​kącenę?Chy​baza​słu​gi​wa​łanalep​szylos!

‒Oczymmy​ślisz,ma​leń​ka?‒wy​rwa​łojąznie​we​so​łejza​du​mypy​ta​nieKate.
‒Otym,żenaj​wyż​szaporaokre​ślić,cze​gochcęodży​cia,odlu​dziiodRoba,iza​-

cząćpo​dej​mo​waćsa​mo​dziel​ne,ko​rzyst​nedlamniede​cy​zje.

Katete​atral​nymge​stemotar​łazpo​licz​kanie​ist​nie​ją​cąłzę.
‒Wi​dzę,żemojamaładziew​czyn​kaza​czy​nado​ra​stać–sko​men​to​wa​łasło​waWil​-

li.

Po​nie​ważWil​laniezna​la​złaod​po​wie​dzi,we​pchnę​łajądoba​se​nu.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

‒Tysuko!
Wil​lapod​sko​czy​łanascho​dachzestra​chu.Wra​ca​łazpo​ran​ne​gobie​gu,gdyWay​-

newy​chy​nąłzcie​niazza​wzię​tymwy​ra​zemtwa​rzy.Prze​ra​żo​naiza​sko​czo​na,przy​-
ło​ży​łarękędopier​siiza​mknę​łaoczy.Coturo​bił?Cze​gochciał?My​śla​ła,żewię​cej
goniezo​ba​czy.

‒ Jak śmia​łaś mnie kom​pro​mi​to​wać przy zna​jo​mych i wspól​ni​kach? Wy​sta​wi​łaś

mnienapo​śmie​wi​sko.Vernze​rwałzemnąumo​wę.Za​rzu​ciłmi,żeźleciętrak​tu​ję,
tygłu​piakro​wo!–wy​ce​dziłprzezza​ci​śnię​tezęby.

Czy to jej wina? Wil​la chcia​ła go prze​strzec, żeby prze​stał ją znie​wa​żać, ale na

wi​dokpa​ła​ją​cychnie​na​wi​ściąoczuzno​wuopu​ści​łająod​wa​ga.Do​świad​czy​łana​pa​-
dówjegozło​ści,aleni​g​dyniewi​dzia​łagoażtakwście​kłe​go.Po​ża​ło​wa​ła,żepo​zwo​-
li​łaRo​bo​wiwró​cićdoswo​je​gomiesz​ka​nia.Zna​jąctchó​rzo​stwoWay​ne’a,po​dej​rze​-
wa​ła,żemu​siałwie​dzieć,żezo​sta​łasama.Usi​ło​wa​łaumknąćwbok,aleza​gro​dził
jejdro​gęizła​pałzca​łejsiłyzara​mię.

‒ Jesz​cze z tobą nie skoń​czy​łem! – wark​nął. – Zo​ba​czy​my, czy bę​dziesz tak od​-

waż​najakprzytymswo​imosił​ku!

‒Uspo​kójsię,Way​ne–po​pro​si​ła,alenicniewskó​ra​ła.
‒ Nie​do​cze​ka​nie! Dam ci na​ucz​kę, któ​rą za​pa​mię​tasz na całe ży​cie, choć​by to

mia​łabyćostat​niarzecz,jakązro​bię.Otwórzdrzwiiwejdźdośrod​ka–roz​ka​zał,
wbi​ja​jącmoc​niejpal​cewjejra​mię.

Wil​la wpa​dła w po​płoch. Nie ule​ga​ło wąt​pli​wo​ści, że za​mie​rza ją po​bić. Ni​g​dy

wcze​śniej jej nie tknął, ale utra​ta twa​rzy wo​bec Ver​na do​pro​wa​dzi​ła go do pa​sji.
Bała się krzy​czeć, żeby jesz​cze bar​dziej go nie roz​zło​ścić. Wy​obra​ża​ła so​bie, ile
wy​cier​pia​łanie​szczę​snaAmy,sa​mot​naibez​bron​nawob​li​czubru​tal​nejna​pa​ści.Pa​-
mię​ta​łajejsi​nia​kiirany.

‒Otwórzna​tych​miasttedrzwi,boina​czejpo​ża​łu​jesz!–wark​nąłWay​ne.
Gdyniąpo​trzą​snął,się​gnę​ławkoń​cupoklucz.Prze​mknę​łojejprzezgło​wę,żeje​-

śligowy​słu​cha,możetro​chęsięuspo​koi,aleroz​są​dekpod​po​wia​dał,żenieunik​nie
kon​fron​ta​cji.

Na​ra​sta​ją​cy gniew do​dał jej od​wa​gi. Nie po​zwo​li mu wy​grać. W mgnie​niu oka

wspar​ła ręce o jego pierś i z ca​łej siły ze​pchnę​ła go ze schod​ków. Jego zdzi​wio​na
minado​da​łajejod​wa​gi.Przy​pusz​cza​ła,żenieza​po​mnijejdokoń​caży​cia.

‒ Je​że​li chcesz mnie bić, zrób to tu​taj. Naj​le​piej od razu mnie za​bij, bo je​śli

tknieszmniechoć​bypal​cem,oskar​żęcięona​paśćiznisz​czę!–wy​dy​sza​łazwście​-
kło​ścią.–Aleostrze​gam,żebędęwal​czyćażdokoń​ca.

Praw​dę mó​wiąc, nie mia​ła in​ne​go wyj​ścia, ale tym ra​zem go nie po​trze​bo​wa​ła.

Mu​sia​ławkoń​cuwy​ła​do​waćgniew,tłu​mio​nyprzezosiemlat.

‒ Nie waż się mnie po​ni​żać czy pod​no​sić na mnie ręki, ty ża​ło​sny cwa​nia​ku! –

wrza​snę​ła,gdyspo​strze​gła,żeWay​nepo​wo​lisu​niezpo​wro​temkuscho​dom.

‒Uspo​kójsię,Wil​lo–po​pro​sił.–Uwa​żam,żepo​win​naś…
‒Nieob​cho​dzimnietwo​jezda​nie!Nieje​stemjużna​iw​nądziew​czy​ną!Swo​jądro​-

gą, dla​cze​go uwo​dzisz tyl​ko do​ra​sta​ją​ce dziew​czę​ta? Żeby je so​bie wy​cho​wać na
po​słusz​nema​rio​net​ki?Czyczu​jeszsięażtaknie​pew​nieprzydoj​rza​łych,in​te​li​gent​-
nych ko​bie​tach? Mia​łam tak wie​le do ofia​ro​wa​nia, ale ty stłu​mi​łeś moją oso​bo​-
wość…

‒Usi​ło​wa​łemcięchro​nić…
‒Nibyprzedczym?Przedsa​mo​dziel​nymmy​śle​niem?Chcia​łeśtyl​komnądy​ry​go​-

wać.Przy​zna​ję,uda​wa​łocisiętoprzezosiemlat,alewresz​ciewy​rwa​łamsięztwo​-
ichtłu​stychszpo​nów,tykosz​mar​nyde​spo​to!Niktminiewmó​wi,żeźlezro​bi​łam…

‒Dzieńdo​bry,Wil​lo!
Oby​dwo​jeod​wró​ci​ligło​wyiuj​rze​linapod​jeź​dziejejno​wychsą​sia​dów,Jer​ry’ego

iLu​el​lęzowczar​kiemal​zac​kim,Be​nem.Wil​lamia​łajesz​czespo​rodopo​wie​dze​nia.
Czu​ła,żeza​czy​nawy​gry​waćztchórz​li​wymWay​ne’em,więctro​chęża​ło​wa​ła,żejej
prze​szko​dzo​no.ZatoWay​nero​biłwra​że​nie,jak​byod​czułulgęnaichwi​dok.

Jer​ryzmarsz​czyłbrwi,gdyWil​lanieza​re​ago​wa​łanapo​zdro​wie​nie.Pod​szedłbli​-

żejwrazzpsem.Po​nie​ważBenza​cząłwar​czeć,jegopanprze​niósłwzrokzWil​lina
Way​ne’a.

‒Czywszyst​kowpo​rząd​ku?–za​py​tał.
‒Wła​śniewy​cho​dzę–od​parłWay​ne.
Wil​lapo​chwy​ci​łapy​ta​ją​cespoj​rze​nieJer​ry’ego.
‒Byłymążrobimiawan​tu​rę–wy​ja​śni​ła.
Jer​ry,wy​so​kiiwy​spor​to​wa​nymimosześć​dzie​się​ciuparulat,po​pa​trzyłspodełba

naWay​ne’a,skrzy​żo​wałmu​sku​lar​nera​mio​nanapier​siioświad​czył:

‒Za​cze​ka​my,ażpanso​biepój​dzie.
BenusiadłunógWil​liiwark​nąłnaWay​ne’a,gdyzro​biłpółkro​kuwjejkie​run​ku.

Way​neza​klął,ob​rzu​ciłjąwście​kłymspoj​rze​niem,akie​dyniktnieza​re​ago​wał,od​-
wró​cił się na pię​cie, wsiadł do swo​je​go fer​ra​ri i od​je​chał z ry​kiem sil​ni​ka. Wte​dy
Jer​rypo​ło​żyłrękęnara​mie​niuWil​liiza​py​tał:

‒Nicciniezro​bił?Wy​glą​danadra​nia.
‒ Bo nim jest. Ale dzi​siaj to ja mu za​la​złam za skó​rę – do​da​ła z uśmie​chem. ‒

Dzię​ku​jęzapo​moc.To​bieteż,Ben.

Jer​rywziąłkluczzjejdrżą​cejrękiiotwo​rzyłdrzwi.
‒Za​mknijjedo​brzeiuwa​żajnasie​bie.Gdzietenmiłyczło​wiek,któ​rytuby​wał

ostat​nio?

‒Rob?Przyj​dziepóź​niej.
‒Do​sko​na​le.Wra​zie,gdy​bytwójbyłymążwró​cił,za​dzwońdomnie.
‒Dzię​ku​ję.
Wil​laprze​sła​łamuca​łu​sa,we​szładośrod​ka,za​mknę​łapo​rząd​niedrzwi,usia​dła

przynichnapod​ło​dzeiza​pła​ka​ła,samaniero​zu​mia​ładla​cze​go.Prze​gna​łade​mo​ny
prze​szło​ści,od​zy​ska​łagod​nośćiporazpierw​szywy​gra​ła.Po​win​natań​czyćiśpie​-
waćzra​do​ści.Wkoń​cudo​szładownio​sku,żetooczysz​cza​ją​cełzy.Po​trze​bo​wa​ła
ichdlaroz​ła​do​wa​niana​pię​cia.Wy​rzu​ci​łaWay​ne’azeswe​goży​ciajakkłu​ją​cycierń,
alero​pie​ją​caranana​dalbo​la​ła.

GdyRobdo​tarłdore​zy​den​cjiWil​liwpo​łu​dnie,porazpierw​szyza​stałdrzwiza​-

mknię​te. Dłu​go cze​kał, za​nim mu otwo​rzy​ła. Kie​dy w mil​cze​niu po​dą​żał za nią do
ga​bi​ne​tu, jej po​sta​wa zdra​dza​ła na​pię​cie. Usi​ło​wał so​bie przy​po​mnieć, czy czymś
jejnieura​ził,alenicnieprzy​szłomudogło​wy.Możepo​kłó​ci​łasięzktó​rąśzko​le​ża​-
nekalboza​cho​ro​wa​ła?Za​czer​wie​nio​neoczyteżnieumknę​łyjegouwa​dze.Le​d​wie
od​parłpo​ku​sędo​tknię​ciajejczo​ła,żebyspraw​dzić,czyniematem​pe​ra​tu​ry.

Pocowogó​leła​małso​biegło​węnadjejsta​nem?Nieprzy​cho​dziłprze​cieżpoto,

żebysięniąopie​ko​wać.Niełą​czy​łoichnicpo​waż​ne​go.Ajed​nakza​nie​po​ko​iłogo,że
wtakiupałwło​ży​łabluz​kęzdłu​gi​mirę​ka​wa​mi.Niezdą​żyłjed​nakza​py​taćojejsa​-
mo​po​czu​cie,boWil​lausia​dłazabiur​kiem,włą​czy​łakom​pu​teriza​gad​nę​ła:

‒Mu​si​myprze​dys​ku​to​waćkosz​to​rysdlaskle​puiplanfi​nan​so​wydlasi​łow​ni.Za​-

razjewy​dru​ku​ję.

‒Za​cze​kajchwi​lę.Czynapew​nodo​brzesięczu​jesz?
‒Oczy​wi​ście.
‒Niewie​rzę.Ro​biszwra​że​nieroz​trzę​sio​nejiza​ło​ży​łaście​płąko​szu​lęwupal​ny

dzień.Niezła​pa​łaśprzy​pad​kiemja​kiejścho​ro​by?

‒Byćmoże,aletonie​istot​ne.Wra​caj​mydopra​cy.
‒Wy​klu​czo​ne.Popierw​szere​li​giamiza​bra​niapra​co​waćwnie​dzie​lę…
‒Jakazno​wure​li​gia?Chy​baate​izm!
‒Nie​waż​ne.Podru​giewi​dzę,żecościętra​pi.
Rob chwy​cił ją za ra​mio​na. Za​marł z prze​ra​że​nia, gdy wy​da​ła stłu​mio​ny okrzyk

bólu. Na​tych​miast po​jął, że ukry​wa​ła rany lub si​nia​ki. Po​sa​dził ją z po​wro​tem na
krze​śleipod​cią​gnąłbluz​kędogóry.

‒Nieroz​bie​rajmnietu​taj!–za​pro​te​sto​wa​łagwał​tow​nie.
‒Zdej​mijto!Na​tych​miast–roz​ka​załto​nemnie​zno​szą​cymsprze​ci​wu.
‒Dajspo​kój,pro​szę…
Lecz Rob nie za​mie​rzał ustą​pić. Na​le​gał do​tąd, aż speł​ni​ła po​le​ce​nie. Na wi​dok

fio​le​to​wych śla​dów pal​ców na obu ra​mio​nach za​wrzał gnie​wem. Od razu od​gadł,
ktojąskrzyw​dził.

‒Kie​dytubył?–za​py​tałtakła​god​nie,jakpo​tra​fił,żebyjejniewy​stra​szyć.
‒Dzi​siajrano–wy​zna​ławkoń​cuzocią​ga​niem.–Cze​kałnamnie,gdywra​ca​łam

z po​ran​ne​go bie​gu. Oskar​żył mnie, że go skom​pro​mi​to​wa​łam, i za​gro​ził, że da mi
na​ucz​kę,któ​rąza​pa​mię​tamnacałeży​cie.Ni​g​dyniewi​dzia​łamgotakwście​kłe​go.
Gdy​bymniezmu​siłdowpusz​cze​niagodośrod​ka,napew​nobymniepo​bił.Zbytdłu​-
gosta​łambezru​chu,stru​chla​łazprze​ra​że​nia.

Robza​wrzałgnie​wem.Niepo​tra​fiłjejpo​cie​szyć.Gdy​bydo​padłWay​ne’a,pew​nie

bygoza​bił.Za​miasttegowal​nąłzca​łejsiłypię​ściąwdrew​nia​nykre​dens.

‒Uspo​kójsię,Ro​bie–po​ro​si​łaWil​la.‒Nicminiezro​bił.
‒Ład​neminic!Ster​ro​ry​zo​wałcię,gro​ził,usi​ło​wałpo​bić!
‒Aleso​bieznimpo​ra​dzi​łam.Prze​stańsza​lećiwy​słu​chajmniedokoń​ca,tousły​-

szyszto,conaj​waż​niej​sze.Sta​wi​łammuopór,sama,beztwo​jejpo​mo​cy.Tojużnie
twój pro​blem. Wy​stra​szył mnie, ale po​ko​na​łam strach. Ode​pchnę​łam go. Od​szedł
jakzbi​typies.

‒Po​wi​nie​nembyćprzyto​bie–wy​ce​dziłRobprzezza​ci​śnię​tezęby.
‒Do​brze,żecięniebyło.Niero​zu​miesz,żemu​sia​łamsamasta​wićmuczo​ło?

‒Mo​głaśgojesz​czebar​dziejroz​wście​czyć.
‒Grunt,żenicminiezro​bił.
‒Spra​wiłcibólido​pro​wa​dziłdołez.
‒ Si​nia​ki zbled​ną, a pła​czem od​re​ago​wa​łam stres, jak​by wiel​ki cię​żar spadł mi

z ra​mion. Prze​stań się za​mar​twiać, bo mnie za​smu​casz. Nie jest wart na​sze​go
zmar​twie​nia.–Wsta​ła,po​de​szładoRoba,za​rzu​ci​łamuręcenaszy​jęiwspar​łagło​-
węojegopierś.

Robpo​gła​dziłjąpople​cach.
‒Mimowszyst​koniepo​win​nomuujśćnasu​choto,żecigro​ził.
‒Po​in​for​mu​jęKate.Bę​dziewie​dzia​ła,cozro​bić.
‒Za​dzwońdoniejna​tych​miast.
Wil​la od​stą​pi​ła od Roba, uję​ła jego rękę i obej​rza​ła. Gdy stwier​dzi​ła, że kost​ki

pal​cówspu​chłyizdarłso​bieskó​rę,orze​kła:

‒Trze​baprzy​ło​żyćlód.
Robwzru​szyłra​mio​na​mi.Wzde​ner​wo​wa​niunieczułbólu,aleprzy​pusz​czał,żeza

go​dzi​nę czy dwie od​czu​je skut​ki moc​ne​go ude​rze​nia o so​lid​ny, dę​bo​wy me​bel.
Wmiej​scu,wktó​reude​rzył,po​zo​sta​łowy​raź​newgłę​bie​nie.

‒Prze​pra​szam,żeuszko​dzi​łemcikre​dens–po​wie​działzeskru​chą.
‒Nie​waż​ne.Ob​cho​dzimnietyl​ko,czyniepo​ła​ma​łeśso​biepal​ców.
Rob po​ru​szał nimi przez chwi​lę. Mimo sil​ne​go bólu roz​pro​sto​wał i zgiął je bez

tru​du.

‒Nie–od​po​wie​dział.
‒Mimożeza​cho​wu​jeszsięjakja​ski​nio​wiec,cie​szęsię,żeprzy​sze​dłeś.
Oto​czyłjąra​mio​na​miimoc​noprzy​tu​lił.
‒Szko​da,żegoniewy​rzu​ci​łemzabur​tęnaprzy​ję​ciu.
‒ Nie ża​łuj. Naj​waż​niej​sze, że zmu​si​łam go, by mnie wresz​cie wy​słu​chał. Gwa​-

ran​tu​ję,żewró​ciłdodomuwpod​łymna​stro​ju.

Go​dzi​nę póź​niej Kate sie​dzia​ła przy sto​le w kuch​ni Wil​li z nie​tknię​tą fi​li​żan​ką

kawywręce.Robusiadłobokzto​reb​kąmro​żo​ne​gogrosz​ku,przy​ło​żo​nądospuch​-
nię​tej dło​ni. Po wy​słu​cha​niu re​la​cji z po​ran​nych wy​da​rzeń Kate orze​kła, że nie
może zło​żyć oskar​że​nia prze​ciw Way​ne’owi, po​nie​waż nie wy​rzą​dził Wil​li żad​nej
po​waż​nejszko​dy.

‒Prze​cieżmasi​nia​kinarę​kach!–za​pro​te​sto​wałRob.–Pozatymjejgro​ził!
‒Gdy​bypo​li​cjaaresz​to​wa​łalu​dzizarzu​ca​niegróźb,wkrót​ceza​bra​kło​bymiej​sca

wwię​zie​niach.Przy​kromi,alemimonaj​lep​szychchę​ciniemogęwampo​móc.

Rob wy​dał po​mruk nie​za​do​wo​le​nia. Wil​la le​d​wie po​wstrzy​ma​ła uśmiech roz​ba​-

wie​nia.Jejzda​niemoby​dwo​jezKateprze​sa​dza​li.Wie​dzia​ła,żeWay​neniewró​ci,że
bę​dziewo​lałwy​kre​ślićjąnaza​wszezeswo​je​goży​cia,cojejbar​dzood​po​wia​da​ło.
LeczRobna​dalwrzałgnie​wem.Zjejpo​wo​du.Jesz​czerazspró​bo​wa​łagouspo​ko​ić:

‒ Utra​ta kon​trak​tu z Ver​nem do​pro​wa​dzi​ła Way​ne’a do pa​sji, więc jak zwy​kle

szu​kałko​złaofiar​ne​go.Alejużniewró​ci.Nieza​ry​zy​ku​jearesz​to​wa​niazana​paść–
tłu​ma​czy​łacier​pli​wie.

Katepo​ki​wa​łagło​wą,upi​łałykzim​nejjużkawy,poczympo​now​nieprze​mó​wi​ła:
‒ Też tak są​dzę. Mimo to po​in​for​mu​ję jego praw​ni​ka o po​ran​nym in​cy​den​cie.

Ostrze​gęgo,żeje​ślipo​dej​dziedocie​bienaod​le​głośćmniej​sząniżstome​trów,wy​-
stą​pięwtwo​imimie​niudosąduourzę​do​wyza​kazzbli​ża​niasię.Czysą​siadpo​twier​-
dzitwo​jeze​zna​nia?

‒Możeze​znać,żewi​dział,jakmnietrzy​mał,awan​tu​ro​wałsięimio​tałgroź​by.
‒Świet​nie.
Robwy​cią​gnąłte​le​fonko​mór​ko​wyipo​pro​sił,żebyzdję​łabluz​kę.
‒Zno​wu?Poco?
‒Po​trze​bu​je​mydo​wo​dufo​to​gra​ficz​ne​go.
‒ To świet​ny po​mysł – po​par​ła go Kate. – Za​łą​czę zdję​cie do mej​la, któ​ry wy​ślę

jegoad​wo​ka​to​wi.

Wil​laza​klę​łapodno​sem,alespeł​ni​łaichproś​bę.Pozro​bie​niufo​to​gra​fiiRobwrę​-

czyłapa​ratKateiwy​ma​sze​ro​wałzpo​ko​ju.Wil​laru​szy​łazanim,alepraw​nicz​kają
po​wstrzy​ma​ła:

‒ Zo​staw go w spo​ko​ju. Po​trze​bu​je cza​su na ochło​nię​cie. Nie może so​bie da​ro​-

wać,żecięnieochro​nił.Wró​ci,kie​dydoj​dziezesobądoładu.

Od​pro​wa​dza​jącgowzro​kiem,Wil​laprzy​po​mnia​łaso​bie,żejegooj​czymmal​tre​to​-

wał mat​kę. Po​dej​rze​wa​ła, że po​ran​ny in​cy​dent obu​dził kosz​mar​ne wspo​mnie​nia.
Przy​pusz​cza​ła,żenie​pręd​kodoniejprzyj​dzie…oilewogó​lewró​ci.

Wil​la sko​rzy​sta​ła z rady Kate. Zo​sta​wi​ła Roba sam na sam ze swo​imi my​śla​mi.

Po​nie​ważpo​trze​bo​wa​łaja​kie​gośza​ję​cia,żebychoćnachwi​lęza​po​mniećopo​ran​nej
awan​tu​rze,po​sta​no​wi​łasamaspo​rzą​dzićpla​no​wa​nekosz​to​ry​sy.Do​pie​roRobode​-
rwałjąodulu​bio​ne​goza​ję​cia,pu​ka​jączdro​wąrękąwblatbiur​ka.Wil​launio​słagło​-
wę,zdję​łaoku​la​ryiprze​tar​łazmę​czo​neoczy.

‒Przy​go​to​wa​łemlunch–oznaj​miłRob.–Pra​cu​jeszjużczte​rygo​dzi​ny.Naj​wyż​sza

porazro​bićprze​rwę.

Wil​laroz​pro​sto​wa​łaple​cy,wsta​łaipo​dą​ży​łazanimnawe​ran​dę.Robusta​wiłna

sto​lewiel​kąmi​skęsa​łat​kizowo​ca​mimo​rza,ta​le​rzy​kiibu​tel​kęwina.Wil​lana​tych​-
miastna​bra​łaape​ty​tu.

‒Wy​glą​dasma​ko​wi​cie–po​chwa​li​łaina​ło​ży​łaso​biesa​łat​kizkre​wet​ka​miiawo​-

ka​do.

Robna​peł​niłdwakie​lisz​ki,wrę​czyłjejje​deniusiadłna​prze​ciw​ko.Wil​laspo​strze​-

gła,żeuży​watyl​kojed​nejręki.Dru​gaspu​chłaizsi​nia​ła.

‒Bar​dzoboli?–spy​ta​łazewspół​czu​ciem.
‒ Ja​koś prze​ży​ję. Chciał​bym się tu spro​wa​dzić. Po​zwo​lisz mi? Oba​wiam się, że

twójbyłymożewró​cić.

‒Wąt​pię,zwa​żyw​szy,żezadwaty​go​dniedo​sta​nęroz​wód.
‒Pro​szę.
Wil​laprzezchwi​lęroz​wa​ża​łajegopro​po​zy​cję.Robspę​dzałuniejwięk​szośćnocy.

Nie było sen​su, żeby pła​cił za miesz​ka​nie, w któ​rym rzad​ko bywa. Bez wąt​pie​nia
czu​ła​by się przy nim pew​niej, choć nie wąt​pi​ła, że sama po​ra​dzi​ła​by so​bie z Way​-
ne’em.

Niepo​trze​bo​wa​łaRobajakoopie​ku​naczyochro​nia​rza.Cie​szy​łojąjegoto​wa​rzy​-

stwo,alewo​la​ła​by,żebywi​działwniejrów​ną,sil​nąpart​ner​kę,aniebez​rad​ną,sła​-
bąko​biet​kę.Szcze​rzeprzed​sta​wi​łamuswójpunktwi​dze​nia,anako​niecdo​da​ła,że

niepo​trze​bu​jeli​to​ści.Robwy​słu​chałjejuważ​nie,anako​niecsko​men​to​wałzuśmie​-
chemroz​ba​wie​nia:

‒Do​brze,żewresz​ciepo​ka​za​łaśpa​zur​ki,Wil​lo.Nicnatoniepo​ra​dzę,żeochro​-

na słab​szych leży w mo​jej na​tu​rze. Je​że​li trze​ba, sko​czę pod pę​dzą​cy au​to​bus,
wtar​gnęnapolebi​twyalbowśro​deksta​dahien,żebyko​gośra​to​wać.Alenieli​tu​ję
sięnadtobą.Chciał​bymztobąza​miesz​kać,że​by​śmymo​gliza​sza​lećza​wsze,kie​dy
namprzyj​dzieocho​ta–do​dałzeznie​wa​la​ją​cymuśmie​chem.

‒Jużtoro​bi​my–przy​po​mnia​łaWil​la.
‒Tak,alekie​dywra​camdosie​bie,sta​no​więza​gro​że​niedlain​nychkie​row​ców,bo

my​śla​mina​dalprze​by​wamztobąwsy​pial​ni.

‒Wi​dzę,żecięnieprze​ga​dam.Nodo​brze,zo​stań.Mamkil​kago​ścin​nychpo​koi

dowy​bo​ru–do​da​ła,fi​glar​niemru​żącoczy.

‒Bar​dzoza​baw​ne!Niebędęspaćni​g​dziein​dziej,jaktyl​koobokcie​bie.
‒Notopew​nienie​wie​lepo​śpi​my–za​śmia​łasięwod​po​wie​dzi.
‒Mar​twicięto?

Robwy​szedłzsaligim​na​stycz​nejwre​zy​den​cjiWil​li.Wy​tarłspo​co​nątwarzinagi

torsręcz​ni​kiemiza​marłwbez​ru​chu,gdyusły​szałgło​sywholu.Wyj​rzaw​szyprzez
uchy​lo​nedrzwi,zo​ba​czyłWil​lęucze​sa​nąwcia​snyko​czek,ubra​nąwwą​skąspód​ni​-
cęprzedko​la​naiofi​cjal​nyża​kiet,któ​re​goniezno​sił.Zpo​waż​nąminądys​ku​to​wa​ła
zdwo​mapa​na​miwgar​ni​tu​rach.Młod​szyznichno​to​wałcośnata​ble​cie,ukrad​kiem
zer​ka​jącnajejnogi,codraż​ni​ło,aleby​naj​mniejniedzi​wi​łoRoba.Samlu​biłjeoglą​-
dać,zwłasz​czagdyobej​mo​wa​łanimijegobio​dra.

‒Ztegocowiem,domzo​stałzbu​do​wa​nynaza​mó​wie​niepo​przed​nie​gowła​ści​cie​-

lamniejwię​cejprzedczte​re​malaty–po​in​for​mo​wa​łaroz​mów​ców.

Za​in​try​go​wa​ny Rob za​wie​sił ręcz​nik na szyi i przy​sta​nął w drzwiach. Wil​la ani

sło​wemniewspo​mnia​ła,żeko​gośza​pro​si​ła,cogoznie​zro​zu​mia​łychprzy​czynzde​-
ner​wo​wa​ło.Copla​no​wa​ła?Cze​mugonieuprze​dzi​ła?Cocilu​dziero​bi​liwjejdomu?

Star​szyzprzy​by​szówspo​strzegłRobaiski​nąłmunapo​wi​ta​nie.Wil​laod​wró​ci​ła

gło​wę,przy​wo​ła​łauśmiechnatwarz,na​ka​za​łamuge​stem,żebyso​biepo​szedłiru​-
szy​ławkie​run​kuoszklo​nychdrzwi,pro​wa​dzą​cychnawe​ran​dę.

Kie​dyza​pro​po​no​wa​ła,żepo​ka​żego​ściomogródite​re​nywy​po​czyn​ko​we,Robza​-

czął po​dej​rze​wać, że spro​wa​dzi​ła po​ten​cjal​nych na​byw​ców. Za dwa ty​go​dnie, po
roz​wo​dzie,gdyzo​sta​nieje​dy​nąwła​ści​ciel​kąpo​sia​dło​ści,bę​dziejąmo​głaswo​bod​nie
sprze​dać.Zda​niemRobapo​peł​nia​łasza​leń​stwo.Ni​g​dyniebę​dziemo​głaso​biepo​-
zwo​lićnaza​kupluk​su​so​wejre​zy​den​cjiwrów​niepięk​nejdziel​ni​cyzza​pie​ra​ją​cy​mi
dechwpier​siwi​do​ka​mi.Wy​star​czy​ło​bywy​mie​nićme​bleiob​ra​zy,żebyprze​kształ​-
cićjąwprzy​tul​nydomro​dzin​ny.Kie​dyśnapew​noze​chcewyjśćzamąż.

Za​sko​czy​ła go ta myśl. Co go ob​cho​dzi​ły pla​ny na przy​szłość tym​cza​so​wej ko​-

chan​ki?Idla​cze​goiry​to​wa​łagomyśl,żektoinnyzo​sta​niejejży​cio​wympart​ne​rem?
Prze​cieżniepo​zo​sta​niezniądłu​go.Innaopcjadlanie​gonieist​nia​ła.

Znówza​dzwo​niłdzwo​nekudrzwi.Robza​kląłpodno​sem,wró​ciłdoholuiotwo​-

rzył.Uj​rzałwpro​gumęż​czy​znę,nie​costar​sze​goodsie​bie.

‒ Dzień do​bry. Czy za​sta​łem pa​nią Mo​ore? – za​gad​nął nie​zna​jo​my z uprzej​mym

uśmie​chem. – Je​stem rze​czo​znaw​cą od Pe​ar​so​na. Przy​sze​dłem wy​ce​nić przy​rzą​dy

gim​na​stycz​ne.

Le​d​wie Rob zdo​łał prze​tra​wić uzy​ska​ne in​for​ma​cje, spo​strzegł na pod​jeź​dzie

smu​kłąblon​dyn​kę,nie​costar​sząodnie​go,zta​ble​temwręku.Gdydo​tar​ładoscho​-
dów, przy​sta​nę​ła i obej​rza​ła Roba z za​cie​ka​wie​niem, ni​czym ape​tycz​ny ka​wa​łek
mię​sa w su​per​mar​ke​cie. Gdy za​trzy​ma​ła wzrok na jego tor​sie, zro​zu​miał, cze​mu
ko​bie​tynielu​bią,jakroz​mów​caza​glą​daimwde​kolt.

‒Kimpanjest?–spy​ta​ła.
‒Apani?
‒Przy​szłamdo​ko​naćwy​ce​nydziełsztu​kiime​bli…–Po​pa​trzy​łanaścia​nęzajego

ple​ca​mi i gwał​tow​nie za​czerp​nę​ła po​wie​trza. – O mój Boże! – krzyk​nę​ła. – Toż to
au​ten​tycz​nyJohn​noDa​vies!

Rob bez en​tu​zja​zmu zwró​cił wzrok na ma​lo​wi​dło, któ​re​go oby​dwo​je z Wil​lą nie

cier​pie​li.

‒Wy​glą​dajakzie​lo​newy​mio​ci​ny–sko​men​to​wałpół​gło​semspe​cja​li​staodwy​ce​ny

sprzę​tuspor​to​we​go.

‒Teżtaksą​dzę–przy​tak​nąłRob.–Pod​pro​wa​dziłgo​ścidosofyprzyprze​ciw​le​głej

ścia​nieipo​pro​sił,żebyusie​dliichwi​lęza​cze​ka​li.Na​stęp​niewró​ciłdokuch​ni,wziął
zesto​łute​le​fon,pod​łą​czo​nydoła​do​war​kiina​pi​sałWil​liwia​do​mość:„Przy​szliko​lej​-
nilu​dzie.CoTy,dodia​bła,wy​pra​wiasz?My​śla​łem,żemisprze​daszsprzętgim​na​-
stycz​ny”.

Gdyza​miastod​po​wie​dziprzy​sła​łamuob​ra​zekzunie​sio​nymkciu​kiem,wy​dałpo​-

mrukzgro​zy.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Gdy dwie go​dzi​ny póź​niej Wil​la wkro​czy​ła do ga​bi​ne​tu, Rob sie​dział z chmur​ną

minąnajejmiej​scuzabiur​kiemipra​co​wałnajejlap​to​pie.

‒Spóź​ni​łaśsię–wark​nąłnajejwi​dok.
‒Słu​cham?–wy​mam​ro​ta​ła,żebydaćmuszan​sęnawy​my​śle​nieuprzej​miej​sze​go

po​wi​ta​nia.

‒Nieży​częso​biecze​kaćbez​czyn​nie,ażmojaksię​go​wara​czyprzyjśćdopra​cy–

od​burk​nął.

Wy​pro​wa​dził ją z rów​no​wa​gi. Choć Wil​la nie po​tra​fi​ła od​gad​nąć przy​czy​ny jego

opry​skli​we​goza​cho​wa​nia,uzna​ła,żeporaprzy​wo​łaćgodopo​rząd​ku.

‒ Nie za​po​mi​naj, że wczo​raj po po​łu​dniu ka​za​łeś mi przy​go​to​wać na dziś rano

umo​węfran​czy​zy.Ślę​cza​łamnadniądopóź​nawnocy.

‒Tobyłako​niecz​ność–wy​ce​dziłprzezza​ci​śnię​tezęby.
‒Takjakdlamnieza​pro​sze​nierze​czo​znaw​ców.Mojeży​cieniesta​nę​łowmiej​scu

tyl​kodla​te​go,żemipła​cisz…Za​raz,za​raz…czytymiwogó​lepła​cisz?Ni​g​dynie
prze​dys​ku​to​wa​li​śmykwe​stiiwy​na​gro​dze​nia.

Za​wsty​dzi​łago.
‒Oczy​wi​ście,żetak–za​pew​niłpo​spiesz​nie.‒Tyl​kojesz​czeniezdą​ży​li​śmyusta​-

lićtwo​jejpen​sji.Ilebie​rzeszzago​dzi​nę?

Wil​laprzy​po​mnia​łaso​biekwo​tę,któ​rązo​ba​czy​ławjed​nymzogło​szeń.Po​nie​waż

Robjąroz​zło​ścił,po​dwo​iłają.

Robskrzy​wiłsię,aleski​nąłgło​wą.
‒Zgo​da.
Wil​lawzię​ładłu​go​pis,wy​rwa​łakart​kęzno​te​suiza​pi​sa​łamunu​merkon​ta.
‒ Do​cho​dzi jesz​cze czynsz za ko​rzy​sta​nie z ga​bi​ne​tu w moim domu i opła​ta za

użyt​ko​wa​niemo​je​gokom​pu​te​raiin​ter​ne​tu–przy​po​mnia​łaoschle.

Robod​su​nąłkrze​słoiwstałzza​gnie​wa​nąminą.
‒Naj​le​piejwy​piszmifak​tu​ręzawszyst​kiewy​dat​ki,toza​razure​gu​lu​jęna​leż​no​-

ści.

‒ Do​sko​na​le. ‒ Po​sła​ła mu prze​lot​ny uśmiech i za​ję​ła z po​wro​tem miej​sce przy

kom​pu​te​rze.–Ja​kimpra​wemzmie​ni​łeśdanewar​ku​szukal​ku​la​cyj​nym?Nieróbmi
ba​ła​ga​nuwdo​ku​men​ta​cji!–ofuk​nę​łagosu​ro​wo.

Robwsu​nąłręcedokie​sze​niipo​pa​trzyłnaniąspodełba.
‒Dla​cze​goostat​niotakdziw​niesięza​cho​wu​jesz?–za​py​tał.
‒Nibyjak?
‒Sta​łaśsiębez​kom​pro​mi​so​wa,apo​dyk​tycz​na…na​wetwłóż​kuprze​ję​łaśini​cja​ty​-

wę.

‒Wnocyniena​rze​ka​łeś.
‒ Ra​cja, ale… za​bro​ni​li​śmy so​bie dys​ku​to​wać w biu​rze na te​ma​ty oso​bi​ste, pa​-

mię​tasz?Le​piejwy​tłu​macz,coro​bi​litudzi​siajcilu​dzie–zmie​niłna​glete​mat.

‒Wy​ce​nia​linie​ru​cho​mość,me​bleiwy​po​sa​że​niesaligim​na​stycz​nej.
‒Prze​cieżzło​ży​łemciofer​tęza​ku​pusprzę​tuspor​to​we​go.
‒Mu​szęprzy​znać,żebar​dzouczci​wą,aleniewie​dzia​łamtego,pókinieza​się​gnę​-

łamopi​niifa​chow​ców–wy​ja​śni​łaWil​la,choćaniprzezchwi​lęniepo​dej​rze​wa​ła,że
Robze​chcejąoszu​kać.Przy​pusz​cza​łara​czej,że,po​wo​do​wa​nywspół​czu​ciem,poda
za​wy​żo​ną cenę. Te​raz przy​naj​mniej zna​ła war​tość swe​go ma​jąt​ku, znacz​nie wyż​-
szą,niżprzy​pusz​cza​ła.Naj​bar​dziejza​sko​czy​łyjąpo​da​neprzezeks​per​tówsza​cun​-
ko​we ceny mi​ni​ma​li​stycz​nych, no​wo​cze​snych me​bli i ohyd​nych ob​ra​zów. Kie​dy
otrzy​ma eks​per​ty​zy na pi​śmie, wpi​sze mi​ni​mal​ne ceny do kom​pu​te​ra i osza​cu​je
swo​je ak​ty​wa i zo​bo​wią​za​nia, żeby w przy​szło​ści po​dej​mo​wać roz​sąd​ne de​cy​zje –
nietyl​kofi​nan​so​we.

‒Cze​mumnienieuprze​dzi​łaś,żeprzyj​dą?–na​rze​kałRob.
Wil​la wresz​cie po​ję​ła, czym go roz​draż​ni​ła. Na​dep​nę​ła mu na od​cisk, po​nie​waż

nieza​py​ta​łagoozda​nie.

‒Atwo​imzda​niempo​win​nam?–od​po​wie​dzia​łapy​ta​niem.
‒Wła​ści​wie…chy​batak,sko​romiesz​ka​myra​zem.
‒Tym​cza​so​wo.Zadwaty​go​dnieczymie​siącwy​je​dziesz,więcwcze​śniejczypóź​-

niejprzyj​dziemisa​mejpo​dej​mo​waćwszel​kiede​cy​zje.–Choćser​cejejkrwa​wi​łona
samą myśl o roz​sta​niu, do​koń​czy​ła po​zor​nie obo​jęt​nym to​nem: ‒ Sam za​pro​po​no​-
wa​łeśro​mansbezzo​bo​wią​zań,więcprze​staństro​ićfo​chy,gdyprze​strze​gamusta​-
lo​nychprzezcie​bieza​sad…chy​bażechceszjezmie​nić.

‒Nie–wy​krztu​siłRobpodłu​gimmil​cze​niu.
‒Pora,że​byśtymniewresz​cieza​py​tał,czyjategochcę,oilein​te​re​su​jecięmój

punktwi​dze​nia.Możewy​sze​dłeśzza​ło​że​nia,żepo​win​nambyćwdzięcz​nazato,co
do​sta​łam,isie​dziećci​chojakmyszpodmio​tłą?

‒Takby​ło​bydlamnienaj​ła​twiej–przy​znałuczci​wiepodłuż​szejchwi​lizcięż​kim

wes​tchnie​niem.–Wiem,żebędęża​ło​wał,żenieza​koń​czy​łemroz​mo​wywtymmo​-
men​cie,alewy​rzućzsie​bie,cocileżynaser​cu.

Wil​lawi​dzia​ła,żetra​cicier​pli​wość.Nachwi​lęopu​ści​łająod​wa​ga,alepo​wie​dzia​-

łaso​bie,żeje​że​lite​razniepo​sta​winaszcze​rość,niezro​bitegoni​g​dy.Wzię​łagłę​-
bo​kiod​dechioświad​czy​ła:

‒Prze​sta​łamiwy​star​czaćrolatym​cza​so​wejza​baw​kisze​fa.Pra​gnęcze​goświę​-

cej,głęb​szej,au​ten​tycz​nejwię​zi.

‒Prze​cieżusta​li​li​śmy…
‒Tyusta​li​łeś.Jatyl​kospeł​nia​łamtwo​jewy​ma​ga​nia.Gdychcia​łeśspę​dzićzemną

jed​nąnoc,do​sta​łeśją.Gdypo​sta​no​wi​łeśumnieza​miesz​kać,zgo​dzi​łamsię.Gdypo​-
trze​bo​wa​łeś księ​go​wej, mu​sia​łam bła​gać, że​byś mnie za​trud​nił. Ale kie​dy spro​wa​-
dzi​łamlu​dzi,żebywy​ce​ni​limojeob​ra​zy,mójdomipo​sia​dłość,niemo​żeszmida​ro​-
wać,żenieza​się​gnę​łamtwo​jejopi​nii.Nibyuzna​jeszrów​no​upraw​nie​nieko​biet,ale
tyl​kowteo​rii.Go​rzejzprak​ty​ką.Od​po​wia​damci,pókiza​spo​ka​jamtwo​jepo​trze​by.
Kie​dypró​bu​jęwy​ra​zićwła​sne,wpa​daszwpo​płoch,jak​bymżą​da​łagwiazd​kiznie​ba.

‒Nie​praw​da!–za​pro​te​sto​wałgwał​tow​nie.–Uwiel​biamtwo​jecia​ło,prze​pa​dam

zatwo​imto​wa​rzy​stwem,ce​niętwo​jekom​pe​ten​cje.

‒Zwłasz​czawłóż​ku.Uwa​żam,żeza​słu​gu​jęnacoświę​cej.Po​trze​bu​jęczło​wie​ka,

któ​ry bę​dzie mi ufał, ko​chał mnie i sza​no​wał, któ​ry bę​dzie go​tów pod​jąć dla mnie

każ​dery​zy​kobezoba​wy,żeskom​pli​ku​jemuży​cie.

Robcięż​kood​dy​chał.Dłu​gopa​trzyłnaniąwmil​cze​niu,wkoń​cupo​wo​lipo​krę​cił

gło​wą.

‒Ni​g​dyniebędęta​kimczło​wie​kiem,oja​kimma​rzysz.Niepo​tra​fięcidaćtego,

cze​gożą​dasz,Wil​lo.Odpo​cząt​kucięuprze​dza​łem,że​byśnieocze​ki​wa​łazawie​le.

‒ Trud​no, nic na to nie po​ra​dzę, że prze​stał mi od​po​wia​dać zwią​zek opar​ty na

two​ichre​gu​łach.

Rob po​pa​trzył na nią z bez​gra​nicz​nym zdu​mie​niem, za​nim przy​brał z po​wro​tem

obo​jęt​nąminę.

‒Czytozna​czy,żezemnązry​wasz?
‒Tak.
‒Je​steśpew​na,żetegochcesz?Je​że​liodej​dę,toniewró​cę.
Wil​lę ogar​nę​ły wąt​pli​wo​ści, czy nie pod​ję​ła po​chop​nej de​cy​zji. Czy nie prze​ma​-

wia​łaprzezniązłość?Czyjejdumawar​tabyłabóluroz​sta​nia?Czyniele​piejbrać
to,coRobofe​ru​je,niżstra​cićgobez​pow​rot​nie?Pona​my​śledo​szładownio​sku,że
niechcejużzbie​raćokrusz​ków,któ​rektośra​czyjejsyp​nąć,żena​de​szłapora,żeby
czer​paćzży​ciapeł​ny​migar​ścia​mi.

‒Wiemtyl​kotyle,żepra​gnęwię​cej,niżmida​jesz.
Robza​kląłpodno​sem,wy​pro​sto​wałple​cyiwe​tknąłręcedokie​sze​ni.Wni​czym

nieprzy​po​mi​nałczu​łe​goko​chan​ka,zktó​rymspę​dza​łanoce.

‒Acoztwo​jąpra​cą?–za​py​tał.
‒Niewi​dzęprze​szkód,że​bymna​daljąwy​ko​ny​wa​ła,do​pó​kibędęcipo​trzeb​na.
‒Przy​pusz​czam,żejużnie​dłu​go–oświad​czyłbez​barw​nymgło​sem.–Zadwaty​-

go​dniePa​trickwró​ciiprzej​mietwo​jeobo​wiąz​ki.Zresz​tąmu​szępo​je​chaćdodomu.
Mo​że​myko​re​spon​do​waćprzezin​ter​net,awpil​nychspra​wachdzwo​nić.

Wil​lascho​wa​łaręcezaple​cyiza​ci​snę​łapal​cezca​łejsiły,żebypo​wstrzy​maćłzy.

Rob od​cho​dził z jej ży​cia na za​wsze. Ni​g​dy nie prze​ży​ła bar​dziej bo​le​sne​go do​-
świad​cze​nia.

Robwska​załnadrzwi.
‒Pój​dęsięspa​ko​wać.
‒Częśćtwo​ichubrańjestwpral​ni.Nieza​po​mnijza​mknąćzasobądrzwi.
Kie​dyza​bie​rzeszzesobąmojeser​ce,do​da​ławmy​ślachzesmut​kiem.

Robupchnąłbez​ład​niewszyst​kieubra​niawtor​biepo​dróż​nej.Po​temzgar​nąłzła​-

zien​ki przy​bo​ry to​a​le​to​we i wrzu​cił je na wierzch. Na​dal nie ro​zu​miał, dla​cze​go
Wil​lawy​rzu​ci​łagozadrzwi.Wciążza​szo​ko​wa​ny,usiadłnałóż​ku,naktó​rymspę​dzi​li
ra​zemtylemi​łychchwil,śmia​lisię,tu​li​liiko​cha​li.

Ja​kimpra​wemza​rzu​ca​łamuego​cen​tryzm?Zżad​nąinnąniena​wią​załtakbli​skiej

wię​zi. Uczest​ni​czył w jej ży​ciu, wkro​czył do jej świa​ta, za​po​mi​na​jąc o stwo​rze​niu
emo​cjo​nal​nychba​rier.Porazpierw​szypo​zwo​liłso​bienatro​chęswo​bo​dy.

Leczwol​nośćza​wszemaswo​jącenę.Wła​śniejąokre​śli​ła.Za​żą​da​łatego,cze​go

niemógł,nieumiałjejdać.Miałwkra​juzo​bo​wią​za​nia,ro​dzi​nę,fir​męiwła​sneży​-
cie,któ​rezwiel​kimtru​demzbu​do​wał.Niechciałzo​sta​wiaćWil​li,aleniemiałjejnic
wię​cejdoofia​ro​wa​nia.

Za​kła​dałwpraw​dziefi​liewAu​stra​lii,alenieza​mie​rzałtuzo​sta​waćnadłu​żej.Nie​-

ba​wemza​trud​nime​ne​dże​rówibę​dzieprzy​jeż​dżałtyl​koodcza​sudocza​su.Nieule​-
ga​łowąt​pli​wo​ści,żeWil​lanieza​do​wo​lisięzwiąz​kiemnaod​le​głość.Niemógłpo​sta​-
wićjejpo​trzebnapierw​szymmiej​scu,choćprzy​zna​wał,żenatoza​słu​gu​je.Po​trze​-
bo​wa​ła ko​goś, na kim bę​dzie mo​gła po​le​gać, kto odda jej całą du​szę i po​ko​cha
zwza​jem​no​ścią.

Mimo tych lo​gicz​nych ar​gu​men​tów żal ści​skał mu ser​ce, że ją opusz​cza. Tłu​ma​-

czyłso​bie,żenicpo​waż​ne​goichniełą​czy​ło,żeniepla​no​wałni​cze​gowię​cejprócz
prze​lot​ne​goro​man​su.Wma​wiałso​bie,żele​piejza​koń​czyćgote​raz,pókinieza​szli
zada​le​ko.Przy​naj​mniejniktniedo​znałpo​waż​nejszko​dy.

Czułjed​nak,żeokła​mu​jesamsie​bie,żeniejestgo​tównaroz​sta​nie.Niewy​obra​-

żałso​bie,jakopu​ścijejdomijejży​cie.Ser​cemó​wi​łomu,żebyzo​stał,leczroz​są​dek
na​ka​zy​wałodejść.ARobza​wszesłu​chałgło​suroz​sąd​ku.Nieufałwła​sne​muser​cu
wtakpo​waż​nychspra​wach.

Ty​dzień póź​niej Wil​la do​sta​ła roz​wód, o któ​rym nie​mal za​po​mnia​ła. Naj​chęt​niej

za​szy​ła​by się w domu, żeby czas wy​le​czył zła​ma​ne ser​ce po odej​ściu Roba, lecz
Katenie​malprze​mo​cąwy​cią​gnę​łajądoulu​bio​nejre​stau​ra​cjiwSur​ryHills.

AmyiJes​si​cacze​ka​łynanieprzywy​dzie​lo​nymsto​li​kuwką​ciesali.Gdyuści​ska​ły

jąipo​gra​tu​lo​wa​łyod​zy​ska​niawol​no​ści,opa​dłanakrze​słoiwy​bu​chłapła​czem.Amy
wzię​łaser​wet​kęiusi​ło​wa​ławy​trzećjejoczyprzezstół.

‒Cze​mupła​czesz?–spy​ta​łaJes​si​ca.–My​śla​łam,żechceszsięroz​wieść.
Katetrą​ci​łająwrękę.
‒Tołzyulgi,nor​mal​nare​ak​cjanauwol​nie​nieodstre​su.Czę​stojąwi​du​jęumo​ich

klien​tek–wy​ja​śni​ła.

LeczWil​laniewy​la​ła​byanijed​nejłzyzpo​wo​duWay​ne’a.Niebyłichwart.Ni​cze​-

gonieża​ło​wa​łazprze​szło​ścipróczroz​sta​niazRo​bem.

Wie​lebydała,żebywró​cił.Ktobypo​my​ślał,żetakbar​dzobę​dziejejbra​ko​wa​ło

ko​goś,kogozna​łaza​le​d​wiemie​siąc?Ser​cejąbo​la​łowdzieńiwnocy,adomni​g​dy
nie wy​da​wał się rów​nie wiel​ki i prze​ra​ża​ją​co pu​sty. Nie na​peł​nia​ła lo​dów​ki, za to
moc​no uszczu​pli​ła za​pa​sy wina z piw​ni​cy. Ca​ły​mi go​dzi​na​mi pa​trzy​ła w mo​rze,
wspo​mi​na​jąckaż​dąwspól​nąchwi​lę.Toprze​kli​na​łasie​biezato,żeniepo​prze​sta​ła
na tym, co otrzy​ma​ła, to znów tłu​ma​czy​ła so​bie, że mia​ła pra​wo pro​sić o wię​cej.
Leczto,żegoko​cha​ła,niena​kła​da​łonanie​goobo​wiąz​kuod​wza​jem​nie​niauczu​cia.
Po​cie​sza​łasię,żebólze​lże​je,aczaswy​le​czyrany.Aleni​g​dygonieza​po​mni.Zjej
oczupo​pły​nąłko​lej​nystru​mieńłez.

Kateoto​czy​łająra​mio​na​mi.
‒Wszyst​kobę​dziedo​brze–po​cie​sza​ła.‒Wy​trzyjoczyiwy​pijkil​kado​brychkok​-

taj​li na po​pra​wę na​stro​ju. Czy nie wspo​mi​na​łaś, że pla​nu​je​cie uczcić twój roz​wód
ra​zemzRo​bem?

‒Robod​szedł–za​szlo​cha​łaWil​la.–Wró​ciłdoPo​łu​dnio​wejAfry​ki.
‒Dla​cze​godomnienieza​dzwo​ni​łaś?
‒Anidomnie?–za​wtó​ro​wa​łajejAmy.
Niepo​in​for​mo​wa​łaich,po​nie​ważpo​trze​bo​wa​łasa​mot​no​ści,aniepu​stychfra​ze​-

sów.Na​gleuświa​do​mi​łaso​bie,żenie​spra​wie​dli​wiejeosą​dza.Samawpo​trze​biepo​-
spie​szy​ła​byzpo​mo​cą.Dla​cze​goniewie​rzy​ławichdo​brąwolę?

‒Prze​pra​szam,żeotymniepo​my​śla​łam–wy​szep​ta​łazeskru​chą.
‒Czywy​je​chałnaza​wsze?–spy​ta​łaKate.
‒Idla​cze​go?–do​rzu​ci​łaJes​si​ca.
Wil​lazpo​cząt​kuniewie​dzia​ła,cood​po​wie​dzieć,alepona​my​ślepo​sta​no​wi​ławy​-

znaćcałąpraw​dę.Przy​pusz​cza​ła,żeudzie​li​łajejsięszcze​rośćRoba.

‒Przedewszyst​kimko​chamgo,aonmnienie.Wy​ja​śni​łammu,żenieod​po​wia​da

mijużdo​sto​so​wy​wa​niesiędowy​ma​gańpart​ne​rówbezwzglę​dunawła​sneuczu​cia.
Pra​gnę też cze​goś dla sie​bie. A z tego związ​ku tyl​ko Rob czer​pał ko​rzy​ści. Miał
księ​go​wąiko​chan​kęwjed​nejoso​bie,bezżad​nychzo​bo​wią​zańzjegostro​ny.

Amyprze​nio​sławzrokzWil​linaKateizpo​wro​tem.
‒ Zro​zu​mia​łam two​je oso​bi​ste ra​cje. Ale co mu za​rzu​casz w spra​wach za​wo​do​-

wych?

‒Po​trze​bo​wałczło​wie​kadopra​cy.Za​trud​niłmnie,boby​łampodręką,niedla​te​-

go,żemniece​nił.Na​wetnieprze​pro​wa​dziłroz​mo​wykwa​li​fi​ka​cyj​nejzni​kimin​nym.
Jed​nymsło​wempo​szedłnała​twi​znę.

‒Niepa​mię​tasz,jakza​wzię​ciewal​czy​łaśotępo​sa​dę?!–wy​krzyk​nę​łaAmyzobu​-

rze​niem.–Owie​leła​twiejby​ło​bymuwziąćko​gośzogło​sze​nia,zdo​świad​cze​niem
ibezoso​bi​stychkom​pli​ka​cji.

‒ I o wie​le ta​niej – do​rzu​ci​ła Kate. – Pa​mię​tasz, jak spy​ta​łam, ja​kie​go wy​na​gro​-

dze​nia ocze​ku​jesz? Wy​mie​ni​łaś kwo​tę wyż​szą niż moja staw​ka za go​dzi​nę. Gdy
przej​rza​łamogło​sze​nia,zo​ba​czy​łam,żebie​rzeszpo​naddwarazywię​cej,niżdo​sta​-
jądo​świad​cze​niksię​go​wi.

‒Docze​gozmie​rzasz?
‒Usi​łu​jęciuświa​do​mić,żeRobniepła​cił​bytakwy​gó​ro​wa​nychsumni​ko​mu,kto

jegozda​niemnieza​słu​gu​jenanie–wy​ja​śni​łaJes​si​ca.

‒Jaktomoż​li​we,żenieza​uwa​ży​łaś,żetonaj​uczciw​szy,naj​bar​dziejszcze​ryczło​-

wiek,ja​kie​gozna​my?–do​da​łaAmy.‒Je​że​licięza​trud​nił,tozna​czy,żeuznałcięza
war​tątychpie​nię​dzy.Sko​roztobązo​stał,za​miastodejśćpopierw​szejnocy,tozna​-
czy,żetegochciał.

‒Szko​da,żeko​chaszbezwza​jem​no​ści,aletoniepo​wód,żebyoskar​żaćgoonie​-

uczci​wośćanioukry​temo​ty​wy–pod​su​mo​wa​łaKate.

Wil​la pa​trzy​ła w prze​strzeń po​nad ra​mie​niem Jes​si​ki, ale wi​dzia​ła przed sobą

twarzRoba,ból,prze​ra​że​nieizmie​sza​niewjegooczach.

‒Wła​ści​wieniewy​zna​łammumi​ło​ści–przy​zna​ła.–Po​wie​dzia​łam,żepo​trze​bu​ję

wię​cej,niżmidaje.Robuznał,żekom​pli​ku​jęnamoboj​guży​cie,więcznimze​rwa​-
łam.

Kateupi​łałykwina,za​nimprze​mó​wi​ła:
‒Orany!Niepo​win​naśzo​sta​waćsamabeznad​zo​ru!Cze​goza​żą​da​łaś?Mał​żeń​-

stwa?Wspól​ne​goza​miesz​ka​nia?Od​da​nianer​ki?

‒Ni​cze​gowtymro​dza​ju.Tyl​kobliż​szejwię​zi.Chcia​ła​bymmiećpew​ność,żena​-

le​żydomnie,ajadonie​go…–tłu​ma​czy​łanie​skład​nieWil​la.

‒Tonaj​lep​szyspo​sób,żebywy​pło​szyćfa​ce​ta–orze​kłaJes​si​cazpo​waż​nąminą.
‒ Zwłasz​cza tak nie​uf​ne​go jak Rob, któ​ry jak ognia boi się ja​kich​kol​wiek zo​bo​-

wią​zań.

‒Możepo​win​namwogó​lezre​zy​gno​waćzmęż​czyzniiśćdoklasz​to​ru–za​łka​ła

Wil​la.

‒Prze​stańry​czeć!–ofuk​nę​łająAmy.
Wil​lanie​malusły​sza​łagłosRoba.Przy​pusz​cza​ła,żeprzy​wo​łał​byjądopo​rząd​ku

wpo​dob​nyspo​sób.Ła​twiejroz​ka​zaćniżwy​ko​nać,gdybólroz​dzie​rałjejser​ce,ale
po​słusz​nieotar​łałzy.

‒Le​piejpo​wiedz,cozro​bisz,żebygood​zy​skać–na​ci​ska​łaAmy.–Przy​się​gam,że

je​śliusły​szę,żenic,wbi​jęcitennóżwple​cy!

Kil​ka go​dzin póź​niej Wil​la na​dal nie zna​la​zła spo​so​bu na od​zy​ska​nie Roba. Sie​-

dzia​łaprzybiur​kuwswo​imga​bi​ne​cieinie​wi​dzą​cymwzro​kiempa​trzy​ławatra​men​-
to​we, noc​ne nie​bo. Nie wie​dzia​ła na​wet, cze​go wła​ści​wie od nie​go chce: mał​żeń​-
stwa?Dzie​ci?Pięć​dzie​się​ciulatdzie​le​niałoża,sto​łuiła​zien​ki?Ra​czejnie.Do​pie​ro
od​zy​ska​ławol​ność,awrazzniąwła​snąoso​bo​wośćitoż​sa​mość.Tużporoz​wią​za​niu
nie​uda​ne​go związ​ku by​naj​mniej nie pra​gnę​ła zo​stać ni​czy​ją żoną, na​wet Roba, za
któ​rymroz​pacz​li​wietę​sk​ni​ła.

Wbrewjejna​dzie​jomczasnieule​czyłran.Wmia​ręupły​wucza​suco​razbar​dziej

go jej bra​ko​wa​ło. Kie​dy u niej miesz​kał, jej dom ożył, prze​stał być tyl​ko ko​lek​cją
dro​gich gra​tów. Jego nie​obec​ność po​twier​dzi​ła, że nie po​trze​bo​wa​ła tak​tow​ne​go
opie​ku​na, któ​ry bez​piecz​nie po​pro​wa​dzi ją przez ży​cie, tyl​ko bez​ce​re​mo​nial​nej
szcze​ro​ściRoba,któ​rapo​ma​ga​łajejobiek​tyw​niepa​trzećnasie​bieinaświat.

Przy​zna​ła ra​cję ko​le​żan​kom, że nie​słusz​nie kwe​stio​no​wa​ła jego sym​pa​tię. Ktoś

takuczci​wyjakonniespę​dzał​bycza​suzoso​bą,któ​rejto​wa​rzy​stwogoniepo​cią​ga.
Je​że​li z nią zo​stał, to z au​ten​tycz​nej, we​wnętrz​nej po​trze​by, na​wet je​śli pla​no​wał
wkrót​ce za​koń​czyć ro​mans. Ni​g​dy nie pro​po​no​wał jej trwa​łe​go związ​ku. Nie jego
wina, że za​pra​gnę​ła mi​ło​ści, wier​no​ści i bliż​szej wię​zi, nie​ko​niecz​nie mał​żeń​skiej.
Chcia​łagota​kie​go,jakibył:uczci​we​go,szorst​kie​go,bez​po​śred​nie​goipra​we​go.

Bez​względ​nie wy​ma​ga​ła, żeby za​ufał jej w in​te​re​sach, mi​ło​ści i ży​ciu oso​bi​stym

i trak​to​wał jak rów​no​rzęd​ną part​ner​kę. Inna opcja nie ist​nia​ła. Zbyt dłu​go żyła
z czło​wie​kiem, któ​ry jej nie sza​no​wał, nie trak​to​wał jak człon​ka ro​dzi​ny tyl​ko jak
oso​bi​stąwła​sność.Leczżebyspeł​nićta​kiewy​ma​ga​nia,trze​baza​ufaćdru​giejoso​-
bie. A tego Rob nie po​tra​fił. Ostrzegł ją na sa​mym po​cząt​ku, żeby nie ocze​ki​wa​ła
sta​bi​li​za​cji.Kie​dywy​zna​ła,żepra​gniecze​goświę​cej,ka​te​go​rycz​nieod​mó​wił.

Mo​dli​łasię,żebyzmie​niłna​sta​wie​nie.

ROZDZIAŁJEDENASTY

WJo​han​nes​bur​guRobstałwba​se​nieprzyswo​imdomuzparądziew​czę​cychra​-

mionople​cio​nychwo​kółszyi.MałaKi​ley,jegoulu​bie​ni​ca,za​chi​cho​ta​ła,gdypo​ła​sko​-
tałjąwże​bra.Kie​dyjąpu​ścił,za​nur​ko​wa​łajakryb​ka,azachwi​lęześmie​chemwy​-
pły​nę​łanapo​wierzch​nię.Wwie​kuczte​rechlatjużdo​sko​na​lepły​wa​ła.Prze​mknę​ło
muprzezgło​wę,żechciał​bymiećkie​dyśtakąwe​so​łącó​recz​kęalbosyn​kaozie​lo​-
no​sza​rychoczachiciem​nychwło​sachWil​li.

Żebyod​wró​cićuwa​gęodnie​re​al​nychma​rzeń,prze​niósłwzroknawe​ran​dę.Jego

mamaprzy​nio​sławła​śnieostat​nipół​mi​sek,awu​jekSidzaj​mo​wałmiej​scezadłu​gim
drew​nia​nymsto​łem.Przypłyt​szymkoń​cuba​se​nuPa​trickle​żałnale​ża​kupodpa​ra​-
so​lemobokswejżony,He​ather.Sio​straRoba,Gail,wtu​lo​nawbarw​nera​mio​nauko​-
cha​ne​gomi​strzata​tu​ażu,ca​ło​wa​łasięznimna​mięt​nie.

‒Je​ślina​tych​miastnieprze​sta​nie​cie,spusz​częwamla​nie–za​gro​ziłmło​dejpa​rze.
Sko​ro on nie mógł być ca​ło​wa​ny, nikt inny nie po​wi​nien, zwłasz​cza mło​dziut​ka

Gail!

Wy​sta​wiłmałąKi​leyzba​se​nuisamwy​szedłnabrzeg.Owi​nąłręcz​nikwo​kółbio​-

der,za​ło​żyłpod​ko​szu​lek,pod​szedłdowe​ran​dyiwziąłpiwo,któ​rewrę​czyłmuwuj
Sid.Dzieńbyłpięk​ny,naj​bliż​siwkom​ple​cie,tyl​kojed​nej,naj​waż​niej​szejoso​bybra​-
ko​wa​ło…Po​wie​działso​bie,żeżalni​cze​goniezmie​ni,iod​su​nąłkrze​sło.Uśmiech​nął
się,gdyKi​leyusia​dłamunako​la​nach,igno​ru​jącwy​so​kiekrze​seł​ko,któ​repod​su​wał
jejoj​ciec.

‒Ejże,Ki​ley,tojaje​stemtwo​imtatą!–zwró​ciłjejuwa​gęPa​trick.
‒Alewolimojeto​wa​rzy​stwo–od​pa​ro​wałRob.
‒Tyl​kodla​te​go,żeprze​ku​pu​jeszjąpre​zen​ta​miisło​dy​cza​mi.
‒Toprzy​wi​lejojcachrzest​ne​go.
‒ Ra​czej ła​pów​ka. Te​raz ro​zu​miem przy​czy​ny two​je​go po​wo​dze​nia u płci prze​-

ciw​nej.

Robskwi​to​wałżartwy​mu​szo​nymuśmie​chem.
‒He​atherwy​glą​daznacz​niele​piej–zmie​niłpo​spiesz​niete​mat.
Roz​pacz​li​wietę​sk​niłzaWil​lą,jakzażad​nąinną.Poroz​sta​niuzpo​przed​ni​miko​-

chan​ka​miży​czyłimpo​wo​dze​niairzad​kokie​dywspo​mi​nał.Tym​cza​semWil​lazaj​mo​-
wa​łajegomy​śliodranadowie​czo​ra.Ano​ca​mibu​dzi​łygoero​tycz​nesnyzjejudzia​-
łem.Wciążbrzmia​łymuwuszachsło​wa,któ​reusły​szałpod​czasostat​niejroz​mo​wy:
„Po​trze​bu​jęczło​wie​ka,któ​rybę​dziemiufał,ko​chałisza​no​wał,któ​rybę​dziego​tów
pod​jąćdlamniekaż​dery​zy​kobezoba​wy,żeskom​pli​ku​jemuży​cie”.Bar​dzochciał​-
bynimzo​stać,alewie​dział,żetonieta​kiepro​ste.

Gailzuko​cha​nymusie​dlina​prze​ciw​koiznówza​czę​lisięca​ło​wać.
‒Prze​stań​ciena​tych​miast!–upo​mniałichpo​now​nie.
Gailtyl​koza​śmia​łasięwod​po​wie​dzi,leczgdywszy​scyna​peł​ni​lita​le​rze,nie​ocze​-

ki​wa​niespo​waż​nia​ła.

‒Mamwamcośważ​ne​godoza​ko​mu​ni​ko​wa​nia–oświad​czy​ła.
Robza​stygłwbez​ru​chuzwi​del​cemprzyustach.Tegoro​dza​juoświad​cze​niani​g​dy

nie za​po​wia​da​ły ni​cze​go do​bre​go. Opu​ścił sztuć​ce i upił łyk piwa, nie spusz​cza​jąc
wzro​kuzsio​stry.Chy​babyosza​lał,gdy​byspro​wa​dzi​ładodomutwór​cęta​tu​aży,wy​-
szłazanie​gozamąż,rzu​ci​łastu​diaczyza​szławcią​żę.

‒Jakwie​cie,zatrzymie​sią​ceotrzy​mamdy​plom–za​czę​łaGail.‒Po​sta​no​wi​łam

zro​bićso​bierocz​newa​ka​cje.Dwamie​sią​cespę​dzęwLon​dy​nie,astam​tądwy​ru​szę
wpo​dróżpoświe​cie.

Rob wpadł w po​płoch. Jak bę​dzie się nią opie​ko​wał, gdy cią​gle bę​dzie zmie​niać

miej​scepo​by​tu?

‒ Wy​klu​czo​ne! – za​pro​te​sto​wał sta​now​czo, lecz mat​ka po​ło​ży​ła mu rękę na ra​-

mie​niuioświad​czy​łaka​te​go​rycz​nie:

‒De​cy​zjajużza​pa​dła.Udzie​li​łamjejze​zwo​le​nia.Po​pie​ramjejpla​ny.
‒Tak,tak,bra​cisz​ku!Wresz​cieprze​ci​nampę​po​wi​nę,roz​wi​jamskrzy​dłaiwy​la​tu​-

jęzgniaz​da!–wy​krzyk​nę​łaGailztrium​fem.

‒Nietakpręd​ko,mło​dadamo–ostrze​głająmat​ka.–Po​pro​si​łamRoba,żebyzo​-

sta​wiłciswo​bo​dę,alebędębacz​nieob​ser​wo​waćtwo​jepo​czy​na​nia.Masztyleroz​-
sąd​kucodwu​let​niedziec​ko.

‒Tobar​dzopo​waż​nade​cy​zja–za​uwa​żyłRob.‒Trze​bająprze​dys​ku​to​wać.
‒Dys​ku​sjani​cze​goniezmie​ni,syn​ku.Wszyst​kozo​sta​łousta​lo​ne.Po​zo​sta​jecityl​-

koza​ufaćsio​strzeimnie,żepo​tra​fi​myod​po​wie​dzial​niesobąpo​kie​ro​wać.Nietrak​-
tujnasjakdzie​ci,dajnamwol​nąrękęiprze​stańroz​piesz​czać.

Robotwo​rzyłusta,aleniezdo​łałwy​po​wie​dziećanisło​wa.Ro​dzi​nachy​bauzna​ła

jegomil​cze​niezaznakzgo​dy,boza​czę​łazoży​wie​niemoma​wiaćswo​jeży​cio​wepla​-
ny, nad któ​ry​mi przed chwi​lą po​zba​wi​ła go kon​tro​li. Rob wąt​pił, czy po​tra​fi bez​-
czyn​nie stać z boku. Opie​ka nad naj​bliż​szy​mi we​szła mu w krew. A rów​no​cze​śnie
sta​no​wi​ławy​mów​kę…

Kil​kami​nutpóź​niejPa​trickwy​rwałgozza​du​my,trą​ca​jącwra​mię.
‒Prze​ży​łeśszokpozdję​ciukaj​dan​ków?
Robpo​pa​trzyłnanie​gozezdzi​wie​niem,nie​świa​do​my,żejegospoj​rze​niewy​ra​ża

rów​no​cze​śnielęk,na​dzie​jęiulgę.

‒Niewiem,oczymmó​wisz–wy​mam​ro​tał.
‒Nieuda​waj!Wszy​scyzda​je​myso​biespra​wę,żeoto​czy​łeśjeprze​sad​nąopie​ką,

po​nie​ważdrę​czy​łociępo​czu​ciewiny,żezo​sta​wi​łeśjenapa​stwęSte​fa​na.Niero​zu​-
mia​łeś, że nikt cię o to nie ob​wi​niał prócz cie​bie sa​me​go. Te​raz już nie masz wy​-
mów​ki,żebytuna​daltkwić.Łappierw​szysa​mo​lotilećdoWil​li.

Robwes​tchnąłcięż​koiwbiłwzrokwta​lerz.
‒Tonie​moż​li​we.Skrzyw​dzi​łemją.
Pod​świa​do​mieocze​ki​wałodswe​goroz​trop​ne​goku​zy​nainaj​lep​sze​goprzy​ja​cie​la

ja​kiejś zba​wien​nej rady lub wspól​ne​go po​szu​ki​wa​nia sen​sow​ne​go roz​wią​za​nia.
Tym​cza​semPa​trickza​miastdonie​go,zwró​ciłsiędocó​recz​kiogry​za​ją​cejkośćkur​-
cza​ka:

‒Ki​ley,coro​bi​my,kie​dyspra​wi​myko​muśprzy​krość?
‒Prze​pra​sza​my–wy​mam​ro​ta​łamałazpeł​nąbu​zią.
‒ Sły​szysz? Moja czte​ro​let​nia cór​ka wie le​piej od cie​bie, jak na​le​ży po​stą​pić! –

za​śmiałsięPa​trick.

Robpo​pa​trzyłnaku​zy​naspodełba.
‒My​ślisz,żeje​steśstrasz​niemą​dry?–wark​nął.
‒Niemu​szęmy​śleć.Jatowiem.

Wra​ca​jączpo​ran​ne​gobie​gu,Wil​lausły​sza​ładzwo​nekte​le​fo​nuwholu.Po​spiesz​-

nieotwo​rzy​ładrzwiido​pa​dładoapa​ra​tuwna​dziei,żedzwo​niRob.Leczobcygłos
zdru​giejstro​nyza​py​tał:

‒CzytopaniMo​ore?
Wil​la omal nie spro​sto​wa​ła, że na​zy​wa się Mo​ore-Fi​sher, ale w ostat​niej chwi​li

przy​po​mnia​ła so​bie, że wró​ci​ła do pa​nień​skie​go na​zwi​ska. Roz​mów​ca przed​sta​wił
się i po​dał na​zwę fir​my zna​ne​go dys​try​bu​to​ra wi​ta​min. Wil​la za​pi​sa​ła w no​te​sie
jegodaneispy​ta​ła,czymmożesłu​żyć.

‒ Do​sta​łem pani nu​mer te​le​fo​nu od Roba Han​so​na – wy​ja​śnił. ‒ Za​opa​tru​je​my

jegoskle​pywsu​ple​men​tydie​ty.Za​chwa​lałpa​niąjakodo​sko​na​łąksię​go​wą.Opo​wie​-
działmi,jakzna​la​złapanipro​styspo​sóbnaza​re​je​stro​wa​niewAu​stra​liifir​myprzez
cu​dzo​ziem​ców. Obec​nie usi​łu​je​my wpro​wa​dzić na​szą spół​kę na gieł​dę, ale na​po​ty​-
ka​my mnó​stwo for​mal​nych prze​szkód. Kil​ko​ro księ​go​wych przej​rza​ło do​ku​men​ty
iorze​kło,żeniemoż​naichobejść.Robtwier​dził,żeje​że​lipaninieznaj​dzieroz​wią​-
za​nia, to zna​czy, że żad​ne nie ist​nie​je. Wy​chwa​lał pani in​te​li​gen​cję pod nie​bio​sa.
Twier​dził,żeufapanitakbar​dzo,żepo​wie​rzył​bypaniwła​sneży​cie.

Po​chwa​łyprze​ka​za​neprzeznie​zna​jo​me​goroz​grza​łyser​ceWil​li.Robniemógłjej

spra​wićwięk​szejra​do​ści…chy​bażebyjąpo​ko​chał.

‒Niezro​bięni​cze​gowbrewpra​wulubza​sa​domwspół​ży​ciaspo​łecz​ne​go,aleje​-

że​lize​chciał​bypanprzy​słaćmimej​lemopispro​ble​mu,spró​bu​jęroz​pa​trzyćwa​szą
spra​wę.Ni​cze​gojed​nakniemogęobie​cać–od​po​wie​dzia​ła.

‒Bar​dzodzię​ku​ję.Oczy​wi​ściewy​na​gro​dzi​mypa​niązapo​świę​co​nynamczas.
Wil​lapo​da​łaswo​jedane,staw​kęgo​dzi​no​wąiad​resin​ter​ne​to​wy.Poza​koń​cze​niu

roz​mo​wymoc​noprzy​ci​snę​łaapa​ratdopier​si.

Gdy​byjużwcze​śniejniepo​ko​cha​łaRoba,tympięk​nymge​stempod​bił​byjejser​ce.

Niemógłjejofia​ro​waćpięk​niej​sze​godaruniżak​cep​ta​cja,sza​cu​nekiduma.Po​le​ca​-
jącjąpart​ne​rom,udo​wod​nił,żewie​rzywjejzdol​no​ściikwa​li​fi​ka​cje,oka​załza​ufa​-
nie,przy​naj​mniejwin​te​re​sach.

Bła​ga​łanie​bio​sa,byza​ufałjejteżwspra​wachuczu​cio​wych.

Rob wy​łą​czył sil​nik wy​na​ję​te​go auta. Za​klął na wi​dok ta​bli​cy z na​pi​sem „Na

sprze​daż”usta​wio​nejnatraw​ni​ku.Ża​ło​wał,żeWil​lapo​sta​no​wi​łasprze​daćtęprze​-
pięk​nąpo​sia​dłośćzcza​row​ny​miwi​do​ka​miido​stę​pemdoza​to​ki.

Ma​rzył,żebędądzie​lićczaspo​mię​dzytendom,jegowil​lęwJo​han​nes​bur​guiod

cza​su do cza​su pla​żo​wy do​mek w Kny​snie, na​le​żą​cy do jego ro​dzi​ny. Je​że​li będą
mie​lidzie​ci,osią​dągdzieśnasta​łe,możewSyd​ney,alewgrun​cierze​czynie​waż​ne
gdzie.Naj​waż​niej​sze,żebybylira​zem.Leczspeł​nie​nietychma​rzeńza​le​ża​łoodre​-
zul​ta​turoz​mo​wyzWil​lą.Alboza​bie​rzegodonie​ba,albostrą​cinasamodnopie​-
kieł.

Zmoc​nobi​ją​cymser​cemwy​siadłzsa​mo​cho​du.Za​miastna​ci​snąćprzy​ciskdzwon​-

ka z przy​zwy​cza​je​nia chwy​cił za klam​kę. Drzwi jak zwy​kle ustą​pi​ły, co go nie​spe​-
cjal​nieza​sko​czy​ło.Czykie​dy​kol​wiekza​czniedbaćowła​snebez​pie​czeń​stwo?–po​-
my​ślałziry​ta​cją.

Po wkro​cze​niu do holu na​tych​miast spo​strzegł brak kosz​mar​ne​go ma​lo​wi​dła, co

goucie​szy​ło.ChoćJohn​noDa​viesucho​dziłzajed​ne​goznaj​zna​ko​mit​szychar​ty​stów,
Robnieuzna​wałzie​lo​nychsmugnabia​łymtlezadzie​łosztu​ki.

Zer​k​nąłnaze​ga​rek.Mi​nę​łowpółdoósmej.Gdziemo​głaprze​by​wać?Wga​bi​ne​-

cie, po​nie​waż Pa​trick na​dal po​wie​rzał jej więk​szość za​dań? W sa​lo​nie te​le​wi​zyj​-
nym?Włóż​kuzksiąż​ką?Czyzin​nymmęż​czy​zną?Ostat​niamyśltakgopo​ra​zi​ła,że
po​gnałcosiłwno​gachnagóręposcho​dach.

Za​stałjąsie​dzą​cąnałóż​ku.Ubra​nawdżin​so​wespoden​kiiblu​zecz​kębezrę​ka​-

wów,ma​lo​wa​łapa​znok​cieunógnaja​skra​wo​czer​wo​nyko​lor.

Wil​lanawi​dokin​tru​zawy​da​łamro​żą​cykrewwży​łachokrzykprze​ra​że​nia.Gdy

zo​ba​czy​ła,żetoniemor​der​ca,tyl​koRob,jejser​cestop​nio​wozwol​ni​łorytm.Za​raz
jed​nakprzy​spie​szy​łodoga​lo​pu,po​nie​ważprzy​szłojejdogło​wy,żeprzy​szedłoznaj​-
mić,żeniewi​dziszan​sy,żebykie​dy​kol​wiekzo​sta​liparą.

‒Coturo​bisz?–wy​krztu​si​łazbez​gra​nicz​nymzdu​mie​niem.
‒Je​steśsama?–za​py​tałza​miastod​po​wie​dzi.
‒Tak,nieli​czącze​spo​łuna​gichtan​ce​rzywła​zien​ce.–Po​nie​ważniewy​glą​dałna

roz​ba​wio​ne​go żar​tem, za​pew​ni​ła po​błaż​li​wym to​nem: ‒ Oczy​wi​ście, że je​stem
sama.Dla​cze​goprzy​je​cha​łeś?

Robner​wo​woprze​cze​sałpal​ca​miwło​sy.Jegorysyzdra​dza​łyna​pię​cie.
‒ Kie​dy prze​by​wa​łem w domu z ro​dzi​ną, bra​ko​wa​ło mi naj​bliż​szej oso​by – od​-

rzekłnie​codrżą​cymgło​sem.

Wil​liłzyna​pły​nę​łydooczu,alenieśmia​łaso​biero​bićzbytwiel​kichna​dziei.
‒Tę​sk​ni​łemzatobą–do​dałRobpochwi​liprze​rwy.
‒ Ja za tobą też – wy​zna​ła Wil​la. Naj​chęt​niej za​rzu​ci​ła​by mu ręce na szy​ję, ale

wie​dzia​ła,żegdy​bygodo​tknę​ła,pa​dli​bynałóż​ko,moc​nosple​ce​ni,za​miastdo​koń​-
czyćza​sad​ni​cząroz​mo​wę.Wstrzy​ma​łaod​dechiwna​pię​ciucze​ka​łanadal​szyciąg.

‒ Pla​no​wa​łem krót​ko​trwa​ły flirt, ale zbyt głę​bo​ko za​pa​dłaś mi w ser​ce. Je​steś

mą​dra, dziel​na, wspa​nia​ła i… chy​ba się w to​bie za​ko​cha​łem. Ale po​nie​waż ni​g​dy
wcze​śniejnieby​łemza​ko​cha​ny,mogęsięmy​lić.

‒ Ja też ni​ko​go wcze​śniej nie ko​cha​łam… przy​naj​mniej jako do​ro​sła oso​ba, doj​-

rza​łą, świa​do​mą mi​ło​ścią – do​da​ła na wi​dok jego nie​do​wie​rza​ją​ce​go spoj​rze​nia. –
Twój po​wrót nadał nowy sens mo​je​mu ży​ciu. Je​stem wdzięcz​na, że przy​je​cha​łeś,
ibez​gra​nicz​nieszczę​śli​wa.Tę​sk​ni​łamzatobą.

‒Jazatobąteż,ko​cha​nie–wy​znał,sia​da​jącprzyniej.
Wil​la nie ro​zu​mia​ła, cze​mu nie po​rwał jej w ra​mio​na. Wresz​cie nie wy​trzy​ma​ła

na​pię​cia.

‒Czykie​dyśwkoń​cumniepo​ca​łu​jesz?–spy​ta​ła.
‒Je​że​litozro​bię,niewy​pusz​częcięzob​jęćdorana.
‒Uwa​żasz,żetozłypo​mysł?–spy​ta​ła,za​rzu​ca​jącmuręcenaszy​ję.
‒Wręczprze​ciw​nie.Wspa​nia​ły!

Sekszuko​cha​nymsma​ko​wałzu​peł​nieina​czejniżzprzy​god​nymko​chan​kiem.Wil​-

lanie​po​rów​na​niemoc​niejprze​ży​wa​łakaż​dąpiesz​czo​tę,każ​dedo​tknię​cie.Wresz​cie
ko​cha​li się na​praw​dę – rów​nież ser​cem. Mo​gła​by na nie​go pa​trzeć w nie​skoń​czo​-
ność.Po​że​ra​łagowzro​kiem,gdywró​ciłzła​zien​ki,po​pa​trzyłjejwoczyiza​gad​nął:

‒ Je​że​li mamy to ro​bić przez naj​bliż​szych pięć​dzie​siąt lat, to czy mógł​bym cię

pro​sićopew​nąprzy​słu​gę?

‒Ojaką?–za​py​ta​ła,choćzro​bi​ła​bydlanie​gowszyst​ko,zwłasz​czate​raz,gdypa​-

trzyłnaniązmi​ło​ściąijesz​czede​kla​ro​wał,żechcezo​staćzniąprzezdłu​gielata.

‒ Czy mo​gła​byś za​cząć brać ta​blet​ki an​ty​kon​cep​cyj​ne? W mo​no​ga​micz​nym

związ​kuniebędęjużpo​trze​bo​wałme​cha​nicz​ne​goza​bez​pie​cze​nia.

Wil​laniewie​rzy​ławła​snymuszom.
‒Pla​nu​jeszmo​no​ga​micz​nyzwią​zek?–wy​krztu​si​łazbez​gra​nicz​nymzdu​mie​niem.
‒Tak.Opar​tynawier​no​ściiwza​jem​nymza​ufa​niu,bocięko​chamca​łymser​cem.
‒Jacie​bieteż.
‒Mimożeby​wamszorst​ki,szcze​rydobóluiczę​stonie​tak​tow​ny?
‒Tak.Ko​chamciębez​gra​nicz​nie,ta​kie​go,ja​kimje​steś.
OczyRobaroz​bły​słyszczę​ściem.
‒Nieprzy​pusz​cza​łem,żekie​dy​kol​wiekbędętakbar​dzopo​trze​bo​wałta​kie​gowy​-

zna​niaodpart​ner​ki.Niezda​wa​łemso​biespra​wyzpo​tę​gimi​ło​ści.Niewie​dzia​łem,
jakwiel​kądajena​dzie​jęnaprzy​szłość.

Wil​la z bło​gim wes​tchnie​niem zło​ży​ła gło​wę na jego pier​si. Chło​nę​ła całą sobą

jegobli​skośćicie​pło.Gdyziew​nę​ła,Robde​li​kat​nieuniósłjejgło​wętak,żebyspoj​-
rza​łamuwoczy.

‒Nieśpisz?
‒Nie.Spró​buj​myza​snąć,apo​tempo​szu​ka​mycze​gośnako​la​cję.
‒Mamlep​szypo​mysł.
Niemu​siałwy​ja​śniaćjaki.Na​tych​miastprze​szliodsłówdoczy​nów.Robniezre​-

zy​gno​wałjed​nakznie​lu​bia​ne​gome​cha​nicz​ne​goza​bez​pie​cze​nia.

‒Wiem,żeprze​ma​wiaprze​zemnieego​izm,alenara​zieniechcęsiętobądzie​lić

zsyn​kiemlubcó​recz​ką–wy​ja​śnił.

Wil​la po​dzie​la​ła jego na​sta​wie​nie. Nie pla​no​wa​ła po​tom​stwa w naj​bliż​szym cza​-

sie.Nara​ziewy​star​czyłjejsamRobijegomi​łość.

Znacz​niepóź​niejze​szlidokuch​ni.Wil​la,bło​gozmę​czo​na,na​tych​miastopa​dłana

sto​łek i wspar​ła ręce na gra​ni​to​wym bla​cie. Ubra​na w pod​ko​szu​lek Roba, z przy​-
jem​no​ściąpa​trzy​ła,jakzuśmie​chemkrzą​tasiępokuch​niwsa​mychdżin​sach.Jed​-
nakuśmiechzgasłnajegoustach,gdyzaj​rzałdolo​dów​ki.

‒Tuniemanicdoje​dze​nia!–wy​krzyk​nął.‒Czytynicnieja​dłaś,od​kądwy​je​cha​-

łem?

Wil​lawzru​szy​łara​mio​na​mi.
‒Niewi​dzia​łamsen​suro​bie​niaza​ku​pów.Nicminiesma​ko​wa​ło.
‒Wy​bacz,żezra​ni​łemtwo​jeuczu​cia–prze​pro​siłzeskru​chą.‒Niechcia​łemcię

skrzyw​dzić.

‒Wiem.
Rob wy​jął opa​ko​wa​nie ja​jek i pacz​kę sple​śnia​łe​go sera. Okro​ił pleśń, po​sie​kał

oczysz​czo​nyser,ubiłjaj​ka,zmie​szałwszyst​koiusma​żyłomlet.Wil​laob​ser​wo​wa​ła

gowmil​cze​niu.Do​pie​rogdyusiadłprzysto​le,spy​ta​ła:

‒Coda​lejznamibę​dzie?Za​mie​rzaszdomniedo​jeż​dżać?Jakczę​stobędęcięwi​-

dy​wać?

‒Spo​koj​nie,Wil​lo.Ja​kośso​biepo​ra​dzi​my.Poko​la​cjiusta​li​mydal​szepla​ny.
Popo​sił​kuWil​laza​pa​rzy​łakawęiprze​szlinawe​ran​dę,żebysko​rzy​staćzuro​ków

pięk​ne​go, cie​płe​go wie​czo​ru. Wil​la po​de​szła do jed​ne​go z fo​te​li, lecz nim zdą​ży​ła
usiąść,Robzła​pałjąipo​sa​dziłso​bienako​la​nach.

‒Niepusz​częcięodsie​biena​wetnakrok–oświad​czył,ca​łu​jącjąwczo​ło.–Ate​-

raz spró​buj​my prze​dys​ku​to​wać na​sze pla​ny. Wi​dzia​łem ta​bli​cę „Na sprze​daż” na
traw​ni​ku.Chceszsprze​daćdom?

‒Jestzawiel​ki.
‒Dlajed​nejoso​bynapew​no.Dladwóchrów​nież,alewprzy​szło​ścistał​bysięwy​-

ma​rzo​nymdo​memro​dzin​nym.Po​nie​ważlu​bięprze​strzeń,ku​pięgoodcie​bie…dla
nas.

Wil​lazro​bi​ławiel​kieoczy.
‒Se​rio?Chciał​byśtuza​miesz​kać?
‒Wszyst​komijed​nogdzie,choć​bywszo​pie,byleztobą.Je​że​lipo​trze​bu​jeszpie​-

nię​dzy,ku​piętępo​sia​dłość.Je​że​lipo​sta​no​wiszjąza​trzy​maćjakoswo​jąwła​snośćlub
sprze​daćko​muśob​ce​mu,usza​nu​jętwo​jąwolę.Niemogętuzo​staćnasta​łe.In​te​re​-
sy wy​ma​ga​ją ode mnie re​gu​lar​nych wi​zyt w kra​ju. Poza tym pra​gnę utrzy​my​wać
sta​łykon​taktzro​dzi​ną,choćobec​niepo​ło​wazniejpo​dró​żu​jepoświe​cie,aletozu​-
peł​nieinnahi​sto​ria.

‒Więcbędęcięwi​dy​waćraznakil​kamie​się​cy?
‒Onie!Gdzieja,tamty.Prze​pra​szam,chy​banienaj​le​piejtoza​brzmia​ło.Mam

na​dzie​ję,żeze​chceszmito​wa​rzy​szyćwewszyst​kichpo​dró​żach.

Wil​laprze​my​śla​łajegopro​po​zy​cjęiwes​tchnę​ła:
‒ Choć żal by mi było się z tobą roz​sta​wać, mu​szę zna​leźć pra​cę. Nie chcę już

pro​wa​dzićpróż​nia​cze​go,bez​u​ży​tecz​ne​goży​ciajakdotejpory.

‒Jużmaszpo​sa​dę.–Robro​ze​śmiałsięnawi​dokzdzi​wio​nejminyWil​li.–Pa​trick

ży​czy so​bie, że​byś na​dal pra​co​wa​ła… u nie​go. Jed​na oso​ba nie po​do​ła na​wa​ło​wi
pra​cy,aonbar​dzocięceni.Wy​tknąłmi,żepo​peł​ni​łemgłup​stwo,re​zy​gnu​jączcie​-
bie. On ani przez chwi​lę nie za​mie​rzał. Bę​dziesz te​raz jego pod​wład​ną, nie moją.
Nie ma zna​cze​nia, czy bę​dziesz pra​co​wać tu, czy w Afry​ce, czy na obu kon​ty​nen​-
tach.

Wil​laniewie​rzy​ławła​snymuszom.Ogrom​niejąucie​szy​ło,żezo​sta​łado​ce​nio​na.
‒Towspa​nia​łapro​po​zy​cja.Chęt​niepo​dej​męwspół​pra​cęzPa​tric​kiem.
Robpo​ca​ło​wałjąwusta.
‒Dajmiznać,cozro​biszzdo​mem,aletychme​blimu​siszsiępo​zbyć.
‒Do​brze.–Wil​lazło​ży​łagło​węnajegora​mie​niu.Gdywziąłgłę​bo​kiod​dech,usi​-

ło​wa​łaod​gad​nąć,cojesz​czepo​wie.

‒Czychceszwyjśćzamąż?–za​py​tał.
Wil​la zwal​czy​ła im​puls po​twier​dze​nia i prze​my​śla​ła py​ta​nie. Uzna​ła, że Rob za​-

słu​gu​jenaszcze​rość.

‒Tak,alejesz​czeniete​raz–przy​zna​łauczci​wie.‒Do​pie​roty​dzieńtemuuzy​ska​-

łamroz​wódiprzezja​kiśczaschcia​ła​bympo​zo​staćwol​na.Ro​zu​mieszmnie?

Kie​dyprzy​tu​liłjąmoc​niej,wy​raź​nieod​prę​żo​ny,po​ję​ła,żeta​kieroz​wią​za​nieod​po​-

wia​darów​nieżjemu.

‒Dajmiznać,jakzmie​niszzda​nie.Aleześlu​bemczybezitakje​steśmoja.
‒Tak.Je​stem–po​twier​dzi​ła,za​nimopa​dłyjejpo​wie​ki.

EPILOG

Wil​lale​ża​łazgło​wąnara​mie​niuRobapoca​łymdniuspę​dzo​nymwłóż​ku,by​naj​-

mniejnienaspa​niu.Niezna​łalep​sze​gospo​so​buspę​dza​niawol​ne​gocza​su.Robgła​-
dziłjąpople​cachisły​sza​łabi​ciejegoser​ca.Takwy​glą​dami​łość,po​my​śla​ła:ci​cha,
moc​na i na​ma​cal​na. Spoj​rza​ła w ol​brzy​mie okno i wes​tchnę​ła na wi​dok po​ma​rań​-
czo​wo-ró​żo​we​gonie​ba.Za​pa​dałwie​czór,aonazgłod​nia​ła.

‒Ro​bie?–za​gad​nę​ła.
‒Nie!
‒Jesz​czeniewiesz,ocochcia​łampo​pro​sić.
‒Okawę,ko​la​cjęipiesz​czo​ty.
Wil​la ko​cha​ła go bez​gra​nicz​nie, ale usta​no​wi​ła w domu za​sa​dy rów​no​upraw​nie​-

nia, co ozna​cza​ło, że na nie​go przy​pa​da​ła ko​lej przy​go​to​wa​nia ko​la​cji. Czwar​tej
zrzę​du.

‒Wy​ra​żamzgo​dętyl​konapiesz​czo​ty–do​dałRob.–Na​wia​semmó​wiąc,pla​no​wa​-

łemnadzi​siajmnó​stworoz​ry​wek.

‒Ja​kich?
‒Obie​ca​łemcikie​dyś,żeuczczęwrazztobąuzy​ska​nieroz​wo​du,więcwy​na​ją​-

łem du​ca​ti, żeby po​je​chać na wy​brze​że na lunch. Za​re​zer​wo​wa​łem też sko​ki na
bun​geeizespa​do​chro​nem,ispusz​cza​niesiępoli​nie.Leczkie​dywzią​łemcięwra​-
mio​na,niepo​tra​fi​łemwy​pu​ścić.

‒Mu​si​mytokie​dyśnad​ro​bić.
W tym mo​men​cie za​dzwo​nił dzwo​nek u drzwi. Wil​la usia​dła na łóż​ku i zro​bi​ła

wiel​kieoczy.

‒Za​pro​si​łeśko​goś?–spy​ta​łazbez​gra​nicz​nymzdu​mie​niem.
Robzer​k​nąłnaze​ga​rek.
‒Ach,praw​da,za​po​mnia​łem!Kate,AmyiJes​si​capo​sta​no​wi​łyurzą​dzićprzy​ję​cie

zoka​zjitwo​je​goroz​wo​du.

DooczuWil​lina​pły​nę​łyłzywzru​sze​nia.
‒Bar​dzomiłozichstro​ny.Mamna​dzie​ję,żezor​ga​ni​zo​wa​łyja​kieśza​opa​trze​nie?
‒Oczy​wi​ście.Go​to​wepo​tra​wyzdo​sta​wądodomu,barimu​zy​kę.
‒Wspa​nia​le,alewo​la​ła​bymna​zwaćjeprzy​ję​ciemzoka​zjizna​le​zie​niacie​bie.
‒Świet​namyśl–po​chwa​liłRob.
Wil​lapo​ca​ło​wa​łagona​mięt​nie,ajejdło​niebłą​dzi​łypomu​sku​lar​nymtor​sieipła​-

skimbrzu​chu.Gdyza​wę​dro​wa​łypodpa​sekspode​nek,Robwy​dałpo​mrukza​do​wo​le​-
nia,aoczypo​ciem​nia​łymuzpo​żą​da​nia.Wtymmo​men​ciesy​gnałte​le​fo​nunanoc​nej
szaf​ce po​in​for​mo​wał o na​dej​ściu ese​me​sa. Wil​la wzię​ła apa​rat i po​ka​za​ła Ro​bo​wi
wia​do​mość od Amy: „Je​że​li nie zej​dzie​cie w cią​gu pięt​na​stu mi​nut, pój​dzie​my po
Wasnagórę”.

‒Przezpięt​na​ściemi​nutmoż​nawie​lezro​bić–sko​men​to​wałRobześmie​chempo

od​czy​ta​niutek​stu.

Niepo​prze​stałnasło​wach.Do​tar​linawe​ran​dęspóź​nie​niogo​dzi​nę.

[1]

Rand–wa​lu​tapo​łu​dnio​wo​afry​kań​ska,ok.0,065do​la​raame​ry​kań​skie​go(przyp.tłum.).

[2]

Taebo,czy​li„kop​nijiuderzdlafi​gu​ry”–gim​na​sty​kazło​żo​nazkop​nięć,pod​sko​ków,wy​sko​kówicio​sów,

po​łą​cze​nie ae​ro​bi​ku przy mu​zy​ce ze wschod​ni​mi sztu​ka​mi wal​ki (ka​ra​te, aiki​do, kick​bo​xin​gu itd.) (przyp.
tłum.).

[3]

Pi​la​tes–gim​na​sty​kaopra​co​wa​nanapo​cząt​kuXXwie​kuprzezJo​se​faHum​ber​tu​saPi​la​te​sa,bę​dą​capo​-

łą​cze​niemjogi,ba​le​tuićwi​czeńizo​me​trycz​nych.Przy​czy​niaćsięmadowzmoc​nie​niamię​śnibezprzy​ro​stu
ich masy, od​cią​że​nia krę​go​słu​pa, uela​stycz​nie​nia apa​ra​tu ru​chu, po​pra​wy po​sta​wy i ogól​ne​go sa​mo​po​-
czu​cia(przyp.tłum.).

Ty​tułory​gi​na​łu:HerBossbyDay…
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inMills&BoonLi​mi​ted,2015
Re​dak​torse​rii:Ma​rze​naCie​śla
Opra​co​wa​niere​dak​cyj​ne:Ma​rze​naCie​śla
Ko​rek​ta:Han​naLa​chow​ska

©2015Har​le​qu​inBo​oksS.A.
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.,War​sza​wa2016
Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​nenali​cen​cjiHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​-
mie. Wszyst​kie po​sta​cie w tej książ​ce są fik​cyj​ne. Ja​kie​kol​wiek po​do​bień​stwo do osob rze​czy​wi​stych – ży​-
wychiumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.Har​le​qu​iniHar​le​qu​inŚwia​to​weŻy​cieEks​trasąza​strze​żo​-
ny​mizna​ka​mina​le​żą​cy​midoHar​le​qu​inEn​ter​pri​sesLi​mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.Har​per​Col​lins
Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa i znak nie mogą
być wy​ko​rzy​sta​ne bez zgo​dy wła​ści​cie​la. Ilu​stra​cja na okład​ce wy​ko​rzy​sta​na za zgo​dą Har​le​qu​in Bo​oks
S.A.Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN978-83-276-2235-8

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Rozdziałjedenasty
Epilog
Stronaredakcyjna