1

MOCZENIE MIMOWOLNE U DZIECI - ENUREZA

Co to jest moczenie mimowolne?

Moczeniem mimowolnym nazywa się bezwiedne, niezależne od woli oddawanie moczu, w okresie

kiedy dziecko powinno już kontrolować funkcje pęcherza.

Czym może być spowodowane moczenie mimowolne?

Samo moczenie mimowolne nie jest chorobą- jest objawem jakiejś nieprawidłowości. Może

towarzyszyć chorobom układu moczowego (wadom wrodzonym, zakażeniom) czy też układu

nerwowego.

Najczęstszą przyczyną moczenia mimowolnego jest infekcja (zakażenie) toczące się w układzie

moczowym- zapalenie cewki moczowej, pęcherza. Czasem takie zakażenie przebiega niemal

bezobjawowo. Można je rozpoznać na podstawie badania moczu. Najpierw zwykle zleca się badanie

podstawowe moczu, a w razie potrzeby- posiew. Innym dostępnym, nieszkodliwym, zalecanym

badaniem jest USG dróg moczowych.

Z wyjątkiem bardzo rzadkich przypadków fizjologicznych uszkodzeń lub defektów rozwojowych układu

moczowego, przyczynę moczenia nocnego u dzieci (częściej u chłopców) powyżej 4 roku życia

stanowią przekraczające odporność psychiczną dziecka niepokoje, stresy i lęki. Pediatrzy

podkreślają wyraźnie psychosomatyczny charakter tej dolegliwości.

Wywołujące ją niepokoje i stresy są przeważnie rezultatem trudnych sytuacji rodzinnych, szkolnych

lub osobistych stwarzających poczucie utraty bezpieczeństwa z powodu zagrożenia surowymi karami,

niewypełnieniem oczekiwanej roli lub zachwianiem czy całkowitym rozpadem stabilności bytowej. Jako

osobną kategorię zagrożeń należy wymienić przemoc w rodzinie, związaną często z nadużywaniem

alkoholu przez rodziców (lub jednego rodzica).

Z jednej strony przypadki moczenia nocnego stanowią SKUTEK stresów, ale z drugiej strony,

stanowią PRZYCZYNĘ kolejnych stresów, związanych z zakłopotaniem, wstydem i kompromitacją

wobec członków rodziny. Tak więc powstaje osobliwy zaczarowany krąg problemów wzajemnie się

nakręcających.

Ogromnie dużo zależy od reakcji i postępowania rodziców i innych osób w rodzinie wobec dziecka,

któremu zdarza się moczenie. Wyśmiewanie, okazywanie złości lub karanie za każdy incydent

powoduje, że dziecko czuje się osamotnione i odepchnięte. Wstydzi się i boi kolejnych przypadków, a

zwiększone napięcie nerwowe i stres przyczyniają się do tego, że dolegliwość się nasila.

Zwykle problem moczenia nocnego dotyczy dzieci bardzo delikatnych i wrażliwych psychicznie. Nie

świadczy on zatem o lekceważeniu norm ani nieliczeniu się z wymaganiami higieny, czystości lub

dyscypliny, lecz stanowi odzwierciedlenie bezradności i obaw dziecka wobec takich zagrożeń, jak np.

rozbicie rodziny, przeprowadzka do nieznanego miejsca, rozstanie z kimś bliskim lub strach o życie i

zdrowie kogoś bliskiego.

Jak często lekarze w swojej praktyce spotykają się z moczeniem mimowolnym u dzieci? Zasięg

występowania.

2

Moczenie mimowolne to jeden z najczęściej wprawiających w zakłopotanie problemów w pediatrii.

Niektóre dzieci mają problemy z trzymaniem moczu w nocy, przy czym 10-30% z nich moczy się

również w dzień. Moczenie wyłącznie dzienne jest rzadsze niż nocne, ale bywa bardziej bolesne i

upokarzające.

Chłopcy znacznie częściej cierpią na moczenie nocne, natomiast dziewczęta mają większą skłonność

do moczenia dziennego.

Z danych statystycznych wynika, że moczenie nocne jest częstym problemem u dzieci. Z raportu firmy

SMG KRC analizującej problem moczenia nocnego w Polsce wynika, że w naszym kraju moczenie

nocne występuje u około 300 000 dzieci, w wieku od 4 do 15 lat. W grupie wiekowej 4-latków jeszcze

co 3 dziecko moczy się w nocy, a w wieku 5-6 lat co 5 dziecko. W wieku 7 lat przeciętnie co 10

dziecko ma problemy z moczeniem nocnym. Natomiast wśród 12-15 latków moczenie nocne

występuje u około 3% dzieci. U 1-2% dzieci moczenie nocne utrzymuje się do wieku dorosłego.

Metody leczenia

 Biofeedback – technika ta może być pomocna, jeśli nietrzymanie moczu jest spowodowane

nagłą koniecznością jego oddania. Leczenie tą metodą trwa na ogół wiele tygodni lub nawet

miesięcy.

 Ziołolecznictwo
 Homeopatia
 Hipnoza – autohipnoza wieczorna
 Terapia manualna – są to manipulacje, które wykonuje terapeuta w rejonie krzyża i miednicy

w celu zmodyfikowania ewentualnych problemów strukturalnych.

 Dieta
 Praca z ciałem – Siatsu i Refleksologia



Terapia specjalistyczna – dotyczy nie samego moczenia, lecz znalezienia sposobów na

poprawę relacji i uspokojenie nerwowej atmosfery w rodzinie. Dlatego nie samo dziecko, lecz

również najbliżsi (rodzice, rodzeństwo) powinni zostać objęci pomocą psychoterapeutyczną.