krawiec 743[01] z1 04 n

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Iwona Włoskowicz

Dobieranie wyrobów odzieżowych do typu sylwetki
i przeznaczenia 743[01].Z1.04

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
mgr inż. Alicja Krysiewicz
mgr Elżbieta Leszczyńska

Opracowanie redakcyjne:
mgr inż. Iwona Włoskowicz

Konsultacja:
mgr Ewa Figura

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 743[01].Z1.04

„Dobieranie wyrobów odzieżowych do typu sylwetki i przeznaczenia”, zawartego
w modułowym programie nauczania dla zawodu krawiec.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Zagadnienia mody. Linie mody

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Fason w ubiorze

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Style w ubiorze

5.3.1. Ćwiczenia

5.4. Typy figur. Dobieranie odzieży do typów figur

5.4.1. Ćwiczenia.

5.5. Sposoby tuszowania wad figury

5.5.1. Ćwiczenia.

5.6. Dobieranie odzieży zgodnie z jej przeznaczeniem

5.6.1. Ćwiczenia

Ewaluacja osiągnięć ucznia

Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie

krawiec. W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,

aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy

z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami

nauczania–uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od samodzielnej

pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik

dla ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika
do nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które zawierają

podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest zwrócenie
uwagi na następujące elementy:

−

materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować

samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem,

−

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest

przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zależności od tematu można zalecić uczniom
samodzielne odpowiedzenie na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów, w formie
dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza, ponieważ
nauczyciel sterując dyskusją może uaktywniać wszystkich uczniów oraz w trakcie
dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają

ćwiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę
teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję
ćwiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia, uwzględniając różne
możliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które z zaproponowanych
ćwiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu technodydaktycznym szkoły.
Prowadzący może również zrealizować ćwiczenia, które sam opracował,

−

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie

odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając
zamieszczone w nim stwierdzenia potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego
zakresu materiału. Jeżeli wystąpią zaprzeczenia, nauczyciel powinien do tych zagadnień
wrócić, sprawdzając czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem niezrozumienia
przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie nauczania.
W tym miejscu jest szczególnie ważna rola nauczyciela, gdyż od postawy nauczyciela,
sposobu prowadzenia zajęć zależy między innymi zainteresowanie ucznia. Uczeń

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

niezainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie w pełni
umiejętności założonych w jednostce modułowej. Należy rozbudzić wśród uczniów
tak zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału
nauczania rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy
i umiejętności ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową powinien
zwracać uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe uzdolnienia
manualne, czy może lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,

−

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu

całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę
możliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa uzależniona
jest od ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel może zastosować test według własnego
projektu oraz zaproponować własną skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak przeprowadzić
proces oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich
umiejętności.
Metody polecane do stosowania podczas kształcenia modułowego to:

−

pokaz,

−

ćwiczenie (laboratoryjne lub inne),

−

projektów,

−

przewodniego tekstu.

Schemat układu jednostek modułowych

743[01].Z1

Podstawy projektowania odzieży

743[01].Z1.03

Zastosowanie zasad kolorystyki

i kompozycji w projektowaniu odzieży

743[01].Z1.02

Sporządzanie rysunków wyrobów

odzieżowych

743[01].Z1.01

Sporządzanie rysunku technicznego

odzieżowego

743[01].Z1.04

Dobieranie wyrobów odzieżowych

do typu sylwetki i przeznaczenia

743[01]. Z1.05

Dobieranie materiałów odzieżowych,

dodatków krawieckich i galanteryjnych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

odczytywać rysunki techniczne wyrobów odzieżowych,

−

wykonywać rysunki techniczne prostych wyrobów odzieżowych,

−

charakteryzować rysunek modelowy i żurnalowy,

−

interpretować rysunek żurnalowy,

−

określać cechy proporcjonalnej budowy figur,

−

stosować podstawowe techniki rysunkowe do wykonywania kompozycji,

−

wykonywać rysunek modelowy wyrobu odzieżowego na sylwetkę podstawową,

−

dobierać zestawienia kolorystyczne w projekcie odzieżowym,

−

stosować elementy strojów historycznych lub regionalnych w projektach współczesnych,

−

wykonywać projekty plastyczne ubiorów,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

współpracować w grupie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

wyjaśnić znaczenie mody jako zjawiska społecznego,

−

określić linie mody,

−

określić fason ubioru,

−

określić styl odzieży,

−

scharakteryzować typy figur,

−

dobrać całodzienne ubiory kobiece do sylwetki,

−

dobrać ubiory kobiece wieczorowe,

−

dobrać całodzienne ubiory męskie do sylwetki,

−

dobrać odzież ochronną dla różnych zawodów,

−

dobrać odzież sportowo-wypoczynkową,

−

dobrać odzież młodzieżową,

−

dobrać odzież dziecięcą na różne grupy wiekowe,

−

dobrać bieliznę i odzież domową,

−

dostosować formy odzieży do wzoru na tkaninie,

−

zharmonizować ubiór z kolorem twarzy i włosów,

−

scharakteryzować pojęcie – złudzenie optyczne,

−

określić wpływ wzoru i koloru na wrażenie sylwetki,

−

określić sposoby tuszowania wad figury,

−

dobrać odzież dla figur tęgich,

−

dobrać odzież dla figur szczupłych,

−

dobrać odzież dla figur nietypowych,

−

zastosować specjalistyczne programy komputerowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

……………………………………………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Podstawy projektowania odzieży 743[01].Z1

Jednostka modułowa:

Dobieranie wyrobów odzieżowych do typu sylwetki
i przeznaczenia 743[01].Z1.04

Temat: Dobieranie ubiorów męskich na specjalne okazje.
Cel ogólny: Zaprojektować ubiór męski wieczorowy.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

rozróżnić rodzaje asortymentu odzieży stosowane na specjalne okazje,

−

rozróżnić rodzaje materiałów stosowanych w ubiorach wieczorowych,

−

scharakteryzować cechy ubiorów wieczorowych,

−

rozróżnić materiały przeznaczone na odzież wieczorową,

−

scharakteryzować panujące trendy mody,

−

zaprojektować męski ubiór wieczorowy,

−

scharakteryzować ubiory na specjalne okazje,

−

współpracować w grupie,

−

dobrać (do charakteru ubioru) próbki tkanin,

−

uzgodnić stanowisko wyboru modelu,

−

zanalizować aktualne tendencje w modzie i dobrać odpowiedni fason do okazji,

−

ocenić trafność wyboru modelu.

Metody nauczania–uczenia się:

−

mapa pojęciowa,

−

ćwiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

indywidualna,

−

grupowa.

Strategia: uczenie się przez doświadczenie.

Środki dydaktyczne:

−

kolorowe kartki papieru,

−

flamastry,

−

arkusze papieru A-1,

−

żurnale,

−

próbki tkanin.

Czas: 90 min.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg zajęć:
1. Sprawy organizacyjne (sprawdzenie listy obecności, przygotowanie uczniów do zajęć).
2. Przedstawienie tematu zajęć, szczegółowych celów kształcenia.
3. Realizacja tematu:

a) Nauczyciel formułuje problem: „W co ubrać mężczyznę na specjalną okazję?”

Wyjaśnia sposób pracy.

b) Uczniowie

małych

jednakowych

kartkach

wypisują

wszystko

to, co im przyjdzie do głowy na ten temat. Każde skojarzenie pisane
jest na oddzielnej kartce (jedna kartka – jedno skojarzenie).

c) Następnie nauczyciel dzieli uczniów na grupy (4-6 osobowe).
d) Wszyscy uczestnicy grupy składają kartki w jeno miejsce i zostają one wymieszane.

Wszystkie kartki stanowią wspólność grupy.

e) Każda grupa uczniów stara się tak uporządkować kartki, aby te o podobnej treści

były złożone razem. Żadnej kartki nie wolno pominąć. Uczniowie tworzą
w ten sposób zbiory treści, haseł.

f) Grupy uczniów wyszukują co łączy kartki w zbiorze i tworzą podzbiory, nadają

nazwy tym zbiorom, podzbiorom. Następnie układają je na dużym arkuszu papieru.

g) Grupy uczniów tworzą projekt plakatu, tzn. projektują mapę pojęciową, kartki

przypinają (przyklejają), dorysowują, dopisują nowe hasła, łączą liniami, strzałkami.
Wykorzystują do tego celu kolorowe flamastry. Na podstawie uszeregowanych haseł
tworzą projekt plastyczny ubioru męskiego wieczorowego zawierający w sobie
wszystkie hasła plakatu. Następnie dobierają z pudła próbek pasujące do wybranego
projektu i umieszczają je na plakacie. Powstaje w ten sposób plakat – mapa
pojęciowa.

h) Plakaty przekazywane są kolejno do następnej grupy uczniów tak, aby każdy zespół

zapoznał się ze wszystkimi pracami. Uczniowie analizują każdy plakat, szukają cech
wspólnych i różniących.

i) Gdy do każdej grupy uczniów wróci ich plakat – zespół może jeszcze dokonać zmian

na swoim plakacie, coś dopisać, dorysować.

j) Następnie mapy pojęciowe są wieszane tak, aby wszyscy uczniowie mogli

je widzieć. Przedstawiciele każdej grupy krótko prezentują swoją mapę, wskazują co
ich grupa uznała za najważniejsze, czym się kierowała dokonując wyboru modelu.

k) Nauczyciel czuwa nad merytoryczną poprawnością pracy uczniów.

4. Podsumowanie

−

Uczniowie wymieniają się wrażeniami, co odkryli, co zrozumieli, co ich zdziwiło,
a co zaskoczyło w czasie opracowania problemu.

−

Uczestnicy grupy analizują sposób pracy, omawiają co było trudne, jak czuli się
powinien grupie, kto był liderem, jaką rolę pełnili inni, co im dała wspólna praca,
jakie wnioski wyciągają z niej na przyszłość.

5. Ocena pracy

Uczniowie dokonują oceny samodzielnie. Każdy uczeń przyznaje 1 punkt (w postaci
małej karteczki) dla jednego projektu spośród wszystkich. Uczeń nie może głosować
na projekt swojej grupy! Projekt, który uzyska najwięcej punktów wygrywa – grupa
zostaje nagrodzona najlepszymi ocenami.

6. Zakończenie zajęć

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych

umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

.. ..……………………………………………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Podstawy projektowania odzieży 743[01].Z1

Jednostka modułowa:

Dobieranie wyrobów odzieżowych do typu sylwetki
i przeznaczenia 743[01].Z1.04

Temat: Dobierz ubiór do figury z wadą fragmentaryczną.
Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności tuszowania wad figury.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

dobrać materiały i przybory rysunkowe,

−

zorganizować stanowisko do wykonywania rysunków zgodnie z zasadami bezpieczeństwa

i higieny pracy,

−

zilustrować sposoby tuszowania wad figury,

−

scharakteryzować sposoby tuszowania wad figury,

−

zaprojektować ubiór dla figury z wadą fragmentaryczną,

−

dobrać odpowiedni fason do rodzaju figury,

−

współpracować w grupie,

−

uzgodnić stanowisko wyboru modelu,

−

ocenić trafność wyboru modelu.

Metody nauczania–uczenia:

−

metoda projektów,

−

ćwiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

indywidualna

−

grupowa

Strategia: uczenie się przez doświadczenie

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

poradnik dla ucznia,

−

ołówki różnej twardości (H, HB, B, itp.),

−

przybory kreślarskie, gumka

−

przybory malarskie.

Czas: 8 godz.

Przebieg zajęć:

Zadanie dla ucznia
Zadaniem jest wykonanie projektu odzieży dla figur nietypowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

FAZA WSTĘPNA
Czynności organizacyjno-porządkowe, omówienie tematu zajęć i celów kształcenia,
zaznajomienie uczniów z pracą metodą projektów. Nauczyciel dzieli klasę na grupy 4-5
osobowe i każdej grupie przydziela jeden typ figury z wadą fragmentaryczną. Każda grupa
uczniów ma wykonać kilka (4-5) projektów odzieży dla przydzielonego typu sylwetki.
FAZA 1
a) Nauczyciel przekazuje niezbędne informacje z zakresu tuszowania wad figury, ale tylko

te, które potrzebne są do rozbudzenia u uczniów ciekawości dalszego poznania
problemów.

b) Nauczyciel zawiera kontrakty z każdą z grup, ustala terminy i zakres prac projektowych.
c) Uczniowie zbierają informacje do swoich projektów.
FAZA 2
a) Nauczyciel udziela konsultacji uczniom na temat zebranego przez nich materiału,

wyjaśnia wątpliwości i czuwa nad właściwym przebiegiem pracy.

b) Pracujący nad projektami przestrzegają terminów zawartych w kontraktach.
c) Uczniowie w miarę zbierania informacji opracowują raport oraz opracowują projekty

plastyczne.

d) Uczniowie konsultują z nauczycielem kolejne etapy tworzenia projektów: wybór

asortymentu, fason, kolorystykę, dobór materiałów i dodatków.

FAZA 3
a) Nauczyciel ustala kolejność prezentacji kolekcji każdego zespołu.
b) Każda grupa prezentuje wykonaną kolekcję ubiorów (plakaty, prezentacje multimedialne,

itp.).

c) Po prezentacji każdej z grup nawiązuje się dyskusja.
d) Nauczyciel aktywnie uczestniczy w wymianie zdań, omawia wykonaną pracę,

wywiązanie się z terminów, wskazuje ewentualne błędy i sposoby ich korygowania.
Wyszczególnia pozytywne postawy uczniów i zachęca do dalszych działań
w tym kierunku.

e) Nauczyciel ustala zaangażowanie każdej z grup w realizację projektu.
f) Uczniowie poprzez głosowanie oceniają każdy z projektów zespołowych. Grupa nie może

głosować na własny projekt.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć, trudności podczas

realizowania zadania i zdobytych umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Zagadnienia mody. Linie mody

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj album z ilustracjami i rysunkami ubiorów typu haute couture i prĕt-à-porter.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na różnice w rodzajach odzieży i zastosowanych
materiałach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyjaśnić znaczenie terminów: haute couture i prĕt-à-porter,
2) zgromadzić fotografie różnego rodzaju ubiorów zamieszczone w czasopismach

lub żurnalach,

3) wyszukać i posegregować fotografie ubiorów typu: haute couture i prĕt-à-porter,
4) wykonać album fotografii typu: haute couture i prĕt-à-porter (możesz dołączyć swoje

własne projekty) – technika dowolna,

5) zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

żurnale mody,

−

kolorowe kartki papieru,

−

ołówki, flamastry, kredki, farby,

−

nożyczki, klej,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Zaprojektuj ubiór damski zgodny z aktualnymi tendencjami w modzie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na różnice zgodność projektu z aktualnymi
tendencjami w modzie (linia mody, kolorystyka, zastosowane materiały).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić aktualne tendencje w modzie,
2) określić kolorystykę, krój, detale, materiały i linię zgodnie z modą,
3) zaprojektować ubiór damski zgodny z aktualnymi tendencjami w modzie,
4) dobrać odpowiednią kolorystykę (pomalować projekt),
5) zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

aktualne żurnale mody,

−

stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu,

−

papier formatu A4,

−

ołówki o różnej twardości (H, HB, B, itd.),

−

przybory malarskie,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Zaprojektuj ubiór damski o linii osy (X).

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na dobór rodzaju odzieży do tematu, zastosowaną
kolorystykę i wybór techniki wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić rodzaje linii mody,
2) scharakteryzować odzież o linii osy,
3) zaprojektować ubiór damski o linii osy,
4) dobrać odpowiednią kolorystykę,
5) wybrać technikę wykonania projektu,
6) zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

papier formatu A3,

−

ołówki o różnej twardości (H, HB, B, itd.),

−

poradnik dla ucznia,

−

przybory malarskie,

−

nożyce, klej itp.,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Wykonaj album ubiorów damskich o różnych liniach mody.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na dobór rodzaju odzieży do rodzaju linii mody,
a także twórcze podejście do praktycznego wykonania ćwiczenia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić rodzaje linii mody i ich cechy charakterystyczne,
2) zgromadzić fotografie ubiorów damskich o różnych liniach mody,
3) zaprojektować ubiory damskie o różnych liniach mody,
4) wybrać technikę wykonania pracy,
5) porównać swoje projekty z fotografiami,
6) wykonać album ubiorów damskich o różnych liniach mody (można wykorzystać

fotografie),

7) zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

żurnale mody,

−

stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu,

−

kolorowe arkusze papieru formatu A4,

−

ołówki o różnej twardości (H, HB, B, itd.),

−

przybory malarskie,

−

nożyce, klej itp.,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Fason w ubiorze

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Nazwij odzież przedstawioną na ilustracjach.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na różnice w fasonach odzieży.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z rodzajami i fasonami odzieży,
2) zgromadzić ilustracje z różnego rodzaju fasonami odzieży,
3) wylosować 5 ilustracji przedstawiających odzież,
4) przykleić ilustracje w zeszycie,
5) podpisać odpowiednio każdą ilustrację,
6) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

ilustracje fasonów odzieży,

−

stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu,

−

przybory do pisania,

−

klej,

−

zeszyt

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Zaprojektuj suknię damską wieczorową.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na dobór fasonu sukni do okazji, zastosowaną
kolorystykę i dobór próbek materiałów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z fasonami sukni damskich,
2) ustalić, który fason będzie odpowiedni dla sukni wieczorowej,
3) zaprojektować suknię damską wieczorową,
4) dobrać kolorystykę modeli (pomalować projekt farbami),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5) przykleić obok projektu wybrane próbki materiałów,
6) zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A3,

−

ołówki różnej twardości,

−

przybory malarskie,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Wykonaj katalog spódnic damskich o różnych fasonach.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na twórcze podejście do wykonania katalogu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z rodzajami długości i fasonami spódnic,
2) zgromadzić fotografie, ilustracje spódnic damskich,
3) zgromadzić próbki materiałów odzieżowych,
4) posegregować fotografie spódnic według fasonów (każdy fason na osobnej kartce),
5) zaprojektować własne propozycje spódnic,
6) wykonać katalog spódnic damskich,
7) zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

żurnale mody,

−

stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu,

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

kolorowe arkusze papieru,

−

ołówki różnej twardości,

−

przybory malarskie,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Zaprojektuj ubiór męski całodzienny i wykonaj go techniką kolaż.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na rodzaje i fasony ubiorów męskich oraz zasady
pracy techniką kolaż.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z rodzajami i fasonami odzieży,
2) wybrać fasony odzieży męskiej całodziennej,
3) zgromadzić różne materiały przydatne do techniki kolaż,
4) zaprojektować ubiór męski całodzienny na sylwetce,
5) wykonać projekt techniką kolaż,
6) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

schemat sylwetki męskiej,

−

próbki materiałów odzieżowych,

−

gazety, kartony, sznurki, taśmy, bibuła itp.

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

ołówki różnej twardości, gumka,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Style w ubiorze

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie fotografii, ilustracji ustal w jakim stylu jest wykonany ubiór.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na cechy charakterystyczne w stylach mody.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) scharakteryzować style w ubiorze współczesnym,
2) zgromadzić fotografie ubiorów w różnych stylach,
3) ustalić na podstawie fotografii styl ubioru (4 fotografie – każda w innym stylu),
4) wkleić zdjęcia do zeszytu przedmiotowego,
5) podpisać każdą fotografię rozpoznanym stylem,
6) krótko scharakteryzować style przedstawione na fotografiach,
7) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pogadanka,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu,

−

żurnale mody,

−

zeszyt,

−

klej, nożyce,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Scharakteryzuj styl romantyczny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na cechy charakterystyczne stylu romantycznego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z cechami charakterystycznymi stylu romantycznego,
2) utworzyć tabelę,
3) wpisać do tabeli cechy charakterystyczne stylu,
4) na podstawie sporządzonej tabeli zaprojektować ubiór w stylu romantycznym,
5) zaprezentować efekty swojej pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Układy
liniowe

Rodzaje

ubiorów

Detale

Kolorystyka

Źródła inspiracji –

odmiany stylowe

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pogadanka,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

ołówki różnej twardości,

−

gumka,

−

przybory malarskie,

−

zeszyt,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Zaprojektuj ubiór na bal maskowy w stylu chińskim dowolną techniką.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na pomysłowość i inwencję twórczą wykonania
ćwiczenia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z wiadomościami dotyczącymi stylów w ubiorze współczesnym,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) zaprojektować ubiór na bal maskowy w stylu chińskim (ubiór i maska),
4) wybrać technikę wykonania rysunku,
5) wykonać maskę w naturalnej wielkości,
6) zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

ołówki różnej twardości,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

próbki kolorowych tkanin i elementów zdobniczych,

−

nożyczki, klej,

−

flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 4

Zaprojektuj ubiór w stylu awangardowym. Do ćwiczenia użyj dowolnych materiałów.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na pomysłowość i inwencje twórczą w tworzeniu
projektu i doborze niestandardowych materiałów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z cechami charakterystycznymi stylu awangardowego,
2) zaprojektować ubiór awangardowy,
3) wybrać materiały do wykonania ćwiczenia (liczy się inwencja twórcza),
4) wykonać ćwiczenie,
5) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

ołówki różnej twardości,

−

przybory malarskie,

−

dowolne materiały,

−

klej, nożyce,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4. Typy figur. Dobieranie odzieży do typów figur

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie ilustracji scharakteryzuj rodzaje figur ludzkich w zależności od budowy.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien przygotować zestaw

ilustracji z rodzajami figury ludzkiej, omówić zakres i sposób wykonania ćwiczenia, zwrócić
uwagę na różnice w budowie figur ludzkich.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) zapoznać się z typami figur ludzkich,
3) wylosować jedną ilustrację sylwetki ludzkiej (spośród zestawu ilustracji przygotowanych

przez nauczyciela),

4) określić typ figury w zależności od jej budowy ciała,
5) scharakteryzować typ figury,
6) przykleić ilustrację do zeszytu,
7) opisać cechy charakterystyczne wylosowanej sylwetki (typu figury w zależności

od budowy),

8) przedstawić swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zeszyt przedmiotowy,

−

zestaw ilustracji z typami figur ludzkich,

−

klej,

−

nożyczki,

−

przybory do pisania,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Dobierz całodzienny ubiór damski do sylwetki normalnej o prostej linii ciała.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na rodzaje i fasony odzieży odpowiednie
dla sylwetki normalnej o prostej linii ciała.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z typami figury ludzkiej,
2) scharakteryzować sylwetkę normalną,
3) naszkicować sylwetkę kobiety,
4) dobrać ubiór damski całodzienny dla sylwetki normalnej o prostej linii ciała (styl ubioru,

odpowiednie detale, materiały odzieżowe),

5) zaproponować zestaw kolorystyczny ubioru,
6) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe,

−

schemat sylwetki kobiety,

−

przybory malarskie,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Dobierz dodatki do ubioru damskiego (sylwetka normalna o linii ciała miękko-prostej).

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na rodzaje i kształty dodatków dla sylwetki
normalnej o linii ciała miękko-prostej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z typami figury ludzkiej,
2) przeanalizować typ sylwetki i ubiór przedstawiony na fotografii przydzielonej

przez nauczyciela,

3) określić styl ubioru, kolorystkę, zastosowane materiały,
4) przykleić fotografię na arkuszu papieru,
5) zaproponować dodatki do ubioru na fotografii - biżuteria, torebki, obuwie, apaszki itp.

(uczeń może wykorzystać zdjęcia dodatków lub narysować własne propozycje),

6) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

nożyczki,

−

klej,

−

ilustracje ubiorów damskich (sylwetka normalna o linii ciała miękko-prostej),

−

katalogi fotografii dodatków do ubiorów,

−

żurnale mody,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 4

Zaprojektuj ubiory damskie całodzienne dla sylwetki normalnej o różnych liniach ciała.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na różnice w wyglądzie sylwetki normalnej
o różnych liniach ciała.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z typami figury ludzkiej,
2) naszkicować na arkuszu papieru trzy sylwetki kobiece,
3) zaprojektować na każdej sylwetce ubiór damski całodzienny w zależności od rodzaju linii

ciała (linia ciała: prosta, zaokrąglona, miękko-prosta),

4) dobrać odpowiednią kolorystykę do ubiorów,
5) wykazać różnicę między projektami ubiorów w zależności od rodzaju linii ciała,
6) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

schemat sylwetki kobiety,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.5. Sposoby tuszowania wad figury

5.5.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wskaż fasony, detale, style, dodatki i kolorystykę odpowiednie dla figury tęgiej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na fasony, detale, style, dodatki i kolorystykę
odpowiednie dla figury tęgiej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym tuszowania figury tęgiej,
2) ustalić rodzaje figury tęgiej,
3) zaproponować fasony, style, detale, dodatki i kolorystykę,
4) zapisać ustalenia w tabeli,
5) zaprezentować efekty swojej pracy.

Figura zbyt tęga zbyt niska

Kolorystyka

Wzory na

materiałach

Fasony

Linie

mody

Długości

Fryzury

Dodatki

Figura zbyt tęga zbyt wysoka

Kolorystyka

Wzory na

materiałach

Fasony

Linie

mody

Długości

Fryzury

Dodatki

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

zeszyt,

−

katalogi rodzajów i fasonów odzieży,

−

żurnale mody,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Dobierz ubiór do figury za szczupłej, za niskiej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na różnice w doborze odzieży dla figury
za szczupłej, za niskiej i za wysokiej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym tuszowania wad figury zbyt szczupłej

i zbyt niskiej,

2) ustalić rodzaje figury szczupłej,
3) zaprojektować fasony, style, detale i kolorystykę dla figury zbyt szczupłej, zbyt niskiej,
4) wybrać z katalogu lub narysować zaproponowane fasony, style, detale,
5) dobrać kolorystykę do zaproponowanych projektów,
6) dobrać dodatki do zaprojektowanego ubioru,
7) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

katalogi rodzajów i fasonów odzieży,

−

żurnale mody,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Dobierz odzież do figury o zbyt płaskim biuście.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na sposoby tuszowania zbyt płaskiego biustu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym tuszowania wad figury,
2) ustalić w jaki sposób można optycznie powiększyć biust,
3) zaprojektować ubiór damski dla figury o zbyt płaskim biuście,
4) dobrać kolorystykę do zaproponowanego ubioru,
5) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

schemat sylwetki kobiety,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 4

Dobierz odzież do figury o zbyt krótkich nogach.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na sposoby tuszowania zbyt krótkich nóg.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym tuszowania wad figury,
2) ustalić w jaki sposób można optycznie wydłużyć nogi,
3) zaprojektować ubiór damski dla figury o zbyt krótkich nogach,
4) dobrać kolorystykę do zaproponowanego ubioru,
5) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

schemat sylwetki kobiety,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.6. Dobieranie odzieży zgodnie z jej przeznaczeniem

5.6.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie fotografii ustal przeznaczenie odzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien przygotować

fotografie rodzajów odzieży, omówić zakres i sposób wykonania ćwiczenia. Należy zwrócić
uwagę na dobór fasonu i stylu odzieży do jej przeznaczenia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania z zakresu rodzaju i przeznaczenia odzieży,
2) wylosować 5 fotografii,
3) ustalić przeznaczenie odzieży na podstawie fotografii,
4) wkleić zdjęcia do zeszytu przedmiotowego,
5) opisać przeznaczenie odzieży pod każdą fotografią,
6) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zeszyt przedmiotowy,

−

katalog różnego rodzaju odzieży,

−

żurnale mody,

−

nożyce, klej,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Zaprojektuj odzież roboczą dla ogrodnika.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na charakter i warunki pracy ogrodnika, a także
warunki atmosferyczne w jakich wykonuje pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym odzieży roboczej,
2) zapoznać się z warunkami pracy ogrodnika,
3) uwzględnić warunki atmosferyczne (pory roku),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4) zaproponować kolorystykę odzieży uwzględniając charakter pracy i kontakt

z otoczeniem,

5) dobrać materiały i dodatki do ubioru,
6) zaprojektować (narysować i pomalować) ubiór,
7) uzasadnić wybór modelu,
8) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 3

Zaprojektuj ubiór męski na specjalną okazję.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na rodzaje i fasony odzieży męskiej wizytowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym projektowania ubiorów męskich,
2) wybrać okazję na jaką będzie projektować ubiór,
3) zaprojektować ubiór męski zgodnie ze wstępnymi założeniami (można wykorzystać

program komputerowy do projektowania odzieży),

4) zaproponować kolorystykę ubioru odpowiednią do okazji,
5) pomalować

projekt

lub

zaprojektować

ubiór

programie

komputerowym

do projektowania odzieży,

6) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zestaw komputerowy z programem do projektowania odzieży i dostępem do Internetu,

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

schemat sylwetki męskiej,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Dobierz odzież sportowo-wypoczynkową dla młodzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na rodzaje i fasony odzieży odpowiedniej
dla młodzieży, a także uwarunkowania psychofizyczne tej grupy wiekowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym odzieży sportowo-wypoczynkowej,
2) zapoznać się z zasadami projektowania odzieży dla młodzieży,
3) zaprojektować odzież sportowo-wypoczynkową dla młodzieży,
4) zaproponować zestawy kolorystyczne (3 warianty),
5) dobrać materiały i dodatki do ubioru,
6) wykonać projekty techniką dowolną lub wykorzystać program komputerowy

do projektowania odzieży (ten sam projekt w 3 zestawach kolorystycznych),

7) porównać projekty,
8) określić wpływ koloru na wygląd ubioru,
9) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zestaw komputerowy z programem do projektowania odzieży i dostępem do Internetu,

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

różne materiały pomocnicze w zależności od wybranej techniki,

−

żurnale mody młodzieżowej,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 5

Zaprojektuj kolekcję sukien wieczorowych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zasady tworzenia kolekcji.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym tworzenia kolekcji odzieżowych,
2) scharakteryzować rodzaje sukien damskich,
3) scharakteryzować rodzaje materiałów stosowanych w ubiorach wieczorowych,
4) określić stosowaną kolorystykę ubioru,
5) scharakteryzować panujące trendy mody,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6) zaprojektować kolekcję sukien wieczorowych wykorzystując program komputerowy

do projektowania odzieży,

7) wydrukować zaprojektowaną kolekcje ubiorów,
8) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zestaw komputerowy z programem do projektowania odzieży i dostępem do Internetu,

−

katalogi odzieży damskiej,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 6

Dobierz bieliznę osobistą dla młodzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na różnice w doborze bielizny dla dziewcząt
i chłopców.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym bielizny,
2) zapoznać się z zasadami projektowania odzieży dla młodzieży,
3) zaprojektować bieliznę osobistą dla młodzieży (dziewczęcą i chłopięcą) – można

wykorzystać program komputerowy do projektowania odzieży,

4) zaproponować zestawy kolorystyczne,
5) dobrać materiały i dodatki do ubioru,
6) wykonać projekty techniką dowolną lub wykorzystać program komputerowy

do projektowania odzieży,

7) porównać projekty,
8) określić wpływ koloru na wygląd bielizny,
9) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zestaw komputerowy z programem do projektowania odzieży i dostępem do Internetu,

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

różne materiały pomocnicze w zależności od wybranej techniki,

−

żurnale bielizny młodzieżowej,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 7

Dobierz odzież domową dla mężczyzny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zastosowanie odpowiednich fasonów odzieży
męskiej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym odzieży domowej,
2) zapoznać się z zasadami projektowania odzieży dla mężczyzn,
3) zaprojektować odzież domową dla mężczyzny,
4) zaproponować kolorystykę,
5) wykonać projekt odzieży domowej dla mężczyzny,
6) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

blok rysunkowy formatu A4,

−

przybory rysunkowe i malarskie,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Dobieranie wyrobów
odzieżowych do typu sylwetki i przeznaczenia”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12, 14, 15, 16, 19 są poziomu podstawowego,

−

zadania 10, 13, 17, 18, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 14 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym 4 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. d, 3. c, 4. d, 5. b, 6. b, 7. b, 8. c, 9. d, 10. b, 11. d,
12. c, 13. a, 14. a, 15. c, 16. b, 17. b, 18. c, 19. d, 20. c.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Wyjaśnić pojęcie mody jako zjawiska społecznego

Rozróżnić rodzaj kolekcji odzieżowych

Rozróżnić rodzaj długości spódnicy

Rozróżnić rodzaj linii mody

Zdefiniować pojęcie fason odzieży

Rozróżnić fason spodni

Nazwać rodzaje stylów w modzie

Rozróżnić rodzaje stylów mody

Rozróżnić fason płaszcza

10 Scharakteryzować odmianę stylu romantycznego

11 Wymienić cechy charakterystyczne figury

sprężystej

12 Wyjaśnić działanie zastosowania dużych wzorów

na tkaniach na wrażenie sylwetki

13 Porównać linie mody

14 Rozróżnić ubiór dla figury za tęgiej, za niskiej

15 Wyjaśnić zastosowanie barw neutralnych w odzieży

szkolnej

16 Wyjaśnić wpływ uwarunkowań psychofizycznych

na projektowanie ubiorów dla młodzieży

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17 Określić sposoby tuszowania za wąskich ramion

18 Scharakteryzować ubiór męski na specjalne okazje

19 Rozróżnić rodzaje materiałów stosowanych na

odzież roboczą

20 Scharakteryzować ubiór dla figury normalnej

o prostych liniach ciała

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przygotuj odpowiednią liczbę testów.
5. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
6. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
7. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
8. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
9. Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie ponownie
zakreśl odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Dominujący gust społeczeństwa danej epoki w odniesieniu do stroju, sztuki, sposobu

myślenia i sposobu życia, to
a) linia mody.
b) styl mody.
c) moda.
d) uroda.

2. Kolekcje modeli odzieżowych przeznaczonych do produkcji krótkoseryjnych, (modele

gotowe do noszenia), to kolekcje
a) haute couture.
b) new look.
c) empire.
d) prêt-à-porter.

3. Spódnica przedstawiona na rysunku ma długość

a) mini.
b) meduzo.
c) midi.
d) maxi.

Rysunek do zadania 3

4. Linia podkreślająca kobiecość poprzez akcentowanie talii, biustu i bioder, to

a) linia prosta (H).
b) linia owalna (O).
c) linia secesyjna (S).
d) linia osy (X).

5. Fason odzieży to wygląd ubioru wynikający z

a) zastosowanego materiału.
b) kroju i układu detali.
c) dobranej kolorystyki.
d) zastosowanych dodatków.

6. Luźne spodnie z nadaniem nieco poniżej kolana z zasłoniętym mankietem, to

a) szarawary.
b) golfy.
c) rybaczki.
d) kolarki.

Rysunek do zadania 6

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. W modzie współczesne rozróżniamy style:

a) klasyczny, sportowy, unikatowy, awangardowy.
b) klasyczny sportowy, romantyczny, awangardowy.
c) klasyczny, rekreacyjny, romantyczny, awangardowy.
d) klasyczny, sportowy, wieczorowy, unikatowy.

8. Styl wybiegający w przyszłość, przeznaczony dla ludzi odważnych, lubiących ubiorem

zadziwiać, szokować, to styl
a) klasyczny.
b) romantyczny.
c) awangardowy.
d) sportowy.

9. Luźny płaszcz, najczęściej dwurzędowy z szerokimi wyłogami, przewiązany w talii,

którego charakterystycznymi elementami wykończenia są naramienniki i karczek wszyty
w szwy boczne, to
a) redingot.
b) budrysówka.
c) peleryna.
d) trencz.

Rysunek do zadania 9

10. Kimono, formy szlafrokowe, mundurowe, uniform ze stójką, motyw smoka, czerwień,

złoto, hafty, to cechy charakterystyczne stylu
a) japońskiego.
b) chińskiego.
c) indyjskiego.
d) tybetańskiego.

11. Figura sprężysta ma

a) pochyłe plecy i wklęsłą klatkę piersiową.
b) płaskie plecy i płaska klatkę piersiową.
c) wypukłą klatkę piersiową i zgarbione plecy.
d) wypukłą klatkę piersiową i płaskie plecy.

12. Wzory na tkaninach o dużych motywach wykazują działanie

a) poszerzające.
b) wydłużające.
c) powiększające.
d) pomniejszające.

13. Linie mody wyszczuplające i wydłużające, to

a) redingot, Y.
b) X, trapez.
c) S, syrena.
d) empire, A.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14. Ubiór pokazany na rysunku jest właściwy dla figury

a) za tęgiej, za niskiej.
b) za tęgiej, za wysokiej.
c) za szczupłej, za niskiej.
d) za szczupłej, za wysokiej.

Rysunek do zadania 14

15. Granat, biel i czerń to barwy odpowiednie na

a) odzież domową.
b) bieliznę osobistą.
c) odzież szkolną.
d) odzież na plażę.

16. Funkcjonalizm i wygoda w ubiorze, a także nawiązanie do sposobu bycia i ubierania

się idoli świata rozrywki, sportu i estrady, to czynniki mające wpływ na projektowanie
odzieży dla
a) dzieci.
b) młodzieży.
c) mężczyzn.
d) kobiet.

17. Przedstawione na rysunku projekty pokazują tuszowanie wady

a) za szerokich ramion.
b) za wąskich ramion.
c) za krótkiej szyi.
d) za długiej szyi.

Rysunek do zadania 17

18. Bardzo oficjalny ubiór męski, składający się z czarnej marynarki, której poły przebiegają

łukowato od guzika w tył; spodni w pasy lub delikatna kratkę; szarej kamizeli i
szerokiego jedwabnego krawata, to
a) stresemann.
b) frak.
c) cutaway.
d) smoking.

19. Odzież robocza powinna być uszyta z materiałów

a) sztucznych.
b) naturalnych.
c) mieszanek włókien syntetycznych i sztucznych.
d) mieszanek włókien syntetycznych i naturalnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20. Ubiór dla figury normalnej przedstawiony na rysunku pokazuje fason odpowiadający

a) skośnym liniom ciała.
b) krzywym liniom ciała.
c) prostym liniom ciała.
d) zaokrąglonym liniom ciała.

Rysunek do zadania 20

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ........................................................................................................................

Dobieranie wyrobów odzieżowych do typu sylwetki i przeznaczenia

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Test 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej: Dobieranie wyrobów
odzieżowych do typu sylwetki i przeznaczenia.

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 14, 15, 17, 19 są poziomu podstawowego,

−

zadania 8, 13, 16, 18, 20 są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 14 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym 4 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. b, 3. b, 4. b, 5. d, 6. a, 7. c, 8. b, 9. c, 10. a, 11. b,
12. d, 13. b, 14. d, 15. b, 16. d, 17. a, 18. b, 19. b, 20. d.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Zdefiniować pojęcie linia mody

Rozróżnić rodzaj kolekcji odzieżowych

Rozróżnić rodzaj długości spódnicy

Rozróżnić rodzaj linii mody

Rozróżnić rodzaj odzieży

Rozróżnić fason spódnicy

Wymienić cechy charakterystyczne stylu
sportowego

Scharakteryzować odmianę stylu romantycznego

Rozróżnić fason kurtki

10 Wymienić cechy charakterystyczne figury

klasycznej

11 Wyjaśnić sposoby tuszowania wad figur

12 Wyjaśnić działanie zastosowania pasów w układzie

poziomym w tkaniach na wrażenie sylwetki

13 Porównać linie mody

14 Rozróżnić ubiór dla figury za szczupłej, za

wysokiej

15 Rozróżnić przeznaczenie odzieży

16 Określić sposoby tuszowania za wąskich ramion

17 Wybrać kolorystykę stosowaną w projektowaniu

odzieży dla dzieci

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18 Scharakteryzować ubiór męski na specjalne okazje

19 Wyjaśnić zasady tworzenia kolekcji odzieżowych

20 Scharakteryzować ubiór dla figury normalnej o

miękko-prostej linii ciała

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie ponownie
zakreśl odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Kierunek mody odzieżowej, to

a) linia mody.
b) styl mody.
c) moda.
d) uroda.

2. Ekskluzywne kolekcje odzieży dla ograniczonego kręgu odbiorców tzw. „wielkie

krawiectwo”, to kolekcje
a) prêt-à-porter.
b) haute couture.
c) new look.
d) empire.

3. Na rysunku przedstawiono spódnicę o długości

a) supermani.
b) ladymini.
c) mini.
d) midi.

Rysunek do zadania 3

4. Linię wachlarza (dzwonu) stosuje się do

a) podkreślenie kobiecości.
b) ukrywania nadmiernej tuszy.
c) zaakcentowania wąskich bioder.
d) wyszczuplenia sylwetki.

5. Dyplomatka to fason

a) spódnicy.
b) bluzki.
c) sukienki.
d) płaszcza.

6. Szeroka spódnica ściągana w talii i na dole, to spódnica

a) bombka.
b) kloszowa.
c) wąska.
d) skrzynkowa.

Rysunek do zadania 6

7. Styl, w którym ubiory są wygodne, o swobodnej linii, funkcjonalne, to styl

a) klasyczny.
b) romantyczny.
c) sportowy.
d) awangardowy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8. Barwy spalonej ziemi, wzory „prymitywne” graficznie, ubiory wiązane, motane, biżuteria

z kości, kamieni, rzemyków, to cechy charakterystyczne dla stylu
a) hawajskiego.
b) afrykańskiego.
c) indyjskiego.
d) country.

9. Grubsza, długa kurtka z dużymi kieszeniami, kapturem, ściągana sznurkiem w talii

i na dole, to
a) bluzon.
b) anorak.
c) parka.
d) bolerko.

10. Figura klasyczna, to figura w której wszystkie wymiary są

a) proporcjonalne do wzrostu.
b) proporcjonalne do obwodów.
c) nieproporcjonalne do wzrostu.
d) nieproporcjonalne do obwodów.

11. Tuszowanie wad figur polega na

a) umiejętnym dobraniu kolorystyki do sylwetki.
b) umiejętnym wykorzystaniu cech materiału i doborze fasonu.
c) odpowiednim dobraniu dodatków do ubioru.
d) zakryciu odzieżą wadliwych partii ciała.

12. Wzory na tkaninach w układzie poziomym (pasy poziome)

a) wyszczuplają sylwetkę.
b) skracają sylwetkę.
c) wydłużają sylwetkę.
d) poszerzają sylwetkę.

13. Linie poszerzające i skracające sylwetkę, to

a) linia S, syreny.
b) linia X, trapez.
c) linia Y, redingot.
d) linia łodygi.

14. Ubiór przedstawiony na rysunku jest właściwy dla figury

a) za tęgiej, za niskiej.
b) za tęgiej, za wysokiej.
c) za szczupłej, za niskiej.
d) za szczupłej, za wysokiej.

Rysunek do zadania 14

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15. Odzież na ślub, komunię itp., to odzież

a) klasyczna.
b) na specjalne okazje.
c) awangardowa.
d) sportowa.

16. Przedstawiony na rysunku projekt pokazuje tuszowanie wady

a) za szerokich bioder.
b) za szerokiej talii.
c) za wąskiej talii.
d) za wąskich bioder.

Rysunek do zadania 16

17. Jasna, czysta, żywa kolorystyka w projektowaniu odzieży jest najbardziej odpowiednia

dla
a) dzieci.
b) młodzieży.
c) kobiet.
d) mężczyzn.

18. Ubranie wizytowe męskie składające się z jednorzędowej, ciemnej marynarki, spodni

w pasy i szarej kamizelki, to
a) frak.
b) stresemann.
c) cutaway.
d) smoking.

19. Zbiór wyrobów odzieżowych o różnym przeznaczeniu, prezentowany na modelkach

i modelach lub na manekinach wystawowych, to

magazyn odzieży.

kolekcja odzieży.

odpady odzieży.

garderoba.

20. Ubiór dla figury normalnej przedstawiony na rysunku pokazuje fason odpowiadający

prostej ciała.

skośnej ciała.

zaokrąglonej ciała.

miękko-prostej linii ciała.

Rysunek do zadania 20

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko .................................................................................................................

Dobieranie wyrobów odzieżowych do typu sylwetki i przeznaczenia

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1. Antkowiak J.: Sekrety modnych pań. Wydawnictwo Twój Styl, Warszawa 1993
2. Banach A., Banach E.: Słownik mody. WP, Warszawa 1962
3. Banach A.: O modzie XIX wieku. PIW Warszawa 1977
4. Biedrońska-Słotowa B., Kowalska J.: Za modą przez wieki. Muzeum Narodowe

w Krakowie, Kraków 2003

5. Czurkowa M.H., Ulawska-Bryszewska I.: Rysunek zawodowy dla szkół odzieżowych.

WSiP, Warszawa 1996

6. Fałkowska-Rękawek E.: Podstawy projektowania odzieży. WSiP, Warszawa 2000
7. Farr K.: Twój osobisty stylista. W co się ubrać? Muza SA, Warszawa 2005
8. Gutkowska-Rychlewska M., Taszycka M.: Ubiory i akcesoria mody wieku XIX., Kraków

1967

9. Jones S.J.: Moda, projektowanie. Arkady, Warszawa 2007
10. Lechevalier C.: Dobrze ubrany mężczyzna. Wiedza i Życie, Warszawa 2004
11. Martin M.: Moda. Encyklopedia. Wydawnictwo Philips Wilson, Warszawa 1999
12. Mulvey K., Richards M.: Kanony Piękna. ARKADY, Warszawa 1998
13. Parafianowicz Z.: Słownik odzieżowy. WSiP, Warszawa 1995
14. Piedboeut H.: O stroju na każdą okazję. Świat książki, Warszawa 1999
15. Piras c., Roetzel B.: Lady – kobieta elegancka. Rosner & Wspólnicy, Warszawa 2003
16. Praca zbiorowa. Kolekcja Instytutu Ubiorów w Kioto. Moda. Historia mody od XVIII do

XX wieku. Taschen 2002

17. Rech H.: Pulchne jest piękne. Jak wyglądać najlepiej w rozmiarze XXL. Wydawnictwo

Twój Styl, Warszawa 1999

18. Romano Ch.: Nie mam, co na siebie włożyć. Muza SA, Warszawa 2000
19. Samek P.: Krawiectwo – Technologia. WSiP Warszawa 1999
20. Salo T., Eberle H., Döllel H.: Mode Zeichnen & Entwerfen. Vollmer GmbH & Co.,

Haan-Gruiten 2001

21. Spllane M.: Zaprezentuj siebie. Poradnik dla nowoczesnego mężczyzny. Muza SA,

Warszawa 2003

22. Turbasa J.: ABC męskiej elegancji. Wydawnictwo AA s.c. Kraków 2001
23. Watermann G., Singel F.: Znajdź swój kolor. Muza SA, Warszawa 2003
24. Woodall T., Constantine S.: Jak się nie ubierać. Wiedza i Życie, Warszawa 2003
25. Żurnal mody: VIVA MODA. Wydanie specjalne 3(12) 2002
26. Żurnal mody: FASHION, nr 1 (22) 20.II – 19. V. 2007

Czasopisma
– Nowa Edukacja Zawodowa
– Edukator Zawodowy – www.koweziu.edu.pl/edukator/index.php

Literatura metodyczna
1. Dretkiewicz-Więch J.: ABC nauczyciela przedmiotów zawodowych. Operacyjne cele

kształcenia. Zeszyt 32. CODN, Warszawa 1994

2. Ornatowski T., Figurski J.: Praktyczna nauka zawodu. ITeE, Radom 2000

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
krawiec 743[01] z1 04 u
krawiec 743[01] o1 04 n
krawiec 743[01] z2 04 n
krawiec 743[01] z1 02 n
krawiec 743[01] z1 03 n
krawiec 743[01] z1 02 u
krawiec 743[01] z1 01 u
krawiec 743[01] z1 05 n
krawiec 743[01] z1 01 n
krawiec 743[01] o1 04 n
krawiec 743[01] z2 04 n
krawiec 743[01] z1 05 n
krawiec 743[01] o1 04 u
krawiec 743[01] z1 01 n
krawiec 743[01] z1 02 n

więcej podobnych podstron