Nerwice

Alkoholizm

Nikotynizm

Nerwica

ogólne pojęcie określające zbiór

zaburzeń psychicznych występujących

mimo niewystępowania sytuacji

stresowych oraz braku innych

czynników obiektywnych mogących je

powodować

Przyczyny nerwicy

Zaburzenia nerwicowe powstają na skutek zaistnienia u

pacjenta nieuświadomionych konfliktów czy przeżyć,

których jednostka nie potrafi zintrojektować i rozwiązać.

Konflikty te mogą mieć źródło w sprzecznych

pragnieniach, nieuświadomionych potrzebach, zakazach

społecznych i moralnych nie pozwalających na ujawnienie

i realizację potrzeb jednostki. Często potrzeby są

nieuświadomione, bądź zepchnięte do nieświadomości,

przez co dla pacjenta ich zaspokojenie nie jest możliwe.

Im bardziej jednostka ma wykształcone mechanizmy

radzenia sobie, tym mniejsza tendencja do wystąpienia

objawów nerwicowych.

Skutki nerwicy

Nerwice nie są prostym zaburzeniem. Spektrum prezentowanych

przez pacjenta objawów jest praktycznie nieograniczone. Mówi

się też, że prawie każdy człowiek ma w ramach swoich

zachowań niektóre zachowania nerwicowe, przy czym jeśli są

one niewielkie, słabo nasilone i nie utrudniają normalnego i

szczęśliwego przeżywania życia i funkcjonowania w otaczającym

świecie, nie występuje potrzeba ich leczenia.

Jeśli jednak mechanizmy radzenia sobie są ubogie, bądź jednostka

stosuje nieadekwatne mechanizmy, odczuwane napięcie może

doprowadzić do wystąpienia silnych objawów nerwicy, które w

skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do śmierci pacjenta

(nerwica serca).

Wtórnymi skutkami nerwicy może być: zaniżone poczucie własnej

wartości i dążenie do kompensowania go szczególnymi

osiągnięciami, czy nadmiernym zaangażowaniem w pracę.

Współcześnie za podstawowy skutek nerwicy uważa się

zgeneralizowaną utratę radości życia. Szczegółowo może to być

np. wypadanie z ról społecznych i rodzinnych, nadużywanie

systemu medycznego, zbędnie podejmowana diagnostyka,

zbędne uzależniające stosowanie farmakoterapii, spadek

aktywności i wydolności zawodowej, izolacja w domu,

samobójstwa.

Mechanizmy nerwicy

Błędne koło objawów nerwicowych polega na dodatnim

sprzężeniu zwrotnym pomiędzy objawami. Np. lęk

wyzwala dodatkowe objawy wegetatywne, które z kolei

nasilają lęk, który dodatkowo wzmaga objawy

wegetatywne.

lęk – punkt krystalizacyjny dla innych objawów

zaburzenia wegetatywne – dolegliwości bólowe,

zaburzenia snu, zaburzenia łaknienia, zaburzenia

seksualne

Rodzaje nerwic

Podział nerwic wg Antoniego Kępińskiego:

nerwica neurasteniczna

– poczucie zmęczenia nieadekwatne do

sytuacji, spowolnienie procesów poznawczych

hiposteniczna

– ogólne osłabienie bez podłoża organicznego

hipersteniczna

- rozdrażnienie, objawy somatyczne: bóle głowy

(tzw. kask), derealizacja, lękliwość, hipersomnia

nerwica histeryczna

– przeniesienie lęku na sferę somatyczną –

intensywność, ekspansja objawów, teatralność (zob. osobowość

histrioniczna)

nerwica anankastyczna/ nerwica natręctw

nerwica hipochondryczna

nerwica depresyjna

nerwica ruchowa

nerwica lękowa

fobia

Nerwica lękowa

W nerwicy lękowej uczucie lęku wysuwa się na pierwszy

plan.

PRZYCZYNY:

Przyczyną nerwicy lękowej są sytuacje bezpośredniego

zagrożenia, a także długotrwale utrzymujące się sytuacje

urazowe o cechach konfliktu lub frustracji. W przypadku

sytuacji bezpośredniego zagrożenia uraz psychiczny,

doznany np. w warunkach frontowych, wyzwala

gwałtowne przerażenie z silnym odczynem

wegetatywnym i nieraz z przymgleniem świadomości.

Długotrwałe sytuacje urazowe prowadzić mogą do

rozwinięcia się innej postaci nerwicy lękowej, której

objawem są

fobie

.

Objawy



brak pewności siebie,



oczekiwanie niepowodzeń,



skłonność do przeżywania z niepokojem i

napięciem

mających nastąpić wydarzeń,



przeczulenie na punkcie opinii innych,



wycofywanie się z kontaktów z otoczeniem.

Fobia

Nieuzasadniony, bardzo silny, nie dający się opanować,

chorobliwy lęk przed określonymi przedmiotami i

sytuacjami, wywołujący tendencję do unikania ich.

Uczucie lęku bywa połączone z przykrymi objawami

wegetatywnymi, np. pocenie się, przyspieszenie bicia

serca, suchość w ustach.

Fobia jest objawem zaburzeń nerwicowych. Z czasem

trwania choroby liczba fobii powiększa się,

doprowadzając do poważnych komplikacji życiowych.

Klasyfikacja fobii jest oparta na rodzaju czynnika

lękotwórczego, którym może być przedmiot (fobia

przedmiotowa) lub sytuacja (fobia sytuacyjna).

Fobia szkolna

Fobia szkolna - jest klasycznym przykładem fobii sytuacyjnej,

ponieważ dziecko odczuwa lęk nie przed szkołą rozumianą

jako całość, ale przed konkretnymi sytuacjami, które mają

miejsce w szkole.

Wiodącym objawem jest obawa przed uczęszczaniem do

szkoły, przy czym przed każdym udaniem się do niej i w czasie

pobytu w szkole pojawiają się u dziecka przejawy lęku.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że psychologiczne objawy lęku

w tym zespole są często maskowane przez bogatą

symptomatologię wegetatywną (bóle głowy, drżenie rąk,

nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunki, duszność, niekiedy

z objawami hiperwentylacji, pocenie się).

Znaczny stopień nasilenia objawów może uniemożliwić

dziecku kontynuowanie nauki w szkole, stosowanie zaś kar i

przymusu nasila objawy. Cechą charakterystyczną zespołu jest

całkowite ustępowanie objawów z chwilą przeminięcia

zagrożenia uczęszczania do szkoły.

FOBIA SZKOLNA CZY

WAGARY?

UCZEŃ WAGARUJĄCY

stara się ukryć nieobecności przed rodzicami 

nie odczuwa ogromnego lęku przed pójściem do szkoły 

często oszukuje 

raczej nie uskarża się na dolegliwości fizyczne 

po lekcjach chętnie przebywa poza domem 

jest pod dużym wpływem rówieśników 

gdy ucieka z zajęć, dopuszcza się czynów chuligańskich (np. kradzieży, bójek)

UCZEN CIERPIĄCY NA FOBIĘ SZKOLNĄ

różnymi sposobami uzyskuje zgodę rodziców na opuszczanie zajęć, również manipulacją 

zwykle lubi szkołę, jest skrupulatny i dokładny, ale boi się chodzić do szkoły z powodu

odczuwania ogromnego lęku, wręcz paniki 

martwi się sprawami dotyczącymi nauki i rodziców 

cierpi na dolegliwości zdrowotne w obliczu konieczności uczestniczenia w zajęciach szkolnych 

niechętnie wychodzi z domu, ciągle chce być z rodzicami

GŁOWNE OBJAWY SOMATYCZNE

bóle i skurcze brzucha 

bóle głowy 

dolegliwości żołądkowe, takie jak nudności, wymioty, biegunki, zawroty głowy 

przyspieszone bicie serca 

stany podgorączkowe

Przyczyny fobii szkolnej:

Nauka w sposób różnorodny wypowiada się o przyczynach fobii

szkolnej. Jedna z głównych przyczyn pojawienia się fobii szkolnej

zawiera się w relacji dziecko-rodzice. Instytucja szkoły aktywizuje

tylko zaburzenia tej relacji.

Wg Hersova sprzyjającym układem jest dominująca, groźna matka i

bierny ojciec lub matka nadmiernie uczuciowo związana z dzieckiem i

zamknięty, chłodny uczuciowo ojciec.

Wg Eisenberga decydujący wpływ ma lękowa postawa matki

(podświadomie boi się ona rozstania z dzieckiem, któremu była do tej

pory niezbędna, a które w nowej sytuacji przestanie jej potrzebować

w takim samym jak dotychczas stopniu) oraz jej chwiejność

uczuciowa w stosunku do dziecka.

Wg Bakwina dziecko nie boi się właściwie szkoły, lecz separacji z

matką, która stanowi dlań źródło podstawowej satysfakcji uczuciowej

i z którą nie chce się rozłączyć.

Wg Ranschburga lęk separacyjny związany z pójściem do szkoły

może się przerodzić w fobię szkolną.

Wg Agrasa przyczyny upatruje się w ogólnie depresyjnej lub lękowej

postawie dziecka, które dlatego szuka oparcia w matce.

Rodzaje



lęk przed kompromitacją - wypada być dobrym

uczniem, wypada się uczyć, wypada mieć czas na

sport i kolegów, bo nie wypada być kujonem, uczenie

trzeba kryć przed kolegami, a pokazywać przed

nauczycielami, zagubienie;

 



lęk przed niepowodzeniem - np. egzamin wstępny na

studia, niezdanie go nie jest kompromitacją, ale

niepowodzeniem, rozróżnienie niepowodzenia od

kompromitacji;

 



lęk przed 'nie poradzeniem sobie' - szkoła stawia zbyt

wysokie wymagania, uczeń nie daje rady, dodatkowo

dochodzi do tego stres, związany z konsekwencjami

niewiedzy i braku zdolności

Leczenie

Przykładowy plan pracy z dzieckiem

cierpiącym na fobię szkolną:

-  praca z systemem rodzinnym

- farmakoterapia - w celu obniżenia poziomu lęku

- współpraca rodziców z wychowawcą

- działania terapeutyczne mające na celu wzmożenie poczucia

własnej wartości (indywidualne i grupowe zajęcia

terapeutyczne (nauka zachowań asertywnych)

- pomoc w nauce

- nacisk na zwiększenie u dziecka umiejętności w kontaktach z

ludźmi

-bajkoterapia

Depresja

Depresja to zaburzenie psychiczne należy do

grupy zaburzeń afektywnych. Choć terminem

depresja określa całą grupę zaburzeń

związanych z obniżeniem nastroju i zmianami

emocjonalnymi, zmianami poznawczymi w

zakresie obrazu siebie i obniżenia poczucia

własnej wartości i zmianami w zakresie

motywacji związanymi z obniżeniem chęci do

podejmowania działania, to depresje w

rzeczywistości stanowią bardzo szeroką grupę

zaburzeń różniących się zarówno przyczynami,

przebiegiem jak i rokowaniami. Niezależnie

jednak od rodzaju depresji pamiętać trzeba, że

depresja jest chorobą wymagającą leczenia.

Rodzaje



Depresja endogenna – depresja jednobiegunowa, charakteryzująca się

trwałym obniżeniem nastroju i motywacji o niejasnych przyczynach.

Leczenie depresji endogennej jest konieczne jest ona bowiem często

przyczyną popełniania samobójstwa przez chorych. Depresje endogenne

nie są wywoływane przez żadne czynniki zewnętrzne. Chory bez wyraźnej

przyczyny zaczyna nagle odczuwać przygnębienie, niechęć do działania i

życia. Jedną z odmian depresji endogennej jest depresja lekooporna, której

leczenie środkami farmakologicznymi jest praktycznie niemożliwe.



Depresja dwubiegunowa – zaburzenie afektywne dwubiegunowe. Depresje

te często nazywane są też depresjami maniakalnymi. W chorobie tej,

chory przechodzi przez kolejne fazy – depresji i manii. Pomiędzy fazami

następują okresy względnego spokoju. Depresje dwubiegunowe

towarzyszą pacjentom przez całe życie.



Depresja reaktywna – depresja o klasycznych objawach która pojawia się

w wyniku reakcji na trudne, traumatyczne wydarzenie - śmierć, utratę

dorobku życiowego, pracy. Depresje reaktywne można wyleczyć. Leczenie

depresji reaktywnej przebiega podobnie jak w przypadku depresji

endogennej, przy czym niekiedy wystarcza sama psychoterapia. W

ramach depresji reaktywnych można wyróżnić wiele odmian – depresje

poporodowe, depresje inwolucyjne (wieku starczego) czy depresje

sezonowe, związane ze zmniejszoną ilością słońca.

Nerwica depresyjna u dzieci

i młodzieży- rodzaje

Nerwica depresyjna występuje u chorych i najczęściej jej źródłem jest

środowisko domowe. W nerwicy depresyjnej charakterystycznej dla

młodzieży wyróżnia się cztery główne rodzaje:

•forma rezygnacyjna – jej podstawą jest postrzeganie przez

adolescenta rozbieżności między ja realnym a ja idealnym. Chory ma

poczucie beznadziei, nie widzi sensu w otaczającym go świecie i

swoim życiu. Traci zainteresowanie światem zewnętrznym. Może

dochodzić w tej formie do prób samobójczych.

•forma buntownicza – charakterystyczne są dla niej gwałtowne

wybuchy złości, brak posłuszeństwa, nie wykonywanie poleceń, mogą

zdarzać się zachowania agresywne.

•forma apatyczno – abuliczna - adolescent powoli wycofuje się z

kontaktów z rówieśnikami, najchętniej spędza czas sam, ma wyraźnie

obniżony nastrój, zaniedbuje kwestie edukacji.

•forma labilna – występują tu częste zmiany nastroju, zmienne

nastawienie do otaczającego świata, okresy buntu przeplatane są

okresami dobrego zachowania. Ta forma nerwicy, przez swoje okresy

remisji jest najtrudniejsza do pełnego zdiagnozowania.

Nerwica

hipochondryczna

Nerwica hipochondryczna charakteryzuje się ciągłym

myśleniem nt. swojego stanu zdrowia, lękiem przed jego

pogorszeniem oraz przekonaniem o jego złym stanie.

Objawy nerwicy hipochondrycznej to najczęściej

uczucie bólu w różnych częściach organizmu nie

spowodowanego żadną chorobą. Na tego rodzaju bóle

nie działają tabletki przeciwbólowe.

Leczenie nerwicy hipochondrycznej może utrudniać

przekonanie chorego, że jego bóle wynikają z choroby

ciała a nie umysłu i odrzuca on wtedy sugestię aby

zgłosił się do lekarza psychologa lub psychiatry.

U "przekonanych" pacjentów stosuje się terapię

behawioralno-poznawczą mająca na celu wytworzenie

nowej postawy wobec choroby i nauczenia  się

reagowania na nią, tak jak w chorobie przewlekłej:

nauczyć się z nią żyć. Odczuwane dolegliwości i bóle nie

uniemożliwiają mu normalnego funkcjonowania.

Nerwica natręctw- zaburzenie

obsesyjno-kompulsyjne

ZOK - dawniej nerwica natręctw są to

zaburzenie lękowe, w którym pojawiają się

natrętne i obsesyjne myśli oraz przymusowe

(kompulsyjne) ruchy i zachowania, niemal

zawsze bardzo przykre dla osoby przeżywającej

je. Zaburzenie utrudnia lub uniemożliwia

normalne funkcjonowanie.

Przyczyny

1. Teoria biologiczna

dysfunkcje neuroprzekaźnictwa przede wszystkim w obrębie tzw. układu

serotoninergicznego. Ustalono także, że w zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych

kluczową rolę pełnią niektóre obszary mózgu: jądro ogoniaste, kora czołowa i kora

obręczy, tworzące razem układ kora-prążkowie-wzgórze. Układ ten ma związek z

odrzucaniem nieistotnych informacji i odwracaniem uwagi, Badania potwierdzają,

że u osób cierpiących na obsesje i kompulsje wspomniane obszary wykazują

nieprawidłową aktywność.

2. Teoria neurologiczna

zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne może pojawić się w następstwie urazów mózgu;

Zdarza się, że objawy ZOK występują w przebiegu chorób neurologicznych, takich

jak epilepsja czy zespół Tourette'a (zespół tików nerwowych).

3. Teorie psychologiczne

Psychodynamiczny nurt psychologii traktuje obsesje jako formę obrony przed

myślami i pragnieniami, które kłócą się z uznawanymi zasadami i grożą

wtargnięciem do świadomości

Teoria poznawczo-behawioralna zakłada, że wszyscy doświadczają pewnych form

obsesji. Powracająca w pamięci usłyszana melodia czy przykre zdarzenie z

przeszłości, natrętnie odtwarzane w wyobraźni zdarzają się niemal każdemu.

Większość bez trudu potrafi oderwać się od niechcianych myśli, jednak niektórzy są

wobec nich bezsilni.

Nerwica histeryczna

Nerwicę histeryczną, popularną histerię, wiele

osób uważa nie tyle za zespół chorobowy, ile z

cechę osobowości, która okresowo może

zaostrzać się do postaci zaburzeń

wymagających interwencji lekarskich.

Objawy

W nerwicy histerycznej, oprócz bardzo silnie wyrażonego egocentryzmu z

chęcią skierowania całego zainteresowanie otoczenia na siebie, pewnej

przesady i sztuczności, charakterystyczne są objawy konwersji.

W histerii mogą wystąpić objawy imitujące choroby somatyczne. Niektóre

z nich są bardzo znamienne dla tej jednostki. Zaliczamy do nich:

- afonię: kiedy pacjent nie potrafi z siebie wydobyć głosu i próbuje

porozumiewać się bezgłośnym szeptem,

- ślepotę histeryczną: porażenie, które zwykle przebiega niezgodnie z

unerwieniem, 

- abazję i aspazję: niezdolność utrzymania się na nogach i poruszania się

mimo braku jakichkolwiek porażeń lub osłabień mięśni,

- gwóźdź histeryczny: czyli ból głowy umiejscowiony w jednym miejscu,

- gałka histeryczna: uczucie, że w gardle tkwi jakieś ciało obce

utrudniające oddychanie, mówienie i przełykanie.

W wyjątkowych przypadkach objawy histeryczne mogą nasilać się aż do

zespołów psychotycznych. Mogą występować nie tylko indywidualnie ale

również w grupach ludzkich. Histeria może pojawiać się w warunkach

więziennych obejmując dużą grupę oraz w wojsku.

Skutki



zaniżone poczucie własnej wartości i dążenie

do kompensowania go szczególnymi

osiągnięciami czy nadmiernym

zaangażowaniem w pracę



utratę radości życia.



wypadanie z ról społecznych i rodzinnych,



nadużywanie systemu medycznego,



zbędnie podejmowana diagnostyka,



zbędne uzależniające stosowanie

farmakoterapii,



spadek aktywności i wydolności zawodowej,



izolacja w domu,



samobójstwa.

Nerwica ruchowa

Są to zaburzenia nerwicowe z

przewagą zaburzeń ruchowych:



Tiki



Zaburzenia snu



Nawyki

Tiki

Do najczęściej obserwowalnych należą tiki :

• mięśni twarzy ( mruganie, grymasy, drganie ust,

marszczenie czoła,skurcze mięśni policzków, pociąganie

nosem, odrzucanie głowy na boki,do tyłu) ;

• duże ruchy kończyn i tułowia ( np. ruchy barków, skręty

kończyny górnej, zaciskanie dłoni w pięść);

• tiki oddechowe ( np. chrząkanie );

• tiki wokalne ( nagłe powtarzanie dźwięków słów —

mimowolne, szybkie wydawanie dźwięków i odgłosów lub

wymawianie jakiejś sylaby albo wyrazu). Często są to

wyrazy nieprzyzwoite, niekiedy całe ich frazy

(koprolalia).

Przyczyny

• wpływ czynników genetycznych

• mikrozaburzenia u. n. i nadpobudliwość psychoruchowa

• tło reumatyczne

• mogą być zapoczątkowane ruchami obronnymi np. mruganiem

powiek przy zapaleniu spojówek, skrętami szyi przy zbyt ciasnym

kołnierzyku koszuli

• bezwiedne naśladowanie kogoś z otoczenia, kto ma tiki ( tiki

udzielone )

• czynniki, które w okresie ciąży i porodu lub we wczesnym

dzieciństwie mogły spowodować to uszkodzenie

• napięcie emocjonalne ( np. sytuacje konfliktowe )

• nieprawidłowości rozwojowe

• nadmierne ograniczenie normalnej sytuacji ruchowej

• brak sprzyjającej atmosfery domowej ( zbyt rygorystyczne metody

rodziców tłumiących naturalne przejawy samodzielności i aktywności

dziecka)

• konfliktowe sytuacje w domu i szkole zaburzające poczucie

bezpieczeństwa dziecka

• u niektórych dzieci po przebytym zapaleniu mózgu, ciężkim urazie

czaszki występuje zespół tików — zwanych zespołem Tourette’a

Nawyki

wyuczone drogą wielokrotnego powtarzania

działania, które z czasem nabierają charakteru

odruchowego. Ich przyczyną jest brak

zaspokojenia potrzeb biologicznych lub

psychicznych, a także mikrouszkodzenia mózgu

i opóźnienie psychoruchowe o różnej etiologii

Zaburzenia snu -

przyczyny

- brak wyuczenia stałego rytmu snu i czuwania

wskutek nieregularnego trybu życia i

nieprzestrzegania stałej pory snu;

- nie sprzyjające dla snu warunki jak: światło w

pokoju, stale włączony telewizor;

- silne przeżycia w ciągu dnia, emocje wywołane

oglądanym filmem;

- nieprawidłowe kontakty emocjonalne z rodzicami

(np. napięcia emocjonalne, lęki przeżywane przez

rodzica).

Lęki nocne

Szczególny stan nagłego przebudzenia na

pograniczu snu i czuwania z objawami lęku.

Dziecko zrywa się w nocy ze snu z lękiem,

krzykiem, nie poznaje bliskich, usiłuje uciekać,

widzi coś strasznego.

Czasem towarzyszy temu bladość, poty,

drżenie lub wstawanie z łóżka i chodzenie po

pokoju (somnabulizm). Następnego dnia dziecko

nie pamięta tych wydarzeń.

Psychoterapia

behawioralno-poznawcza

Psychoterapia behawioralno-poznawcza składa się

zwykle z kilkunastu sesji odbywających się raz w

tygodniu, w czasie których pacjent wspólnie z terapeutą

znajduje niekorzystne dla niego zachowania (na przykład

powtarzające się spóźnienia do pracy), ustala jakie

procesy myślowe są związane z tym zachowaniem (na

przykład przekonanie, że szef w pracy nie jest

zadowolony z jego pracy), po czym następuje analiza

takiego sposobu myślenia i jego modyfikacja (na

przykład szef jest osobą pochmurną z natury i jego

skwaszona mina wcale nie oznacza niezadowolenia z

pracownika). W psychoterapii behawioralno-poznawczej

stosuje się zadania domowe związane z ćwiczeniem

nowych zachowań, czy też zapisywaniem przebiegu dnia,

który później jest analizowany na sesji. Postawa

psychoterapeuty jest dużo bardziej aktywna niż w

psychoanalizie, wraz z pacjentem analizuje on jego myśli

i zachowania.

Nikotynizm

Papierosy co roku zabiją 4 mln ludzi na świecie.

Około 10 mln Polaków pali regularnie 15 – 20

sztuk papierosów dziennie. Codziennie w Polsce

zaczyna palić około 500 nieletnich chłopców i

dziewcząt, a rocznie próbuje palenia około 180

tys. dzieci. Szacuje się, iż dzieci w Polsce

wypalają rocznie od 3 do 4 mld sztuk

papierosów. 2/3 nastolatków, którzy wypalili

przynajmniej 2 papierosy zostało nałogowymi

palaczami. Co 10 sekund na świecie umiera

ktoś na chorobę wywołaną paleniem tytoniu.

Dym papierosowy zawiera ponad 4000

substancji chemicznych, w tym aż 40

związków rakotwórczych. Wdychanie dymu

tytoniowego, czyli bierne palenie, jest równie

niebezpieczne jak samo palenie. Boczny

strumień dymu tytoniowego zawiera 35 razy

więcej dwutlenku węgla i 4 razy więcej

nikotyny niż dym wdychany przez

aktywnych palaczy

Skutki

Bierne palenie niesie za sobą identyczne skutki

zdrowotne, co aktywne palenie papierosów.

Powoduje nieżyt oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie

migdałków podniebiennych, zapalenie zatok

obocznych nosa, wysiękowe zapalenie ucha,

obturacyjne zapalenie oskrzeli i astmę oskrzelową.

Palenie tytoniu nie tylko naraża nas na utratę

zdrowia, ale i pogarsza wygląd skóry. Wcześniej

występują zmarszczki, opóźnia się gojenie ran,

zaostrza stan wielu schorzeń skóry (np. trądzika czy

łuszczycy). Nałogowi temu towarzyszy również

żółty nalot na zębach i nieprzyjemny

zapach z ust.

Fakty dotyczące palenia



coraz więcej kobiet w ciąży pali papierosy w czasie

rozwoju swojego dziecka. Może to wywołać u małego

stworzenia wiele chorób takich jak niedorozwój

umysłowy, porażenie mózgowe i wiele innych;



jak wykazały przeprowadzone badania w niektórych

szkołach sięgają po papierosy dzieci już w 8 roku

życia, a według innych badań nawet w 5 i 6 , a 70 %

uczniów 12 – letnich zna już smak papierosów;



paląc papierosy zwiększa się ryzyko wystąpienia

zawału serca i udaru mózgowego trzykrotnie;



Bierne wdychanie dymu tytoniowego wywiera

szczególnie niekorzystny wpływ na układ krążenia u

dzieci;



Palenie nawet 5 papierosów dziennie wiąże się ze

wzrostem ryzyka wystąpienia powikłań nadciśnienia

tętniczego;



Wypalenie każdego papierosa wiąże się z

natychmiastowym wzrostem ciśnienia tętniczego i

przyspieszeniem akcji serca. Efekt ten jest szczególnie

wyraźny podczas palenia pierwszego papierosa w

godzinach porannych, kiedy ryzyko wystąpienia zawału

serca i udaru mózgowego jest największe.



Podczas palenia papierosów dochodzi do skurczu tętnic

unaczyniających mięsień sercowy (tzw. naczyń

wieńcowych). Dlatego też palenie papierosów może być

przyczyną zawału mięśnia sercowego nawet w przypadku

niewielkich zmian miażdżycowych w naczyniach

wieńcowych.



Palenie papierosów zmniejsza skuteczność leczenia

nadciśnienia tętniczego. Leczenie łagodnego nadciśnienia

tętniczego lekami często nie zapobiega wystąpieniu

powikłań związanych z nadciśnieniem, jeżeli pacjenci

jednocześnie palą papierosy. Znany jest fakt częstszego

występowania nadciśnienia złośliwego u palaczy.



U osób palących znacznie częściej niż u niepalących

dochodzi do konieczności amputacji nóg (z powodu

miażdżycy tętnic kończyn dolnych);



Papierosy mogą być źródłem impotencji u mężczyzn i

zaburzeń płodności u kobiet;



Szacuje się, że średnia różnica długości życia między

osobami niepalącymi a palaczami wynosi 15 lat;



Palenie papierosów jest w Polsce przyczyną co drugiego

zgonu mężczyzn w wieku 35-69 lat - jesteśmy niestety pod

tym względem światowym liderem.;



Papierosy "light" lub "ultra-light" - aż 75% palaczy uważa,

że palenie takich papierosów jest mniej szkodliwe.

Tymczasem badania naukowe wskazują, że w porównaniu z

papierosami tradycyjnymi palenie takich papierosów nie

zmniejsza ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego.

Płuca palacza

Alkoholizm

Uważa się go za chorobę. Alkoholicy to ludzie

uzależnieni od alkoholu. Choroba ta rujnuje

pijącego fizycznie, emocjonalnie, duchowo i

intelektualnie. Uzależnienie psychiczne polega na

potrzebie picia alkoholu dla poprawy

samopoczucia. Alkohol jest przyczyną wielu

różnorodnych problemów społecznych i

zdrowotnych, których rozpowszechnienie jest

ściśle związane z ilością spożytego alkoholu.

Przyczyny alkoholizmu nie są znane; alkoholikiem

może stać się każdy i to niezależnie od tego, ile i

jak mocne alkohole pije. Alkoholikiem jest ktoś, u

kogo odzywa się przymus picia i kto traci kontrolę

nad ilością wypitego alkoholu. Osoba taka, po

wypiciu pierwszego kieliszka, nie potrafi się

powstrzymać i pije tyle, że upija się. Sami pijący

podają wiele powodów swojego picia, ale nie

rozumieją i nie przyjmują do wiadomości faktu

uzależnienia.

„Motywacja” młodego

alkoholika

Skutki



Biologiczne:

wywołuje liczne choroby układu

krążenia i układu pokarmowego,

obniża sprawność mięśni oraz ma

fatalny wpływ na układ nerwowy



Społeczne:

czynnik kryminogenny (przyczyna i

przedmiot przestępstw, wypadki

drogowe)

Alkoholizm wśród dzieci i

młodzieży

Alkohol szczególnie niebezpieczny jest dla

dzieci i młodzieży, która nie osiągnęła

jeszcze dojrzałości biologicznej.

Nadużywanie alkoholu przez młodzież często

prowadzi do ciężkich zatruć, ponieważ

tolerancja młodego organizmu na alkohol

jest niewielka. Również tkanka mózgowa

ulega znaczne szybszemu uszkodzeniu, niż u

osoby dorosłej. Dziecko, które pije ma

obniżoną sprawność intelektualną, mniejszą

zdolność zapamiętywania, łatwo się męczy,

jest drażliwe i nadpobudliwe.

Alkoholizm – fakty i

statystyki



W ostatnich latach obserwujemy wzrost zagrożeń

alkoholowych wśród młodzieży. Wzrasta liczba

młodych, którzy sięgają po napoje alkoholowe, a

maleje liczba abstynentów. Jednocześnie obniża się

wiek inicjacji alkoholowej – 13 rok życia. Obecnie

wśród chłopców szkół średnich zaledwie niecałe 10 %

to abstynenci.



Obserwuje się coraz powszechniej niebezpieczne

zjawisko powstawania grup młodzieżowych, w których

zaczyna panować specyficzny tryb życia. Nieodłączną

częścią tego stylu życia staje się alkohol, który

prowadzi do wystąpienia nałogu w przeciągu 2-3 lat.

U alkoholizującej się młodzieży obserwuje się

niedorozwój w zakresie uczuciowości wyższej.



Zwraca uwagę prymitywne i demonstracyjne

zachowanie, uderza egocentryzm, egoizm. Całość

osobowości młodocianego alkoholika czyni z niego

osobnika aspołecznego, wręcz antyspołecznego.

DDA

DDA to skrót oznaczający Dorosłe Dzieci

Alkoholików. Dorosłe Dzieci Alkoholików to

osoby, które dorastały w rodzinach

dysfunkcyjnych, rodzinach z problemem

alkoholowym i rodziny te wypaczyły w znaczny
sposób ich pogląd na świat i na siebie samych.

Z zewnątrz DDA wyglądają tak samo jak każdy,

mimo jednak iż są ludźmi dorosłymi w wielu

przypadkach zachowują się jak dzieci.

Role dzieci w rodzinach z
problemem alkoholowym

Dzieci w rodzinie z problemem alkoholowym często

wcielają się w pewne role, które chociaż niewygodne

pozwalają unikać kontaktu z bolesną rzeczywistością.

Opisuje się często pięć obronnych wzorów

funkcjonowania dzieci z rodzin o problemie

alkoholowym:

 



„Bohater rodzinny” - podpora rodziny. Pełni ją

zwykle najstarsze dziecko. Jego zadaniem jest

dostarczanie rodzinie poczucia wartości. Stąd nie

sprawia żadnych kłopotów, dobrze się uczy, wykonuje

część obowiązków pijącego ojca. Jest nad wiek dorosłe

oraz nadmiernie obowiązkowe i odpowiedzialne.

Często zaniedbuje własne potrzeby. Dzieci te mają

zwykle trudności z wypoczynkiem i odprężeniem się,

czego następstwem mogą być schorzenia

psychosomatyczne. W przyszłości wybierają często

zawody polegające na pomaganiu innym.



„Wspomagacz” to dziecko przyjmujące

postawę opiekuńczą wobec osoby pijącej. Jego

głównym zadaniem jest chronić alkoholika

przed przykrymi skutkami picia, przez co

nieświadomie sprzyja rozwojowi choroby, a nie

otrzeźwieniu człowieka. To on wylewa alkohol

do zlewu, albo przynosi go do domu, by

alkoholik nie „dopił się” poza domem. Angażuje

się w poszukiwanie powodów picia i środków,

które sprawią, że alkoholik będzie pił mniej.

Picie alkoholika angażuje naprawdę wiele jego

energii życiowej. Nie pozwala sobie na "bycie

obok", co wobec osoby uzależnionej byłoby

konstruktywną wersją życia. Gdy dorośnie,

prawdopodobnie zostanie żoną lub mężem

osoby uzależnionej.

 



„Kozioł ofiarny” - rolę tę pełni na ogół

dziecko nieco młodsze od "bohatera". Nie

jest ono w stanie z nim konkurować, czuje

się odsunięte i szuka wsparcia poza

domem. Stwarza kłopoty w szkole i wiele

problemów wychowawczych, bardzo często

popada wcześnie w konflikty z prawem,

niejednokrotnie uzależnia się od alkoholu

lub narkotyków. Nierzadko dzieci te są

pierwszymi członkami rodziny alkoholika

zgłaszającymi się po pomoc. Często

zapadają na schorzenia wymagające

pomocy psychiatrycznej.



„Rodzinna maskotka” - jest w centrum

uwagi i zainteresowania rodziny. Po to, aby

przetrwać dostarcza jej tematów do zabawy

oraz dba o to, aby jak najczęściej było w

domu wesoło. Zawsze stara się, aby

zwracano na nie uwagę. Ta cecha utrzymuje

się na ogół w życiu dorosłym. Dzieci te

charakteryzują się małą odpornością na

stres, a stając przed trudnymi do rozwiązania

problemami - nierzadko sięgają po alkohol

lub narkotyki.



„Zagubione dziecko” - jest samotne i

zamknięte w sobie. Przed chaosem i

awanturami w domu ucieka w świat

marzeń. Niewiele wymaga od rodziny i

minimalnie korzysta z jej wsparcia. Ma

trudności w nawiązywaniu kontaktów z

innymi ludźmi. W dorosłym życiu nie

potrafi mieć satysfakcjonujących

związków uczuciowych. Często popada w

uzależnienie od substancji

psychoaktywnych lub staje się nadmiernie

otyłe.

Alkoholizm a ciąża - FAS



Fetal Alkohol Syndrome (FAS) jest to

zespół nieprawidłowości, stwierdzany u

niektórych matek spożywających

alkohol w okresie ciąży. Następuje on w

wyniku picia alkoholu przez kobiety

ciężarne. Wówczas alkohol przenika

przez łożysko i jest wchłaniany w

całości przez dziecko, uszkadzając płód

nieodwracalnie, nawet wtedy kiedy

matka tego nie odczuwa. Zespół

alkoholowy płodu (FAS) wiąże się z

fizycznymi, umysłowymi i

behawioralnymi anormalnościami.



Spożycie alkoholu w I trymestrze ciąży:



uszkadza mózg;



osłabia rozwój komórek;



atakuje główne organy płodu takie jak serce czy nerki;



prowadzi do deformacji twarzy;



powoduje poronienia.



Spożycie alkoholu w II trymestrze ciąży:



osłabia rozwój mózgu;



powoduje poronienia zagrażające życiu matki;



uszkadza mięśnie, skórę, gruczoły, kości i zęby.



Spożycie alkoholu w III trymestrze ciąży:



osłabia rozwój mózgu i płuc;



prowadzi do zaburzenia rozwoju wzrostu.

Wątroba alkoholika

Marskość wątroby

Bibliografia



Obuchowska I.: "Dynamika nerwic"



Bogdanowicz M.: "Psychologia kliniczna

dziecka w wieku przedszkolnym” Warszawa

1991.



Bogdanowicz M.: "Psychologia kliniczna"



Popielarska A.: "Reakcje nerwicowe, nerwice i

zespoły nerwicowe u dzieci i młodzieży"



Popielarska A.: "Psychiatria wieku

rozwojowego” Warszawa 1989



Web: http://literka.pl/article/show/id/33802