{
Postępowanie
fizjoterapeutyczne po
protezoplastyce stawu
kolanowego
Opałka Błażej
Fizjoterapia I rok SUM (st. Stacjonarne)
Choroba zwyrodnieniowa stawów – czyli
osteoartroza, choroba będąca wynikiem
zdarzeń zarówno biologicznych, jak i
mechanicznych, które zaburzają powiązane ze
sobą procesy degradacji i syntezy chrząstki
stawowej, zarówno w chondrocytach, macierzy
pozakomórkowej, jak i w warstwie
podchrzęstnej kości. Towarzyszy jej powstanie
wyrośli kostnych (osteofitów), proces zapalny
w obrębie błony miaziowej oraz tkanek
okołostawowych. Choroba klinicznie objawia
się bólem stawów i ograniczeniem ich funkcji
ruchowej, natomiast radiologicznie można
stwierdzić szerokie spektrum objawów.
Choroba zwyrodnieniowa Stawu
kolanowego
Często, zwłaszcza w początkowych stadiach
pojawiają się inne niż ból, niespecyficzne
objawy takie jak:
sztywność stawów po wstaniu rano z łóżka
uczucie osłabienia podczas wchodzenia po schodach
lub na początku aktywności fizycznej
zmniejszenie zakresu ruchomości w stawach
utrudniające kucanie oraz pełne wyprostowanie nóg.
ocieplenie i obrzęki stawów kolanowych po wysiłku
słyszalne zgrzyty, skrzypienia w stawie.
Rozwijaniu się zmian zwyrodnieniowych kolan
mogą sprzyjać:
urazy: zarówno powtarzające się drobne kontuzje jak i
jednorazowy, duży uraz - mogą spowodować uszkodzenie
chrząstki, więzadeł, łąkotek, spowodować złamanie kości;
zaburzenia osi ciała czy budowy stawu kolanowego - jak
koślawość lub szpotawość kolan, dysplazja stawów
kolanowych;
choroby reumatyczne, związane z zaburzeniami układu
immunologicznego, jak również związane z zażywaniem
przewlekle kortykosterydów;
zaniedbanie zdrowych nawyków: żywieniowych oraz
aktywności fizycznej, co prowadzi do nadwagi i otyłości.
Powyższe czynniki powodują, że chrząstka szklista,
która w zdrowym kolanie pokrywa i ściśle przylega do
powierzchni kości zaczyna się "odklejać", powstają w
niej pęknięcia a potem ubytki. Fragmenty uszkodzonej
chrząstki swobodnie pływają w płynie stawowym,
uwalniają się substancje zapalne wywołujące ból i
obrzęk stawu.
Im dłużej traw choroba, im dłużej staw jest używany
w takim stanie, tym większe szkody mają miejsce. W
czasie odpoczynku stan się chwilowo poprawia,
ponieważ płyn stawowy częściowo się oczyszcza z
patologicznych składników, lecz po kolejnym wysiłku
objawy i tak wracają - i to często ze wzmożoną siłą.
Z drugiej strony brak aktywności fizycznej nie
wyleczy choroby. Przeciwnie, spowoduje osłabienie
mięśni i sztywność stawu.
Operacja ta polega na
zastąpieniu stawu
kolanowego protezą
wykonaną z metalu i
tworzyw sztucznych. Po
przecięciu skóry na
przedniej powierzchni
kolana, najniżej położona
(dalsza) część kości udowej
oraz górna (bliższa) część
kości piszczelowej zostają
odcięte i zastąpione
protezą zbudowaną z
metalu (część mocowana
do kości) udowej oraz z
metalu i tworzywa (część
zakładana na kość
piszczelową).
Protezoplastyka stawu kolanowego
Wyróżniamy trzy rodzaje endoprotez stawu
kolanowego:
Endoproteza kondylarna – zastępuje jedynie
powierzchnie stawowe, jest stosowana przy
zachowanych więzadłach krzyżowych i
pobocznych kolana.
Endoproteza półzwiązana – jest stosowana w
przypadku znacznie
zniszczonych stawów iwięzadeł, umożliwia
zgięcie, prostowanie i ruchy rotacyjne.
Endoproteza związana – umożliwia jedynie
zgięcie i prostowanie, obecnie rzadko stosowana.
Imię: Adam
Nazwisko: Nowak
Wiek: 46
Stan cywilny: Żonaty
Adres: Kielce ul. Warszawska
Wykształcenie: Zawodowe
Zawód: Listonosz
Przebyte choroby: Choroba zwyrodnieniowa stawu
kolanowego
Zabiegi operacyjne: Protezoplastyka stawu kolanowego
Choroby dziedziczne: Brak
Przyjmowane leki: p/bólowe (np. Paracetamol )
Badanie podmiotowe
Mężczyzna lat: 46 , stan po protezoplastyce
totalnej bezcementowej stawu kolanowego lewego
w wyniku postępujących zmian zwyrodnieniowych,
zabieg wykonano przed 2 tygodniami. Pacjent
zgłasza bóle okolicy operowanej, przykurcze
mięśni zginaczy stawu kolanowego, oraz
osłabienie mięśnia czworogłowego uda.
Nieprawidłowy chód, utykanie oraz odchylenie
tułowia, a także zaburzenia równowagi podczas
obciążania kończyny operowanej.
Po zabiegu protezoplastyki totalnej
bezcementowej stawu kolanowego lewego
pacjent został objęty programem usprawniania,
który obejmował:
Profilaktykę przeciwzakrzepową
Ćwiczenia czynne właściwe i w odciążeniu
Pionizację i naukę chodu z wykorzystaniem kul
łokciowych
Ćwiczenia kończyny dolnej po stronie zdrowej
Fizykoterapia : pole magnetyczne niskiej
częstotliwości
Pacjent po zabiegu pacjent był hospitalizowany
przez 10 dni, skierowano go na wizytę kontrolną
do Poradni Ortopedycznej w terminie 30 dni od
wypisu ze szpitala .
Badanie zakresu ruchomości dla operowanego
stawu kolanowego ( ruchomość dla prawego w
normie )
-Wyprost ( norma 0°) jest 5°
-Zgięcie (norma 130°) jest 80°
Badanie zakresu
ruchomości
Długość względna kończyny lewej
93,5cm
Długość względna kończyny prawej
94cm
Długość uda lewego
40cm
Długość uda prawego
40cm
Długości względne kkd i bezwzględne
uda
U1 – pozycja leżenia tyłem, obwód uda w
najgrubszym miejscu – pomiar mięśni
przywodzicieli, kulszowo-goleniowych,
czworogłowego uda.
P kd. 47,0cm L kd. 44,5cm
G1 – mierzymy największy obwód goleni.
Pomiar wykonuje się w leżeniu tyłem w
miejscu największego obwodu podudzia.
P kd. 38,0cm L kd. 37,0cm
Pomiary obwodów kkd
Ze względu na wczesny stan po operacji nie
stosujemy testów na staw kolanowy leczo
opieramy się na zakresach ruchów , obwodach ,
skali VAS oraz sile mięśniowej pacjenta
dostosowując je do okresu oraz obecnego stanu
pacjenta
Testowanie
Zaburzenia rytmu chodu ze względu na
przykurcz w stawie kolanowym który
powoduje lewostronną depresję
miednicy.
Chód pacjenta odbiega od prawidłowych
wzorców chodu.
Analiza chodu
Ogólny stan pacjenta dobry , brak chorób
współistniejących. Zauważono
nieprawidłowy stereotyp chodu,
przykurcze mięśni zginaczy, zanik
mięśnia czworogłowego uda, obniżoną
siłę mięśniową kończyny operowanej.
Forma: indywidualna, ambulatoryjna
Prognoza
Postępowanie zgodne z zasadami fizjoterapii:
Kompleksowości: zakłada ona konieczność
wszechstronnego oddziaływania na osobę
poddawaną procesowi usprawniania
Indywidualizacji: należy dostosowywać plan
terapii do stanu oraz potrzeb pacjenta
Powtarzalności i systematyczności: regularny
proces usprawniania, a poprzez to dążenie do
automatyzacji prawidłowego ruchu
Dostępności (stopniowania trudności):
dopasowywanie poziomu usprawniania do
obecnych możliwości pacjenta.
Cel naczelny to: przywrócenie możliwie
pełnej funkcji oraz sprawności stawu
kolanowego.
Ordynacja
1. Zmniejszenie dolegliwości bólowych
2. Poprawienie elastyczności, długości, siły
mięśni
3. Praca nad równowagą pacjenta, chodem ,
usunięcie złych nawyków ruchowych oraz
kompensacja
4. Zabezpieczenie protezy przed wpływem
niekorzystnych bodźców, utrwalenie prawidłowych
nawyków, nauka ćwiczeń domowych oraz nauka
ergonomicznego wykorzystywanie praotezy.
Cele etapowe
Wyróżniamy 3 okresy leczenia po operacyjnego:
1.) Okres wczesny pooperacyjny do 2 tygodni
po operacji
Rehabilitacja w szpitalu, bezpośrednio po
zabiegu uzależniona jest od przyczyn patologii
w stawie, chorób towarzyszących, rodzaju
endoprotezy oraz indywidualnych potrzeb
pacjenta
Rehabilitację prowadzi się do granicy bólu, a
przechodzenie do kolejnego etapu leczenia
zależy w ogromnej mierze od współpracy
chorego z terapeuta
Plan postępowania
fizjoterapeutycznego
Chłodzenie kolana co 2-3 h (temperatury wyższe niż w
krioterapii)
Pozycje ułożeniowe
Zapobieganie przykurczą zgięciowym – ręcznik pod piętę nogi
operowanej , kończyna powinna być zabezpieczona po bokach
Ćwiczenia oddechowe
Ćwiczenia przeciw zakrzepowe
Ćwiczenia izometryczne głównie mm czworogłowego w
cyklu20-30 serii po 10-15 napięć
Ćwiczenia na szynie CPM – ciągły ruch bierny , 0-40° ,
indywidualnie
Zgięcie kolana do 95 º ( MAX !!! )
Czynna pionizacja 4-5 doba po operacji
Ćwiczenia odwodzenia i przywodzenia operowanej nogi
W tym okresie zdjęcie szwów ok. 11-12 doby po operacji
Nauka chodu markowanego o kulach , obciążenie kończyny to
10% , stopniowo zwiększamy – w zależności od postępów
pacjenta
2.) Okres poszpitalny 2-6 tygodni po zabiegu
Postępowanie usprawniające w tym okresie jest
uzależnione od zdolności pacjenta do zgięcia
operowanej nogi w stawie kolanowym i jej
wyprostu , czynnego unoszenia kończyny i
samodzielnego poruszania się za pomocą kul
łokciowych
Intensywna rehabilitacja
Zwiększenie zakresów biernych i czynnych ruchów w operowanym stawie
Przywrócenie równowagi i siły mięśniowej w operowanej kończynie ,
wzmocnienie napięcia mięśniowego , wzmacnianie mm pośladkowy
wielki , mm z grupy kulszowo – goleniowej oraz czworogłowego uda –
głowa prosta , brzuchaty łydki
Ćwiczenia czynne , czynne z oporem , poizometryczna relaksacja ,
stretching , szyny rehabilitacyjne – rozciąganie przykurczonych mm
czworogłowy uda - głowa prosta , brzuchaty łydki, ćw. izometryczne , ćw.
koordynacyjne , ćw. na rotatorach , ćw. synergistyczne
Wyrobienie nawyku poprawnego i estetycznego chodu
Odzyskanie sprawności kończyny dolnej – w miarę możliwości
Stosujemy zabiegi fizykalne które maja na celu zmniejszające
dolegliwości bólowych ,zmniejszające sztywność w stawie , regeneracie
tkanek , przeciw zapalne
1. Krioterapia
2. Diatermia krótkofalowa ( Terapuls ) ; magnetoterapia ;
laseroterapia
3. Hydroterapia (np wirówka , masaż podwodny )
4. Masaż klasyczny
5. Masaż przyrządowy
Ćw. w wodzie ( ćw. indywidualne , ćw. grupowe )
3.) Okres powyżej 8 tygodni po zabiegu
Utrwalenie efektów osiągniętych podczas II
okresu
Ćw. ogólno sprawnościowe
Ćw. wzmacniające mm KD
Zabiegi z fizykoterapia ( według zaleceń
lekarza – najczęściej zastosowanie
przeciwbólowe , przeciw zapalne )
Zalecana jest umiarkowana aktywność fizyczna
Turnusy rehabilitacyjne , sanatoria – tyczy się
to szczególnie osób w wieku starszym i
podeszłym
Odstawiamy 1 kule potem drugą( około 3-4 m-
ca )
Leczenie nie farmakologiczne, profilaktyka :
Edukacja pacjenta
Zmiana stylu życia - Utrzymanie prawidłowej wagi ciała ; odpowiednie
odżywianie , ćwiczenia , umiarkowana aktywność fizyczna , unikanie
dużych obciążeń , unikanie ciężkiej pracy fizycznej.
Kinezyterapia- Ćw. wolne , ćw. w odciążeniu , ćw. w odciążeniu z
dawkowanym oporem, relaksacja poizometryczna poprzedzona
odpowiednim masażem , ćwiczenia z oporem , ćwiczenia na rotatorach.
Fizykoterapia- Krioterapia , ciepłolecznictwo, laseroterapia, prądy
interferencyjne, ultradźwięki , pole magnetyczne , masaż wodny wirowy.
Zaopatrzenie ortopedyczne (laski , kule , wkładki , stabilizatory )
Stosuje się laski , kule w celu odciążenie kończyny , stabilizatory gdy
występuje niestabilność stawu , wkładki do obuwia w celu wyrównania
ewentualnych różnić w długości kończyn.
Profilaktyka
Badanie zakresu ruchomości dla
operowanego stawu kolanowego
( ruchomość dla prawego w normie )
-Wyprost ( norma 0°) było 5° jest 0°
-Zgięcie (norma 130°) było 80° jest
115°
Badanie zakresu ruchu
Długość względna kończyny lewej
93,5cm poprawa do 94cm
Długość względna kończyny prawej
94cm
Długość uda lewego
40cm
Długość uda prawego
40cm
Długości względne kkd i bezwzględne
uda
U1 – pozycja leżenia tyłem, obwód uda w
najgrubszym miejscu – pomiar mięśni
przywodzicieli, kulszowo-goleniowych,
czworogłowego uda.
P kd. 47,0cm L kd. 44,5cm obecnie 46,0cm
G1 – mierzymy największy obwód goleni.
Pomiar wykonuje się w leżeniu tyłem w
miejscu największego obwodu podudzia.
P kd. 38,0cm L kd. 37,0cm obecnie 38,0cm
Pomiary obwodów kkd
Test Lachmanna- pozycja wyjściowa: w leżeniu na plecach,
staw kolanowy zgięty do 15°-30°. Mięśnie otaczające staw
kolanowy muszą być całkowicie rozluźnione.
Ruch- Jedną ręką chwyt i stabilizacja uda, drugą pociągnąć
podudzie ku przodowi. Następnie zbadać drugą kończynę
dolną.
INTERPRETACJA
Brzuszne przemieszczenie się piszczeli w stosunku do uda wraz
z „miękkim” uderzeniem wskazuje na uszkodzenie ACL.
Każde „twarde” uderzenie wskazuje na zachowanie
integralności ACL. Jeżeli przy „twardym” uderzeniu
przemieszczenie piszczeli jest większa niż 5 mm, można
przypuszczać, że integralność ACL została zachowana, lecz w
przeszłości zostało ono rozciągnięte. Możliwa jest również
uwarunkowana konstytucjonalnie wiotkość więzadeł
stawowych.
Wynik : pozytywny
Testowanie
Test szuflady przedniej- Pozycja wyjściowa: w leżeniu na
plecach, staw kolanowy zgięty do 90° w rotacji neutralnej, staw
biodrowy zgięty do 45°. Mięśnie otaczające staw kolanowy
muszą być całkowicie rozluźnione. Stopa badanej kończyny jest
stabilizowana przez pośladek terapeuty.
Ruch- Chwyt za podudzie pacjenta i pociągnięcie go ku
przodowi.
NTERPRETACJA
Przy przewlekłej niewydolności ACL: brzuszne przemieszczenie się
piszczeli w stosunku do uda wraz z „miękkim” uderzeniem wskazuje
na uszkodzenie ACL.
Przy ostrym urazie: przy świeżym zerwaniu ACL Test szuflady
przedniej daje często wynik negatywny. Wykonywane przez
terapeutę przemieszczenie piszczeli powoduje ból i chory
odruchowo stawia opór. W takim przypadku wskazane jest
wykonanie testu Lachmanna.
Wynik: pozytywny
Koniec