Formy rozliczeń
bezgotówkowych
Rozliczenia bezgotówkowe
Są to wszelkie formy płatności, w których nie używa się gotówki, a
więc przelewy z
konta na konto, które odbywają się w taki sposób, że zmieniane są
zapisy na kontach
dłużnika i wierzyciela.
Rozliczenia bezgotówkowe najczęściej są przeprowadzane przy użyciu
poniższych form oraz
instrumentów płatniczych:
• polecenie przelewu
• polecenie zapłaty
• czek rozrachunkowy
• akredytywa
• weksel własny, trasowany
• karta płatnicza (kredytowa)
• rozliczenia planowe
• okresowe rozliczania saldami
Polecenie przelewu polega na
przekazaniu środków pieniężnych z
jednego rachunku bankowego na drugi
(niekoniecznie w tym samym banku). Jest
to dyspozycja klienta banku, obciążenia
jego rachunku określoną kwotą przy
jednoczesnym uznaniu ta kwotą innego
wskazanego rachunku.
Przykładowy formularz przelewu
Polecenie zapłaty- Polecenie zapłaty jest polskim
odpowiednikiem
zachodniego direct debit. Przeprowadzanie rozliczeń w tej
formie
wymaga, aby zarówno dłużnik jak i wierzyciel posiadali
rachunki w
bankach, które zawarły porozumienie o stosowaniu
polecenia zapłaty, a
dłużnik wyraził zgodę na obciążanie jego rachunku w tej
formie.
W przeciwieństwie do polecenia przelewu stroną inicjującą
jest wierzyciel.
Uznanie rachunku wierzyciela następuje po uzyskaniu
środków przez jego
bank od banku dłużnika, wystarczających do pokrycia
dyspozycji.
W odniesieniu do osób fizycznych dotyczy to płatności: za
gaz, telefon,
czynsz, energię, itp. W przypadku podmiotów
gospodarczych dotyczy
przede wszystkim cyklicznych dostaw. Jednoczesne
zlecenie w
odniesieniu do osoby fizycznej nie może przekraczać
równowartości
1000€, a dla podmiotów gospodarczych jest to granica 50
000 €.
Czek rozrachunkowy – wystawiany jest przez
wierzyciela (osobę, u
której zaciągnięto dług) na nazwisko dłużnika, który jest
zobowiązany
do zapłacenia wymienionej na czeku sumy; jest
przedstawiony do
zapłaty w banku dłużnika. Za pomocą czeku reguluje się
zobowiązania
w obrocie bezgotówkowym. W przypadku takiego
rodzaju rozliczeń
bank nie wypłaca remitentowi gotówki, lecz przelewa
wskazaną na
czeku kwotę na jego rachunek. Czekiem
rozrachunkowym staje się
każdy czek, na którym umieszczono napis „do
rozrachunku”.
Przykładowy czek rozrachunkowy
Akredytywa- jest metodą rozliczeń, zabezpieczającą interesy
zarówno
dostawcy jak i odbiorcy. Dostawcy pozwala natychmiast
otrzymać swoją
należność. Natomiast odbiorca może w pełni uzależnić zapłatę
od spełnienia
przez dostawcę ustalonych warunków (dostarczenie faktury,
dokumentów
ubezpieczeniowych czy też protokołów odbioru w przypadku
transzowania).
Akredytywa zostaje otwarta na wniosek dłużnika (odbiorcy)
złożony w
oddziale jego banku, wskazujący wierzyciela (dostawcę) i
oddział jego banku,
w którym będą dokonywane wpłaty.
Wniosek powinien określać, jakie dokumenty będzie
zobowiązany
złożyć dostawca dla uzyskania wypłaty. Rozliczenie za pomocą
akredytywy polega na pokrywaniu przez oddział banku
właściwy dla
wierzyciela, określonych wierzytelności z wyodrębnieniem na
ten cel
środków dłużnika, z zachowaniem ustalonych przez niego
warunków.
Ta forma rozliczenia jest stosowana między kontrahentami
nieznanymi
sobie (np. zagranicznymi), przy dużych kontraktach na duże
kwoty.
Przykład akredytywy
Firma A zawarła umowę z nowym kontrahentem na kwotę 50 000 zł.
Warunkiem
realizacji kontraktu było zabezpieczenie w postaci akredytywy, którą
firma A
otworzyła w banku na kwotę 50 000 zł.
Weksle
Weksel jest to dokument zobowiązujący
wystawcę lub
wskazaną przez niego osobę do
bezwarunkowego
zapłacenia określonej kwoty pieniężnej w
oznaczonym
terminie. Weksel jest papierem
wartościowym ściśle
sformalizowanym przez przepisy prawa
wekslowego.
Jako papier wartościowy pełni on więc także
funkcję
obiegową.
Rodzaje weksli
Weksel trasowany – (zwany również wekslem ciągnionym lub
trata)
skierowany do oznaczonej osoby z poleceniem bezwarunkowego
zapłacenia
określonej sumy pieniężnej w oznaczonym miejscu i czasie,
stwarzający
bezwarunkową odpowiedzialność osób na nim podpisanych.
Wystawca weksla
ciągnionego (trasowanego) zleca wskazanej w wekslu osobie
zapłacenie
określonej kwoty. W takim wekslu występują trzy osoby: wystawca
weksla
(trasant), płatnik (trasat) i remitent (beneficjent). Zobowiązanie
trasata
(płatnika) powstaje dopiero po wyrażeniu przez niego zgody
(akceptu).
Weksel własny (suchy, prosty, sola) jest to papier wartościowy
zawierający
bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy zapłacenia określonej sumy
pieniężnej we
wskazanym miejscu i czasie, stwarzający bezwarunkową
odpowiedzialność osób na
nim podpisanych.
Wzór weksli
a) weksel trasowany
b) weksel własny
Karty płatnicze
służą do dokonywania płatności oraz podejmowania gotówki z
bankomatów,
czyli służą do dokonania bezgotówkowego przelewu
Wśród kart płatniczych wyróżnia się:
karty kredytowe - płatności i zakupy rozliczane są w ciężar
rachunku bankowego klienta jako kredyt, w ramach
określonej umownie kwoty,
karty debetowe - płatności i zakupy rozliczane są w ciężar
rachunku bankowego klienta do wysokości salda na
rachunku,
karty typu charge - klient również korzysta z kredytu, ale
bank obciąża jego rachunek okresowo,
karty przedpłacone (wstępnie opłacone) - np. portmonetka
elektroniczna (naładowanie karty odpowiednią kwotą),
karty wyłącznie do bankomatów - służą do pobierania gotówki
z bankomatów
Rozliczenia planowe
Rozliczenia planowe mają zastosowanie głównie w
przypadku rozrachunków
z tytułu stałych, powtarzalnych dostaw lub świadczeń
pomiędzy
współpracującymi ze sobą kontrahentami. zwykle występują
przy stałych oraz
systematycznych dostawach, które przede wszystkim
obejmują dostawy
artykułów spożywczych takich jak pieczywo, nabiał, a także
artykuły
codziennego użytku. Rozliczenia polegają na tym, że odbiorca
w stosunku do
planowanych dostaw, przeprowadza zaliczkowe przelewy.
By wprowadzić rozliczenia planowe, kontrahenci zawierają
umowę, która ma
musi być także jawna wobec banków, które ich rozliczają. W
treści umowy,
zawarte są informację na temat, tego jak często są dostawy
towaru, a także jak
często i o jakiej wartości dokonywane będzie rozliczenie.
Okresowe rozliczenia saldami
Okresowe rozliczenia saldami mogą znaleźć zastosowanie
tylko wówczas,
gdy kontrahenci wzajemnie świadczą sobie usługi lub
dostawy i występują
wobec siebie w podwójnym charakterze: jako dostawca i
odbiorca, czyli jako
wierzyciel i dłużnik.
Wprowadzenie okresowych rozliczeń saldami wymaga
zawarcia umowy przez
rozliczające się przedsiębiorstwa, której treść należy podać
do wiadomości
obsługującym kontrahentów oddziałom banków.
Dziękuję za uwagę :D