Lokalizowanie zasobów
wiedzy
Metody lokalizowania wiedzy
Metody lokalizowania wiedzy powinny
odpowiadać danej sytuacji, być
dopasowane do struktur i nie powinny
wymagać zbyt dużych nakładów
w stosunku do spodziewanych korzyści.
1
Umiejętności pracowników
Najmniejszym, podstawowym elementem
zasobów wiedzy organizacji są
umiejętności pojedynczego pracownika
wiążące się z jego doświadczeniem i
intuicją.
Wykaz danych o ekspertach
Jedną z najbardziej skutecznych i niedrogich metod lokalizowania wiedzy
specjalistycznej jest sporządzanie
specjalnych książek adresowych z
wykazem ekspertów pracujących dla
firmy.
2
Mapy wiedzy
Mapy wiedzy to graficzne odwzorowania
wzajemnych zależności między istniejącymi w organizacji aktywami intelektualnymi, źródłami wiedzy i jej strukturami oraz zastosowaniami.
Topografia wiedzy
Topograficzne mapy wiedzy pozwalają
zlokalizować osoby posiadające określone
umiejętności i wiedzę oraz określić poziom tej wiedzy. Takie narzędzie umożliwia szybkie
znalezienie osób dysponujących określonym
rodzajem kwalifikacji i informuje, na jakim szczeblu hierarchii organizacyjnej się one
znajdują.
3
Mapy zasobów informacji
Mapy zasobów informacji określają ich
rozmieszczenie i sposób przechowywania. Dla użytkownika może mieć duże znaczenie to, czy informacje znajdują się w centralnej bazie
danych, na dyskietkach, na papierze czy może wyłącznie w głowie emerytowanego pracownika firmy. Mapy takie uwzględniają stopień
nagromadzenia zasobów i dostarczają
użytkownikowi informacji dotyczących sposobu dalszego ich przetwarzania.
Systemy informacji geograficznej
Systemy informacji geograficznej służą do
ustalenia geograficznego rozmieszczenia
zasobów wiedzy – na przykład mapa obszarów
sprzedaży przydaje się do planowania działań marketingowych.
4
Mapy źródeł wiedzy
Mapy źródeł wiedzy określają, kto w zespole, w całej organizacji lub w jej otoczeniu dysponuje wartościowymi zasobami wiedzy, które mogą
zostać wykorzystane w razie potrzeby w
konkretnych projektach. Na mapach źródeł
wiedzy nazwiska ekspertów są zazwyczaj
wyróżniane graficznie.
Macierz wiedzy - etapy
1.
Identyfikacja procesów opartych na
wykorzystaniu wiedzy
2.
Zlokalizowanie niezbędnych zasobów wiedzy i osób, które nimi dysponują
3.
Sporządzenie indeksu zasobów i osób
4.
Wprowadzenie indeksu zasobów i osób do
systemu kierowania procesem
5.
Uruchomienie mechanizmów
zdecentralizowanej aktualizacji wiedzy
5
System szybkiego reagowania
System szybkiego reagowania służy do
zarządzania wiedzą uzyskaną podczas realizacji wszystkich dotychczasowych projektów,
zapewnia dostęp do raportów na ich temat i do ekspertów z różnych dziedzin, z którymi można konsultować problemy ujawniające się w trakcie realizacji projektów.
Wartości niematerialne i prawne
Zarówno pojedyncze przedsiębiorstwa, jak i całe branże maja pewne zasoby niematerialne, dzięki którym mogą osiągnąć trwałą przewagę
konkurencyjną. Należą do nich prawnie
chronione aktywa niematerialne, takie jak:
patenty, znaki handlowa, licencje i marka.
6
Ujawnianie nieformalnych struktur
Informacje o nieformalnych strukturach
w organizacji można przedstawić graficznie za pomocą sieci komunikacyjnych o zróżnicowanym charakterze (np. sieci kontaktów doradczych).
Zewnętrzne źródła wiedzy
Zewnętrznymi źródłami wiedzy mogą być eksperci, naukowcy, doradcy, dostawcy, klienci,
organizacje branżowe, archiwa i zewnętrzne
bazy danych, wydawnictwa specjalistyczne i
Internet.
7
Zewnętrzne źródła wiedzy
Często zdarza się, że organizacja traci wiele czasu na poszukiwanie informacji u niewłaściwych
osób lub w niewłaściwych źródłach. Najczęściej sytuacja taka wynika:
z nieprecyzyjnego określenia przedmiotu
poszukiwań,
z braku doświadczenia w kontaktach z
zewnętrznymi ekspertami,
z niedostatecznej wiedzy o tym, gdzie szukać informacji.
Tworzenie sieci zewnętrznych
Sieci pozwalają odnaleźć ekspertów oraz źródła wiedzy. Są to struktury oparte na wspólnym
interesie uczestników oraz na ich bezpośrednim i dobrowolnym udziale. Relacje między
uczestnikami sieci polegają na swobodnej
wymianie informacji.
8
Rodzaje sieci
Sieci ekspertów
Sieci lokalnych kontaktów
Wejście w sieć powiązań ze środowiskiem wiedzy zewnętrznej jest bardzo ważnym elementem
zintegrowanego zarządzania wiedzą,
ułatwiającym dotarcie do ekspertów i źródeł
wiedzy o wielkiej wartości.
Pozyskiwanie wiedzy
9
Pozyskiwanie wiedzy
Współcześnie, poza surowcami naturalnymi,
nabywanymi na rynkach tradycyjnych, firmy
dokonują również transakcji na rynkach wiedzy, na których przedmiotem obrotu są następujące dobra niematerialne:
wiedza ekspertów zewnętrznych,
wiedza innych przedsiębiorstw,
wiedza różnych grup uczestników rynku,
produkty związane z wiedzą.
Pozyskiwanie wiedzy
Inwestycje w dobra niematerialne można podzielić na dwa podstawowe rodzaje:
inwestycje w przyszłość firmy (pozyskiwanie potencjalnych korzyści),
inwestycje w teraźniejszość firmy (zdobywanie wiedzy do natychmiastowego wykorzystania).
10
Metody pozyskiwania wiedzy
metody outsourcingu, które z punktu widzenia zarządzania wiedzą można zdefiniować jako
zastępowanie wewnętrznej wiedzy typu know –
how takim samym rodzajem wiedzy z zewnątrz,
zatrudnianie pracowników o odpowiednich
umiejętnościach,
zatrudnienie eksperta np. na pewien czas,
zatrudnienie firmy doradczej lub niezależnego konsultanta,
współpraca z innymi przedsiębiorstwami.
Alianse strategiczne
alianse oparte na powiązaniach produktowych,
alianse oparte na wiedzy.
11
Grupy uczestników rynku
udziałowcy
dostawcy
rynki finansowe
klienci
WEWNĘTRZNA
społeczeństwo
WIEDZA FIRMY
politycy
środki masowego
pracownicy
przekazu i osoby
i reprezentujące ich
kształtujące opinię
organizacje
publiczną
Sposoby pozyskiwania informacji
od klientów
wiedza o klientach,
wiedza klientów,
wchodzenie w role klienta,
angażowanie klientów w proces rozwoju
produktów,
projekty pilotażowe.
12
Produkty związane z wiedzą
Wiedza zapisana na nośnikach;
Nabywanie praw własności intelektualnej;
Oprogramowanie;
Plany, projekty, wzory.
Pozyskiwanie wiedzy -
podsumowanie
Firmy mogą dziś kupić te zasoby wiedzy, których nie są w stanie wypracować samodzielnie. W
zamian za odpowiednie wynagrodzenie mogą też
zatrudnić zewnętrznych specjalistów
uwzględniających ich cele zarządzania wiedzą.
Konkurencja jednak dysponuje takimi samymi
możliwościami i dlatego rozwijanie wiedzy we własnym zakresie jest nadal decydującym
czynnikiem sukcesu.
13