Na podstawie książki Jerzego Gaja  Zarys historii turystyki w Polsce
1. Tradycje turystyczne w dawnej Polsce
żð W Å›redniowieczu rozwijaÅ‚y siÄ™ pielgrzymki, powstawaÅ‚y nowe miejsca kultu religijnego  np. pierwsze
bazyliki w Poznaniu i Gniez
nie.
żð RozwijaÅ‚y siÄ™ podróże handlowe, rozwijaÅ‚y siÄ™ miasta na szlakach handlowych jak np. Kraków, GdaÅ„sk,
Szczecin, Kołobrzeg. Podróże te sprzyjały wymianie myśli i doświadczeń życia codziennego. Ponadto
szlachta wyjeżdżała na sejmiki czy sejmy.
żð Wyprawy interwencyjne polskiego rycerstwa sprzyjaÅ‚y poznawaniu innych krajów,.
żð Podróże dalsze, poza miejsce zamieszkania byÅ‚y bardzo niewygodne ze wzglÄ™du na zÅ‚y stan dróg,
prymitywne środki transportu i brak pełnego bezpieczeństwa.
żð W 1589 r. zostaÅ‚y ogÅ‚oszone przez Sejm Rzeczypospolitej pierwsze przepisy ruchu drogowego. ObowiÄ…zek
utrzymania dróg spoczywał na chłopstwie. Pierwsze bite drogi powstały dopiero w 1819 r.
żð W 1558 uruchomiono pierwsze poÅ‚Ä…czenie pocztowe miÄ™dzy Krakowem a WenecjÄ….
żð Z biegiem czasu rozwija siÄ™ podróżnictwo o charakterze wyraz
nie turystycznym. PolskÄ… interesujÄ… siÄ™
Włosi, przez małżeństwo Zygmunta Starego z Bona. Przyczyniło się to także do pogłębiania przez szlachtę
polską znajomości języka włoskiego.
żð W XVII wieku otwarty stosunek polskiej szlachty do spoÅ‚ecznoÅ›ci innych krajów ulega zmianie. Literatura
tego okresu daje liczne przykłady lekceważenia innych narodów, ksenofobii.
żð W okresie zaborów, wszelkie dziaÅ‚ania na rzecz stworzenia wÅ‚asnych struktur organizacyjnych spotykaÅ‚y
się z polityką ich ograniczania ze strony zaborców. Dlatego ruch turystyczny nabrał znaczenia
patriotycznego. Tylko w Galicji sytuacja była inna.
żð Komisja Edukacji Narodowej doceniaÅ‚a wycieczki krajoznawcze mÅ‚odzieży. Jednym z przedstawicieli
komisji był Stanisław Staszic (1755  1826), uznany za  ojca krajoznawstwa .
żð Równie zasÅ‚użonym byÅ‚ Julian Ursyn Niemcewicz (1758  1841), interesowaÅ‚ siÄ™ historiÄ…, należaÅ‚ do
wychowanków Szkoły Rycerskiej, w czasie powstania był najbliższym współpracownikiem Kościuszki. Po
śmierci Staszica objął prezesurę Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
żð Dużą rolÄ™ odegrali również filomaci. Popularyzowaniu wÄ™drówek krajoznawczych sprzyjaÅ‚ rozwijajÄ…cy siÄ™
romantyzm, wprowadzający do sztuki krajobraz i folklor wzbudzając większe zainteresowania procesem
poznania.
żð InnÄ… wielkÄ… postaciÄ… byÅ‚ Zygmunt Gloger (1845  1910), etnograf i współorganizator a także jeden z
kierowników PTK.
żð Innym zasÅ‚użonym byÅ‚ także Walery Goetel (1889  1972), geolog, prof. i rektor AGH. ZajmowaÅ‚ siÄ™
budową geologiczną Tatr, był prekursorem sozologii, współtwórcą programu parków narodowych w
Tatrach, Pieninach i Babiej Góry, był także taternikiem.
żð Taternikiem byÅ‚ także Adam KarpiÅ„ski (1897  1939), byÅ‚ uczestnikiem pierwszej alpinistycznej wyprawy
w Andy, gdzie tragicznie zginÄ…Å‚.
żð Najbardziej zasÅ‚użonym dla rozwoju polskiego krajoznawstwa i turystyki byÅ‚ MieczysÅ‚aw OrÅ‚owicz (1881 
1959), współtwórca polskiej turystyki zespołowej, założyciel i prezes Akademickiego Klubu turystycznego
we Lwowie (1906), współzałożyciel GTT. Działał także na rzecz pierwszego Polskiego Komitetu
Olimpijskiego - kilku polskich związków dyscyplin sportowych. Był autorem wielu przewodników.
żð W 1873 zaÅ‚ożono GTT z siedzibÄ… w Krakowie, wkrótce zrezygnowano z przedrostka galicyjskie, ponieważ
zauważano, iż działalność towarzystwa wykracza poza ten teren.