barok099aangelsa

Temat: Na podstawie wybranych utworów omów charakterystyczne cechy baroku.

W baroku polskim wyróżnić można trzy charakterystyczne nurty:
1. barok kwiecisty, dworski
2. barok sarmacki, dworkowy
3. barok klasyczny, francuski
ad.1. Barok kwiecisty. Jest to styl zwycięskiego kościoła i absolutystycznej
monarchii. Charakteryzuje się przepychem form literackich. Jego przedstawicielem
jest m.in. A. Morsztyn. Głównymi cechami tego stylu są:
- konceptyzm - niezwykłe pomysły, np.: porównanie zakochanego do trupa, przy
czym ten drugi jest szczęśliwszy;
- wymyślne metafory
- obfitość środków stylistycznych - cały wiersz może być czasami jedną metaforą,
np.: "Do trupa";
- paradoks - coś sprzecznego z przyjętym mniemaniem, zwyczajem
- hiperbolizowanie - wyolbrzymianie cierpień miłosnych;
- alegorie - fortuna pokazywana jako piękna kobieta, która daje szczęście;
miłość jako osoba do której zwraca się autor;
Człowiek powinien odbierać poezję zmysłami. Godne poezji jest to co człowiek
może pojąć zmysłem.
ad.2. Barok sarmacki. Jest to styl ogółu szlachty, charakteryzujący się
prostotą, a nawet prymitywnością. Oddaje on ksenofobię, czyli izolacjonizm
szlachty, która nie chciała przyjmować nowości. Przykładem tego kierunku w
baroku mogą być pamiętniki Paska, czy utwory Potockiego. Ich język jest prosty,
rubaszny, nie stroni od wulgaryzmów. Zdania są długie, pełne wtrąceń łacińskich.
W tym stylu pisane były mowy pogrzebowe, stołowe, itp.
Epistolografia - sztuka pisania listów. Na podstawie korespondencji możemy
poznać mentalność ówczesnych ludzi, ich problemy. Modne były również: "Silva
rerum". Wszystko to są dokumenty epoki.
ad.3. Barok klasyczny. Kierunek ten rozwinął się we Francji w XVII wieku, w
Polsce połączył się w XVIII wieku z Oświeceniem. Powstał na dworze Ludwika XVI,
gdzie przebywali najwybitniejsi dramatopisarze: Molier ("Świętoszek",
"Skąpiec"), Racine ("Fedre"), Corneille ("Cyd").W swoich utworach nawiązywali
oni do antyku, głosili, że sztuka powinna uczyć i bawić. Dbano w nim o harmonię,
porządek i symetrię, ściśle przestrzegano norm poetyckich. W ich utworach
spotkać można niespodziewane zakończenia "Deus ex machine" (Bóg przez narzędzie.
Jednym z wielkich przedstawicieli tego stylu jest także bajkopisarz La Fontaine.