B1-p1-5-temp






Wstecz / Spis treści / Dalej
I.5. SZYBKIE ZMIANY AKTYWNOŚCI SŁOŃCA A 3.5-DNIOWE I 7-DNIOWE RYTMY BIOLOGICZNE
Struga wiatru słonecznego łączy Słońce z Ziemią na kształt pępowiny. Na przestrzeni dni, tygodni, miesięcy szybkość wiatru słonecznego, jego natężenie, wywierana �siła uderzeniowa" zmienia się.
Trzeba sobie zdawać przy tym sprawę, że układ ciał astronomicznych
Słońce i niejako podwójna planeta Ziemia-Księżyc, jest układem złożonym.
Słońce ma własne pole magnetyczne zorientowane w określony sposób względem Ziemskiego pola magnetycznego. Słońce obraca się wokół swojej osi z szybkością jednego pełnego obrotu na ok. 30 dni. Należy pamiętać przy tym, że atmosfera Słońca, która jest półpłynną kulą gorącej plazmy i gazu, ma różne szybkości kątowe obrotu, w zależności od szerokości heliograficznej danego pasma (*5). I tak, warstwa atmosfery Słońca położona w okolicach równika słonecznego obraca się z szybkością ok. 21 dni na jeden cykl. Warstwy położone na wyższych szerokościach obracają się mniej więcej z szybkościami 23.5, 25, 27.1 i 30. O dziwo, owe różne szybkości kątowe dla różnych szerokości heliograficznych nie przechodzą płynnie jedna w drugą, lecz cechują się zmianami skokowymi, czyli dyskretnymi (*1).
Należy także pamiętać, że plamy słoneczne i protuberancje, które zaczynamy obserwować na brzegu tarczy słonecznej zmieniają swoje położenie w trakcie obrotu danej warstwy atmosfery Słońca, przechodząc na drugi brzeg dysku, po czym, będąc chwilowo niewidoczne w związku przesunięciem się ich na niewidoczną część kuli słonecznej pojawiają się po około dwóch tygodniach ponownie. Protuberancja z brzegu przesuwa się na środek tarczy słonecznej mniej więcej w ciągu tygodnia. Jak wspomniano w rozdziale I.1. plamy słoneczne są silnymi magnesami, a protuberancje są źródłami plazmy, która przechodząc w przestrzeń kosmiczną zaczyna pędzić w kierunku Ziemi w postaci tzw. wiatru słonecznego.
Nic więc dziwnego, że nie tylko wiele parametrów heliofizycznych, ale i także geofizycznych zmienia się w czasie w sposób cykliczny. Obserwacje geofizyczne wykazują, że wiele parametrów geofizycznych zmienia się w rytmie ok. 30, 14, 7 i 3.5 dni.
Dotychczasowe spostrzeżenia dotyczące rytmów circaseptalnych (7-mio dniowych)
i circa-semi-septalnych (3.5 dniowych)
Niezależnie od ewentualnych wpływów zjawisk środowiskowych i geofizycznych, ustalono już istnienie rytmiczności 7-mio dniowych i 3.5 dniowych wielu funkcji organizmów jednokomórkowych, wielokomórkowych i organizmu człowieka.
Rytmy takie odnajdowane są w hodowlach mikrobiologicznych, np. dla Acetabularia mediterannea lub dla Gonuaulax polyedra, w procesach mitozy hodowli tkankowych, w przyspieszeniach procesów regeneracji tkanek, w nasileniu reakcji odrzucania transplantacji tkankowych (*1). Także poziom kortyzolu i wielu innych hormonów zmienia się w rytmie 7-mio dniowym (*1,*2). Nawet zwykłe pomiary ciśnienia tętniczego krwi oraz OB wykazują taką rytmiczność (*1,*2).
Rytmiczność 7-mio dniową odnajduje się także w wielu danych epidemiologicznych. W rytmie 7-mio dniowym zmienia się częstość zapadalności na zawał serca, częstość udarów mózgu oraz, co może najważniejsze, częstość przypadków śmierci nagłej (*1).
Bardzo ciekawym zjawiskiem jest zmieniająca się w rytmie tygodniowym ilość porodów. Według pracy epidemiologów i położników francuskich ilość porodów we Francji znacznie zmniejsza się w każdą niedzielę (*3).
Okazuje się, że w Polsce ilość porodów jest mniejsza już w niedzielę, ale najmniejsza jest w poniedziałek (*4).
Okazuje się, że istnieje także rytmiczność tygodniowa w zakresie śmiertelności ogólnej. Rytmiczność ta dotyczy nie tylko osób starszych, ale i osób młodych, a nawet dzieci (*1).
Czy rytmy septadialne wywołują odwieczne procesy kulturowe, czy powodują raczej
fenomeny helio- i geofizyczne?
Uważne rozpatrzenie dostępnych danych prowadzi do wniosku, że należy przychylić się do odpowiedzi trzeciego rodzaju.
Otóż wydawałoby się, że część wymienionych spostrzeżeń zależy od procesów kulturowych, a nawet pewnych rutynowych obyczajów, np. tych, jakie przejawiają położnicy pod koniec tygodnia pracy.
Nie sposób jednak jest przypisać rytmiczności 7-mio dniowej, odnajdywanej w hodowlach mikrobiologicznych, hodowlach tkankowych i w wielu innych procesach fizjologicznego ... zwyczajom kulturowym.
Wydaje się więc raczej, że rytmiczność narzucana przez protuberancje �ziejące ogniem", czyli tzw. wiatrem słonecznym, przesuwające się z brzegu tarczy na środek tarczy słonecznej w czasie 7-miu dni (podobnie jak i plam słonecznych stanowiących potężne magnesy) sprawiły, że ów okres septadialny został zapamiętany na poziomie genetycznym.
Ów tygodniowy genetyczny zegar czasu jest zapewne synchronizowany po części przez zjawiska helio-geo-fizyczne, zachodzące aktualnie, jak i przez rytualne zwyczaje kulturowe, nie przez przypadek organizowane także w rytmie 7-mio dniowym.
Rozwikłanie i precyzyjne sformułowanie prawidłowości interakcji 7-mio dniowego rytmu kulturowego i 7-mio dniowego rytmu helio-fizycznego jest wyzwaniem dla nowego pokolenia naukowców, którzy rozpoczną swoje pierwsze prace badawcze na początku cyklu 23-ciego.
Być może inspiracją do takich rozważań mogą być dane i rysunek ilustrujący tzw. �granice sektorów", zamieszczony w rozdziale �Slońce i Ziemia
Protony ze Słońca" książki Rudolfa Rippenhahna pt.: �Na tropie tajemnic Słońca", wydanej w roku 1997 przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka.