PRZEBIEG ĆWICZEŃ Z OSOBOWOŚCI – ERIKSON
PRZYMUS POWTARZANIA – JEŚLI NIE PORADZILIŚMY SOBIE Z JAKIMŚ PROBLEMEM TO NASZA PSYCHIKA KRĄŻY WOKÓŁ
TEGO PROBLEMU... JEŚLI TEN KONFLIKT JEST ZWIĄZANY Z JAKĄŚ EMOCJĄ TO BĘDZIEMY NP. CZĘŚCIEJ PRZEŻYWAĆ TĘ
EMOCJĘ, BĘDZIEMY SZUKAĆ JEJ W OTOCZENIU ITP.
Szukamy sposobu na realizowanie problemu, ale zwykle to jest tylko powtórne odgrywanie czegoś, a nie nakierowane na osiągnięcie tego celu mimo, że do tego dąży.
Powtarzanie nie jest rozwiązaniem problemu.
Coś zyskujemy powtarzając. Postanawiamy – czyli mamy kontrolę nad czymś – wtedy czynność przestaje być 100% przymusowa.
Przymus powtarzania jest widoczny w zabawie. Przede wszystkim dziecko w zabawie ma możliwość modelowania rzeczywistości. Trudną sytuację może odgrywać na różne sposoby.
Np. chłopczyk od szpulki było zostawiane przez matkę. Odrzucanie i przyciąganie szpulki.
Modelował odchodzenie i przywracanie. Szpulkę reprezentowała matka. KONTROLOWAŁ
sytuację. Funkcja MODELOWANIA – przeżywanie realnej sytuacji w sposób modelowy. Przenieść obraz matki na szpulkę i może eksperymentować.
Dziecko zanim zacznie rozwiązywać problem w rzeczywistości to może go rozwiązać w zabawie.
To się dzieje nieświadomie, automatycznie.
Dziecko w zabawie regeneruje ego, które zostało nadszarpnięte w rzeczywistości. Działa na swoje ego naprawczo.
Dziecko rzutuje na zabawie uszkodzone aspekty ego
Funkcje:
–
modelowanie i eksperymentowanie
–
naprawcza
–
rzutuje w zabawie swoje uszkodzone aspekty ego
Do zapamiętania:
Trzy sfery zabawy...
a) autokosmiczna – dziecko bawi się własnym ciałem;
b) mikrosfera – najbliższe rzeczy, spotykane przedmioty
c)makrosfera – sfera podzielana z innymi ludźmi
Zaspokojenie poprzez zabawę -
Załamanie się zabawy – zabawa jest przerwana przed zakończeniem historii, jak są emocje są zbyt wielkie by przerwać zabawę.
Dziewczynka zauważyła, że nie ma członka. Mogła wiedzieć, że został jej amputowany palec i czuła się wykastrowana. Kompleks kastracyjny, bo upuszczała zabawkę z wysokości genitaliów.
Strona 1 z 2
8. styczeń 2007
Lokomotywy o dużej sile, a pociąg jako symbol falliczny.
Sytuacja dziewczynki w formie tryumfu. Przyszła za pierwszym razem – źle. Przyszła za drugim –
było dobrze: szósty palec, krówka,
Terapeuta: nie. Erikson, że oprócz widzenia się z dziećmi rozmawiał również z rodzicami i tym sposobem naprawił jej zachowanie. A Freud by nigdy nie porozmawiał z rodzicami.
Uwzględnia również rozwój człowieka po adolescencji.
O teorii eriksona mówi się, że jest to koncepcji rozwoju tożsamości.
Człowiek buduje swoją tożsamość aż do V stadium, kiedy to ją określa i to będzie też rzutowało na trzy kolejne stadia.
Strona 2 z 2