{1}{1}29.970
{1081}{1223}Wspinaczka na Szczyt Nieprawdopodobieństwa
{1561}{1605}To jest patyczak.
{1635}{1715}Na mojej ręce jest może bardzo widoczny,
{1729}{1820}chociaż starałem się, by czuł się jak w domu na mojej koszuli,
{1884}{2012}ale trzeba zobaczyć go w jego naturalnym otoczeniu, żeby go docenić.
{2020}{2095}Tam wtopiłby się niemal całkowicie w tło.
{2098}{2174}Zdumiewa uwaga poświęcona szczegółom.
{2177}{2310}Można nawet dostrzec małe plamki na grzbiecie, przypominające korę.
{2352}{2530}Można niemal powiedzieć, że pasuje do swojego otoczenia jak klucz do zamka.
{2565}{2631}Ale mam jeszcze coś innego pod kapeluszem.
{2830}{2907}To jest inny rodzaj patyczaka - liściec.
{2910}{3002}Głównie przypomina liście, martwe liście.
{3006}{3048}Widzicie jak się kołysze?
{3052}{3123}Podejrzewam, że ma drugą linię obrony,
{3127}{3281}kiedy się wystraszy i kiedy ptak niemal mógłby go dopaść.
{3285}{3346}Podejrzewam, że wtedy imituje skorpiona.
{3346}{3487}Widzicie jak ogon wygina się nad tułowiem? Gdybym to zobaczył,
{3487}{3606}mógłbym się przestraszyć, myśląc, że to skorpion.
{3664}{3762}Odłóżmy je. Wezmę tego
{3765}{3910}I poproszę o ochotnika, który nie boi się owadów.
{4182}{4216}Bardzo dziękuję.
{4591}{4661}Bryson i ja zawsze odstawiamy taki duet.
{5354}{5390}Tutaj są jeszcze dwa
{5416}{5486}Tutaj jest gałąź drzewa.
{5560}{5602}Wygląda, jakby się poruszała.
{5639}{5689}Tutaj widać głowę.|To jest ptak.
{5692}{5706}Odleciał.
{5751}{5806}To są kolce róży.
{5829}{5890}To nie jest kolec róży. To insekt.
{5916}{6020}Wygląd kolca róży daje mu ochronę.
{6040}{6073}Można niemal powiedzieć,
{6077}{6315}że jest jak klucz pasujący do mózgu ptaka i ptak mylnie bierze go za kolec.
{6329}{6409}A więc ptak ma zamek w kształcie kolca róży.
{6457}{6572}Jeśli brzmi to nieco tajemniczo, to mam nadzieję, że za chwilę to wyjaśnię.
{6572}{6689}Mam mianowicie zamiar używać analogii zamka i klucza.
{6698}{6802}Gdy widzimy pozornie dobrze zaprojektowane zwierzę lub roślinę,
{6806}{6943}to jest tak, jakby przyroda miała zamek, a stworzenie miało klucz.
{6972}{7139}W przypadku zamka i klucza rzecz wygląda tak, że klucz ma skomplikowaną budowę,
{7142}{7300}którą bardzo trudno skopiować, i że jego struktura dokładnie pasuje do struktury zamka.
{7332}{7434}Ten klucz dokładnie pasuje do tego zamka
{7442}{7548}i wycięcia w kluczu pasują do zębów w zamku.
{7556}{7615}Dlatego też zamek otwiera się.
{7626}{7710}Byle jaki kawałek zgiętego drutu się nie nadaje.
{7725}{7805}Musi to być właściwy klucz.
{7946}{7995}Zasada działania zamka i klucza polega na tym,
{7998}{8102}że jest coś z natury rzeczy nieprawdopodobnego w kształcie klucza.
{8102}{8175}Musisz mieć klucz, żeby otworzyć zamek.
{8207}{8283}W wypadku zwykłego zamka, który otwierasz kluczem,
{8286}{8379}nie jest łatwo zmierzyć jak nieprawdopodobny jest ten klucz.
{8401}{8495}Ale tutaj jest zamek szyfrowy, zwykły zamek do roweru.
{8505}{8583}W tym przypadku wiemy dokładnie w jakim stopniu otwarcie go jest prawdopodobne,
{8586}{8717}ponieważ ma trzy pokrętła i każde ma sześć pozycji.
{8740}{8924}Znaczy to, że mamy 6 x 6 x 6 możliwości, co daje 216.
{8932}{9037}Jest jedna szansa na 216, że otworzymy go szczęśliwym trafem.
{9073}{9228}A tutaj jest model tego samego zamka szyfrowego, żebyśmy mogli zobaczyć, jak działa.
{9298}{9434}Trzeba ustawić wszystkie trzy pokrętła we właściwej pozycji.
{9437}{9663}Szyfr tego zamka jest 6, 5, 1 i zamek otwiera się.
{9666}{9736}Wszystkie trzy zęby ustawiły się w szeregu.
{9740}{9821}Nie wystarczy ustawić tylko jeden z nich.
{9907}{9981}Ale zamek jest tylko przenośnią.
{9985}{10041}Wróćmy do prawdziwego życia.
{10057}{10120}Jeśli insekt wyglądający jak kolec, jest kluczem,
{10124}{10222}to znaczy, że byle jaki kształt nie nadaje się.
{10225}{10306}Musi mieć dokładnie kształt kolca róży.
{10310}{10395}Patyczak musi mieć dokładnie kształt patyka.
{10399}{10580}Górny ząb musi pasować dokładnie do dolnych w twojej szczęce.
{10611}{10683}A przecież teoria ewolucji mówi,
{10686}{10818}że wszystko to wyewoluowało stopniowo, krok za krokiem.
{10822}{10902}Znaczy to, że musiały być stany pośrednie,
{10906}{11013}kiedy te rzeczy nie były doskonałymi kluczami pasującymi do zamka.
{11048}{11130}Insekt musiał tylko w połowie przypominać kolec róży,
{11134}{11222}patyczak tylko w połowie wyglądać jak patyk.
{11244}{11381}Ale kto słyszał o kluczu, który tylko w połowie pasuje do zamka?
{11385}{11461}Klucz albo pasuje do zamka, albo nie pasuje.
{11465}{11598}Jak, w takim razie, rzeczywiste, żywe stworzenia potrafiły wyewoluować doskonałość?
{11602}{11696}Jak udało im się przeżyć stadia pośrednie?
{11700}{11792}Jak działają, kiedy są tylko połową klucza?
{11818}{11929}Spróbujmy podejść do tego problemu, wracając do zamka szyfrowego.
{11933}{12059}Kiedy mówiłem, Bryson dyskretnie majsterkował przy zamku,
{12063}{12164}żeby zaczął funkcjonować w inny sposób.
{12252}{12316}Wyobraźcie sobie zamek,
{12319}{12462}który zamiast mieć wszystkie pokrętła na właściwym miejscu równocześnie
{12481}{12568}Przypuśćmy, że próbuję włamać się do sejfu, w którym są pieniądze.
{12587}{12631}Tak jak to wygląda teraz, nie mogę tego zrobić,
{12634}{12727}bo muszę poprawnie ustawić wszystkie pokrętła,
{12731}{12826}a mam na to tylko jedną szansę na 216.
{12830}{12880}W rzeczywistym sejfie bankowym byłaby to jedna szansa na miliardy.
{12884}{12921}Nie mogę tego zrobić.
{12925}{13119}Ale załóżmy, że mogę próbować losowo pierwsze pokrętło i udaje mi się to.
{13122}{13259}Wówczas drzwi sejfu uchylają się odrobinę i wypada trochę pieniędzy.
{13263}{13340}Zrobiłem to z jednym, mogę przejść do następnego.
{13343}{13486}Udaje mi się otworzyć następny, mam jedną szansę na 6, to jest w porządku.
{13489}{13555}I wysypuje się jeszcze trochę pieniędzy.
{13559}{13771}I w końcu ostatnie pokrętło, mam jedną szansę na sześć, to jest łatwe i otwieram cały sejf.
{13789}{13897}Jest to teraz stopniowy zamek szyfrowy,
{13900}{14030}podczas gdy przedtem był to zamek szyfrowy "wszystko lub nic".
{14123}{14298}Z tym zamkiem maksymalna liczba prób potrzebnych do otwarcia go
{14301}{14413}szczęśliwym trafem nie wynosi 216, a tylko 18.
{14416}{14527}Łatwo więc jest otworzyć stopniowy zamek szyfrowy
{14530}{14626}i nazywam to "rozsmarowywaniem szczęśliwego trafu",
{14630}{14753}ponieważ nie potrzeba nam szczęśliwego trafu w jednej, absurdalnie wielkiej dozie.
{14756}{14871}Zamiast tego, szczęśliwy traf może nam się przydarzać kropelka po kropelce.
{14875}{15052}Każda kropelka może przyjść przed następną, a my czekamy na następny szczęśliwy traf.
{15055}{15096}To się kumuluje.
{15139}{15192}Co więc widzieliśmy jak dotąd?
{15195}{15301}Chociaż zwierzę może wyglądać jak klucz pasujący do zamka,
{15310}{15375}nie jest to całkiem dobra analogia,
{15379}{15497}ponieważ w tym wypadku pół klucza jest lepsze niż żaden klucz.
{15511}{15629}Jeśli przyroda jest zamkiem szyfrowym, to jest to zamek stopniowy,
{15632}{15690}nie zaś zamek typu "wszystko lub nic".
{15720}{15803}Spójrzmy teraz na to z innej strony.
{15807}{15942}Powiada się, że małpa waląc w klawiaturę maszyny do pisania
{15945}{16023}z czasem napisze dzieła zebrane Szekspira.
{16041}{16168}Zrobiłem kiedyś ten eksperyment z moją wówczas 11-miesięczną córką Juliet,
{16181}{16241}i oto co napisała.
{16245}{16295}Pozwoliłem jej bawić się przez chwilę
{16299}{16359}I tak dalej, i tak dalej.
{16363}{16408}Po chwili zdałem sobie sprawę z tego,
{16412}{16499}że musiałbym jej pozwolić na walenie w klawiaturę przynajmniej przez miliard lat,
{16502}{16616}zanim uda jej się osiągnąć choćby jedno zdanie Szekspira.
{16649}{16728}Wybitny astronom, Sir Fred Hoyle, stwierdził,
{16745}{16827}że jest równie nieprawdopodobne,
{16843}{17036}by jakakolwiek złożona żywa struktura mogła powstać nagle, wyłącznie przez szczęśliwy przypadek.
{17049}{17300}Powiedział: "To tak jakby huragan przeleciał przez złomowisko i szczęśliwym trafem,
{17303}{17435}spontanicznie, złożył Boeing 747."
{17438}{17603}Tutaj więc jest złomowisko i nadchodzi huragan, wiejąc o tak.
{17607}{17735}Hoylemu chodziło o to, że szczęśliwy traf niezbędny do spontanicznego złożenia
{17738}{17865}Boeinga 747 jest odpowiednikiem szczęśliwego trafu potrzebnego do
{17869}{18090}otrzymania czegoś takiego jak oko, patyczak czy cząsteczka hemoglobiny.
{18165}{18262}Powodem, dla którego wspominam Boeing 747 Hoyle'a, jest to,
{18266}{18377}że zamierzam przywołać jego imię nadaremno w następnym pokazie.
{18397}{18559}Będziemy mieć małpę komputerową, albo raczej dwie małpy komputerowe.
{18563}{18647}Jednej na imię Hoyle, a drugiej Darwin.
{18672}{18730}Obie małpy mają to samo zadanie.
{18733}{18829}Obie mają napisać - nie kompletne dzieła Szekspira,
{18833}{18907}ale jedno zdanie z "Jak wam się podoba":
{18910}{19010}"More giddy in my desires than a monkey".
{19109}{19191}Hoyle pisze zupełnie losowo.
{19204}{19297}Po każdej ukończonej przez niego linijce komputer sprawdza
{19301}{19415}czy udało mu się osiągnąć właściwe zdanie.
{19429}{19533}Jeśli tak, komputer zatrzyma się, dzwony wybiją,
{19537}{19621}będzie to najbardziej nieprawdopodobny zbieg okoliczności w historii świata,
{19625}{19716}a ja uroczyście obiecuję zjeść mój kapelusz.
{19776}{19829}Pójdę jeszcze dalej.
{19866}{19997}Założę się o wszystko, co posiadam, że nie uda mu się napisać tego zdania w ciagu,
{20001}{20048}powiedzmy 10 miliardów lat.
{20066}{20106}Nie będę zakładał się z wami.
{20109}{20163}Podejmuję się przekazać Royal Institution wszystko, co posiadam.
{20167}{20263}Tutaj jest dokument prawny, podpisany przeze mnie,
{20266}{20369}w którym przekazuję Royal Institution wszystko, co posiadam,
{20373}{20496}jeśli małpa Hoyle napisze to zdanie.
{20511}{20603}Ale jest to, oczywiście, tylko ilustracja mojej pewności,
{20606}{20744}że sam szczęśliwy traf nigdy nie potrafi stworzyć oka czy Boeinga 747.
{20747}{20910}W tym pokazie naprawdę chodzi o to, że druga małpa, Darwin, to potrafi.
{20914}{20958}Cóż więc robi Darwin?
{20984}{21065}To samo, ale z jedną, zasadniczą różnicą.
{21068}{21177}Małpa Darwin zaczyna od napisania losowych liter.
{21180}{21233}Jak dotąd, tak samo jak małpa Hoyle.
{21236}{21346}Ale teraz komputer hoduje z tego zdania.
{21349}{21461}Hoduje 50 potomków, którzy są niemal identyczni jak pierwsze zdanie,
{21465}{21654}ale wyróżniają się małymi mutacjami, małymi losowymi różnicami w każdym z tych 50 przypadków.
{21658}{21785}Potem komputer patrzy na tych 50 potomków i wybiera jednego,
{21789}{21947}który najbardziej przypomina zdanie docelowe, jakby to podobieństwo nie było małe.
{21951}{22075}Tak więc mijają pokolenia, pokolenie za pokoleniem,
{22079}{22202}i zdanie stopniowo staje się coraz bardziej podobne do zdania docelowego.
{22205}{22307}Kiedy zgodziłem się na wygłoszenie tych wykładów, powiedziano mi,
{22311}{22418}że zawsze powinienem wzywać słuchaczy, żeby mi pomagali.
{22421}{22490}Ale powiedziano mi także, że jest głupotą wzywanie ich,
{22494}{22652}jeśli chcę ich tylko poprosić, by nacisnęli przycisk "Enter" w komputerze.
{22694}{22823}Przy tej jednak wyjątkowej okazji, kiedy zależy od tego tak dużo,
{22827}{22899}pomyślałem, że będzie lepiej,
{22903}{22935}jeśli poproszę kogoś, kto wie dużo o komputerach
{22939}{22984}i jest bardzo dobry w naciskaniu klawiszy,
{22988}{23068}żeby przyszedł i wykonał to uciążliwe zadanie.
{23071}{23116}Jeśli więc ktoś chciałby się zgłosić na ochotnika
{23119}{23161}Tak, dobrze.
{23306}{23351}Jak ci na imię?
{23365}{23392}Andrew.
{23409}{23480}Rozumiesz, jak wysoka jest stawka, prawda?
{23484}{23502}OK.
{23506}{23598}Tutaj mamy zdanie docelowe: "More giddy in my desires than a monkey".
{23617}{23704}Tutaj jest okienko, w którym będzie pisać małpa Hoyle,
{23708}{23795}a tutaj jest okienko, w którym będzie pisać małpa Darwin.
{23799}{23871}Jeśli Bryson nie majstrował przy programie,
{23875}{24004}żeby pozbawić mnie moich dóbr doczesnych, tak to będzie wyglądać.
{24021}{24153}Jesteś gotowy? Start.
{24227}{24342}Teraz widzicie małpę Hoyle piszącą całkowicie losowo.
{24346}{24433}Małpa Darwin jest tutaj na dole i sądzę,
{24437}{24563}że zaczynamy widzieć coś pojawiającego się w linijce Darwina.
{24732}{24822}Bang. Dotarł. Ile czasu to zabrało?
{24826}{24859}Czy ktoś mierzył czas?
{24873}{24977}Niezbyt długo, jak sądzę. Andrew, bardzo dziękuję.
{25171}{25242}A więc nie muszę zjadać kapelusza i moje dobra doczesne,
{25246}{25299}takie jakie one są, są bezpieczne.
{25302}{25393}Ale właściwie nie chodziło o to, że Hoyle nie potrafi osiągnąć celu.
{25397}{25506}Chodzi o to, że Darwin potrafi osiągnąć cel i to zdumiewająco szybko.
{25519}{25589}Pokazywanie tego jako przykład darwinowskiego doboru naturalnego
{25593}{25635}jest pod wieloma względami błędne.
{25638}{25778}Przede wszystkim, jest tutaj odległy cel, czego dobór naturalny nie posiada.
{25782}{25974}Pokazuje to jednak klucz do wyjścia z problemu gigantycznego nieprawdopodobieństwa.
{25978}{26122}Rzeczy takie jak oko i Boeing 747, które w żaden sposób nie mogły pojawić się
{26126}{26176}dzięki jednemu, szczęśliwemu rzutowi kostek,
{26180}{26293}mogą powstać jeśli szczęśliwy traf jest rozsmarowany
{26297}{26398}po wielu małych kroczkach i akumuluje się.
{26402}{26490}O tym właśnie jest ten wykład: rozsmarowywanie szczęśliwego trafu,
{26494}{26626}kumulowanie go okazało się niezmiernie ważnym procesem.
{26629}{26730}Jest to proces, który umożliwił, że jesteśmy tutaj,
{26734}{26892}a przez "my" rozumiem wszystkie patyczaki, lwy, słonie i bakterie, wszystko, co jest tutaj.
{26915}{27050}A teraz spójrzmy na fizyczną przypowieść do tego stopniowego
{27054}{27140}rozwiązania trudnego problemu.
{27143}{27190}To jest góra.
{27194}{27261}Nazywa się Góra Nieprawdopodobieństwa.
{27282}{27373}Przebywanie na szczycie tej góry jest odpowiednikiem
{27376}{27546}bycia świetnie zaprojektowanym, na przykład bycia okiem, które dobrze działa.
{27549}{27678}Przebywanie u podstaw góry odpowiada byciu odległym przodkiem,
{27682}{27732}który jeszcze nie jest dobrze zaprojektowany,
{27736}{27844}jeszcze nie nabył dobrego dostosowania do środowiska.
{27868}{28110}Przed wami jest teraz urwisko, pionowe urwisko o nazwie Czysty Przypadek.
{28158}{28379}Skoczenie od podnóża urwiska na szczyt odpowiada zestawieniu Boeinga 747 przez huragan
{28382}{28536}albo uzyskaniu kompletnego oka w jednej, szczęśliwej mutacji.
{28540}{28569}Nie można tego zrobić,
{28573}{28741}tak samo jak alpinista nie może skoczyć z podnóża urwiska na sam szczyt.
{28764}{28888}Ale to nie jest jedyna droga na Górę Nieprawdopodobieństwa.
{28891}{28982}Musimy obejść ją z drugiej strony.
{29127}{29458}Widzicie, że tutaj jest stopniowa, pochyła ścieżka stale pnąca się do góry.
{29461}{29597}Jeśli nią pójdziesz, zobaczysz, że chociaż niektóre odcinki są dość strome,
{29601}{29751}możesz przejść od podnóża na szczyt bez konieczności jakiegokolwiek skoku.
{29755}{29873}Jest to ścieżka stopniowa - centymetr za centymetrem.
{29930}{30039}Każdy, kto nie wiedziałby o istnieniu Rampy Ewolucji,
{30042}{30247}a tak się ta ścieżka nazywa, i zobaczyłby zwierzę usadowione na szczycie,
{30251}{30396}pięknie zaprojektowane zwierzę, i widziałby tylko urwisko, uznałby,
{30399}{30491}że jest to wynik cudu.
{30586}{30697}W rzeczywistości jednak jedyną drogą na Górę Nieprawdopodobieństwa jest powolna,
{30701}{30767}stopniowa wspinaczka Rampą Ewolucji.
{30771}{30847}Trzeba dodawać małe kroki jeden za drugim i
{30851}{31004}po bardzo wielu krokach można się doprawdy wspiąć bardzo wysoko.
{31035}{31093}Ale ciągle mówimy przenośniami.
{31096}{31218}Jak w praktyce żywe stworzenia wspinają się na Górę Nieprawdopodobieństwa?
{31236}{31310}No cóż, oczywiście nie wspinają się jednostki.
{31323}{31483}Wspinają się linie rodowe, grupy, gatunki i robią to w czasie ewolucyjnym.
{31486}{31590}One i ich potomkowie, i potomkowie ich potomków
{31594}{31734}robią to przez niezmiernie dużą liczbę pokoleń,
{31738}{31869}a mamy czas na niezmiernie dużą liczbę pokoleń,
{31873}{31966}ponieważ mamy do dyspozycji czas geologiczny.
{31988}{32110}Ta akumulacja z pokolenia na pokolenia działa tylko wtedy,
{32113}{32272}kiedy istnieje rozmnażanie z prawdziwym dziedziczeniem, by przenosić informację.
{32275}{32417}Muszę wyjaśnić, co to znaczy, ponieważ zwykłe rozmnażanie, bez dziedziczenia,
{32420}{32465}nie nada się, nie jest wystarczające.
{32468}{32591}Można wyobrazić sobie rozmnażanie się bez dziedziczenia.
{32595}{32748}Ogień, na przykład, rozprzestrzenia się bez dziedziczenia.
{32762}{32941}Jeśli wyobrazicie sobie, że to jest sawanna, wysuszona sawanna, sucha trawa rośnie wszędzie.
{32945}{33058}I nagle rozpoczyna się ogień w jednym miejscu.
{33110}{33289}Wzlatują iskry, wiatr je niesie i nagle iskra ląduje tam i zaczyna nowy ogień.
{33292}{33445}Oba te ognie płoną teraz i znowu strzelają iskrami, i zaczyna się inny ogień,
{33448}{33494}który jest dzieckiem tego.
{33497}{33587}I jeden zaczyna się tutaj, może dziecko tego.
{33591}{33727}Te ognie mnożą się, mają dzieci.
{33731}{33916}Iskry powodują, że ten ogień jest rodzicem tego,
{33920}{34183}a w następnym możecie zobaczyć oba, nie rodzica i dziecko, ale babcię i wnuki ognie.
{34220}{34267}Ognie mogą się nieco różnić.
{34270}{34397}Na tym obrazku przedstawiliśmy je kolorem czerwonym, zielonym i niebieskim.
{34400}{34462}Ognie istotnie mogą się różnić.
{34465}{34596}Ale otrzymują swoją jakość nie od rodziców i dziadków.
{34599}{34731}Ogień otrzymuje swoją jakość od otoczenia.
{34734}{34905}Ogień otrzymuje swoją jakość od kierunku wiatru, chemicznego składu ziemi,
{34909}{34972}wilgoci roślinności.
{34988}{35167}Ognie nie otrzymują swojej jakości od iskry pochodzącej z ognia rodzicielskiego.
{35171}{35284}Teraz zrobimy coś z tworem Brysona.
{35311}{35374}A ja będę stał z daleka. Gdzie mam stać?
{35378}{35457}Tutaj? Dobrze.
{35473}{35621}Zawsze musimy mieć fajerwerki w Royal Institution, więc zaczynaj Bryson.
{35658}{35788}Dobrze. Tu jest pierwszy ogień, to jest rodzic, ale iskry strzelają.
{35792}{35878}Zaczęły drugi ogień. To jest ogień dziecko.
{36016}{36154}I wnuk, i drugie dziecko tego.
{36288}{36444}Chodzi jednak o to, że na tyle, na ile są jakieś różnice między tymi ogniami,
{36447}{36578}nie otrzymują ich one od rodziców.
{36611}{36814}Iskry przelatują z ognia do ognia, ale jedyne co robią, to rozpoczęcie nowego ognia.
{36817}{37027}Iskry niczego nie przenoszą. Nie ma żadnej informacji w iskrach.
{37384}{37594}I tym oczywiście króliki, ludzie i patyczaki różnią się od ogni.
{37610}{37729}Nawiasem mówiąc, nie dajcie się zmylić tym, że króliki i ludzie mają i matkę, i ojca.
{37733}{37806}Patyczaki mają tylko matkę, jak ognie.
{37810}{37872}Pod tym względem patyczaki są jak ognie.
{37876}{38073}Ale pod ważnym względem, o którym mówię, patyczaki nie przypominają ognia.
{38092}{38231}Bo inaczej niż ogień mają one prawdziwą dziedziczność.
{38259}{38425}Przynajmniej niektóre ich cechy, takie jak kolor, kształt itd. faktycznie otrzymują od matki,
{38428}{38507}a nie od swojego otoczenia.
{38511}{38664}Coś przechodzi z matki na córkę, coś w iskrze przechodzi z matki na córkę
{38668}{38728}- zawarta jest tam informacja.
{38731}{38882}Czym jest ta tajemnicza informacja, którą zawierają jaja, ale nie iskry?
{38906}{39037}No cóż, to DNA. Ta zdumiewająca cząsteczka,
{39041}{39204}która w sekwencji zasad zawiera wszystkie informacje,
{39208}{39401}niemal wszystkie informacje, potrzebne do zbudowania patyczaka albo królika.
{39627}{39798}DNA przychodzi jak wiecznie płynąca rzeka przez ciąg pokoleń.
{39818}{39951}Rzeka DNA, która płynie przez nas do przyszłości, jest czystą rzeką,
{39954}{40126}która pozostawia nas dokładnie takimi, jakimi nas znalazła. Z jednym wyjątkiem.
{40153}{40338}Czasami, bardzo rzadko, występują losowe zmiany zwane mutacjami.
{40342}{40512}Z powodu tych zmian istnieje różnorodność, genetyczna zmienność w populacji.
{40516}{40591}To zaś otwiera drogę doborowi naturalnemu.
{40594}{40727}Te odmiany DNA, które przypadkiem są dobre do budowania przodków,
{40731}{40855}budowania ciał, które mają dobre oczy, dobre nogi, dobre wszystko inne,
{40858}{40884}te odmiany przeżywają.
{40888}{41036}Świat więc automatycznie napełnia się dobrym DNA.
{41040}{41197}To znaczy, dobrym w robieniu ciał, które same są dobre do przetrwania.
{41224}{41368}To jest darwinowskie wyjaśnienie, dlaczego żywe stworzenia są tak dobre w tym, co robią.
{41372}{41493}Są dobre dzięki zakumulowanej mądrości swoich przodków.
{41496}{41595}Ale nie jest to mądrość, której się nauczyły.
{41598}{41773}Jest to mądrość, którą zdobyły szczęśliwym trafem, przez szczęśliwą mutację losową,
{41776}{41851}i dzięki której następnie zostały wybrane.
{41855}{41978}I w każdym pokoleniu było bardzo mało szczęśliwego trafu.
{41996}{42201}Ale ponieważ kumulował się on przez tak wiele pokoleń, w takim stopniu imponują nam produkty końcowe.
{42239}{42350}Chciałbym zastosować tę lekcję do trzech konkretnych przypadków,
{42354}{42539}trzech konkretnych problemów, które nastręczały trudności: do oka, skrzydła i kamuflażu.
{42543}{42641}A wybieram je dlatego, że są powszechnie uważane za trudne.
{42656}{42692}Najpierw oko.
{42722}{42887}Sam Charles Darwin powiedział: "Oko po dziś dzień przyprawia mnie o dreszcze".
{42890}{42985}Kreacjoniści szczególnie upodobali sobie oko, ponieważ lubią mówić:
{42989}{43040}"Jaki jest pożytek z połowy oka?
{43044}{43142}Oko działa tylko wtedy, kiedy każdy szczegół jest na miejscu.
{43146}{43226}Dopóki tak nie jest, oko nie będzie widziało niczego.
{43230}{43296}No to jak mogłoby wyewoluować?"
{43317}{43421}Także poważni naukowcy kwestionowali czasami,
{43425}{43528}czy naprawdę było dosyć czasu, by oko mogło wyewoluować.
{43570}{43696}Załóżmy, że zaczynamy od przodka, który właściwie wcale nie miał oka,
{43700}{43841}a tylko pojedynczą, prostą warstwę światłoczułych komórek.
{43845}{43980}Jest to przedstawione przez ten ekran tutaj, a tam jest za tym kamera telewizyjna,
{43983}{44140}patrząca na ten ekran, a potem już na ekranie telewizyjnym zobaczymy,
{44143}{44229}co to prymitywne zwierzę mogło widzieć.
{44247}{44371}Tak więc to zwierzę, właściwie bez oczu, mogło przynajmniej zobaczyć
{44375}{44600}różnicę między światłem i ciemnością. Światłem i ciemnością.
{44740}{44874}Następnym etapem ewolucji byłoby posiadanie płytkiego kubka.
{45014}{45214}To zwierzę byłoby w stanie określić kierunek, z którego dochodzi światło,
{45251}{45322}ponieważ pojawiłby się cień.
{45417}{45460}Cień pojawiłby się tutaj.
{45464}{45532}A jeśli możesz powiedzieć, z jakiego kierunku pada światło,
{45535}{45660}to możesz powiedzieć, z jakiego kierunku nadchodzi drapieżnik.
{45664}{45776}Chociaż przedstawiliśmy to jako kubek wystający ze ścianki,
{45779}{45935}prawdopodobnie było to raczej zagłębienie i pogłębiałoby się stopniowo.
{45939}{46014}Niewygodnie byłoby pokazywać stopniowe zagłębienia.
{46017}{46138}Musieliśmy zrobić dość nagły kubek, rosnący o kilka centymetrów naraz.
{46142}{46243}Łatwo jednak zobaczyć, że efekt cienia, który właśnie widzieliśmy,
{46247}{46355}działałby stopniowo coraz lepiej w miarę, jak kubek staje się większy.
{46359}{46422}Zrób jeszcze większy, Bryson.
{46571}{46667}Ten kubek jest jeszcze skuteczniejszy
{46715}{46771}i jeśli przejdziemy do następnego stadium,
{46774}{46874}powiększymy go jeszcze bardziej,
{46900}{47033}tak bardzo, że na końcu zostanie tylko mały otwór.
{47182}{47372}Jak teraz. To zwierzę ma bardzo dobre pojęcie skąd dokładnie dochodzi światło,
{47376}{47496}a tym samym gdzie, na przykład, jest drapieżnik.
{47500}{47594}Sądzę, że z takim okiem moglibyśmy nawet zobaczyć obraz.
{47598}{47650}Zobaczmy, czy da się uzyskać obraz ręki Brysona.
{47653}{47873}Ta smuga to obraz ręki Brysona i można, z trudem, dostrzec bardzo niewyraźny zarys palców.
{47877}{48003}Tak więc zwierzę z takim okiem byłoby w stanie dojrzeć choć trochę,
{48006}{48069}jakiego rodzaju jest ten drapieżnik.
{48072}{48168}Przejdźmy do logicznego wniosku, którym będzie rodzaj aparatu szczelinowego.
{48208}{48308}Pamiętajmy, to wszystko to bardzo stopniowa zmiana ewolucyjna.
{48312}{48405}Sprawdźmy, czy teraz zobaczymy twoją rękę, Bryson.
{48409}{48508}Teraz widzę dość dokładny obraz ręki Brysona.
{48512}{48642}Nie jest zbyt jasny, ale widzę wyraźnie zarysowane wszystkie palce.
{48646}{48702}Tak więc, gdybym był tym zwierzęciem,
{48706}{48789}mógłbym zobaczyć mojego drapieżnika z pewnymi szczegółami.
{48975}{49088}To jest zwierzę, które ma szczelinowe oczy.
{49092}{49180}Jest to mięczak o nazwie Nautilus.
{49204}{49362}Jest krewnym ośmiornicy, ale żyje w muszli, a tutaj jest jego oko.
{49365}{49512}Jest to po prostu otwór i woda morska swobodnie przez otwór przepływa.
{49562}{49631}Tutaj jest muszla Nautilusa.
{49691}{49919}Ten kawałek skały zawiera amonity, które są krewnymi Nautilusa, obecnie już wymarłymi.
{49923}{50029}Kiedyś były niezmiernie powszechne, jak pokazuje to ta skała.
{50050}{50198}Lubię rozmyślać o tych wszystkich starych dramatach sprzed setek milionów lat,
{50202}{50336}na które amonity patrzyły przez swoje szczelinowe oczy.
{50339}{50397}Nie możemy być pewni, że amonity miały szczelinowe oczy,
{50401}{50462}ale wydaje się to bardzo prawdopodobne.
{50493}{50575}Kamera szczelinowa nie jest zbyt dobrym sposobem patrzenia.
{50579}{50732}Daje ostry obraz, ale ponieważ jest tak wąska, światło niemal nie dociera.
{50736}{50871}Odpowiedzią na ten problem jest to pomysłowe urządzenie: soczewka.
{50901}{51048}Nautilus ma dość marne oko w porównaniu do swoich krewnych kałamarnicy i ośmiornicy,
{51052}{51105}ponieważ one mają soczewki.
{51108}{51218}Nie możemy więc nie zastanowić się, dlaczego Nautilus nie ma soczewki?
{51221}{51291}Dlaczego nie wyewoluował soczewki?
{51295}{51473}No cóż, podejrzewam, że Nautilus utknął na tym małym wzniesieniu,
{51476}{51564}gdzieś po drodze na szczyt Góry Nieprawdopodobieństwa.
{51603}{51729}Widzicie, że chociaż mamy jeden duży szczyt, są tu różne inne szczyty po drodze.
{51733}{51777}Całkiem ich dużo.
{51781}{51883}A ponieważ regułą w ewolucji jest chodzenie zawsze pod górę,
{51886}{52033}kiedy przodkowie Nautilusa doszli tutaj, tą ścieżką, i doszli do tego miejsca,
{52036}{52201}ta droga pod górę wyglądała równie zapraszająco ewolucyjnie,
{52204}{52296}żeby tak powiedzieć, jak tamta.
{52300}{52345}Obie szły w górę.
{52349}{52452}Ewolucja nie przewiduje, ewolucja nie ma sposobu na dowiedzenie się,
{52456}{52542}że jeśli podróżujesz tą drogą, to będziesz miał soczewkę.
{52545}{52631}W danej chwili wyglądało to na całkowicie dobrą drogę,
{52635}{52796}ponieważ kamera szczelinowa na tym poziomie oświetlenia jest skutecznym okiem.
{52799}{52965}Zastanawiam się, czy Nautilus nie utknął na tym małym wzniesieniu
{52969}{53039}i nie był potem w stanie uciec.
{53042}{53192}Bo ucieczka oznaczałaby drogę w dół, w dolinę, a jedyna rzecz,
{53196}{53282}której nie można robić na Górze Nieprawdopodobieństwa, to iść w dół.
{53327}{53419}Ale wyobraźmy sobie, co zrobili przodkowie kałamarnicy i ośmiornicy,
{53423}{53522}kiedy doszli do tych rozstajów dróg.
{53526}{53600}Przypadkiem poszli tą drogą.
{53614}{53752}I zaczęli ewoluować soczewkę w innym momencie historii.
{53834}{53908}Jak mogła wyewoluować soczewka?
{53911}{54071}Wyobraźmy sobie, że zaczęła się od pojedynczej warstwy
{54075}{54140}jakiegoś przezroczystego materiału.
{54143}{54287}Jedyne, co robiła, a nie była to jeszcze soczewka, to ochranianie oka.
{54291}{54385}U Nautilusa woda przepływa prosto przez oko.
{54389}{54469}To zwierzę zaś miało teraz jakąś ochronę.
{54473}{54550}A oko było właściwie dokładnie takie samo,
{54553}{54679}jak kiedy nie było tam przezroczystego materiału.
{54697}{54847}Teraz użyjemy zestawu soczewek optyka.
{54850}{54949}Miło byłoby mieć kawałek przezroczystego materiału, który ściskalibyśmy,
{54952}{55025}by go pogrubić, ale nie możemy tego zrobić.
{55029}{55143}Odtworzymy więc ten efekt przy pomocy całego szeregu małych soczewek.
{55146}{55252}To jest więc następny etap ewolucji. To zwierzę tutaj
{55256}{55307}Pokażmy obraz.
{55341}{55478}Jest to lepszy, a przede wszystkim jaśniejszy obraz ręki.
{55482}{55532}Włóżmy następną soczewkę.
{55708}{55739}Dobrze, teraz.
{55742}{55851}Jeśli zwierzę miałoby takie oko, to miałoby bardzo wyraźny obraz świata.
{55855}{55956}Mogłoby powiedzieć dokładnie, kim jest drapieżnik.
{55959}{56039}Czy ktoś chciałby przyjść tutaj, żebyśmy popatrzyli na jego twarz?
{56043}{56082}Dobrze, tak.
{56119}{56152}Jak ci na imię?
{56175}{56193}Powtórz jeszcze raz?
{56196}{56231}Deleena.
{56234}{56307}Deleena. Pamiętasz, gdzie Bryson wkładał rękę?
{56310}{56373}Czy możesz tam wsunąć twarz?
{56377}{56460}Sądzę, że potrzebujemy przyciemnionych świateł do tego.
{56509}{56587}No to gotowe. Bardzo ładne.
{56590}{56728}To zwierzę może także zobaczyć jak wygląda twarz jego drapieżnika.
{56760}{56826}Do góry nogami. Ale wszyscy widzimy do góry nogami.
{56830}{56864}Bardzo dziękuję, Deleena.
{57060}{57292}Mamy więc stopniową ścieżkę na szczyt Góry Nieprawdopodobieństwa, od braku oka do oka.
{57296}{57409}Ale czy było wystarczająco dużo czasu na ewolucję oka?
{57426}{57587}Niedawno szwedzki naukowiec, Dan Nilsson, spróbował odpowiedzieć na to pytanie.
{57590}{57749}Zrobił w zasadzie to samo, co my robiliśmy tutaj, ale zrobił to na komputerze.
{57752}{57885}Zamiast iść wielkimi krokami, jak my musieliśmy to robić z naszymi drewnianymi modelami,
{57889}{58062}on mógł robić bardzo małe kroki na komputerze, naprawdę bardzo małe.
{58065}{58219}Umyślnie przyjął, że każdy krok - to znaczy każda mutacja

{58223}{58419}powodował tylko 1% zmiany wielkości czegoś, jak na przykład głębokości kubka.
{58442}{58569}Wymyślił także sposób mierzenia efektywności oka.
{58573}{58700}Zrobił to przez powiedzenie komputerowi jak mierzyć rozmaite rzeczy o oku,
{58703}{58760}które komputer właśnie stworzył.
{58774}{59019}I komputer wyliczał przy pomocy praw fizyki, jak dobry obraz potrafiłoby dać to oko.
{59022}{59105}Chodziło o to, czy z tymi wbudowanymi regułami,
{59108}{59224}będzie mały, stopniowy gradient ulepszeń,
{59227}{59376}zaczynając od płaskiej siatkówki i kończąc na porządnym oku, jak nasze.
{59380}{59450}I - zgadliście - odpowiedź jest twierdząca.
{59454}{59666}To był punkt wyjścia Nilssona, po prostu płaska siatkówka pod płaską warstwą przezroczystą.
{59670}{59731}Pokażmy teraz symulację
{59735}{59893}to są kolejne stadia, jakie otrzymał Nilsoon i są one podobne do kolejnych stadiów,
{59897}{59977}jakie otrzymał Bryson ze swoim modelem.
{60059}{60156}Jak dotąd nie dowiedzieliśmy się niczego, czego już byśmy nie wiedzieli.
{60159}{60323}Dla oka istnieje gładki postęp na Górę Nieprawdopodobieństwa.
{60327}{60570}Ale Nilsson kontynuował, szacując, ile pokoleń zabrałaby taka ewolucja.
{60587}{60687}W tym celu musiał uczynić bardziej szczegółowe założenia.
{60690}{60762}Nie będę wam zawracał głowy szczegółami tych założeń.
{60765}{60847}Wystarczy jak wam powiem, że były to cechy,
{60851}{60986}które genetycy potrafią mierzyć i które zmierzyli.
{60990}{61188}Nilsson wprowadził do komputera wartości tych cech i przyjął konserwatywne wartości.
{61191}{61437}Konserwatywne, to znaczy, że wolał mylić się umyślnie skrzywiając wyliczenia tak,
{61441}{61478}by wszystko spowolnić.
{61482}{61560}By dać szacunki bardzo powolnej ewolucji.
{61577}{61671}By spowolnić ewolucję bardziej niż mogłaby ona w rzeczywistości przebiegać.
{61675}{61775}Mimo tego jednak, mimo konserwatywnych założeń i mimo założenia,
{61779}{61943}że każda mutacja mogła spowodować tylko 1% zmiany,
{61947}{62004}co jest jeszcze jednym konserwatywnym założeniem,
{62007}{62115}Nilsson stwierdził, że ewolucja oka, którą właśnie widzieliśmy,
{62119}{62361}zabrałaby zaskakująco mało czasu. Zabrałaby około 250 tysięcy pokoleń.
{62375}{62464}No cóż, to może brzmieć jak bardzo dużo pokoleń,
{62467}{62541}ale mamy dość wypaczoną perspektywę.
{62545}{62670}W końcu każdy z nas żyje tylko jedno pokolenie.
{62674}{62768}Ale nasza ludzka perspektywa się tu nie liczy.
{62772}{62871}Liczy się geologiczna skala czasu.
{62875}{63047}A na geologicznej skali czasu 250 tysięcy pokoleń to niemal nic.
{63051}{63164}Prawdopodobnie to tylko około ćwierć miliona lat, ponieważ zwierzęta,
{63168}{63282}o których mówimy, miały czas pokoleniowy mniej więcej jednego roku.
{63307}{63539}A ćwierć miliona lat to dla geologów zbyt krótko, by zmierzyć.
{63543}{63677}To jak próba używania wskazówki godzinowej zegarka do mierzenia sekund.
{63754}{63877}Darwin nie miał więc powodu do dreszczy.
{63880}{63963}Połowa oka jest lepsza niż żadne oko.
{63966}{64174}Połowa oka jest lepsza niż 49% oka, 1% oka jest lepsze niż żadne oko.
{64216}{64327}A co do zbyt małej ilości czasu na ewolucję oka,
{64341}{64432}to ewolucja oka jest tak szybka i łatwa,
{64435}{64521}że musiała się zdarzyć wiele, wiele razy.
{64525}{64601}Oczy mogą wyewoluować w mgnieniu oka.
{64605}{64695}I rzeczywiście, kiedy rozglądamy się po królestwie zwierzęcym,
{64698}{64792}widzimy mnóstwo różnych rodzajów oczu.
{64795}{64914}Każdy rodzaj jest inny, wiele z nich działa na całkowicie różnych zasadach
{64918}{65063}i wiele razy wyewoluowały całkowicie niezależnie od siebie.
{65092}{65205}To jest muszla przegrzebka, rodzaju skorupiaka.
{65208}{65309}Te rzeczy tutaj to nie są perły, to są oczy.
{65312}{65368}I są one bardzo różne od oczu,
{65371}{65494}jakie kiedykolwiek widzieliśmy i o jakich normalnie myślimy.
{65498}{65574}Te oczy to oczy zwierciadlane.
{65578}{65646}Mają lustra zamiast soczewek.
{65650}{65722}Każde z nich to małe, zakrzywione lustro,
{65726}{65806}które działa podobnie do teleskopu Jordell Bank.
{65810}{65949}Formuje obraz w sposób, w jaki robią to teleskopy zwierciadlane,
{65953}{66003}nie w taki, w jaki robią to nasze oczy.
{66007}{66078}To jest oko złożone owada.
{66081}{66339}Każda z tych fasetek to jedno małe oko i całość wziętą razem interpretuje mózg,
{66343}{66402}robiąc z tego jeden duży obraz.
{66405}{66457}Następne oko. Następne.
{66461}{66548}Te reflektory należą do pająka.
{66551}{66650}To także jest całkowicie niezależna ewolucja oka.
{66653}{66733}Nie ma to nic wspólnego z innymi oczyma, które widzieliśmy.
{66737}{66769}I następne.
{66773}{66819}I wreszcie oko kałamarnicy.
{66823}{66910}To jest skóra kałamarnicy, tam jest jej oko.
{66914}{66968}Kałamarnica ma znakomite oczy.
{66972}{67077}Są takie jak nasze, z porządną soczewką, porządną zasadą kamery.
{67081}{67188}Patrząc jednak na szczegóły, szczególnie podczas rozwoju, widzimy,
{67191}{67271}że wyewoluowały całkowicie niezależnie od naszych.
{67275}{67415}Ta sama zasada została wynaleziona całkowicie niezależnie od nas.
{67480}{67636}I znowu przypomnijcie sobie, że każdy krok jest bardzo małym szczęśliwym trafem.
{67639}{67746}Jako taki, każdy krok nie jest specjalnie imponujący, w rzeczywistości lepiej jest,
{67750}{67807}by nie był imponujący, ponieważ gdyby był,
{67811}{67923}to byłby to cud i nie mielibyśmy już prawdziwego wyjaśnienia.
{67926}{68119}W ewolucji o to właśnie chodzi, żeby bez cudów wspiąć się na Górę Nieprawdopodobieństwa.
{68147}{68338}A teraz chcę powitać dwa wspaniałe osiągnięcia ewolucji
{68341}{68430}na różnych szczytach Góry Nieprawdopodobieństwa.
{68500}{68691}To jest orzeł królewski, a to jest puchacz.
{68953}{69000}Spójrzmy najpierw na orła.
{69004}{69110}To wspaniała maszyna do chwytania zdobyczy.
{69113}{69258}Ma ostrzejszy wzrok niż cokolwiek, co my możemy zaoferować.
{69262}{69392}Nie mamy pojęcia o ostrości wizji, takiej jak ma orzeł.
{69396}{69483}Jego szpony chwytają w taki sposób, że, gdy już chwycą,
{69486}{69582}jest niemal niemożliwe oderwanie ich.
{69586}{69647}Mają w środku rodzaj mechanizmu zapadkowego,
{69651}{69831}tak że kość jakby się zaklinowuje i nie można oderwać orła od ręki.
{69852}{70003}Spójrzcie na dziób. Znakomity instrument do rozdzierania zdobyczy.
{70060}{70194}Puchacz siedzi na innym szczycie Góry Nieprawdopodobieństwa.
{70360}{70462}Ma dobre oczy, ale używa ich przy bardzo przyćmionym świetle
{70465}{70546}i bardziej polega na swoich uszach.
{70570}{70630}Ma niesymetryczne uszy,
{70633}{70715}które umożliwiają mu zlokalizowanie zwierzyny
{70732}{70854}z największą dokładnością w całkowitej ciemności.
{70909}{71068}Jego skrzydła bardzo różnią się od skrzydeł orła i są tak ukształtowane,
{71072}{71282}że puchacz lata w ciemności bardzo cicho. Jest podstępnym wojownikiem.
{71366}{71531}Oba te ptaki, obok pięknych oczu i uszu, mają znakomite skrzydła,
{71535}{71618}co doprowadza nas do kolejnego tematu.
{71622}{71777}Czy moglibyśmy zobaczyć skrzydła? Czy jest możliwe Patrzcie na te skrzydła.
{71929}{72117}Czy puchacz zrobił to sam? Wspaniałe. Piękne. Bardzo, bardzo dziękuję.
{72457}{72541}Zobaczmy teraz film pokazujący skrzydła w akcji.
{72544}{72584}To jest jastrząb.
{72633}{72770}Obserwujcie sposób kontrolowania kształtu skrzydła w locie ślizgowym.
{72774}{72800}A teraz popatrzcie jak macha skrzydłami.
{73057}{73306}Nie jest niespodzianką, że kreacjoniści upodobali sobie także skrzydła i powtarzają:
{73310}{73411}"Na co się nadaje połowa skrzydła? |Na co się nadaje ćwierć skrzydła?
{73414}{73534}Jak coś takiego jak skrzydło mogło wyewoluować z głupich wypustek,
{73538}{73681}które musiały tam być na początku ewolucji skrzydeł?"
{73684}{73889}No cóż, weźmy się za to przy pomocy kolejnego tworu Brysona.
{73969}{74058}To nie są właściwie latające stworzenia.
{74061}{74171}Żyją na drzewach i mają skrzydła, żeby pokazać, że są to stworzenia.
{74174}{74246}Mają także małe oczy, żeby pokazać, że są to stworzenia.
{74273}{74476}Żyją na drzewach i gdyby spadły, ryzykowałyby złamanie karku.
{74518}{74547}Dziękuję.
{74565}{74825}W tym wypadku, z tej wysokości oba - jeden w małej spódniczce i jeden bez niej, przeżyły.
{74828}{74919}Z tej wysokości nie potrzebują małych skrzydeł.
{74923}{75010}To jest wypustka skrzydłowa.
{75013}{75145}Nie stała się skrzydłem, ale patrzymy na wypustki przodków,
{75148}{75220}które mogły wyewoluować w skrzydła.
{75223}{75384}Kiedy wysokość jest wystarczająco mała, nikt nie łamie karku.
{75388}{75482}Ale jeśli podniesiemy to troszeczkę, bardzo ostrożnie
{75607}{75758}Czasami zwierzęta skaczą z wyższych gałęzi.
{75762}{75976}A z wyższych gałęzi te małe, te żałosne wypustki mogą stanowić o różnicy.
{75979}{76032}Zobaczmy, co stanie się teraz.
{76112}{76224}Dobrze. W tym wypadku, z tego wyższego poziomu
{76400}{76503}Z tego wyższego poziomu nawet małe wypustki skrzydłowe, jak te,
{76506}{76542}mogą stanowić o różnicy.
{76545}{76657}A kiedy ewolucja wypustek doszła tak daleko,
{76661}{76735}dobór naturalny może faworyzować skrzydła,
{76738}{76855}które stają się trochę dłuższe, ponieważ będą jeszcze większe wysokości,
{76859}{76955}z których można spaść i różnica między wypustkami tej długości
{76958}{77051}a tej długości może mieć znaczenie.
{77055}{77216}I w tym momencie mamy gładki gradient całą drogę do góry, wyżej i wyżej.
{77220}{77328}Wysokość, z której można spaść, napędza linię rodową,
{77331}{77442}napędza gatunek ku coraz dłuższym skrzydłom.
{77495}{77612}Kontrolowany ślizg wyewoluował w rzeczywistości wiele razy.
{77616}{77728}Jest wiele stworzeń, które mają odpowiednik połowy skrzydła.
{77731}{77786}To jest wąż, wąż nadrzewny.
{77825}{77878}Pełznie wzdłuż drzewa.
{77900}{77961}Na razie wygląda jak zwykły wąż.
{78026}{78171}Teraz rzuca się, obraz w zwolnionym tempie.
{78175}{78290}Ciało się spłaszcza i chwyta powietrze.
{78356}{78567}Kieruje się w dół i wyląduje na innym drzewie nie robiąc sobie krzywdy.
{78619}{78743}Można myśleć o tym jak o pierwszym kroku ku ewolucji skrzydeł.
{78746}{78905}Węże nigdy nie wyewoluowały skrzydeł, ale to jest jedna z możliwych ścieżek do wyewoluowania skrzydeł.
{78908}{79088}Tutaj jest wiewiórka, nadrzewna wiewiórka nazywana latającą wiewiórką.
{79091}{79255}Ma płaty skóry między ramionami a nogami i leci przy ich pomocy.
{79315}{79383}To jest bardzo piękny, kontrolowany ślizg.
{79386}{79417}Cały czas w dół.
{79420}{79694}Nie macha, nie wzbija się, ale ląduje z gracją na sąsiednim drzewie
{79817}{79872}i jest przy tym zupełnie nieuszkodzona.
{79876}{79985}To także jest zwierzę z czymś jak 50% skrzydła.
{79988}{80116}A trzecim przykładem jest jaszczurka, w tym wypadku ma skórę naciągniętą między żebrami.
{80195}{80305}To wszystko to przykłady różnych sposobów, na jakie mogły wyewoluować skrzydła.
{80309}{80404}W żadnym z nich nie wyewoluowały właściwe skrzydła, ale pokazują one,
{80420}{80505}jak mogły wyglądać początki skrzydeł.
{80602}{80820}Nie tylko więc można prosperować z połową skrzydła, ale wiele zwierząt to robi.
{80846}{80910}To jest latający lemur.
{80914}{81006}Wygląda jak latająca wiewiórka, ale jest z nią zupełnie niespokrewniony.
{81009}{81075}Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Nie mają nic wspólnego.
{81078}{81207}Sądzę, że łatwo możecie sobie wyobrazić jak z tego mogło rozwinąć się coś takiego
{81211}{81238}- latający lis, który jest nietoperzem.
{81242}{81334}Ma porządne skrzydła, równie dobre jak skrzydła jastrzębia,
{81338}{81409}potrafi latać i machać skrzydłami.
{81484}{81652}Rozprawiliśmy się więc z dwoma problemami typu "jaki jest pożytek": okiem i skrzydłem.
{81656}{81825}Nasz trzeci trudny problem, kamuflaż, uważano za trudny z nieco innego powodu.
{81846}{81915}Przypomnijcie sobie patyczaki.
{81975}{82093}Pomyślcie o fantastycznych szczegółach, dzięki którym imitują patyki.
{82119}{82272}Można uznać, że patyczaki są na samym szczycie Góry Nieprawdopodobieństwa.
{82434}{82497}Połóżmy więc tego tutaj, tutaj jest szczęściarz. Dziękuję.
{82539}{82680}Ale musiał on jakoś wyewoluować z czegoś na samym dole.
{82788}{82958}Na dole położę coś, co w żaden sposób nie przypomina patyka - tego okrągłego owada.
{82980}{83097}I jakoś musimy sobie wyobrazić, że był stopniowy postęp,
{83101}{83304}całą drogę do góry, przez całą tę ścieżkę, od czegoś takiego do czegoś takiego.
{83308}{83355}I tutaj jest problem.
{83381}{83552}To ptaki wybierające owady popychają te zwierzęta w górę na Górę Nieprawdopodobieństwa.
{83555}{83607}Popychają ewolucję.
{83623}{83742}A żeby ptaki mogły popchnąć ewolucję o ostatni procent,
{83746}{83950}od 99% jak patyk do 100% jak patyk, ptaki muszą mieć zdumiewająco dobry wzrok.
{83953}{84044}Muszą być bardzo mądre, by można je było oszukać,
{84048}{84210}by potrzebne im były takie szczegóły mimikry, by je oszukać.
{84214}{84296}Ale na tym polega problem.
{84299}{84392}Te same ptaki, albo ich krewni,
{84395}{84526}musiały być oszukiwane u podnóża Góry Nieprawdopodobieństwa przez owady,
{84530}{84594}które zupełnie nie wyglądały jak patyki.
{84598}{84815}Bo to są te same ptaki popychające owady od 1% jak patyk do 2% jak patyk,
{84819}{85043}które pchały owady przez całą ścieżkę, od 20 do 21%, od 99 do 100%.
{85064}{85215}Przeciwnicy teorii ewolucji darwinowskiej mówią, że nie może być i tak, i tak:
{85218}{85331}albo ptaki są wystarczająco mądre, żeby wykonywać pracę doboru naturalnego tutaj,
{85335}{85421}albo są wystarczająco głupie, żeby wykonywać pracę doboru naturalnego tutaj,
{85425}{85468}ale nie mogą być i jednym i drugim.
{85524}{85628}Możecie sami pomyśleć o możliwych rozwiązaniach tej zagadki.
{85632}{85703}Jedną rzeczą, o której możecie pomyśleć, jest to, że to nie są te same ptaki,
{85707}{85836}że być może ptaki ewoluowały w tym samym czasie, w którym ewoluowały owady.
{85839}{85936}Ale ja nie lubię tej teorii z powodów, których nie mam czasu przedstawić.
{85940}{86023}Wolę myśleć, że to są te same ptaki,
{86027}{86094}że były równie mądre na wszystkich stadiach ewolucji,
{86098}{86255}miały równie dobry wzrok, ale scena ewolucji nie zawsze była równie dobra.
{86298}{86440}Tutaj mamy poszycie lasu z 16 owadami.
{86444}{86537}Tak jak siedzicie, przypuszczalnie widzicie kilka z nich.
{86556}{86597}I o to właśnie chodzi.
{86601}{86722}Warunki sceny z odległości są takie, że widzicie tylko niektóre.
{86726}{86909}Podobnie, kiedy patrzę kącikiem oka, widzę jeden lub dwa, ale nie wszystkie.
{86925}{87127}Zawężę to, zawężę dyskusję tylko do odległości i chciałbym poprosić o ochotnika,
{87131}{87161}żeby mi z tym pomógł.
{87165}{87186}Dobrze.
{87229}{87261}Jak ci na imię?
{87280}{87300}Annie.
{87304}{87343}Podejdź tutaj, Annie.
{87347}{87387}Gdzie jest wskaźnik?
{87434}{87476}Dziękuje. Stań tutaj.
{87495}{87602}Teraz, powiedz mi ile widzisz owadów?
{87625}{87660}Po prostu wskaż jeden.
{87663}{87731}Czy chciałabyś wziąć wskaźnik i wskazać?
{87734}{87798}Które widzisz? Czy widzisz jakieś?
{87878}{87958}Tam. Jak myślisz, co to jest?
{87961}{88007}To jest żółty motyl. Dobrze.
{88010}{88083}Prawdopodobnie większość z was widzi tego żółtego motyla.
{88087}{88251}Z tej odległości, jak sądzę, możecie także dojrzeć niebieskiego żuka, zielonego żuka,
{88255}{88299}a może tego czerwonego tutaj.
{88316}{88418}Gdybyście byli ptakami, z tej odległości moglibyście zobaczyć całkiem dużo.
{88422}{88477}Ale podejdź teraz trochę bliżej, Annie.
{88495}{88569}Czy widzisz coś, czego nie widziałaś przedtem?
{88635}{88668}Co widzisz?
{88732}{88755}Wskaż.
{88789}{88877}Czarny żuk i zielony, tam.
{88880}{88942}Tak. I tutaj.
{88945}{88980}Tam jest karaluch.
{89003}{89057}Widzę tam karalucha.
{89071}{89256}Ptak z tej odległości może zobaczyć karalucha, ptak z tej odległości widział żółtego motyla.
{89260}{89321}Podejdź naprawdę blisko.
{89342}{89398}Czy teraz widzisz coś więcej?
{89542}{89647}A więc ptak z tej odległości ma szansę zobaczenia
{89651}{89705}A to? Jak myślisz, co to jest?
{89708}{89749}Odejdź kawałek.
{89753}{89841}Stań z boku. Patrz, na to.
{89863}{89941}To jest motyl liściec.
{89983}{90095}A to? Patrz, Annie, patrz na to. Co to jest?
{90192}{90320}Tam. To jest owad liściec. Tu jest jego głowa, tu jest jego ciało.
{90323}{90400}To jest patyczak. Tam.
{90479}{90538}Dobrze. Dziękuję bardzo, Annie.
{90773}{90899}Myślę więc, że z łatwością rozprawiliśmy się z wszystkimi trzema rzekomymi trudnościami:
{90903}{90997}okiem, skrzydłem i kamuflażem.
{91011}{91183}Zakończę szczególnym ulubieńcem kreacjonistów, osławionym żukiem bombardierem.
{91261}{91372}To jest nagłówek, który niedawno ukazał się w Daily Telegraph:
{91376}{91486}"Żuki mogą rozsadzić ideę Darwina".
{91574}{91663}Telegraph kontynuuje:
{91666}{91745}"Gdyby ewolucja była prawdziwa, wysadziłaby się w powietrze".
{91749}{91868}Gazeta zapytuje, czy to dostarcza dowodu na Stwórcę.
{91907}{92061}Historię żuka bombardiera opisuje jedna z broszur kreacjonistów, z której teraz przeczytam:
{92064}{92165}"Żuk bombardier puszcza strumień zabójczej mieszanki
{92169}{92306}hydrochinonu i nadtlenku wodoru w twarz swojego wroga.
{92337}{92578}Te dwie substancje chemiczne przy połączeniu dosłownie wybuchają w twarz wroga.
{92591}{92700}Ciąg zdarzeń, który mógł doprowadzić do ewolucji tak złożonego,
{92704}{92768}skoordynowanego i subtelnego procesu
{92771}{92916}jest niemożliwy do biologicznego wyjaśnienia procesem 'krok za krokiem'.
{92920}{93052}Najmniejsza zmiana równowagi chemicznej doprowadziłaby natychmiast
{93056}{93128}do gatunku eksplodujących w powietrze żuków".
{93161}{93240}No cóż, to rzeczywiście brzmi jak wyzwanie, trudny przypadek.
{93244}{93366}Nie wolno mi unikać odpowiedzialności zabrania się za trudne przypadki.
{93398}{93577}Tutaj mamy nieco nadtlenku wodoru, a tutaj jest trochę hydrochinonu,
{93581}{93710}i to ma gwałtownie eksplodować, kiedy tylko
{93877}{93955}Kto chce, może wyjść z sali.
{94030}{94263}Dobrze. Zaczniemy z nadtlenkiem wodoru. Jak dotąd, w porządku. Teraz
{94289}{94373}Lepiej to odstawię.
{94497}{94643}Co się stało? To nawet nie jest ciepłe.
{94677}{94727}Jakby niewypał.
{94916}{94974}Jest trochę prawdy w tej historii.
{94978}{95021}Nawiasem mówiąc, oczywiście wiedziałem, że nic się nie stanie.
{95024}{95088}Nie byliście w żadnym niebezpieczeństwie.
{95092}{95141}Jest trochę prawdy w tej historii.
{95145}{95250}W rzeczywistości hydrochinon nie robi niczego.
{95254}{95292}Odstawimy go na bok.
{95296}{95518}Prawdą jest, że nadtlenek wodoru rozkłada się na tlen i wodę,
{95522}{95622}ale w normalnych warunkach potrzebuje do tego katalizatora.
{95626}{95709}Ten czarny proszek tutaj jest katalizatorem.
{95713}{95774}To nie jest katalizator używany przez żuka bombardiera.
{95778}{95822}Żuk bombardier używa katalizatora
{95825}{95992}i faktycznie wyrzuca tę gorącą substancję w twarz swojego wroga.
{95995}{96173}Jeśli jednak dodamy katalizator do słabego roztworu nadtlenku wodoru,
{96177}{96392}to otrzymamy nieco bulgotania i odrobinę ciepła.
{96395}{96459}Może to mieć jakiś efekt na drapieżnika.
{96463}{96654}Może nieco odstraszyć drapieżnika i nie byłoby szczególnie niebezpieczne dla żuka.
{96658}{96710}Czy mamy płynny gradient?
{96735}{96869}Nieco większa koncentracja nadtlenku wodoru i to jest wyraźnie gorące.
{96873}{96942}Działałoby skuteczniej na drapieżnika.
{96946}{97037}I idąc stopniowo w górę zboczem,
{97040}{97242}stopniowo podnosząc stopień koncentracji nadtlenku wodoru, możemy dojść do
{97357}{97576}A więc jest gładkie zbocze aż na samą górę, do skutecznego odstraszacza drapieżnika.
{97896}{98074}Mit, że żuka bombardiera czy jakiejkolwiek innej cechy świata przyrody,
{98078}{98266}opisanej jak dotąd, nie można wyjaśnić powolną, stopniową ewolucją, jest mitem,
{98269}{98332}który zasługuje na puszczenie z dymem.
{98374}{98542}Zrobienie skomplikowanego narządu za jednym zamachem jest odpowiednikiem cudu.
{98559}{98678}Jest odpowiednikiem otworzenia sejfu bankowego jednym,
{98682}{98733}szczęśliwym pokręceniem pokrętłami.
{98737}{98773}Nie da się tego zrobić.
{98816}{98965}W taki czy inny sposób cały ten wykład obracał się wokół wątku Boeinga 747.
{98984}{99092}Nie można zrobić złożonych, efektywnych, działających obiektów,
{99096}{99190}takich jak oczy czy skrzydła, w jednym kroku.
{99206}{99398}Każda teoria, która powiada, że życie lub część życia, narząd, zwierzę,
{99402}{99574}złożoność czy doskonałość powstały w jednym kroku, zaczynając od niczego,
{99577}{99636}musi być fałszywa.
{99663}{99850}Ewolucja jest jedyną teorią, która nie musi obawiać się argumentu Boeinga 747.
{99854}{99964}Ponieważ Ewolucja jest jedyną ideą, ktora nie sugeruje,
{99968}{100104}że złożona doskonałość nastąpiła w wyniku pojedyńczego kroku.
{100147}{100355}Argument Boeinga747 w rzeczywistości rozbija w puch teorię cudownego stworzenia.
{100359}{100539}Cudowne stworzenie jest bowiem odpowiednikiem otworzenia sejfu jednym krokiem.
{100543}{100678}Odpowiednikiem zestawienia Boeinga 747 na złomowisku.
{100698}{100795}Ewolucja unika zmazy cudu.
{100798}{100882}Unika zmazy niemożliwie wielkiego nieprawdopodobieństwa,
{100885}{101058}dzięki prostej, ale bardzo skutecznej sztuczce rozmazywania szczęśliwego trafu
{101061}{101199}po bezmiarze czasu geologicznego.
{101232}{101380}Podczas następnego wykładu "Ultrafiotelowy ogród" będziemy rozpatrywać pytanie,
{101384}{101484}kto korzysta z ewolucji? Dla kogo ona działa?
{101504}{101539}Bardzo dziękuję.
{101553}{101643}Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów|Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska|Napisy: Stanisław Pąk