Jest to przewlekły, nieswoisty proces zapalny ściany przewodu pokarmowego. Może dotyczyć każdego jego odcinka, lecz najczęściej lokalizuje się w końcowej części jelita cienkiego oraz początkowej jelita grubego. Etiologia tego schorzenia nie jest znana i nie znana jest również skuteczna metoda wyleczenia.
Charakterystyczne dla przebiegu choroby jest zajęcie całej ściany narządu oraz możliwość występowania w całym przewodzie pokarmowym (w colitis ulcerosa zajęta jest tylko błona śluzowa jelita grubego). Zmiany mają charakter ogniskowy (ang. skip lesions) w przeciwieństwie do wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, w którym występują zmiany ciągłe.
Obraz histopatologiczny wykazuje występowanie ziarniniaków nabłonkowatokomórkowych bez cech serowacenia.
Objawy
Główne objawy:
a. przewlekła biegunka (zwykle bez krwi), czasem nocna b. bóle brzucha (często prawe podbrzusze)
d. guzowaty opór w jamie brzusznej
e. zmiany okołoodbytniczne (szczelina, przetoka, ropień).
o
Oprócz tego mogą występować gorączka, spadek masy ciała (wyniszczenie), zahamowanie wzrostu (u dzieci), osłabienie i męczliwość.
Rzadziej występujące objawy pozajelitowe:
a. skórne - rumień guzowaty (łac. erythema nodosum), piodermia zgorzelinowa
b. stawowe
c. oczne - episcleritis lub keratoconjunctivitis
Diagnostyka
a. kolonoskopia połączona z pobraniem materiału do badania histopatologicznego b. wlew kontrastowy jelita grubego
c. pasaż jelitowy
d. badania laboratoryjne: podwyższenie OB, niedokrwistość
W diagnostyce różnicowej choroby Leśniowskiego i Crohna należy uwzględnić: a. colitis ulcerosa (szczególnie gdy tylko zmiany w jelicie grubym); b. gruźlicę jelit.
Powikłania
a.
zmiany okołoodbytnicze
b.
rak jelita grubego (rzadziej niż w colitis ulcerosa)
c.
perforacja jelita z tworzeniem ropni
d.
e.
niedobory pokarmowe
f.
g.
h.
i.
przetoki jelitowo-jelitowe, jelitowo-pęcherzowe, jelitowo-pochwowe Leczenie
Nieznane jest leczenie przyczynowe. Celem leczenia jest doprowadzenie do remisji objawów oraz poprawa jakości życia chorego i zapobieganie ewentualnym powikłaniom. Farmakologiczne leczenie zachowawcze polega na przewlekłym podawaniu sulfasalazyny lub mesalazyny, które działają przeciwzapalnie i hamują rozwój bakterii.
W zaostrzeniach stosuje się kortykosteroidy w dawkach równoważnych 30-60 mg prednizonu na dobę. W
opornych przypadkach używa się niekiedy leków o działaniu immunosupresyjnym np. azatiopryna (50-100 mg/d) oraz wlewy dożylne dużych dawek metronidazolu (1-1, 4 g/d). W terapii, szczególnie w przebiegu choroby z obecnością przetok, stosuje się także monoklonalne przeciwciała przeciw TNF-α - infliksimab i adalimumab.
Prowadzone są też badania kliniczne dotyczące stosowania w terapii choroby Leśniowskiego-Crohna innych leków biologicznych - np. certolizumabu pegol.
Chirurgiczne usunięcie zajętego fragmentu nie leczy choroby.
www.chomikuj.pl/gregow
1