1. ŻYCIE I DZIAA
ALNOŚĆ IGNACEGO LOYOLI
Å„ð 1491 - narodziny - imiÄ™ z chrztu: Inigo
Å„ð Bask hiszpaÅ„ski o żywym spojrzeniu, chodnym sposobie bycia, oszczÄ™dny w sowach
Å„ð 1521 - zraniony podczas oblężenia Pampeluny - rekonwalescencja
Å„ð Lektura: "Å»ywot Pana Naszego Jezusa Chrystusa"
Å„ð poczÄ…tek nawrócenia
Å„ð nie wraca co sÅ‚użby królowi
ć% 1522  pielgrzym w Montserracie i Manresie  rozpoczyna pisanie Ćwiczeń Duchownych
ć% mistyczne doświadczenie nad potokiem Coordoner
Å„ð 1523  pielgrzymka do Ziemi ÅšwiÄ™tej
Å„ð 1424  poczÄ…tek nauki Å‚aciny w Barcelonie
Å„ð 1526  studia filozofii w Alkali
Å„ð 1528  magister filozofii  majÄ…c wyksztaÅ‚cenie może swobodnie realizować swoje przedsiÄ™wziÄ™cia
Å„ð 27 wrzeÅ›nia 1540  papież PaweÅ‚ III zatwierdza zakon: Towarzystwo Jezusowe
Å„ð 1548  papież zatwierdza książeczkÄ™ ćwiczeÅ„ duchownych
Å„ð 1550  papież Juliusz III potwierdza istnienie Towarzystwa
Å„ð 31 lipca 1556  Å›mierć w Rzymie
Å„ð 1622  kanonizowany przez Grzegorza XV
Å„ð 1922  ogÅ‚oszony patronem rekolekcji
2. ZAKON JEZUITÓW: HISTORIA I TERAy
NIEJSZOŚĆ
Å„ð 1534  Å›luby Ignacego i jego towarzyszy ((czystoÅ›ci, ubóstwa, pielgrzymi do Jerozolimy i poddania papieżowi)
Å„ð 1539 - 27 wrzeÅ›nia 1540  papież PaweÅ‚ III zatwierdza zakon: Towarzystwo Jezusowe
Å„ð 1540 r. Towarzystwo Jezusowe liczyÅ‚o 10 czÅ‚onków
Å„ð 1550  papież Juliusz III potwierdza istnienie Towarzystwa
Å„ð 1556 r. 1000 czÅ‚onków
Å„ð 1576 r. 4000 czÅ‚onków
Å„ð 1599 r. 8272 czÅ‚onków
Å„ð Duchowość, cele i program zaÅ‚ożonego przez siebie zakonu Ignacy zawarÅ‚ w Konstytucjach Towarzystwa Jezusowego -
zatwierdzone przez I KongregacjÄ™ GeneralnÄ… Towarzystwa Jezusowego w 1558 roku
Å„ð zajmowali siÄ™ dziaÅ‚alnoÅ›ciÄ… misyjnÄ… i edukacyjnÄ…
Å„ð ich dziaÅ‚alność wielokrotnie spotykaÅ‚a siÄ™ z buntem co doprowadziÅ‚o do kasaty zakonu
Å„ð 1773  kasata zakonu
Å„ð zakon teoretycznie przestaÅ‚ istnieć, ale w praktyce funkcjonowaÅ‚ na terenach Litwy
Å„ð 1814  prawne odrodzenie (Pius VII)  tysiÄ…c czÅ‚onków
Å„ð 1880  12 tysiÄ™cy czÅ‚onków
Å„ð renesans zakonu po II WÅš i Soborze WatykaÅ„skim II
Å„ð obecnie Jezuitów na caÅ‚ym Å›wiecie jest ponad 18 tysiÄ™cy
Å„ð zakon dziaÅ‚a w ponad 114 krajach na wszystkich kontynentach
Å„ð posiadajÄ… wÅ‚asne:
ć% uniwersytety
ć% obserwatoria astronomiczne
ć% instytuty geofizyczne
ć% czasopisma
ć% kilka szpitali
ć% liczne szkoły średnie i podstawowe
ć% rozgłośnie radiowe i telewizyjne
3. POCZ
TEK I ROZWÓJ SZKOLNICTWA JEZUICKIEGO
ć% 1540 r. - otwarcie kolegium w Koimbrze (tylko seminarium)
ć% 1548 r. otwarcie pierwszej szkoły w Messynie
ć% do 1556  33 kolegia ze szkołami publicznymi
ć% 1599 r. - w samej Europie 200
ć% 1773 r. - 845 kolegiów
ć% obecnie, w 73 krajach świata:
ć% 481 szkół średnich
ć% 405 szkół podstawowych,
ć% 98 przedszkoli,
ć% 30 szkół zawodowych,
ć% 125 nieformalnych centrów edukacyjnych oraz
ć% 192 uczelnie wyższe
ć% pierwsze kolegia powstały z myślą o klerykach jezuickich kształcących się na uniwersytetach
ć% inicjatorem jezuickiego kolegium w jego znaczeniu póz
niejszym i powszechnie przyjętym był jezuita hiszpański Juan
Jeronimo Domenech
ć% początkowo w oparciu o system paryski
ć% póz
niejszym wzorem było kolegium Rzymskie
ć% idee odpowiadające kształceniu są zawarte w IV Części Konstytucji  17 rozdziałów (10 dla kolegiów, 7 dla
uniwersytetów)
ć% 1599  Ratio studiorum  reguły funkcjonowania szkolnictwa
ć% 1986  Charakterystyczne cechy jezuickiego wychowania  aktualizacja zasad wychowania do współczesności
ć% 1994  Pedagogia ignacjańska. Podejście praktyczne  dokument ukazujący zastosowanie Charakterystycznych cech
jezuickiego wychowania w praktyce
ć% humanistyczny model kształcenia zdolności umysłowych
ć% dołączenie m.in. elementów matematyczno-przyrodniczych
ć% rodzaje szkół:
ć% Szkoła pięcioklasowa łacińsko-grecka (5 klas) - średnia
ª% chÅ‚opcy 9-10 letni umiejÄ…cy pisać i czytać po Å‚acinie
ª% promocja do nastÄ™pnej klasy indywidualna, zgodnie ze zdobytymi umiejÄ™tnoÅ›ciami
ć% Szkoła 5-klasowa z dodatkowym kursem filozofii  charakter uczelni wyższej
ª% filozofia, matematyka i fizyka
ć% Szkoła 5-klasowa z dodatkowym kursem filozofii i teologii
ª% 3 lata filozofii i 4 lata teologii
ª% niektóre mogÅ‚y nadawać stopnie naukowe
ć% alumnaty papieskie
ć% seminaria diecezjalne
ć% bursy muzyczne
ć% seminaria nauczycielskie
ć% konkwity szlacheckie
4. OKOLICZNOÅšCI POWSTANIA I STRUKTURA RATIO STUDIORUM
Å„ð 1599
Å„ð wzorcowym kolegium Towarzystwa Jezusowego byÅ‚o Kolegium Rzymskie
Å„ð rektorzy poszczególnych kolegiów stworzyli Ratio studiorum Collegii Romani okreÅ›lajÄ…ce zasady majÄ…ce obowiÄ…zywać w
wersji definitywnej Ratio
Å„ð regulamin okreÅ›laÅ‚ strukturÄ™ kolegiów i zasady ich funkcjonowania w oparciu o nastÄ™pujÄ…ce elementy:
ć% podział klas
ć% rozkład godzin
ć% przedmioty nauczania
ć% egzaminy
ć% ćwiczenia
ć% autorzy, których treści warto studiować
Å„ð Przy wciąż wzrastajÄ…cej liczbie kolegiów jezuickich niezbÄ™dne okazaÅ‚o siÄ™ wprowadzenie pewnej uniwersalnej formy
nauczania, co stało się głównym celem Ratio studiorum
Å„ð Zanim w 1599 roku wydano jego tekst ostateczny musiaÅ‚ on przejść przez szereg poprawek i uÅ›ciÅ›leÅ„, by stanowić
wreszcie kodeks szkolno-dydaktyczny zredagowany w formie reguł, które określały bardzo konkretne i praktyczne cele
Å„ð w tworzeniu braÅ‚y udziaÅ‚ osoby wybitne w swoich dziedzinach  specjaliÅ›ci i znawcy tematu pedagogii oraz wychowania
Å„ð duża dynamika rozwoju kolegiów  potrzeba wprowadzenia uniwersalnych zasad funkcjonowania ignacjaÅ„skich
placówek edukacyjnych
Å„ð zostaÅ‚a zredagowana w formie reguÅ‚, którymi mieli siÄ™ kierować wszyscy dziaÅ‚ajÄ…cy na polu szkolnictwa i wychowania
Å„ð Struktura:
ć% reguły wspólne dla wszystkich profesorów studiów wyższych, a ponadto reguły szczegółowe dla profesorów Pisma
Świętego, języka hebrajskiego, teologii, teologii moralnej, filozofii, matematyki oraz studiów humanistycznych
ć% reguły dla pozostałych kategorii osób pracujących w kolegiach, dla uczniów eksternów oraz reguły określające
różnego rodzaju działalność akademicką
ć% w każdej serii reguł, paragraf wstępny określa cele duchowe, pedagogiczne, dydaktyczne
ć% podaje normy szczegółowe dotyczące programów i metod nauczania.
5. UDZIAA
POLSKICH JEZUITÓW W EDUKACJI XX I XXI WIEKU
Å„ð Dopiero po odzyskaniu NiepodlegÅ‚oÅ›ci w 1918 roku jezuici mieli możliwoÅ›ci rozwinąć prace apostolskie na ziemiach
polskich poza GalicjÄ…
ć% Prywatne Męskie Gimnazjum OO. Jezuitów w Wilnie (od 1922)
ć% Gimnazjum w Gdyni-Orłowie (od 1937)
Å„ð komunistyczne wÅ‚adze paÅ„stwowe odsunęły zakon od prowadzenia wszelkich instytucji wychowawczych
Å„ð upadek komunizmu otworzyÅ‚ przed polskimi jezuitami nowe możliwoÅ›ci:
ć% Ogólnokształcące Liceum i Gimnazjum Jezuitów w Gdyni
ć% dwie jezuickie uczelnie wyższe:
Å„ð Wyższa SzkoÅ‚a Filozoficzno-Pedagogiczna IGNATIANUM w Krakowie oraz
Å„ð Sekcja BOBOLANUM Papieskiego WydziaÅ‚u Teologicznego w Warszawie
Å„ð bursy w Krakowie i w Nowym SÄ…czu
Å„ð Centrum KsztaÅ‚cenia Liderów i Wychowawców im. Pedro Arrupe w Gdyni
Å„ð Stowarzyszenie ChrzeÅ›cijaÅ„skich DzieÅ‚ Wychowania w Krakowie
Å„ð Europejskie Centrum Komunikacji i Kultury w Warszawie-Falenicy
Å„ð Jezuickie Centrum Dialogu i Formacji  Theotokos w Gliwicach czy
Å„ð Dom SpotkaÅ„ im. Angelusa Silesiusa we WrocÅ‚awiu
6. CHARAKTERYSTYCZNE CECHY JEZUICKIEGO WYCHOWANIA
Å„ð 1986
Å„ð w obliczu wznowienia Towarzystwa Jezusowego przez papieża Piusa VII w 1814 roku należaÅ‚o dostosować zaÅ‚ożenia Å›w.
Ignacego do nowych realiów, jednak nie było to łatwe
Å„ð do poÅ‚owy XX wieku wiÄ™kszość jezuickich placówek edukacyjnych ulegÅ‚a konformizmowi wychowawczemu przejmujÄ…c
wymogi edukacyjne krajów w których się znajdowały. Główna myśl św. Ignacego wydawała się zanikać
Å„ð Wielkim przeÅ‚omem w nauczaniu ignacjaÅ„skim staÅ‚ siÄ™ dokument zatytuÅ‚owany: Charakterystyczne cechy jezuickiego
wychowania postulujący powrót do wychowania, jakie proponował założyciel zakonu
Å„ð skupiaÅ‚ siÄ™ na odkrywaniu przez ucznia wÅ‚asnej tożsamoÅ›ci, ubogaceniu duchowym w relacji z Chrystusem, Å›wiadczeniu
we własnym życiu o jego miłości oraz wzrastaniu intelektualnemu
Å„ð 28 cech charakterystycznych dla instytutów edukacyjnych Towarzystwa Jezusowego
Å„ð cechy te podzielono na 9 rozdziałów rozpoczynajÄ…cych siÄ™ od stwierdzeÅ„ opartych o ignacjaÅ„skÄ… wizjÄ™ wychowania
Å„ð nastÄ™pnie przedstawione sÄ… cechy, które odnoszÄ… siÄ™ do praktyki wychowania, a każda z nich jest szczegółowo opisana
Å„ð rozdziaÅ‚ koÅ„cowy przedstawia niektóre cechy charakterystyczne jezuickiej pedagogii
I. BÓG
ć% poznanie świata
ć% dialog między nauką a wiarą kultura
II. WOLNOŚĆ CZA
OWIEKA
ć% osobista troska o innych
ć% aktywność
ć% wzrastanie przez całe życie
III. W POSZUKIWANIU WOLNOÅšCI
ć% dobro nie jest równe złu
ć% akceptacja siebie
ć% krytyczna ocena świata
IV. CHRYSTUS, WZÓR OSOBY
ć% służba
ć% modlitwa
ć% bycie człowiekiem dla innych
ć% zaangażowanie
V. DZIAA
ANIE
ć% miłość ukazuje się w czynach
ć% sprawiedliwość
ć% bardziej ludzki świat
ć% opcja na rzecz ubogich
VI. W KOÅšCIELE
ć% aktywność
ć% więz
z innymi
ć% wspólnota
VII. MAGIS  więcej, bardziej dążenie do doskonałości
VIII. WSPÓLNOTA
ć% współpraca
ć% komunikacja
ć% czas wolny
IX. ROZEZNANIE
ć% rozwój kompetencji
ć% dzielenie się
ć% refleksja prowadząca do oceny
7. PARADYGMAT PEDAGOGIKI IGNACJAC
SKIEJ
PARADYGMAT:
Øð ramy obrazu wewnÄ…trz, którego mieszczÄ… siÄ™ konkretne treÅ›ci
Øð narzÄ™dzia, którymi możemy coÅ› zmierzyć, zredukować
Øð wzór, moduÅ‚ zachowania
Øð dostarcza modelowych rozwiÄ…zaÅ„ uprawiajÄ…cym danÄ… dyscyplinÄ™ naukowÄ…
Øð obejmuje:
o zbiór przyjętych założeń
o zbiór podstawowych teorii i twierdzeń opisujących rzeczywistość (np. edukacyjną)
o instrumentarium badawcze
o zastosowanie osiągniętych wyników badań
PARADYGMAT PEDAGOGIKI IGNACJAC
SKIEJ:
Øð caÅ‚ość zasad i zachowaÅ„, które odnoszÄ… siÄ™ do wychowania i uczenia
Øð wynika z przeżyć i doÅ›wiadczeÅ„ Å›w. Ignacego
Øð uczeÅ„ jako osoba  traktowanie ucznia jako osoby równej sobie i odwrotnie, traktowanie nauczyciela z szacunkiem
godnym osoby ludzkiej
RELACJA NAUCZYCIEL - UCZEC
:
Kierownik
NAUCZYCIEL
Bóg Rekolektant
PRAWDA UCZEC

MODEL PEDAGOGII IGNACJAC
SKIEJ:
kontekst
1.DOSWIADCZENIE 2.REFLEKSJA
4.OCENA
3.DZIAA
ANIE
1. KONTEKST:
konkretna sytuacja
warunki życiowe związane z uczeniem (rodzina, środowisko, klimat szkoły, społeczność, polityka,
ekonomia, kultura, religia i inne realia wpływające na proces nauki)
2. DOÅšWIADCZENIE:
związane ze znaczeniem słowa  smakować i odczuwać coś wewnętrznie
potrzeba poznania faktów, idei, zasad
wymaga zgłębienia wszechstronnego znaczenia słów i wydarzeń, analizy, syntezy, zrozumienia
zadaniem pedagogów jest inspirować, aby uczeń postrzegał ludzką rzeczywistość wieloaspektowo
DOÅšWIADCZENIE:
pewne poruszenia wewnętrzne, kiedy pojawiają się pytania, co się ze mną dzieje, co to dla mnie oznacza
analizuje uczucia i poruszenia:
o jak, kiedy, dlaczego siÄ™ pojawiajÄ…:
żð ciaÅ‚a
żð ciekawość intelektualna (bez niej nie rozpocznie siÄ™ proces uczenia)
żð ze wzglÄ™du na motywacjÄ™, jakość doÅ›wiadczenia jest różna
żð bez motywacji:
nie uczymy siÄ™
uczenie się treści na pamięć
a. BEZPOÅšREDNIE:
pełniejsze, bardziej dotyka jednostkę
ma miejsce w kontaktach między osobami
b. ZAST
PCZE:
uczenie się w wyniku innego rodzaju doświadczenia niż to, co było wcześniej, np. czytanie,
słuchanie wykładu
wykracza poza czysto intelektualne rozumienie  oprócz tego zostaje zauważony element natury
uczuciowej (uczeń angażuje się w pracę poprzez wyobraz
niÄ™)
3. REFLEKSJA
Å„ð oznacza staranne rozważenia pewnego tematu, doÅ›wiadczenia, idei, zadania lub spontanicznej reakcji, aby
móc pojąć ich znaczenie
Å„ð dokonuje siÄ™ przez:
ć% jaśniejsze zrozumienia banalnej prawdy
ć% zrozumienie z
ródeł wrażeń lub reakcji doświadczanych
ć% pogłębienie rozumienia skutków dla mnie i dla innych wynikających z tego, co pojąłem, zrozumiałem
ć% wyrobienie osobistego punktu widzenia, co do wydarzeń, idei, prawdy lub jej zniekształcenia
ć% zrozumienie tego, kim jestem i kim mógłbym być w stosunku do innych

ð REFLEKSJA

ð próba zrozumienia tego, co wczeÅ›niej przeżyÅ‚ (Ignacy zaczyna rozpoznawać duchy pochodzÄ…ce od Boga i od
złego)

ð musi być sprowokowana, podjÄ™ta (nie przychodzi automatycznie)

ð jest czymÅ› niezbÄ™dnym do rozpoczÄ™cia procesu uczenia (to czego można nauczyć siÄ™ poprzez refleksjÄ™ nie
zostanie zapomniane
4. DZIAA
ANIE

ð decyzja  dziaÅ‚anie do podjÄ™cia zmiany, nawrócenia, nowej dalszej drogi

ð odnosi siÄ™ do wewnÄ™trznego wzrostu czÅ‚owieka w oparciu o zdobyte doÅ›wiadczenie nad którym prowadzono
refleksjÄ™

ð wybór odnoszÄ…cy siÄ™ do czynnoÅ›ci wykonanych na zewnÄ…trz

ð sÅ‚użba innym  dziaÅ‚anie na rzecz spoÅ‚eczeÅ„stwa

ð ETAPY:
ć% wybory wewnętrzne
ª% dana prawda staje siÄ™ punktem odniesienia, postawÄ… majÄ…ca wpÅ‚yw na wszelkie decyzje
ª% pozostanie otwartym na to dokÄ…d ta prawda może prowadzić
ć% wybory ujawnione
ª% wartoÅ›ci wewnÄ™trzne przyjÄ™te skÅ‚aniajÄ… do dziaÅ‚ania zgodnego z tym nowym przekonaniem
Å„ð znaczenie pozytywne  wzrost zaangażowania i zainteresowania
Å„ð znacznie negatywne  ograniczenie, unikanie
5. OCENA
Å„ð używajÄ… jej nauczyciele
Å„ð ocena osoby w caÅ‚oÅ›ci z użyciem efektywnych metod
Å„ð ewaluacja:
ć% nauczyciel  samoocena
ć% uczeń
ª% samoocena uczenia siÄ™
ª% samoocena ludzkiego wzrastania
ć% instytucja
ª% opracowanie narzÄ™dzi oceny
ª% dydaktyka i dziaÅ‚ania wychowawcze
ª% rozwiÄ…zywanie trudnych przypadków
8. ZAKRES INTEGRALNEGO ROZWOJU WYCHOWANKA W ÅšWIETLE PEDAGOGII IGNACJAC
SKIEJ
Å„ð podstawowym zagadnieniem personalizmu jest integralny rozwój osoby ludzkiej
Å„ð ksztaÅ‚towanie w peÅ‚ni dojrzaÅ‚ej osobowoÅ›ci wychowanka
Å„ð troska o  peÅ‚ny wzrost osoby, prowadzÄ…cy do dziaÅ‚ania przenikniÄ™tego duchem i obecnoÅ›ciÄ… Jezusa Chrystusa, Syna
Bożego, Człowieka dla innych
Å„ð ten cel dziaÅ‚ania, oparty na zdrowym rozumowaniu i ożywiony przez kontemplacjÄ™, prowadzi uczniów do
samodyscypliny i inicjatywy, do uczciwości i dokładności
Å„ð harmonijna współpraca nauczycieli i uczniów, wykÅ‚adowców i studentów
Å„ð nauczyciele i wykÅ‚adowcy powinni być przewodnikami w poszukiwaniu prawdy i sensu życia
Å„ð dziaÅ‚alność praktyczna oÅ›rodków sprzyjajÄ…ca integralnemu rozwojowi
Å„ð poznanie filozoficzne, teologiczne i mistyczne  M
DROŚĆ
Å„ð studenci mieli razem z wiedzÄ… nabywać dobre, godne chrzeÅ›cijan obyczaje:
ć% sakrament pokuty przynajmniej raz w miesiącu
ć% codzienna Msza Święta
ć% wysłuchanie kazań w dni świąteczne
ć% wykład nauki chrześcijańskiej raz w tygodniu
ć% przemówienia scholastyka zachęcające do pogłębienia wiedzy
ć% w szkołach nie wolno pozwalać na przekleństwa i zniewagi
9. MODEL PEDAGOGII IGNACJAC
SKIEJ WOBEC WSPÓA
CZESNEJ SYTUACJI SZKOLNO-WYCHOWAWCZEJ
Å„ð problematyczność ujÄ™cia humanistycznego we współczesnym Å›wiecie  wojna idei
Å„ð odrzucanie Boga i chrzeÅ›cijaÅ„stwa  kryzys religijnoÅ›ci
Å„ð ograniczona perspektywa wychowawcza
Å„ð przewaga pragmatyzmu
Å„ð chęć stosowania prostych rozwiÄ…zaÅ„
Å„ð poczucie niepewnoÅ›ci w odniesieniu do przyszÅ‚oÅ›ci
Å„ð obowiÄ…zujÄ…ce programy rzÄ…dowe
Å„ð trudne warunki wychowawcze ucznia (kontekst)
Å„ð negatywne doÅ›wiadczenia zwiÄ…zane z kontekstem sprawiajÄ…, że pojawia siÄ™ brak motywacji do dziaÅ‚ania
Å„ð brak ciekawoÅ›ci poznawania Å›wiata  wszystko podawane na tacy
Å„ð brak refleksji nad sobÄ… i swoim postÄ™powaniem
Å„ð zaburzenia w relacji uczeÅ„  nauczyciel  brak wzajemnego uznani swojej podmiotowoÅ›ci
Å„ð pedagodzy nie potrafiÄ… inspirować uczniów  prowadzÄ… zajÄ™cia w sposób czysto wykÅ‚adowy
Å„ð brak refleksji doprowadza do luk w tym czego siÄ™ uczymy (kucie na pamięć)
Å„ð wychowankowie czÄ™sto nie majÄ… swojego zdania (punktu widzenia)  konformizm
Å„ð trudność w podejmowaniu dziaÅ‚ania/decyzji
Å„ð bÅ‚Ä™dy w narzÄ™dziach oceny
Å„ð brak samooceny i samodoskonalenia siÄ™ nauczycieli
Å„ð brak dostatecznej pracy z trudnymi przypadkami
10. JAKICH WARTOŚCI MOŻE NAUCZYĆ IGNACY LOYOLA WSPÓA
CZESNEGO CZA
OWIEKA?
Å„ð szukać i znajdować Boga we wszystkim (dostrzegać Go)
Å„ð kontemplatywność w dziaÅ‚aniu  skupienie Å‚Ä…czone z aktywnoÅ›ciÄ… (analiza tego co robiÄ™)
Å„ð Tantum quantum  tyle o ile - rzeczy można wykorzystywać o tyle o ile sÅ‚użą one rozwojowi i dążeniu do Boga
Å„ð obojÄ™tność  dystans do tego co nas otacza  przyjÄ™cie tego co nie jest od nas zależne w sposób wolny
Å„ð Agere contra  przeciwstawiać siÄ™ temu co nas ogranicza
Å„ð Praesupponendum  zasada życzliwoÅ›ci i zrozumienia innych
Å„ð Caritas discreta  miÅ‚oÅ›c roztropna
Å„ð samodoskonalenie i samowychowanie
Å„ð sÅ‚użba innym,  bycie dla innych
Å„ð Komunikacja interpersonalna
Å„ð umiejÄ™tność sÅ‚uchania
Å„ð postawa i pragnienie wzrastania, rozwijania siÄ™ przez caÅ‚e życia
Å„ð radość uczenia siÄ™
Å„ð otwartość na zachodzÄ…ce zmiany
Å„ð pomoc innym, troska
Å„ð sprawiedliwość
Å„ð równość szans dla innych
Å„ð aktywny udziaÅ‚ w życiu koÅ›cioÅ‚a, wspólnoty lokalnej
Å„ð udzielanie indywidualnej pomocy duchowej
11. CHARAKTERYSTYKA LIDERA PEDAGOGA Z PERSPEKTYWY PEDAGOGII IGNACJAC
SKIEJ
Å„ð ma peÅ‚nić sÅ‚użbÄ™ na wzór osoby Jezusa Chrystusa
Å„ð zajmujÄ™ siÄ™ tym, co z czÅ‚owieka czyni czÅ‚owieka we wszystkich pÅ‚aszczyznach jego życia
Å„ð ma postrzegać drugiego czÅ‚owieka w relacji do Boga, w relacji do samego siebie i w relacji do innych ludzi
Å„ð jest po to by pomóc drugiemu czÅ‚owiekowi stać siÄ™ dojrzaÅ‚ym czÅ‚owiekiem
Å„ð pojawia siÄ™ w etapie rozwoju mÅ‚odego czÅ‚owieka i pomaga mu w jego rozwoju
Å„ð jest odpowiedzialny za rozwój drugiego czÅ‚owieka
Å„ð powinien uÅ‚atwić mÅ‚odym ludziom drogÄ™ do prawdy
Å„ð powinien stwarzać warunki, kÅ‚aść fundamenty i stwarzać okazjÄ™, aby u mÅ‚odych ludzi powstaÅ‚o wzajemne i ciÄ…gÅ‚e
oddziaływanie między doświadczeniem, refleksją i działaniem
Å„ð jego dziaÅ‚alność powinna skÅ‚adać siÄ™ z 5 etapów:
ć% kontekstu
ć% doświadczenia
ć% refleksji
ć% działania
ć% ewaluacji
Å„ð lider, autorytet, przewodnik
Å„ð powinien charakteryzować siÄ™:
ć% indywidualnością
ć% inicjatywą
ć% inspiracją
ć% zaangażowaniem
ć% improwizacją
ć% umiejętnościami realizacyjnymi i komunikacyjnymi
ć% obiektywnością
ć% jasnością celów
ć% elastycznością
ć% kreatywnością
ć% spontanicznością
Å„ð ma zapewnić jednostce korzystne warunki do jego rozwoju
Å„ð ma przekazać ignacjaÅ„skÄ… wizjÄ™ Å›wiata
Å„ð powinien peÅ‚nić dynamicznÄ… sÅ‚użbÄ™
Å„ð powinien zmierzać ku ostatecznemu celowi, jakim jest samodzielność jednostki
12. ABSOLWENT SZKOA
Y JEZUICKIEJ W KONTEKÅšCIE ZAA
OŻEC
I CELÓW PEDAGOGII IGNACJAC
SKIEJ
Å„ð osoba- wychowanek- absolwent
ć% otwarta na wzrost (perspektywa transcendencji)
ª% wychowanie prowadzi do peÅ‚nego wzrostu prowadzÄ…cego do dziaÅ‚ania
ª% oparcie na zdrowym rozumowaniu
ª% ożywienie przez kontemplacjÄ™
ª% samodyscyplina i inicjatywa
ª% uczciwy, dokÅ‚adny, solidny, rzetelny
ª% caÅ‚oÅ›ciowa formacja osoby ludzkiej
ª% zmierza do wybitnego poziomu realizowania wÅ‚asnych możliwoÅ›ci
ª% angażuje serce, rozum, ciaÅ‚o i ducha
ª% osoba odnajduje swoje miejsce i poszukuje nowych dróg realizacji siebie
ć% intelektualnie kompetentna i uformowana duchowo
ª% argumentowanie wÅ‚asnych poglÄ…dów
ª% potrafi z przekonaniem i odpowiedzialnoÅ›ciÄ… wyrażać chrzeÅ›cijaÅ„skÄ… tożsamość i wewnÄ™trznÄ… harmoniÄ™
ª% w peÅ‚ni wyksztaÅ‚cona wyobraz
nia, sfera uczuć i zdolności twórcze
ª% Å›wiadomość swoich możliwoÅ›ci
ª% ma uksztaÅ‚towanie poglÄ…dy i swojÄ… filozofiÄ™ życia
ª% wolna  nie ulega wpÅ‚ywom otoczenia
ª% zdolna do podejmowania wÅ‚asnych niezależnych i odpowiedzialnych decyzji
ć% służąca innym ludziom
ª% sÅ‚uchanie drugiego czÅ‚owieka bez skÅ‚onnoÅ›ci do osÄ…dzania
ª% relacja z innymi oparta na otwartoÅ›ci i peÅ‚nej akceptacji drugiego (bez wzglÄ™du na jego jasne i ciemne strony)
ª% szacunek, życzliwość i wyrozumiaÅ‚ość dla ludzkich sÅ‚aboÅ›ci
ª% nie pozostaje obojÄ™tny wobec ludzi ubogich
ª% odczuwa pragnienie niesiania pomocy potrzebujÄ…cym
ć% czyni sprawiedliwość
ª% w sposób inteligentny i skuteczny wnosić wkÅ‚ad w życie osobiste i dla dobra spoÅ‚eczeÅ„stwa
ª% wrażliwość na niesprawiedliwe struktury i dostrzeganie potrzeby zmieniania Å›wiata
ª% otwarta na przemiany Å›wiata
ª% zmierzajÄ…ca do spoÅ‚eczeÅ„stwa bardziej sprawiedliwego
ª% zdolna uczciwie peÅ‚nić odpowiedzialne role w spoÅ‚eczeÅ„stwie
ć% religijna  posiada system wartości
ª% wolność
ª% szukanie w wymiarze transcendentalnym
ª% naÅ›ladowanie J.Ch
ª% trwanie w nieustannej relacji  inspiruje, daje motyw do dziaÅ‚ania
ć% kierująca się miłością
ª% wzajemność  dawanie i bycie obdarowywanym
ª% miÅ‚ość bardziej polega na uczynkach niż na sÅ‚owach
ª% potrzebuje codziennego wysiÅ‚ku, uwagi, cierpliwoÅ›ci, rezygnacji
SUKCES JEZUICKIEGO DZIAA
ANIA (Lowney)
I. poznanie siebie (otwartość, elastyczność)
ć% ćwiczenia duchowne pomagają w integracji osobowości
ć% wyrobienie zwartej wizji i oceny rzeczywistości
ć% położenie akcentu na tym kim jest przywódca, a nie na tym czym się zajmuje
ć% sukces nie jest związany z rodzajem działalności, ale z jakością odpowiedzi jaką swoim życiem daje na
pytania:
Å„ð co jest przedmiotem mojej troski?
Å„ð czego pragnÄ™?
Å„ð jakie jest moje miejsce w Å›wiecie?
ć% nie jest istotne na jakie wyzwania odpowiada, lecz jak na nie odpowiada
II. gotowość do służby
ć% podejmowanie trudu by świat zmienić
III. miłość (większa od leku)
ć% formowanie ludzi dla innych  ideał ignacjańskiej miłości
ć% dyrektor powinien odwiedzając nauczycieli nie po to by kontrolować, ale z ciekawości:
Å„ð jakie nowe metody stosujÄ…?
Å„ð co sprawia, że czyje siÄ™ dobrze w miejscu pracy
Å„ð szuka tego co pracujÄ…cy robiÄ… najlepiej
IV. heroizm
ć% przeżywanie w sposób nieprzeciętny, czyli w duchu ignacjańskiego magis
ć% nie bać się ryzyka i porażki
ć% przygotowanie do przyszłego świata dając edukację najlepszą z możliwych
ð aby być ludz
mi sukcesu należy uczyć się przez całe życie miłości i heroizmu:
ć% postawa słuchania, informowania i doceniania
ć% stawianie najpierw sobie wysokich wymagań, a potem innym
ć% świadczenie własnym życiem, że nasze słowa mają wartość