Treny - charakterystyka głównych bohaterów











Piątek, 21 Kwietnia Imieniny obchodzą: Anzelm, Feliks, Bartosz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Renesans >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Treny -
charakterystyka głównych bohaterów










kategoria:   J.polski
zakres:   Renesans
dodano:   2000-01-15




Treny to utwór
żałobny (funeralny) o bardzo bogatej tradycji. W czasach
Kochanowskiego istniały zatem istotne wymogi formalne dotyczące
tego gatunku, reguły odnoszące się również do bohaterów. Każdy
klasyczny utwór żałobny (epitafium, epicedium) miał trzech
bohaterów: osoba zmarłego, osoba bliska, która opłakuje jego
śmierć i osoba, która napomina i pociesza. W Trenach Kochanowski
zmienia nieco ten układ. Występuje tu dwoje bohaterów: Urszulka
i ojciec poeta. On spełnia rolę osoby opłakującej i pocieszającej
zarazem. Przyjrzyjmy się dokładniej postaciom tych bohaterów.
Jan Kochanowski - nie ma wątpliwości, że podmiot liryczny Trenów
tożsamy z autorem (co zaznaczono już w dedykacji). Występuje w
dwóch rolach: cierpiącego ojca i filozofującego moralisty.
Jako ojciec Kochanowski ujawnia całą miłość i czułość, jakimi
darzył córeczkę. Zadziwia jego pamięć dotycząca szczegółów
wyglądu i zachowania dziecka. Rozpacza także jako poeta, który
widział w zmarłej przyszłą dziedziczkę jego "lutni" - talentu.
Właśnie w Urszuli Kochanowski pokładał największe tego rodzaju
nadzieje. Jako filozof i moralista Kochanowski przeżywa głęboki
kryzys światopoglądowy. Po raz pierwszy on - poeta, który
przyjął rolę nauczyciela, pocieszyciela - sam potrzebuje
pocieszenia. Życie w sposób okrutny i radykalny zweryfikowało
jego poglądy na świat i człowieka. Załamały się zasady
stoicyzmu, epikureizmu i horacjanizmu, którym do tej pory
Kochanowski hołdował. Pierwszym, w pełni ludzkim, odruchem wobec
śmierci jest więc bunt. Filozof prowadzi rozrachunek z Bogiem
(władcą świata, który sprowadza śmierć na niewinne dzieci),
filozofią (zasada złotego środka, przekonanie, że świat jest
doskonałym efektem Boskiej miłości), racjonalizmem (rozumowe
pojmowanie świata). Renesansowy filozof poszukuje (Tren X)
dziecka w zaświatach z różnych obszarów kulturowych (starożytne
Elizjum, Hades, chrześcijański Raj, Czyściec). Jego pytania
pozostają jednak bez odpowiedzi. Kochanowski już wie, że
pieczołowicie przez niego gromadzony skarbiec wartości został
całkowicie zburzony (Tren IX). Teraz, nie znajdując nigdzie
ukojenia i odpowiedzi na nurtujące go pytania, poeta wątpi. Jego
wiara w Boską dobroć, miłość i ludzką pobożność ulega zachwianiu
(Tren XI). Kochanowski stoi na granicy bluźnierstwa {"Nieznajomy
wróg jakiś miesza ludzkie rzeczy, /Nie mając ani dobrych, ani
złych na pieczy"). Odrzucił już nieludzkie zalecenia
starożytnych filozofów (" Człowiek nie kamień, a jako się stawi
/ Fortuna, takich myśli nas nabawi" - nie można nie reagować
uczuciowo na zmiany losu, to wbrew ludzkiej naturze). Teraz chce
odrzucić zasady religijne, skoro Bóg - dobry i mądry władca
świata (por. Hymn " Czego chcesz od nas, Panie... ") - dopuszcza
do tak bolesnych i bezsensownych wydarzeń, jak śmierć niewinnego
dziecka. Rozpatruje różne możliwości roli człowieka w świecie:
może jest aktorem, który gra tak, jak każe mu reżyser
przedstawienia (Los, Bóg?); może jest podporządkowany "prawu
krzywdy pełnemu " -jest tragicznym bohaterem, którego bunt
pozostanie bez odpowiedzi? W swoim buncie przeciw Bogu
Kochanowski zaprzecza właśnie temu, co było dla niego, jako
człowieka renesansu, najważniejszym dowodem na Jego istnienie -
rozumowemu, harmonijnemu urządzeniu świata. Śmierć dziecka jest
dla poety jawnym wykroczeniem Boga przeciwko "regułom gry",
narusza porządek świata natury - rodzice muszą opłakiwać dziecko
(naturalna byłaby sytuacja odwrotna). W końcu Kochanowski -
ojciec i filozof - godzi się z cierpieniem i życiem. Słuszna
okazuje się zasada, że człowiek w każdej sytuacji powinien zachować
się godnie i mądrze. Niestety w świadomości czytelnika (a z
pewnością i autora) pozostaje głęboko pesymistyczna wizja życia
na ziemi. Urszulka - właściwie nic o niej nie wiadomo, nie znamy
nawet daty jej narodzin i śmierci. Zmarła mając ok. 30 miesięcy
(2,5 roku). Z pewnością nie posiadała wszystkich zalet, które
wylicza pogrążony w cierpieniu ojciec. W cyklu nadał jej
niezwykłe cechy: grzeczna, układna, wdzięczna, wesoła,
roztropna, pobożna, pracowita, posłuszna, skromna, a przy tym
obdarzona wielkim talentem poetyckim (Kochanowski nazywają
..Sofo słowieńska "). Dzięki tym zabiegom poeta mógł wystąpić w
roli cierpiącego a zarazem pocieszającego się w cierpieniu.
Matka -jej postać wypada omówić ze względu na rolę, jaką nadał
jej autor. Pojawia się w Trenie XIX z Urszulka na ręku. Przybywa
w chwili, kiedy jej syn odrzucił już wszystkie wartości, nawet
Bóg, od którego się odwrócił, nie może go już pocieszyć. Być
może właśnie dlatego pojawia się w tej roli matka - osoba
najdroższa w jego ziemskim życiu. To ona wygłasza fundamentalne
zasady jego na owo kształtującego się światopoglądu.
Najważniejsza z nich brzmi: ,,... ludzkie przygody/Ludzkie noś;
j eden jest Pan smutku i nagrody". Ta zasada przypomina Hasło
Terencjusza "Nic co ludzkie nie jest mi obce". Zalecenie, by po
ludzku reagować na wszystko, co spotyka człowieka, nie tłumić
uczuć, ale zachować ludzką ' ość działa kojąco na człowieka,
który odrzucił cały dotychczasowy system







Autor: Michał

Ocena : 4.5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000