7. Cechy tragedii antycznej na podstawie "Antygony" Sofoklesa.

1. jedność czasu, miejsca i akcji - czas: starożytność, za panowania Kreona, miejsce: plac przed pałacem w Tebach, akcja: jeden wątek, przestępstwo Antygony i jego konsekwencje,
2. ograniczona liczba aktorów, nie więcej niż trzech na scenie,
3. brak scen zbiorowych, zastępowanie ich opowiadaniem jednej postaci,
4. konflikt tragiczny wynikający z przeznaczenia, polegający na starciu dwóch przeciwstawnych racji, z których obie są równorzędne,
5. przebieg wydarzeń według ustalonego schematu: ekspozycja (informacje wstępne), zawiązanie węzła dramatycznego (zawiązanie akcji), perypetie (rozwój akcji), punkt kulminacyjny (wydarzenia o największym napięciu), katastrofa (dalsze powikłania), rozwiązanie akcji, epilog,
6. specyficzna budowa utworu: prologos (zapowiedź wydarzeń), parodos (pieśń wstępna chóru), pięć epejsodionów (wystąpień aktorów) przeplatających się z pięcioma stasimonami (pieśniami chóru), exodos (pieśń końcowa chóru),
7. występowanie chóru i jego rola - informuje o wcześniejszych wydarzeniach, zapowiada pojawienie się aktorów, komentuje wydarzenia, wyraża refleksje, wygłasza przestrogi, ocenia bieg wypadków, snuje rozważania na tematy ogólne,
8. tragizm wynika z przeznaczenia, które determinuje działania bohaterów,
9. postacie statyczne,
10. brak analizy psychologicznej postaci.