Część II. Prawo administracyjne
Kazus 9. Opinia prawna (2)
Stan faktyczny
Do urzędu skarbowego wpłynęła prośba o wykładnię przepisów w zakresie opodat-
kowania wynagrodzenia pozaetatowego członka Samorządowego Kolegium Odwo-
ławczego. Prośbę złożył ww. członek kolegium, ponieważ ma wątpliwości w zakresie
zakwalifikowania wynagrodzenia i ewentualnego obowiązku podatkowego. Jako radca
prawny zatrudniony w urzędzie skarbowym proszę sporządzić opinię w przedmiotowej
sprawie.
460
Prawo administracyjne
Kazus 9. Opinia prawna (2)
Propozyjca rozwiązania
Stosownie do art. 233 ż 1 pkt 1 ustawy z 29.8.1997 r.  Ordynacja podatko-
wa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy
z 12.10.1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. z 2001 r.
Nr 79, poz. 856 ze zm.), pozaetatowi członkowie kolegium otrzymują wyna-
grodzenie za udział w posiedzeniach oraz zwrot kosztów podróży. Szczegóło-
we zasady wynagradzania reguluje rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów
z 1.7.2002 r. w sprawie wielokrotności kwoty bazowej oraz szczegółowych
zasad wynagradzania prezesa, wiceprezesa, pozostałych członków samo-
rządowego kolegium odwoławczego i pracowników biura tego kolegium
(Dz.U. Nr 109, poz. 960 ze zm.), dalej rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów
z 1.7.2002 r., gdzie w ż 2 określono, iż wysokość wynagrodzenia pozaetato-
wego członka kolegium jest określona przez prezesa kolegium, w zależności
od przyjętej organizacji pracy i liczby posiedzeń w danym miesiącu, z za-
strzeżeniem, iż wynagrodzenie to nie może przewyższać równowartości 60%
miesięcznego wynagrodzenia etatowego członka kolegium.
Wypłacane w taki sposób wynagrodzenie stanowi przychód z działalności
wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 5 PDOFizU. Zwol-
nieniu z art. 21 ust. 1 pkt 17 PDOFizU, podlegają diety oraz kwoty stanowiące
zwrot kosztów podróży otrzymywane przez osoby związane z pełnieniem
obowiązków społecznych i obywatelskich do wysokości nieprzekraczającej
miesięcznie określonej ustawowo kwoty.
Analiza charakteru wypłacanego skarżącemu świadczenia oraz zasad usta-
lania jego wysokości prowadzi do wniosku, iż nie może ono zostać uznane za
dietę w rozumieniu ww. art. 21 ust. 1 pkt 17 PDOFizU. Jak wynika bowiem
z ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych oraz wydanych na jej
podstawie przepisów wykonawczych, przysługuje ono za wykonaną pracę,
gdyż ustalane jest przez prezesa kolegium w zależności od udziału danej oso-
by w posiedzeniach kolegium, a nie z tytułu pełnienia funkcji. Ponadto, skoro
powołany art. 15 ust. 4 SKOU stanowi o uprawnieniu do wypłaty wynagro-
dzenia, to brak jest podstaw do przyjęcia, iż ustawodawca miał na myśli diety.
Pamiętać bowiem należy, iż wszelkie zwolnienia od opodatkowania stanowią
odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i niedopuszczalne jest
w takich sytuacjach stosowanie wykładni rozszerzającej.
Wynagrodzenie wypłacane pozaetatowym członkom na podstawie art. 15
ust. 4 SKOU oraz ż 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 1.7.2002 r.
w sprawie wielokrotności kwoty bazowej oraz szczegółowych zasad wynagra-
dzania prezesa, wiceprezesa, pozostałych członków samorządowego kolegium
odwoławczego i pracowników biura tego kolegium, nie jest dietą i nie korzysta
ze zwolnienia, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 PDOFizU (zob. wyr. NSA
z 4.3.2008 r., II FSK 50/07, niepubl.).
Skoro zatem pozaetatowy członek SKO otrzymuje wynagrodzenie należne
za takie same czynności co do wysokości, należne od zakładu pracy, ustalo-
ne w relacji do wynagrodzenia członka etatowego, to brak jest jakichkolwiek
461
Prawo administracyjne
Część II. Prawo administracyjne
przesłanek, by miało ono charakter diety. Istota tego świadczenia jednoznacz-
nie wskazuje więc, iż nie może być ono utożsamiane z dietą, a wyłącznie
z wynagrodzeniem za pracę.
Analiza charakteru wynagrodzenia wypłacanego pozaetatowemu członko-
wi SKO jako świadczenie z tytułu uczestnictwa w posiedzeniach prowadzi do
wniosku, że nie może ono zostać uznane za dietę w rozumieniu art. 21 ust. 1
pkt 17 PDOFizU. Jak wynika z przepisów ustawy o samorządowych kolegiach
odwoławczych oraz wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych
zawartych w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z 1.7.2002 r. (Dz.U.
Nr 109, poz. 960 ze zm.), wynagrodzenie członków pozaetatowych jest usta-
lane przez prezesa kolegium, a jego wysokość zależy od indywidualnego
udziału danej osoby w pracach składu orzekającego w kolegium (ż 2 rozpo-
rządzenia). Należy zatem stanąć na stanowisku, że świadczenie wypłacane
pozaetatowym członkom samorządowych kolegiów odwoławczych przysłu-
guje odpowiednio za wykonaną pracę, a nie z tytułu samego pełnienia funkcji.
Odmienny charakter mają natomiast świadczenia wypłacane w formie diety.
Przysługują one w ściśle określonej wysokości z tytułu pełnienia danej funk-
cji, a ich wysokość nie zależy od faktycznego zaangażowania w pracę osoby,
na rzecz której dieta jest wypłacana. Użyty przez ustawodawcę w treści art.
15 ust. 4 SKOU zwrot  wynagrodzenie za udział w posiedzeniach wyraz
-
nie wskazuje na istnienie zależności między wypłacanym wynagrodzeniem
a nakładem pracy, w ramach obowiązków powierzonych danemu członkowi
przez prezesa kolegium, dlatego pojęcie prawne  dieta w ww. przypadku
wynagrodzenia pozaetatowego członka SKO nie może być zastosowane.
462
Prawo administracyjne
Kazus 9. Opinia prawna (2)
ORZECZNICTWO
WYROK
Naczelnego Sądu Administracyjnego
z 4.3.2008 r.
II FSK 50/07
(niepubl.)
Wynagrodzenie wypłacane pozaetatowym członkom samorządowego kolegium odwo-
ławczego na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z 12.10.1994 r. o samorządowych kolegiach
odwoławczych (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) oraz ż 2 rozporządzenia z 1.7.2002 r.
w sprawie wielokrotności kwoty bazowej oraz szczegółowych zasad wynagradzania
prezesa, wiceprezesa, pozostałych członków samorządowego kolegium odwoławczego
i pracowników biura tego kolegium (Dz.U. Nr 109, poz. 960 ze zm.), nie jest dietą i nie
korzysta ze zwolnienia, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
463
Prawo administracyjne
Część II. Prawo administracyjne
Kazus 10. Przeniesienie na inne stanowisko
Stan faktyczny
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją Nr (...) z 6.8.2003 r., działając na
podstawie art. 156 ż 1 pkt 2, art. 157 ż 1 i art. 158 ż 1 KPA, odmówił stwierdzenia nieważ-
ności decyzji Komendanta Głównego Policji Nr (...) z 11.1.2001 r. utrzymującej w mocy
rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w R. w przedmiocie przeniesienia
pana Jana P. na równorzędne stanowisko służbowe i przyznania dodatku służbowego.
W uzasadnieniu organ wskazał, że Komendant Wojewódzki w R. rozkazem personalnym
Nr (...) z 15.11.2000 r. zwolnił pana Jana P. ze stanowiska głównego specjalisty Zespołu
Analiz Kryminalnych KWP w R. w 7 grupie uposażenia i dodatkiem służbowym w kwo-
cie 845 zł, posiadającego zachowane w trybie art. 103 ust. 2 ustawy z 6.4.1990 r. o Policji
(t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.), prawo do zaszeregowania w 5 grupie uposa-
żenia stopnia młodszego inspektora - należnych mu wcześniej na zajmowanym stanowi-
sku Zastępcy Komendanta Wojewódzkiego Policji i z 1.7.2000 r. mianował na równorzędne
stanowisko  radcy Zespołu Analiz Kryminalnych KWP w R. w 13 grupie uposażenia
z mnożnikiem 1,92 kwoty bazowej  wynikającym z zachowania prawa do zaszerego-
wania w 14 grupie uposażenia jednocześnie podwyższając dodatek służbowy do kwoty
895 zł.
Powyższa decyzja była, zdaniem organu, konsekwencją zmiany regulacji prawnej do-
tyczącej wprowadzenia rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z 28.9.2000 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego policjan-
tów, jego wzrostu z tytułu wysługi lat oraz szczegółowych zasad otrzymywania i wyso-
kości dodatków do uposażenia policjantów (Dz.U. Nr 83, poz. 945), które zmieniło katalog
stanowisk policjantów wraz z zaszeregowaniem ich do odpowiednich grup uposażenia
zasadniczego i odpowiadających im mnożników kwoty bazowej. Określenie uposażenia
funkcjonariusza nastąpiło na podstawie ż 2 ust. 4 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym
gdy stanowisko służbowe, z którym wiązało się prawo do określonego zaszeregowania
uległo likwidacji przed 30.6.2000 r., policjantowi przysługuje od 1.7.2000 r. grupa uposa-
żenia równorzędna do dotychczasowej według tabeli stanowiącej załącznik Nr 3 do tego
rozporządzenia.
Pan Jan P. był zastępcą Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. W związku z ustawą
z 19.10.1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną
(Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) likwidacji uległa jednostka, w której pracował funkcjona-
riusz, który został mianowany głównym specjalistą ds. kontaktów zagranicznych Zespołu
Samodzielnych Stanowisk Komendy Wojewódzkiej Policji w R. w 7 grupie uposażenia
zasadniczego z zachowaniem prawa do zaszeregowania na poprzednio zajmowanym
stanowisku. Stanowiskiem równorzędnym do dotychczas zajmowanego było stanowisko
radcy zaszeregowane w 13 grupie uposażenia. Jednocześnie z tytułu zachowania prawa
do zaszeregowania na poprzednim stanowisku Zastępcy Komendanta Wojewódzkiego
Policji w P. w grupie 5 uposażenia ustalono, że Janowi P. przysługuje 14 grupa uposażenia
określona w tabeli stanowiącej załącznik Nr 3 do rozporządzenia Ministra Spraw We-
wnętrznych i Administracji z 28.9.2000 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie upo-
sażenia zasadniczego policjantów, jego wzrostu z tytułu wysługi lat oraz szczegółowych
zasad otrzymywania i wysokości dodatków do uposażenia policjantów (Dz.U. Nr 83,
poz. 645), ponieważ stanowisko zajmowane przez niego uległo likwidacji.
464
Prawo administracyjne