Funkcje finansów
Funkcje bierne-rejestrują w kategoriach pieniężnych to, co dzieje się w życiu
gospodarczym nie wpływając równocześnie na jego modyfikacje czy strukturę.
Funkcje aktywne-realizują określony system bodźców, przy pomocy, których
wpływają na przebieg procesów gospodarczych.
Rozpatrując finanse w skali makroekonomicznej wydzielić można trzy funkcje
finansów:
FUNKCJA rozdzielcza-polega na przesuwaniu za pomocą pieniądza wartości
materialnych między różnymi działami gospodarki narodowej. Jednym z
podstawowych przejawów funkcji rozdzielczej finansów jest kształtowanie finansów
nabywczych jednostek gospodarczych. Funkcja. Rozdzielcza obejmuję tylko tę
część produktu społecznego, która jest realizowana za pomocą pieniądza. Zakres
funkcji rozdzielczej zależy, zatem od zakresu, gospodarki towarowo-pieniężnej. Tam
gdzie występuje podział w naturze funkcja. Ta nie jest realizowana. Funkcją.
rozdzielczą charakteryzuje ponadto zróżnicowanie metod podziału. Są dwie
podstawowe metody realizacji funkcja rozdzielczej-budżetowa i kredytowa. Różnią
się one tym, że przy budżetowej środki są rozdzielane na zasadzie bezzwrotnej. W
ten sposób powiększa się fundusz nabywczy w sposób trwały. Natomiast przy
metodzie kredytowej transfer ma charakter zwrotny, co powoduje, że dochody
otrzymane z tego tytułu tylko czasowo powiększają fundusz nabywczy jednostki
gospodarczej.
FUNKCJA kontrolna-polega na wykorzystaniu związków ruchu zasobów
pieniężnych z ruchem wartości materialnej w celu uzyskania sygnałów o przebiegu
procesów gospodarczych z obserwacji przebiegu zjawisk finansowych.
Cechy tej funkcji to:
a) ogólność-informacje mają charakter zagregowany;
b) szybkość - informacje uzyskujemy natychmiast po przeprowadzeniu transakcji;
c) bezpośredniość-daje informacje nie pociągające za sobą kosztów;
d) wieloznaczność-ogólność informacji powoduje, że nie wiadomo, co jest powodem
zaistniałych zjawisk.
FUNKCJA stymulacyjna-związana jest ona z aktywną rolą finansów w
gospodarce. Funkcja ta ma na celu oddziaływanie na efektywność gromadzenia i
wydatkowania środków pieniężnych. W tym celu konieczne jest wykorzystanie
określonego rodzaju bodźców Są to bodźce finansowe tj. takie, które motywują do
podjęcia lub prowadzenia działalności lub działań w zamian za korzyści pieniężne.
Na płaszczyźnie mikroekonomicznej występują następujące funkcje finansów:
FUNKCJA parametryczna-wyraża się w takiej konstrukcji systemu finansowego, w
takim doborze wskaźników, norm i regulacji finansowych, które łącznie gwarantują
podejmowanie prawidłowych decyzji opartych na rachunku ekonomicznym.
Realizując tę funkcję operuje się różnego rodzaju narzędziami takimi jak stopa
podatkowa, system ulg podatkowych.


FUNKCJA zasilania-polega na gromadzeniu środków. W gospodarce rynkowej
zasilanie opiera się na funduszach zdecentralizowanych. Powoduje to, że poziom
dochodów przedsiębiorstw wpływa w istotny sposób na poziom dochodów
budżetowych.
FUNKCJA motywacyjna-oznacza wpływ, jaki procesy gromadzenia, podziału i
wydatkowania środków pieniężnych wywierają na zachowanie podmiotów
uczestniczących w tych procesach. Zachowanie to przyjmuje postać reakcji
podmiotów na bodźce wyrażonych w formie korzyści materialnych.
6.Pojęcie systemu finansowego i jego ogniwa.
SYSTEM FINANSOWY-jest to zbiór norm prawnych ustalających przede wszystkim
społeczne organy (instytucje), których zadaniem jest wykonywanie czynności
związanych z gromadzeniem oraz podziałem zasobów pieniężnych. Aby system
finansowy był racjonalny tzn. wywoływał korzystne reakcje jednostek
gospodarczych musi być:
a)efektywny-oznacz oddziaływanie na przebieg procesów rzeczowych przy pomocy
pieniądza,aby osiągnąć optymalne zaspokojenie potrzeb całego społeczeństwa i
jego jednostek.;
b)zgodny z analizą regulowanych zjawisk. Wiąże się to z koniecznością
uwzględnienia specyfiki regulowanych przez system finansowy zjawisk, które często
mają charakter obiektywny, tzn. istnieją niezależnie od woli człowieka,a zatem
podlegają działaniom praw ekonomicznych.;
c)Wewnętrznie zgodny. Mimo tego, że regulacje systemu finansowego dotyczą
różnych zjawisk to należy pamiętać, że pozostają one we wzajemnym związku.
Dlatego, aby osiągnąć określony cel wyznaczony przez politykę gospodarczą,
trzeba ustalając normy w jednym, odpowiednio je powiązać z innym obszarem.
d)Prosty w konstrukcji. Reakcja na określoną normę jest wtedy zgodna z
założeniem, jeśli możliwe jest jej przestrzeganie w prostej a nie zawiłej formie. Stąd
każda norma musi być skonstruowana w mało skomplikowany sposób. System nie
może też zawierać norm o podobnym działaniu.
e)Zdolny do samoregulacji. Zmiany warunków powinny powodować wystąpienie
procesów dostosowawczych. Trzeba tu wyróżnić procesy: samoregulacji i reformy
systemu. Należy ponadto wziąć pod uwagę, że chociaż system finansowy realizuje
określony wspólny cel społeczeństwa to nie jest jednak monolitem. Biorąc pod
uwagę wspólny rodzaj i obszar działania, możemy wyodrębnić następujące ogniwa
systemu finansowego: system budżetowy, ubezpieczeń, finansowy
przedsiębiorstw, bankowo-kredytowy. System budżetowy dzielimy na: system
budżetowy państwa i system budżetowy lokalny. System ubezpieczeń dzieli się na:
np. ubezpieczenia społeczne, gospodarcze. System finansowy przedsiębiorstw
dzieli się np. wg kryterium własności na przed. państwowe, prywatne. wg.
przynależności do gałęzi gospodarki narodowej na przedsiębiorstwa przemysłowe,
handlowe, budowlane itd.
System bankowo-kredytowy można podzielić na system kredytowy, system
rozliczeń. Bezpośrednim wykonawcą systemu finansowego jest aparat
finansowy. Składa się na niego: Ministerstwo Finansów, poszczególne urzędy
skarbowe, wydziały finansowe poszczególnych przedsiębiorstw, banki itp.
_____________________________________________________________________
www.wkuwanko.pl