Kierunki literackie oświecenia.











Wtorek, 25 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marek, Jarosław, Elwira
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Oświecenie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Kierunki literackie
oświecenia.










kategoria:   J.polski
zakres:   Oświecenie
dodano:   1999-07-26




Klasycyzm.
Znaczenie terminu - klasycyzm ujmuje charakterystyczne cechy
antycznej sztuki literatury greckiej i rzymskiej, traktowanych jako
doskonały wzór estetyczny, wzór pełnej i harmonijnej egzystencji
człowieka. Drugie znaczenie określa klasycyzm jako kierunek
literacki rozwijający się we Francji XVII i XVIII wieku, a
oddziaływujący na literaturę ówczesnej Europy Zachodniej,
szczególnie zaś w teatrze i dramacie. Przedstawiciele :
-Piotr Corneille (dramatopisarz), -Jan Racine
(dramatopisarz), -Molier (komediopisarz),
-Lafontaine (bajkopisarz), -Mikołaj Boileau, twórca
poetyki normatywnej, czyli dzieła o charakterze eseistycznym bądź
literackim, które zawiera opis reguł tworzenia doskonałych dzieł
danej klasy, pt. "O sztuce poetyckiej", sparafrazowanego w Polsce
przez Dmochowskiego - "Sztuka rymotwórcza" Cechy konwencji
literackiej : -dążenie do nadania sztuce celów
moralizatorskich, dydaktycznych (dzieło ma uczyć bawiąc),
-próba wprowadzenia do dzieła tzw. uczonego dowcipu,
-podstawą dzieła miał być rozum ; odbiorca miał odebrać
przesłanie dzięki swojej wiedzy, -retoryka w zakresie
perswazji, przekonywania. Ośrodkiem klasycyzmu w Polsce była
Warszawa z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim na czele.
Dziełem klasycyzmu są warszawskie Lazienki, kilka sal w zamku
królewskim. Król urządzał tzw. obiady czwartkowe - bywali na nich
wybitni pisarze, publicyści. Ignacy Krasicki (1735-1801),
biskup warmiński, pisywał bajki i przypowieści. Bajka -
krótki utwór fabularny, zazwyczaj wiersz, którego podstawą jest
parabola sugerująca praktyczne pouczenie, sąd moralny lub inny
pogląd ogólny przez przytoczenie konkretnego przypadku. Objętość
bajki jest ograniczona. Posiada charakterystyczny układ fabularny -
dominują dobitne przeciwstawienia, zwłaszcza sytuacji i ról
bohaterów, np. wilk i owca. Odpowiednio do układów fabularnych
kształtują się bajkowe antytezy dobra i zła, korzyści i straty,
mądrości i głupoty, przemocy i słabości. "Szczur i kot"
Parabola, utwór wierszowany, występują w nim klasyczne
antytezy postaci - szczura i kota. Szczur zadufany w sobie,
chełpliwy, pyszny zostaje porwany przez pokornego, zwykłego kotka.
"Ptaszki w klatce" Kto nie poznał wolności, ten nie
cierpi z powodu jej braku. Wymowa bajek. W Bajkach
dominują motywy zwierzęce, świat zwierzęcy to rozbudowana alegoria
naszej rzeczywistości. Otaczający nas świat ukazany jest przez
autora jako kraina głupców, którą rządzą prawa przemocy. Powinno się
zachować rozsądek, sceptycyzm, asekurację moralną, nieufność wobec
świata i ludzi. Satyry Autor sięgnął po gatunek
literacki wywodzący się z czasów starożytnych. Satyry to gatunek
wierszowany, w sposób humorystyczny przedstawiający ludzkie
ułomności, zbliżony do epiki pod względem rodzajowym. Satyry dzielą
się na konkretne (szyderstwo dotyka wskazaną z imienia i nazwiska
postać) i abstrakcyjne (dotyczące wad ogółu). "Świat
zepsuty" Utwór powstał po I rozbiorze Polski, posiada jakąś
niezwykłą siłę ekspresji. Wydaje się, że jest nacechowany bardzo
osobistym stosunkiem autora do otaczającego go świata. Przez ten
utwór przebija szyderstwo, ale też przerażenie - ludzie są wielkim,
ślepym motłochem, który hołduje przemocy, demoralizacji, prywacie.
Upadek ojczyzny - I rozbiór - jest owocem, praktycznym skutkiem
upadku moralnego, zaniku postaw obywatelskich. W drugiej części
satyry autor wyraźnie nawiązuje do "Kazań sejmowych" Skargi, tonący
okręt (ojczyznę) może uratować tylko wspólny wysiłek całej załogi.
"Pijaństwo" Komizm sytuacyjny, efekt humorystyczny w
poincie artystycznej (po długiej tyradzie dotyczącej szkodliwości
alkoholu, autor tejże tyrady idzie go skosztować). Wyraźna jest
świadomość szkodliwości uczynków bohatera chorego na alkoholizm oraz
nieumiejętność przekształcenia idei w czyn. Autor ukazuje
zniewolenie człowieka przez nałóg, atrofię osobowości. Z
humorystycznym wdziękiem ukazana jest polska obyczajowość biesiadna,
np. element uniesienia politycznego i patriotycznego motywowany
pijaństwem. "Do króla" Satyra skierowana do króla
Stanisława Augusta, opowiada o wrogach króla, szlachcie sarmackiej
niechętnej królowi. Autor parodiuje zarzuty polityczne stawiane
monarsze - to, co uznawane jest za jego słabość (młody wiek, rodzime
pochodzenie, wykształcenie, zainteresowanie sztuką i nauką) uważa
Krasicki za atuty. Satyra posiadać może jednak i drugie znaczenie,
nie wiadomo, czy w przesadnym chwaleniu króla nie zawiera się
złośliwa ironia. "Żona modna" Kapitalna kreacja
bohaterów, portret nieprzemijającego obrazu mężczyzny - pantoflarza
i safanduły oraz kobiety - próżnej i głupiej. Autor określa modę,
jako zjawisko społeczne odkrywające błazeńskie oblicze ludzkiej
natury, obnaża fascynację cudzoziemszczyzną. "Monachomachia"
Monachomachia to poemat heroikomiczny - parodia poematu
rycerskiego, efekt humorystyczny polega na kontraście między
wzniosłą formą utworu a jego groteskową treścią, w "Monachomachii"
przedmiotem szyderstwa jest życie zakonników. Autor szydzi z
życia mnichów żebraczy, ale też z kultury sarmackiej. Wyśmiewa
panującą modę na dysputy teologiczne, wygłaszanie zawiłych mów. W
pieśni V autor wykłada klasycystyczne rozumienie funkcji satyry.








Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000