1. Celem ćwiczenia był pomiar histerezy dla wybranych materiałów ferromagnetycznych .
Schemat układu pomiarowego
1-solenoid; 2-cewka pomiarowa natężenia pola; 3,4-cewki pomiarowe indukcji;5-układy całkujace;6-wzmacniacz;7-lampa oscyloskopowa;8-badana próbka
3.Tabela pomiarowa .
nazwa materiału |
S cm2 |
CY mV/cm |
MY T/cm |
CX mV/cm |
MX T/cm |
BR T |
Bmax T |
HC A/m. |
f Hz |
ET |
0,0005 |
2 |
1,2 |
50 |
950 |
0,72 |
1,8 |
380 |
500 |
Permaloid |
0,0125 |
2 |
0,048 |
50 |
950 |
0,0288 |
0,0384 |
1045 |
500 |
EP |
0,0125 |
2 |
0,048 |
50 |
950 |
0,072 |
0,1344 |
760 |
500 |
Żelazo |
0,0167 |
2 |
0,036 |
200 |
3800 |
0,072 |
0,1116 |
950 |
500 |
4. Przykładowe obliczenia .
Wnioski:
Jedna z podstawowych cech charakteryzujących materiały magnetyczne, szczególnie magnetycznie twarde jest histereza magnetyczna. Podczas ćwiczenia wykonaliśmy badania pętli histerezy czterech próbek materiałów ferromagnetycznych przy pomocy ferroskopu.
Pierwszy materiał blacha „ET” posiadała małe pole powierzchni pętli histerezy w stosunku do pozostałych badanych materiałów. Pole powierzchni pętli histerezy jest wprost proporcjonalne do strat na histerezę i prądy wirowe. Na tej podstawie wnioskujemy, iż materiał ten posiada najlepsze właściwości magnetyczne w porównaniu z innymi badanymi próbkami.
Materiał drugi „permaloid” i trzeci „EP” posiadały znacznie większe pole pętli histerezy.
Najgorszym ferromagnetykiem spośród badanych próbek okazała się blacha stalowa. Posiadała największe pole pętli histerezy, a co za tym idzie ma największe straty na histerezę i prądy wirowe.