1. Zasady i rodzaje wyceny pracy personelu medycznego.

Instytucja lekarza rodzinnego- powodzenie tego przedsiębiorstwa zależy od ZASAD FINANSOWANIA (łatwo dostępne usługi o wysokiej jakości i po uzasadnionych kosztach).

Zasady finansowania działalności lekarza rodzinnego powinny:

• Ograniczać konsumpcję usług medycznych-poprzez ograniczenie potencjalnej zdolności lekarzy do kreowania popytu na własne usługi

A z drugiej strony powinny

• Eliminować niedobór usług-poprzez motywowanie do świadczenia potrzebnych usług

Wycena personelu medycznego:

1.Według ilości uprawnionych pacjentów na liście lakarza rodzinnego :

• Zasada „za osobę”(per capita)-stawka kapitacyjna

• Wynagrodzenie jest stałe i podstawowe (zależne od ilości pacjentów zapisanych na liście)

• Stała kwota za każdego pacjenta, który jest na liście, bez znaczenia czy pacjent był u lekarza czy tez nie

• Lekarz dostaje stałą kwotą(taką samą)niezależnie od różnic w natężeniu pracy w ciągu roku

• W przypadku pacjenta wymagającego zwiększonej opieki , lekarz dostaje dodatkową opłatę

Czynniki zwiększające obciążenie praktyki pracą:

• 
  
  Wiek pacjentów( 6r.ż , 65r.ż)

• Płęć

• Stopień rozproszenia pacjentów w rejonie objętym opieką, co za tym idzie większe koszty przeprowadzania wizyt domowych

Zalety:

• Łatwosć i prostota określenia PRZYCHODÓW praktyki lekarza rodzinnego

• STAŁOŚĆ DOCHODÓW

• Brak motywacji do pobudzenia nadkonsupcji usług medycznych

• Daje możliwość pacjentom wpływu na JAKOŚĆ opieki (sami wybierają lekarza rodzinnego)

Wady

• Niebezpieczeństwo ogranieczenia zakresu świadczonych usług

• Pojawienie się motywacji do SELEKCJONOWANIA pacjentów o odrzucenia pacjentów z wysokim ryzykiem charowania (wysokie ryzyko zachorowania=wysokie koszty)

2.Według ilości realizowanych usług zdrowotnych

• Zasada „za usługe” (for service)

• Wynagrodzenie jest zmiennei zazwyczaj dodatkowe (zależne od ilości zrealizowanych usług)

Zalety:

• Łatwość w przeprowadzeniu analizy i oceny działalności praktyki

• Zainteresownie lakarza w dokananiu jak największej liczby usług zdrowotynych

Wady:

• Możliwość kreacji dodtakowych, niepotrzebnych usług i co grozi zwiększeniem kosztów opieki

3.Według przypadków

• Zasada „za przypadek” (per case)

• Pozwala opisać działalość praktyki przy pomocy JEDNOSTEK uwzględniających przebieg leczenia choroby i jego kosztów

Zalety:

• Ogranieczenie kosztów opieki zdrowotnej poprzez stworzenie STANDARYZOWANYCH OPŁAT

(np.w systemie DRG)

Wady:

• Istenie technicznych trudności w tworzeniu adekwatnych wartości opłat za dokonanie określonych procedur medycznych

4.Stała pensja

• Zasada „fixed salary”

• Wynagrodzenie stałe(w zalezności od ilości i rodzaju zatrudnionego personelu w praktyce)

Zalety:

• Brak niebezpieczeństwa wzrostu kosztów opieki zdrowotnej

Wady:

• Słaba motywacja lekarzy do pracy co wiąże się z pogorszeniem opieki zdrowotrnej nad pacjentami

PL:

• Według ilości uprawnionych pacjentów na liście lakarza rodzinnego :per capita

• Według ilości wykonywanych usług z przewaga zasady kapitacyjne

2. Wskaźniki zdrowotne i ich wpływ na sposób finansowania opieki medycznej

3. Struktura wydatków całkowitych na ochronę zdrowia w Polsce i innych krajach UE

Analiza rocznych wskaźników całkowitych wydatków na ochronę zdrowia w przeliczeniu na jednego mieszkańca w cenach bieżących wskazuje, iż w roku 2003 najniższy przyrost wydatków na ochronę zdrowia był w

• Luksemburgu (-1,8%),

• we Włoszech (-0,3%),

• a najwyższy w Belgii i Grecji (6,0%).

Jeśli chodzi o wydatki na ochronę zdrowia w przeliczeniu na jednego mieszkańca w dolarach USD według parytetu siły nabywczej, spośród analizowanych krajów w latach 1999-2003 Luksemburg, najbogatszy kraj, miał 5 razy większe wydatki na ochronę zdrowia na jednego mieszkańca niż Polska.

Portugalia, w której wydatki na ochronę zdrowia na jednego mieszkańca były najniższe, krajów miała 2,5 razy większe wydatki od Polski. Średnie wydatki na ochronę zdrowia na jednego mieszkańca we wszystkich analizowanych krajach europejskich w latach 1999-2003 były o 3,3-3,4 razy wyższe niż w Polsce.

Najwyższy poziom PKB na jednego mieszkańca w 2003 roku miały Luksemburg, Niemcy, Holandia, Francja, Belgia. Kraje te na ochronę zdrowia przeznaczały powyżej 9% PKB.

W Polsce udział wydatków na ochronę zdrowia stanowi 6,4% PKB i jest on niższy niż w krajach UE, jednocześnie systematycznie w analizowanym okresie maleje udział wydatków publicznych na ochronę zdrowia.

Struktura wydatków całkowitych= wydatki publiczne+prywatne.

Wydatki publiczne zagadnienie nr 4

Wydatki prywatne

Udział wydatków prywatnych na ochronę zdrowia w całości wydatków na ochronę zdrowia w większości krajów wykazuje wzrost, najwyższy jest w Grecji, Holandii, Austrii, Niemczech, Portugalii i w Polsce, a najniższy w Luksemburgu, Szwecji i Danii.

W Polsce udział wydatków prywatnych w całości wydatków na zdrowie wzrósł z 28,3% w roku 1999 do 30,1% w 2003 roku.

Systematycznie rośnie udział funduszy ubezpieczeń zdrowotnych w wydatkach na ochronę zdrowia, a maleje udział budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego (9,8% w 2003 roku).

Wydatki na zakup artykułów medycznych stanowią w Polsce największą część wydatków bieżących na ochronę zdrowia.

W 2003 roku w Polsce wydatki na farmaceutyki stanowiły 30,3% wydatków na ochronę zdrowia, w Portugalii 25,6%, gdy w Danii wynosiły 9,8%, Luksemburgu 10,5%, Holandii i Irlandii nieco powyżej 11,0%.

Wzrost udziału wydatków na farmaceutyki w Polsce, głównie na leki, odbywa się kosztem spadku wydatków na usługi lecznicze, rehabilitację, opiekę długoterminową.

Jednocześnie mamy do czynienia ze wzrostem udziału środków publicznych w finansowaniu tychże artykułów medycznych. Zjawisko to wymaga jednak bardziej szczegółowej analizy w powiązaniu z wydatkami gospodarstw domowych na ten cel i w powiązaniu z dynamiką cen.

4. Wydatki publiczne a wydatki całkowite na ochronę zdrowia w Polsce, krajach UE i USA

Kraje	1990	2003
Austria	73,5	67,6
Dania	82,7	83
Finlandia	80,9	76,5
Francja	76,6	76,3
Grecja	53,7	51,3
Hiszpania	78,8	71,2
Holandia	67,1	62,4
Irlandia	71,9	78
Luksemburg	93,1	89,9
Niemcy	76,2	78,2
Portugalia	65,6	69,7
Szwecja	89,9	85,2
Wielka Brytania	83,6	bd
Włochy	79,1	75,1
Polska	91,7	69,9

Udział wydatków publicznych w wydatkach ogółem na ochronę zdrowia w wybranych krajach Unii Europejskiej i w Polsce w latach 1990 i 2003 (w %).

W 1990 roku udział wydatków publicznych w wydatkach na ochronę zdrowia najwyższy był w

• Luksemburgu (93,1%),

a ponad 80% osiągnął w

• Szwecji (89,9%),

• Wielkiej Brytanii (83,6%),

• Danii (82,7%),

• Polsce (91,7%).

W 1999 roku nastąpił spadek udziału wydatków publicznych na ochronę zdrowia, choć nadal wynosił on ponad 80% w Szwecji, Wielkiej Brytanii, Luksemburgu i Danii, a w Polsce (71,7%).

W 2003 roku nadal malał udział wydatków publicznych w wydatkach na ochronę zdrowia, choć nadal stanowił on ponad 80% w Luksemburgu (89,9%), Szwecji (85,2%) i Danii (83%), gdy w Grecji wynosi on 51,3%, w Holandii 62,4%, Hiszpanii 69,7%, a w Polsce - 69,9%.

Polska należy do grupy krajów, w których udział wydatków publicznych jest niższy niż średnia dla analizowanych krajów.

5. Analiza minimalizacji kosztów .

• Jedna z analiz farmakoekonomicznych

• Jednostka pomiaru kosztów: jednostki monetarne

• Porównuje koszt i korzyści wyrażone w jednostkach monetarnych

• Umożliwia określenie najkniej kosztownego spośród dwóch lub więcej alternatywnych programów, których wynik zdrowotny jest taki sam (wybiera alternatywę której koszt jest najniższy)

• Identyczne procedury leczenia o analogicznej skuteczności, profilu klinicznym, działanich ubocznych

• Praktyczne zastosowanie:

• Zabiegi hirurgiczne, które tradycyjnie wykonuje się w szpitalu, można by bez pogorszenia wyniku zdrowotnego zastąpić zapiegami przeprowadzonymi ambulatoryjnie

6. Analiza efektywności kosztów

• Koszty wyrażone w jednostkach monetarnych

• Korzyści wyrażone w jednostkach naturalnych:zyskane lata życia, śmiertelność, chorobowość

• Analiza ta porównuje koszty procedur medycznych wyrażone w jednostkach monetarnych z korzyściami wyrażonymi w jednostkach naturalnych

• Stosowana gdy dwie lub więcej różnych procedur medycznych osiągają podobne korzyśći

• W wyniku tej analizy procedurę medyczną można uważać za efektywną, gdy jest mniej kosztowna niż inne ale w równym stopniu skuteczna

• Może być bardziej kosztowna niż inne,ale dostarcza dodatkowe korzyści co usprawiedliwia poniesione koszty

7.Podstawowe modele finansowania opieki zdrowotnej.

• Model Bismarcka (ubezpieczeniowy)

• Model Beveridgea(usługowy)

• Model Siemaszki

• Model Rezydualny

cecha	Model Bismarcka		Model Beveridgea		Model Siemaszki	Model Rezydualny
Kraj	Kraje Beneluxu (Niemcy, Francja, Australia)		Kraje Skandynawskie (Wielka Brytania,Irlandia			Stany Zjednoczone
Idea tworzenia systemu
Finansownaie
Udział Państwa
Przywileje konsumentów
Prawo do świadczeń

8. Finansowanie podstawowej opieki zdrowotnej

4modele-podstawowe

3modele-modyfikacyjne

1.Z funduszu pacjenta

• Typ prywatny, indywidualny np. model rezydualny

• Pacient płaci bezpośrednio świadczeniodawcy (tzw.finansowanie bezpośrenie)

• Ceny usłu i leków są znane

• Brak zabezpieczenia dla grup biednych i wysokiego ryzyka

• Pacjent sam decyduje o nabywaniu usług zdrowotnych lub leków wzależnośći od:

• Pieniędzy jakimi dysponuje

• Cen usług substytucyjnych

• Cen usług komplementarnych

• Swoich preferencji

2.System refinansowania opłat

• Pacjent kupuje usługi medyczne/leki płacąc odpowiednią cenę w momencie nabywania ich

• Ceny usług są znane

• Ograniczony dostęp dp opieki zdrowotnej z powodu konieczności dysponowania w momencie nabywania usług zdrowotnych całą gotówką

• Dostępność uzależniona jest również od koszyka świadczeń włączonych w zakres ubezpieczenia

Gdzie pacjent jest ubezpieczony, instytucucja refunduje mu w całości lub w części poniesione koszty.

3.Z Funduszy ubezpieczeniowych „System powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego”

• Pacjent w momencie nabywania usług zdrowotnych/leków nie płaci za nie

• Instytucja ubezpieczeniowa(w której pacjent jest ubezpieczony) finansuje świadczeniodawcę lub refunduje leki/usługi medyczne pokrywajac koszty ubezpieczonego

• Obowiązek/przymusowosć ubezpieczenia

• Redystrybucja dochodów

• Składka płacona jest przez pracownika lub pracodawcę

• Zerowa cena usług w momencie ich nabywania

• Tendencja do nadkonsumpcji ze strony pacjenta (dążenie do wykorzystania składki)

• Ocena ryzyka ze strony Instytucji Ubezpieczeniowej w celu okreslenia zapotrzebiwania na opiekę zdrowotną

• Ocena ryzyka dokonywana jest na poziomie centralnym, ponieważ jest niezbędna przy określeniu wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne

• Kalkulacja składki-związek między składką i ryzykiem zdrowotnym

• Brak bezpośredniego związku pomiędzy wysokościśą płaconej składki przez pacjenta a wielkoscią nabywanych usług

4.Z Budżetu państwa („System państwowy”)

• Pacjent nie płaci w momencie nabywania usług zdrowotnych/leków

• Państwo zapewnia finansownaie opieki zdrowotnej z budżetu centralnego lub z budżetu władz lokalnych

• Stopień gromadzenia środków na opoiekę zdrowotną zależy od istniejącego w danym kraju systemu podatkowego i stopnia samodzielności jednostek terytorialnych

• Zerowa cena usług w momencie ich nabywania

• Brak bezpośredniej współzależności między rozmiarem płaconych podatków przez pacjenta i ilością nabywanych usług przez niego

• Nadmiar popytu nad podażą usług zdrowotnych powoduje długie oczekiwanie „kolejki” i racjonowanie

• Dostępność świadczeń zależy od możliwości budżetu państwa

Modele mieszane:

• Wykorzystując cechy róznych modeli

• Np. model 1:współpłacenie pacjenta za usługi zdrowotne można łączyć z wszystkimi pozostałymi modelami

9. Podstawowe zasady finansowania szpitali.

1.RETROSPEKTWNA

• finansowanie na zasadzie zwrotu poniesionych kosztów szpitala.

• przy tej zasadzie finansowania szpitale nie są zainteresowane obniżeniem kosztów ponieważ każda kwota jest im zwracana.

• również konkurencja o pacjenta sprawia, że szpitale finansowane w oparciu o zasadę retrospektywną mają

• wyższe koszty,

• realizują więcej świadczeń medycznych w przeliczeniu na jednego pacjenta

• oraz realizują więcej bardziej skomplikowanych i droższych świadczeń.

2.PROSPEKTYWNA finansowanie na zasadzie wcześniej określonych cen:

1. za osobodni na poszczególnych oddziałach szpitala

• Jeżeli szpital jest finansowany na podstawie ilości osobodni, to jest on w stanie przedłużać pobyt pacjentów w celu osiągnięcia większych dochodów.

• Szczególnie długie pobyty pacjentów są opłacalne dla szpitala ponieważ zazwyczaj w pierwszych dniach pobytu pacjenta dokonywane są drogie badania i zabiegi.

• Szpital przy tym ma taką samą kwotę za każdy osobodzień konkretnego oddziału.

• Dlatego istnieje niebezpieczeństwo sztucznego przetrzymywania pacjentów i w związku z tym, nieuzasadnionego wzrostu kosztów opieki szpitalnej.

• Dlatego tam, gdzie osobodzień jest metodą zawarcia i kontroli realizacji umowy ze szpitalem jako mechanizm kontrolny należałoby wprowadzić średni okres pobytu pacjenta (wskaźnik województwa) na konkretnego rodzaju oddziale.

Koszt jednego dnia pobytu pacjenta składa się z trzech części:

Koszty ogólne:

• Ponoszone są bez znaczenia czy łóżko jest wykorzystywane czy też nie

• Pozostają takie same w każdym dniu pobytu pacjenta

• Są to koszty:

• Utrzymania i ogrzewania budynku

• Zarządu

• Ubezpieczeń

Koszty hotelowe:

• Mają tendencję do pozostawania w takim samym poziomie dla każdego dnia i każdego pacjenta

• Mogą jednak różnić się w zależności od diagnozy i charakterystyk pacjenta

• Są to koszty:

• Żywienia

• Prania

• Wymiany bielizny pościelowej

Koszty leczenia

• Zależą od przypadku (jednostki chorobowej) związanej ze świadczeniem określonych procedur medycznych

• Koszty leczenia są najwyższe w pierwszych kilku dniach pobytu pacjenta w szpitalu gdy wykonywana jest znaczna część procedur diagnostycznych, zabiegów operacyjnych,a mają tendencje spadkową w każdym następnym dniu

2. Za wykonanie procedury wyszczególnionych rodzajów

• Jeżeli szpital jest finansowany na tej podstawie, wykazuje dużą skłonność do wykonywania jak największej ich ilości, również najdroższych procedur oraz do powtarzania badań, z wynikami których pacjent został przyjęty do szpitala, ponieważ za każdą usługę szpital dostanie określoną kwotę.

• Szpital będzie również przedłużał pobyt pacjentów w celu umożliwienia wykonania większej ilości procedur, co podraża jeszcze bardziej opiekę zdrowotną.

3.Za ilość pacjentów hospitalizowanych na poszczególnych oddziałach szpitala

• przy tego rodzaju finansowaniu zauważa się tendencje do nieuzasadnionego skracania pobytu pacjentów i szybkiego ich ponownego przyjęcia.

• Szpital również może unikać wykonywania droższych procedur i ograniczać zakres świadczonych usług. Może to powodować nie tylko wzrost kosztów ale i negatywne skutki zdrowotne dla pacjentów. Jako mechanizm kontrolny wprowadza się więc rejestrację ponownych przyjęć oraz kontrolę standardów medycznych.

4.Za leczone w szpitalu przypadki (większe agregaty pomiaru działalności szpitala) - przykładowo wg systemu Grup Zróżnicowanych Diagnostycznie (DRG).

• System DRG pozwala opisać działalność szpitala przy pomocy jednostek z homogennym wykorzystywaniem zasobów szpitala.

• Posługuje się pojęciem tzw. „przypadku mieszanego”.

• Uwzględnia dążenie do ograniczenia kosztów leczenia szpitalnego i zapewnienia odpowiedniego przebiegu leczenia choroby.

• Wszyscy przyjmowani do szpitala pacjenci klasyfikowani są do jednej z 475 grup.

• Za każdy zrealizowany przypadek DRG szpital dostaje określoną kwotę (bez znaczenia jakie faktycznie poniósł kszty).

Procedura definiowania grup:

Faza 1. Wybór GKD na podstawie diagnozy sadaniczej (23 głównych diagnoz)

Faza 2. Wybór kategorii medycznej lub chirurgicznej.

Faza 3. Wybór DRG na podstawie określenia typu zabiegu hirurgicznego.

Faza 4. Wybór indywidualnej DRG w oparciu o inne kryteria (wiek, powikłania itp.)

OUT

10. Farmakoekonomika cele i podstawowe analizy.

Farmakoekonomika

• Dziedzina wiedzy pomiędzy farmacją a ekonomiką

• Swoje początku datuje na lata 70-te naszego stulecia , gdzie w USA i WB zaczęto prowadzić wyliczenia kosztów terapii na użytek ubezpieczalni i rządów, jako głównego płatnika za te usługi

• Jest nauką interdyscyplinarną z pogranicza medycyny, ekonomii, farmakologii, statystyki medycznej

• Jest ekonomiczną oceną produktów farmaceutycznych

• Oceną ekonomiczną nazywamy analizę porównawczą 2-óch lub więcej alternatyw pod względem ich kosztów i konsekwencji

Celem analizy farmakoekonomicznej jest:

• Identyfikacja

• Pomiar

• Porównanie wszystkich zużytych zasobów i skótków klinicznych

Analizy farmakoekonomiczne

	Minimalizacji kosztów	Koszty-efektywność	Koszty- użyteczność	Koszty- korzyści
Jednostka pomiaru kosztów	Jednostki monetarne	Jednostki monetarne	Jednostki monetarne	Jednostki monetarne
Jednostka pomiaru wyników/korzyści	Jednostki monetarne	Jednostki naturalne np.dodatkowe lata życia	Jednostki dodatkowe	Jednostki monetarne
	Umożliwia określenie najmniej kosztownego spośród 2-óch lub więcej alternatywnych programów których wynik zdrowotny jest taki sam (wybiera alternatywę której koszt jest mniejszy)	Porównuje koszty procedur med. (w jed.monetarnych) z korzyściami (w jed.naturalnych) Stosowana gdy: 2 lub więcej różnych procedur med. Osiągają podobne korzyści	Wynik (jakość życia chorego) przedstawione są w jednostkach wyrażające preferencje pacjenta QALLY- lata życia skorygowane o jakość DALY-lata życia ze skorygowaną niesprawnością HYE-równoważniki lat zycia w pełnym zdrowiu	Wyniki są mierzone róznymi jednostkami naturalnymi a następnie przeliczane na wartość pieniężną Wynikiem jest wartosć wskażnka kosztów do korzyści lub korzyści netto (czyli różnica między korzyścią a kosztem)
	Identyczne procedury leczenia o analogicznej skuteczności,profilu klinicznym oraz działaniach ubocznych	W wyniku tej analizy procedurę med.można uważać za efektywną, gdy jest mniej kosztowna niż inne, ale w równym stopniu skuteczna. Może być bardziej kosztowna niż inne ale dostarcza dodatkowe korzyści co usprawiedliwia poniesione koszty	Jest rozszerzeniem analizy kosztów i efektywności przez uzupełnienie efektywności oceną stanu zdrowia z pkt. odczucia pacjenta	Wybiera się procedurę medeczną przynoszącą największą korzyść netto lub najmniejszy wskaznik kosztów-korzyści
Wady			Subiektywne odczucia pacjentów		Brak możliwości zamiany na jednostki monetarne takich korzyści jak: -Zyskane lata życia -Skrócenie bólu Dlatego też nie jest obecnie szeroko stosowana

11. Racjonalizacja finansowania opieki zdrowotnej

Problem racjonalizacji wydatków publicznych musi być rozwiązywany w dwóch płaszczyznach

• Makroekonomicznej

• Mikroekonomicznej

Makroekonomiczna

• Chodzi o ustalenie racjonalnego dla społeczeństwa i gospodarki poziomu racjonalnej struktury wydatków publicznych

• Racjonalizacja tej struktóry musi być dokonywana w różnych przekrojach

• Funkcji państwa

• Działów gospodarki narodowej

Dla racjonalnego wykorzystania środków publicznych ważne jest bowiem nie tylko:

• Ile środków publicznych jest wydatkowanych

• Oraz na co

• Istotne jest także jak środki te są wydatkowane

Makroekonomiczna

• Ta płaszczyzna dotyczy podmiotów, które bezpośrednio wykorzystują środki publiczne a więć JEDNOSTEK SEKTORA PUBLICZNEGO

• Jednostek budżetowych

• Zakładów budżetowych

• Gospodarstw pomocniczych

• Istota racjonalizacji wydatków publicznych w ujęciu mikroekonomicznym sprowadza się do znalezienie

• adekwatnych form organizacyjnych

• zasad gospodarowani pieniężnymi środkami publicznymi (które pozwalają jak najlepiej wykorzystywać te środki)

• czyli takie sformułowanie zasad gospodarki środkami finansowymi które zapewniły by wydatkowanie zgodnie z

• celami

• zasadami publicznymi danej jednostki sektora publicznego

ale przy jednoczesnym oszczędnym zużywaniu środków

Specyficzny sposób gromadzenia pieniężnych środków publicznych jak i administracyjny sposób ich alokacji stwarza problem ich racjonalnego wykorzystania. Rozwiązanie tego problemu jest tym trudniejsze, że dziedziny na które ponosi się wydatki, na ogół nie są podatne na stosowanie precyzyjnych narzędzi, pomiaru skutków tych wydatków.

Problem mierzenia efektywności wydatków publicznych dotyczy nie tylko tak ogólnych dziedzin, jak

• obrona narodowa,

• działalość dyplomatyczna państwa

• działalośc administracyjna

lecz także dziedzin, w których istnieją konkretni odbiorcy usług tak jest np. w przypadku

• ochrony zdrowia

• edukacji

gdzie pojawiają się trudności w mierzeniu rezultatów wydatków publicznych ponoszonych na wytworzenie tych usług.

• Nie łatwo ustalić zależność między rozmiarem wydatków a osiągniętymi efektami.

• Efekty-trudno mierzalne

• Skutki-niekiedy pojawiają się ze znacznym opóznieniem

• Można oczywiście mierzyć skutki wydatków na ochronę zdrowia

• Przez liczbę porad lekarskich

• Przez liczbę zabiegów

• Jednakże w pomiarze efektywności wydatków publicznych chodzi o ustalenie związku między poziomem i strukturą wydatków publicznych a rzeczywistymi korzyściami jakie odniesie społeczeństwo i gospodarka w wyniku tych wydatków.

• Ustalenie tego związku dlatego jest takie trudne, że przy mierze efektywności wydatków napotykamy bariery związane z jakością osiąganych efektów.

• Nakłady (wydatki) mogą przynieść lepsze lub gorsze rezultaty:

Dobrze zorganizowany system ochrony zdrowia przyczynia się do obniżenia kosztów jego utrzymania i poprawia skuteczność

Inne przykłady:

• Deficyt łóżek szpitalnych

• Rozwiązanie tego problemu:

• Budowa nowych szpitali

• Obiektów lecznictwa zamkniętego

• 
  
  Postęp w terapi

• 
  I zmiany organizaycjne

• Skrócenie pobytu pacjentów w szpitalach,na skutek wykonywania części badań

-systemem ambulatoryjnym

-zorganizowanie opieki poszpitalenj w domu pacjenta

• Koncepcja lekarza rodzinnego

• Poprzez trwały kontakt z pacjentem lepiej i szybciej będzie podejmował decyzje o niezbędnych badaniach, terapi, itp.

• Zalety: eliminowanie zbędnych specialistycznych badań

Pacjent nie będzie odsyłany od specialisty do specialisty(wyższe koszty)

• Trudno skwantyfikować związek między nakładami na profilaktykę a stanem zdrowia społeczeństwa

• Uznane kanony polityki zdrowotnej poddawane są weryfikacji

• Obowiązująca jeszcze do niedawna teza, że wydatki na profilaktykę są bardziej efektywne niż wydatki na leczenie została podna w wątpliwość

• W wyniku rozwoju badań genetycznych okazało się bowiem, że niektóre choroby są dziedziczne, a więc znaczenie profilaktyki jest mniejsze niż sądzono

• Jeżeli przyjąć takie rozumowanie za prawdziwe to konsekwencją powinna być zmiana struktury wydatków na ochronę zdrowia na rzecz lepszej diagnostki chorób i skuteczniejszej(kosztowniejszej)terapii

• W procesie decyzyjnym o alokacji środków na ochronę zdrowia konieczne jest zróżnicowane podejście np. w zależności od :

• Poziomu higieny

• Poziomu nakładów

• Endemicznego charakteru chorób

• Dylemat związany z kosztami przedłużania życia i starzenie się społeczeństwa

• Wobec ograniczoności środków publicznych pojawia się kwestia wyboru celów:

• Czy lepiej środki te przeznaczać na poprawę warunków i metod terapi ludzii ludzi młodych

• Czy też za każdą cenę przedłużać życie ludzi starszych

Metody racjonalizacji wydatków publicznych

• Podstawowe narzędzie kształtowania wydatków publicznych-planowania

1.Metoda hisoryczna

• Wydatki publiczne danego okresu fiskalnego są zdeterminowane

• Poziomem

• Strukturą wydatków publicznych w okresach poprzednich

• Słaba strona:

• Petryfikuje strukturę wydatków publicznych, która nie musi być najlepsza z punktu widzenia efektywnego wykorzystania środków publicznych

• Przy zmieniającej się rzeczywistości, a więc zmieniających się potrzebach i preferencjach obywateli, społeczności lokalnych stosowanie tej motody kształtowania wydatków publicznych musi być podważone właśnie z punktu widzenia ich racjonalnego wykorzystnia

2.Metoda popytowa

• Opiera się na zgłaszanych przez beneficjentów budżetu potrzebach

• Trudność stosowania tej metody polegają na tym,że:

• potrzeby są nieograniczone a wielkość środków publicznych, które mogą być przeznaczone na zaspokojenie tych potrzeb, zawsze są ograniczone

produkty

pacjent

Świadczeniodawca

$

produkty

Pacjent

Świadczeniodawca

$

Instytucja Ubezpieczeniowa

Podukty

Składka

Instytucja ubezpieczeniowa

Świadczeniodawca

Pacjent

$

Produkty

Instytucja ubezpieczeniowa

$

Podatki

Świadczeniodawca

Pacjent

Zmieniły tę sytuację

---