Zasady trasowania dróg i ulic

I. Zasady trasowania dróg.

1. Czynniki wpływające na trasowanie dróg
   1.1. uwarunkowania ekologiczne: m.in. obecność parków narodowych
   i krajobrazowych oraz ich otulin, pomników przyrody, ekosystemów, terenów
   wartościowych z uwagi na faunę i florę, terenów rekreacyjnych

1. obecność zabudowy, wsi, miast i osiedli

2. warunki geologiczne

3. stosunki gruntowo - wodne

4. obecność istniejących elementów sieci drogowej i konieczność dowiązania się do niej

5. uwarunkowania ekonomiczne wpływające na przyjęcie prędkości projektowej
   

1. Zasady trasowania

2.1. droga przechodzi przez ustalone punkty stałe

2.2. między sąsiednimi punktami stałymi przebieg trasy powinien być możliwie
najkrótszy

2.3. konieczne jest uwzględnienie wszystkich uwarunkowań i ograniczeń
środowiskowych

2.4. skrzyżowanie z drogą wyższej klasy, linia kolejową pod kątem 90º
(nie powinien być mniejszy niż 60º)

2.5. przekraczanie rzek, przełęczy, dolin w najwęższych miejscach

2.6. konieczne jest dostosowanie drogi do otaczającego krajobrazu zgodnie
z zasadami estetyki

2.7. trasę należy dostosować do rzeźby terenu (np. przekraczanie jaru, grzbietu)

2.8. tereny bagienne powinno się omijać, natomiast jeżeli wydłużenie trasy jest
znaczne to należy przekraczać je w najwęższym miejscu ze względu na
konstrukcję i względy ekologiczne

2.9. omijać tereny osuwiskowe (ich stabilizacja jest bardzo kosztowna i trudna
w realizacji)

2.10. należy ograniczać do bezwzględnego minimum zajmowanie gruntów rolnych
o wysokiej klasie gleb

2.11. należy omijać tereny leśne i nie rozcinać dużych obszarów leśnych, jeżeli jest
to konieczne to należy przechodzić przez tereny leśne linią falistą (aby nie
tworzyć tuneli wiatrowych i zamknąć horyzont). Wejście do lasu po łuku,
a nie po prostej. Właściwym jest prowadzenie trasy drogi skrajem lasu.

2.12. droga w stosunku do miast i osiedli; osiedla stanowią węzły drogowe.
Czasem omijamy, a czasem wchodzimy do osiedla. Droga klasy GP powinna
omijać osiedla i miejscowości mniejsze niż 10000 mieszkańców, droga klasy
G może omijać miejscowości, klasa Z wchodzi w osiedla.

2.13. istniejąca sieć dróg - w razie potrzeby można wykorzystać istniejącą drogę
i dokonać jej przebudowy

II. Zasady trasowania ulic

1. trasa ulicy składa się z odcinków prostych, łuków kołowych i ewentualnie krzywych
przejściowych

2. minimalne zalecane promienie poziomych łuków kołowych w zależności od
prędkości projektowej są obliczane ze wzoru (mechanika ruchu poj. na łukach)

gdzie: V_p-pred. proj, µ_p-wsp. przyczepności podłużnej, i₀-przechyłka na łuku

3. odcinki proste ulic S nie powinny być dłuższe niż 20 V_p

4. gdy łuki kołowe zgodnie skierowane nie wymagają stosowania krzywych
przejściowych to należy uwzględnić odpowiednie długości wstawek prostych
między nimi (zależne od V_p)

5. dwa blisko siebie położone łuki kołowe zgodnie skierowane należy zastąpić jedną
krzywizną o odpowiednio większym promieniu lub zastosować krzywą o stosunku
promieni R₁:R₂ R₁<300 300-800 800-1400 R₁>1400
R₁:R₂ = 1,2 1,5 2,0 2,5

6. łuki kołowe o przeciwnych zwrotach bez krzywych przejściowych powinny mieć
wstawkę prostą o długości zależnej od V_p

7. gdy wstawka prosta między początkami krzywych przejściowych łuków odwrotnych
jest bardzo krótka (<20-30m) należy stosować krzywe esowe. Dla ulic układu
podstawowego należy stosować krzywe przejściowe w postaci klotoidy

8. należy unikać małych kątów zwrotu γ ( 12º < γ < 116º )
równocześnie powinien być spełniony warunek 2 L_KP ≈ Ł_K

9. dla kątów γ <12º należy projektować łuki kołowe o odpowiednio dużych
promieniach R, nie wymagających stosowania krzywych przejściowych

10. w ulicach częściej niż w drogach stosuje się nietypowe krzywe ze względu na brak
miejsca

11. dla ulic układu podstawowego S, GP, G, Z należy stosować krzywe przejściowe
w postaci klotoidy. Parametr klotiody musi spełniać szereg warunków wynikających
z dynamiki ruch (siła odśrodkowa), długość rampy drogowej, estetyki krzywizn
i geometrii. Te dwa ostatnie czyli estetyki i geometrii są najistotniejsze.

---