Zasady trasowania (rozplanowania) przewodów sieci kanalizacyjnej
Należy stosować poniższe zasady:
Trasy przewodów powinny być równoległe do osi ulic i linii regulacyjnych zabudowy.
W szerokich ulicach (o szerokości od 30 m), przy obustronnej zabudowie, należy rozważyć projekt dwóch równoległych przewodów kanalizacji ogólnospławnej lub bytowo-gospodarczej i przemysłowej (sanitarnej). W przypadku kanalizacji deszczowej liczba i układ kanałów zależy od warunków lokalnych, np. gdy odwadniana jest tylko ulica najwłaściwszy wydaje się jeden przewód, gdy odwadniana jest ulica i zaplecze należy rozważyć projekt dwóch równoległych przewodów. Gdy mamy do czynienia z osiedlami, wprowadzamy na teren osiedla sieć kanalizacji wewnątrzosiedlowej. w powyższych przypadkach istotną rolę odgrywają czynniki ekonomiczne - porównanie kosztów kanałów wraz z przykanalikami (dla gęstej zabudowy, tzn. dużej liczby przykanalików, najprawdopodobniej tańszy będzie wariant sieci kanalizacyjnej z podwójnymi, równoległymi kanałami ulicznymi).
Kanały nieprzełazowe (H<1 m) można układać tylko odcinkami prostymi pomiędzy studzienkami rewizyjnymi; oznacza to, że każda zmiana kierunku kanału może odbywać się tylko w studzience rewizyjnej. Rysunek
Kanały przełazowe (H≥1 m) można wykonywać w łukach o odpowiednim promieniu. Taki łuk może przejść obsługa kanału i go przeczyścić. Aby umożliwić wejście do kanału, jak najbliżej początku i końca łuku należy umieścić studzienkę rewizyjną. Rysunek
Łączenia kanałów należy wykonywać pod kątem ≥90°. Gdy ulice zbiegają się pod kątem <90°, należy zabudować dodatkową studzienkę rewizyjną (stwarza to często kłopoty lokalizacyjne) Rysunki
Kanały nieprzełazowe łączymy w studzienkach połączeniowych o średnicy komory roboczej do 2 m. Studzienka taka ma konstrukcję podobną do rewizyjnej studzienki przelotowej, m.in. możliwe jest wejście do studzienki, w celu wykonania czynności eksploatacyjnych (czyszczenie, płukanie, kamerowanie itd.), konserwacyjnych i remontowych. Rysunek
Kanały przełazowe (także duże nieprzełazowe) łączymy w specjalnych komorach połączeniowych. Można łączyć w nich kanały o różnych kształtach i wielkościach, mających różne poziomy den. W bliskim sąsiedztwie komory połączeniowej należy umieścić wejście do kanału (tzw. właz rewizyjny). Rysunek
Trasy głównych kolektorów i zbieraczy powinny przebiegać po najniższych rzędnych powierzchni terenu tzn. powinny być lokalizowane w najniższych miejscach kanalizowanego obszaru (miasta). Najniższymi miejscami są najczęściej tereny położone wzdłuż naturalnych cieków powierzchniowych (rzeki, potoki, strumienie, rowy).