ŚPIĄCZKA HIPOTYREOTYCZNA
Definicja
Śpiączka hipotyreotyczna - jest to stan hipometaboliczny spowodowany ciężka hipotyreozą.
Etiopatogeneza
Śpiączka hipotyreotyczna może być spowodowana pierwotną lub wtórną niedoczynnością gruczołu tarczowego. Niedobór hormonów tarczycy prowadzi do stanu hipometabolizmu, charakteryzującego się :
hipotensją,
hipotermią,
bradykardią,
hiponatremią.
Czynnikami wywołującymi śpiączkę hipotyreotyczną są najczęściej :
choroby towarzyszące,
zabiegi operacyjne,
czynniki stresowe,
podawanie leków uspokajających chorym z nie leczoną hipotyreozą.
Obraz kliniczny - charakteryzuje się objawami hipotyreozy :
senność,
spowolnienie psychoruchowe,
blada, woskowata skóra,
obrzęk śluzowaty,
osłabienie odruchów ścięgnowych,
obniżenie ciśnienia tętniczego,
obniżenie temperatury ciała,
baradykardia,
zwolnienie i spłycenie oddechów,
niski woltaż zespołów QRS w ekg,
niski poziom hormonów tarczycy,
hiponatremia,
hiperkapnia,
hipoglikemia,
hiperlipemia.
Leczenie
z powodu hipowentylacji najczęściej konieczna jest intubacja chorego i stosowanie oddechu wspomaganego,
założenie wkłucia do dużego naczynia i pobranie krwi do badań,
podanie dożylne 500 ug L - tyroksyny i 100 mg prednizolonu,
w kolejnych dniach podaje się po 100 ug L - tyroksyny co 12 godzin, stopniowo zmniejszając dawkę do 25 ug 2 razy dziennie,
u chorych z hipoglikemią podaje się 50 - 100 ml 20 % glukozy,
hiponatremię zwalcza się podawaniem hipertonicznego roztworu NaCl,
hipowolemię zwalcza się podawaniem roztworów Dekstranu lub HAES,
w przypadku wystąpienia niewydolności serca podaje się glikozydy naparstnicy,
wystąpienie bradykardii zwalcza się podawaniem izoprenaliny lub wykonaniem sztucznej stymulacji serca,
występujące zakażenia zwalcza się intensywną antybiotykoterapią,
po odzyskaniu przytomności choremu podaje się doustnie L - tyroksynę w dawce 100 - 200 ug na dobę.