Ćwiczenie 7- UKŁAD ODDECHOWY
W układzie oddechowym wyróżniamy:
część przewodzenia- do której należą drogi oddechowe
część oddechową- w której odbywa się wymiana gazowa
wymianę gazową między powietrzem atmosferycznym a pęcherzykami płucnymi określa się jako oddychanie zewnętrzne (płucne)
wymianę gazów między krwią a komórkami nazywamy oddychaniem wewnętrznym (tkankowym)
W układzie oddechowym wyróżniamy:
górne drogi oddechowe- do których zaliczamy:
jamę nosową (cavum nasi) z zatokami przynosowymi (sinus paranasales)
gardło (pharynx)- jest wspólną drogą układy pokarmowego i oddechowego
dolne drogi oddechowe- do których zaliczamy:
krtań (larynx)
tchawicę (trachea)
oskrzela : zewnątrzpłucne i wewnątrzpłucne
płuca
JAMA NOSOWA
Jest jednocześnie narządem powonienia i składnikiem narządu oddechowego.
Mieści się częściowo wewnątrz wystającego w obrębie twarzy nosa zewnętrznego, głównie jednak zajmuje przestrzeń wewnątrz twarzoczaszki.
Rozpoczyna się parzystymi nozdrzami przednimi w obrębie nosa zewnętrznego, a kończy się nozdrzami tylnymi, przez które komunikuje się z gardłem.
W płaszczyźnie pośrodkowej podzielona jest na dwie symetryczne części przegrodą nosa, która składa się z części kostnej (z tyłu) i części chrzęstno-błoniastej (z przodu).
W jamie nosowej wyróżniamy 4 ściany:
Górną- jest utworzona przez kości klinową, sitową, czołową oraz przez nos zewnętrzny
Dolną- jest jednocześnie górną ścianą jamy ustnej, zwaną podniebieniem twardym
Przyśrodkową- stanowi ją przegroda nosa
Boczną- jest bogato urzeźbiona. Na tej ścianie, w jej części przedniej niedaleko od nozdrzy przednich znajduje się łukowate wzniesienie, zwane progiem nosa.
W ścianie bocznej wyróżniamy 3 duże fałdy biegnące jeden na drugim. Są to 3 małżowiny nosowe:
małżowina nosowa górna
małżowina nosowa środkowa
małżowina nosowa dolna
Małżowiny te dzielą jamę nosową na przewody nosowe:
przewód nosowy dolny- zawarty jest między dnem jamy nosowej a małżowiną dolną
przewód nosowy środkowy- między małżowina dolną a środkową
przewód nosowy górny- między małżowina środkową a górną
przewód nosowy najniższy- znajduje się powyżej małżowiny górnej
Jamę nosową dzielimy na:
przedsionek nosa- zawarty jest między nozdrzami przednimi a progiem nosa; wysłany jest skóra zaopatrzona we włoski
jamę nosowa właściwą- przestrzeń między progiem nosa a nozdrzami tylnymi; wysłana jest błoną śluzową
Jama nosowa właściwa wysłana jest błoną śluzową; wyróżniamy w niej:
okolicę węchową- znajduje się na poziomie małżowiny nosowej górnej i górnej części przegrody nosa, pokryta jest nabłonkiem węchowym; zawiera komórki zmysłowe odbierające wrażenia węchowe.
okolicę oddechową- pokryta jest nabłonkiem migawkowym, jest silnie unaczyniona i posiada liczne gruczoły. Błona oczyszcza, zwilża i ogrzewa wdychane powietrze.
ZATOKI PRZYNOSOWE (Sinus paranasales)
są to przestrzenie w kościach pneumatycznych czaszki, wysłane błoną śluzową i wypełnione powietrzem
do zatok zaliczamy:
zatoki klinowe- uchodzą w przewód nosowy górny
zatoki czołowe-uchodzą w przewód nosowy środkowy
zatoki szczękowe- uchodzą w przewód nosowy środkowy
komórki sitowe- przednie uchodzą w przewód nosowy środkowy; tylne uchodzą w przewód nosowy górny
do przewodu nosowego dolnego nie uchodzi żadna zatoka przynosowa, w tym przewodzie pod małżowiną dolną znajduje się ujście przewodu nosowo- łzowego, który odprowadza łzy z worka spojówkowego do jamy nosowej
GARDŁO (Pharynx)
jest narządem, w którym krzyżują się drogi pokarmowa i oddechowa
jest to rura mięśniowa, która rozpoczyna się od podstawy czaszki, biegnie wzdłuż przedniej powierzchni kręgosłupa do C6, gdzie przechodzi w przełyk
w gardle wyróżniamy ścianę górną, ścianę przednią i tylną oraz dwie ściany boczne
w ścianie przedniej znajdują się 3 otwory, ułożone jeden na drugim. Idąc od góry napotykamy:
nozdrza tylne- łączą gardło z jamą nosową
cieśń gardzieli- łączy gardło z jamą ustną
wejście do krtani- łączy gardło z jamą krtani
jamę gardła dzielimy na 3 części (zależnie od tego z czym gardło się łączy):
cześć nosową- łączy się z jamą nosową przez nozdrza tylne; w części nosowej znajduje się ujście gardłowe trąbki słuchowej. Trąbka słuchowa łączy gardło z jamą bębenkową. Na tylnym brzegu ujścia gardłowego trąbki znajduje się wałowate zgrubienie tzw. wał trąbkowy, a na nim skupisko tkanki chłonnej zwane migdałkiem trąbkowym.
cześć ustną- łączy się z jamą ustną przez cieśń gardzieli
cześć krtaniową- łączy się krtanią przez wejście do krtani
migdałek gardłowy- znajduje się na przejściu ściany górnej w ścianę tylną
podniebienie miękkie- znajduje się na granicy części nosowej i ustnej; jest to płytka mięśniowa, która stanowi przedłużenie podniebienia twardego znajduje się do tyłu od niego.
Podczas oddychania podniebienie miękkie, zakończone języczkiem, zwisa ku dołowi, natomiast podczas połykania pokarmu napina się i unosi przylegając swoim wolnym brzegiem do tylnej ściany gardła. Stanowi więc klapę bezpieczeństwa chroniąc górne drogi oddechowe przed dostaniem się do nich pokarmu podczas połykania.
cieśń gardzieli- jest to otwór ograniczony od góry przez podniebienie miękkie z języczkiem, od dołu przez nasadę języka, z boków przez dwa łuki z każdej strony. Tak więc po prawej i po lewej stronie znajdziemy:
łuk podniebienno- językowy z przodu
łuk podniebienno- gardłowy z tyłu
migdałek podniebienny- znajduje się między tymi dwoma łukami
nagłośnia- znajduje się to tyłu od nasady języka; jest to nieparzysta chrząstka w kształcie zaokrąglonej płytki, pokryta błoną śluzową. Nagłośnia zamyka wejście do krtani podczas połykania pokarmu. Podczas oddychania i fonacji nagłośnia jest uniesiona i nie utrudnia przepływu powietrza.
rola gardła polega na czynnym przesuwaniu pokarmu z jamy ustnej do przełyku. Czynność ta odbywa się dzięki pracy dwóch grup mięśni tworzących ściany gardła lub łączących gardło z otoczeniem. Są to zwieracze gardła i dźwigacze gardła.
KRTAŃ (Larynx)
jest narządem służącym do przewodzenia powietrza oddechowego do wydawania głosu
ma kształt trójściennej piramidy, która tylną ścianą sąsiaduje z częścią krtaniową gardła. Ściany boczne biegną zbieżnie do przodu tworząc krawędź, która u mężczyzn na szyi tworzy dobrze widoczną wyniosłość zwaną jabłkiem Adama
otwór górny krtani, zwany wejściem do krtani ograniczony jest od przodu przez nagłośnię a bocznie i od tyłu przez fałdy nalewkowo- nagłośniowe.
Krtań zbudowana jest z:
szkieletu krtani -utworzony jest przez chrząstki krtani oraz ich połączenia
jamy krtani i błony śluzowej, która krtań wyścieła
mięśni krtani
położenie- rozpoczyna się w części krtaniowej gardła wejściem do krtani na wysokości C4 a kończy się na wysokości C7 przechodząc w tchawicę- u mężczyzn ( u kobiet C3 -C6)
chrząstki krtani i ich połączenia- ściany krtani są utworzone przez chrząstki krtani połączone stawami, więzadłami i błonami. Wyróżniamy następujące chrząstki krtani:
nieparzyste
chrząstka tarczowata- jest największa; składa się z dwóch płytek połączonych ze sobą pod pewnym kątem
chrząstka pierścieniowata
chrząstka nagłośniowa
parzyste
chrząstka nalewkowata
chrząstka rowkowata
chrząstka klinowata
Chrząstka tarczowata, pierścieniowata oraz nalewkowata są w ścisłym związku z aparatem głosowym, pozostałe cząstki stanowią podporę dla krtani.
jama krtani- wysłana jest błoną śluzową, która tworzy dwie pary symetrycznych fałdów: fałd przedsionkowy i fałd głosowy. Dzieli się na:
przedsionek krtani- sięga od wejścia do krtani do fałdów przedsionkowych
jamę pośrednią krtani- rozciąga się od fałdów przedsionkowych do warg głosowych, znajduje się tu aparat wytwarzający dźwięki; składa się on z obu warg głosowych zwanych szparą głośni oraz głośni.
jamę podgłośniową- znajduje się poniżej fałdów głosowych i przechodzi w światło tchawicy
elementy tworzące głośnię i szparę głośni
szpara głośni- jest to przestrzeń znajdująca się między wargami głosowymi a chrząstkami nalewkowatymi, biorącą udział w fonacji.
głośnia- jest utworzona przez fałdy głosowe szpary głośni z mieszczącymi się w nich więzadłami i mięśniami głosowymi.
Od napięcia fałdów głosowych i szerokości szpary głośni zależy wysokość i barwa dźwięku.
Mięśnie krtani dzieli na:
zewnętrzne
wewnętrzne
Po względem czynności mięśnie krtani dzielimy na:
mięśnie rozciągające szparę głośni
mięśnie zwierające szparę głośni
mięśnie napinające fałdy głosowe
mięśnie zamykające wejście do krtani
TCHAWICA (Trachea)
jest to narząd nieparzysty, długości 10-12 cm; rozpoczyna się jako przedłużenie krtani, poniżej dolnego brzegu chrząstki pierścieniowatej na wysokości C7 i kończy się na wysokości Th4
wyróżniamy:
cześć szyjną- przebiega w przestrzeni środkowej szyi
cześć piersiową- kończy się rozdwojeniem na oskrzele główne prawe i lewe (bronchus principalis dexter et sinister); tchawica przez otwór górny klatki piersiowej wchodzi do śródpiersia.
budowa:
ściana tchawicy przednia i boczna utworzona jest przez chrząstki tchawicze (są to chrząstki szkliste, stanowiące ¾ obwodu tchawicy, mające kształt zbliżony do litery podkowiastego- otwarte do tyłu) na przemian z więzadłami obrączkowatymi
ściana tylna nie zawiera chrząstek, posiada natomiast mięsień tchawiczy, który kurcząc się zwęża światło tchawicy. Ściana ta nazywa się ścianą błoniastą i przylega do przełyku
OSKRZELE GŁÓWNE PRAWE I LEWE (Bronchus principalis dexter et sinister)
ściany maja zbudowane tak jak ściany tchawicy
oskrzele główne prawe- jest krótsze (ok. 2 cm), szersze i biegnie bardziej pionowo, będąc jakby przedłużeniem tchawicy. Powoduje to, że ciała obce dostają się do tchawicy łatwiej. Przed wejściem do wnęki płuca dzieli się na: oskrzele nadtchawicze i oskrzele podtchawicze.
oskrzele główne lewe- biegnie bardziej poziomo, jest dłuższe, węższe.
PŁUCO (Pulmo)
Jest zasadniczym narządem oddechowym, położonym w klatce piersiowej, w którym odbywa się wymiana gazowa na wysokości pęcherzyków płucnych.
W płucach wyróżniamy składnik oskrzelowy, który służy do przewodzenia powietrza, tworzy w płucach drzewo oskrzelowe oraz składnik pęcherzykowy, utworzony z pęcherzyków płucnych, w których zachodzi wymiana gazowa.
Budowa płuca:
podstawa płuca- zwrócona jest do przepony
szczyt płuca- wystaje ponad otwór górny klatki piersiowej, osłuchuje się go w dole obojczykowym
powierzchnia żebrowa- wypukła, sąsiadująca ze ścianą klatki piersiowej
powierzchnia przeponowa = podstawa płuca- wklęsła, sąsiaduje z przeponą
powierzchnia śródpiersiowa- nieci wklęsła, zwrócona jest do sródpiersia; na niej znajduje się wnęka płuca
ostry brzeg przedni- znajduje się między powierzchnią żebrową a powierzchnią śródpiersiowa
zaokrąglony brzeg tylny- znajduje się z tyłu
ostry brzeg dolny- znajduje się na przejściu powierzchni żebrowej w przeponową
Na powierzchni śródpiersiowej znajduje się wnęka płuca. Znajduje się w niej:
1 oskrzele główne
tętnica płucna
żyła płucna górna i dolna
naczynia i węzły chłonne
splot płucny nerwowy
Wszystkie te elementy tworzą korzeń płuca, który jest otoczony opłucną i łączy płuca z sercem i tchawicą.
Oba płuca są podzielone głębokimi szczelinami na płaty. W płucu prawym występują dwie szczeliny:
szczelina skośna
szczelina pozioma
Obie te szczeliny dzielą prawe płuco na 3 płaty:
płat górny
płat środkowy
płat dolny
Płuco lewe ma tylko szczelinę skośną, która dzieli to płuco na dwa płaty: górny i dolny.
PODZIAŁ DRZEWA OSKRZELOWEGO
liczba płatów w każdym płucu odpowiada liczbie oskrzeli płatowych
w prawym płucu występują 3 oskrzela płatowe: górne, dolne i środkowe
w lewym płucu występuję oskrzele płatowe górne i dolne
oskrzela płatowe w obrębie odpowiednich płatów dzielą się na oskrzela segmentowe, zaopatrujące segmenty płuca. W każdym płucu jest w sumie 10 segmentów
segment jest to część płuca, która ma własne naczynia i własne oskrzela, daje się więc bez szkody wyciąć dla pozostałej części płuca
w obrębie segmentów oskrzela segmentowe dzielą się wielokrotnie, dając drzewo oskrzelowe
oskrzele główne prawe 3 płatowe (oskrzele główne lewe 2 płatowe 2 oskrzela płatowe) 3 oskrzela płatowe oskrzele segmentowe oskrzele międzyzrazikowe coraz mniejsze oskrzele aż do średnicy 1 mm oskrzelik oskrzelik końcowy oskrzeli oddechowy (I, II i III rzędu) oskrzelik pęcherzykowy woreczek pęcherzykowy z pęcherzykiem płucnym
w pęcherzyku płucnym następuje wymiana O2 i CO2 między powietrzem pęcherzyków płucnych oraz krwią naczyń włosowatych otaczających pęcherzyki płucne, po czym powietrze pozbawione tlenu a zawierające CO2 zostaje wydychane tą samą drogą tylko w przeciwnym kierunku
Podział płuca:
płat płuca
segmenty oskrzelow- płucne
zrazili
grona
pęcherzyki płucne
Grono jest podstawową jednostka morfologiczna i czynnościową płuca.
Unaczynienie płuca:
unaczynienie czynnościowe- związane jest z wymiana gazową; są to naczynia krążenia małego, które doprowadzają krew odtlenowaną do płuc, pozbywaja się CO2, a następnie natleniaja i doprowadzają krew do serca
unaczynienie odżywcze
OPŁUCNA (Pleura)
jest to błona surowicza, mająca zdolność wydzielania płyny surowiczego
surowiczego składa się z dwóch blaszek: opłucnej ściennej i opłucnej trzewnej (płucnej). Pomiędzy nimi znajduje się, jama opłucnej, która w obrębie płuca wytwarza przestrzeń oddechową, w której znajduje się płyn surowiczy. Płyn eliminuje tarcie opłucnej przy ruchach oddechowych płuc.
miejsce przejścia opłucnej płucnej w opłucną ścienna znajduje się na korzeniu płuca
Płyn opłucnowy:
produkowany jest przez opłucną trzewną
resorpcja odbywa się na powierzchni blaszki ściennej
w stanach zapalnych może się zwiększyć jego wydzielanie, gromadzi się on siłą ciężkości w zachyłku przeponowo- żebrowym
Zachyłki opłucnej (są parzyste):
zachyłek żebrowo- przeponowy
zachyłek żebrowo- śródpiersiowa przedni i tylny
zachyłek przeponowo- śródpiersiowa
Zachyłki przeponowo- żebrowy oraz żebrowo- sródpiersiowy przedni mają przestrzeń dopełniającą.
DROGA POWIETRZA ODDECHOWEGO
jama nosowa gardło krtań tchawica oskrzele główne oskrzele płatowe oskrzele segmentowe oskrzele międzyzrazikowe coraz mniejsze oskrzele aż do średnicy 1 mm oskrzelik oskrzelik końcowy oskrzeli oddechowy (I, II i III rzędu) oskrzelik pęcherzykowy woreczek pęcherzykowy z pęcherzykiem płucnym
Obowiązujące nazwy łacińskie
Jama nosowa - Cavun nasi
Zatoki przynosowe - Sinus paranasales
Gardło - Pharynx
Krtań - Larynx
Tchawica - Trachea
Oskrzele główne prawe i lewe - Bronchus principalis dexter et sinister
Płuco - Pulmo
Opłucna - Pleura
Jama opłucnej - Cavitas pleuralis
i