Tworzenie prawa
Umowy międzynarodowe stają się źródłem prawa;
Prawo traktatów - jedna konwencja wiedeńska kodyfikuje zasady zawierania umów międzynarodowych.
Prawo traktatowe - wszystkie umowy, konwencje zawarte mające źródło prawa.
Każda umowa musi spełniać pewne kryteria
Konwencja - prawo traktatów - przykład prawa stanowionego, spisanego
Zwyczaj, norma nie spisana - ale obowiązująca
Konwencja reguluje prawo traktatowe podpisana przez część państw
Państwo - podmiot suwerenny
Przy większości konwencji jest dodatkowy warunek - zostaje ratyfikowana gdy podpisze ją określona ilość państw (np. ONZ; była konferencja założycielska, uczestniczyły w niej państwa założycielskie ale nie wszystkie - pierwotne)
01.styczeń1942 rok podpisano deklarację ONZ w konferencji brało udział 50 państw!
Prawo międzynarodowe wyróżnia się z systemów prawnych; specyfikacja źródła, itp.
Głównym podmiotem jest państwo - podmiot suwerenny
Wyrazem tego → państwa same zgadzają się i wyrażają swoją wolę - nie są przymuszone do niczego
Oprócz państw podmiotami są rządowe organizacje rządowe organizacje międzynarodowe członkami są państwa w drodze umowy są zobowiązane do przestrzegania prawa międzynarodowego
Są podmiotami różniącymi się od państw
Wtórne ograniczający zakres praw
Prawo międzynarodowe - zespół zasad jakie regulują stosunki między państwami, organizacjami
Źródła prawa - formalno prawne, materialne (zbiór umów) z czego wynika to co obowiązuje analizowanie źródeł prawa, poznawcze - jaką formę przybiera to z czego wynikają obowiązki (umowa międzynarodowa)
Źródło prawa międzynarodowego:
źródło poznania prawa (Dz.U. i inne zbiory dokumentów)
źródła powstania prawa
- w znaczeniu materialnym wola państw, rozum, więź społeczna i świadomość ludzka
- w znaczeniu formalnym, art. 38 statutu międzynarodowego; Trybunał Sprawiedliwości części składowe karty;
Do tych źródeł prawa międzynarodowego zaliczamy umowy międzynarodowe, zwyczaje międzynarodowe i wiążące normatywnie uchwały międzynarodowe organizacji międzynarodowych. W doktrynie wymienia się też często ogólne zasady prawa.
Nie wymienia całościowo
Akt jednostronny - uznanie, deklaracja, zgłoszenie zastrzeżeń, sprzeciw , protest
Art. 38!!
Źródło prawa - norma z której wynikają dla państw i organizacji prawa i obowiązki wiążące.
Doktryna nie jest źródłem prawa.
Umowy międzynarodowe są tu na pierwszym miejscu z czasem zostały zaliczone do źródeł prawa.
Obecnie umowa odgrywa bardzo ważną rolę
Art.. 86 Źródła prawa polskiego! (Art. 91, art. 92)
Ratyfikacja - ostateczna zgoda na wiązanie się umową
Inny tryb wiązania się umowami międzynarodowymi - organizacje ponadnarodowe
Wspólnota Europejska - organizacja o charakterze integracyjnym'
Wyposażanie organów organizacji , mają bardzo dużą władzę, mogą wydawać akty prawne wchodzące bezpośrednio, są nawet środki zapewniające ich skuteczność.
Tylko organizacje są podmiotami prawa międzynarodowego.
Organizacja ponadnarodowa ma inny charakter finansowania, zasilane jest podatkiem VAT lub cłem. Państwa członkowskie korzystają z tych środków, wyróżnia się - Wspólnota europejska..
Art. 90 - zgoda przez nasze państwo na przystąpienie do umowy…
Referendum - konieczne jest większość 2/3 głosów
ART. 89
Rodzaje umów międzynarodowych!!
Wielka ratyfikacja
Prawo ratyfikacji ma prezydent
Ratyfikacja wymaga zgody sejmu w ustawie ( te ważniejsze ratyfikuje już prezydent)
Te kwestie reguluje już prawo międzynarodowe!
5 kategorii umów: art. 89
Art. 90
Jest sprzeczność pomiędzy tym co jest uregulowane w ustawie albo ustawa jest nieważna albo ją zmieniamy.
Art. 91
Tylko ratyfikowane umowy międzynarodowe są źródłem prawa
Mają moc wiążącą, źródłami prawa są ważniejsze umowy międzynarodowe, nie wszystkie na które wyrażana jest zgoda są źródłem prawa tylko te międzypaństwowe - zawierane są przez głowę państwa, regulowane są ważne istotne kwestie
Źródło prawa - rozporządzenie i ….
Ważna jest tu hierarchia
Równorzędne są te o których mowa w art. 38
Nie ma żadnego znaczenia formalnego
Znaczenie praktyczne
Wraz z rozwojem ………… wzrasta rola umów międzynarodowych (źródeł prawa i instrumentów realizacji stosunków międzynarodowych)
Umowa międzynarodowa stała się źródłem prawa po kongresie wiedeńskim
Wcześniej były tylko umowy dwustronne, miały one charakter cywilno prawny.
Musi zawierać normy o charakterze powszechnym, muszą być wprowadzane zasady mające charakter powszechny.
Można wielokrotnie stosować w podobnych sytuacjach w przyszłości
1815 - Kongres Wiedeński
Po nim
Kodyfikacja
- Prywatna (poszczególni uczeni, stowarzyszenia międzynarodowe, brak umowy obowiązującej)
- oficjalna (poszczególne państwa, moc wiążąca dla organów danego państwa); (organizacja i grupy państw, formy umów międzynarodowych, moc wiążąca w stosunkach międzynarodowych)
Aby stało się prawem musi być aspekt psychologiczny
Są pewne zasady stosowane, nie występuje element piniowy
Kurtuazja..? narodowa - ważna rola (nie towarzyszy tej praktyce przekonanie że to prawo) jest uzupełnianie tego co obowiązuje.
Na potrzeby kodyfikacji zwracano uwagę po 18 wieku (Bertram?)
Gdy mówi się o kodyfikacji - opracowaniu zasad dotyczących pewnych spraw
Jeżeli chodzi o kodyfikację po kongresie z 1815 roku to prywatna i oficjalna (D.D. Field, P.F.Ore, )
Konwencja genewska pierwsza (losy chorych i rannych)
Konwencja opracowana na Konferencji Haskiej (I) 1899 (4)
(II) 1907 (13) przyjęte ważne konwencje bez deklaracji i protokołów
Kodyfikuje pokojowe rozwiązywanie sporów
klauzula Martena
Konwencja Portera (prawo do wojny)
Niezależnie od konferencji powstają instytucje
Instytut Prawa Międzynarodowego 1873 - organ grupujący wybitnych prawników którzy mieli przygotowywać projekty regulacji prawnych.
Powstałą na gruncie europejskim, rozwija się współpraca regionów
1912 Amerykański Instytut Prawa Międzynarodowego
Na sesji w 1928r. projekt 30konwencji i odbywały się konferencja
(6) 1928 Havana - 6 konwencji
(7) 1933 Montevideo
Okres międzywojenny działalności Ligii Narodów powołanie w 1924 roku komitetu Prawników przez LN - przygotowywanie projektów konwencji
Przyjęcie konwencji na Konferencji w Hadze w 1930roku - dotyczące obywatelstwa
ONZ - organizacja która wykorzystuje doświadczenia LN
Zgromadzenie Ogólne - reguluje pracą
Karta Narodów Zjednoczonych (art. 13 ust.1 A) na Zgromadzenie ogólne nałożono zadanie określone jako obowiązek ZO realizując to zadanie korzysta z różnych technik
może korzystać z projektów opracowanych przez ….
Zlecić członkom ONZ umowy, która jest….
Mozę korzystać z projektów innego organu,
Może przygotowywać teksty umów, korzystając z pomocy różnych organów
Projekt może być przygotowany przez organ pomocniczy
Zgromadzenie może powołać organ ( a proch???) - komitet specjalny - opracowanie zasad (deklaracja zasad przyjęta przez ZO)
Opracowana konwencja przez organ poza ONZ np. Komisja Zbrojeniowa z Genewy
Kwestia regulacyjna
Obszerniejsze kodyfikacje , procedura modyfikacyjna
Rok 1948 powołano Komisję Prawa Międzynarodowego przez ONZ
Organizacje wyspecjalizowane
Pełniące rolę w ramach ONZ
16.10.2004r.
Rozwój historyczny kodyfikacji:
- Okres przed I w.św, szczególnie I i II konferencja haska
- Okres Ligii Narodów konwencja dotycząca niektórych zagadnień konfliktów umów o obywatelach
- po II wojnie światowej:
* w ramach ONZ:
+ w ramach KPM
+ poza KPM
*poza ONZ w szczególności konferencje dyplomatyczne zwołane przez rząd szwajcarski w Genewie, 4 konwencje dotyczące obrony ofiar wojny.
Komisja Prawa Międzynarodowego
Referenci:
I.L. Brierll
Sir Hersh Lauerpacht
Sir Gerald Fitzmaurice
Sir Humprey Waldock
Prace kodyfikacyjene
Prawo dyplomatyczne to tylko jeden z działów.
Gdy ta komisja została powołana do życia to najpierw koncentrowała się na wydawaniu opinii. Wnioski opinie są kierowane do niej. Opinie często były rozbieżne z MTS (Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości) Doraźny organ próbujący rozwiązać jakieś problemy. Członkowie KPM po memoriale skierowanym do ONZ (25 tematów, propozycji do kodyfikacji) wybranych zostało 14 (uznanie państwa, sukcesja, jurysdykcja, traktowanie cudzoziemców, stosunki dyplomatyczne, stosunki konsularne, na 10 miejscu było prawo traktatów)
Po II wojnie światowej organem jest OZN, powołuje się referentów którzy powinni opracować projekt , np.-. prawo traktatów. Ten „1” referent już po roku przedłożył raport złożony z 11 artykułów, skoncentrował się na definicjach, terminologii, kwestie zawarcia traktatów, szybko jednak zakończył swą pracę - zrezygnował w 52 roku zakończył pracę nad projektem i w KPM też zakończył.
Drugi referent był na Uniwersytecie Lwowskim, został sędzią MTS-u
53 roku - pierwszy raport przedstawił - został on skrytykowany, więc ten przygotował kolejny uwzględniając poprawki z pierwszego, Próbował określić istotę traktatów międzynarodowych. Poświęca uwagę zawieraniu traktatów, uwagi do tego nie są już brane przez niego pod uwagę bo zostaje sędzią MTS.
Następny tj. trzeci to radca prawny , przedstawił kolejny raport (oni nie wykorzystywali prac swoich poprzedników) raport tego zawiera ponad 100 art. Przewiduje w umowach międzynarodowych prawa i obowiązki państw trzecich. Też jest sędzią MTS-u.
Czwarty był kierownikiem katedry prawa na Oxfordzie. Podzielił raport na trzy działy.
W 62r. I raport - zagadnienia wstępne - powstawanie, zawieranie umów międzynarodowych
63r. II raport - dotyczy zagadnień organizacyjnych, moc wiążąca traktatu, zawieszenie, wygaśnięcie, ważność
63r. III raport - stosowanie, okres między zaczęciem a końcem
Wszyscy oni byli Brytyjczykami, każdy przejawiał odrębne cechy, raport 1 był bardzo ogólny, zbyt jednokierunkowo podchodził do tych spraw; drugi niezwykle wnikliwie, obszerne raporty mało normatywnego materiału, przedstawił wszystkie elementy za i przeciw, trzeci - przepisy były obszerne, kazuistyczne, czwarty wybrał złoty środek miał świadomość wad tych poprzednich, wybrał złoty środek pomiędzy tymi skrajnościami . Został opracowany projekt traktatu.
* projekt Art. O prawie traktatów (po przyjęciu włączenie do prac) 6 komisji - prawna, później dyskusja plenarna, 66 roku było to analizowane na mocy rezolucji, zwołanie konferencji międzynarodowej dopracowania prawa traktatów. Wiedeń 69 rok II sesja podpisanie uchwalonej Konwencji o Prawie Traktatów ( w pierwszej sesji brało udział 103 państwa)
Praca na konferencji ( Państwo - gospodarz ma liczne obowiązki, np. musi wyznaczyć ze swojego państwa przedstawiciele na przewodniczącego) na miejsce konferencji był często wyznaczany Wiedeń
{* Verosta - prace o prawie traktatów zaproponował prawnika włoskiego Roberto Ago”???” - na przewodniczącego} 23 zastępców - prezydium, są komisje plenarne, problemowe, wyniki komisji problemowej są rozpatrywane codziennie w ramach komisji plenarnej. 105 posiedzeń komisji plenarnej.
Prace zakończyły się 23 maja 1969roku - przyjęcie, podpisanie, wchodzi w życie po zgodzie państw dopiero
Każda umowa wielostronna ma jeszcze dodatkowe umowy tj. inne warunki
Art. 84 - co musiało zostać spełnione aby różne kryteria co do wejścia czegoś w życie
Państwa przystępujące to te które później zdecydowały się przystąpić
Sukcesor (zw. Ze zmianami terytorialnymi)
Konwencja o prawie traktatów między państwami a organizacjami…
Konwencja wiedeńska o sukcesji państw w odniesieniu do traktatów zawarta we Wiedniu 23.08.1978
Konwencje które regulują działy prawa
Budowa umowy zawartej w jednolitym dokumencie:
TYTUŁ UMOWY (nazwa, przedmiot, ewentualnie data)
WSTĘP DO UMOWY :
PREAMBUŁA
INWOKACJA (wstęp w umowach zawieranych przez Stolicę Apostolską)
INTYTULACJA
ARENGA
NARRACJA (kto ma pełnomocnictwa, kto je sprawdza)
DYSPOZYCJA:
-cz. Materialnoprawna (treść)
-cz. Formalnoprawna (podział na działy, artykuły, itp.)
KORABORACJA (na dowód czego wyciśnięto pieczęcie)
Klauzule
MIEJSCE I DATA ZAWARCIA UMOWY
PODPISY I PIECZĘCIE
Państwa są reprezentowane przez głowy państwa.
Klauzula Najwyższego Uprzywilejowania mówi o przyznaniu praw państwu.
Państwo A przyznaje państwu B określony zestaw praw, które to państwo kiedyś odda innemu państwu. Układ ogólny w sprawie ceł i handlu podstawowa zasada to przyjęcie KNU.
Klauzula narodowa - przyznanie praw, równe traktowanie narodów
Klauzula wzajemności - państwa przyznają sobie te same prawa.
---------------- *** ---------------
Konwencja o Prawie Traktatów 23 maj
Arenga
85 Art. Treści umowy podzielone na części jest ich 8.
Preambuła konwencji wiedeńskiej
Umowy są ważne jako źródło prawa omówienie zasady prawa międzynarodowego regulujące stosunki między członkami społeczności międzynarodowej, dualizm (zasady jakie mają być stosowane zasady obowiązujące w prawie traktatów, podkreślenie roli)
ANALIZA KONWENCJI:
Umowa międzynarodowa - zgodne oświadczenie woli dwóch lub więcej podmiotów prawa międzynarodowego, które wywołuje skutki prawne.
Skutki prawne - rodzi prawa i obowiązki pozornie zawarte między podmiotami prawa oraz regulowane przez normy prawa międzynarodowego
Akt prawa międzynarodowego
Umowa - sposób wyrażania woli przez państwa można wyrażać wolę w różny sposób (zaprzestania prób atomowych na Pacyfiku)
Zasady dobrej wiary - państwo działa dobrej wierze to jest to źródłem umów
Wola jest wyrażona czasem milcząco (kiedy to wywołuje skutki prawne bardzo poważne, wtedy gdy rodzi się norma prawa zwyczajowego) na bieżąco trzeba się odcinać jakaś norma
Art. 2 ust. 1A + art. 3
Traktat - synonim umowy międzynarodowej, nie ma znaczenia jaka szczególna nazwa zostaje przyjęta. Brak porozumienia międzynarodowego (tylko do umów zawieranych pomiędzy państwami) aby były zawierane w formie pisemnej, w innej niż pisemna też mają moc wiążąca.
Ptk.C do takich umów gdzie stronami są również inne organizacje nie tylko państwa np. prawo morza
Są umowy zawarte między państwami ale nie jest regulowana normami prawa międzynarodowego tylko prawa wewnętrznego. Kwestia podmiotowości - zdolność do tworzenia praw i obowiązków miały państwa. Inne podmioty są tworzone przez państwa. Podmioty po państwach to organizacje, mogą tworzyć normy prawa ale to jest już regulowane.
Naród zamieszkujący określone terytorium…
6.11.2004r.
Konwencja o prawie Traktatów. 8 (1969r.)
część - wstęp
art. 1
art. 2 pojęcia
art. 3 określenie zakresu czasowego, przedmiotowego
część - zawarcie i wejście w życie traktatów
3 działy:
-zawieranie traktatów
-zastrzeżenie
-wejście w życie umowy.
Część - poprawki, modyfikacje traktatów
Część - nieważność, wygaśnięcie, zawieszenie traktatu
Część - ogólne (sukcesja, odsyła konwencje)
Art. 1 wprowadza definicję umowy
Porozumienie między państwami, zgodne oświadczenie dwóch lub więcej podmiotów prawa międzynarodowego, które wywołuje skutki prawne.
Umowa jest aktem PMP. Jest to sposób wyrażania woli w sferze SM (np. jednostronna, wielostronna).
Zasada dobrej wiary - podstawowa zasada przyjęta na gruncie prawnym.
Wola może być wyrażona milcząco (przez zwyczaj)
Musi to być porozumienie zgodne z prawem międzynarodowym
Art. 2 nie ma znaczenia nazwa umowy (znaczenia prawnego). W praktyce z nazwą łączy się typ umowy i ranga umowy ( 83r. uchwała rady Ministrów <- podział na umowy państwowe, rządowe i resortowe - w imieniu ministra określonego resortu)
zazwyczaj nazwy:
pakt (na szczeblu dwóch państw, w trybie złożonym, przeważnie ratyfikacja)
traktat (umowy na podstawie których ustalone są granice, pokoju, wspólnoty europejskie, na szczeblu najwyższym, tryb złożony)
układ (państwa stowarzyszają się, o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej)
umowa, konwencja ( ratyfikacja, tryb złożony, nie dotyczą żywotnych interesów państwowych, kodyfikacją prawa międzynarodowego)
Niższej rangi umowy:
deklaracja, protokół, porozumienie, memorandum, konstytucja, statut, konkordat (przez Stolicę Apostolską)
umowa zawarta nie w formie pisemnej nie ma mocy prawnej i nie wpływa na moc prawną.
Zakres państwowy został zawężony, jest to uregulowane w części końcowej.
32, 33/29 rezolucja z 1974r. zasada uniwersalna, zakres podmiotowy zawężony, przez rezolucję, rezolucja wprowadza zasadę uniwersalizmu podmiotowości.
Art.4
- konwencja nie działa wstecz (konwencję stosuje się jedynie do traktatów zawartych przez państwa po wejściu niniejszej konwencji w życie w odniesieniu do tych państw)
W art. 2 dwie definicje !!!
Pełnomocnictwo - dokument wyznaczony przez kompetentna władzę państwową, który upoważnia państwo do poszczególnych czynności
- ustalanie tekstu umowy
upoważnienie do wyrażenia zgody na związanie umową
Art.2 d) oświadczenie woli, na podstawie którego państwo chce pewne postanowienia zmodyfikować albo wykluczyć.
Sygnatariusz - państwo, które podpisało, a nie ratyfikowało
Art. 6 zdolność traktatową posiadają podmioty prawa (państwa, ale też inne podmioty - w sposób pochodny, im nadany)
Art.7
Podmiotami jedynie są państwa suwerenne.
Konieczna zgoda państwa macierzystego
Ad referendum - podpisanie (zarazem nie musi być potwierdzenia, nie ma odpowiedzialności)
ZAWIERANIE UMOWY
Negocjacja proces komunikacji, w którym strony wymieniają informacje, ale też zaznaczenia swoich stanowisk . interesy stron są częściowo zbieżna, częściowo różne - muszą zlikwidować różnice, muszą zawrzeć kompromis, droga do zawarcia transakcji, szacowanie sił, określenie stopnia wzajemnego zaufania w negocjacji. Wzajemne przekonywanie się do ofert, aby obie strony miały korzyści. Negocjacje nie są walką, są sposobem osiągnięcia porozumienia . Negocjacje zakładają konieczność wzajemnego zaufania. Negocjacje to poszukiwanie wspólnych celów, wartości, interesów. Wszystko zależne od warunków i czynników sytuacyjnych.
* Etapy i techniki negocjacji:
- najpierw ustalenie celu i planu
- procesy przeanalizować, które doprowadzały do negocjacji
ustalenie kierunków sporu i określenie granic negocjacji
- zebranie max danych i przeanalizowanie ich (pytania: czego dotyczą negocjacje, z kim negocjujemy, kto nas będzie reprezentował, jaki termin i nazwa, czas, gdzie rozmowy, kto będzie gospodarzem, klimat - dobranie osób też, jaki przyjmujemy styl - twardy miękki, oparty na zasadach, jakie są nasze aspiracje i oferty wejściowe, jaki zamierzamy osiągnąć rezultat)
3 etapy:
-> sterowanie negocjacji
-> zakończenie negocjacji
-> perspektywy na przyszłość
Ad 1 etap
tu stosuje się techniki psychologiczne, ukazanie siebie w jak najlepszym świetle, wzbudzenie sympatii, wyrobić wizerunek
rozpoczęcie rozmów (zwrócenie uwagi na wypowiedź, gesty) taktyka efektu pierwszego wrażenia - można to też uzupełnić prezentacją siebie <- musimy zwiększyć swoją atrakcyjność
prezentacja członków ( wytworzenie dobrej atmosfery - życzliwości i przyjaźni)
przedstawianie ofert
wzajemne przekonywanie się (wzajemna percepcja)
próba zrozumienia
odbiór intencji
siła argumentacji
otwarte omawianie różnic
myślenie twórcze (dużo pomysłów rozwiązań, ich ocena, świadomość, że trzeba iść na ustępstwa, kreatywność)
ustosunkowanie się do propozycji
wyrażanie zgody
na piśmie
Ważne taktyki :
przechwytywania inicjatywy (gdy zmiana biegu jest możliwość płynnego przejścia do innego tematu - to stasujemy tę technikę i powstrzymywanie się od decyzji, by zyskać na czasie)
taktyki eskalacyjne (na spontaniczne się dzielą i strategiczne; spontaniczne sprowadzają się do gry emocji, traktowanie partnera jako przeciwnika walka; strategiczne - zaplanowanie działania, metody drastyczne często - np. stymulacje strajków , demonstracji mają wynik przyjęcie przez partnera określonych żądań
taktyka obronna, manipulacji psychologicznej, dystrybutywne integratywne
11.12.2004rok.
Ogólne struktury procesu negocjowania:
Etap pierwszy → przygotowanie:
faza przygotowania
faza poznawania się i prezentacji
faza nawiązywania kontaktów
Etap drugi → prowadzenie rozmów:
otwarcie licytacji
przebieg licytacji
zawarcie kontaktu
Etap trzeci → zakończenie negocjacji:
faza rozmów końcowych
faza oceny rezultatów
faza realizacji umów.
Literatura dodatkowa:
- S. Workowska - Negocjacje Zbiorowe
- Dana - Rozwiązywanie konfliktów
- Przegląd Psychologiczny z 1990 roku nr 2 ; art. Dąbrowskiego „W poszukiwaniu Negocjatora”
- Fischer, Ury - Dochodząc do TAK. Negocjowanie bez poddania się.
- Gut, W.Haman - Docenić konflikt. Od walki i manipulacji do współpracy.
- A. Pietrzyk - Negocjacja i mediacja jako sposób kierowania konfliktem ( Przegląd psychologiczny z 1996 roku nr 3,4)
- Zbień-Maciąg - Negocjowanie i negocjacje, sposób na konflikty.
Przygotowanie → zebranie informacji, budowanie przyjaznej atmosfery
Nie wszyscy biorą udział w licytacji, za zewnątrz głos zabiera tylko przewodniczący. Trzeba być twórczym , brać pod uwagę wiele rozwiązań.
Zawarcie umowy:
- w znaczeniu szerszym:
Prawo prowadzące do zawarcia pisemnych zobowiązań między państwami. Negocjacje Zaczynają się od rokowań, zaś kończą się uprawomocnieniem się umowy → pojęcie sensu largo
- sensu stricte
Ogranicza się tylko do ostatniego etapu → uprawomocnienia umowy po wyrażeniu woli.
Kiedy umowa uzależnia, warunki prawne muszą być spełnione, często akt musi wykonać określona w umowie liczba państw.
Sygnatariusz - podpisało ale nie ratyfikowało.
Proces złożony:
1 etap → podpisanie umowy nie rodzi takich zobowiązań jak w procesie prostym
2 etap → ratyfikacja, przyjęcie.
Złożenie dokumentów ratyfikacyjnych , dopiero zakończenie drugiego etapu wywołuje skutki prawne.
Stronami umów mają być podmioty prawa międzynarodowego, za podmioty uważa się nie tylko państwa.
Procedura zawierania umów → Folia
Jesteśmy Państwem prawa!!
Art. 87 → określa źródła prawa
Art. 88
Art. 86
Art. 89
Jest ratyfikacja mała i duża (wymaga zgody sejmu)
Mamy takie umowy >?<:
- dotyczące pokoju, sojuszu
- praw i obowiązków obywateli
- członkowstwa w ….
- finansowym
- wymagających ustawy
UZUPEŁNIĆ TO!!!
Sejm musi się zgodzić na ratyfikację;
Prezes Rady Ministrów powiadamia sejm o ratyfikacji
Art. 90 szczególne umowy międzynarodowe
Zgoda sejmu 2/3 głosów, połowa ustawowej liczby posłów.
Art. 91 ratyfikowana umowa międzynarodowa, ogłoszona w Dzienniku Ustaw; jej wykonanie jest uzależnione od wydania ustawy.
USTAWA Z 14.04.2000R. O UMOWACH MIĘDZYNARODOWYCH ← BARDZO Ważna!!!
Zawarcie umowy: organ kompetentny → minister określonego resortu; on podejmuje pierwsze działania zawarcia umowy, ustala projekt umowy; instrukcje negocjacyjne.
Po zasięgnięciu opinii składa wniosek do rady ministrów prosząc o zgodę na rozpoczęcie negocjacji; prezes Rady Ministrów określa zakres prowadzenia negocjacji - zakres czynności wstępnych.
Resort który jest oznaczony jako właściwy rozpatruje wniosek o udzielenie zgody na podpisanie umowy międzynarodowej; w tym wniosku jest poparcie Lub zgłoszenie ewentualnych zastrzeżeń.
Gdy inne państwa zgłaszają zastrzeżenia, wymagane jest stanowisko państwa, państwo ustosunkowuje się do danej kwestii w formie uchwały Rady Ministrów.
Pełnomocnictwa:
Państwo → kompetentny organ bądź osoby z pełnomocnictwem,
Pełnomocnictwo - dokument
Minister spraw zagranicznych udziela pełnomocnictw organowi właściwemu do prowadzenia negocjacji.
Pełnomocnictwo do podpisania umowy udziela Prezes Rady Ministrów;
Ratyfikowane są te które zostały podpisane w trybie złożonym;
Organ właściwy dokonujący ratyfikacji to PREZYDENT
Tryb określany w konstytucji; procedura przewidziana dla ustawy.
Art. 14 - reguluje kwestie ratyfikacji po uzgodnieniu z innymi ministerstwami;
…… wnosi wniosek o ratyfikację; zatwierdza Rada Ministrów → umowę która nie podlega ratyfikacji;
Rada Ministrów podejmuje uchwałę o przedłużeniu…….
Sejm może nie wyrazić zgody dla umów zawieranych w trybie określonym w art.87 ; (jest termin 30 dni)
Prezes Rady Ministrów ogłasza w Monitorze. Minister który był odpowiedzialny za zawarcie umowy jest również odpowiedzialny za jej wykonanie i informowanie Ministra Spraw Zagranicznych o wszystkich sprawach związanych z daną umową.
Prezydent na wniosek Rady Ministrów …………
Tryb prosty:
Akt zgody państw na związanie się umową.
Złożony tryb składa się z dwóch etapów: przedłożenie; wyrażanie ostatecznej zgody ratyfikacja, zatwierdzenie.
Procedura mieszana: jedna ze stron wyraża zgodę w trybie prostym a druga w złożonym
Przyjęcie! mówi się że umowa została przyjęta i podpisana,
Odpowiednik trybu złożonego
Pogodzeniem dwóch trybów jest przyjęcie trybu złożonego.
Tryb prosty : Podpisanie bądź wymiana dokumentów; w momencie podpisania państwa stają się stronami umowy, określone w art., 12 prawa traktatów.
Wymiana dokumentów art. 13
noty w których jest proponowana treść umowy są wysyłane przez państwo A do państwa B.
Tryb szczególny polega na wprowadzeniu pewnych zmian; istnieje państwo trzecie
np. gdy państwo A i B zrywają stosunki międzynarodowe i muszą uregulować kwestie spornr to pomaga im państwo trzecie.
Art. 14 zatwierdzenie
Ratyfikacja, ma miejsce gdy traktat tak postanawia; gdy wynika to z pełnomocnictw.
1