JAPONIA - system edukacyjny
Strukture organizacyjna i zasady obecnego systemu oswiatowego reguluja dwie ustawy z 1947 roku:
• ,, Podstawowa ustawa o oswiacie” oraz
• ,,Ustawa o szkolnictwie.
Ustawy te m. in. zabraniaja wszelkiej dyskryminacji oraz jakichkolwiek powiazan miedzy oswiata i partiami politycznymi czy religia. Szkoły stały sie koedukacyjne. System nauczania jest 5 - o etapowy:
• przedszkole wiek od 3 - 6 lat (pobyt trwa od 1 roku do 3 lat)
• szkoła podstawowa - wiek od 6 - 12 lat (nauka trwa 3 lata)
• szkoła srednia niższego stopnia - od 12 - 15 lat (nauka trwa 3 lata)
• szkoła srednia wyższego stopnia - od 15 -18 lat (nauka trwa 3 lata)
• uniwersytet - (nauka trwa 4 lata), szkoły półwyższe (2 - 3 lata)
Oswiata w Japonii jest bezpłatna i obowiazkowa miedzy 6 - 15 rokiem 0ycia. Nieobowiazkowym, ale powszechnym wychowaniem przedszkolnym objete sa dzieci w wieku 3 - 5 lat. Dzieci rozpoczynaja nauke w 6 roku 0ycia w 6 - letniej szkole podstawowej; nastepny również obowiazkowy szczebel edukacji, to 3 - letnia szkoła srednia o profilu ogólnym, albo przygotowujacym do zawodu i studiów wyższych.
Oprócz tych szkół istnieja w Japonii specjalne szkoły dla niewidomych, szkoły dla głuchych, szkoły dla uposledzonych, wy0sze szkoły techniczne i inne.
Przyjeciado prawie wszystkich szkół srednich ni0szego i wy0szego stopnia oraz do uniwersytetu nastepuja po zdaniu egzaminu opracowanego w formie testu. Ze wzgledu na du0y stopien trudnosci tych egzaminów, wielu uczniów w weekendy chodzi na dodatkowe lekcje do specjalnych szkół korepetycyjnych (juku lub yobiko). Każda szkoła opracowuje własny program nauczania w oparciu o ,,Ramowy program nauczania” opracowany przez Ministerstwo Edukacji.
Edukacja w powojennej Japonii jest obowiązkowa i bezpłatna dla wszystkich dzieci od pierwszej klasy szkoły podstawowej przez kolejnych dziewięć lat, na szkole średniej niższego stopnia skończywszy. Rok szkolny w Japonii (w szkołach podstawowych, średnich i wyższych) rozpoczyna się 1. kwietnia a kończy 31. marca i zazwyczaj składa się z trzech semestrów oddzielonych przerwami wakacyjnymi. Dzieci uczęszczają do szkoły w ciągu tygodnia od poniedziałku do piątku (do marca 2002 roku dzieci chodziły do szkoły także w soboty przed południem, 2-3 razy w miesiącu).
Nauczyciele szkół podstawowych są zasadniczo odpowiedzialni za wszystkie przedmioty. Promocja uczniów do następnej klasy w szkołach średnich w Japonii jest automatyczna, nie zdarza się, żeby uczeń powtarzał klasę.
Mimo, iż szkoły średnie wyższego stopnia nie są w Japonii obowiązkowe, aż około 95% uczniów decyduje się na kontunuację nauki właśnie w nich. Tu także promocja z klasy do klasy jest automatyczna, ale ponieważ poziom nauczania jest w szkołach różny, uczniowie mogą wybrać sobie odpowiednią dla siebie szkołę (zgodnie z możliwościami finansowymi rodziców).
Od 1994 wszedł obowiązek zarówno dla chłopców jak i dziewcząt uczestniczenia w zajęciach „ekonomii i spraw domowych”. Ministerstwo kładzie ogromny nacisk na uświadamianie młodzieży wagi życia rodzinnego, rozmaitych ról i odpowiedzialności przypadających członkom rodziny, a także roli rodziny w zmieniającym się społeczeństwie japońskim.
Uczniowie szkół średnich wyższego stopnia podlegają pewnym rygorom i zasadom szkolnym nawet poza szkołą. Dyscyplina obowiązuje między innymi w zachowaniu, określonej fryzurze i stylu ubierania się, pracy dorywczej, a nawet w sposobie spędzania wolnego czasu.
Uczniowie decydujący się studiować dalej, muszą poświęcić końcowy czas edukacji w szkole średniej wyższego stopnia na intensywne przygotowania do egzaminów wstępnych na wyższe uczelnie. Takie egzaminy, zwłaszcza w renomowanych szkołach prywatnych, to ogromna konkurencja, wysiłek psychiczny kandydata i koszt finansowy ponoszony przez rodziców. Aby zapewnić sobie wstęp na wyższą uczelnię, zarówno młodzież jak i rodzice gotowi są poświęcić długi czas i wielkie pieniądze. W okresie przedegzaminacyjnym życie uczniów diametralnie się zmienia, ponieważ poświęcają się właściwie tylko nauce. Często uczęszczają na powszechnie krytykowane przez opinię społeczną różne formy kształcenia ponadobowiązkowego w ramach rozmaitych kursów.