JAPONIA

Stolica: Tokio
Waluta: jen (JPY);
1 EUR = 159,46 JPY; 1 USD = 100,50 JPY (kurs z 10.04.2008)
Język urzędowy: japoński

 

 

WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE. Zniesiony został obowiązek wizo­wy między Polską a Japonią w przypadkach pobytu do 90 dni w celu turystycznym, prywatnym lub służbowym. Jeżeli obywatel polski udaje się do Japonii w innym celu, np. podjęcia pracy czy studiów, obowiązany jest do uzyskania wizy w japoń­skim urzę­dzie konsularnym w kraju zamieszkania. Nie ma możliwości uzyskania wizy na granicy. Przy wjeździe do Japonii wszystkie osoby powyżej 16. roku życia poddawane są proce­durze imigra­cyjnej, która polega na pobraniu odcisków palców, wykonaniu fotografii twarzy oraz rozmowie z urzędnikiem imigra­cyjnym. Odmowa poddania się tej procedurze uniemożliwi wjazd do tego kraju.

Przy wjeździe nie wymaga się posiadania biletu powrotnego albo środków na jego zakupienie, może to mieć jednak wpływ na decyzję o pozwoleniu na wjazd, podejmowaną przez urzędnika imigracyjnego na przejściu granicznym. Obywatele polscy nie mają formalnego obowiązku dysponowania określoną kwotą pie­niędzy na każdy dzień pobytu. Urzędnicy imigracyjni mogą jed­nak zażądać udokumentowania posiadania środków finansowych i ocenić, czy są one wystarczające na pokrycie kosztów pobytu w Japonii, zgodnie z deklarowanym celem podróży. Cudzo­ziem­cy, którzy nie dysponują odpowiednimi środkami finansowymi na cały okres pobytu, mogą być posądzeni o przyjazd w celach zarobkowych i w konsekwencji urzędnik imigracyjny może nie wyrazić zgody na ich wjazd i pobyt na terytorium Japonii. Przy wjeździe bezwizowym – do 90 dni – paszport powinien być ważny co najmniej 3 miesiące od daty planowanego wjazdu na terytorium Japonii. W przypadku wjazdu na podstawie wizy – odpowiednio dłużej, tak by umożliwiał powrót do kraju jeszcze w okresie ważności paszportu. W ważnych sytuacjach losowych można przedłużyć pobyt w Japonii ponad 90 dni, pod warunkiem złożenia odpowiedniego wniosku w urzędzie imigracyjnym w Tokio co najmniej 10 dni przed wygaśnięciem prawa pobytu.

 

 

PRZEPISY CELNE. Towary zwolnione z cła: ubrania, artykuły toaletowe, przedmioty osobistego użytku, przedmioty potrzebne do wykonywania zawodu podczas pobytu w Japonii. Alkohol i wyroby tytoniowe mogą bez cła wwozić osoby dorosłe, po ukończeniu 20. roku życia, w następujących ilościach: 3 butelki alkoholu (jedna butelka = ok. 760 ml), cygara – 100 szt., pa­pierosy – 400 szt., inny rodzaj tytoniu – 500 g, ponadto 2 uncje perfum (1 uncja = ok. 28 ml), prezenty i przedmioty osobistego użytku w ilości nie wskazującej na to, że przeznaczone są na sprzedaż, których łączna wartość – w cenach z kraju zakupu – nie przekracza 200 tys. JPY. Można wwieźć dowolną ilość pieniędzy, ale kwotę przekraczającą 1 mln JPY należy zadeklarować. Należy też zadeklarować złoto w sztabkach. Do Japonii można wwieźć zapas leków na własny użytek na okres 2 miesięcy oraz 24 szt. paraleków do stosowania zewnętrznego. W przypadku prze­kro­czenia tych limitów należy skontaktować się z regionalnymi biurami do spraw zdrowia i opieki medycznej (na lotniskach). Obowiązuje zakaz wwożenia żywności pochodzenia zwierzę­cego (różnego rodzaju wędlin itp., nawet jeżeli są to produkty zakupione w sklepach bezcłowych na europejskich lotniskach), kwiatów (także ciętych), owoców, roślin i nasion. Ponadto obo­wiązuje bezwzględny zakaz wwożenia narkotyków, stymulantów (amfetamina, metamfetamina), substancji psychotropowych. Nie wolno wwozić przedmiotów imitujących monety lub banknoty, a także książek, rysunków i innych przedmiotów o treści porno­graficznej. To samo dotyczy broni i amunicji, a także przedmio­tów chronionych prawem patentowym, wobec których są zastrzeżone prawa autorskie (np. projektów).

Do Japonii można wwieźć zwierzęta pod warunkiem przed­sta­wie­nia ich świadectwa zdrowia. Przy przekraczaniu granicy muszą być zbadane przez urzędników decydujących o ko­niecz­ności kwarantanny, której są zazwyczaj poddawane przez 2 tygodnie, na koszt właściciela. Przewóz kotów i psów wymaga zaświadczenia o szczepieniu przeciwko wściekliźnie.

 

 

PRZEPISY PRAWNE. Prawo japońskie jest bardzo surowe dla przemycających narkotyki, broń, amunicję i materiały porno­gra­ficzne. Przedłużenie pobytu bez ważnej wizy uznawane jest za przekroczenie przepisów imigracyjnych i zagrożone karą wyda­lenia z Japonii na własny koszt z zakazem wjazdu na jej terytorium przez 5 lat.

 

 

MELDUNEK. Nie ma obowiązku meldunkowego dla cudzoziem­ców przybywających do Japonii na okres do 90 dni.

 

 

UBEZPIECZENIE. Polisy polskich firm ubezpieczeniowych z re­guły nie są honorowane. Należy sprawdzić przed przyjazdem (w biurze podróży lub firmie ubezpieczeniowej), czy wykupione ubezpieczenie jest ważne w Japonii. Trzeba też uzyskać nazwę i numer telefonu miejscowego przedstawicielstwa firmy ubezpie­czeniowej.

 

 

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Nie ma zagrożeń sa­nitarno­-epidemiologicznych. Nie wymaga się zaświadczeń o szcze­pie­niach od osób przyjeżdżających do Japonii. Kwarantanną objęci są wyłącznie obywatele tych państw, które zostały uznane za zagrożone epidemią. Osoby cierpiące na choroby przewlekłe (np. choroby układu krążenia) powinny zdawać sobie sprawę, że w Japonii zdarzają się zmiany ciśnienia nawet o kilkadziesiąt jednostek w ciągu dnia, a latem jest tu wyjątkowo duszno i parno. Alergicy powinni mieć na uwadze dużą koncentrację alergenów przez cały rok (pleśni, grzybów, pyłków kwitnących roślin). Stąd też celowe jest zabranie ze sobą zapasu leków na cały okres pobytu. Warto mieć list od lekarza (w języku angielskim), przy­datny w razie kontroli celnej. Tylko niektóre leki importowane do Japonii można kupić w American Pharmacy w Tokio, w dzielnicy Ginza. Nie ma aptek całodobowych, ale leki podstawowe można kupić w większych sklepach. W zakresie usług medycznych panu­je tu duża konkurencja, stąd znaczne różnice w ich cenach: koszt wizyty lekarskiej waha się od ok. 8 do 30 tys. JPY, doba pobytu w szpitalu kosztuje od 10 do 30 tys. JPY, plus kilka tys. JPY za wyrobienie specjalnej karty pacjenta. Ceny usług stoma­tologicznych również są zróżnicowane (np. ekstrakcja zęba – od 5 do 10–15 tys. JPY). Z lekarzem zazwyczaj można porozumieć się tylko w języku japońskim.

 

 

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Obowiązuje ruch lewo­stronny. Międzynarodowe prawo jazdy wydane w Polsce nie jest uznawane przez tutejsze władze. Procedura ubiegania się o ja­poń­skie prawo jazdy uniemożliwia wypożyczenie i prowadzenie pojazdu podczas krótkiego pobytu turystycznego w tym kraju. Przy dłuższym pobycie w celu uzyskania japońskiego prawa jazdy należy złożyć w centrum ruchu drogowego legitymację Alien Card wydawaną cudzoziemcom zamieszkałym i pracu­jącym na terenie Japonii (mającym stałe miejsce zameldowania), kserokopię paszportu i tłumaczenie polskiego prawa jazdy na język japoński. Należy wykonać obowiązkowe badania oku­lis­tyczne i wnieść stosowną opłatę.

 

 

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Turysta z Polski wybierający się do Japonii ma możliwość wykupienia korzystnych biletów okre­so­wych na przejazd pociągami największej japońskiej sieci kole­jo­wej. Zakupu dokonuje się jednak poza granicami naszego kraju, np. zamawiając bilety pocztą i wnosząc za nie opłaty kartą za pośrednictwem Internetu (http://www.japanrailpass.net/).

Nie ma ograniczeń w poruszaniu się po Japonii. Sieć połączeń komunikacyjnych – autobusowych, kolejowych, lotniczych – jest bardzo dobrze rozwinięta. W Tokio doskonale funkcjonuje metro i kolej. Środki transportu są szybkie i punktualne. Jednak więk­szość informacji na ich temat jest w języku japońskim. Autostrady, drogi szybkiego ruchu, przejazdy tunelami są płatne. Parkowanie dozwolone tylko w wyznaczonych miejscach.

 

 

BEZPIECZEŃSTWO. Zagrożenie przestępczością jest znikome, rzadko zdarzają się rozboje, gwałty, kradzieże, morderstwa. Na­leży jednak zachować ostrożność w mało uczęszczanych miejscach w nocy oraz w dzielnicach rozrywki. Młode, atrakcyjne kobiety muszą być wyczulone na propozycje pracy w charakterze hostessy (z reguły „ pracodawcy” oczekują rozszerzonego zakresu usług). Należy pamiętać, że Japonia, w tym Tokio, leży w strefie aktywnej sejsmicznie.

 

 

OBYCZAJE. Japonia jest odmiennym kulturowo krajem i kieruje się odrębnymi zasadami obyczajowymi. Japończycy są narodem tolerancyjnym, należy jednak unikać niezręcznych sytuacji, res­pek­tować miejscowe zwyczaje. Nie powinno się śmiać i żartować z Japończyków (np. ze sposobu chodzenia czy ubierania się Japonek), wchodzić w butach do domu lub świątyni. Właściwym gestem przy powitaniu się i pożegnaniu jest ukłon – tym głębszy, im większy mamy szacunek dla rozmówcy. W kontaktach z cudzoziemcami coraz częściej Japończycy podają rękę. Przy­wiązuje się tu dużą wagę do statusu poznawanego człowieka, do jego wykształcenia, miejsca pracy. Stąd też ważna jest w tym kraju wizytówka. Nie ma zwyczaju dawania napiwków. Przed wejściem do metra, pociągu, autobusu należy ustawić się w kolejce osób oczekujących. Przyjęte jest poruszanie się lewą stroną chodnika czy schodów.

 

 

ŚWIĘTA. W 2008 r. w Japonii obowiązują następujące dni świątecz­ne: 1 i 14 stycznia, 11 lutego, 20 marca, 29 kwietnia, 5 i 6 maja, 21 lipca, 15 i 23 września, 13 października, 3 i 24 listopada, 23 grudnia.

 

 

PRZYDATNE INFORMACJE:

 

•   Japonia położona jest w aktywnym sejsmicznie rejonie świata, często występują tu trzęsienia ziemi, zdarzają się fale sejsmiczne – tsunami, a w porze deszczowej tajfuny.

 

•   Klimat jest uciążliwy latem. Jest też zróżnicowany na poszczególnych wyspach. Należy stosować kremy z filtrami UV o wysokim stopniu blokady, chroniące przed agresywnym słońcem.

 

•   Zazwyczaj na przełomie roku, a także na przełomie kwietnia i maja oraz w połowie sierpnia (Zaduszki japońskie) nieczynne są banki, urzędy państwowe, większość sklepów i restauracji.

 

•   Możliwość korzystania z kart kredytowych wydanych w Polsce jest ograniczona; można korzystać z kart VISA i MasterCard. Napotyka się trudności przy płaceniu nimi w niektórych sklepach.

 

•   Pieniądze można wymieniać w bankach lub nielicznych kantorach wymiany walut, po kursie dnia, okazując paszport.

 

•   Nie powinno być problemu z zakwaterowaniem, ale ceny są wysokie, szczególnie w hotelach w Tokio. Za jednoosobowy pokój (bez śniadania) płaci się do 18 tys. JPY. Za nocleg w tradycyjnym zajeździe – ryokan – najniższa cena to 10 tys. JPY. Schroniska młodzieżowe (w japońskim stylu) są tańsze: nocleg w sypialni wspólnej – ok. 3 tys. JPY, w sypialni jedno- lub dwuosobowej – ok. 5 tys. JPY (bez śniadania). Należy dokonywać rezerwacji z wyprzedzeniem.

 

•   Nie ma problemu z wyżywieniem. W sklepach można kupić gotowe do spożycia warzywa i ryby smażone lub gotowe dania, które personel sklepu podgrzewa na poczekaniu. Można skorzystać z tanich, całodobowych barów szybkiej obsługi (ryż z dodatkiem warzyw, mięsa – ok. 800 JPY). Oprócz barów i restauracji japońskich, których w Tokio i innych miastach jest bardzo dużo, są też restauracje chińskie, włoskie, francuskie. W porze lunchu ceny za posiłek w barach i restauracjach są zazwyczaj niższe niż wieczorem. Na ulicach jest dużo auto­matów z zimnymi i ciepłymi napojami.

 

•   W całej Japonii woda z kranu nadaje się do picia.

 

•   Urzędy pocztowe czynne są krótko – do 17.00.

 

•   Odradzamy zwiedzanie muzeów w dni świąteczne ze względu na dużą liczbę odwiedzających. Bilety są dosyć drogie; dzie­ciom i studentom przysługują bilety ze zniżką po okazaniu legitymacji.

 

•   W Japonii jest inne napięcie prądu niż w Europie: 100 V, prąd zmienny (50 Hz) w Tokio i w rejonie Oceanu Spokojnego. Nie warto zabierać ze sobą urządzeń elektrycznych niedostoso­wanych do tych parametrów.

 

•   Przydatne numery telefonów: policja – 110, pogotowie ra­tunkowe – 119, straż pożarna – 119.

 

•   Japonia nie należy do tanich krajów, ale ze względu na od­mienność kulturową i ciekawą tradycję przyciąga ludzi z całego świata.