Romantyzm - nowe idee przyświecające sztuce, malarstwo romantyczne

Wielcy pejzażyści - Constable, Turner, Fridrich.

Czas odwrócenia się w przyszłość, najchętniej robią to Niemcy, nie jest to dla nich czas spokojny, odwracają się do czasu gdy byli całym państwem, do czasu średniowiecza.

W 1797 Heinrich Wackenroder opublikował książkę „Serdeczne wyznania miłującego sztukę zakonnika”, książka ta zawiera większość tendencji romantycznych malarstwa, w sztukach plastycznych. Sztuka o nowej orientacji, romantyk powinien przeciwstawić się regułą, jego tworzenie powinno mieć charakter religijny. Sztuka powinna być objawieniem, pisze o pewnych założeniach- kontemplacja, modlitewne skupienie, ma wyrażać własne uczucia i przekonania, skupić się na sobie i swoim życiu wewnętrznym. Artysta ma wyrażać swoje przeżycia wewnętrzne.

Główne inspiracje/ tematy:

HISTORIA (literatura) historia egzotyczna, źródło inspiracji w posmaku egzotycznym, motywy literackie

RELIGIA artysta głęboko wierzący, mistyczne nastawieni do rzeczywistości

WSPÓŁCZESNOŚĆ ulubiony temat (nowy)

NATURA indywidualnie postrzegana, natura jako religia bądź żywioł, coś co przekracza nasz rozum, natura egzotyczna

THĔODORE GĔRICAULT (żeriko) „Tratwa Meduzy”

Obraz nie do końca akademicki, olbrzymie płótno (7/5m), pokazane publicznie na wystawie, kontrowersyjnie ukazane na wystawie, nad wejściem naprzeciw okna, odbijały światło i było zbyt kolosalne by wisieć tak wysoko, dlatego też artysta się zbuntował i po kilku dniach zadecydował o zdjęciu płótna z wystawy, mimo to obraz trafił na usta wszystkich. Jest to temat współczesny, opisuje wydarzenia z przed 2 lat, tragedia na wybrzeżu Afryki, rozbiła się fregata Meduza, kapitan jako jeden z pierwszych opuścił statek i razem ze swoją załogą zajęli szalupy ratunkowe (skandal), pasażerowie musieli pozostać na marnych tratwach, dryfowali tak bez celu przez kilka tygodni, większość poumierała z głodu, pragnienia. Jeden z tych co przeżył - lekarz, będą na tratwie pisał dzienniki, SA tam opisy wielu aktów desperacji, a nawet kanibalizmu. Ludzie postradali zmysły, nawet ci co przeżyli. Wydarzenie współczesne pisali o tym w gazetach, artysta ukazuje śmierć odheroizowaną, śmierć makabryczną, uwłaczającą, epatowanie naturalizmem, artysta łamie wszelkie konwencje. Niezwykła kompozycja, piramidalna- większy dynamizm. Motywy: frasobliwego starca, cierpiącego, rozdzierającego szaty. Jedni walczą inni się poddają. Przeżycie jest ważniejsze niż życie. Mówił o nim cały Paryż. Emocje, uczucia. Pewna alegoria losów Francji- republika- kryzys, czasy niespokojne, dryfuje w nieznanym kierunku!!

Jego namiętnością były konie, kochał koloryt. „Derby z Epson”- konie w powietrzu, 4 kopyta nad ziemia. Uznaje, że jest absolutnym znawcą koni, rozmywa się to, ekspresja, sudia ruchu zwierzęcia. Sam kiedyś spadł z konia i umarł z powodu urazów.

„Oficer Kawalerii”- wnikliwe i prawdziwe przedstawienie, wielka dramaturgia.

EUGENIUSZ DELACROIX, przyjaciel wcześniejszego, pochodził z rodziny burżuazyjnej, nieopuszczał Paryża, tylko raz wyjechał ale na krótko, studiował malarstwo w Luwrze, inspirował się Rubensem, wskrzeszał koloryt Rubensa, ważna jest dla niego plama barwna.

„Rzeź na Chios” (lub „Masakra na wyspie Chios”), temat współczesny, Turcy najechali na Grecję (Chios), obraz w obliczu milczącej opini publicznej. Najeźcy zmasakrowali kilka tysięcy ludzi. Wyraźnie akcentuje swoje stanowisko, jest razem z tubylcami. Na pierwszym planie Turek porywa kobietę, kobieta tuląca się do już martwego dziecka. Dalsze plany to dalsza masakra w plenerze. Masowa skala mordu. Brak pełnego zdecydowania. Mięsiste pociągnięcia pędzla. Wydaje się byc upozowany, egzotyczny strajk.

„Wolność wiodąca lud na barykady” jest to sztandarowy obraz romantyczny, dotyczy rewolucji lipcowej we Francji (1830), zbudowano barykady, lud wyszedł na ulice, chcą reform. Obraz alegoryczny. Nacisk symbolicznych treści. Marianna ma czapkę trigijską (z rewolucji francuskiej), flagę/ sztandar i bagnet, toruje drogę do rewolucji. Motyw ikonograficzny Marianny- zbliżona jest do postaci Marii Magdaleny z obrazu Tycjana „Pieta” wytropił to dyrektor naszego Muzeum Narodowego! Nagromadzenie postaci to cytat z Tratwy Meduzy- ukłon dla zmarłego przyjaciela; barykady nie tylko z drewna, ale i z ciał. Młody chłopak to może być postać artysty za młodu. W tle symbol Paryża- katedra Noter Dame, w dynie i nieokreślony tle. Bez werniksu, surowością chce oddac atmosrefę zniszczonego pożarem Paryża

„Kobiety Algierskie”- obraz poświęcony jego jedynej podróży, 3miesięcznej do Algierii. Ogromne wrażenie na nim zrobiły tam kobiety. Piękne tkaniny, przyprawy, niezwykła kultura, zmysłowość i egzotyka. Intrygująca, podniecająca. Na pierwszym planie 3 kobiety, fajka wodna, leniwie leżą. Kolorystyka świateł i cieni

N I E M C Y

CASPER DAVID FRIEDRICH- najwybitniejszy twórca romantyzmu niemieckiego, mentalność romantyka, artysta skupiony, kontemplacyjny. Modlił się w naturze, natura tajemnicza, nieprawdopodobna, pejzaż- ulubiony motyw, zmierzch, świt lub zachód, mgławice, burze śnieżne, człowiek to obserwator plecami do nas ALTER EGO widza, zastępca, przymrużenie w plenerze. Robił wiele szkicy chodząc po górach.

„Krzyż w górach” („Ołtarz deczyński”) do kapliczki w górach, zaprojektował również ramy, artysta świątobliwy skromny, zarabiał obrazami. Romantyczna koncepcja natury- spotkanie z Bogiem, szczyty górskie, o zachodzie lub wschodzie słońca, 3promienie- symbolika trójcy Świętej, w ramie również. Światło to boskość, natura i religijność. Kłosy i winorośl- ofiara eucharystyczna. Obraz naładowany religijnością.

„Krzyż w górach”, odludzie pustkowie

„Kredowe skały Rugi” Krótko po ślubie, na obrazie narzeczona i on sam, pejzaż ze sztafażem, jest plan 1 i 2… a reszta to nieskończoność- pewna obietnica, często również statek jest zapowiedzią wolności i podróży. Oświetlona paletabarwna, nie widac lini horyzontu, symboliczny. Niewiadoma przyszłośc. 3 żagle, statek życia, życie jako żaglówka.

Malarstwo tego artysty to inspiracje do FILMU Wernera Hertso „Dosferato Wampir”, klimat scenerii

ROMANTYK KOCHA WOLNOŚĆ

A N G L I A

JOHN CONSTABLE- spadkobierca szkoły angielskiej, podejmuje temat pejzażu- plener, ulotne zjawiska świetlne !!! Realista, wykorzystuje już barwne cienie (to zaczerpnie impresjonizm).

„Katedra w Saisbury” aluzja do religijności, podpatruje naturę, ze sztafażem, drzewa naśladują katedrę, mimo, iż artysta maluje w plenerze, scheda po uniwerku, szuka wyszukanego kadru by natura mogła być ramą dla głównego przedstawienia. Każda materia w obrazie musi wygląda tak samo. Obłoki, drzewa, kościół jedna materia.

„Wóz siana” jakoby migawka, scena jakby rodzajowa, lubił chmurki, pejzaż malowniczy, oswojona.

„Łan Siana” cechy wyznaczają im achromaty i plamy barwne, sprowadza scenę w miejsce gdzie jest człowiek, perspektywa żabia, zwrócenie uwagi na pierwszye element obrazu.

JOSHEPE M.WILLIAM TURNER- wyprzedził swoją epokę. Natura jest dla niego żywiołem, człowiek jest łupiną i nie może się jej przeciwstawić, odwołuje się najczęściej do współczesności szuka starego w nowym, stylizacji tradycji.

„Ostatnia droga Temeraine`a” nazwa statku Nelsona, żarowca, odholowywany, malutki paro statek, znakomity pretekst, atmosfera wilgoci, zmysłowość, malarskość. Miał miec charakter symboliczny. Dwu tonacyjny, delkikatne pociągnięcia pędzla, czystej farby (nie mieszał na palecie). Zanik granicy pomiędzy materiami. Wymiar symboliczny odchodzi wspaniała epoka, nadchodzi industrializn XIX w. Współczesnośc jest pospolita.

„Szybkość, para, deszcz” lokomotywa parowa 30km/h, pędzi szybkość, padający dym, łupinka człowieka w łódce, Turner jest autorytetem impresjonistów. Przedmiotowe ukazanie lokomotywy, wszystko robi się w jedną materię. Farba im pasto, pojawia się mieszanina farb czerwonych i błękitnych (wcześniej nioe było)

CECHY OBRAZU ROMANTYCZNEGO:

• malarstwo, na razie nieśmiało ale ekspresywne

• nowe tematy

• alla prima

• zwracają się ku współczesnym wydarzeniom

• mięsistość plam barwnych

• zwrot ku kolorytowi

• myśl o widzu

• kontemplacja podczas malowania, skupienie

Do Pejzażystów:

Jean Camile Carot , malował nieco w konwencji akademickiej, dominującą funkcją dla niego jest obserwacja natury, kompozycje jego obrazów wynikają z analizy realiów nie z nauki. Podróżuje po Francji, maluje w podróży (modne), szuka nieżywiołości, motywy architektoniczne, artysta stawia na bezpośredni autentyzm.

„Droga w Sèveres” to typowy dla Dorota obraz, w którym znajdujemy połączenie delikatnośi, a zarazem siły w sposobie malowania, z naiwnością i mądrością w podpatrywaniu przyrody. Bezbłędny malarski instynkt pozwala artyście w najprostszym motywie odnaleźć poetycką nutę.

„Katedra w Chartes” widoczna jest poprzez rozjaśniony pierwszy plan ze stosem kamieni i pryzmą ziemi. Wspaniała gotycka architektura nie tylko na tym traci, ale zyskuje, doskonale wtapiając się w otaczający ją pejzaż i srebrzystobłękitne niebo. Jasny, klarowny w konstrukcji obraz, gęstość powietrza różniący się od włoskich prac. Kadr wydaje się być przypadkowy, równomierny charakter wszystkich przedstawionych elementów, ciepło, oddaje klimat kraju.

„Dziewczyna z perłą” bywa kojarzona z dziełami Vermeera, być może [portret jest hołdem złożonym holenderskiemu malarzowi, w którego twórczości motywy pereł odgrywały ogromną rolę. Kobieta pogrążona w poetyckiej medytacji, jakiej można szukać u najlepszych mistrzów dawnego malarstwa. Przykład dzieła świadczący, iż artysta nie zamykał się tylko na pejzaże.

„Most w Mantes” późna praca pozwala zorientować się w przemianach zachodzących w stylu malarza w ciągu wielu lat. Carot modeluje teraz delikatnym zestrojeniem budowli z naturą. Przez powykręcane pnie drzew ukazał masywne przęsła mosty, rysujące się często w przesyconym łagodnym światłem powietrza. Piony i poziomy zostają w najbardziej naturalny sposób zespolone. Czerwona czapka rybaka jest „punktem świetlnym”, za który uważał artysta niezbędny w każdym dziele malarskim.

4

---