SCENARIUSZ ZAJĘĆ Z WYKORZYSTANIEM METODY PROF. E. GRUSZCZYK - KOLCZYŃSKIEJ.
TEMAT : Orientacja przestrzenna , wyznaczanie , różnicowanie i nazywanie kierunków w przestrzeni rozpoczynając od siebie
CELE :
Kształtowanie świadomości miejsca , które się zajmuje w przestrzeni
Wyznaczanie i nazywanie kierunków w przestrzeni poczynając od siebie : góra - dół ; z przodu - z tyłu ; na wprost - za mną - z boku ; lewa - prawa. Różnicowanie strony lewej ( bo tam jest serce ) od prawej. Symetria ciała.
Badanie przestrzeni i określenie położenia znajdujących się w niej przedmiotów - w stosunku do siebie
POMOCE : tamburyno , długopis , woreczek dla każdego dziecka , szarfy w dwóch kolorach ( niebieskie dla I grupy , czerwone dla II grupy )
PRZEBIEG :
1. Dzieci biegają swobodnie , na hasło „stój” ustawiają się w dwuszeregu.
Dzieci w I szeregu otrzymują szarfy niebieskie , w II szeregu - czerwone. Rozkładają je tworząc okrąg.
Na polecenie nauczycielki stoją wewnątrz swojej szarfy.
Pani podchodzi di każdego dziecka , naciska lekko główkę i mówi :
Tu stoisz , stoisz w tym miejscu , tu jest twoje miejsce
Na polecenie nauczycielki dzieci w niebieskich szarfach odwracają się tyłem do tych z czerwonymi szarfami.
Dzieci pokazują , dotykają i nazywają ( najpierw I grupa , zmiana II grupa ) :
To są twoje plecy.
To są twoje pośladki.
A tu w środku jest linia kręgosłupa.
2. Pani koncentruje uwagę dzieci na sobie i poleca wspólne ćwiczenie :
Ręce w górę
Oczy spoglądają do góry na sufit.
Kucamy , oczy zwracamy do dołu. Tam jest dół.
Pani stoi obok dzieci ( twarze zwrócone w tę samą stronę ) i pyta :
Co się znajduje przed nami ?
Co się znajduje nad nami ?
Co jest na dole , pod nami ?
Pani staje przed dziećmi , obchodzi dzieci i stojąc za nimi , pyta gdzie jest ( za wami , z tyłu )
Przechodzi , staje z boku i pyta gdzie jest ? ( z boku )
3. Dzieci biegają w gromadce , biorą sobie woreczki z kosza i przechodzą do marszu. Na uderzenie w tamburyno, dzieci kładą woreczek z przodu przed sobą, następnie za sobą z tyłu.
Co jeszcze stoi z tyłu ? ...
Dzieci podnoszą woreczek nad głowę , patrzą w górę i mówią co się tam znajduje.
Dzieci upuszczają woreczki i patrzą w jaki sposób spadają one w dół
Pani pyta : gdzie leży woreczek ? ( na dole)
Zabawa w parach z woreczkami.
Dziecko wydaje polecenie koledze :
Podrzuć w górę
Upuść w dół
Rzuć na wprost
Rzuć do tyłu
4. Dzieci maszerują z woreczkiem na głowie , tworzą koło i zatrzymują się.
Woreczek kładą przed sobą.
Obie ręce kładą na piersiach. Każdy szuka swojego serca. Cicho ... Bardzo cicho... Słuchamy jak bije nasze serce. Nauczycielka sprawdza czy każde dziecko ma położoną rękę na sercu i stwierdza :
Twoje serce jest po lewej stronie.
Moje serce jest po mojej lewej stronie.
Podnieście rękę , która jest najbliżej serca.
To jest lewa ręka , ta druga to prawa ręka.
Nauczycielka na lewej ręce pisze każdemu dziecku literkę L.
5. Zabawa z woreczkiem.
połóż woreczek po swojej lewej stronie - wyciągnij lewą rękę
połóż woreczek po swojej prawej stronie - wyciągnij prawą rękę
Zabawa : Co znajduje się po lewej stronie ciała i po prawej stronie ?
lewe ucho * prawe ucho
lewe oko * prawe oko
lewy policzek * prawy policzek
lewa ręka * prawa ręka
lewy bok * prawy bok
lewa noga * prawa noga
Nauczycielka podkreśla gestem symetrię ciała u dzieci
6. Dyżurni zbierają woreczki.
Zabawa „Chodzenie pod dyktando”
Idziemy dwa kroki w prawo ... stop. Trzy kroki do przodu... stop. Cztery kroki do tyłu ... stop. Dwa kroki w bok...
Powtarzam zabawę, kroki wymyśla kilkoro dzieci.
7. Zakończenie :
Zabawa ze śpiewem : „Tańczymy labado”.