Motto: „Numbers and theories don't get things done - people do”

Gospodarowanie kapitałem w przedsiębiorstwie

W - dr Andrzej Jaki p160, pn 9.00-10.30, śr 10.00-11.30

Ć - mgr Tomasz Rojek

Literatura:

1. Jan Duraj „Przedsiębiorstwo na rynku kapitałowym” , PWE `96

2. R. Borowiecki, J. Czaja, A.Jaki - „Strategia gospodarowania kapitałem w przedsiębiorstwie”

3. A. Duliniec „Struktura i koszt kapitału w przedsiębiorstwie” PWN

4. Pluta „Budżetowanie kapitałów” PWE

Osobiście polecam: J.Czekaj, Z. Dresler - „Zarządzanie finansami przedsiębiorstw”, PWN

W

1. Zakres przedmiotowy i istota gospodarowania kapitałem.

2. Kapitał - cechy, składniki i powiązanie z przedsiębiorstwem.

3. Zasilanie kapitałowe przedsiębiorstwa, jego charakter i rodzaje.

4. Koszt kapitału przedsiębiorstwa - średni ważony koszt kapitału, krańcowy koszt kapitału.

5. Struktura i efektywność kapitału w przedsiębiorstwie.

6. Efektywność kapitału a koszt kapitału.

7. Zapotrzebowanie na kapitał w przedsiębiorstwie.

8. Próg obojętności źródeł finansowania.

9. Ruch okrężny kapitału w przedsiębiorstwie.

10. Powiązanie kapitału przedsiębiorstwa z innymi składnikami zasobów gospodarki przedsiębiorstwa (kapitał ludzki) i efektami działalności przedsiębiorstwa.

11. Leasing jako forma pozyskiwania kapitału i finansowania przedsiębiorstwa.

12. Kredyty jako forma pozyskiwania kapitału i finansowania przedsiębiorstwa.

13. System oceny gospodarowania kapitałem w przedsiębiorstwie.

Kapitał jest kategorią pieniężną; aktywną formą wykorzystania zasobów gospodarczych celem ich pomnożenia (czyli pomnożenia kapitału):

K ⇒ K + ΔK , gdzie ΔK - przyrost kapitału, czyli wartość dodatkowa: zysk, procent od kapitału lub renta kapitałowa

Kapitał:

• Kapitał realny

• Kapitał finansowy (źródła finansowania z pasywów)

• Kapitał rzeczowy (majątek trwały)

• Kapitał ludzki (intelektualny)

• Zasoby pracy (ilość)

• Zasoby wiedzy (jakość)

Gospodarowanie kapitałem = wszelkie procesy i decyzje, które dotyczą odpowiedzi:

• skąd przedsiębiorstwo może pozyskać kapitał

• skąd przedsiębiorstwo pozyska kapitał

• w co przedsiębiorstwo zainwestuje kapitał

• ocena efektywności kapitału

Koszt kapitału (celem jest jego minimalizacja)		Struktura kapitału (celem jest jej optymalizacja)
	Efektywność kapitału (celem jest jej maksymalizacja)
	Tempo pomnażania kapitału
	Wartość przedsiębiorstwa (syntetyczna zmienna finansowa, dla której celem jest maksymalizacja)

	Kapitał realny
Kapitał rzeczowy = Majątek		Kapitał finansowy = Źródła finansowania

Majątek trwały (wartości niematerialne i prawne, rzeczowy majątek trwały = środki trwałe, finansowy majątek trwały) Majątek obrotowy (rzeczowy = zapasy, finansowy = reszta)

Kapitały własne (kapitały podstawowe i uzupełniające - zależą od formy organizacyjnej przedsiębiorstwa) Kapitały obce = zobowiązania (długo- i krótkoterminowe)

Środki trwałe (definicja wg ustawy o rachunkowości) - rozumie się przez to stanowiące własność lub współwłasność jednostki nieruchomości, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania przedmioty, a także inwentarz żywy o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, przeznaczone na własne potrzeby jednostki lub oddania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Do ŚT zalicza się także ŚT obce, gdy na podstawie innych przepisów można od nich naliczać amortyzację (leasing finansowy).

Klasyfikacja ŚT wg grup (rodzajowa):

Grupa 0 - Grunty, Zasadzenie wieloletnie i melioracje

Grupa 1 - Budynki i lokale

Grupa 2 - Budowle (obiekty inżynierii lądowej i wodnej)

Grupa 3 - Kotły i maszyny energetyczne

Grupa 4 - Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania

Grupa 5 - Maszyny, urządzenia i aparaty specjalne, branżowe

Grupa 6 - Urządzenia techniczne

Grupa 7 - Środki transportu

Grupa 8 - Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie drobne

Grupa 9 - Inwentarz żywy

Forma organizacyjno-prawna przedsiębiorstwa a kapitał:

Forma	S.A.	Sp. z o.o.	Przedsiębiorstwo państwowe	Spółdzielnia
Kapitał podstawowy dzieli się na:	Kapitał akcyjny akcje	Kapitał zakładowy udziały	Fundusz założycielski	Fundusz udziałowy udziały członkowskie
Kapitał uzupełniający	Kapitał zapasowy	Kapitał zapasowy	Fundusz przedsiębiorstwa	Fundusz zasobowy

W spółkach jawnych, komandytowych - kapitał zakładowy (kapitał wspólników, kapitał właścicielski).

Komplementarnym podziałem do podziału kapitał własny / obcy jest podział:

• Kapitał wewnętrzny - część kapitału własnego = zyski zatrzymane (=zreinwestowane) i amortyzacja (jako inwestycje odtworzeniowe)

• Kapitał zewnętrzny - część kapitału własne = wpłaty właścicieli (czyli emisja akcji / udziałów i inne dopłaty do kapitału własnego) i cały kapitał obcy

Skorzystanie z dowolnej formy kapitału wiąże się z kosztem kapitału (jest to inne rozumienie kosztu niż w rachunkowości)

Koszt kapitału to ogół wydatków netto (efektywnych) jakie przedsiębiorstwo ponosi w związku z wykorzystaniem w toku swojej działalności kapitału pochodzącego z różnych źródeł. Koszt kapitału - wydatki netto od każdego kapitału wyrażone kwotowo lub procentowo.

Koszt kapitału obcego:

- odsetki zmniejsza się o stopę opodatkowania, ponieważ zmniejszają podatek dochodowy (są kosztem uzyskania przychodu i działają jako tarcza / osłona podatkowa)

Ponieważ struktura kapitału obcego nie jest jednolita, wprowadza się średnie ważone (po udziale) oprocentowanie kapitału:

Koszt kapitału własnego (nie ma już osłony podatkowej):

1. Koncepcja dywidendowa - dywidenda stanowi wydatek ściśle powiązany z pozyskiwaniem kapitału (dywidenda stanowi „zapłatę za kapitał właścicieli”; rozróżnienie koszt kapitału własnego: zwykłego / uprzywilejowanego

2. Koncepcja rynkowa - oparta jest na poziomie ryzyka inwestycyjnego i koszcie alternatywnym (=utraconych możliwości); właściciel ponosi zarówno koszt alternatywny jak i ryzyko (korekta przez miarę ryzyka, którą jest współczynnik ryzyka inwestycyjnego )

Ad I. Koszt kapitału w ujęciu dywidendowym:

1. koszt kapitału uprzywilejowanego (co do dywidend - stałe dywidendy)

wartość obecna akcji jest równa rencie wieczystej dywidend, czyli wartości rynkowej

czyli
- stopa zwrotu powinna odzwierciedlać koszt kapitału

2. koszt kapitału zwykłego (dywidendy są zmienne)

- D₁ oczekiwana dywidenda w następnym roku na 1 akcję zwykłą, a q to wskaźnik przeciętnego rocznego tempa zmian w wysokości dywidendy na 1 akcję zwykłą

czyli

Średni ważony koszt kapitału (weighted average cost of capital - WACC):
, gdzie w to wskaźnik struktury (udział)

• nie odzwierciedla kosztu kapitału pozyskanego

• odzwierciedla, jakie koszty należało by ponieść, aby pozyskać kapitał o zbliżonej strukturze (bieżący koszt odtworzenia kapitału przedsiębiorstwa)

Ad II. Koszt kapitału w ujęciu rynkowym: - właściciele ponoszą koszt alternatywny i to jest koszt kapitału własnego (zależy od efektywnych możliwości inwestowania i poziomu ryzyka)

Miarą względną ryzyka jest współczynnik „”:

•  > 1 - ryzyko firmy jest większe od ryzyka rynku kapitałowego

•  = 1 - ryzyko firmy jest równe ryzyku rynku kapitałowego

•  < 1 - ryzyko firmy jest mniejsze od ryzyka rynku kapitałowego

Zatem koszt kapitału własnego jest równy wymaganej stopie zwrotu z akcji:

, gdzie r_f to stopa zwrotu z inwestycji wolnych od ryzyka, a r_m - przeciętna stopa zwrotu z portfela rynkowego, a całe wyrażenie
to korekta o ryzyko

Wówczas:

Krańcowy koszt kapitału (marginal cost of capital - MCC) to koszt pozyskania jednostki dodatkowego kapitału, zachowujący się w następujący sposób:

MCC

WACC

dodatkowy kapitał

W rzeczywistości wygląda to trochę inaczej:

MCC

dodatkowy kapitał

Przyrost kapitału może się odbywać dwa sposobami:

• przyrost kapitału własnego

• zyski zatrzymane (=reinwestowane) - kapitał wewnętrzny

• dopłaty właścicieli (np. emisja akcji, udziałów) - kapitał zewnętrzny

• przyrost kapitału obcego (zwiększenie kredytów, zobowiązań, etc.)

Przy założeniu, że struktura kapitału pozostaje bez zmian:

oraz

czyli, że udział przyrostu kapitału własnego / obcego w przyroście kapitału ogółem jest taki sam jak udział kapitału własnego / obcego w kapitale ogółem

Przyrosty kapitału własnego:

• zyski reinwestowane (nie zwiększają kosztu kapitału)

• dopłaty właścicieli (zwiększają koszty kapitału)

Zatem, jeżeli chcemy utrzymać MCC na jednym poziomie:
- jest to maksymalny przyrost kapitału jaki można uzyskać przy nie zmienionym koszcie kapitału

Poziom krańcowego kosztu kapitału (MCC) wynika z:

• efektywności (rentowności)

• polityki zysku zatrzymanego przedsiębiorstwa (dywidend)

• struktury kapitałowej

MCC

IRR IRR MCC

poziom

efektywn.

K (IRR)

pozytywna efektywność inwestycji maksymalny program inwestycyjny (dalej już się nie opłaca)

Miary struktury kapitału:

Wskaźniki struktury kapitału:

Wskaźnik zadłużenia kapitału własnego:
(0 występuje przy braku kapitału obcego)

Miary efektywności kapitału:

Rentowność kapitału własnego:
(tempo pomnażania kapitału)

Operacyjna rentowność kapitału ogółem:

Skorygowana rentowność kapitału:
(tyle wynosiła by rentowność kapitału własnego, gdyby firma nie korzystała z kapitału obcego)

Stopień dźwigni finansowej:

Można wyprowadzić zysk netto:

(gdzie O - odsetki)

czyli

(odsetki po uwzględnieniu opodatkowania to koszt kapitału obcego razy jego ilość)

zatem

(zysk operacyjny po opodatkowaniu został zastąpiony skorygowaną rentownością kapitału razy jego ilość - czyli suma kapitału obcego i własnego)

czyli po rozpisaniu

teraz dzieląc przez kapitał własny:

przenosząc skorygowaną rentowność kapitału na drugą stronę otrzymujemy stopień dźwigni finansowej

- inny sposób wyrażenia stopnia dźwigni finansowej:

1) SDF>0 czyli
i

istnieje kapitał obcy i nie rosną koszty kapitału - efekt dźwigni finansowej działa dobrze

(jeżeli w gospodarce występuje wysoka stopa procentowa, aby przedsiębiorstwo mogło skorzystać z dźwigni finansowej musi mieć bardzo wysoką skorygowaną stopę rentowności)

2) SDF<0 czyli koszty kapitału obcego przewyższają skorygowaną stopę rentowności

3) SDF=0 czyli albo występuje brak kapitału obcego albo skorygowana rentowność kapitału jest równa kosztowi kapitału obcego

RKW

SDF

WRKS

X₁ X₂ X₃

X₁ - optymalna struktura kapitałowa

X₂ - w tym punkcie skorygowana rentowność kapitału jest równa kosztowi kapitału obcego

X₃ - w tym punkcie zysk operacyjny jest równy odsetkom od kapitału obcego

(0,X₂) - obszar ekonomicznie uzasadnionego zadłużenia (SDF>0)

(X₂,X₃) - stopień dźwigni finansowej jest już ujemne, ale rentowność kapitału własnego jest jeszcze dodatnia

(X₃, +∞) - odsetki od kapitału obcego przewyższają już zysk operacyjny i przedsiębiorstwo wchodzi w straty spowodowane zadłużeniem - tzw. pułapka zadłużenia z której wyjściem jest dokapitalizowanie przedsiębiorstwa (podniesienie K_w) - przyczyny pułapki zadłużenia mogą być dwie - błędy w zarządzaniu lub warunki zewnętrzne (podniesienie stopy procentowej)

Z modelu Du Ponta:

Przy ustalonym poziomie rentowności kapitałów (aktywów) rentowność sprzedaży zależy tylko od rotacji aktywów:

Krzywa obojętności pokazująca, w jaki sposób może być osiągnięty poziom rentowności (założony)

Potrzeby kapitałowe przedsiębiorstwa - z punktu widzenia rozwoju i wzrostu (bariery kapitałowe)

Dodatkowe zapotrzebowanie na kapitał zewnętrzny jest równe dodatkowemu zapotrzebowaniu na kapitał pomniejszonemu o przyrost kapitałów wewnętrznych.

Dodatkowe zapotrzebowanie na kapitał:

- gdzie K₀ - kapitał początkowy; g - tempo wzrostu sprzedaży (założeniem jest stała kapitałochłonność sprzedaży K₀/S₀)

Przyrost kapitałów wewnętrznych:

1. Zysk reinwestowany (zatrzymany) - jest równy zyskowi netto w przyszłym roku pomniejszonemu o stopę wypłat dywidendy

gdzie

2. Zobowiązania z tytułu kredytu kupieckiego (tzw. spontaniczne) - nie ma od nich kosztu kapitału dlatego traktuje je jak kapitał wewnętrzny chociaż nim nie są !

- gdzie Zob₀ - zobowiązania spontaniczne początkowe; g - tempo wzrostu sprzedaży (założeniem jest stały stopień sfinansowania sprzedaży przez zobowiązania spontaniczne Zob₀/S₀ - jest to odwrotność rotacji)

Czyli:

albo prościej:

- tyle kapitału zewnętrznego (kredytów, wpływów z emisji akcji) musi być wprowadzone do przedsiębiorstwa, aby tempo sprzedaży było równe g

Jeżeli chcemy aby do przedsiębiorstwa nie wprowadzać kapitału zewnętrznego to tempo wzrostu sprzedaży musi być równe:

- takie tempo wzrostu sprzedaży (maksymalnym) nie wymaga angażowania dodatkowych kapitałów zewnętrznych; jest to tzw. próg obojętności źródeł finansowania

zapotrzebowanie na kapitał zewnętrzny

wewnętrzne rezerwy

kapitałowe

Ruch okrężny kapitału w przedsiębiorstwie

„Kapitał zmienny jest”

Zmienność kapitału:

• w czasie (finansowa)

• w majątku (ruch okrężny kapitału trwałego i obrotowego)

Ruch okrężny kapitału:

1. obrotowego

łączą te dwa ruchy okrężne środki pieniężne (rezerwa gotówki)

2. trwałego (działalność inwestycyjna)

Ruch okrężny kapitału obrotowego:

czysto finansowy aspekt (krótkoterminowe źródła finansowania)

Inwestycje kapitał trwały	Nadwyżki kapitału obrotowego finansują			Zobowiązania krótkoterminowe		Kredyt krótkoterminowy		Sfera finansowania
								bieżących
		Środki pieniężne jako własne źródło finansowania		Kredyt kupiecki		Zobowiązania krótkoterminowe		potrzeb kapitałowych
			Zapasy (surowce, materiały, towary)					Sfera działalności operacyjnej
				Składniki majątku				przedsiębiorstwa(zapasy jako
			Zapasy (produkcja niezakończona)	obrotowego (krótkoterm. kapitał rzeczowy)				postać kapitału rzeczowego)
			Zapasy (produktów gotowych i towarów do zbytu)
			Sprzedaż					Sfera zbytu
								(sprzedaży)
		Gotówkowa		Kredytowa		Należności

Kapitał trwały:

• inny wymiar czasowy (cykl inwestycyjny)

• dłuższe zamrożenie środków

• cykl eksploatacyjny (inwestycji rzeczowych, ale nie tylko)

Odnośnie kapitału trwałego możemy zatem mówić o trzech sferach:

• sfera finansowa - uwzględnia wszelkie źródła finansowania inwestycji (proces gromadzenia kapitału inwestycyjnego w przedsiębiorstwie):

• nadwyżki kapitału obrotowego

• wkłady bezpośrednie właścicieli (także zyski zatrzymane - jako rezygnacja z dywidendy)

• kredyt inwestycyjny

• emisje długoterminowych papierów dłużnych (=obligacji)

• leasing kapitałowy (=finansowy)

• amortyzacja (w sensie funduszu amortyzacyjnego)

• spłata (stopniowa) zobowiązań długoterminowych

• sfera inwestowania (cykl inwestycyjny) - przeznaczenie części środków na inwestycje w tym inwestycje niezakończone

• inwestycje rzeczowe i kapitałowe = finansowe

• sfera eksploatacji i odtwarzania środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych

• proces stopniowego zużywania się majątku przedsiębiorstwa (w sensie ekonomicznym i fizycznym) prowadzi do pomniejszenia wartości składników (zarówno księgowej i rynkowej) wyrażonej w odpisach amortyzacyjnych (tworzeniu się funduszu amortyzacyjnego)

• wykorzystanie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla celów działalności przedsiębiorstwa (efektem są sprzedane produkty)

Ruch okrężny kapitału trwałego w przedsiębiorstwie:

Nadwyżka kapitału obrotowego		Wkłady właścicieli			Zobowiązania długoterminowe
		Środki pieniężne		Leasing finansowy			Sfera finansowa
			Kredyt inwestycyjny
		Inwestycje kapitałowe (są pomiędzy)		Pozostałe zobowiązania długoterminowe
			Inwestycje niezakończone
	Sprzedaż środków trwałych		Środki trwałe				Sfera inwestowania
Wyroby i usługi (sprzedaż)			Eksploatacja środków trwałych		Zużycie		Sfera eksploatacji (zużywanie, odtwarzanie)
					Umorzenie
					Amortyzacja

Środki trwałe muszą spełniać kryteria (patrz wyżej definicja z ustawy o rachunkowości):

• trwałości

• kompletności

• ekonomicznego przeznaczenia

• kryterium prawne (własność lub współwłasność lub obce jeżeli nalicza się amortyzację - leasing finansowy)

Klasyfikacja środków trwałych:

1. Rodzajowa (wieloszczeblowa)

1. grupy (patrz wyżej)

2. podgrupy

3. rodzaje

4. klasy

2. Ruchomości (ruchome środki trwałe) i Nieruchomości (nieruchome środki trwałe - pierwsze trzy grupy=0-2)

3. Sposób zaangażowania w działalność

1. produkcyjne środki trwałe

2. nieprodukcyjne środki trwałe

4. Czynne (eksploatowane) i Nieczynne (wyłączone w danym momencie z eksploatacji)

Efektywność wykorzystania środków trwałych:

• miary produktywności środków trwałych

• miary majątkochłonności (odwrotność produktywności)

• miary typu: techniczne uzbrojenie pracy czy wyposażenie majątkowe (wartość środków trwałych / zatrudnienie)

• wydajność pracy

• miary oparte na wyniku finansowym - opierają się o wielkość zatrudnienia, wartość środków trwałych czy produkcji:

• rentowność środków trwałych

• rentowność produkcji

• rentowność zatrudnienia

Wzorcowe zasady nierówności wskaźników i wielkości ekonomicznych charakteryzują szeroko rozumianą gospodarkę środkami trwałymi w przedsiębiorstwie (nie ja wymyśliłem takie zgrabne zdanie).

Analizuje się intensywność zmian w czasie (czytaj: tempo i dynamika), a nie wartości i wielkości; jakie są sugerowane zależności między tempem / dynamiką poszczególnych wartości - patrz literatura; może zrobię dodatek ;-)

Wykorzystanie leasingu jako formy finansowania potrzeb przedsiębiorstwa w zakresie majątku trwałego przedsiębiorstwa:

Leasing umożliwia korzystanie z majątku bez konieczności nabywania go za środki własne / kredyt - zaspokojenie potrzeb inwestycyjnych przedsiębiorstwa.

Definicja leasingu: Leasing to transakcja na mocy której leasingodawca (strona udostępniająca określony składnik majątku) przekazuje leasingobiorcy prawo do wykorzystania gospodarczego dany składnik majątku w określonym czasie w zamian za uzgodnione przez obie strony płatności; w prawie polskim leasing jest umową nienazwaną (opiera się to na swobodzie umów).

Przedmioty leasingu:

• ruchome środki trwałe (grupy 3-8)

• w pewnych sytuacjach nieruchomości (budynki, budowle)

Rodzaje leasingów według kryterium zakresu zobowiązań stron:

1. Leasing finansowy (=kapitałowy) - polega na przekazywaniu dobra w użytkowanie za wynagrodzenie czynszowe i spłatę w ratach ceny sprzedaży przedmiotów leasingu po czym może nastąpić przeniesienie prawa własności na leasingobiorcę

Cechy leasingu finansowego:

• okres umowy leasingu jest zbliżony do ekonomicznej długości użytkowania przedmiotu leasingu - wszelkie koszty napraw, remontów, etc. ponosi leasingobiorca chyba, że umowa stanowi inaczej

• opłaty leasingowe pokrywają pełną amortyzacje przedmiotu leasingu (przedmiot leasingu jest wprowadzony do ewidencji księgowej leasingobiorcy i może on naliczać od niego amortyzację)

• leasingobiorca posiada prawo pierwokupu / przejęcia na koniec umowy przedmiotu leasingu (ale nie ma obowiązku)

• stosunkowo duża trwałość umowy (warunków i okresu) - odstąpienie wcześniej jest obwarowane dużymi sankcjami - przedmioty leasingu są dosyć specjalistyczne (bo np. specjalistyczne maszyny są trudne do zbycia)

2. Leasing operacyjny (=bieżący) - stwarza leasingobiorcy możliwości użytkowania określonego dobra przez określony czas na określonych warunkach oraz możliwości zwrotu przez leasingobiorcę przedmiotu leasingu po umowie lub w jej trakcie; zwykle są to bardziej typowe składniku majątku, wykorzystywane przez inne podmioty, na czas stosunkowo krótki (teoretycznie do 3 lat)

Cechy leasingu operacyjnego

• krótszy czas umowy

• wszelkie koszty remontów, napraw, etc. także amortyzację ponosi leasingodawca

• zobowiązania leasingobiorcy sprowadzają się do wnoszenia raty kapitałowej i opłaty dodatkowej, czasem występuje też wpłata wstępna (jako procent od wartości przedmiotu leasingu)

• leasingodawca ma przedmiot leasingu w swojej ewidencji bilansowej (bo to on nalicza amortyzację)

• leasingobiorca ma możliwość odstąpienia w trakcie trwania umowy bez żadnych konsekwencji

• z reguły w leasingu operacyjnym są dobra podlegające szybkiemu zużyciu ekonomicznemu

Rodzaje leasingu ze względu na udział stron:

1. leasing bezpośredni - występują w nim dwie strony: leasingodawca (jest zarazem producentem) i leasingobiorca (użytkownik) - jest to forma rozszerzenia sprzedaży

2. leasing pośredni - jest częstszy i występuje w nim więcej stron: producent sprzedaje przyszłemu leasingodawcy (wyspecjalizowany podmiot gospodarczy) swój produkt i dopiero jest umowa leasingu z leasingobiorcą; zwykle pojawia się bank który finansuje przedsięwzięcie

Specyficzna forma leasingu - leasing zwrotny (związany z kapitałowym) występuje w dwóch przypadkach:

1. Leasingobiorca nabywa na koniec przedmiot leasingu za opłatę końcową, leasingodawca odkupuje i następnie leasingobiorca bierze dalej w leasing (kontynuacja leasingu finansowego)

2. Leasingobiorca ma składnik majątku, który jest mu niezbędny, ale ma także zapotrzebowanie kapitałowe - sprzedaje ten składnik leasingodawcy i bierze go w leasing - uzyskuje w ten sposób kapitał

Zalety leasingu

Wady leasingu

leasing może być wykorzystywany przez podmioty które mają trudności z wzięciem kredytu w leasingu operacyjnym cała rata leasingowa (rata kapitałowa + opłaty) stanowi koszt uzyskania przychodu zaspokojenie potrzeb inwestycyjnych przy angażowaniu niedużego kapitału łatwiejsza możliwość odnawiania składników majątku i zastępowania go innymi (w leasingu operacyjnym) leasing finansowy może działać w systemie samospłaty - płatności mogą być finansowane z dochodu z przedmiotu leasingu w leasingu operacyjnym składnika majątku nie ma w ewidencji - nie zmieniają się wskaźniki (co ma znaczenie np. przy braniu kredytu)

brak właściwych regulacji prawnych odnośnie leasingu obłożenie rat leasingowych VATem w leasingu operacyjnym leasingobiorca jest pozbawiony prawa własności - nie może przedmiot leasingu służyć jako zabezpieczenie na poczet kredytów w leasingu finansowym raty nie stanowią kosztu uzyskania przychodu (tylko prowizja i wpłata wstepna)

Rachunek ekonomicznej efektywności leasingu - mierzony łączną wartością zdyskontowanych wydatków netto:

Finansowanie zakupu kredytem	Leasing operacyjny	Leasing finansowy
Parametry: rata kapitałowa kredytu odsetki amortyzacja środka trwałego podstawa osłony podatkowej = odsetki + amortyzacja kwota osłony podatkowej = podstawa osłony razy stopa podatku oprocentowanie kredytu (%)	Parametry: wpłata wstępna (nie zawsze występuje - procent wartości przedmiotu leasingu - jednorazowa) rata kapitałowa leasingu prowizja leasingowa (procent raty kapitałowej); 2 + 3 = rata leasingowa płacona zwykle z góry podstawa osłony podatkowej = wpłata wstępna + cała rata leasingowa osłona podatkowa - patrz obok wielkość prowizji (%) wielkość wpłaty wstępnej (%)	Parametry: wpłata wstępna - patrz obok rata kapitałowa leasingu prowizja leasingowa - patrz obok amortyzacja podstawa osłony podatkowej = wpłata wstępna + prowizja + amortyzacja Osłona podatkowa - patrz obok Wielkość prowizji (%) Wielkość wpłaty wstępnej (%) Wielkość odstępnego
Wydatki netto (zwykle z dołu)= rata kredytu + odsetki - stopa podatku razy (odsetki + amortyzacja)	Wydatki netto = rata leasingowa + wpłata wstępna (w I okresie) - osłona podatkowa - płatności z góry - nastąpi przesunięcie w dyskontowaniu - wcześniej będą dyskontowane płatności, a potem tarcza podatkowa	Wydatki netto = wpłata wstępna (tylko I okres) + rata leasingowa - osłona podatkowa + wielkość odstępnego

- głowa studenta / studentki w czasie sesji (The Offspring inspiration)

„Wszyscy rachunkowcy I finansiści mają w sobie coś z piratów” - Monty Python

Copyright S. G. Pawka 2001r.

---