To odwieczne jest pytanie,  które trapi dzieci.  Skąd się wziąłem? Co się stało,  że jestem na świecie? Małe dzieci dziwne rzeczy  nam opowiadają:  że jest taki sklep na świecie,  gdzie dzieci sprzedają. Małą Kasię bocian przyniósł,  gdy była golaskiem.  Tata z mamą ją znaleźli  na łące pod laskiem. Wszystko to są dziwne bajki, opowiastki takie.  Dzieci rodzą się zwyczajnie,  nie rosną pod krzakiem. Wszystko, co na świecie żyje,  łączy się parami:  On i ona, tata z mamą  zwą się — rodzicami. Tata z mamą się kochali,  słuchaj, to nie bajka:  w brzuszku mamy się zacząłeś  jak kurczaczek z jajka.

I tu ważne jest pytanie, zagadka niemała: czy urodzi się chłopaczek, czy dziewczynka mała? Mama ziarnko twego życia pod sercem nosiła, a ty żyłeś w brzuszku mamy zwinięty jak ślimak. Tata cieszył się i starał pomóc i dogodzić, żeby mama wszystko miała, kiedy się urodzisz. Tak miesięcy przeszło dziewięć, a ty rosłeś przecież, aż zrobiło ci się ciasno, chciałeś być na świecie.

Mama czuła jak się ruszasz — niecierpliwy byłeś. Poszła mama do szpitala, tam się urodziłeś. Byłeś taki śmieszny, mały jak lalka — nagusek. Na pamiątkę życia w mamie jeszcze masz pępuszek. Potem mama cię tuliła, do snu kołysała, mleczkiem z piersi wykarmiła, piosenki śpiewała. Teraz jesteś dzieckiem mądrym — tak należy sądzić. Czego nie wiesz — mamy pytaj. KTO PYTA NIE BŁĄDZI! Jan Świąć

BOCIAN

Bocian nikogo o nic nie prosi
Sam ludziom dzieci przynosi
Czy to lato, czy to zima
Każdy, kto chce, dzidziusia otrzyma

Dziateczki, wiecie to są bajeczki
Bocian dzieci nie przynosi
Choć się o nie bardzo prosi
Mama dzidziusia pod serduszkiem nosi

---