Badanie簍erii s艂onecznych


Cel 膰wiczenia.

Celem 膰wiczenia jest zbadanie w艂asno艣ci krzemowej baterii s艂onecznej, zbudowanej z czterech krzemowych z艂膮cz p-n i wyznaczenie jej sprawno艣ci.

Dokonujemy tego badaj膮c:

-zale偶no艣膰 pr膮du zwarcia Iscod napi臋cia rozwarcia Uocprzy r贸偶nych nat臋偶eniach L 艣wiat艂a padaj膮cego na bateri臋,

-zale偶no艣膰 pr膮du zwarcia Isci napi臋cia rozwarcia Uocod nat臋偶enia 艣wiat艂a L.

Wst臋p teoretyczny:

W ogniwach s艂onecznych wykorzystywane jest zjawisko powstawania, w wyniku o艣wietlenia, barierowej si艂y elektromotorycznej na z艂膮czu p贸艂przewodnik typu p - p贸艂przewodnik typu n ( z艂膮cze p-n ), lub z艂膮czu metal- p贸艂przewodnik. Energia 艣wietlna mo偶e by膰 wi臋c przetworzona w energi臋 elektryczn膮, co oznacza, 偶e w odwodzie elektrycznym z ogniwem s艂onecznym b臋dzie p艂yn膮艂 pr膮d.

W wyniku po艂膮czenia ze sob膮 dw贸ch p贸艂przewodnik贸w o r贸偶nych typach przewodnictwa, p i n, na ich styku powstaje r贸偶nica potencja艂贸w Vdtworz膮ca barier臋 dla no艣nik贸w pr膮du. W z艂膮czu nieo艣wietlonym po艂o偶enie poziomu Fermiego Efjest sta艂e, a suma pr膮d贸w przep艂ywaj膮cych z obszaru p do n i odwrotnie ( Ini Ip) wynosi zero. Je艣li obszar p z艂膮cza zostanie o艣wietlony, to tworz膮 si臋 w nim pary dziura-elektron. W wyniku dyfuzji pary te dochodz膮 do z艂膮cza. Elektrony, dla kt贸rych nie istnieje bariera potencja艂u, zostan膮 przeniesione do p贸艂przewodnika elektronowego ( typu n ), daj膮c dodatkowy pr膮d If, kt贸ry 艂aduje p贸艂przewodnik elektronowy ujemnie wzgl臋dem dziurowego ( typu p ) i poziomy energetyczne dziur w obszarze n podwy偶szaj膮 si臋. Rozdzielenie 艂adunk贸w doprowadza do powstania r贸偶nicy potencja艂贸w Uo, ( foto-SEM ), kt贸ra zmniejsza barier臋 znajduj膮c膮 si臋 w z艂膮czu nieo艣wietlonym

Badania laboratoryjne i opracowanie wynik贸w:

Wyznaczenie sprawno艣ci ogniwa z zale偶no艣ci Isc=f(Uoc)

dla 50 cm

Isc [mA]

Uoc [V]

mi

1

6,1

2,02

0,065136

2

6,7

2,02

0,071543

3

7,4

2,02

0,079018

4

8,3

2,02

0,088628

5

9,6

2,01

0,102002

6

11,1

2,01

0,11794

7

13,3

2

0,140613

8

15,4

2

0,162815

9

17,9

1,99

0,188299

10

22,4

1,98

0,234453

11

24,8

1,97

0,258262

12

28,4

1,96

0,29425

13

31,4

1,95

0,323673

14

36,6

1,93

0,373406

15

37,8

1,92

0,38365

16

43

1,9

0,431882

17

45,9

1,88

0,456156

18

52

1,84

0,505783

19

56

1,8

0,532848

20

60,4

1,74

0,555557

21

65,7

1,27

0,441074

22

65,7

1,19

0,41329

23

65,9

0,95

0,330942

24

65,9

0,83

0,289139

25

66

0,62

0,216311

26

66,4

0,29

0,101791

27

66,5

0,18

0,063276

0x01 graphic

dla 70 cm

Isc [mA]

Uoc [V]

mi

1

5,8

1,938

0,04237

2

7,3

1,933

0,05319

3

9,3

1,927

0,067552

4

11,8

1,916

0,085222

5

14,5

1,904

0,104067

6

15,7

1,899

0,112383

7

18,4

1,884

0,13067

8

20,9

1,868

0,147163

9

24,9

1,835

0,172231

10

30,4

1,775

0,203399

11

33,1

1,724

0,215101

12

35,2

1,665

0,220919

13

36,5

1,607

0,221098

14

37,2

1,572

0,220431

15

38,2

1,4

0,201589

16

38,4

1,264

0,182959

17

38,5

1,014

0,147155

18

38,7

0,889

0,129685

19

38,7

0,82

0,119619

20

38,8

0,678

0,09916

21

38,6

0,586

0,085263

22

38,9

0,534

0,078301

23

38,8

0,392

0,057332

24

38,8

0,241

0,035247

25

39,2

0,116

0,01714

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

Okre艣lenie charakteru zmian Isc i Uoc od nate偶enia 艣wiat艂a

dla lewej strony

dla prawej strony

x [cm]

Uoc [V]

Isc [mA]

Uoc [V]

Isc [mA]

L

ln L

45

2,07

6,2

0,26

77,7

626,9667

6,440893

50

2,04

6,1

0,24

66,7

523,8874

6,261277

55

2,02

6

0,17

58,2

445,3202

6,098794

60

2

6

0,15

50,5

383,9292

5,950458

65

1,98

5,9

0,13

44,4

334,9572

5,814003

70

1,96

5,9

0,11

39,4

295,2035

5,687665

75

1,94

5,8

0,11

35,3

262,4464

5,570047

80

1,93

5,8

0,09

31,8

235,1028

5,460023

85

1,92

5,7

0,08

29,1

212,018

5,356671

90

1,9

5,7

0,07

26,5

192,3331

5,259229

lnL = -1,717ln(x) + 12,976

L=e-1,717ln(x) + 12,976

wsp贸艂czynniki prostej aproksymuj膮cej

a=-0,025 , b=7,55

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

Wnioski:

Na podstawie pierwszej cz臋艣ci dokonanych obliczen, zauwa偶yli艣my i偶 sprawno艣膰 rosnie wraz ze wzrostem nat臋偶enia do pewnej warto艣ci, powy偶ej kt贸rej warto艣c sprawno艣ci zaczyna gwa艂townie malec. W drugiej czesci cwiczenia badali艣my charakter zmian nat臋偶enia i napiecia od nat臋偶enia swiatla. Poniewa偶 nat臋偶enie swiatla maleje wraz ze wzrostem odlglosci co wynika z zamieszczonego wzoru to mo偶na zauwa偶y膰 ze napiecie i nat臋偶enie pradu rosnie wraz ze wzrostem nat臋偶enia swiatla i przy zmniejszaniu odleglsci.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
elektroenergetykacykl1, Instrukcja Ogniwo PV, BADANIE MODU艁U S艁ONECZNEGO
III seria 膯wiczenie 18b Badanie ogniw s艂onecznych
Badania Uk艂adu S艂onecznego
Badanie ogniw s艂onecznych
4 a) Badanie baterii s艂onecznejzasada dzia艂ania ogniwa fotowoltaicznego, MECHATRONIKA Szko艂a, mechat
III seria, 膯wiczenie 18b Badanie ogniw s艂onecznych
Badanie 艣wiadomo艣ci s艂onecznej
In偶ynieria elektryczna w transporcie, instr Badanie ogniwa slonecznego kat 1
012 AZE Badanie sprawno艣ci cieczowego kolektora s艂onecznego
03 AZE Badanie rozk艂adu promieniowania s艂onecznego na powierzchni kolektora
badanie charakterystyk baterii s艂onecznych
膯wiczenie 18 Badanie ogniw s艂onecznych
3 膰wiczenia BADANIE asfalt贸w
BADANIEepipelne
BADANIA 3
BADANIA PRZESIEWOWE 2
badania laboratoryjne 6

wi臋cej podobnych podstron