POLITECHNIKA POZNAŃSKA INSTYTUT ELEKTROTECHNIKI PRZEMYSŁOWEJ Zakład Podstaw Elektrotechniki |
|||
Laboratorium Podstaw Elektrotechniki Ćwiczenie nr 5 Temat: Elementy RLC w obwodzie prądu sinusoidalnie zmiennego |
|||
Rok akademicki: Wydział Elektryczny Studia dzienne magisterskie Nr grupy: E-5 |
Wykonawcy: 1. Paweł Matuszak 2. Szymon Matelski 3. Andrzej Melonek |
Data |
|
|
|
Wykonania ćwiczenia |
Oddania sprawozdania |
|
|
13.01.2004 |
19.01.2004 |
|
|
Ocena: |
|
Uwagi:
|
1. Wiadomości teoretyczne
1.1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest doświadczalne potwierdzenie słuszności praw Kirchhoffa dla prądu sinusoidalnie zmiennego.
1.2. Impedancja
Impedancją nazywamy opór zespolony i wyrażamy go wzorami:
gdzie:
Z - opór pozorny,
R - opór czynny (rezystancja)
X - opór bierny (reaktancja)
W szeregowym obwodzie RLC impedancję można wyrazić wzorem:
1.3. Admitancja
Admitancją nazywamy przewodność zespoloną i wyrażamy ją wzorami:
gdzie:
Y - przewodność pozorna,
G - przewodność czynna (konduktancja), G = 1 / R
B - przewodność bierna (susceptancja), B = 1/X
W równoległym obwodzie RLC impedancję można wyrazić wzorem:
1.4. Prawa Kirchhoffa
Dla każdego obwodu prądu sinusoidalnego prawdziwe są prawa Kirchhoffa:
I prawo Kirchhoffa:
Suma algebraiczna wartości zespolonych wszystkich prądów wpływających i wypływających z węzła jest równa zeru.
II prawo Kirchhoffa:
Suma algebraiczna wartości zespolonych napięć odbiorników w oczku jest równa sumie algebraicznej wartości zespolonych napięć źródłowych w tym oczku.
1.5. Przykładowe wykresy wskazowe:
wykres wektorowy dla obwodu złożonego z szeregowego połączenia elementów RLC
wykres wektorowy dla obwodu złożonego z równoległego połączenia elementów RLC
2. Przebieg pomiarów
2.1. Szeregowe połączenie elementów RLC
2.1.1. Schemat połączeń
R=250 Ω L=0,7 H C=10 μF
2.1.2.Przebieg pomiarów
Zestawić układ pomiarowy pokazany na schemacie 2.1.1. Dla różnych zadanych wartości prądu I (I≤0.5 A) odczytać wskazania wszystkich mierników. Wyniki pomiarów zestawić w tabeli 2.1.3.
2.1.3. Tabela wyników pomiarów:
Lp |
I |
U |
UR |
UL |
UC |
|
[A] |
[V] |
[V] |
[V] |
[V] |
1 |
0,1 |
31,6 |
26,2 |
22,8 |
32,4 |
2 |
0,15 |
46,6 |
39,2 |
34,3 |
47,9 |
3 |
0,2 |
61,1 |
51,2 |
45,4 |
63,1 |
4 |
0,3 |
92,0 |
77,3 |
69,1 |
94,8 |
5 |
0,4 |
122,2 |
102,8 |
92,5 |
126,9 |
6 |
0,5 |
152,5 |
128,2 |
115,3 |
157,6 |
2.1.4. Zestawienie wyników obliczeń:
a) Na podstawie pomiarów dokonać obliczeń i zamieścić je w poniższej tabeli
Lp |
UL-UC |
U |
|
[V] |
[V] |
1 |
-9,6 |
27,9 |
2 |
-13,6 |
41,5 |
3 |
-17,7 |
54,2 |
4 |
-25,7 |
81,5 |
5 |
-34,4 |
108,4 |
6 |
-42,3 |
135,0 |
b) narysować wykres wskazowy napięć i prądów
c) obliczyć na podstawie pomiarów parametry elementów R, L, C oraz kąt przesunięcia fazowego między napięciem i prądem.
Lp |
XL |
XC |
R |
Z |
φ |
|
[Ω] |
[Ω] |
[Ω] |
[Ω] |
[o] |
1 |
228,0 |
324,0 |
262,0 |
279,0 |
-20,1 |
2 |
228,7 |
319,3 |
261,3 |
276,6 |
-19,1 |
3 |
227,0 |
315,5 |
256,0 |
270,9 |
-19,1 |
4 |
230,3 |
316,0 |
257,7 |
271,6 |
-18,4 |
5 |
231,3 |
317,3 |
257,0 |
271,0 |
-18,5 |
6 |
230,6 |
315,2 |
256,4 |
270,0 |
-18,3 |
Wykorzystane wzory i przykładowe obliczenia (dla I=0,1 [A]):
d) obliczyć XL i XC i kąt przesunięcia na podstawie danych znamionowych:
e) obliczyć impedancję zastępczą szeregowego połączenia elementów RLC na podstawie danych znamionowych:
f) sprawdzić słuszność II prawa Kirchhoffa na podstawie pomiarów:
(wg pkt. 1, tabela 2.1.3)
2.2. Równoległe połączenie elementów RLC
2.2.1. Schemat połączeń
R=250 Ω, L=0.7 H, C=10 mF
2.2.2. Przebieg pomiarów
Zestawić układ pomiarowy pokazany na schemacie w punkcie 2.2.1. Dla różnych wartości napięcia U (U≤ 150 V) odczytać wskazania wszystkich mierników. Wyniki pomiarów zestawić w tabeli 2.2.3.
2.2.3. Tabela wyników pomiarów
Lp |
U |
I |
IR |
IL |
IC |
|
[V] |
[A] |
[A] |
[A] |
[A] |
1 |
10 |
0,048 |
0,038 |
0,045 |
0,033 |
2 |
30 |
0,144 |
0,115 |
0,134 |
0,099 |
3 |
60 |
0,287 |
0,232 |
0,265 |
0,198 |
4 |
90 |
0,431 |
0,348 |
0,395 |
0,295 |
5 |
120 |
0,576 |
0,467 |
0,529 |
0,394 |
6 |
150 |
0,725 |
0,583 |
0,663 |
0,489 |
2.2.4. Zestawienie wyników obliczeń:
a) Na podstawie pomiarów dokonać obliczeń korzystając z odpowiednich zależności, a wyniki zamieścić w poniższej tabeli
Lp |
IL-IC |
I |
|
[A] |
[A] |
1 |
0,012 |
0,040 |
2 |
0,035 |
0,120 |
3 |
0,067 |
0,241 |
4 |
0,100 |
0,362 |
5 |
0,135 |
0,486 |
6 |
0,174 |
0,608 |
gdzie
b) narysować wykres wskazowy napięć i prądów
c) obliczyć na podstawie pomiarów parametry elementów: G, BL, BC oraz kąt przesunięcia fazowego pomiędzy napięciem i prądem
Lp |
G |
BL |
BC |
Y |
φ |
|
[S] |
[S] |
[S] |
[S] |
[o] |
1 |
0,00380 |
0,00450 |
0,00330 |
0,00398 |
17,52 |
2 |
0,00383 |
0,00447 |
0,00330 |
0,00400 |
16,99 |
3 |
0,00387 |
0,00442 |
0,00330 |
0,00403 |
16,14 |
4 |
0,00387 |
0,00439 |
0,00328 |
0,00403 |
16,03 |
5 |
0,00389 |
0,00441 |
0,00328 |
0,00405 |
16,20 |
6 |
0,00389 |
0,00442 |
0,00326 |
0,00406 |
16,60 |
Wykorzystane wzory i przykładowe obliczenia (dla U = 10 [V]):
d) obliczyć G, BL, BC i kąt przesunięcia fazowego na podstawie danych znamionowych
e) obliczyć admitancję i impedancję zastępczą równoległego połączenia elementów RLC na podstawie danych znamionowych:
f) sprawdzić słuszność I prawa Kirchhoffa (wg pkt.1, tab. 2.2.3)
2.3. Mieszane połączenie elementów RLC
2.3.1. Schemat połączeń
R=250 Ω, L=0.7 H, C=10 mF
2.3.2. Przebieg pomiarów
Zestawić układ pomiarowy pokazany na schemacie w punkcie 2.3.1. Dla różnych wartości napięcia U odczytać wskazania wszystkich mierników (I≤ 0.7 A). Wyniki pomiarów zestawić w tabeli 2.3.3.
2.3.3. Tabela wyników pomiarów
Lp |
U |
I |
UL |
IR |
IC |
URC |
|
[V] |
[A] |
[V] |
[A] |
[A] |
[V] |
1 |
21,5 |
0,1 |
22,5 |
0,078 |
0,064 |
20,4 |
2 |
42,7 |
0,2 |
45,0 |
0,154 |
0,126 |
39,9 |
3 |
64,8 |
0,3 |
68,9 |
0,233 |
0,191 |
60,1 |
4 |
86,4 |
0,4 |
91,9 |
0,311 |
0,256 |
80,4 |
5 |
108,0 |
0,5 |
114,8 |
0,388 |
0,321 |
100,1 |
6 |
129,5 |
0,6 |
137,2 |
0,467 |
0,386 |
120,2 |
7 |
150,6 |
0,7 |
159,6 |
0,545 |
0,452 |
140,1 |
2.3.4. Zestawienie wyników obliczeń:
a) obliczyć Z z pomierzonych wielkości prądu i napięcia
Lp |
I |
U |
|Z| |
|
[A] |
[V] |
[Ω] |
1 |
0,1 |
21,5 |
215 |
2 |
0,2 |
42,7 |
213,5 |
3 |
0,3 |
64,8 |
216 |
4 |
0,4 |
86,4 |
216 |
5 |
0,5 |
108,0 |
216 |
6 |
0,6 |
129,5 |
215,8 |
7 |
0,7 |
150,6 |
215,1 |
gdzie:
b) na podstawie pomiarów wartości skutecznych UL, URC, IR, IC dokonać obliczeń wartości skutecznej napięcia zasilającego U i prądu pobieranego I ze źródła oraz Z korzystając z odpowiednich zależności, a wyniki zamieścić w poniższej tabeli
Lp |
I |
U |
Z |
|
[A] |
[V] |
[Ω] |
1 |
0,1009 |
18,44 |
182,8 |
2 |
0,1990 |
36,65 |
184,2 |
3 |
0,3013 |
55,76 |
185,1 |
4 |
0,4028 |
74,28 |
184,4 |
5 |
0,5036 |
92,46 |
183,6 |
6 |
0,6059 |
110,72 |
182,7 |
7 |
0,7080 |
128,65 |
181,7 |
Wykorzystane wzory i przykładowe obliczenia (dla L.p. 1):
c) narysować wykres wskazowy napięć i prądów
d) na podstawie pomiarów wyliczyć parametry obwodu zastępczego
Lp |
BC |
G |
ZRC |
φRC |
XL |
Z |
φ |
|
[S] |
[S] |
[Ω] |
[o] |
[Ω] |
[Ω] |
[o] |
1 |
0,00314 |
0,00382 |
202,23 |
-39,42 |
222,99 |
182,76 |
31,18 |
2 |
0,00316 |
0,00386 |
200,46 |
-39,31 |
226,13 |
184,17 |
32,56 |
3 |
0,00318 |
0,00388 |
199,34 |
-39,34 |
228,68 |
185,06 |
33,53 |
4 |
0,00318 |
0,00387 |
199,64 |
-39,41 |
228,15 |
184,41 |
33,37 |
5 |
0,00321 |
0,00388 |
198,58 |
-39,60 |
227,96 |
183,60 |
33,47 |
6 |
0,00321 |
0,00389 |
198,28 |
-39,53 |
226,44 |
182,74 |
33,24 |
7 |
0,00323 |
0,00389 |
197,78 |
-39,70 |
225,42 |
181,71 |
33,02 |
e) obliczyć impedancję zastępczą układu przy połączeniu mieszanym na podstawie danych znamionowych
f) sprawdzić słuszność praw Kirchhoffa (I i II)
I prawo Kirchhoffa
II prawo Kirchhoffa
3. Wnioski i uwagi końcowe.
Przy połączeniu szeregowym układ ma charakter rezystancyjno - pojemnościowy ponieważ napięcie na kondensatorze jest co do wartości większe niż występujące na cewce, czyli prąd płynący w układzie wyprzedza napięcie zasilające.
Przy połączeniu równoległym większy prąd płynie przez cewkę, co powoduje, że charakter obwodu jest rezystancyjno - indukcyjny.
Przy połączeniu mieszanym obwód ma charakter rezystancyjno - indukcyjny, gdyż część urojona napięcia układu RC jest mniejsza od napięcia na cewce. Znaczna różnica w wynikach wystąpiła przy obliczeniach impedancji zastępczej układu przy połączeniu mieszanym.
Zmierzone wartości napięcia U (w związku z czym również impedancji zastępczej) odbiegają od wartości obliczonych. Głównym tego powodem jest to, że elementy L i C nie były idealne, więc posiadały, oprócz reaktancji, również własną rezystancję, co powodowało, że wartości wskazywane przez mierniki były wartościami wypadkowymi dla rezystancji i reaktancji danego elementu, więc były większe, niż gdyby wskazywały tylko wartości dla reaktancji.
Ćwiczenie to potwierdziło, że w obwodzie prądu sinusoidalnie zmiennego rezystor nie przesuwa prądu w fazie względem napięcia, cewka powoduje, że napięcie na cewce wyprzedza prąd, natomiast dla kondensatora napięcie na nim opóźnia się względem prądu.
4. Parametry i dane zmianowe zastosowanych urządzeń i mierników.
- tablica „Elementy RLC”
- mierniki YF-3503
- mierniki WENS 20R
- autotransformator