Marginalizm w Anglii
Twórca marginalizmu w Anglii Był William Stanley Jevons. W.S. Jevons studiował najpierw botanikę, chemię i mechanikę. Został później chemikiem w mennicy w Sydney w Australii. Wyjechał bardzo daleko, a żył przecież w wieku XIX, w latach 1835-1882. Po powrocie do Anglii podjął studia w zakresie ekonomii, logiki, filozofii i matematyki. Wcześniej jego zainteresowania przyrodnicze spowodowały, że Jevons doszukiwał się przyczyn kryzysów gospodarczych w plamach na słońcu. Plamy na słońcu jego zdaniem powodują nieurodzaje w rolnictwie, a nieurodzaj w rolnictwie jest przyczyną kryzysów gospodarczych.
W roku 1870 wydał doskonały podręcznik z zakresu logiki, a w roku 1871 wydał swoją „Teorię ekonomii politycznej”. Tak w zakresie logiki jak i ekonomii politycznej W.S. Jevons był zaciekłym oponentem Johna Stuarta Milla. Przypominam, że J.S. Mill to ostatni wybitny przedstawiciel ekonomii klasycznej. W roku 1848 wydał swoje dzieło „Zasady ekonomii politycznej”, po czym przez dwadzieścia kilka lat nie ukazało się żadne wybitniejsze dzieło. Dopiero pojawienie się prac Mengera, Jevonsa i Walrasa zapoczątkowało odnowienie nauki ekonomii, chociaż na odmiennych założeniach metodologicznych.
Jevons nie cieszył się długo życiem, bo był lekkomyślny i utopił się w czasie kąpieli morskiej mając lat 47. Jevons starał się zerwać z dotychczasowym sposobem rozumowania w ekonomii. Stąd jego wkład do teorii ekonomii określany jest niekiedy mianem rewolucji jevonsowskiej. Zdaniem Jevonsa ekonomia polityczna operuje przede wszystkim wielkościami, ilościami i relacjami. Takie bowiem zjawiska jak przyjemność, przykrość, użyteczność, praca, wartość, bogactwo są wg niego zjawiskami ilościowymi, czyli wielkościami. Stąd w rozważaniach ekonomicznych obok metod logiki formalnej należy posługiwać się również metodami matematycznymi. Jevons powszechnie stosował matematykę w swoich badaniach ekonomicznych. Przedmiot ekonomii jako nauki o bogactwie Jevons określa jako mechanikę użyteczności i interesu osobistego. Jevons uważa, iż działanie gospodarcze polega na rachunku przyjemności i przykrości. Celem jego jest maksymalizacja szczęścia, względnie zadowolenia kosztem najmniejszych możliwie przykrości. Jevons aprobuje hedonizm (hedone - grec. przyjemność). Hedonizm, który głosił ...pire iventa... , przedstawiciel utylitaryzmu. W ujęciu Jevonsa gospodarowanie staje się komputacją czyli liczeniem przykrości i przyjemności, a ekonomia jakby jakąś psychometryką. Ten psychometryczny hedonizm Jevonsa został odrzucony.
Wpływ Jevonsa na kształtowanie ekonomii w Anglii nie był duży, gdyż w Anglii były długie tradycje ekonomii teoretycznej, ekonomii obiektywnie ujmującej zjawiska gospodarcze. Stąd też właściwym twórcą szkoły neoklasycznej czyli anglo-amerykańskiej stał się Alfred Marshall(1842-1924). Jego główne dzieło to „Zasady ekonomii”, 1890 rok.