Stan termodynamiczny jest to stan wkładu termodynamicznego, który opisuje tzw. równanie stanu wiążące parametry makroskopowe tego układu (np. ciśnienie, objętość, liczbę cząsteczek)z temperaturą. W najprostszym przypadku gazu doskonałego jest to równanie Clapeyrona
Do określania substancji służą :
-masa m[kg],
-liczba cząstek n [kmol], liczba Avogadra Na=6,022831026 [drobin/kmol],
-objętość gazu w określonych warunkach Vu[um3],
Umowny metr sześcienny jest to ilość substancji która w warunkach umownych zajmuje objętość 1 m3.
Związki pomiędzy ilościami substancji różnych jednostkach
1kmol~Mkg~22,4um3
G=Mn (każdy mol ma M. kilogramów)
G=M/22,4 Vu
Zerowa zasada termodynamiki
Jeżeli dwa ciała są w równowadze z trzecim ciałem tzn. że są wszystkie w równowadze. Z zasady tej wynika istnienie funkcji stanu, zwanej temperaturą empiryczną, o tej własności, że dwa ciała są w równowadze termicznej wtedy i tylko wtedy gdy ich temperatury empiryczne są sobie równe.
Temperaturą empiryczną nazywa się każdą wielkość fizyczną taką, że dwa układy znajdują się w równowadze termicznej wtedy i tylko wtedy, gdy ich temperatury empiryczne są sobie równe.
Nadciśnienie - ciśnienie występujące w danym układzie, wyższe od ciśnienia otoczenia.
Ciśnienie dynamiczne - to ciśnienie powstające w wyniku izentropowego zahamowania strumienia płynu do prędkości równej zeru i zmiany jego energii kinetycznej w potencjalną.
Dla płynów nieściśliwych
Równanie stanu gazu doskonałego:
pV=RT p - ciśnienie [Pa]; R - stała gazowa;
pV=n(MR)T V - objętość właściwa [m3/kg];
(MR)-8314,7[J/kmolK]; T - temperatura absolutna gazu [K];
Układ termodynamiczny - część przestrzeni wyodrębniona za pomocą abstrakcyjnej osłony, nazywanej kontrolną.
-układ odosobniony (izolowany) - jest odgraniczony od otoczenia osłoną uniemożliwiającą zarówno przepływanie substancji, jak i przenikanie energii;
-układ zamknięty - substancja nie może przepływać;
-układ otwarty - substancja może przepływać;
-układ jednostronnie otwarty - substancja przepływa tylko w jednym kierunku,
-układ przepływowy - otwarty, przez którego granice przepływa substancja zarówno do wewnątrz jak i na zewnątrz,
Prawo Daltona - Suma ciśnień składnikowych pi wszystkich składników roztworu gazów doskonałych jest równa jest równa ciśnieniu całkowitemu roztworu p.
Praca absolutna:
W układzie p-V pracę absolutną przemiany przedstawia przedstawia pole pod linią zależności p=p(V).
Praca zewnętrzna przemiany - praca jaką wykonuje gaz na pokonanie sił zewnętrznych (np. tarcia).
Praca użyteczna przemiany
Praca techniczna przemiany
Lt = L1-2 + p1v1 - p2v2
Związek pomiędzy pracą absolutną a techniczną:
Lt1-2 = L1-2 + p1v1 - p2v2
Ciepło przemiany:
Q1-2 = Qz1-2 + Qf1-2 [J]
Qf1-2 = Lf1-2
Pojemność cieplna właściwa - W odniesieniu do 1kg i przy nieskończenie małym przyroście temp. Stosunek ciepła przemiany do przyrostu temp. podczas tej przemiany.
C = dqc/dT C = dQc/GdT
Cv(T;V) = dqv/dT
Cp(T;p) = dqp/dT
Wzór na średnią w przedziale T1,T2 pojemność cieplną właściwą:
Związek pomiędzy cp i cy :
= cp/cv (Mcp) = (MCv)
cp - cv = R (Mcp) - (Mcv) = (MR) = 8,314 [kJ/(kmol*K)]
cp - ciepło właściwe przy stałym ciśnieniu
cv - ciepło właściwe przy stałej objętości
Pierwsza zasada dla układu przepływowego:
U = U2 - U1 = Id - Iw + Qz1-2 - Lz1-2 (dla skończonego czasu)
Energia układu zamkniętego może się zmienić tylko na skutek przekazywania z zewnątrz ciepła. Ciepło powoduje wzrost energii wewnętrznej układu.
U- energia wew.
I - entalpia
Qz1-2 - ciepło dopr.
I = U + pV
Pierwsza zasada dla układu zamkniętego:
Ciepło doprowadzone do układu zamkniętego z zewnątrz jest zużywane na wzrost jego energii wew. oraz na wykonanie pracy zew. U = U2 - U1 = Qz1-2 - Lz1-2
U2 - U1 = Qz1-2 + Qf1-2 - Lz1-2 - Lf1-2
Qf1-2 = Lf1-2
U2 - U1 = Qz1-2 - Lz1-2
Entalpia jest to suma U + pV. Entalpia jest znamieniem stanu, gdyż „U” jak i „p” są znamionami stanu.
i = u + pv; I = U + pv; di = cpdT
u - energia właściwa wew.
v - objętość właściwa
i - entalpia właściwa
Rodzaje przemian termodynamicznych:
-odwracalne (brak strat energii)
-nieodwracalne (dyspersjia energii, rozpraszanie)
-równowagowe (składają się z elementów równ. Termodyn.)
-izobara p = idem; v2/v1 = T2/T1
-izochora v = idem; p2/p1 = T2/T1
-izoterma T = idem; pv = idem
-izentropa S = idem
-izentalpa i = idem
-politropa pvn = idem; n = idem
Energia wewnętrzna i entalpia gazu doskonałego:
Energia wew. zależą od temp.
Gaz doskonały U = cv T i = cp T
DU = cv dT; di = cp dT; cp - cv = R
p = idem
Entalpia: Energia:
Przemiana izochoryczna:
Jest to przemiana zachodząca przy stałej objętości, a przy rozpatrywaniu stałej ilości substancji, jest to także przemiana przy stałej objętości właściwej.
p/T =idem; v1 = v2 = v =idem; dv = 0
Praca absolutna, techniczna i ciepło przemiany izochorycznej:
Przemiana izobaryczna:
Przemiana przy stałym ciśnieniu p = idem, T/v = idem, v/T = idem
Ciepło przemiany izobarycznej zużywane jest w całości na przyrost entalpii.
Wzory na pracę absolutną, techniczną i ciepło przemiany izobarycznej:
Przemiana izotermiczna:
Jest to przemiana przy stałej temp.
T1 = T2 = T = idem dT = 0 p*V = idem
Przemiany izotermiczna gazów doskonałych są przemianami izoenergetycznymi (u=idem) oraz izoentalpowymi (i=idem).
Wzory na pracę absolutną, techniczną i ciepło przemiany izotermicznej:
QT 1-2 = LT 1-2
Przemiana izentropowa
Przemiany przy stałej entropii (s), a w przypadku stałej ilości substancji są przemianami przy stałej entropii właściwej.
gaz doskon. pV = idem TV-1 = idem; T/p(-1)/ = idem
Wzory na pracę absolutną, techniczną i ciepło przemiany izentropowej:
Przemiana politropowa - przemianę dla której zależność p od V da się przedstawić za pomocą równania pVn=idem dla n=iden (dowolna stała od - do +) oraz Cn=idem
Dla przemiany politropowej można wyprowadzić następujące zależności:
p1/p2=(v2/v1)n
(p1/p2)n-1/n=t1/t2
t1/t2=(v2/v1)n-1
Praca absolutna przemiany
ln1=2=- v1v2 p dV= 1/n-1(p1v1-p2v2)
Entropia - termodynamiczna funkcja, która wraz z temperaturą tworzy taki układ parametrów, że pole pod krzywą przemiany na wykresie T-S jest ciepłem przemiany .
Entropia właściwa dla gazów doskonałych wyraża się wzorem :
s = cp ln T -R ln p+s1
s = cv ln V + R ln V +s2
s = cp ln V + cv ln p+ s3
Jeśli poziom odniesienia określony jest parametrami p0 T0 V0 to entropię właściwą można wyrazić wzorami :
s = cp ln T/T0 -R ln p/p0
s = cv ln T/T0 + R ln V/V0
s = cp ln V/V0 + cv ln p/p0
Wykresy przemian charakterystycznych w układach p-v i T-s:
Wielkości intensywne - np. temperatuta ,ciśnienie objętość
właściwa - nie zalerzy od wielkości układu.
Wielkości ekstensywne - np. objętość , energia , entropia -
zalerzą od wielkości układu i podlegają prawom sumowania.
Obiegi termodynamiczne - jest to zespół przemian , w których
stan końcowy czynnika pokrywa się ze stanem początkowym .
Dla wszystkich obiegów prawdziwa jest równość Lob. = Qob.
Obiegi prawo bieżne (silnikowe):
Sprawność obiegu silnikowego
ob. = Lob./Qob. = Qob.+. - Qob.-/ Qob.+
Obieg lewo bieżny(obieg chłodniczy):
sprawność chłodnicza obiegu chłodniczego :
= Qob.+/Lob.
II zasady termodynamiki:
Oswald - nie jest możliwe zbudowanie perpetum mobile II rodzaju (jest to silnik lub prawo bieżne urządzenie obiegowe pracujące ze sprawnością równą 1.
Claucius - ciepło nie może samorzutnie przechodzić z ciała o temperaturze niższej do ciała o temperaturze wyższej.
Zasadę wzrostu entropii Clauciusa:
Suma przyrostów entropii: = Si ciał tworzących układ odosobniony musi być zawsze >0
Jest to matematyczne sformułowanie II z.t. gdy >0 proces jest nieodwracalny =0 proces jest odwracalny (nie istnieje w przyrodzie).
Prawo Gouya-Stodoli dla układu zamkniętego:
Lz1-2 = U1 - U2 + (S2-S1) T0 - T0
aby praca zewnętrzna Lz1-2 była pracą maksymalną to przyrost entropii musi = 0 (nie możliwe w przyrodzie)
Praca max wyraża się wzorem Lz1-2 max = U1 - U2 + (S2-S1) T0.
Prawo Gouya-Stodoli dla układu otwartego:
Lz1-2 = I1 - I2 + (S1-S2) T0 - T0
aby praca zewnętrzna Lz1-2 była pracą maksymalną to przyrost entropii musi = 0 (nie możliwe w przyrodzie)
Praca max wyraża się wzorem Lz1-2 max = I1 - I2 + (S1-S2) T0
Egzergia fizyczna:
Egzergia - max zdolność ciała do wykonywania pracy w naturalnym otoczeniu B=Bk+Bp+Bf gdzie:
B - egzergia strugi substancji
Bk - egzergia potencjalna
Bt - egzergia termiczna
Bt = Bf +Bch
gdzie Bf = egzergia fizyczna, Bch - egzergia chemiczna
bf = if - T0 sf lub dla gazu doskonałego bf = cp (T-T0-T0 lnT / T0)+T0R ln p/p0
Bj - egzergia jądrowa
Bi - inne składniki egzergii
Podać prawo znikania egzergii:
Przyczyny strat egzergii:
-przepływ ciepła przy skończonym spadku;
-mieszanie cieł o różnych składach chemicznych;
-spadek ciśnienia płynu spowodowany tarciem przy przepływie;
Stopień suchości pary wilgotnej:
Stopień suchości pary wilgotnej jest to stosunek ilości pary
nasyconej suchej mpns do ilości pary nasyconej wilgotnej (mokrej)
Mpnw. Ilość pary nasyconej wilgotnej jest suma ilości npns i cieczy
nasyconej m.cn.
Objętość właściwą i entropię właściwą pary wilgotnej:
Vx=(1-xV)'+xV''=V'+x(V”-V')
1 kg pary mokrej zawiera:
- x kg pary nasyconej suchej o objętości V”
- (1-x) kg cieczy o objętości V'
entropia właściwa: ρx=(1-x)S' +xS”=S'+x(S”-S')
para wilgotna: Vx,V”, Sx<S” dla p=idem lub T=idem
Ciepło parowania - ciepło potrzebne do otrzymania pary nasyconej, suchej z cieczy o tym samym ciśnieniu i tej samej temperaturze (r-ciepło potrzebne do całkowitego odparowania 1 kg wody)
Ciepło zawrzenia - (qz) ciepło potrzebne do ogrzania 1 kg cieczy o temperaturze topnienia tt do temperatury wrzenia
Ciepło odparowania - suma ciepła zawrzenia i ciepła parowania =qz+r
Dławienie - proces podczas którego praca ekspansji czynnika
zostaje zużyta do pokonania tarcia
1. dławienie adiabatyczno-izoenergrtyczne U1=U2 T1=T2
2. dławienie adiabatyczno-izentropowe (układ zamknięty) i1=i2 T1=T2
3. dławienie izentropowe (układ otwarty i=idem)
i1
, r1 wartości z tabeli pary wilgotnej na podstawie zmierzonego ciśnienia
i2 wartość zmierzona ciśnienia i temperatury pary przegrzanej
Temperatura punktu rosy - w parze znikają ostatnie krople
cieczy. Przy parowaniu substancji jednorodnej temperatura
jest podawana w punktach pęcherzyków ( pojawienie się w
cieczy pierwszych pęcherzyków pary) i punktach rosy.
Wilgotnośc bezwzględna ρp jest stosynkiem ilości pary m.p [kg] do
objętości V[m3] gazu wilgotnego. Jest gęstością pary przy ciśnieniu
składnikowego pp i temperaturze gazu wilgotnego. Jest maksymalna,
gdy tempeartura gazu staje się równa temperaturze pary.
Wilgotność względna jest stosunkiem wilgotności bezwzględnych ρp
do maksymalnej wilgotności ρp” dla tej samej temperatury. Może być
stosunkiem ciśnienia składnikowego pary pp do ciśnienia
maksymalnego pary pp max przy tej samej temperaturze ρp max = ρ”ρn
dla temperatury powietrza wilgotnego
Stopień zawilżenia powietrza wilogotnego jest stosunkiem pary wodnej do powietrza suchego:
Równanie stanu van der Waalsa
Wykres wody p(t):
Tr - k linia parownia
0 -Tr linia sublimacji i resublimacji
Tr --- pTr = 611,2 Pa
Tr = 273, 115 K
K --- pk =22,115 Mpa
Tk = 647,27 K
Wykres wody p(v):
Cn - ciecz nagrzana
pw - para wilgotna
pp - para przegrzana
pn - para nagrzana
Wykres wody t(s): Wykres wody i(s):
Wykres i1+x-x moliera dla powietrza wilgotnego:
p=idem
I2-I1=Q1-2-Lt12
Qr1=I2-I1=[(i1+x)2-(i1+x)1]Gs
Gs+(i2-i1)Gs
Wykres i1+x-x mieszanie dwóch strumieni powietrza:
Wykres amagata:
Wirtualna równania stanu :
-stopień ściśliwości
z=1 dla gazów doskonałych
z>1 objętość jest większa niż w gazie doskonałym
z<1 objętość jest mniejsza (trzy warunki dla T=idem, p=idem)
B,C,D współczynniki wirtualne, są funkcją temperatury,
odpowiadają sumowaniu efektów oddziaływania na odległość
odpowiedniej liczby cząstek między sobą (B między 2 cząstkami, a C
między 3). Wyznaczaja się je empirycznie lub przy pewnych załozeniach. Oblicza się teretycznymi metodami fizyki statystycznej
LT
LtT
T
1
2