Osadnictwo na prawie niemieckim w Polsce i krajach europy środkowo wschodniej
Kolebką osadnictwa na prawie niemieckim były tereny między Soławą a Odrą. Stamtąd zostało ono przeniesione na ziemie słowiańskie, węgierskie oraz inne. Do głównych zasad prawa niemieckiego zaliczano: wolność osobistą osadników, prawo do dziedziczenia posiadanego gruntu i rozporządzania nim przy zachowaniu zwierzchności pana gruntowego oraz autonomię sądową w postaci sądu ławniczego. Na bazie prawa niemieckiego wykształciło się prawo flamandzkie i frankońskie. Wyodrębniły się one ze względu na różnice w odmiennej technice osadniczej i odmiennych regulacjach prawnych, zwłaszcza w zakresie dziedziczenia. Kolonizacja na prawie flamandzkim objęła tereny głównie nad dolną Wezerą i środkową Łabą, a także niektóre tereny arcybiskupstwa magdeburskigo. Osadnictwo na prawie frankońskim koncentrowało się na pogórzu Rudaw i Sudetów.
Źródeł osadnictwa na prawie niemieckim należy szukać w rozwoju sił wytwórczych, prowadzących do szerszego włączenia wsi do gospodarki towarowej. Przeniesienie polskiej wsi na prawo niemieckie oznaczało wprowadzenie bardziej rozwiniętych form ustrojowo - prawnych. Istotą prawa niemieckiego było ustanowienie stałych czynszów. Podstawowym świadczeniem na rzecz właściciela stała się renta pieniężna. Ograniczeniu uległa natomiast renta naturalna i odrobkowa. Upowszechnienie gospodarki czynszowej wpłynęło korzystnie na wzrost wydajności pracy ponieważ chłop był zainteresowany bardziej rezultatami swojej pracy. Zmianie uległ status prawny ludności chłopskiej. Prawo niemieckie obejmowało zespół norm i zwyczajów zapewniających nowym osadnikom czy mieszkańcom osad przenoszonych różne korzyści i przywileje. Chłop osiadły na prawie niemieckim nie był przywiązany do ziemi. Osadnictwo na prawie niemieckim szło w parze ze zwiększaniem powierzchni ziemi uprawnej (dzięki m.in. likwidacji nieużytków, karczowaniu lasów). Istotnym elementem rozwoju kraju było powiększenie liczby ludności rolniczej w wyniku osadnictwa. Wprowadzenie wydajniejszego systemu produkcji było możliwe dzięki dalszemu usprawnianiu techniki rolnej. W okresie wprowadzenia gospodarki czynszowej zmniejszyło się znaczenie hodowli w majątkach feudalnych, wzrosła natomiast hodowla w majątkach chłopskich. W rezultacie, pomimo szybkiego przyrostu ludności, nastąpiło podniesienie poziomu życia wszystkich klas i środowisk, z jednoczesnym zwiększeniem się różnic między obowiązującymi w nich standardami.