Charakterystyka ścian warstwowych
Zanim wybierzemy projekt domu, musimy podjąć decyzję w jakim systemie zbudowane mają być ściany zewnętrzne.
Decyzja ta będzie miała wpływ na sposób docieplenia budynku, koszt budowy oraz tempo prowadzenia prac.
Czy ma to więc być jednolity mur o zwiększonej grubości, czy może ściana trójwarstwowa?
Odpowiedź na pytanie postawione we wstępie nie jest łatwa.
Zwolennicy poszczególnych systemów budowy ścian zewnętrznych posiadają cały szereg argumentów, którymi bronią swoich racji.
Prawda jak zwykle leży pośrodku - zarówno ściany jednowarstwowe, dwuwarstwowe jak i trójwarstwowe mają swoje wady i zalety i trudno jednoznacznie stwierdzić, że któryś z systemów ich wznoszenia jest gorszy lub lepszy od pozostałych. Wszystko zależy od punktu widzenia.
Ściany jednowarstwowe
Ten rodzaj ścian wznosi się dziś chyba najrzadziej.
Materiał, z którego budujemy w tym systemie pełni jednocześnie funkcję konstrukcyjną i termoizolacyjną.
Ze względu na wymagania normy cieplnej ściany jednowarstwowe powinno się wznosić tylko z określonych materiałów o odpowiednio niskim współczynniku przewodności cieplnej.
Można do nich zaliczyć beton komórkowy, ceramikę poryzowaną, bloczki gipsowe, bloczki z wypełnieniem ze styropianu.
Do niewątpliwych zalet tego systemu należy niewielka waga ścian.
Nie bez znaczenia jest także zmniejszenie kosztów ich budowy w porównaniu z innymi systemami, poprzez ograniczenie zużycia zaprawy i kosztów transportu materiału.
Ściany jednowarstwowe łatwo i szybko się wznosi, jednorodny materiał łatwiej także składować na budowie.
System ten ma jednak także swoje wady.
Nieodpowiedniej jakości materiał czy błąd w projektowaniu może zaowocować powstaniem mostków termicznych, które trzeba likwidować wykonując dodatkową warstwę izolacji.
Co prawda współczynnik przenikania ciepła dla ścian jednowarstwowych spełnia wymagania normy jeśli jest nie większy niż 0,5 W/m2K, jednak za dobrze ocieplony dom uważa się dziś taki, którego współczynnik U nie przekracza 0,3 W/m2K.
Obserwuje się dziś tendencje, które jeszcze zaostrzą wymagania wspomnianej normy.
Producenci materiałów do wznoszenia ścian jednowarstwowych reklamują je hasłem, mówiącym o tym, że ściana zbudowana z takiego materiału spełnia wymagania normy cieplnej, nie wspominając, że wymagania dla niej sa niższe niż dla ścian warstwowych.
W efekcie wielu właścicieli domów zbudowanych "na ścianach" jenowarstwowych ocenia je jako zimne i w ostateczności i tak je dociepla.
Powstaje w ten sposób - choć zupełnie nieplanowana - ściana dwuwarstwowa.
Zanim zdecydujemy ściany jednowarstwowe sprawdźmy, jaki współczynnik U będą one miały.
Jeśli będzie on wyższy niż 0,3 dom z pewnością będzie wymagał docieplenia lub kosztownego dogrzewania.
Ściany dwuwarstwowe
Wielu inwestorów zastanawia się nad wyborem: ściany dwuwarstwowe czy trójwarstwowe?
Z obserwacji można wysnuć wniosek, że większym zainteresowaniem cieszą się te pierwsze.
Ściany dwuwarstwowe wznosi się w dwóch etapach.
Pierwszy polega na wykonaniu części konstrukcyjnej, najczęściej z bloczków lub pustaków o grubości 24 cm lub więcej.
Drugi etap to wykonanie warstwy ocieplającej metodą lekką mokrą lub suchą.
Metoda lekka mokra - to kompletny system dociepleń oparty na izolacji termicznej z płyt styropianowych lub wełny mineralnej, mocowanych do podłoża klejem i kołkami.
Metoda sucha - izolację termiczną układa się między zamocowanymi do ściany listwami drewnianymi lub metalowymi tworzącymi ruszt.
Wykończeniem zewnętrznym może być siding lub oblicówka z desek.
Izolacja termiczna przy grubości warstwy nośnej 24 cm wykonanej z bloczków gazobetonowych to najczęściej 10 cm styropianu lub wełny mocowanych bezpośrednio do części nośnej - za pomocą kleju i kołków.
Uzyskujemy wówczas ścianę ze współczynikiem U o wymaganej normą wartości (nie bierzemy tu pod uwage mostków termicznych).
Projektując ocieplenie ściany warstwowej warto zwiększyć jego grubość choćby do 12 cm.
|
|
|
|